Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Piloswine

Anoniem
Wereldberoemd

Stefke schreef:
Regina Rosé May

17, verblijft in jeugdinstelling

Het is wintertemperatuur, maar dat houdt me niet tegen om in de tuin te gaan fotograferen. Ik mag niet zo vaak naar buiten van de mensen hier, dus dan moet ik mijn kans nu maar grijpen. Elk hoekje en detail van mijn kamer heb ik al gefotografeerd, terwijl ik vroeger altijd buiten de wereld ging verkennen met mijn camera.
De kunst van foto's maken is het zien van details in nutteloze voorwerpen. Zo heb ik al talloze foto's van stenen in mijn portfolio zitten. Stenen zijn over het algemeen niet mooi. Vooral de stenen die hier te vinden zijn. Maar als je met je camera gaat focussen op de details, dan wordt alles meteen magisch. Je ziet af en toe vlekjes op een steen of de kleuren die verschillen, maar de achtergrond speelt ook van belang.
Mijn ouders vonden fotografie maar niks. Ze vonden het nutteloos en zagen er geen toekomst in. Terwijl ik weet dat fotografie wel belangrijk is in onze samenleving. Niet alleen qua kunst, maar ook gewoon in het dagelijks leven. Denk maar aan reclamebladeren, het fotograferen van een moordzaak, een fotograaf over het algemeen, de pers ... Je kan zoveel doen met een camera. Alleen een onmogelijke zaak om dat aan je ouders uit te gaan leggen - zeker die van mij.

Piloswine
Wereldberoemd

Piloswine schreef:
Jackson James McKlinten, 20 jaar

{option}

Het was koud buiten, vandaar dat Jackson zichzelf goed had uitgerust met een dikke winterjas, een warme sjaal en wollen handschoenen. Het zou al een zware dag worden en het koud hebben zou het alleen maar moeilijker maken. Vandaag gaat hij voor het eerst op bezoek bij zijn zusje. Zijn zusje is afgelopen zomer 16 geworden, 16 dat betekent dat het nog een kind is zou je denken. Zo gedraagt ze zich helaas niet, het is zelfs zo erg dat Jackson bij geen van haar streken meer opkijkt hij heeft nu echt wel alles gezien. Noem het maar op: diefstal, drugsgebruik, drugsverkoop, geweld, spijbelen... Nog iets wat niet hoort bij een meisje met blond haar, blauwe ogen en met een leeftijd van 16? Vast wel, maar Jackson had geen zin meer om erover na te denken. Hij had zich voorgenomen dat vandaag een goede dag zou worden, hij zou positiviteit meenemen voor zijn zusje en laten zien hoe je je leven hoort te leven. Hopelijk was het niet te laat.

Zijn zusje, Rose, is sinds vorige week opgenomen in een jeugdinstelling. Ze zou er minstens 5 maanden moeten verblijven in de hoop dat de werknemers daar haar wat 'normen & waarden' bij kunnen brengen. Nou succes ermee, dacht Jackson. 'Dat probeer ik al 16 jaar.'

Jackson denkt aan het einde van de straat de instelling te zien liggen, hij kijkt even op zijn telefoon voor Google Maps: bestemming bevindt zich over 50 meter aan uw linkerkant. Jackson had dus gelijk, voor hem ligt het gebouw waar hij de komende tijd vaker zal komen dan hij nu voor ogen heeft.

(misschien wel chill als we elkaar steeds taggen als we iets geschreven hebben).

Anoniem
Wereldberoemd

Stefke schreef:
De koude zonnestralen schijnen scherp in mijn ogen. Ik kan onmogelijk een zonnebril opzetten, want dan is het moeilijk om de correct ISO en scherpstelling van de foto te bepalen.
"Een beetje links ... Hmm, nee, toch wat naar rechts," mompel ik tegen mezelf.
De grote bloempot met daarin een aantal kruiden. Volgens mij zullen de kruiden niet meer groeien, maar de details van de foto's zijn het belangrijkste. Ik knijp mijn linkeroog dicht en probeer met mijn rechteroog te focussen op de afgestorven kruiden. Toen ik net de foto wilde maken, kwam er een voet in het beeld staan.
"Wat doe je?" vraag ik.
De jongen kijkt me vreemd aan en negeert mijn vraag. Hij kijkt wat in het rond en wijst daarna naar de binnendeur van het centrum. Ik kijk achter me, maar ik zie helemaal niks. Wat wil hij me vertellen?
Toen ik me net bedacht dat hij waarschijnlijk een grapje met me aan het uithalen was, draaide ik me terug om. Met de bedoeling om verder te gaan waarmee ik bezig was. Helaas. Dat rotjoch had de kruiden uit de pot getrokken en alles lag vol met zand. Ik voelde irritatie en agressie opkomen.
Rustig blijven, Regina. Rustig.
Vroeger had ik meteen al zijn haren uitgetrokken, maar in deze instelling probeer ik mijn agressie onder controle te houden. Ik ga rechtop zitten, neem al mijn spullen bij elkaar en ik wandel terug naar binnen. Ik had geen zin om te reageren op zo'n klein duiveltje. Het zou helemaal niks uithalen en hij verdient mijn aandacht niet. Mijn hersenen stonden wel op koken, want hij had mijn uurtje buitenlucht verpest.
Terug naar mijn kamer dan maar.

Piloswine
Wereldberoemd

Piloswine schreef:
Jackson moet zich aanmelden bij de balie voordat hij naar binnen mag, “identiteitsbewijs en een handtekening alsjeblieft” zegt de streng ogende vrouw achter de servicedesk. Jackson pakt zonder iets te zeggen zijn rijbewijs schuift hem onder haar neus en zet een krabbeltje op een stukje papier. De medewerker geeft een knikje met haar hoofd richting de grote zwarte draaideur aan het einde van de hal, Jackson neemt dat aan als uitnodiging om toe te treden tot dit treurige gebouw.

Als Jackson door de draaideuren naar binnen loopt ziet hij allemaal tafeltjes staan. Familieleden verzamelen zich rond deze tafeltjes, blijkbaar is dit de ontmoetingsplek. Dan moet hij maar opzoek gaan naar zijn zusje. Als hij even de tijd neemt om rond te kijken ziet hij haar zitten. Ze zit dromerig naar buiten te staren, armen stevig over elkaar heen geslagen zodat iedereen weet dat ze daar niet zit omdat ze het zelf wilt. ‘Typisch’ denkt Jackson. Hij loopt naar dr toe: “Hey Rosie, wolkjes aan het tellen?” Rose draait zich om, haar ogen beginnen eindelijk wat meer te stralen, ze hecht veel waarde aan haar grote broer “Yo misbaksel, nog steeds Rose voor jou. Ben geen meisje van 5 meer.” Jackson grinnikt, hij weet dat z’n zusje het haat als hij haar Rosie noemt maar hij kan het niet laten. In zijn ogen zal ze altijd dat kleine meisje van vroeger blijven. Ookal zit ze nu in deze crappy instelling. Jackson neemt plaats op de stoel voor Rose en kijkt samen met haar naar buiten. Ze hebben uitzicht op de ‘tuin’ van de instelling, veel stelt het niet voor. Treurig..

Anoniem
Wereldberoemd

Stefke schreef:
"Regina Rosé May!" weergalmt het door de gangen.
Is dat mijn naam? Wat heb ik verkeerd gedaan?
"Ja?" vraag ik zachtjes. Ik wandel naar het einde van de gang. Daar zag ik een jonge vrouw staan - vermoedelijk een stagiaire. "Heb ik iets verkeerd gedaan?"
"Er is een bezoeker voor je. Kom je even mee?" zegt blonde dame.
Ik wandel met haar mee naar de bezoekersruimte. Ik had helemaal geen bezoek verwacht. Kan ik het nog weigeren? Mijn gedachten hebben twijfels en dat zie je ook aan mijn wandeltempo. De vrouw kijkt even achter zich, bevestigd met een vriendelijk knikje en loopt weer verder. Ik blijf haar volgen. Wie zou dat kunnen zijn? Ik heb al even geen contact meer met mijn ouders en veel vrienden heb ik nooit gehad.
Ik wandel de bezoekersruimte binnen en in de hoek van de ruimte zit een jong meisje met zwart, kort haar. Ik ken haar niet, maar volgens mij ben ik de persoon op wie ze wacht.
"Oh, eh... Hallo?" zeg ik zachtjes terwijl ik op de stoel recht tegenover haar ga zitten.
Ze stelt zich voor, maar ik kan niet goed horen wat ze zegt. Of, ik wil het eigenlijk niet horen. Mijn aandacht gaat meteen naar Rose. Blijkbaar heeft ze bezoek. Zou dat haar vriendje zijn? Of haar broer? Hij is wel een knappe verschijning.

Piloswine
Wereldberoemd

Piloswine schreef:
Lange tijd alleen met Rose heb ik niet, dat ‘kan ze nog niet aan’. Te veel contact zonder toezicht zou kunnen leiden tot het terugvallen in oude gewoontes, normen en waarden. Vandaar dat een +/- 1,75 lange, dunne vrouw met krullend bruin haar naast hen kwam zitten. Jackson schatte haar een jaar of 25, niet jonger maar ook zeker niet veel ouder. “Hi, ik ben Esther. Ik ben toegewezen als persoonlijk aanspreekpunt voor Rose. Vandaar dat ik de komende tijd ook gedeeltelijk jullie bezoekjes zal bijwonen. Je mag doen alsof ik er niet ben, maar als je het fijn vindt wil ik ook best deelnemen aan de gesprekken.” Jackson keek Rose aan, Rose gaf haar een kort glimlachje (wat voor haar doen al veel was). Blijkbaar was Esther wel oke, dus vond Jackson haar ook oke. “Hi Esther, ik ben Jackson. De broer van Rose, doe jij maar lekker waar je je goed bij voelt. Ik ben hier voornamelijk voor m’n zussie, he Rosie?” Hij gaf haar een plagerige stoot in d’r zij.

Jackson keek nog eens goed de zaal rond, veel mensen hier. De deuren van de zaal gingen open, een werknemer en een iet wat ouder meisje dan zijn zusje liepen de zaal binnen. Jackson kon de onwetendheid en frustratie van het meisje haar gezicht aflezen, ze moesten toch juist de patient rustig maken? Waarom leek het dan alsof iedereen hier met de moed in zijn schoenen liep? Hij besloot dat hij later naar haar zou vragen bij zijn zusje.

”Dus zussie, ga je me nog laten zien waar jouw paleisje is in dit ontzettend mooie landhuis van je?” Rose grinnikte, hij zou zich nog verbazen over wat voor faciliteiten ze hier allemaal hebben. “Tuurlijk, ik neem je wel even mee op tour.”

Anoniem
Wereldberoemd

Stefke schreef:
"Regina?" iemand tikte op de tafel om mijn aandacht naar zich toe te trekken. Mijn hoofd draaide meteen haar richting uit en mijn gedachten omtrent de jongen bij Rose verdwenen lichtjes. Oh, juist. Er zat een onbekende jonge dame bij mij aan de bezoekerstafel.
"Zou je met mij willen samenwerken?" vroeg de vrouw. Ik had geen idee waarover ze het had. Nog steeds wist ik niet wie ze was.
"Samenwerken? Waarmee? Wie ben jij eigenlijk?" vroeg ik. Het kwam onbeleefd uit mijn mond, wat niet mijn bedoeling was. Er kwam ook een uitdrukking van spijt op mijn gezicht, maar ik wilde geen sorry zeggen. Sorry zeggen is voor sukkels.
"Ik ben Veronique, fotograaf. Ik heb een creatief brein nodig om samen met mij foto's te maken." vertelde ze.
Hoe wist ze dat ik ook van fotografie hield? Ik weet dan wel haar naam, maar ik weet nog steeds niet wie ze precies is. Tegen foto's maken zeg ik geen nee, dus ik knikte maar wat. Mijn volle 100% aandacht had ze nog niet. Ik wilde eigenlijk naar mijn kamer, dus ik staarde subtiel naar de deur van de gang.
"Je lijkt je ongemakkelijk te voelen. Gaat het? Ik wil anders wel..." Haar laatste woorden heb ik niet meer begrepen. Ik wilde rechtop gaan staan, maar ik had daar geen kracht meer voor. Het werd zwart voor mijn ogen en ik voelde mijn lichaam zwaar worden.
"Ik voel me echt niet oké," mompelde ik.

Piloswine
Wereldberoemd

Piloswine schreef:
Rose leidde Jackson het gebouw rond, liet hem alles zien wat deze afgezaagde toko hun gevangenen aanbood. Van de sportzaal, tot de douches inclusief sauna, maar Rose haar kamer was het gene wat Jackson nooit zal vergeten. Haar kamer was prima van formaat, niet groot maar ook zeker niet klein. Er paste makkelijk een tweepersoonsbed, een bureau en een kast is. Maar het formaat was niet hetgeen wat er voor zorgde dat Jackson zo verrast was. Het waren de muren, die compleet gevuld waren met foto's. Foto's hem en Rose samen, maar ook foto's met ontzettend veel mensen die Jackson nog nooit gezien had. "Had Rose zoveel vrienden? Wist hij wel wie Rose was, naast het feit dat het zijn kleine zusje is?" Dat was het moment dat Jackson besloot vaker langs te komen, minstens 3 keer per week. Hij had het ontzettend druk met zijn baan, maar familie komt eerst.

"Hey Esther, op welke tijden/dagen mag ik eigenlijk langs komen? En vanaf welk punt mag ik alleen met Rose zijn, sorry als dat verkeerd overkomt. Maar het is toch anders met 6 ogen ipv 4. Dat snap je vast wel"

"Eh, ga nou dat ligt helemaal aan Rose zelf, Jackson. Wij werken hier met een beloningssysteem. Als wij vooruitgang opmerken omtrent Rose haar gedrag en inzet, dan belonen wij dat. Dus Rose, wil jij dat je broer vaker langs komt dan moet je beginnen met harder je best doen, zoals op tijd komen bijvoorbeeld. Vanmorgen was je 15 minuten te laat bij het eerste counseling uur, ik verwacht dat je er morgen stipt om 10:00 uur bent, al dan niet 5 minuten te vroeg."

Zo toch wel een pittige tante die Esther. Jackson besloot dat hij het gebouw op zichzelf wat verder wilde ontdekken. "Ik ga even naar het toilet, ik kom je zo weer opzoeken Rose?" Roos knikte als teken dat ze het gehoord had en ging rustig op haar bed zitten en pakte een van haar boeken erbij.

Anoniem
Wereldberoemd

Stefke schreef:
Met zwarte vlekken voor mijn ogen wandelde ik de bezoekersruimte uit, op zoek naar het toilet. Eigenlijk had ik meer nood aan frisse lucht, maar mijn hoofd even onder koud water dompelen zou ook wel helpen, dacht ik.
Ik stond voor de spiegel in de toch wel wat nettere toiletten hier in dit gebouw. Ik keek in mijn ogen en probeerde niet te focussen op de zwarte vlekken. De kraan draaide ik open en met mijn handpalmen nam ik wat water. Mijn gezicht koelde meteen af, alsof ik net een brand had geblust.
Ik hoorde mensen tegen elkaar praten op de gang, waarschijnlijk waren ze onderweg naar toilet. Ik zette de kraan dicht en sloot me op in een toilethokje. Ik wilde even alleen zijn en ik had geen nood aan sociaal contact. Misschien was het daarom dat ik even het zwarte licht zag.

Na een minuut lang stil te zitten en goed na te denken, draaide ik het slot van mijn deur opnieuw open. Er stonden mensen te wachten om hun boodschap te doen. Ik kon van hun gezicht aflezen dat het dringend was.
Ik deed alsof ik ook naar toilet was geweest en waste mijn handen. Er waren geen handdoeken of papiertjes aanwezig, dus droogde ik mijn handen af aan mijn jeansbroek.

Bij het buitenkomen, liep ik per ongeluk tegen de jongen uit de bezoekersruimte aan. Zonder mijn excuses aan te bieden, ging ik richting het einde van de gang: waar mijn kamer zich bevond.

Piloswine
Wereldberoemd

Piloswine schreef:
Jackson liep in de richting van de toiletten, niet omdat hij zo nodig naar de wc moest maar omdat hij gewoon even op zichzelf wilde zijn. Hij vond het moeilijk om zich steeds maar voor te doen als de grote broer, die verstandig moet zijn en volwassen. Ook al was hij volwassen, zo voelde hij zich nog niet. En deze plek haalde nou niet het beste in hem naar boven, zeker niet als hij zijn zusje hier zo ongelukkig rond zag lopen. Jackson werd uit zijn gedachtes getrokken toen dat meisje die hij net zag zitten in de bezoekersruimte met een harde knal tegen hem op botste. "Eh sorry, ik zag je niet aankomen" stamelde Jackson wat beduusd. Het leek wel alsof het meisje hem totaal niet had gehoord, want ze liep hem straal voorbij zonder ook maar iets te laten merken van zijn bestaan. Daar moet een verhaal achter zitten en hij besloot haar te volgen. Voorzichtig natuurlijk, want het zou ongemakkelijk zijn als hij al gelijk bij zijn eerste bezoek bekend zou komen te staan als de stalker.

Jackson zette een rustige pas in, waarbij hij nog net kon zien waar het meisje heen ging maar dat het niet verdacht was dat hij precies daar ging waar zij ook ging.

Anoniem
Wereldberoemd

Stefke schreef:
Ik mompelde wat in mezelf, onderweg naar mijn kamer. Wat kwam die Veronique ook alweer doen? Ik begreep het niet. Hoe kan iemand van de buitenwereld weten wat mijn hobby's zijn? Zelfs mijn ouders wisten amper wie ik was. Hangt er ergens openbaar een uitnodiging om samen met mij te gaan fotograferen? Ik snapte er helemaal niks van.
De deur van mijn kamer stond open. Waarschijnlijk kwam de begeleiding mijn kamer controleren. Veel zouden ze niet gevonden hebben, want ik heb niks meer te verbergen sinds een maand geleden. Ik ben volledig clean. Geen messen meer aanwezig, geen drugs en al zeker geen alcohol. Dat laatste drupje whiskey heeft volgens mij mijn brein goed aangetast. Sindsdien voel ik me leeg vanbinnen, maar toch spoken er telkens vreemde gedachten rond. Het voelt alsof er een bepaald woord op het puntje van je tong ligt, alleen heb ik dat dan bij mijn gedachtes. Ik ben er nooit voor de volle honderd procent bij.
Mijn kamer is altijd donker, maar het was nog nooit zo donker geweest. Ik ging meteen op zoek naar mijn afstandsbediening. Dat diende voor de kleine lampjes die ik aan mijn muur had gehangen. Het rode licht zou me het meeste rust geven, ook al had ik een hekel aan die kleur. Begeleiders hier gaven me 'de hoer van het centrum' als naam. Ze dachten altijd dat ik ermee kon lachen, maar eigenlijk is het gewoon respectloos om zoiets te zeggen. De vrouwen in die sector doen gewoon maar hun job. Zonder hen waren er nog meer vieze mannen op de straten. Daarbij, het is niet omdat mijn kamer in het rood verlicht is, dat het meteen een hoerenkot is.
Het licht deed minder hard pijn aan mijn ogen en ik voelde ook dat mijn lichaam zich ontspande. Voor mijn raam stond een klein houten tafeltje en een comfortabele stoel. Het diende om na te denken en mijn creativiteit te uiten. Het enige wat ik niet kon, was tekenen. Ik vond dat ook verschrikkelijk. Alhoewel: ik kon wel tekenen, maar ik vond het eigenlijk niet zo leuk.
Op de grond naast mijn bureau lagen er een aantal verwerkte foto's. Ik moest ze nog nader onderzoeken en kijken of ik eventuele foutjes gemaakt had. Ik wilde mezelf altijd verbeteren en gewoon bijleren omtrent fotografie.

Piloswine
Wereldberoemd

Piloswine schreef:
Het meisje dat Jackson achtervolgde deed wat hij had verwacht: ze ging naar haar kamer. Of tenminste hij dacht dat het haar kamer was, het had zo die van iemand anders kunnen zijn want hij was hier tenslotte pas voor de eerste keer. En daarbij komt ook nog eens dat de mensen die hier rondlopen niet helemaal 100 waren, dus best iemand anders kamer voor die van zichzelf aan konden nemen, toch? Hoe dan ook, Jackson volgde het meisje en bleef even staan en staarde naar haar deur die op een kiertje stond. Na een poosje verscheen er rood licht uit de kamer, toe maar ook al sfeerverlichting. Wat is het hier? Een spa? Jackson keek op zijn klokje, hij was nu al zo'n 10 minuten weg bij zijn zusje. Viel dat op? Vast. Maakte hem dat op dit moment uit? Misschien een beetje. Maar niet genoeg om weer terug te gaan, hij was te nieuwsgierig. Te nieuwsgierig naar het leven dat zijn zusje de komende maanden tegemoet ging. Dus Jackson besloot de klink van de deur te pakken en deed de deur voorzichtig open. Het meisje dat hij al die tijd achtervolgd had lag op haar bed met haar ogen dicht. "Jezus wat lijk je op een creep zo" dacht Jackson bij zichzelf. Dus hij besloot een stap achteruit te doen en beleef op de deur te kloppen en te wachten op goedkeuring om binnen te komen. Want zo hoort het tenslotte.

Jackson verzamelde wat nodige moed bij elkaar en gaf 3 zachte klopjes op de deur. "Fingers crossed" fluisterde Jackson in zichzelf.

Anoniem
Wereldberoemd

Stefke schreef:
Iemand klopte op de deur en ik vroeg me af wie dat zou kunnen zijn. Iedereen loopt hier altijd maar naar binnen zonder te kloppen, vandaar dat ik het vreemd vond.
"Ik heb eigenlijk geen zin om te praten, maar kom maar binnen!" riep ik naar de deur. Ik bleef in positie liggen, met mijn ogen gericht op het plafond. Aan mijn plafond hingen sterren, de maan, de zon, de aarde ... Het hele stelsel. Daar kon ik van genieten. Ik had geen zin om mijn hoofd te draaien, dus ik bleef maar naar boven staren. Wachtend tot de persoon naar binnen zou komen en ging zeggen wat hij of zij mij wilde zeggen.

Piloswine
Wereldberoemd

Piloswine schreef:
"Eh ja, hoi?" Het laatste wat Jackson wilde is overkomen als een onzekere sukkel die in vreemde meisjes hun kamer kwam. Dus hij besloot opnieuw te beginnen "Ik ben Jackson, ik ben hier voor mijn zusje. Maar besloot de boel zelf even te verkennen en ik zag jou lopen en dacht ik ga eens een praatje maken. Dus vandaar" Jackson liep op het meisje af met uitgestoken hand, een uitnodiging om elkaar te groeten en een manier om achter haar naam te komen.

Jackson hoopte dat ze hem daar niet zo sukkelig met zijn uitgestoken hand zou laten staan, want dan was hij net zo snel weg als dat hij gekomen was.

Anoniem
Wereldberoemd

Stefke schreef:
"Sorry, ik geef geen handdrukken aan onbekende mensen. Maar hallo, ik ben Regina," zei ik op een vrij botte en droge manier.
Ik had smetvrees voor het aanraken van onbekende mensen. Vandaar dat ik dus geen zin had om zijn hand te schudden. Ik bleef staren naar de lucht, in de hoop dat hij zou weggaan, maar dat deed hij niet.
"Ik zag je in de bezoekersruimte. De broer van Rose, toch?" vroeg ik. Eigenlijk moest ik de vraag niet meer stellen, want ik wist het antwoord al. Hij was de persoon waarvan ik was afgeleid in de bezoekersruimte. Ik dacht eerst dat hij misschien haar vriendje was, maar dat was een foute gedachte. Wie zou nu een relatie met Rose willen hebben? Niemand.

Piloswine
Wereldberoemd

Piloswine schreef:
"Jep that's me." Hij keek de kamer rond, het was er donker en de rode lampen deden haar 'vriendelijke' uitdrukking niet veel goeds. Maar dat was waarschijnlijk iets dat hij moest accepteren, dat iedereen die hier rondliep gewoon een beetje vreemd was. "Ben je bevriend met Rose of doen jullie daar niet aan? Vrienden maken?"

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld