Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg // There's nowhere you can be that isn't

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:

There's nowhere you can be,
that isn't where you're meant to be.

Ethan Matthew Marsh - 19

Trapped in a cage I made up myself.
Holding the key, yet lost without help.

You may start

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

Autumn Rosemary Russley

19 years old

These indigo nights
It's the life that I've been living
But when the sun comes up
That's when the shadows grow
They think they got it all
They don't know what they're missing
I got so much to give, but I'm keeping it close

begin komt volgende stukje

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De schooldag was al een tijdje bezig geweest, gelukkig voor Autumn had ze na een saaiere lesdag een wat fijne les aankomen. Kunst was toch wel een van haar favoriete vakken op school, zelf was ze eigenlijk ook een creatief persoon, al zei ze het zelf. Ze was vooral veel bezig met tekenen en schilderen, dat was wel iets waar ze toch veel tijd in kon steken en echt uren mee bezig kon zijn. Voor de rest hield ze ook wel van muziek maar dat was meer in het luisteren ernaar, ze was absoluut niet goed in het maken van muziek, bij lange na niet. Zingen deed ze wel eens maar dat was meer van onder de douche. Dan waren er nog dingen als fotografie, sculpturen schrijven en wie weet wat nog voor andere creatieve dingen, dat waren nou ook niet bepaald dingen waar Autumn zich mee bezig hield of ook maar een beetje talent in had. Voor haar bleef het dan toch voornamelijk bij het tekenen en schilderen, dit talent van haar kon ze dus ook maar vaak genoeg gebruiken bij het vak kunst, dus dat kwam mooi uit. Het vak was dan ook wel waar ze makkelijk de hoogste cijfers voor haalde. Misschien was het daarom ook haar favoriete vak, het was iets waar ze haar hobby mee kon gebruiken en ze haalde er makkelijk hoge cijfers mee, dat klonk toch wel een beetje als een goed cijfer.
Na haar les Engels voorbij was, was het dus tijd om haar rugzak te pakken en richting het kunstlokaal te lopen. Ze was een van de eerste die het lokaal binnen gekomen was en dus kon ook als een van de eerste een tafel uitzoeken. Zelf nam ze plaats aan een twee paar tafels dat links voorin stond. Aangezien het vak kunst was vond ze het niet erg om voorin te zitten. Meestal werd voorin zitten gezien als iets wat een nerd deed maar bij kunst werd er toch wel minder op dat stereotype gelet. Zodra Autumn plek genomen had legde ze haar rugzak voor haar voeten neer op de grond. Het was even wachten tot het klaslokaal gevuld was met verschillende studenten en kort daarna ook hun lerares, mevrouw Adams. Wat betekende dat de les kon beginnen. Meteen begon mevrouw Adams met het uitleggen van een nieuwe opdracht. Het werd al snel duidelijk dat dit een opdracht werd die in tweetallen gemaakt werd, nu zat er niemand in dit lokaal waarmee Autumn echt vrienden was en dus had ze ook geen idee wie ze als tweetal moest kiezen. Blijkbaar was dit ook niet nodig, na de lerares verteld had over dat de opdracht in tweetallen gemaakt werd legde ze ook uit dat ze van te voren al tweetallen gemaakt had om de groepen die in de klas ontstaan waren een beetje door elkaar heen te gooien. Autumn had geen idee wat dit voor haar betekende aangezien ze niet echt een groep in de klas had maar eigenlijk maakte het haar ook niet zoveel uit. Ze was niet echt kieskeurig in met wie ze een tweetal zou worden maar ze was wel nieuwsgierig. Toch leek het er op dat de lerares de hele klas nog even in spanning zou houden door eerst de opdracht uit te leggen. Het project leek nogal langdurig te zijn en niet iets waar ze maar 1 les aan gingen besteden, het werd Autumn eigenlijk al snel duidelijk dat om het project echt goed te kunnen doen de tweetallen ook na school zouden moeten afspreken. Ze moesten namelijk een presentatie maken over verschillende soorten kunst of kunststijlen en niet alleen dat maar dan moesten ze ook nog eens zelf de voorbeelden en afbeeldingen van de presentatie maken. Genoeg te doen dus en ineens leek Autumn toch was kieskeuriger te worden als het ging om haar tweetal. Ze wou toch wel iemand hebben waarmee ze het goed zou kunnen vinden en ook iemand die bereid was te werken aan het project zodat ze niet alles alleen hoefde te doen.
Toen was het tijd voor de lerares om de tweetallen op te noemen. “Jack and Lisa, Indy and Lana..” Geduldig luisterde Autumn tot ze haar eigen naam zou horen en met wie ze samen opgenoemd zou worden. De langer de lerares doorging, de minder mensen er overbleven voor Autumn om mee gepaard te worden. “...Ethan and Autumn...” Klonk er dan eindelijk door het lokaal. Meteen ging Autumn haar blik door het lokaal op zoek naar de jongen. Al snel vielen haar ogen op hem en zo bleef ze ook even naar hem staren terwijl de laatste paar tweetallen opgenoemd werden. Eigenlijk wist ze niet veel van de jongen, ze had wel eens verhalen gehoord over zijn vader maar over hemzelf wist ze dan niet veel. Het was tijd om voor alle tweetallen samen te gaan zitten dus Autumn besloot maar dat zij degene was die de kant van de jongen op zou lopen. Ze haalde haar rugzak weer van de grond en liep af op waar Ethan zat.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Weer een dag gevuld met vakken die hem niet interesseerde en mensen die hij ontweek of die hem probeerde te ontwijken. Zijn reputatie, of vooral die van zijn vader, was overal bekend en dat maakte dat iedereen een oordeel over hem klaar had. Het was beter om je hier niet mee bezig te houden. Dat was voor iedereen veiliger en beter. Ethan tekende verveeld in zijn notebook terwijl zijn docent Geschiedenis, meneer Howards, een verhaal vertelde over D-day. De enige reden dat Ethan de moeite nam om iedere dag naar deze universiteit te komen en enigszins zijn best deed om de vakken te halen was zijn moeder. Ze had er veel te veel moeite in gestoken om zijn vader over te halen dit te betalen. Het was een van de weinige dingen die hij betaalde of waar ze het geld voor hadden. Een toekomst opbouwen noemde zijn moeder het, maar Ethan zag het nut er niet van in. Wat had een toekomst voor zin als je de zoon was van een crimineel en in zijn schaduw zou staan? Goed, er was genoeg aan zijn leven waar hij met liefde iets aan zou veranderen maar dat was niet mogelijk en dus moest hij het doen met wat hij had. Als de wereld je geen geluk geeft dan moet je er zelf naar opzoek gaan. Het positieve aan de universiteit was dat hij zo lang mogelijk van huis kon blijven. Binnen de school had hij dit geluk gevonden in gitaarspelen binnen de muzieklessen en het tekenen binnen kunst. Ethan spendeerde dan ook alle tijd na de lessen in een van de twee lokalen om zo lang mogelijk thuis weg te blijven. Bij het horen van zijn naam keek hij op naar meneer Howards. "What are you still doing here? Are you daydreaming? Class ended over five minutes ago." Wat verbaasd keek hij de man aan waarna hij zijn spullen in de versleten rugzak duwde en opstond. "I'm sorry, I have to go to the next class." Excuseerde hij zichzelf waarna hij vlug het lokaal uit liep en de trappen op jogde naar het lokaal van kunst.

Bij aankomst was het lokaal al gevuld maar gelukkig was de les nog niet begonnen. Ethan nam plaats aan een kluster lege tafels achterin de klas. Het feit dat hij met vrijwel niemand in de universiteit sprak tenzij het vereist was maakte dat hij ook geen vriendengroep had om mee te zitten, het was makkelijker zo. Bij het starten van de les begon de docente direct met een mededeling en Ethan vervloekte haar van binnen. Waarom moest ze een prima vak verpesten door een team opdracht? Hij kon dit prima alleen doen? Nu was het nog afwachten op een vreselijke partner en hij kon dit vak opgeven. "Ethan en Autumn." Zijn blik gleed naar het meisje dat het lokaal rondkeek en vervolgens naar hem toe kwam. Eerlijk? Was dit een grap? Natuurlijk kende Ethan haar, binnen de school was Autumn bekend als een van de rijkste studenten en de docent besloot haar aan hem te koppelen? Hij zou er niet verbaasd van opkijken als ze haar neus op zou halen voor hem. Misschien was het ook geen goede voet om op te starten als hij haar nu al niet mocht en Ethan deed zijn best om openminded te blijven. "Hi." Het kwam er wat ongemakkelijk uit en hij keek even van haar kleding naar de zijne waarna hij zijn vest dicht trok om te verbergen dat er een paar kleine gaten in zijn shirt zaten. "You must be so excited to be paired with me!" Zei hij haar met een korte lach. "Well let's not dwell on that part. Better to focus on what's important."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het leek er op dat ondertussen Ethan ook Autumn gespot had en dus ook al zien had dat het meisje zijn kant op kwam lopen. Ergens was Autumn nieuwsgierig naar wat de jongen zou denken over het tweetal. Zelf stond Autumn er nogal neutraal in, ze had alleen verhalen gehoord over Ethan maar die linkte eigenlijk altijd terug naar zijn vader, hierdoor had ze eigenlijk geen idee wat voor jongen Ethan zelf was. Behalve dat hij een knappe jongen was om naar te kijken wist ze dus niks over hem. Zelf had Autumn ook een soort reputatie, toevallig genoeg ook door haar vader. De man had zijn eigen succesvolle techbedrijf en daardoor ook meteen erg veel geld. Met andere woorden, Autumn stond bekend als iemand van een rijke achtergrond. Dit was natuurlijk niet slecht, ze was blij met het feit dat ze het goed had thuis, het zou raar zijn als ze daarover zou zeuren maar het bracht ook zo zijn nadelen met zich mee. Zo had iedereen in haar gezin, inclusief zijzelf, vaak genoeg te maken gehad met mensen die alleen vrienden werden van de mensen om uiteindelijk dingen van hen te verwachten omdat ze rijk waren. Autumn zelf had ook vaak genoeg vriendinnen gemaakt op school waarvan uiteindelijk bleek dat ze haar gebruikt hadden voor het geld. Gelukkig had Autumn nu wel een paar vriendinnen in de school rondlopen die ze dan ook echt daadwerkelijk vriendinnen kon noemen. Behalve de mensen die probeerde haar te gebruiken voor haar vaders geld wist ze ook nooit hoe anderen haar zagen. Autumn was bang dat door haar rijke familie ze meteen gezien werd als het verwende rijke meisje en alhoewel dat soms wel waar was, meestal was het ook niet waar. Natuurlijk kreeg ze vaak genoeg dingen van haar vader, vaker dan het gemiddelde kind en waarschijnlijk ook duurder maar het was bij lange na niet zo dat als ze met haar vingers knipte dat haar vader haar maar gaf wat ze wou. Zo makkelijk was het dan weer niet en dat wist ze zelf ook niet. Ze was dus niet een wandelend stereotype van het rijke verwende meisje.
Eenmaal aangekomen bij Ethan werd ze al meteen begroet, dat was al goed, leek Autumn althans. Ze nam plaats op een lege stoel naast de jongen en keek hem aan terwijl hij wel weer verder sprak. Autumn lachte zachtjes met de jongen mee om zijn opmerking. “Sure, if it makes you feel better.” Grapte ze terwijl ze de jongen aankeek. Autumn moest toegeven dat ze zeker niet met de lelijkste jongen van de klas in een tweetal gezet was, de jongen had een knap gezicht en ook voor de rest zag hij er ook niet verkeerd uit. Natuurlijk maakte zijn uiterlijk niet veel uit bij het maken van het project maar dat betekende niet dat Autumn niet vond dat de jongen er goed uit zag. “Alright, yes… the project.” Uit haar rugzak haalde ze een notitieboekje en sloeg deze open en begon te bladeren op zoek naar een lege pagina. Het notitieboekje was gevuld met notities, uiteraard maar om de zoveel pagina’s waren er ook halve tekeningen die ze gemaakt had tijdens de les als ze zich verveelde maar de tekeningen in dit boekje waren niks vergeleken met wat ze zoal tekende in haar boek die daadwerkelijk voor haar tekeningen was. Eenmaal een lege pagina gevonden schreef ze bovenaan de pagina ‘Art project’. “ Any ideas?” Met een vriendelijke glimlach keek ze op van haar boekje naar de jongen naast haar.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het was niet eerlijk dat hij zijn mening over haar al klaar had voor ze ook maar een woord tegen hem had gesproken. Daar waar hij zelf niet de persoon was die de geruchten hem deden lijken kon zij ook net zo goed totaal anders zijn dan verwacht. Het maakte hem niet enthousiaster over een team opdracht maar het maakte wel dat hij iets van zijn onverschillige houding liet zakken. Een goede samenwerking was belangrijk om de opdracht te behalen en aangezien hij zijn goede cijfer bij dit vak niet wilde verliezen moest hij er toch ook de nodige moeite in stoppen. Als iedereen geloofde wat er over hem en zijn vader verteld werd dan betwijfelde hij of er iemand was die überhaupt met hem zou willen spreken, laat staan samenwerken. Zijn vader was gevaarlijk en alleen al door zijn zoon te zijn kwam Ethan vaker dan hij wilde in zeer onprettige tot enorm gevaarlijke situaties terecht. Ondanks dat zijn vader hem niet betrok in het vak deden zijn rivalen dat wel en was het niet op een hand te tellen hoe vaak hij bedreigd, gegijzeld of zelfs verwond was geweest. Toen hij jong was had het hem slapeloze nachten opgeleverd en zag hij in elke schaduw gevaar, iets wat zijn vader een zwakte vond. Zonder overleg was hij aangemeld voor gevechtstrainingen welke werden gegeven door een van zijn vaders bondgenoten. De man was bruut geweest en na dag in dag uit trainen, bont en blauw thuis komen om de volgende dag weer vroeg te beginnen, was Ethan zichzelf gaan vermannen. Het had hem gevormd tot een persoon die, wanneer het nodig was, net zo vals en gevaarlijk kon zijn als zijn vader. Toch liet hij hier niets van merken op school en deed hij zijn best om het alleen te gebruiken wanneer hij niet anders kon. Hij was geen crimineel of vechter maar een jongeman opgevoed om voor zichzelf te kunnen zorgen. Ethan hoopte dan ook dat Autumn zo weinig mogelijk over hem had gehoord. De geruchten over zijn vader waren niet te ontwijken en deze ontkende hij niet maar wat er over hem rondging was ronduit bizar. Zo lang Autumn niet zou oordelen op de geruchten mocht hij dit ook niet doen.

Doordat hij veel tijd besteedde in het art lokaal buiten de lessen om kon hij ook veel van het werk van andere studenten bekijken wanneer ze dit in het lokaal achterlieten. Het was interessant om te zien hoe het werk wisselde van amateuristisch naar verbazend goed en zelfs indrukwekkend. Als hij het zich goed herinnerde was Autumns werk verre van amateuristisch te noemen, een pluspunt voor dit project. Een ander pluspunt wat Ethan niet kon negeren was haar uiterlijk. Ondanks haar reputatie zag ze er niet uit als een iconische diva, integendeel zelfs. Ze was knap op een ingetogen manier die hij zeker kon waarderen. Zo lang er geen onzinnige woorden uit haar mond zouden komen verwachtte Ethan dat tijd met haar doorbrengen voor het project nog wel eens mee kon vallen. Eenmaal ze naast hem zat verplaatste hij zijn stoel iets zodat hij haar aan kon kijken terwijl zijn vingers in een ritme op de tafel tikte. "That would depend on if youmean it or not. You can see for yourself what you think of being partners at the end of the project." Ethan had nu al spijt van de opmerking.Het maken van zelf denigrerende grappen was een van de slechtste gesprekstechnieken en hij had deze zojuist gebruikt, perfect begin. Het was opvallend hoe slecht hij in een gewoon, vriendelijk gesprek was dankzij het weinig contact dat hij met medestudenten had. Opzoek naar afleiding viel zijn blik viel op Autumns notitieboek dat duidelijk goed gebruikt werd. Terwijl Autumn zocht naar een lege pagina vielen zijn oog op een aantal schetsen en speelde een oprechte glimlach rond zijn lippen. "You should definitely use some of these concepts for real artprojects, they are quite nice." Het was misschien een ongevraagdadvies maar hij kon het niet laten. "Especially this one." Hij sloeg twee bladzijdes terug."I like it." Zijn blik gleed naar haar gezicht waarna hij vlugzijn eigen potlood oppakte en dit gebruikte om verder te gaan met het tikken van een ritme. Haar vraag bracht zijn gedachten terug naar het project. Het liefst combineerde hij muziek en kunst met elkaar, een combinatie die voor hem perfect was. Het waren twee werelden waarin je verdwaald kon raken zonder je met de echte wereld bezig te houden óf waarin je de realiteit juist onder ogen kon komen. "We could combine music instruments with different styles of art? Go back in time to see how the music and art work together or conflict in certain years. You could even pick a song from that time to fit with the art and play it softly while we do the presentation." Ethan keek opnieuw op van zijn potlood naar Autumn. "Or we could do something different ofcourse if you got any ideas?"

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Een kleine speelse glimlach verscheen op Autumn haar gezicht terwijl ze de jongen aankeek. “Whether or not I mean it is for me to know and for you to guess.” Autumn vond het wel geinig om een beetje de gek met de jongen aan te steken, ondanks ze hem niet goed kende. Dat was gewoon een beetje haar humor, de gek aansteken met mensen en een beetje domme grappen samen maken. Nu hoopte ze niet dat Ethan het verkeerd zou opvatten of dacht dat Autumn slechte intenties had want dat was bij lange na niet zo. Ondanks de reputatie van de jongen in school had ze geen slechte intenties of bedoelingen naar hem toe. Als ze een beetje ging stoken naar hem toe, dat zou ook niet echt helpen met het project en de samenwerking en hopelijk wist Ethan dat ook en zou hij dus ook niks verkeerd opvatten of misschien zelf slechte bedoelingen hebben.
Autumn merkte dat ze een beetje verlegen werd over haar tekeningen wanneer Ethan deze opbracht. Het was niet dat ze haar tekeningen slecht vond maar de half afgewerkte dingen in dit schrift waren nou niet echt de tekeningen die ze trots aan anderen zou laten zien. Toch was ze blij om te horen dat de jongen haar tekeningen mooi leek te vinden, ook leek hij zelf al wel te weten dat dit meer concepten waren en niet echt uitgewerkte tekeningen. Dat luchte al iets meer op voor Autumn, dan was dit dus niet het beeld wat Ethan kreeg van haar kunst en wist hij zelf ook wel dat het meisje beter kon dan dit. “Thanks” Een oprechte glimlach verscheen op haar gezicht. “But I guess we could maybe find a way to incorporate these into the project, if you’d want to.” Voegde ze nog toe. De blik van Autumn ging naar de tekening waar Ethan naar terug gebladerd had. Ze merkte dat ze een beetje ongemakkelijk werd over het praten van haar eigen kunst, normaal liet ze het alleen aan haar vriendinnen of oudere broer zien, niet aan zomaar iedereen. Voornamelijk omdat ze daar geen reden tot had, het was niet alsof ze haar tekeningen uitdeelde in de gangen van de school om deze aan jan en alleman te laten zien. Het was ook wel fijn om te weten dat iemand die niet haar vriendin of familie was complimenten gaf over haar tekeningen. Dat betekende dat ze dan misschien toch echt talent had en dat haar vriendinnen en familie niet gewoon aardig tegen haar deden als ze haar complimenten gaven over haar werk.
Het idee van Ethan was eigenlijk perfect, het was zeker een goed plan en erg origineel. Ze merkte dat ze eigenlijk nogal verbaasd was dat de jongen zo goed voorstel gedaan had. Misschien had ze toch een lichtelijk vooroordeel over hem, aangezien ze niet verwacht had dat de jongen met zo goed idee zou komen. Op de vraag of Autumn een ander idee had schudde ze meteen haar hoofd. “No I like it, it’s way better than anything I could come up with.” Zelf combineerde ze tekenen en muziek op bijna een dagelijkse basis. Uit muziek was genoeg inspiratie te halen, zowel uit de lyrics als een melodie of gebruik van een instrument. Het was voor Autumn zeker niet moeilijk om ideeën te halen uit verschillende liedjes. Dat was dan ook een van de redenen dat ze graag naast muziek luisterde, omdat ze zich er door geïnspireerd voelde maar ook gewoon omdat ze van muziek hield. Ze zou graag een keer een instrument willen leren te bespelen maar dat zou haar vader nooit goedkeuren. Hij vond het feit dat zijn dochter zo druk bezig was met tekenen eigenlijk al niks en had ook liever dat zijn dochter wat anders deed met haar tijd. Nog liever had hij haar op een andere college gezien, ergens waar ze iets met rechten kon doen of een dokter mee kon worden. De typische banen die werden gezien als goed verdiend. Autumn snapte het wel, hij wou gewoon dat ze zichzelf later goed zou kon ondersteunen. Hij dan dan ook wel gelijk, met kunst was zoiets niet zeker en nam ze zeker een risico maar Autumn was gemotiveerd om later een baan te kunnen krijgen waar ze iets met haar kunst kon, al wist ze nog niet precies wat. Ze zou natuurlijk nooit een Vincent van Gogh worden, of een Rembrandt van Rijn maar ze hoopte toch wel dat het mogelijk was om haarzelf te kunnen ondersteunen met haar tekenen en schilderen. Hoe ze dat wou doen wist ze dan nog net weer niet maar dat was iets wat ze nog wel kon uitvogelen terwijl ze haar diploma haalde. Meteen begon ze het idee van Ethan op te schrijven zodat ze dit meteen al op papier hadden, voor ze het vergaten. “So I guess we’ll also have to see each other after school otherwise there is no way we are going to finish this in time.” Gelukkig had Autumn genoeg tijd na school, zo af en toe sprak ze af met vriendinnen in de weekenden maar voor de rest na school spendeerde haar vrije tijd aan haar kunst, wat betekende dat ze eigenlijk altijd wel kon afspreken om bezig te gaan met het project.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het antwoord dat ze hem gaf verbaasde hem en hij lachte kort terwijl hij zijn hoofd schudde. "So cryptic, now I'll lay awake at night wondering what the answer is. How dare you do this to me." Het was een opmerking die hij zelf had kunnen maken en hij kon het wel waarderen. Als dit haar persoonlijkheid was dan moest hij het stereotype in zijn hoofd écht schrappen en herschrijven maar dat was niet iets verkeerds, zeker niet. Iets in haar gezicht vertelde hem dat ze twijfelde of ze de opmerking wel had kunnen maken. "Don't worry, I can take a hit and you'll find that my jokes can be far worse than this." Als hij zich eenmaal comfortabel genoeg voelde om met iemand te praten, wat niet veel gebeurde, kwam pas aan het licht dat hij wel degelijk sociaal kon zijn en de slechtste grappen maakte. Er was een kans dat hij zich nu al te veel openstelde bij haar en Ethan realiseerde zich heel goed wat dat zou betekenen dus trok hij zichzelf iets terug. Dit was voor een project, een cijfer en dat was alles. Toch fascineerde haar tekeningen hem genoeg om hier op in te gaan. "I know its maby a bit intrusive to look at them without your permission, but they have some great potential. I have seen some of your other work too, the more finished stuff and you can do a lot of awesome things with these concepts." Hij besefte hoe vreemd het kon klinken dat hij toegaf haar werk te hebben gezien en hij keek vlug weg van haar strak naar de tekeningen. "Don't think I'm some kind of creepy person, I just do a lot of work here after school finishes so I see a lot of the work that is left here." Vrijwel niemand, op de docenten na, wist dat hij hier of in het muzieklokaal zijn tijd doorbracht. Het was niet iets wat hij openlijk deelde aangezien het nogal een vreemde indruk gaf van zijn situatie. Wie vermijd het nu om naar huis te gaan? En wie moet er nu van de faciliteiten op school gebruik maken omdat hij geen geld heeft voor eigen spullen? Veel mensen hadden de illusie dat een crimineel als vader betekende dat de man een maffia baas was met geld en macht in overvloed. Het was mogelijk dat zijn vader ergens grote hoeveelheden geld achterhield maar Ethan zag er niets van. Zijn moeder deed haar best om met extra werk rond te komen en zijn vader liet vrijwel alleen van zich zien als hij in de problemen zat. Ondertussen had Ethan een baan weten te krijgen in de lokale bioscoop waar hij de late diensten draaide die niemand wilde. Het was een perfect tijdstip omdat hij hierdoor zijn hobby's niet hoefde te laten liggen. "No need to thank me, you did all the work." Hij was oprecht enthousiast over haar werk en knikte direct bij haar voorstel. "That would be awesome, we could definitely make that work." Dit project kon nog een stuk beter uitpakken dan hij in gedachte had. Haar stijl was heel anders dan wat hij normaal tekende en dat was iets wat hem ook interesseerde. Er was iets unieks aan, iets wat niet zomaar nagemaakt kon worden door een ander net als bij de grotere kunstenaars. Of hij zelf dat talent ook bezat wist hij niet, op complimenten van de docenten na zag niemand het en dat vond hij ook wel prima. Net zo goed als dat hij zijn muziek aan niemand anders liet horen. Het was iets waar hij gelukkig van werd maar niet iets wat de hele wereld hoefde te zien, het was iets persoonlijks waar hij zichzelf in kwijt kon.
De glimlach keerde terug op zijn gezicht toen Autumn aangaf zijn idee goed te vinden. "Really? Your sure? I promis it will be a lot of fun to work on." Het maakte hem nieuwsgierig naar haar gevoel voor muziek. Als ze dit antwoord alleen gaf zodat hij al het werk kon doen dan kon het nog een probleem opleveren maar als ze oprecht geïnteresseerd was dan was ze zo veel meer dan wat hij had gedacht. "So you like music? Not in the 'I listen to the radio in my car' kind I hope? Not that there is anything wrong with that, but there is so much more." Ethan deed zijn best om niet overenthousiast te zijn, zo was hij immers nooit, maar sinds de start van deze les waren zijn stemming en de zin in dit project compleet omgeslagen. Het moment dat Autumn begon over het afspreken buiten de lessen om betrok zijn stemming weer. "You're right." Er viel een korte stilte waarin Ethan probeerde in te schatten wat het beste antwoord was. "I wouldn't recommend coming to my house. I doubt its a neighbourhood you would like to visit and I don't have any props or materials at home, although we could borrow those from school. " Het was beter om direct eerlijk te zijn hierin. "Not that your not welcome, because you are. Its just a heads-up." Het enige probleem wat hier tegenover hing was dat hij dan naar haar huis zou gaan. "Would your parents be okay with me coming to you house?" vroeg hij met de verwachting dat het antwoord nee zou zijn. Wie zou er in hemels naam de zoon van een crimineel binnen laten?

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het leek er op dat de opmerking dus goed gevallen was, het leek er dus op dat de twee een beetje van dezelfde grappen konden genieten. “That seems more like a problem for you than something I’d have to deal with.” Ging Autumn er weer op verder. Nu wist ze dat het kon aangezien Ethan zelf ook verder op de opmerking in was gegaan. Voor Autumn was dat een soort groen licht dat ze door mocht gaan en dan zou ze daar ook gebruik van maken uiteraard. “Oh? Thanks for the warning, now I know I won’t have to go so soft on you.” Niet dat ze nu van plan was om de jongen figuurlijk in stukken te scheuren met allerlei opmerkingen maar het zou er wel voor zorgen dat Autumn zich wat meer comfortabeler zou voelen en dus sneller een opmerking zou laten gaan, deze zouden dan hoogstwaarschijnlijk ook brutaler worden de meer de twee met elkaar om zouden om bezig te gaan met het project. Voor Autumn was het nu toch al wel duidelijk dat de samenwerking toch best wel gezellig ging worden tussen de twee, ondanks Autumn eerst niet zo zeker was of het wel gezellig zou worden maar ze kreeg er nu steeds meer zin in om er aan te gaan werken samen met Ethan.
Natuurlijk voelde het voor Autumn wel een beetje binnendringend dat hij zo tekeningen uit haar schrift kon zien maar dat verre van de schuld van Ethan. Ze bladerde zelf door haar schrift heen en liet hiermee haar tekeningen aan de jongen zien, dan kon ze moeilijk boos worden wanneer ze complimenten kreeg van hem. Het was een ander verhaal geweest natuurlijk als hij zomaar een schrift uit haar tas gehaald had om er doorheen te kijken maar dat was niet het geval geweest. Autumn kon zich dus wel over het feit zetten dat de jongen haar tekeningen gezien had, hij had er zelf ook niet voor gekozen om ze te zien. Al was het tweede gedeelte van zijn zin waar ze iets meer problemen mee had. Autumn had geen idee hoe de jongen haar uitgewerkte tekeningen of schilderijen gezien had kunnen hebben. Een beetje overrompeld en niet goed weten hoe ze moest reageren keek ze naar de jongen, ze was even helemaal sprakeloos. Al snel leek hij zelf ook te beseffen dat wat hij gezegd een beetje raar klonk zonder uitleg. De blik van Autumn bleef op de jongen hangen terwijl die van hem juist compleet niet op haar gericht was. Door zijn uitleg begreep Autumn het al meteen en was ze ook iets opgelucht. “Oh, I see..” Het feit dat ze dus ook wat van haar afgemaakte werk gezien had brach Autumn nog meer in verleging. Ze had geen idee welke dingen ze van haar gezien had en dus ook niet wat zijn beeld was van haar kunst. Al werkte ze bijna altijd wel in dezelfde soort stijl. Ze hield ervan om in pastel kleuren te werken en om dingen in haar tekeningen te laten gebeuren die simpelweg niet realistisch waren, al was de locatie zelf wel gevestigd in de realiteit. Zo had ze genoeg tekeningen van mensen die wilde dieren aan het uitlaten waren midden in de stad of mensen die binnen een kopje thee aan het drinken waren terwijl er buiten hun raam het er op leek dat ze onder water waren. Dat gemengd met haar gebruik van pastelkleuren was niet iets wat ze vaak bij anderen zag en ze was dan ook wel trots op dat ze haar eigen stijl ontwikkeld had. “Good to know that you also like my finished work I guess.” Sprak ze toen maar uit. Al realiseerde ze zich snel daarna dat de jongen dus zelf ook tijd spendeerde in het tekenlokaal, zelfs in zijn vrije tijd. “Wait..” Sprak ze zachtjes uit en keek met een nadenkende blik de jongen aan. “Do you draw yourself? Or paint? Or what do you do here?” Vroeg ze meteen nieuwsgierig.
Nonchalant haalde Autumn haar schouders op, zij had dan wel al het werk gestopt in de concepten en tekeningen het was alsnog Ethan die haar een compliment gaf en daar wou ze de jongen wel voor bedanken. “But still…” Mompelde ze zachtjes binnensmonds terwijl ze haar blik even liet vallen op het boekje voor haar. “Great, then I could see what I already have or if I need to make anything new, after we have a plan of course.” Als ze nieuwe tekeningen of schilderijen moest maken voor het project zou ze dat alles behalve een probleem vinden. Ze zou het zelfs met plezier doen.
“Yes I am sure.” Sprak Autumn vertrouwen uit, wetende dat dit iets was waar beide waarschijnlijk met plezier aan zouden gaan werken. Zowel Ethan als Autumn leken beide veel te geven om kunst en dus was dit een project waar ze beide hun passie in konden stoppen en dat alleen al zou zorgen voor een goede samenvatting. Nu begreep Autumn ook wel waarom de lerares dit tweetal gemaakt had. Zij wist waarschijnlijk dat de twee dezelfde passie deelde voor het vak en door de twee samen te zetten ze erg goed samen zouden gaan werken. Zelf had Autumn nooit gedacht om een tweetal te vormen met de jongen maar dat was meer omdat ze de jongen niet goed kende en ze had ook geen idee dat hij zo geïnteresseerd was in kunst.
Een kleine lach ontstond op Autumn haar gezicht door de manier waarop Ethan doorging over muziek. “No, not the I listen to it on the radio kind.” Stelde ze de jongen maar snel gerust. “I have a record player in my room, on which I play records, obviously.” Op haar kamer had ze twee dozen vol met platen van verschillende artiesten en genres. “And I also have plenty of playlists on spotify filled with different types of music so I can listen to whatever I feel like inspires me most at that time.” Muziek was een groot gedeelte van wat haar inspireerde en ze kreeg het gevoel dat Ethan zelf ook erg veel interesse had liggen in muziek. “So what is your deal with music?” Vroeg ze de jongen, toch benieuwd naar zijn passie voor de kunst van muziek.
Autumn had geen idee wat voor beeld ze moest verwachten wanneer Ethan het had over de buurt waar hij in woonde. Ze had geen idee of hij gewoon in een prima buurt woonde maar dat hij bang was dat het niet goed genoeg zou zijn voor het rijke meisje van de school of dat het echt een gevaarlijke buurt was waar ze inderdaad liever niet naar toe ging. Niet dat het wat uitmaakte, als hij thuis geen spullen had waar ze mee konden werken dat had het niet veel zin om daar te verzamelen. Al kon Autumn wel haar spullen meenemen naar het huis van de jongen, vooral als het ging om alleen tekenen, dan was het niet zo moeilijk om dat in een rugzak te stoppen en hiermee na het huis te gaan van Ethan. Op school nablijven en de lokalen gebruiken was ook geen slecht idee en ze konden natuurlijk altijd naar het huis van Autumn. Al zou haar vader inderdaad niet al te blij zijn als ze thuis kwam met Ethan Marsh. Al zou hij zich er nog overheen kunnen zetten als hij wist dat het was voor school en alleen voor school. “I think my dad could get over the fact that your da-” Autumn realiseerde dat wat ze ging zeggen misschien niet het slimste was. Ze kon niet zomaar over de vader van Ethan beginnen, dat was waarschijnlijk een gevoelig iets voor de jongen en dus niet iets wat Autumn zomaar moest opbrengen. Ongemakkelijk schraapte ze haar keel en ze voelde haar wangen wat rood worden van de schaamte. “As long as it’s for the project my dad is fine with me bringing guys to the house.” Stamelde ze dan toch maar uit in de hoop dat het wat minder ongemakkelijk werd.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Haar reactie maakte duidelijk dat ze gerustgesteld was in het feit dat ze dit soort opmerkingen tegen hem kon maken. Het was verfrissend om eens een echt spontaan gesprek met iemand anders te voeren dan zijn moeder of een klant in de bioscoop. "Well thats true, but if I get sleep deprivation it could very well be the end of our perfect project." Een kleine grijns speelde rond zijn lippen. "What if I accidentally deleted all our work or override the file with a weird picture of a cat?" Oké, de tweede optie was onrealistisch maar daar ging het in dit geval niet om. "As long as you let me keep a sliver of pride don't hold back." Zelf als het geen grappen meer waren maar echte nare opmerkingen kon hij het hebben. Het is iets waar je aan gewend kan raken, waar je een muur voor kan opbouwen als je de moeite er voor doet. Hier was hij uiterst goed in geworden en die muur hield hij nu dan ook goed in de gaten. Hoe vriendelijk en gezellig Autumn op dit moment ook tegen hem was, er was altijd een hint van wantrouwen ter bescherming. Zolang het haar niet op zou vallen moest dit geen probleem opleveren, ze waren immers alleen projectpartners. De verwarring rond wat hij haar vertelde was van haar af te lezen en Ethan beet kort op zijn lip. Het was duidelijk niet de juiste manier geweest om de opmerking over haar afgemaakte werk te brengen maar gelukkig bleek ze na zijn uitleg het al snel te begrijpen. "I do, but not as versatile as you. I prefer the old school way of graphite drawings. I mostly draw realism, sometimes with an element of surprise." Veel van zijn werk was gebaseerd op dieren of mensen waarmee hij een verhaal probeerde uit te beelden. "I like the monotone colors to express emotions. Nothing to destract from the image and the story." Niet dat hij kleur niet kon waarderen, het was meer een voorkeur. Ook tekeningen en schilderijen in kleur konden emotie en verhalen prachtig tonen. "Your work is so different from mine but that might make it even more interesting to me. It really is fantastic art." Ethan ontspande zich meer in zijn stoel en leunde wat achterover. "I used to do graffiti aswell, not anymore though. Its not very accepted. Got enough trouble already so not adding to it." Als hij terug dacht aan die tijd kon hij er nu om lachen en om eerlijk te zijn was het op dat moment de perfecte manier geweest om zich te uiten. "Making me sound like suchs a trouble maker. I'm actually not that bad." Voegde hij er met een grijns aan toe. Het verbaasde hem hoe makkelijk hij van Autumn af kon lezen wat ze voelde en de verlegenheid had hij al door voor de blos op haar wangen verscheen. "If it helps you then you're very welcome." Hij vond niet dat hij haar bedankje verdient had maar dat deed er niet toe, als dit haar beter deed voelen dan kon hij haar dat geven. "You've got talent and it should be acknowledged." Een nieuw idee speelde op in zijn gedachte. "We might even do a collaboration piece to combine our styles in one piece, if it works with the project and you like to." Hij was er zeker van dat ze samen een nog gaver werk konden maken dan los van elkaar en het gaf een uitdaging die hij aan wilde grijpen.
Ethan besefte pas hoe erg hij door bleef praten over de kunst en nog meer over de muziek. Het waren dan ook de enige twee dingen waar hij oprecht blij van werd en het feit dat Autumn dit kon waarderen en er zelfs in geïnteresseerd was maakte hem zo spraakzaam. "Thats a relief, most people nowadays don't really appreciate the real art of music. It's even better that you use it as inspiration, just the way to look at it for this project." Bij het benoemen van de platenspelen lichtte zijn gezicht op. "You do as well? I have to see your collection sometime. I have a record player but its kinda old and broken. Still plays well enough." Kort haalde hij zijn schouders op. Vrijwel alles thuis was oud en versleten of kapot, het was niet meer verbazend als de douche ermee ophield of het gasfornuis begon te rammelen. Zolang hij er mee kon doen wat nodig was maakte het niet uit. "I can play the guitar, piano and drums but I love the guitar the most. If I have to go a few days without playing it drives me mad. It's the best outlet in my case and since they have it all here I can play freely whenever the classroom isn't occupied." Meer in detail was hij niet van plan om hier over te vertellen, nu niet en waarschijnlijk zelfs nooit. "Do you play any instruments? Or even sing?" Vroeg hij toch nieuwsgierig. Kort keek hij op naar de tijd die ze nog hadden, vijftien minuten en de les was voorbij. Had hij werkelijk al zo lang met haar gepraat? En de helft had niet eens direct met het project te maken.
De vragen die in haar ogen speelde toen hij over thuis begon probeerde hij te ontrafelen. "There are cases of violence and some of the empty wore down buildings have some gang activity and drugs dealing going on. My house also isn't... great." Het was genoeg uitleg in zijn ogen. Iemand die niet gewend was aan het gevaar of de bouwval zouden het misschien niet eens als leefbaar beschouwen, Autumn zeker niet met het huis waar ze in moest wonen. "The fact that my dad is a criminal?" Ethan trok een wenkbrauw op en glimlachte half. "He has been my whole life, I'm used to it. But thank you for being considerate." Het was aardig dat ze hem er niet mee wilde kwetsen of ongemakkelijk wilde maken maar dat was al jaren geen probleem meer voor hem. Haar volgende opmerking liet hem lachen en hij sloeg een hand voor zijn mond door het harde geluid. Ook zijn wangen kleurde iets rood. "It's not like I'm coming over to jump in your bed, I think thats the last thing he would be worried about. Someone like you surely won't be interested in someone like me. And I promis not to bring any weapons or criminals with me if that is of any help." De lach in zijn stem bleef nog even hangen. "We will make it work."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Autumn kon het niet laten om zachtjes te grinniken over de grappen die Ethan maakte. “You better not ruin anything, I don’t care how many nights you lay awake thinking about whether or not I like working with you.” De opmerking was overduidelijk een grap en werd ook zo gebracht maar er zat toch ook een graat van waarheid achter. Als de jongen per ongeluk iets van het project zou verwijderen dan ging dat echt niet zo makkelijk over bij Autumn. Ze was nogal een perfectionist en dus ook met een project zou het helemaal perfect moeten gaan en daar hoorde per ongeluk het hele project bij verwijderen niet bepaald bij. Niet dat Autumn nu echt bang was dat hun hele project per ongeluk verwijderd zou worden door de jongen, Autumn ging natuurlijk ook alleen maar weer verder op wat de jongen gezegd had.
Het nieuws dat Ethan zelf ook bezig was met tekenen maakte Autumn eigenlijk best blij en naast dat het haar blij maakte werd zo ook meteen erg nieuwsgierig naar het werk wat hij dan zoal gemaakt had. Ook al legde hij het aan haar uit, ze was toch ook wel erg benieuwd naar hoe het er daadwerkelijk uitzag en wou het graag met haar eigen ogen zien. Eigenlijk groeide deze nieuwsgierigheid juist door het feit dat de jongen aan het uitleggen hoe hij zelf te werk ging en waar zijn eigen werk uit bestond. “You are going to have to show me some of your work because you’re making me real curious” Een oprechte glimlach was niet meer van Autumn haar gezicht te halen. Het leek er op dat ze eindelijk iemand gevonden had die deze passie samen met haar deelde en waar ze het er dus ook mee over kon hebben. Natuurlijk keken haar vriendinnen en broer graag naar haar kunst als Autumn het vroeg maar ze hadden niet echt dezelfde passie voor kunst al dat Autumn deze had. Zoals Ethan zelf ook al zei, het leek er op dat de twee heel erg verschilde in wat voor kunst ze maakte en daarom was Autumn ook zo benieuwd naar het werk van de jongen. Toen de jongen begon over dat hij graffiti gedaan had werd Autumn opnieuw erg enthousiast. “No way! That sounds so cool.” Ergens vond Autumn het wel jammer dat de jongen het niet langer meer deed anders was ze graag een keer met hem meegegaan om te kijken naar hoe hij dit deed en hoe dat allemaal in zijn werk ging. “Do you know if any of your work is still around somewhere?” Autumn zou graag willen kijken als er ergens nog iets was wat Ethan gemaakt had. Natuurlijk werd er naar graffiti al snel gekeken als vandalisme en al was dit eigenlijk wel zo, het was ook een soort kunst en Autumn zag het dan toch eerder een beetje als kunst, vooral als het op verlaten plekken waar toch nooit iemand kwam, wat maakte het dan uit dat iemand er iets op gemaakt had. Autumn voelde zich gevleid dat Ethan echt dacht dat ze talent had. Ze wist wel dat haar werk niet super slecht was en dat ze wel een beetje talent had voor tekenen en schilderen maar om iemand echt zo positief over haar werk horen te praten was toch wel heel erg fijn. “I think a collaboration would be amazing.” Ook al had ze nog niks van de jongen zelf gezien, het leek haar geweldig om samen met hem te werken om samen iets te maken. De manier waarop de jongen zijn stijl beschreef was al meer dan genoeg voor Autumn om vooruit te kijken op een samenwerking met de jongen.
Zachtjes begon Autumn weer te grinniken bij het horen dat Ethan het een opluchting vond dat zij niet alleen muziek luisterde tijdens het zitten in een auto. Ze was blij dat de jongen zo positief was over zoiets kleins als muziek gebruiken als inspiratiebron. De manier waarop zijn gezicht oplichtte bij het horen dat Autumn een platenspeler had was ook niet normaal schattig vond ze. “I’m sure you can take a look if we work on the project at my place.” Nu hoopte ze wel dat haar collectie platen geen teleurstelling zou zijn voor de jongen. Ze had echt een grote variatie van platen, ze had platen van moderne artiesten die weer platen uitbrachten maar ook oudere platen die ze online kon kopen of die ze kon vinden in een tweedehandswinkel. Ze had geen idee wat voor muziek Ethan leuk vond maar hopelijk zou de jongen niet al te teleurgesteld zijn in haar muzieksmaak. Al zat er vast iets tussen aangezien ze platen had van Troye Sivan, Lana Del rey maar ook van Nirvana en Elvis Presley. Er zat genoeg tussen en waarschijnlijk voor ieders wat. Zelf had ze natuurlijk wel platen die ze er vaker opzette dan anderen maar ze had sowieso elke plaat in haar collectie wel eens een keer erop gezet. Autumn was verrast maar ook blij om te horen dat Ethan zoveel instrumenten bespeelde. “Okay well, I want you to play all of those for me because that sounds amazing.” Het zou haar geweldig lijken om een soort van privé concert te krijgen van de jongen. “Especially guitar if that is your favorite.” Voegde ze nog toe, al zou ze al de instrumenten graag een keer willen horen. “Well, I don’t play any instruments and I sing but it’s more the type of singing anyone does for fun so nothing special or amazing, so don’t get excited.” Voor Autumn haar gevoel had ze zeker geen zangstem, haar zingen was meer het soort zingen dat iedereen deed als ze alleen waren maar het was niet bepaald goed vond ze zelf.
Eigenlijk schrok Autumn nogal bij het horen dat er genoeg geweld te vinden was in de buurt waar Ethan woonde, al deed ze haar best haar schrikken te onderdrukken ze wist bijna wel zeker dat dit niet gelukt was. “Sounds scary.” Mompelde ze zachtjes binnensmonds. Autumn kon zich niet voorstellen hoe het was om in zo buurt te wonen, ze was dan toch wel blij met waar zij op het moment woonde. Helaas leek Ethan toch door te hebben wat Autumn van plan was om te zeggen over zijn vader, het was misschien ook wel te duidelijk. “I’m sorry.” Misschien was het een beetje te laat om haar excuses aan te bieden maar het leek Autumn maar beter laat dan nooit. Ondanks de jongen haar had bedankt om attent te zijn over zijn situatie, zo voelde ze zich nou niet echt in het moment. “Don’t sell yourself short, I’m sure you’re a great guy.” Ze gaf de jongen een kleine speelse duw en moest toch even zachtjes lachen. Natuurlijk zou de jongen niet in haar huis komen en zouden de twee meteen het bed opzoeken. “And trust me, I don’t think you're some kind of criminal that will show up at my house with a gang and guns, you don’t have to make a promise about that.” Ze had de jongen alleen deze les nog maar leren kennen maar ze durfde al wel te zeggen dat ondanks zijn vader misschien een crimineel was, hijzelf leek hier totaal niks mee te maken te hebben.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Kort schudde Ethan zijn hoofd. "Or else?" Zijn wenkbrauw hield hij opgetrokken en de grijns bleef op zijn gezicht staan. "You're making it feel like a challenge and I love challenges!" Als hij eerlijk was dan wilde hij absoluut geen problemen met dit project, er stonden veel punten op het spel en hij wilde zijn cijfer er niet mee verlagen. Dit vak en en muziek waren de enige vakken waarbij hij moeite deed voor een boven gemiddeld cijfer of überhaupt iets boven de zes. Hij hoopte dat als zijn moeder het zou zien ze eindelijk mee zou willen helpen in het sparen voor een gitaar. Met het geld van de bioscoop kwam hij er niet mee en hij wist ook wel dat zijn moeder weinig tot niets over zou hebben van haar salaris, in noodgevallen moest hij zelfs inspringen met zijn salaris. De noodgevallen waren er vaak en maakte dat wat hij verdiende snel op ging. Toch kocht ze altijd iets voor zijn verjaardag en kerst, de enige twee feestdagen die ze met cadeautjes vierde. Ethan probeerde haar al jaren over te halen om deze cadeautjes niet te kopen en het geld bij te leggen voor een gitaar. Hoe lief zijn moeder ook was en hoe graag ze hem ook blij zag, een gitaar vond ze een verspilling van het geld en ze had er dan ook nooit mee ingestemd. Een tekenblok en potloden waren het meeste wat er in haar ogen voor zijn creativiteit gegeven kon worden, de rest van de cadeaus waren praktisch en niet meer dan dat. Geld was er niet om uit te geven aan wat je wil maar om uit te geven aan wat je nodig hebt had ze hem geleerd. Hij kon het begrijpen maar het stelde hem toch elke keer weer teleur, iets wat hij haar niet vertelde of liet zijn maar wel van binnen voelde. De nieuwsgierigheid in Autumns ogen stond haar goed, het liet haar ogen bijna fonkelen en... en wat was dit voor een gedachte? Vlug focuste hij zich op haar woorden. "Sure, but be kind to this tender soul, please." Het was een grap maar toch, Ethan stopte veel van zichzelf in zijn werk en hield het alleen voor de ogen die het moesten zien. Daar was zij er nu een van geworden. "Just a second." Hij stond op van zijn plek om naar een van de kasten te lopen. Uit zijn zak haalde hij een kleine sleutel waarmee hij de lade opende en een van zijn tekenblokken er uit viste. De lade deed hij weer op slot en hij liep terug naar Autumn. Het blok legde hij voor haar op tafel. "Here is it, my precious." Hij lachte even kort en opende het blok op een van zijn favoriete tekeningen met de kop van een leeuw en een leeuwin gecombineerd met bloemen en bladeren. Hij was erg blij met de afleiding van haar verdere antwoorden en terwijl hij het blok open liet liggen voor haar nam hij de kans om over iets anders verder te gaan. "It was! You'll definitely need some gloves and a mask, but other than that all you need is spraypaint and a place to put it on. I think my mom would be furious if she ever saw me with a spraypaint bottle in my hands ever again but it's worth the risk." Opnieuw vroeg ze naar zijn werk maar in dit geval vond Ethan het een stuk minder erg om haar antwoord te geven. "There are a few pieces around the city, mostly abstract work and lots of color. Very different from my drawing style. You can recognise them by my sign." Hij pakte een leeg blad in zijn notitieboek en tekende er een kleine vos. "If any of them have a little guy like this, they are mine." Hij glimlachte even. "And if you ever want to try graffiti I've got my old stash of paint and everything somewhere in the basement." Nadat hij een keer in de problemen was gekomen door de grafitti had zijn moeder alles geprobeerd weg te gooien wat hij had verzameld. Het waren geen nieuwe spullen, Ethan had in die tijd veel rondgehangen op plekken waar anderen ook hun werk deden en alle achtergelaten spullen waarvan hij wist dat ze niet meer opgehaald zouden worden had hij meegenomen. Dat samen met een spuitbus die hij zo af en toe met wat van zijn eigen geld had gekocht maakte dat hij een grote sporttas vol spullen had. Zijn moeder was het niet opgevallen dat hij vlak nadat ze de spullen had weggegooid hij ze weer direct uit de container had gevist en onder een paar planken in de kelder had verstopt. Hij had ze niet meer gebruikt maar het had een bepaalde waarde voor hem. "I think we can make something awesome together." Antwoordde hij toen ze instemde om samen met hem iets te maken voor het project. Misschien was het overenthousiast en zou hij er nog op terug komen maar voor nu had hij er oprecht zin in.

"I am absolutely going to take you up on that offer." Tot nu toe had hij nog niets aan Autumn opgemerkt dat hem niet aan stond óf dat haar reputatie waar maakte. Het was verrassend ondanks dat hij wist hoe misleidend geruchten konden zijn. Ethan vroeg zich af hoe veel nieuwe geruchten er rond zouden gaan na vandaag. Autumn was dan wel geforceerd om met hem samen te werken maar dit gesprek was geheel uit eigen initiatief. Het zou haar waarschijnlijk niet veel goeds opleveren en dat vond hij vervelend. Omgaan met hem had zo zijn gevolgen en hij twijfelde of hij haar daar voor moest waarschuwen. Misschien later, het was zonde om de sfeer nu al te verpesten. "Maby... I don't know." Ethan was niet onzeker over zijn muziek maar het was iets wat hij niet openlijk deelde. Het was al heel wat dat hij haar zijn tekeningen zo makkelijk liet zien maar zijn muziek? Dat was toch wel een ander verhaal. "Thats something you will have to earn. I never play for anyone but myself and the teacher because he has to hear it to give me my grades. I could play you some basic tune or a song you like, but thats for later." Het was nu Ethans beurt om verlegenheid te tonen en hij beet op zijn lip in gedachte wat hij er mee moest doen. Zijn eigen geschreven muziek waar hij niet over begon. Haar woorden brachten hem op een idee en de grijns keerde terug. "Got a deal for you, if you do the singing I will play you whatever song you want on whatever instrument you want." Het was een grap én gemeend tegelijkertijd. Ze zou er toch nooit mee instemmen. "You don't have to say yes today, think about it if you want." De luchtige toon verdween weer toch hij haar over zijn huis en de buurt vertelde. "A littlebit, I'm used to it by now but it can still be a bit frightning." Vooral als hij wist dat zijn vader betrokken was, dat betekende dat hij en zijn moeder er ook bij betrokken konden worden. "No really it's fine. He has been that way for as long as I can remember." Ethan was blij dat zijn antwoord op haar opmerking goed was gevallen en ze weer wat meer glimlachte. "Oh really?" Hij geloofde haar niet, nog niet eens een klein beetje. Het was duidelijk een opmerking om hem beter te laten voelen. "Sure am, everybody secretly loves me. They are just affraid to say so." Grapte hij en hij grijnsde even toen ze hem zacht duwde. "No, you are very right about that. Thank you." Ethan meende het, ze was misschien wel de eerste persoon die dit zo tegen hem gezegd had en iets kwetsbaars gleed over zijn gezicht maar hij rechtte vlug zijn rug. "I think it's about-" Voor hij zijn zing af kon maken klonk de bel om het eind van de les aan te geven. "Time." maakte hij zijn zin af en hij keek weer op naar Autumn. "Should we plan something? To work on the project I mean."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Autumn moest lachen om Ethan, de jongen had charisma en humor, dat was zeker. Terwijl ze aan het lachen was hield ze een vinger omhoog en opende haar mond zodat ze hem wat kon vertellen. “Let me make one thing very clear Ethan Marsh, deleting the project is not a challenge.” Ze wist wel dat de jongen een grap maakte over dat dit een uitdaging voor hem was. Althans dat hoopte ze, voor zowel haarzelf maar ze hoopte ook maar voor de jongen dat dit een grap was. Mocht de jongen daadwerkelijk het project verwijderen, hoe dan ook, dan zou dat niet zo makkelijk overgaan bij Autumn. Autumn kon soms nogal snel boos worden en ze was zeker geen pretje om in de buurt van te zijn als ze boos wat, dan ontstond het vooral uit heel veel schreeuwen en ze was dan ook niet zo makkelijk te kalmeren. Ze had gewoon een kort lontje en het was iets was niet bepaald hielp bij haar imago van het verwende nest zijn. Als ze boos werd op een leraar vanwege een laag cijfer wat ze volgens haar niet verdiend had dan werd ze al snel afgeschreven als het verwende meisje wat gewend was altijd haar zin te krijgen en dat altijd alles goed voor haar ging. Het kon nogal irritant worden dan mensen haar soms niet wouden uithoren puur omdat ze bekend stond als rijk en daardoor bijna meteen verwend.
Geduldig bleef Autumn achter op haar plek terwijl ze haar blik op Ethan bleef houden, toekijkende hoe hij naar een la liep om deze in vervolg van slot te halen. De jongen besteedde dus echt veel tijd hier als hij zelfs een eigen sleutel had voor de la in het lokaal. Autumn vond het wel schattig om te weten dat de jongen zoveel tijd besteedde hier na school. Misschien was schattig niet het juiste woord maar het was gewoon lief en aandoenlijk dat ondanks hij het niet heel makkelijk thuis leek te hebben, dat hij dit zich niet liet stoppen om veel bezig te zijn met kunst, zelfs als dat betekende dat hij langer op school bleef. Het leek er op dat Ethan uiteindelijk terug kwam met een tekenblok. Autumn was meteen erg benieuwd naar wat er haar te wachten stond. Gespannen keek ze toe naar hoe Ethan het blok opensloeg op een tekening. Autumn was meteen geobsedeerd met de tekening die voor haar lag. “It’s amazing.” Bracht Autumn meteen enthousiast uit. Het was inderdaad compleet anders dan haar eigen tekeningen, wat grappig was aangezien Autumn en Ethan zelf ook als personen compleet verschillend waren en zo waren hun stijlen qua tekenen. Haar ogen bleven even hangen op de pagina voor ze weer opkeek naar Ethan zelf. “You got a real talent.” Sprak ze uit, aan haar stem was duidelijk te horen dat ze dit oprecht meende. “Thank you for sharing this with me.” Ze had geen idee hoe moeilijk of makkelijk het was voor de jongen om zijn kunst met een ander te delen maar dat betekende niet dat ze hem niet zou bedanken voor het delen want hoe dan ook was ze hem wel echt dankbaar.
Met volle en gemeende interesse luisterde Autumn naar alles wat Ethan te vertellen had over het graffiti spuiten. Het was te begrijpen dat een ouder niet bepaald blij was als hun kind bezig ging met iets als graffiti, het was illegaal en geen enkele ouder zou graag willen dat hun kind illegale dingen deed maar toch was Autumn erg benieuwd naar het hele graffiti gebeuren en was ze blij dat Ethan haar er over vertelde. Autumn keek naar het vosje dat Ethan op papier had getekend. Het kwam haar ongetwijfeld bekend voor en ze had het wel eens gezien, al kon ze zich nu niet precies naar voren haren bij wat voor graffiti het precies gestaan had maar ze keek nu al uit naar de volgende keer ze een vosje zou zien en zou weten dat deze bij Ethan hoorde. “The little guy does look quite familiar.” Sprak ze zachtjes uit terwijl ze haar ogen op het vosje hield. “Oh god no, I don’t think I should try graffiti, I’d probably be terrible at it.” Een kleine lach verscheen op het gezicht van Autumn terwijl ze haar blik weer op Ethan richtte. “Actually… I take that back.” Even was ze stil voor ze haar zin weer hervatte. “I am a 100% I’d be terrible at it.” Er was absoluut geen kans op aarde dat Autumn goed zou zijn in graffiti. “But I’d love to see the master at work.” Natuurlijk alleen als Ethan zelf zou willen maar het zou haar leuk lijken om er een keer bij te zijn om iemand bezig te zien met graffiti.
Ergens was Autumn lichtelijk teleurgesteld om te horen dat Ethan niet zo makkelijk ingaf in het laten horen van zijn muziek als in dat hij zijn tekeningen liet zien. Het was dus iets wat ze moest verdienen en al had ze geen idee hoe ze dit moest doen, het werd al snel duidelijk dat Ethan wel een idee had over hoe Autumn dat kon verdienen. Als ze voor de jongen zou zingen dan zou hij dus het bijpassende liedje spelen op instrument naar keuze. “That is no fair, I am not an actual singer in any way, you can actually play instruments.” Ze had de jongen nog nooit horen spelen maar ze was ervan overtuigd dat de jongen goed was, aangezien zijn tekenen ook geweldig was. “But fine…” Gaf ze in. “I’ll think about it.” Ze had zeker nog geen antwoord nu meteen, ze wou de jongen graag horen spelen maar ze wist niet zo goed of ze wel wou zingen. Het was nou niet echt iets wat ze zomaar deed en ze was ook zeker geen professionele zangeres. Al kon ze al meteen een paar liedjes bedenken die ze graag zou willen horen van Ethan maar dat zou dus betekenen dat ze deze mee moest zingen. Het was duidelijk te zien aan Ethan dat hij verlegen was over zijn muziek, Autumn vond het zo aandoenlijk. Ze wou de jongen bijna een knuffel geven om te zeggen dat het wel goed kwam maar dat besloot ze dan nog maar net niet te doen.
Het leek Autumn zo raar om een vader te hebben die bekend crimineel was maar Ethan deed erover alsof het de normaalste zaak van de wereld was. “Of course I am right.” Autumn haalde haar schouders op. “You are more than your reputation.” Daar wist Autumn zelf ook maar genoeg van af, over hoe iemand meer was dan hun imago. Dit gold natuurlijk ook voor Ethan. Al wist Autumn zelf ook niet zo zeker hoe het project zou lopen met de jongen, puur door zijn reputatie. Ze had nu al snel geleerd dat Ethan eigenlijk een hele gezellige jongen was en dat hij meer was dan de verhalen die over hem rond gingen.
Voor Autumn het ook maar door had was het alweer tijd voor de volgende les. De hele les had Autumn de klok niet eens in de gaten gehouden en de les leek haast wel voorbij gevlogen te zijn. In ongeloof keek Autumn naar de klok, het was toch echt alweer zo laat. “Uh.. yes. We probably should.” Mompelde ze terwijl ze naar Ethan keek. “How does tomorrow after school sound?”

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het gesprek met Autumn gisteren had nog de gehele dag en nacht door zijn hoofd gespookt. Hoe verschillende zo ook waren, zo perfect leek deze match voor projectpartner te zijn. Om eerlijk te zijn keek Ethan er zelfs naar uit om aan de slag te gaan en met haar samen te werken. Het gesprek over de graffiti had hem er toe gezet om de tas uit de kelder te vissen en deze vandaag mee naar school te nemen. Als ze er zin in had konden ze voor of na het werken aan het project een van de plekken opzoeken waar zijn oude werk te zien had en kon hij wat nieuws neerzetten, dat was als haar enthousiasme en interesse niet gelogen was. Autumn kon net zo makkelijk liegen en doen alsof ze hem aardig vond en zijn interesses deelde zodat hij mee zou werken aan het project en er veel werk voor zou verzetten. Ook al geloofde Ethan niet dat dit het geval was, het bleef wel in zijn achterhoofd zitten. Wantrouwen was iets wat hij altijd deed en geleerd had om te doen om veilig te blijven en iets wat hij niet zomaar los liet. Naast de tas met graffiti spullen had hij zich zo netjes mogelijk gekleed, de kleding zonder permanente vlekken, scheuren of gaten die hem wel echt paste en niet te strak of te los zaten. Het was moeilijk geweest om dit bij elkaar te rapen maar hij hoopte dat het genoeg zou zijn om haar huis binnen te mogen. Zijn geschiedenis of zijn familie kon hij niet veranderen maar hij kon er in ieder geval voor zorgen dat hij er netjes uit zag.

De schooldag was zoals normaal verlopen, saai en stil. Ethan deed het werk dat er van hem verwacht werd en bemoeide zich met niemand anders. De twee keren dat hij Autumn in de school had gezien was ze met vriendinnen geweest en had ze hem niet gezien. Een keer had hij ter groet zijn hand opgestoken wat hem een vuile blik van haar vriendin had bezorgd, typisch. Het maakte hem weinig uit wat zij van hem dachten en hij schudde het dan ook zo van zich af. Aan het eind van de dag vertrok hij naar zijn locker in plaats van het gewoonlijke muzieklokaal. De tas met graffiti spullen haalde hij er uit en de onnodige spullen uit zijn schooltas stopte hij er in. Ethan haalde zijn mobiel en koptelefoon uit de tas en zette Paramore. Ze hadden afgesproken op de parkeerplaats waar hij verwachtte dat ze Autumns auto zouden gebruiken om naar haar huis te gaan. Zelf had hij er geen en liep of fietste hij dagelijks naar school. De oude corvet van zijn moeder gebruikte ze zelf om naar haar werk te gaan als verpleegkundige in het ziekenhuis. Ze maakte lange dagen waardoor Ethan vrijwel nooit in de auto reed. Op de parkeerplaats leunde hij tegen een van de hekken terwijl hij zacht mee neuriede met de muziek en het ritme met zijn vingers op het hek tikte.

Sorry voor het korte stukje

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De schooldag was zoals altijd weer eens traag te verlopen. School was gewoon niet zo Autumn haar ding maar daar was ze niet alleen in. Ze wist wel dat dit voor meer leerlingen gold, eigenlijk toch wel voor de meerderheid van leerlingen leek dit te gelden. Autumn had nog niet eerder iemand tegengekomen die nou echt met plezier naar school ging en het daar echt naar zijn of haar zin had. Wel leken er mensen te zijn die het minder erg vonden dan de ander en dan maakte Autumn toch wel zeker uit van de groep studenten die school toch wel aardig vreselijk vond. Ook had ze stiekem toch wel de hele dag uitgekeken na wanneer ze weer tijd kon gaan besteden met Ethan. Dit had ze uiteraard niet toegegeven aan haar vriendinnen, ze had zelfs moeite met toegeven aan haarzelf. Het was misschien haar grote ego maar zij werd toch wel gezien als een van de populaire rijke meiden op school, mensen keken toch aardig tegen haar op en als dat je reputatie was dan was het toch eigenlijk wel een soort ongeschreven regel dat je dan niet om kon gaan met iemand als Ethan. Al probeerde Autumn haarzelf graag te overtuigen dat zij niks uitdeed op dezelfde regels, dit was misschien toch wat minder waar dan dat ze gehoopt had. Ze had nog wel van vriendinnen gehoord dat Ethan naar haar had geprobeerd te zwaaien en in plaats van dat ze had gezegd dat ze het jammer vond niet gezien te hebben, al was dat wat ze op dat moment wel voelde, had ze haar vriendinnen verteld dat ze het raar vond dat zo iemand naar hun groepje gezwaaid had. Zodra het haar mond verlaten had had ze dan ook wel meteen spijt gehad over dat ze zo gedaan had maar het was op dat moment ook te laat om er wat aan te doen.
Ondanks dat ze deed alsof ze niks met Ethan te maken wou hebben, niks was verder van de waarheid. Autumn was dan ook blij wanneer voor de laatste keer vandaag de schoolbel klonk, ditmaal betekende het dat de schooldag voorbij was en dat betekende dus weer dat Autumn voor vandaag afgesproken had met Ethan om met hen twee naar haar huis te gaan. Na vaarwel tegen haar vriendinnen gezegd te hebben was het tijd voor Autumn om wat boeken en andere spullen in van haar kluisje te verwisselen, ook haalde ze haar jas uit haar kluisje zodat ze deze weer aan kon trekken. Na ze alles bij haar kluisje geregeld had was het zo ver om voor Autumn om naar de parkeerplaats te gaan waar ze afgesproken zou hebben met Ethan.
Terwijl ze door de deuren naar buiten liep zag ze de jongen al staan met een koptelefoon op zijn hoofd. Geheel onvrijwillig verscheen er een glimlach op haar gezicht. Ze zag hoe de jongen met zijn vingers mee lik te tikken op de maat van welke muziek hij dan ook mocht luisteren en terwijl ze dichterbij kwam hoorde ze ook dat de jongen mee aan het neuriën was en al snel herkende ze het neuriën van de jongen als een liedje van Paramore. Het was niet een band waar ze al te vaak naar luisterde maar ze kende toch aardig wat van de liedjes die ze hadden, zo toevallig ook het liedje was Ethan op het moment aan het luisteren was. Zodat de jongen haar kon horen pakte ze een kant van zijn koptelefoon en hield deze een beetje van zijn oor af. “Paramore, huh?” Vroeg ze, met een vriendelijke glimlach keek ze naar de jongen. Aangezien ze hier nu beide waren konden ze maar net zo goed naar de auto van Autumn gaan om naar haar huis te rijden. “Shall we go then?” Autumn keerde zich tot de parkeerplaats en zocht naar haar auto. “That one is mine, so that is what you’ll be riding in today.” Ze wees naar een Bentley Continental GT Convertible die iets verder op de parkeerplaats stond. Het was een toch wat duurdere auto die ze uiteraard van haar vader gekregen had. “Unless you want to ride in seperate cars and you follow me?” Eigenlijk ging Autumn er vanuit dat Ethan gewoon een auto had, niet vanuit gaande dat dit hoogstwaarschijnlijk niet het geval was aangezien hij spullen van school gebruikte omdat hij deze thuis niet eens kon aanschaffen.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Terwijl hij op haar wachtte had hij nagedacht over vandaag en het project met Autumn. Het besef dat hij veel te veel er van verwacht had drong nu pas tot hem door en hij keek kort naar de tas met graffiti spullen. Er was niet meer genoeg tijd om ze terug in zijn kluisje te stoppen, maar zo lang hij er niet over begon moest dat geen probleem zijn. Het plan wat hij eerder had gehad schrapte hij in ieder geval uit zijn hoofd. Autumn was iemand ver boven zijn kaliber, iemand die in andere omstandigheden haar neus op zou halen voor hem en nu alleen met hem om ging en vriendelijk deed voor het project. Dat moest wel, daar was hij nu zeker van. Het was ook dom van hem om zo bovenop iemand te springen wanneer ze interesse in hem leek te tonen. Misschien dat hij onbewust iemand zocht die hem uit zijn eigen wereld zou trekken en moeite zou doen. Om dit te verwachten van iemand waarmee hij een project moest doen en die gisteren voor het eerst met hem gesproken had? Het leek bijna wel of hij hopeloos was en nu hij er op terug keek was alles wat hij had gedaan zo anders dan hij zich normaal gedroeg, zo anders dan hij geleerd had zich te gedragen én dus ook zo... zo dom. Ethan moest zijn hoofd bij het project houden, het geen dat gedaan moest worden en niet met andere zaken. Autumn was geen vriendin, hij had geen vrienden en dat was prima. In de criminele wereld was iedereen waar je om gaf een zwakte, elke relatie kon een manier zijn om je neer te halen. Zo moest hij het blijven bekijken. Autumn kon er vast ook weinig goeds in zien dat ze tijd met hem door moest brengen. Als hij het moest baseren op haar vriendinnen en de blikken die hem toegeworpen werden dan zou ze er nog wel meer over horen. Tenzij ze natuurlijk tegen hen vertelde wat ze voor Ethan verborgen hield, dat hij vreselijk was of dat ze het nu al een zat was om met hem samen te moeten werken, ze kon achter zijn rug om alles om hem zeggen en hij wist zeker dat dat gebeurde.
Afgeleid door de muziek was het hem niet opgevallen dat Autumn er al was tot ze een kant van zijn koptelefoon van zijn oor haalde. Zijn blik gleed naar haar en de glimlach op haar gezicht verwarde hem maar hij liet het gaan. "You could guess that without hearing the music?" Hij besefte nu pas dat ze hem waarschijnlijk had horen neuriën en een korte lach rolde over zijn lippen. "Oh yeah... I gave it away didn't I? You must always win at charades." Het was onmogelijk om afgesloten op haar te reageren, ze had gewoon een bepaalde uitstraling waarmee ze een gesprek makkelijk maakte. Hij zette de muziek stop en borg de koptelefoon op in zijn tas. "Yeah let's go." Ethan pakte zijn rugzak van de grond en hing die over zijn schouder, de andere tas hield hij in zijn hand en zijn blik gleed naar de auto waar ze het over had. Het was onmogelijk om de auto te missen en hij had kunnen gokken dat dit haar auto zou zijn. "Thats quite a car." Zei hij met een kleine hint aan jaloezie. Ethan besloot om haar niet te zeggen dat hij geen auto had. Hij had al zielig genoeg geklonken door aan te geven dat hij in een slechte buurt woonde met een bouwval als huis én hij niet eens spullen kon betalen om zijn hobby's mee uit te voeren. "If you don't mind giving me a lift than we'll take your car." Hij verwachtte niet dat Autumn het zou weigeren aangezien ze het zelf had aangeboden, deed ze dit wel dan zou hij naar haar huis moeten lopen en dat was eerlijk gezegd geen optie. "Is everyone at home prepared for my arrival?" Vroeg hij zowel als grap als dat het een eerlijke opmerking was. Als haar vader het niet wist en hij zomaar voor zijn neus zou staan kon dat een interessante situatie opleveren.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld