Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ We don’t have to be ordinary*

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:

We don’t have to be ordinary
make your best mistakes
’cause we don’t have the time to be sorry
so baby be the life of the party

Buchanan “Bucky” Misha Collins
17

You can’t just sit there
and put everyone’s life
ahead of yours
and think that counts
as love.

En jij mag beginnen <3
@morgenstern

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:

You can bend but never break me
‘Cause it only serves to make me
More determined to achieve my final goal
And I come back even stronger
Not a novice any longer

Livia "Livvy" Fray Blackthorn

It don't make sense but nevertheless
You gotta believe us, it's all for the best
It don't make sense
It don't add up
We'll always love you no matter what

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Met een zucht keek Livvy op van haar boeken. Hoewel ze amper huiswerk had gehad, had haar moeder haar toch verplicht te studeren. Een beetje onnuttig vond ze zelf, maar ze wist dat als ze dit in orde bracht, ze dan ook meer zou mogen op een ander moment. Starend naar de woorden op de papieren voor haar neus, probeerde ze de informatie op te slagen, maar Livvy's gedachten zaten ergens anders. Ze moest denken aan wat haar moeder eerder had gezegd toen ze met tegenzin was opgestaan. 'Deze avond gebeurt het, dus gedraag je wat netjes.' Livvy had de woorden tot haar laten doordringen en knikte haar hoofd, ook al had ze geen idee waar haar moeder het over had. Ze had geprobeerd te herinneren wat er zo belangrijk kon zijn dat haar moeder het nog eens moest herhalen. Eerst kon ze niets bedenken, maar dan dacht ze aan wat Dave haar had gezegd. Zijn zoon kwam hier tijdelijk of permanent, dat kon ze zich niet voor de geest halen, intrekken. Ze had er niet veel aandacht aan besteed, aangezien ze nooit had gedacht dat het ook echt zou gebeuren. Dave praatte immers wel vaker over zijn zoon en dat ze elkaar wel weer eens zouden zien, maar er was nooit iets van in huis gekomen. Livvy vermeed het onderwerp dan ook liever, ze wist immers dat het gevoelig lag en wou de zaken niet verergeren. De woorden van die ochtend al weer vergeten, probeerde ze zich te focussen op de boeken die voor haar neus lagen. Iets dat moeilijker was dan ze had gedacht en Livvy gaf het dan ook al snel op. Ze nam haar gsm tevoorschijn en las de berichten die ze in de tussentijd had ontvangen. Iemand vroeg haar om wat pagina's door te sturen, maar zij was ook het boek vergeten. Dat berichtje negeerde ze dan ook gewoon. Hetgeen dat wel haar aandacht trok waren de berichten van haar beste vriendin, May. Het was een hele reeks en het duurde dan ook even voor ze alles had gelezen en doorhad wat er precies gaande was. Er was een feest gepland met heel de groep in hun gebruikelijke 'clubhuis' en blijkbaar zou Lucas, de jongen waar Livvy al een eeuwigheid een crush op had, ook komen. Livvy had een vermoeden dat ze niet zou mogen gaan van haar moeder, zeker nu Dave's zoon hier kwam, maar ze was wel al vaker stiekem het huis uit geweest en vanavond zou dat ook wel lukken. Meteen stuurde ze terug dat ze kon komen, al zou ze wel een lift nodig hebben. Waarschijnlijk kon May die wel voor haar regelen, al had die ook nog geen rijbewijs. Ze had nog maar net haar bericht verstuurd, toen ze haar moeders stem hoorde. "Livvy! Come downstairs!" Ze moest toegeven dat ze weinig zin had om naar beneden te gaan, waarschijnlijk voor iets zinloos, maar dat betekende ook dat ze niet langer moest studeren. Ze had dus al snel beslist wat de betere keuze was en stond dan ook snel beneden. Livvy vond haar moeder in de keuken en kreeg al snel te horen wat er precies aan de hand was. "Dave's son is coming a little early, apparently his mom is in a rush. He will be here in lass then an hour. " Als antwoord knikte Livvy alleen, maar dat was genoeg voor haar moeder en ze werd toegestaan om terug naar haar kamer te gaan. Livvy moest toegeven dat ze geen zin had om er nog iemand bij te hebben. Haar twee kleine tweelingzusjes, die op dat moment op ballet waren, vond Livvy al een last die erg genoeg was. Nu moest er ook nog een tienerjongen bijkomen? Livvy had geen enkele reden om er naar uit te kijken.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Verhuizen was niet een ding geweest wat vaak in het hoofd van Bucky rond spookte. Als kind was hij dan aardig vaak verhuisd, en ook ver. Maar hij was toen nog een kind, dat was normaal voor hem en het gebeurde gewoon. Sinds zijn elfde woonde hij echter op een vaste plek, twee eigenlijk. Bij zijn moeder en op een andere plek bij zijn vader. Al was hij al wel een tijdje niet meer bij zijn vader geweest sinds de man een nieuwe vriendin had en dus amper meer tijd voor Bucky had. Hij had het echter leuk genoeg gehad bij zijn moeder. Ze was vaak weg met werk dus het was een vrij leventje waarin hij gaan en staan waar hij wilde en niemand hield hem echt in de gaten met wat hij wel en niet kon doen. Dit fijne leventje stond echter op het punt om te veranderen. Het was al een tijdje duidelijk dat Dave, Bucky zijn vader, graag weer wilde dat zijn zoon deeltijd weer bij hem zou wonen en Bucky vond dit op zich prima. Maar plots kwam het nieuws dat zijn moeder een promotie kreeg en het nog drukker zou hebben met haar baan dus hij nu niet voor deeltijd, maar permanent bij zijn vader zou intrekken. Dat alleen was geen probleem geweest, maar zijn vader woonde met zijn nieuwe vriendin en haar drie dochters, wat toch iets was waar Bucky wat meer tegen op zat.
Helaas was er niks wat hij er tegen kon doen want hij zat inmiddels al in de auto onderweg naar het huis. Zijn moeder was eerst van plan geweest hem niet te brengen maar toen had de chauffeur afgezegd want zijn vrouw ging plots bevallen dus toen kon het niet anders. Hierdoor kwamen ze ook een stuk eerder aan dan ze in eerste instantie hadden gepland, maar dat was niet zo heel erg had zijn moeder hem verzekerd.
De auto rit was vrijwel stil, nou ja, op de constante telefoontjes van moeder met werk, geschreeuw van zijn moeder naar andere automobilisten en geklaag van zijn moeder over zijn vader na. Bucky was wel dol op beide zijn ouders. Maar helaas voor hem waren zijn ouders gewoon minder dol op elkaar en waren ze hier al best snel achter gekomen. Bucky was elf toen ze gingen scheiden en ze plots beide niet meer overal en nergens heen konden verhuizen sinds ze gedeelde zorg hadden en dat was dat ook de eerste keer dat hij voor een lange termijn op een plek woonde, twee plekken eigenlijk. Doordat zijn ouders niet dol waren op elkaar en zijn vader verder was gegaan terwijl zijn moeder dat niet kon moest hij van haar vaak het gezeur over hem aan horen. Het ging er vaak over hoe Dave niet genoeg zorg voor Bucky nam, hoe hij een slechte vader was omdat hij alweer een nieuw gezin had en Bucky niet eens kwam opzoeken. Bucky maakte het vrij weinig uit, hij was blij voor zijn vader dat hij weer gelukkig was en hoopte dat zijn moeder ook geluk zou vinden snel.
Na nog zo een uur samen in de auto gezeten te hebben kwamen ze tot stilstand voor een best groot en luxe huis. Het was zeker niet iets wat Bucky bij zijn moeder was gewend, maar paste toch wel bij wat hij van zijn vader gewend was. Sinds zijn moeder haast had werd hij vrij snel uit de auto gezet met zijn rugzak en vertrok ze na ze hem een snelle kus had gegeven. Nu stond hij er dus alleen voor. Bijna dan.
Hij maakte zijn weg naar de voordeur van het huis en twijfelde even voor hij toen maar toch aan belde, het had geen nut om dit niet te doen sinds hij geen andere keuze had. Hij hoopte gewoon dat het leuk ging worden.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Terug op haar kamer, besloot Livvy haar schoolwerk aan de kant te leggen. Ze had niet bepaald zin gehad om dingen voor school te doen en nu ze wist dat er deze avond een feest op haar planning stond, moest ze beginnen nadenken over wat ze kon aandoen. Haar vriendengroep kleedde zich altijd speciaal op als ze samenkwamen. De jongens deden altijd een pak aan en de meisjes deden sletterige kleren aan. Livvy moest toegeven dat het best wel kinderachtig was, maar het was soort van een traditie geworden en niemand had de moed om die te verbreken. Nadenkend over wat te dragen en May berichten aan het sturen over wat zij zou gaan aandoen, lag Livvy op het bed. Ze had geen idee hoeveel tijd ze met May had liggen sturen, maar hun gesprek werd abrupt afgebroken, toen ze de bel hoorde en niet veel later haar moeder. "Livvy!" Meer moest haar moeder niet roepen om haar naar beneden te krijgen. Livvy kon al vermoeden wat de reden was. Dave's zoon. Ze had niet bepaald zin om naar beneden te gaan of hem te ontmoeten, maar ze wist dat ze niet echt een keus had. Anders zou ze haar moeder op haar dak krijgen en Livvy bedacht zich dat naar beneden gaan dan toch nog beter was dan dat.
Slenterend en tegen haar zin, liep ze de trap af. Ze had verwacht mensen in de gang te zien staan, maar toen dat niet het geval was, vermoedde ze dat de groep zich al had verplaats naar de woonkamer. Die deur opende ze dan ook en meteen zag ze een aantal mensen in de zetel zitten. Haar moeder en Dave zaten naast elkaar en tegenover hun zat een onbekende jongen, waarvan ze vermoedde dat het Dave zijn zoon was. Meteen zag ze enkele gelijkenissen, al veronderstelde ze dat hij de schoonheid niet van zijn vader had gekregen. Livvy moest, tegen haar zin toegeven dat hij er best wel vriendelijk uit zag en zelfs knap. Ze zette die gedachtes vlug van haar af en sloot de deur achter haar, waardoor iedereen nu doorhad dat zij er was. Het gesprek dat gaande was verstomde dan ook meteen, waardoor een kille stilte de kamer vulde. Die duurde gelukkig niet al te lang aangezien haar moeder al terug begon te praten. "Livvy, this is Dave's son, come sit with us." Livvy draaide kort met haar ogen omdat haar moeder haar zo gebiedend toesprak, maar dat was ze inmiddels al gewoon, dus liet ze het over zich heen vallen en ging bij het drietal in de zetel zitten. Livvy had zijn naam nog niet opgevangen, maar hoopte dat hij zich snel zou voorstellen. Ze kon er immers niet tegen mensen hun naam niet te weten en was dan ook een kei in het onthouden van namen. In dingen voor school vanbuiten leren, was ze dan weer wat minder. Dat verklaarde dan ook haar slechte punten en waarom ze eigenlijk bijles nodig had, die ze uit protest niet nam. Opnieuw vulde een stilte de kamer, maar nu had haar moeder net zo weinig als Livvy zelf te zeggen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
De deur werd na even gewacht te hebben geopend en in de deur opening stonden zijn vader en zijn nieuwe vrouw, of vriendin. Bucky had eigenlijk geen idee of ze al getrouwd waren of niet. Hij verwachtte van niet sinds hij waarschijnlijk wel een uitnodiging had gehad voor de bruiloft maar dat hoefde eigenlijk helemaal niet zo te zijn. Als zijn vader hem daar niet aanwezig wilde dan kon hij met gemak hem niet vertellen over de bruiloft, veel contact hadden ze toch niet gehad.
Een brede glimlach verscheen op zijn vaders gezicht waarna Bucky al vrij snel in een knuffel werd getrokken. "It's great to see you agan Buck," zei hij. Bucky kon merken aan zijn stem dat hij er oprecht blij mee was om zijn zoon weer te zien wat hem toch wel goed deed. Misschien was hij hier iets meer gewild dan hij had gedacht. "It's good to see you too dad," zei hij toch wat moeizaam, er niet aan gewend zijnde om iemand zijn vader te noemen, behalve soms zijn vrienden voor de grap als ze zich plots bezorgd zouden gedragen of hem niet zouden laten rijden na een biertje of wat dan ook. Maar dat was allemaal voor de grap, dit was serieus.
Zijn vader liet hem weer los en hij werd begroet door de vrouw die naast zijn vader had gestaan. "Hi, I'm Linda, your dads spouse," glimlachte ze en ze stak haar hand naar Bucky uit. Spouse, ook daaruit kon hij niet maken of ze getrouwd waren of niet. Als ze nou wife had gezegd was het duidelijk, of girlfriend, al snapte hij dat ze dat niet zei. Dat klonk toch wel wat kinderachtig voor hun leeftijd, vond Bucky dan. Hij schudde haar hand voorzichtig. "I'm Buchanan, your spouses son, but please call me Bucky," zei hij met een zwakke glimlach wetende dat zijn normale naam moeilijk uitspreekbaar is. Daarnaast hield hij er toch niet van om Buchanan genoemd te worden, zijn moeder deed dat alleen als ze boos op hem was, en vaak begon ze dan ook in het Russisch te schreeuwen sinds ze oorspronkelijk Russisch was en dat toch een stukje bozer klonk dan gewoon Engels.
Bucky werd binnen gelaten en ze verplaatsten zich naar de woonkamer waar ze met z'n drieën op de bank gingen zitten. Bucky had gedacht dat Linda ook kinderen had en hij bleek gelijk te hebben toen ze opstond om haar dochter te roepen. Toch dacht hij dat Dave hem had verteld dat Linda drie dochters had, waar de andere twee waren zou hij later wel zien dan, dat was nu niet zo heel belangrijk.
Het meisje kwam de kamer binnen lopen en Linda stelde Bucky voor als Dave zijn zoon. Ze kwam bij hen op de bank zitten. Bucky bekeek haar even en stak vervolgens zijn hand maar naar haar uit om toch beleefd te zijn. "I'm Bucky, it's nice to meet you," zei hij met een lichtelijk geforceerde glimlach, maar wel zo dat het niet al te duidelijk was dat zijn glimlach niet oprecht was, hij wilde namelijk wel gewoon proberen aardig te zijn. Zeker omdat hij toch zijn tijd wel hier moest gaan besteden en hij absoluut geen zin had om vanaf het begin het al slecht te laten gaan. Als hij dan toch zijn tijd hier moest besteden kon hij het net zo goed zijn best doen het fijn te maken.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Een kleine glimlach verscheen op Livvy's gezicht, toen de jongen, die de komende tijd in hetzelfde huis als zij zou wonen, zichzelf voorstelde. Bucky. Het was een beetje een ongebruikelijke naam en een voorgevoel deed haar vermoeden dat het een bijnaam was. Al kon je zoiets nooit zeker weten. Niet veel later stelde ook Livvy zich voor. "I'm Livvy, pleasure's all mine." Zei ze, terwijl ze opnieuw een glimlach op haar gezicht toverde, al moest zelfs zij toegeven dat het minder goed ging dan eerder. "Believe me." Mompelde Livvy er nog achter. Ze had geen idee of iemand haar gehoord had, maar ze hoopte van niet. Dit zou haar enkel een slecht beeld geven en misschien zelfs een uitbrander van haar moeder. Ze had geen zin om al vanaf het begin een slechte band te hebben,, dat zou waarschijnlijk alleen maar slecht uitdraaien voor haar. Hoewel Livvy al vrij veel mocht, deed ze toch nog veel dingen zonder haar moeders toestemming. Vaak ging ze naar feestjes of nam ze enkele euro's ui haar moeders portemonnee en het was bijna altijd gelukt om dat onopgemerkt te doen. Nu er iemand nieuw in huis was, had ze alleen maar meer kans om betrapt te worden. iets waar Livvy niet bepaald stond op te wachten.
Niet echt wetend wat te zeggen nadien, zat Livvy er maar een beetje hopeloos bij. Ze had geen zin meer om hierbij te blijven zitten, maar ze wist dat als ze vertrok zonder reden, ze misschien niet echt een goede indruk zou maken. Ze wist immers dat ze al een niet al te beste start had gemaakt en dat wou ze niet nog verergeren. "So, are you planning on going to the school here?" Vroeg ze, om toch maar een gesprek te kunnen beginnen. Livvy had niet echt een idee waar hij precies vandaan kwam en vroeg zich dus ook echt af of hij van school zou veranderen. Zijzelf zou het niet echt aankunnen om van school te veranderen. Ze had een hechte vriendengroep op haar school en was vreselijk slecht in een band krijgen met nieuwe mensen. Ze had dan ook niet veel nieuwe vrienden meer gemaakt sinds het eerste jaar van de middelbare school.
Terugdenkend aan het feest van die avond, bedacht Livvy zich wat te dragen. Ze had haar kleren uit haar kast allemaal al eens overlopen en haalde zich plots de perfecte kleren voor de geest. Ze had nog een rood jurkje in haar kast hangen, perfect voor de gelegenheid en ze kon de zwarte enkellaarsjes van haar moeder aandoen. persoonlijk vond ze die er wel bij passen. Nog steeds twijfelend of ze misschien toch gewoon toestemming aan haar moeder zou vragen, deed ze het uiteindelijk toch niet. Waarschijnlijk kreeg ze toch een nee als antwoord en het zou heel wat makkelijker zijn om weg te glippen als niemand wist wat ze van plan was.
Terug naar de wereld gebracht, richtte ze haar aandacht weer op Bucky. Ze hoopte echt een goede band met hem te krijgen, al had ze het gevoel dat dat misschien nog moeilijk kon worden. Livvy wist dat ze soms nogal scherp uit de hoek kon komen en dat haar nog niet echt geholpen om vriendschappen te sluiten. Het was iets waar ze niet echt iets aan kon doen en vaak besefte ze later pas hoe gemeen ze eigenlijk was geweest. Dan kon ze er natuurlijk niets meer aan doen. Haar excuses hadden dan vaak ook niet geholpen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Hoewel het meisje best aardig leek was er iets in Bucky dat grote twijfels bracht of ze wel aardig tegen elkaar zouden blijven. Hij had nog nooit zusjes gehad en voor zo ver hij wist had zij nog nooit een broer gehad. En hij wilde haar eigenlijk ook helemaal niet zien als een zusje. De kinderen van Linda waren gewoon de kinderen van Linda, niet zijn zusjes. Linda was gewoon Linda en ook zeker niet zijn nieuwe moeder, hij had nog een moeder. Niet dat hij zo blij was met haar, maar hij zou zich toch wel rot voelen om haar te vervangen, ze was immers wel gewoon zijn moeder. Hij maakte intussen een mentale notitie om zijn vader nog maar te vragen of hij en Linda al getrouwd waren, hopende dat hij hem privé kon spreken. Hij wist niet hoe de mensen in dit huis werkte en hij wist niet of ze erg op familie gericht waren of juist alles behalve. Bucky was opgegroeid met twee ouders die beide niet op familie gericht waren en was dit zelf ook echt niet, hij wist niet hoe hij het zou vinden als hij plots in een gezin zat die wel heel erg gaf om familie en ook vaker familie dingen deed als spel avonden of avondeten met z'n allen. Hij kon zich niet de laatste keer herinneren dat hij samen met zijn moeder gegeten had.
Met een zwakke glimlach knikte hij maar naar het meisje, niet zeker wetende wat hij daar op kon reageren. Hij was vrij zeker dat er niks was wat hij er op kon reageren wat zorgde voor een best ongemakkelijke stilte in de woonkamer. Hoewel Bucky gewend was aan stiltes, had hij het toch liever als er dan ook daad werkelijk niemand bij hem was. Of gewoon comfortabele stiltes die hij en zijn moeder vaak hadden als beide met een kater in de woonkamer zaten of ze gewoon allebei niet gestoord wilde worden terwijl ze in de keuken zaten of tegelijk de badkamer gebruikte. Die stiltes vond hij nog wel fijn. Maar dit soort ongemakkelijke stiltes gaven hem spijt dat hij niet gewoon weg was gelopen toen hij de kans had. Net het moment dat het meisje, die zich voorstelde als Livvy begon te praten, begonnen zijn vader en Linda ook samen aan een gesprek, waardoor er nu geen stilte meer was en Bucky ook vast zat in een gesprek met het meisje. Haar vraag liet hem wel opkijken, het was iets waar hij nog helemaal niet over had nagedacht maar eigenlijk ging hij vanuit van wel. Hij kon moeilijk elke ochtend terug reizen naar zijn thuis stad om daar naar school te gaan. Daarnaast was hij pas zeventien dus nog leerplichtig. "Uh well yeah I think so," knikte hij toen voorzichtig. Hij had niet echt een andere keus, maar dat kon zij niet weten. In de hoop niet onbeleefd te zijn en het gesprek niet gelijk weer te laten afstellen besloot hij er maar verder op in te gaan door een vraag te stellen. "Are the people here alright?" Het was wellicht een vrij open vraag maar sinds ze het een soort van over school hadden hoopte hij dat hij ook doelde op de mensen op de school. Nu hij er meer over nadacht ging hij er eigenlijk wel van uit dat zijn vader school en alles geregeld had, dat hij gelijk de eerst komende schooldag gewoon al kon beginnen en alles, maar hij kon daar natuurlijk ook fout in zitten. Als dat zo was dan zou hij zelf wel contact opnemen met de school of zo, en dan maar hopen dat ze nog plek voor hem hadden, hij wist namelijk niet of er meer scholen hier in de omgeving waren. Hij ging er vanuit dat er maar een was.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Livvy was enkele seconden verbaasd over het feit dat hij van school zou veranderen, maar dat betekende dus gewoon dat hij eerst een heel eind hier vandaan had gewoond. Door zijn vraag begon ze even na te denken. Ze moest toegeven dat er best wel wat mensen waren die ze liever kwijt dan rijk wou zijn, maar dat had je toch op elke plek? Over het algemeen vond ze iedereen hier best wel vriendelijk en zelf probeerde ze dat ook altijd te zijn. Al was dat vaker zonder succes dan met. Daarom waren er ook heel wat mensen op haar school die haar niet afkonden. Iets waar ze zelf eigenlijk geen problemen mee had. "I think the people here are fine, but you never know how people are gonna act." Antwoordde ze uiteindelijk schouderophalend. "Some people pretend to be your best friend and two seconds later they'll treat you like shit." Vulde ze aan om zichzelf te verduidelijken. Hoewel Livvy zelf altijd vond dat ze duidelijk was, wanneer het op dingen uitleggen aankwam, maar veel van haar vrienden hadden haar al meer dan eens verteld, dat ze best wel vaag was en som zelfs niemand haar begreep. Livvy had zich er niet veel van aangetrokken, maar probeerde wel duidelijker over te komen, al had ze geen idee of haar dat nu ook lukte.
Niet echt veel zin meer om over school te praten, bedacht Livvy vlug een ander onderwerp. "Do you and your dad have a good bond?" Vroeg Livvy, waarna ze een vlugge blik op het tweetal wierp. Haar moeder en Dave zaten onder hun tweeën te praten en hadden amper aandacht voor hen. Iets waar Livvy blij mee was, nu had ze immers de kans om alleen met Bucky te praten en voelde ze zich heel wat minder ongemakkelijk nu die twee niet aan het luisteren waren. "He actually talks a lot about you, but I've never seen you before." Vertelde ze, om aan te tonen dat ze echt geen idee had of de twee nu overeenkwamen of niet.
Zelf had ze niet echt een goede band met haar vader, als je het al een band kon noemen. De eerste paar jaar van haar leven, was haar vader nog in beeld. Zelfs na de geboorte van haar tweelingzusjes is hij nog een tijdje gebleven, maar op een bepaald moment was hij gewoon verdwenen. Livvy kon het zich nog vrij goed herinneren, in tegenstelling tot haar zusjes, die hebben hun vader nooit gekend en om één of andere reden was Livvy er blij om dat dat nooit had gehoeven. Haar kleine zusjes waren nog geen drie jaar geweest, toen haar vader was weggelopen, maar zij was al 10 en ze kon zich nog elk detail herinneren. Zij had voor de tv gezeten en hoorde haar ouders ruzie maken in de keuken. Haar twee zusjes hadden waren boven aan het slapen, Livvy had geen idee hoe ze door dit lawaai konden heen slapen, maar het was mogelijk geweest. Livvy was te bang geweest om te gaan kijken wat er precies aan de hand was en was blijven zitten voor de tv. De ruzie leek wel uren te duren, maar in werkelijkheid duurde het nog geen half uur. Livvy had haar vader vanuit de gang horen roepen dat hij dit niet meer aankon en hoorde de deur achter hem in het slot vallen. Daarna was hij nooit meer teruggekomen. Misschien nog een keer om zijn spullen op te halen, maar dat was toen zijn op school was. Sindsdien heeft ze nooit meer iets van hem gehoord en ze heeft geen idee of haar vader wel contact wil. Haar moeder zou er alles aan doen om hun vader van hen weg te houden, maar zelf wou Livvy haar vader nog eens willen zien. Al was het maar gewoon om te zeggen dat ze hem niet nodig hadden.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Kleintjes knikte Bucky op haar woorden. Hij ging er eigenlijk van uit dat dat met iedereen wel zo was. Je wist nooit hoe mensen zich zouden gedragen achter je rug om. Zelfs je beste vrienden zouden zo al je geheimen door kunnen vertellen zodra jij er even niet meer was om dit te horen. Het was iets waar Bucky zich best wel zorgen om maakte. Wat er nu allemaal wel niet over hen gezegd werd op school. Of hij nog vel comtact zou houden met zijn vrienden was dan ook wel een vraag. Ze hadden elkaar beloofd goed contact te houden maar die dingen gingen soms gewoon niet meer, hoe graag je het ook wilde. De kans dat ze elkaar ooit nog zouden zien was klein dus de kans dat het contact echt geweldig zou blijven was ook bijna nihil. Zij hadden elkaar nog en Bucky zou waarschijnlijk nieuwe vrienden maken hier, hoopte hij althans. Er was altijd een grote kans dat hij alleen zou blijven. In films leek het altijd zo makkelijk maar dat was dus echt niet zo. Zeker omdat hij midden in het jaar kwam. Hij kwam terecht in een klas die elkaar al zo een vier jaar kende en zou daar zijn school af moeten maken. Groepen waren waarschijnlijk al gevormd en de kans dat hij zomaar toegelaten zou worden in een vrienden groep was klein. Wellicht zou hij zijn jaar maar vriendloos moeten door gaan, zo erg zou dat ook niet zijn. “I guess you have people like that everywhere,” zei hij toen maar schouderophalend. Misschien was geen vrienden maken sowieso geen slecht idee. Dan kreeg hij ook niet dat hij tijd moest vrij maken om af te spreken met hen of wat dan ook. Vrienden waren eigenlijk iets wat Bucky niet echt nodig vond. Als hij maar een plek kon krijgen in het sport team. Of gewoon een sport team. Dan zou hij al blij zijn.
Bij de vraag van Livvy keek hij even op. Het was een vraag die hij niet had zien aan komen. Hij dacht er eigenlijk nooit echt bij na en de vraag had hem zeker even van zijn ritme gegooid. Toen ze een soort uitleg gaf voor haar vraag knikte hij zwakjes, niet verwacht hebbende dat zijn vader veel over hem zou praten. “Uh no not really actually. Haven’t seen him for a good three or four years,” zei Bucky schouderophalend. Hij dacht er niet echt veel bij na. Zijn vader was nooit een geweldige vader geweest maar zijn moeder ook geen geweldige moeder. Al betwijfelde Bucky dat ouders ooit geweldig zouden zijn, ieder had zo zijn gebreken. Bij Bucky was het gewoon dat zijn ouders niet om hem gaven echt. Dat gevoel gaven ze hem echter, al bleek het dus dat zijn vader veel over hem praatte. “What does he say about me? Sure it can’t be good things,” zei hij met een scheve glimlach. Alles wat zijn vader over hem zou zeggen zouden vast enkel klachten zijn. Al kende hij Bucky eigenlijk niet echt meer.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Livvy moest zachtjes lachen bij zijn antwoord. "Not always good things, but most of the times he just compares you to my little sisters." Vertelde Livvy. "Well, your younger you, obviously." Vulde ze aan. Livvy vermoede dat zijn vader amper wist hoe Bucky nu was en vertelde dan ook bijna altijd over vroeger. Meestal vertelde Dave dat wanneer zijn zoon zo oud als haar zusjes was, hij dit deed en zich zo gedroeg en tal van andere dingen. Livvy's moeder luisterde altijd aandacht en was oprecht geïnteresseerd, maar Livvy zelf besteedde er liever niet te veel aandacht aan. Ze had immers gedacht die zoon nooit te gaan ontmoeten, iets dat dan uiteindelijk toch werkelijkheid was geworden. Livvy wou opnieuw een vraag stellen, maar kreeg daar niet meer de kans voor toen ze het geluid van de bel hoorde. Dat waren waarschijnlijk haar zusjes die werden teruggebracht van de balletles. Hun moeder had een beurtrol opgesteld met de ouders van wat anderen die ook ballet deden, zodat zij niet altijd moest rijden. Livvy sprong op van de zetel en liep naar de gang om de deur te openen. Eenmaal de twee meisjes, Lisa en Louise, binnen waren, vertelde Livvy hen dat Dave's zoon al was toegekomen. Meteen werden ze enthousiast en wouden ze hem ontmoeten. Zij zelf had er niet zoveel zin ingehad als haar twee kleine zusjes, maar die twee waren dan ook gewoon blij dat er eens iemand nieuw in het huis kwam. Livvy vertelde de twee meisjes naar de woonkamer te gaan, maar dan werd haar aandacht getrokken door een berichtje van May. Die stuurde dat ze een lift voor haar had geregeld om negen uur. May zou waarschijnlijk zelf niet aan het stuur zitten, maar wel iemand van hun vriendengroep die al een rijbewijs had. Livvy stuurde een bedankje naar May, waarne ze vroeg wie er dan zou rijden, daarna begaf zich opnieuw richting de woonkamer. Ze had nu misschien wel de kans gehad om weg te glippen, zodat ze een beetje tijd had voor haarzelf, maar als ze geen problemen wou hebben, kon ze zich maar beter terug bij de groep voegen.
Livvy zag Lisa en Louise al uitgebreid kennis maken met Bucky en was best wel opgelucht dat ze waarschijnlijk wel met elkaar overeen zullen komen. Net als zijzelf, hadden haar twee zusjes niet echt een erg goede band met Dave, maar Livvy hoopte dat dat anders zou worden nu zijn zoon hier was. Terug bij de groep zittend zweeg ze even, maar toen haar moeder, haar zusjes opdroeg om zich te gaan douchen, bleef het oorspronkelijke groepje weer over. Dave en haar moeder waren nog steeds in een gesprek verwikkeld, waardoor Livvy niet echt wist wat te zeggen. Ze was niet echt een kei in gesprekken beginnen met onbekenden en hoewel Bucky niet helemaal een onbekende was, wist ze toch niet wat te zeggen. ze hoopte dat hij het gesprek zou beginnen, want de stilte die tussen hen in hing, begon nogal drukkend te worden.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Bucky kon het niet helpe om zachtjes te lachen door de woorden van Livvy. Zijn vader vergeleek hem met haar kleine zusjes? Dan zouden de meisjes vast geweldig zijn, Bucky was namelijk niet zo een heel geweldig kind geweest, dat hoorde hij vaak genoeg van zijn moeder. "Well then they must be lovely," knikte hij toen maar. Hoe hij nu was was zeker anders dan hoe hij vier jaar geleden was geweest. Hij was een heel ander persoon, niet alleen omdat hij geen dertien meer was, maar ook omdat er gewoon een hoop dingen waren gebeurt in de afgelopen vier jaar die hem veranderd hadden als persoon. Hij was aardig snel volwassen geworden en had vrij snel moeten leren hoe hij voor zichzelf moest zorgen, dit gebeurde al voordat zijn vader het contact verbrak maar gebeurde toch wel wat heftiger toen dat gebeurt was en zijn moeder alleen de zorg over hem moest nemen. Bucky was nu niet meer de persoon die hij ooit was, hij was inmiddels ook begonnen met drinken en roken, ook deed hij vaak genoeg drugs op feestjes of gewoon in zijn vrije tijd. Met roken moest hij nu helaas wel gaan stoppen, hij wist van zijn moeder dat zijn vader roken altijd had gehaat en hij kon het zich niet veroorloven om nu uit huis geschopt te worden of wat dan ook. Maar ook roken was iets wat hij gewoon nog in het geheim zou kunnen doen. Het was niet dat zijn vader hem knuffels zou geven waardoor de man duidelijk zijn kleding kon ruiken. Dat hoopte Bucky tenminste niet.
De bel ging en Livvy verdween vrij snel naar de gang. Niet veel langer daarna kwamen er twee kleine meisjes de woonkamer binnen stormen die al vrij snel hun zetten op Bucky gericht hadden. Ze kwamen haast op hem af gerend en stelde zich gelijk voor. Ook kwamen er aardig wat vragen uit de meiden hun monden die Bucky zacht lachend toch wel beantwoordde. Dit stopte echter vrij snel toen hun moeder hun vertelde dat ze moesten gaan douchen. Ze zeiden Bucky nog gedag voor ze hun weg uit de woonkamer weer snel maakte. Bucky bleef nu terug achter met Linda, zijn vader en Livvy. Linda en Dave waren nog steeds samen druk in gesprek en boden eigenlijk totaal geen aandacht aan de twee tieners die zich ook in de kamer bevonden, dus Bucky besloot zijn slag maar te slaan en zijn enige echt belangrijke vraag, voor hem dan, te stellen. "So is there anything fun to do around here?" Hij hoopte dat Livvy zou begrijpen dat Bucky niet doelde op een bioscoop of een game hal. Hij wilde weten over uitgaansplekken en wellicht feesten die hier in de buurt vaak gegeven werden. Bucky was niet bepaald een feestbeest, maar hij kon zeker wel genieten van een nacht uitgaan. Hij zou nooit nee zeggen tegen naar een club of een kroeg gaan waar hij zijn zorgen kon weg drinken en hoopte dan ook dat Livvy enige plekken wist en niet een braaf meisje was die eigenlijk nooit het huis verliet, hij wist wel zeker dat de twee dan nooit goed met elkaar konden gaan.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Even nadenkend over Bucky's vraag, begon Livvy de opties in haar hoofd te overlopen. Zelf vond ze naar de bioscoop gaan wel leuk, maar ze wist ook wel dat hij daar niet op doelde. Hoewel Livvy niet erg veel uitging in de stad, wist ze wel de beste plekjes zijn en waar je goedkoop kon drinken. Eerst nog eens gecheckt dat haar moeder en Dave niet aan het mee luisteren waren, besloot Livvy haar kennis over het uitgaan in dit kleine stadje te delen met Bucky. "Most people of school go to 'The Indiana'. It's nice, but if you want to have real fun you should go to 'Roni's'. They have cheap drinks and amazing music. I'll take you one day." Verzekerde ze hem. Livvy dacht enkele seconden na over wat ze hem nog meer moest vertellen en ging dan ook meteen verder. Er waren hier zoveel dingen om te doen, maar Livvy wist de beste dingen zijn. Als er een goed feestje was, was Livvy er ook. "Most people actually don't go to a club, but everyone throws their own party's. Normally there is always enough booze and it's free, so I thnik that's the best way, if you don't have any money to spend." Vertelde Livvy verder.
Ze had het gevoel dat er nog heel wat te vertellen was, maar besloot het hierbij te laten. Ze kon het hem heus wel eens een andere keer vertellen en vond dan ook dat dit genoeg info was voor een eerste dag hier. Het was heus niet alsof hij al vanaf dag één zou uitgaan. Althans, hij zag er toch niet uit als dat soort jongen, maar je wist het nooit met de jeugd van tegenwoordig. Door zijn eerdere vraag, vroeg Livvy zich dan ook af of hij vaak uitging. Zelf ging ze best wel vaak uit en met tegenzin gaf ze toe dat ze ooit wel eens een sigaret had gerookt, maar ze wou zichzelf niet aan zo'n verslaving onderwerpen. Ook drugs deed ze niet aan, al werd ze vaak aangemoedigd door haar vrienden. tot nu toe had ze het alleen nog maar bij drank gehouden en Livvy was er dan ook trots op dat ze al een tijdje aan de groepsdruk had kunnen weerstaan. Ze had geen idee hoelang ze dat nog kon volhouden, maar nam zichzelf voor geen drugs te doen en probeerde zich daar dan ook aan te houden. Alcohol ging wel met overvloed naar binnen en Livvy trok zich er nooit echt iets van aan of ze te veel dronk, al had ze niet echt bepaald zin om over te geven. Terugdenkend aan Bucky die voor haar zat, ging haar interesse opnieuw naar hem. "So, you're a bit of a party animal, aren't you?" Grijnsde Livvy, al had ze al een sterk gevoel dat dat wel het geval was. Anders had hij nooit de vraag gesteld waar hij het best kon uitgaan.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Tot Bucky zijn opluchting gaf Livvy hem precies het antworord waar hij naar zocht. Of eerder de antwoorden. Hij vond het ergens wel leuk dat ze ook de opties vertelde die goedkoper waren en hier nadruk op legde. Het was vrijwel gelijk bij Bucky duidelijk dat ze net als hem er van hield om weinig geld uit te geven aan leuke dingen. Geloof het of niet, maar Bicky had wel gewoon genoeg geld. Hij kleedde zich er wellicht niet naar en liep er niet mee te pronken door altijd merk spullen te hebben en de aller nieuwste telefoon te hebben, al had hij wel de Iphone X, niet dat hij die heel duur had gevonden. MaarBucky hield er gewoon van om zijn geld op te sparen, en dan eens per maand zou hij een gedeelte van zijn spaarrekening halen om te besteden aan wat hij noemde, zijn wil om te leven. Ook wel bekend als deugs. Bucky wist dat het geen verslaving was en hij liet het daar ook zeker niet toe komen. Hij had ook stricte regels met zichzelf dat hij enkel tien procent van zijn spaargeld er aan uit mocht geven elke maand als hij zeker was dat hij dat bedrag die maand dubbel terug kon verdienen. Dit betekende dus dat hij heus niet elke maand drugs kocht, wel vaak. Geld verdienen was voor Bucky namelijk best makkelijk. Hij wist wat hij kon doen en zocht dan vaak kleine baantjes binnen zijn expertises. Hij wist ook zeker goed wat zijn grenzen waren en ging hier niet overheen. Hij wist wel beter dan dat. “Alright thank you. Good to know,” knikte hij toen, oprecht dankbaar voor de informatie. Hoewel Bucky meer van feesten hield dan van clubs was hij niet van plan om zomaar feesten binnen te dringen van mensen die hij niet kende. En sinds hij hier niemand kende moest hij het eerst maar op clubs houden voor hij connecties zou leggen. Saarnaast moest hij opzoek gaan naar een dealer, maar daar besloot hij Livvy maar niet naar te vragen. Hij wist nog niet helemaal hoe braaf ze was en durfde het niet te riskeren dat ze het aan haar moeder zou vertellen of wat dan ook.
Zacht moest hij wel even lachen bij haar vraag. Zo een indruk had hij wellicht wel afgegeven maar Bucky was er van overtuigd dat hij het niet was. Hij was veel relaxter dan een echt feest beest. Natuurlijk hield hij van uitgaan, maar dat was puur omdat hij er van hield erg veel drank door zijn strot te laten lopen zodat hij alles om zich heen kon vergeten voor een bepaalde tijd. Hetzelfde had hij met drugs, alleen was dat wellicht iets gevaarlijker. Al waren allebei dingen waar je echt verslaafd aan kon raken. Bucky ging het niet zover laten lopen. “Oh i wouldn’t really call myzelf that. But I mean everyone can enjoy a party right?” zei hij met een zwakke scheve glimlach. Hij wilde niet gelijk de indruk geven alsof hij super veel uit ging want hij wist nog steeds niet hoe braaf Livvy echt was. Iedereen kon wel van de uitgaansgelegenheid weten in de stad zonder ooit uit te gaan. Achter dat soort dingen kwam je makkelijk door middel van roddels die verteld werden. “But by the sounds of it you can enjoy yourself at a party quite well,” besloot hij maar te zeggen in de hoop subtiel te blijven terwijl hij er achter probeerde te komen hoeveel ze echt uit ging.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Livvy knikte zachtjes bij zijn antwoord. Hij had gelijk dat iedereen er wel eens van hield om uit te gaan. Zelf ging ze wel aardig wat uit, al was dat vaak met haar vrienden en niet echt naar de club. Ze probeerde elk feestje te doen, maar wist ook wel dat dat niet altijd mogelijk was. Soms had ze andere prioriteiten, zelfs zij kon dat wel begrijpen. Livvy dronk dan ook al heel wat en zelf vond ze dat ze toch al een goede weerstand tegen een kater had opgebouwd, al had ze er toch nog steeds last van. Ook maakte ze de domste beslissingen met een beetje te veel alcohol in haar systeem, maar gelukkig had ze haar vrienden om haar van de gevolgen te behoeden. Een beetje verbaasd door zijn vraag, begon ze na te denken. Livvy had al een klein vermoeden dat hij toch aardig wat uitging en dat Bucky nu wou weten of zij ook zo was. Livvy zou zelf nooit toegeven dat ze vaak dronk of uitging, maar dat was waarschijnlijk haar automatische ontkenningsmechanisme dat in werking trad. Anderen zouden zeggen dat ze in één avond genoeg voor twee dronk, al zou ze dat zelf nooit beamen. Ze deed zich voor als een heilig kindje, al was er niemand die dat ook vond over haar, behalve haar moeder. Vanuit haar ooghoeken keek Livvy nog eens of gaar moeder en Dave wel degelijk in een gesprek waren en besloot dan Bucky's vraag te beantwoorden. Ze kon niet echt hebben dat haar moeder ontdekte dat ze vaak uitging en zeker niet dat ze vaak het huis verliet zonder haar toestemming. "I wouldn't say I party a lot, but others might." Vertelde Livvy, ook al wist ze dat ze hier best wel vaag mee was. "Let's say I don't really like staying at home on a friday night when there's a party." Ging Ze verder, hopend dat ze zich een beetje meer verduidelijkt had.
Een glimlach van haar moeder weerhield haar om verder te praten en zorgde er dan ook voor dat het gespreksonderwerp niet meer op de tafel lag. "Livvy, why don't you help Bucky settle in?" Vroeg haar moeder. Hoewel haar moeder het had gevraagd, voelde Livvy aan dat het eerder een bevel was. Zowel haar moeder als Dave hadden niet de behoefte om Bucky te helpen en daardoor bleef alleen nog maar Livvy met deze taak opgescheept, al kon ze zo wel het gesprek voorzetten, zonder de zorg dat haar moeder misschien aan het meeluisteren was. Zonder haar moeder nog een blik waardig te keuren, zette ze zich recht. Toen ze eenmaal bij de deur was, gebaarde ze dat Bucky haar best kon volgen. Ze ging hem voor op de trap en en toonde hem de kamer die aan hem zou toebehoren de komende tijd. Bucky's toekomstige kamer bevond zich naast de hare en behoorde ook tot het iets meer afgelegen deel van het huis. Zijzelf had zitten smeken om een kamer in dit deel te krijgen, aangezien ze dan haar eigen badkamer zou hebben en zo had ze ook de kans om makkelijker uit het huis te sluipen. Nu Bucky de kamer, die vroeger een bureau was geweest, had gekregen zou ze deze plek moeten delen met hem en waarschijnlijk ook haar badkamer. Ze hoopte dat hij niet te veel tijd nam om zich klaar te maken, zelf vond ze dat ze best wel lang in de badkamer kon zitten, maar als het moest was ze in enkele minuten klaar. De deur openend, begon Livvy zich af te vragen of ze hem misschien kon meevragen naar het feest van die avond. Zo kon hij al meteen wat mensen leren kennen en als hij meeging was er geen enkele kans dat hij haar zou verklikken. Als hij het voorstel afwees, kon ze alleen maar hopen dat Bucky haar niet verklikte. "So you said you like to party, right?" Begon Livvy een beetje twijfelend, maar ze wist dat ze nu eigenlijk niet meer kon terugdraaien, dus ging ze meteen weer verder? "Are you feeling like one?" Vroeg ze uiteindelijk, terwijl ze tegen de zijkant van de deur stond te leunen. Stiekem hoopte ze dat hij wou meegaan, dan zou ze erbijna zeker van zijn dat hij haar de komende feestjes ook niet zou verklikken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld