ORPG ~ Sometimes by losing a battle - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Sometimes by losing a battle

Dumb
YouTube-ster

dumb schreef:

Sometimes by losing a battle

You find a new way to win
The war

Gelieve niet te reageren

Ariana Violet Anne Clairson
23

En jij mag beginnen

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:

Jeffrey Charles McGraydon // 25 // Soldier

(ja komt zo hahaha god I suck at beginnings but imma tryyyy...)

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
God de pijn, die verdomde brandende pijn die maar niet ophield. Hij wist niks meer.. Een harde knal, veel licht. Een explosie. Hij was met zijn maten geweest en had door een paar straten van een bijna verlaten dorpje moeten paraderen om de kust veilig te verklaren. Het enige wat hem er nog van overtuigde dat hij nog leefde was die verdomde pijn in zijn linkerbeen die maar niet op hield... Zijn keel deed zeer van het schreeuwen, maar dat was niets vergeleken de pijn in zijn been. 'What happened..' wist hij tussen zijn geschreeuw door uit te brengen. Maar de zusters en dokters waren te druk met hem naar binnen tillen en op een bed krijgen. Toen ze hem op het bed tilde, kwam er nog een schreeuw van pijn uit zijn mond...
Toen Jeffrey de brief ontving dat hij ''jong en sterk genoeg'' bleek voor het leger, was hij wit weggetrokken. Zijn verloofde, Julie, had gehuild. Had hem gesmeekt om levend weer thuis te komen.. Natuurlijk had hij die belofte gemaakt, wat moest hij anders? Maar toch was hun afscheid zwaar geweest op het station, toen hij gedeporteerd werd naar Frankrijk. Daar zou hij eerst in training gaan, maar die training duurde niet lang omdat ze al nodig waren op het front. Frankrijk. Zo verdomde ver van huis... Hij had het als één van de weinige uit zijn stad overleefd tot die verdomde explosie.
Ging hij dood nu? Ging hij dood zonder dat Julie wist waar hij was? Zou hij in een massagraf gegooid worden? Hij wist het niet en dat maakte hem alleen maar nog banger dan hij al was. Hij hoorde getik van ijzer, de dokters mompelen over een operatie, over jodium en ontsmetting, dat er al bijna een ontsteking in zijn been zat. Alles kwam maar half aan. Toen de dokters aan zijn been begonnen, was hij blij om eindelijk buiten westen te raken. Maar die brandende pijn bleef hij in zijn onderbewustzijn voelen. Nee, die hield niet op.

Dumb
YouTube-ster

dumb schreef:
Een oorlog zat er al tijden aan te komen. Iedereen van het leger had het verwacht, iedereen was er op voorbereid. Maar dat het zo snel zou komen, dat had niemand kunnen weten. Toch was het leger er sterk op voorbereid, elke dag werden er nieuwe brieven gestuurd naar jonge mensen door het hele land die geschikt waren of potentie hadden om in de oorlog te vechten. Het hele land deed natuurlijk mee om er alles aan te doen om te winnen. Niemand wilde onder gaan als verliezers. Vandaag was ook de dag aangebroken voor Ariana. Ze zou als zuster werken in het ziekenhuis. De gewonden te verzorgen. Al was de grootste reden dat ze geeb contact meer had met haar broer, in het leger. Ze vertrouwde het niet. Na diep adem te halen vervolgde ze haar weg naar het gebouw waar ze de vervalsde brief aan de hoofd zuster overhandigde. Het werd tijd om het hef in eigen handen te nemen.
De zuster had aan verschillende families met ervaring en kennis een brief gestuurd om alle kinderen met potentie voor oorlog en medische kennis langs te sturen. Er werd gezocht naar nieuwe inzichten om de soldaten te verzorgen. Ze was niet van plan om dit ook werkelijk te doen op wat kleine punten na om de zuster tevreden te stellen. Ariana werd verder begeleid door een van de soldaten, door de poort naar de tweede verdieping. Ze telde de stappen en afslagen die ze namen voor het geval dat ontsnappen nodig was. Eenmaal aangekomen bij een grote houten deur bleef de man staan. Het ritme waarin de man op de deur klopte was moeilijk te volgen, waarschijnlijk een soort code om aan te tonen wie er binnen wilde komen. Een code om de vijand buiten te houden. Al snel werd de deur open gedaan en werd haar uniform overhandigd. De zuster nam bepaalde dingen met Ariana voor, voordat ze de kleding aantrok wat haar overhandigd werd. Dit was het dan. Een luid geschreeuw galde vervolgens door de gangen van het gebouw waardoor het meisje verschrikt opkeek. Snel haaste ze zich naar de verdieping waar het geluid vandaan kwam. Zwaar gewonden werden naar de operatie kamer begeluid, terwijl de andere mannen achter bleven om daar behandeld te worden. Veel tijd hadden ze niet. Ariana haaste zich naar de eerste beste man wie ze hielp aan zijn verwondingen. Enkele uren later veegde ze het zweet van haar voorhoofd af, waarna ze haar handen waste. Haar uniform zat onder het bloed. Sommige soldaten hadden hun leven afgelegd in het gebouw. Ze konden niet veel voor de mannen doen. Iets waar ze nog steeds mee zat. Het waren mannen waar haar broer mee vechtte. Toen de hoofdzuster naar de jongedame toe kwam rechtte ze haar rug. “I have a patient you have to take care for” waren de woorden wat de oude vrouw uitsprak, waarna ze de jongedame meetrok.

sorry voor late reactie, en korte stuk maar zit op me mobiel me laptop is kapot...

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Jeffrey was in een grote zaal gedumpt na de operatie. Hij was net wakker geworden van geschreeuw en gekreun om zich heen... Hij opende zijn ogen en zag dat het of ochtend aan het worden was, of dat het nacht aan het worden was. Het was in ieder geval niet vol dag, daar was het nog te donker voor.
Hij leefde nog! Toch? Als hij dood was geweest, dan had hij dat toch wel gemerkt? Dit kon de hemel niet zijn... Misschien was het de hel wel.. Hij slikte en draaide voorzichtig zijn hoofd opzij, daar lag een andere soldaat in het bed naast hem. Nee, hij leefde nog. Toen kwam de pijn in zijn been terug... Hij kreunde en trok de dekens opzij om naar zijn been te kijken. Zijn broek was kapot geknipt en er zat verband om zijn been. Waarom deed het nou nog altijd zo verdomde pijn?
Julie! Wist Julie wat er met hem gebeurd was? Julie die zo ver weg was, veilig thuis.. Tenminste hij hoopte met heel zijn hart dat hij veilig was. Wat als het dorp waar ze woonden in Engeland gebombardeerd was? Hij slikte en er schoot een steek van pijn door zijn been, waardoor er een schreeuw uit zijn mond ontsnapte. 'ARGH! For fuck's sake!'

Dumb
YouTube-ster

dumb schreef:
Eenmaal aangekomen bij de gewonde soldaat, stelde ze zich voor. In stilte observeerde ze de soldaat, zijn bewegingen en de gewoontes die ze er al uit kon halen. Het was iets waar ze zó in geoefend was dat ze elke situatie en ieder persoon in detail in zich opnam en opsloeg voor de toekomst. Kennis is macht, dat is wat haar vader haar altijd leerde. Verzorging was een manier van allemaal wis- en scheikunde. Je moest zoiets maar net weten en er goed in zijn om het ook echt te kunnen gebruiken. Een goede hoek aan nemen met je armen, benen en lichaam kon al een heel verschil maken in een gevecht, dit werd vaak echter niet geleerd sinds mensen dan meer gingen letten op de hoeken die hun lichaam maakte dan het gevecht zelf. Dat terzijde. Het was best lachwekkend voor Ariana hoe de man reageerde. Het was een getrainde soldaat, die het uitgilde bij de kleinste beweging. Maar ze liet hier natuurlijk niks van merken. Dat zou onprofessioneel zijn en dat was nou net iets wat Ariana absoluut niet was. Ze bleef zo professioneel dat er maar twee levende mensen waren op dit moment die haar echte voornaam wisten. De hoofdzuster, en de patiënt die ze op dit moment moest verzorgen. Nadat ze klaar was met het verzorgen van de man toverde ze een vriendelijke glimlach op haar gezicht. "Please, ask ik you neef anything"

sorry voor late reactie, heb het momenteel druk. En sorry voor het korte en slechte stuk zit namelijk op me mobiel

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld