schreef:
Elsa dacht even na over zijn woorden. Verlegen was ze zeker, al was dat iets niets van de afgelopen twee jaar. Het hielp als je met een gigantisch Zweeds accent praatte. Iets waar hij zich over leek te zetten, al verbaasde het haar dat dat geen weg gever was geweest over dat ze in zijn klas zat... Maar blijkbaar herinnerde hij zich de blondine - warm blond, voor ze het kleurde - met het vervelende Zweedse accent niet meer. En dan was er het stuk waar hij wat zei over vrienden. Dat was nog zoiets. Echt vrienden had ze niet gemaakt. Het was niet de standaard reden omdat ze een bril en beugel droeg. Ze had gewoon pech gehad. Allereerst had ze het autoriteit gedrag van de meiden niet gepikt omdat ze het onvolwassen vond en ze waren vaak respectloos tegen anderen, wat ze natuurlijk al helemaal niet konden verdragen en daarna had ze mogelijks de verkeerde jongen gekust. Een jongen die dan nog wel tegen háár aan het liegen was geweest en deed alsof hij single was, maar eigenlijk bleek samen te zijn met iemand. Dat en het nieuwtje zijn, had haar nogal weggedreven van de groep. Mogelijks werd ze ook gehaat. Elsa trok het zich compleet niet aan, maar het was wel vermoeiend om elke dag te kiezen tussen vechten, vluchten of het gewoon negeren. Met een zucht legde ze haar hoofd tegen Ethan aan en wreef haar handen wat warm tegen zijn rug aan. De zomer eindigde in mineur met een paar winderige herfstdagen die veel te vroeg kwamen.
"Ik jou ook," zei ze en beet op haar lip. "Maar je weet toch dat we samen zitten op school?" Ze keek niet op naar hem en liet gewoon haar hoofd liggen. Dit was awkward.
@vintagequeen