ladybambi schreef:
Het was een paar dagen geleden dat er een brief door de brievenbus werd gegooid. De brief was een uitnodiging voor een groot bal dat jaarlijks gehouden werd. Een bal waar eigenlijk weinig over bekend is, ondanks dat het elk jaar gehouden werd. Het enige dat bekend was, was dat er elk jaar dertien gelukkigen werden uitgenodigd die rijkdom zouden ontvangen voor hun aankomst. Op het moment dat de brief aankwam, was Vanessa in de tuin aan haar huiswerk bezig. Het was dan wel vakantie, maar haar docenten hadden haar genoeg huiswerk gegeven en ze wilde niet alles nog op het laatste moment maken zoals de meesten van haar leeftijdsgenoten zouden doen. Hoe eerder ze het af had, hoe eerder ze kon genieten van haar vakantie zonder zich zorgen te maken over haar schoolverplichtingen. Terwijl Vanessa bezig was met de laatste opdrachten, kwam haar vader haar de uitnodiging brengen. Ze moest toegeven dat ze best verbaasd was om hem te krijgen. Elk jaar waren er slechts dertien gelukkigen, hoe groot was de kans om daar één van te zijn? Hoewel ze zelf twijfelde om te gaan, wist haar vader haar te overtuigen. Het zou een goede ervaring zijn volgens hem, al wist ze dat hij in werkelijkheid achter de rijkdommen die beloofd werden aan zat. Haar vader was nu eenmaal best egoïstisch, zeker sinds haar moeder op haar vijfde stierf. Veel kon Vanessa zich niet meer van haar moeder herinneren, enkel van de verhalen die haar vader en haar familie haar vertelden. Haar moeder zou een geweldige, vriendelijke vrouw zijn geweest die altijd klaar stond om iemand te helpen, net zoals Vanessa nu eigenlijk was, tot ze stierf aan de complicaties die kwamen tijdens de bevalling van Vanessa haar zusje. Zowel haar moeder als haar zusje stierven die dag. Af en toe vroeg Vanessa zich wel af hoe het zou zijn om opgevoed te worden met een moeder en een zusje, maar die gedachten sloeg ze meestal snel van haar af.
Het deed er nu echter ook niet toe, Vanessa besloot om die avond haar avond te maken en daarom stond ze nu in haar kamer zich klaar te maken. Uit de radio klonk harde muziek, terwijl ze een mooie zwarte jurk aantrok en haar haren begon op te steken. Haar mobiel bleef maar trillen van de berichten op haar vele social media. Berichten die haar plezier wensten tijdens het bal, berichten van jaloezie van mensen die niet uitgenodigd waren en gewone random berichten die er nu niet toe deden. Vanessa zou ze onderweg wel bekijken, daar had ze genoeg tijd voor. Het zou meer dan een uur duren voor ze op de locatie van het bal aan zou komen.
Toen Vanessa haar make-up en haren gereed had gemaakt voor het bal, wierp ze een snelle blik op de klok. Ze zou nog een kwartier hebben voor ze zou worden opgehaald. Ze vroeg zich af waar de locatie van het bal zou zijn, aangezien dat niet aangegeven stond. Misschien had dat al een reden moeten zijn van Vanessa om het bal af te zeggen. Wie ging er nu naar een onbekende locatie? Dat was ook gekkenwerk, maar Vanessa stond daar niet bij stil. Misschien was het iets voor haar leeftijd, misschien ook niet. Ze was jong en onbezonnen tenslotte. In plaats daarvan legde ze nog een laatste hand aan haar uiterlijk, door haar juwelenkistje te openen en er voorzichtig en hartvormige rode ketting uit te halen die mooi bij haar haren zouden passen. De ketting was van haar moeder, maar werd al generaties lang doorgegeven aan de oudste dochter van het gezin. Nu was het de beurt van Vanessa om de ketting te dragen, maar ze had het nooit aangedurfd. Waarom? Vanessa had geen idee en ook nu twijfelde ze of ze de ketting wel om zou doen. Ze wilde hem niet kwijtraken tijdens het bal of hem beschadigen, maar tegelijkertijd was het ook zonde om zo’n mooie ketting gewoon in het juwelenkistje te laten liggen. Om die reden besloot ze hem dan ook om te doen en glimlachte even zwak, terwijl ze nog snel een paar bijpassende oorbellen in deed en haar handschoentjes van haar bureau afpakte. Een klopje op de deur en haar vaders stem aan de andere kant gaven aan dat Vanessa haar lift was gearriveerd en rustig liep Vanessa naar buiten toe. Ze moest toegeven dat ze best verbaasd was dat er een koets voor de deur stond. Het was een beetje ouderwets, maar ook wel chique.
Terwijl ze naar de koets toe liep, gaf haar vader haar nog snel klein tasje dat bij haar jurk hoorde en waar Vanessa haar mobiel in kon doen, terwijl ze rustig afscheid nam van haar vader en in de koets stapte.
@Dauntless