Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || Give me all your love now

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

♥

Give me all your love now
Cause for all we know
We might be dead by tomorrow

♥

Warning. 18+ stuff ahead.

ORPG with
gelieve niet te reageren x

Adelena Hazel Barlow
Princess of England

Open up your eyes it's time to escape
Look at the horizon it can't wait
I'll storm this castle if it means
I will always have you beside me
I need you always
Find the truth
Answers in our past
Play like a noose around my neck

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:

Xavier Rafael Castro
Prince of Portugal

Love that we cannot have is the one that lasts the longest,
hurts the deepest and feels the strongest.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was nu 2 dagen geleden dat Adelena aangekomen was in het land Spanje, samen met haar 3 dames. Het was allemaal nog erg nieuw, het kasteel, de mensen, de omgeving. Het was nogal wennen maar gelukkig had ze daar nog wel even de tijd voor. Vanavond hoefde ze zich daar geen zorgen om te maken, vanavond werd er een gala gehouden in het eer van haar en haar komst in Spanje. Vanavond was het dus tijd voor feest en zou zich dus nergens zorgen over hoeven te maken. Haar jurk was al uitgekozen en was al klaar voor haar gelegd terwijl de dienstmeisjes van het kasteel bezig waren met haar haren. Adelena keek naar haarzelf in de spiegel en haar wat de dienstmeiden met haar haren aan het doen waren. Ze was toch lichtelijk nerveus voor het feest van vanavond, iedereen in het kasteel en alle nobele en adellijke mensen van Spanje waren uitgenodigd zodat iedereen kon zien wie de toekomstige koningin van het land zou worden. Adelena zou niemand kennen behalve haar dames, de prins en de koning en koningin. Voor de rest had ze nog niemand ontmoet binnen in het kasteel. Ze zou dus in een ruimte zijn vol onbekende mensen, natuurlijk was dat iets waar ze bang voor was. Toch probeerde ze haarzelf kalm en minder angstig te houden door haarzelf te blijven vertellen hoe leuk het feest wel niet zou worden. Ze zou dansen met de prins, nieuwe mensen leren kennen, het zou vast wel meevallen allemaal.
“M’lady, your hair is done. Let us help you put on your dress.” Zonder wat te zeggen knikte Adelena en stond ze op van haar stoel om vervolgens richting het bed te lopen waar een prachtige licht roze jurk voor haar klaar lag. Nog even bekeek Adelena de jurk die op haar bed leg voor deze werd opgepakt en ze door meerdere dienstmeiden haar jurk in geholpen werd. Net wanneer ze haar jurk aan had kwam er een wachter de kamer binnen. “Princess.” Sprak hij kort waardoor Adelena naar de man opkeek. “Prince Nicolas Alvarez is here for you.” De prins, haar toekomstige man, Nicolas Alvarez. “You can let him in.” Ze was benieuwd wat de man van haar wou. De jongeman kwam kort daarna de deur door gelopen. “Leave us.” Sprak hij de dienstmeisjes aan wat er al snel voor zorgde dat Adelena en Nicolas de enige twee in de kamer waren. “What is it?” Vroeg Adelena, een kleine glimlach hield ze op haar gezicht. “I wanted to talk to you about some things before we would go out there.” De man zette langzaam een paar stappen tot de twee vlak voor elkaar stonden. Adelena was 1 en al oor en keek met een verwachtende blik de man. “When we are there tonight, you do not speak when I speak, never contradict me, you can only ask my side when you ask for my permission and I grant it to you and obviously you will show respect to me.” Er was een duidelijk strenge toon te horen in de stem van de prins, het zorgde ervoor dat Adelena nogal teruggenomen was door het hele gebeuren. Deze kant had ze nog niet gezien van de prins de afgelopen twee dagen. Telkens als ze hem gezien had was hij niks anders dan vriendelijk geweest. “Uh- uh.. alright.” Adelena was sprakeloos en wist niet eens hoe ze hier tegenin moest gaan. Ze zou het wel willen maar ze was te sprakeloos om ook maar iets anders kunnen te doen dan in te stemmen. “Alright, shall we go then my love?”
De twee liepen samen richting de grote zaal waar een groot groep mensen al op het aankomende echtpaar aan het wachten waren. Adelena keek de man met wie ze arm-in-arm liep even aan, nog steeds verbaasd over de manier waarop hij net tegen haar gedaan had. Bij binnenkomst kregen de twee een groot applaus van alle mensen in de zaal. Adelena zette een kleine glimlach op terwijl ze met Nicolas meeliep verder de zaal in.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
In opdracht van Diego bevond Xavier zich nu al een aantal weken in het kasteel van de Spaanse koning, zijn oom. De gastvrijheid van zijn familie was groots, iets wat hij altijd wel kon waarderen en wat zeker niet voor de terughoudendheid zorgde die hij voelde. De verloving van prins Nicolas was dit echter wel. Om de connecties en banden tussen de verschillende koninkrijken te bewaren was het van belang om de juiste prins of prinses uit te kiezen voor het huwelijk. Het concept van een gedwongen huwelijk was niet vreemd, logisch zelfs en als hij de eerste zoon was geweest had hij zich hier ook zeker aan gehouden. Waar hij wel aan twijfelde was hoe gezond het uiteindelijk was, zeker aangezien hij niet geloofde dat iemand in een gedwongen huwelijk ooit echt gelukkig kon zijn. Zelfs bij zijn eigen ouders geloofde Xavier hier niet in. Dit maakte dat hij liever op afstand bleef van dit soort zaken en zich hier niet bij betrok. Er was een kans dat hij zelfs zou kunnen ontsnappen aan een zelfde lot, zeker met Diego als troonopvolger.

Voor nu had hij echter geen keus, naast de opdrachten waarvoor hij werkelijk in Spanje was waren er nu ook de verplichtingen rondom de verloving. Zoals gehoord moest hij zich tonen bij alle feesten en gelegenheden om zijn familie te representeren, iets waar Diego maar al te blij mee leek te zijn. Vandaag was hij verplicht op het gala te komen ter ere van de aankomst van prinses Barlow. Een donkerrood pak, de vaste kleur van zijn familie, hing op aan de linnenkast samen met een zwart overhemd. De hofdames had hij met gemak weggestuurd. Zelfs thuis maakte hij hier niet al te graag gebruik van, erg gesteld op zijn privacy. Xavier kleedde zichzelf om waarna er opnieuw op de deur werd geklopt door een hofdame. Met tegenzin liet hij deze binnen om zijn haren goed te doen en de laatste aanpassingen aan zijn kleding toe te laten. “It's almost time sir, it is important to be there when prince Alvarez arrives.” Met een knik vertrok hij naar de zaal welke voor het gala gebruikt zou worden.

Zoals de hofdame al gezegd had drong de tijd en was de zaal al gevuld toen Xavier binnen stapte. Direct werd hem iets te drinken aangeboden, rode wijn te zien aan het glas. Na een aantal mensen begroet te hebben viel er een plotselinge stilte in de zaal. Xavier draaide zich net op tijd om om te zien hoe het toekomstige bruidspaar de zaal betrad. Vlug zette hij zijn glas
op een tafel naast hem en klapte hij, net als alle andere mensen. De prinses was heel anders dan hij zich had voorgesteld, zo anders dan de vrouwen die hij gewend was te zien dat hij het niet kon laten iets langer naar haar te kijken. Een stomp in zijn zij van een neef welke naast hem had gestaan vertelde Xavier dat hij ongepast bezig was. “Don't stare you fool, Nic won't like that at all. You know how possessive he is.” werd er in zijn oor gemompeld. “I know.. I know… she just intrigues me.” Antwoordde hij zacht terwijl er ruimte werd gemaakt voor Nicolas en zijn verloofde.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De aandacht die het koppel kreeg zorgde ervoor dat Adelena zich toch wat ongemakkelijk voelde en ze wist niet goed hoe ze moest reageren. Het klappen was natuurlijk lief en beleefd bedoeld maar het bracht de prinses toch wat in verlegenheid. Ze liet haar blik de grote zaal rond glijden tot haar ogen vielen op een jongeman die ook haar aanstaarde, hij had een donkerrood pak aan en bruine haren. Haar blik bleef een paar seconde bij de man waarna ze hem een welgemeende glimlach schonk. Hij was uiteraard niet de enige die haar aanstaarde, bijna elke persoon in de zaal staarde op het moment het koppel aan, alle ogen in de zaal waren op hun gericht. Toch, er was iets met de man op wie Adelena nu haar ogen gezet had wat er deed voor zorgen dat haar blik daar iets langer bleef hangen. Al kon ze niet precies haar vinger erop leggen wat er nou precies was met de man. Misschien moest ze ook niet zo lang staren naar de man maar dat leek voor een of andere reden helemaal niet in de jonge vrouw op te komen.
“Shall we dance, my love?” Pas wanneer haar Nicolas sprak was wanneer Adelena uit haar gedachten werd gehaald en haar blik naar de man werd onderbroken. Met een licht verwarde blik keek ze op naar de man, nu ineens leek de man weer vriendelijk te doen tegen haar. Niet langer sprak hij haar aan met dezelfde toon als die hij had toen ze met elkaar in haar slaapkamer hadden gestaan. “Of course.” Was het antwoord van Adelena. Ze kon moeilijk zijn verzoek om te dansen weigeren. Dat zou niet overeenkomen met de hele preek die Adelena net had aangehoord. Na haar antwoord begeleidde Nicolas haar naar de dansvloer waar ruimte gemaakt werd voor het koppel. Wanneer ze beide klaar stonden begonnen de muzikanten met het bespelen van hun instrument. Dit zorgde er dan voor dat Adelena en Nicolas begonnen met de dans. Mensen in de ruimte hadden hun ogen op de twee gericht terwijl ze op de maat van de muziek heen en weer zwaaide. Dit verliep een paar minuten zo tot hun dans en de muziek tot een einde kwam. Dit was wanneer het koppel opnieuw arm-in-arm stond en zo samen de dansvloer aftraden.
Adelena liep aan de zij van Nicolas en volgde de man de dansvloer af. Wanneer ze aan de zijkant van de dansvloer stonden waren er meteen twee mannen die koppel aanspraken, of nou, niet per se het koppel. De twee spraken meer alleen Nicolas aan en feliciteerde hem met de verloving. Adelena stond er een beetje naast, ze wist niet zo goed wat ze nu moest doen. Opnieuw ging haar blik de kamer rond tot ze haar dames zag, haar vriendinnen die ze meegenomen had vanuit Engeland. De vrouwen waren met haar mee gereisd zodat Adelena niet alleen zou zijn maar ook zodat ze hier zelf een man konden zoeken van status en titel waarmee ze zouden kunnen trouwen. Zonder erbij na te denken probeerde Adelena haar arm terug te trekken van Nicolas zodat ze naar haar vriendinnen kon maar voor ze het wist voelde ze een sterke greep om haar pols. Uiteraard, ze mocht niet weglopen zonder ze toestemming had. Wat een belachelijke regel en Adelena kon niet geloven dat dit was hoe de man zijn regel in stand hield. Natuurlijk deed hij het wel weer zo subtiel dat de mannen waar hij mee in gesprek niks in de gaten hadden. Meteen trok Adelena haar beslissing in om weg te lopen en bleef ze gewoon staan waar ze stond, wachtend tot het gesprek met de andere mannen over was. “Darling, would you mind if I went to go and say hello to my friends?” Het ging haar er eigenlijk niet eens meer om of ze naar haar vriendinnen kon of niet, het liefst wou ze gewoon weglopen van de man op wie ze nu zo dicht stond. “Of course, I grant you my permission.” Adelena maakte een korte buiging. “Thank you.” Vrijwel meteen draaide Adelena zich om zodat ze kon vertrekken. Voor ze naar haar vriendinnen liep besloot ze naar een dienstmeisje te lopen waar ze een glas rode wijn van het dienblad af pikte. Dat was toch wel iets wat ze op het moment nodig had.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Een ruimte vol met mensen en toch ving haar blik de zijne. Het was vreemd, een soort connectie die de prinses uiteindelijk verbrak. Xavier had niet het idee dat iemand er iets van had gemerkt, hij hoopte het in ieder geval niet. Zoiets ongepasts zou opgeblazen worden tot een mooie roddel door het koninkrijk. De meeste bedienden waren er dol op, hoe meer speculatie hoe beter. Voor nu schoof hij dit idee van zich af en keek hij toe hoe het koppel de dansvloer op bewoog. Alles was zo gemaakt, zo nep, zoals alles wat publiekelijk werd gedaan door de koninklijke familie. Een perfecte houding hield de façade van een perfecte koning in stand. Xavier had er een hekel aan maar deed er net zo hard in mee. Hij hield zich wat afgezonderd van de dames op zoek naar partners, niet geïnteresseerd in een dans op dit moment. Er waren andere dingen die hem nu bezig hielden, zijn opdrachten waarvoor hij in Spanje was én deze intrigerende nieuwe verschijning uit Engeland.

Zijn blik gleed van de hand van Nicolas om de pols van de vrouw naar haar gezicht. Het verbaasde hem lichtelijk dat de man nog niet over zijn temperament heen was. Vroeger had hij zich ook zo gedragen, Nic wilde altijd al de leiding en de macht hebben. Wat er met Spanje zou gebeuren als het in zijn handen terecht kwam was nogmaal de vraag. Dat was echter een zorg voor later en zijn omgang met zijn verloofde was totaal geen zaak voor Xavier. Als er iets was waar hij zich beter niet in kon mengen was dat de relatie van de prins en toekomstige koning. Hij was dan ook opgelucht toen Nic de pols van de prinses losliet en ze direct uit zijn grip vertrok.

Zoals zijn verplichtingen hem vertelde moest hij het koppel feliciteren met de verloving. De glimlach die Xavier op zijn gezicht plantte was ontzettend nep maar goed getraind. Wanneer je in een koninklijke familie zat was het een vereiste om een standaard blik te hebben welke iedereen tevreden zou stellen. Na het pakken van zijn glas wijn, het achteroverslaan van de drank en een innerlijke peptalk vertrok Xavier richting Nicolas. Om de man heen verzamelde al snel een groep mensen die hem allemaal feliciteerde. “Congratulations on your engagement, prince. Both my family and I hope it will lead to a very prosperous marriage.” Hij knikte even met een glimlach en besloot dat dit genoeg was voor nu. Voor hij zichzelf kon excuseren werd het gesprek al overgenomen.

De taak om de prinses te feliciteren stond hem minder tegen, tot nu toe leek er niet veel mis te zijn met haar en bleef ze zijn interesse vasthouden. Zelf was hij nog nooit in Engeland geweest en was hij benieuwd naar het soort mensen daar. Met wat moeite vond hij de vrouw in de menigte samen met een groep andere vrouwen. Dit beeld maakte hem nét iets minder blij, het feit dat vele vrouwen geïnteresseerd waren in iemand met een hoge titel zoals de zijne betekende dat hij op dit soort feesten populair was. Zeker van zijn zaak maakte Xavier zich toch een weg door de mensen heen naar de vrouw toe. Het feit dat ze zijn blik had vastgehouden spoorde hem aan en eenmaal daar boog hij kort. “Your highness.” Sprak hij om haar aandacht te vragen. “My name is Xavier Castro, second prince of Portugal, family and I would like to congratulate you on your engagement to prince Nicolas.” Zonder erbij na te denken wilde hij haar een gelukkig huwelijk wensen, iets onmogelijks. Gelukkig was hij op tijd om dit nu te stoppen. “Have you had a warm welcome in the kingdom? It must be very different to what you are used to?” Vroeg hij haar, deze keer een oprechte glimlach op zijn gezicht.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Nadat Adelena een glas wijn van het eerste het beste dienblad geraapt had liep de vrouw in 1 lijn door naar haar dames. Ze had haar vriendinnen de hele avond nog niet gesproken en was even toe aan een vriendelijk gezicht. Al helemaal na ze een nieuwe kant van de prins gezien had die haar maar niks aanstond. Nog steeds was de vrouw de gedachte aan het bezinken. Waar was ze in beland? Zou dit nu haar leven zijn? De gedachte alleen al zorgde voor een angstig gevoel door haar hele lichaam. Toch was de vrouw vast beraden om dit niet haar avond te laten bederven en er alsnog het beste van te maken. Wat ze met de prins aanmoest zou ze zich later wel op focussen. Voor nu zou ze proberen zoveel mogelijk met haar dames op te trekken. “Ladies.” Sprak Adelena haar vriendinnen meteen aan.”Have you enjoyed yourself so far?” Aangezien ze de vrouwen de hele avond nog niet gezien had wou ze toch even kijken of ze het wel naar hun zin hadden. Gelukkig kreeg ze van alle 3 de dames een positief antwoord terug. “You are so lucky with Nicolas. He is real easy on the eyes, isn’t he?” Begon 1 van haar vriendinnen. Even keek Adelena over haar schouder naar de prins. Het viel haar meteen op dat de man met wie ze eerder lang oogcontact had bij de man stond. “Yes, he is very attractive.” Beantwoordde Adelena de vraag van haar vriendin. Dat was ook niet gelogen, de man zag er wel goed uit en dat zou ze ook niet ontkennen. Haar blik liet ze weer terugvallen op de dames voor haar. Ze zou hun nu niet vertellen over het gesprek in haar slaapkamer, het zou de sfeer van het feest alleen maar bederven en daar had ze nu even geen zin in. “Have any of you met any suitors yet?” Het was voor Adelena ook belangrijk dat haar vriendinnen een man zouden vinden, met volle interesse luisterde ze dus ook naar de antwoorden van de vrouwen, benieuwd of ze al iemand op het oog hadden.
Terwijl Adelena haar focus had op haar dames, dat was tot ze in haar ooghoek een figuur naar haar toe zag komen. Wanneer ze opzij keek zag ze de man in het donkerrode pak buigen en om haar aandacht vragen. “Why don’t you ladies find someone to dance with?” Vroeg Adelena nog aan haar dames zodat ze alleen gelaten zou worden met de man. Vrijwel meteen liepen de vrouwen weg zodat het alleen Adelena was en de man die zichzelf had voorgesteld als Xavier, de 2e prins van Portugal. Bij het horen van dit ging Adelena zelf even door haar knieën en boog ze even kort. Wanneer ze weer overeind kwam nam ze de man voor haar even goed in haar in. “Thank you.” Een oprechte glimlach vormde op haar gezicht. “The welcome has been amazing. Everyone has been nothing but nice and welcoming.” Dat was waar, tot vanavond uiteraard maar dat zou ze nu niet opbrengen. “But yes, it has been very different, but also very refreshing at the same time.” Het was wel eens leuk om wat anders te zien dan het Engeland.
“You said you were from Portugal?” Adelena had zeker meer interesse in de man voor haar. “If you don’t mind me asking, what brings you to Spain?” Het waren waarschijnlijk een heleboel saaie zaken die te maken hadden met politiek of met handelen. Dingen die Adelena eigenlijk helemaal niet interesseerde. Ergens zocht ze misschien wel een excuus om iets langer gesprek te blijven met Xavier.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Tijdens zijn weg naar de prinses werd Xavier een aantal keren aangesproken. Met een kort antwoord of een begroeting probeerde hij er voor nu vanaf te komen. Later zou hij zich wel aan alle verplichtingen houden, maar op dit moment stond zijn hoofd er echt niet naar. De afgelopen dagen waren lang en druk geweest samen met een hoop hoofdpijn. Voor nu zocht hij iets beters dan de neppe praatjes. Het verbaasde hem dat de vrouw de dames om haar heen weg stuurde en alleen maar tegen hem sprak, zeker in het geval van de prinses. Als Nic hem alleen met haar zou zien kon het een verkeerd beeld geven, maar hij had zijn logische uitleg hiervoor al klaar. Zo van dichtbij kon hij wel zien waarom Nicolas zo met haar leek te pronken. In een eerdere brief naar Diego had hij expliciet geschreven over welke vrouw aan zijn zijde zou komen te staan. Hij had geen woord gelogen. “I am very glad to hear that. Almost all people here are very kind and loving.” Om te zeggen dat iedereen zo was ging net iets te ver, maar het was geen specifieke hint.

“That's right.” De vraag was niet iets wat hij uitgebreid zou beantwoorden, de reden mocht niet openbaar gedeeld worden en was daarnaast ook nog enorm saai. Een hoop afspraken en ontmoetingen met connecties hier in Spanje gecombineerd met wat andere zaken. “Nothing but boring tasks for my brother, Diego. He is ther crown prince and finds it very… convenient to use me for tasks like that.” Mompelde hij met een zachte lach. Het was niet zo zeer dat Diego lui was, de man wist gewoon precies uit te zoeken wat hij liever aan een ander overdroeg. “It means I will be here for all the festivities around your wedding though, so that should be nice.”

De muziek op de achtergrond begon langzaam af te lopen om zo over te gaan naar een volgend nummer. “Would you do me the honour of sharing a dance with me?” Vroeg hij vrij impulsief. Het was niet vreemd om iemand, zelfs niet een verloofde vrouw, te vragen om te dansen. Zo lang hij het discreet hield was er niets aan de hand. Het bood hem de gelegenheid om iets meer tijd door te brengen met haar voor ze weer zou worden gevangen door Nicolas.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena had wel door dat Xavier het goed had verwoord. Het was inderdaad zo dat de meesten aardig waren en dan zelfs de mensen die aardig waren hadden hun redenen. De grootste en meest voor de hand liggende reden was dat ze aan de goede kant van de toekomstige koning en koningin wouden blijven. Adelena vroeg zich soms wel af hoeveel mensen daadwerkelijk oprecht vriendelijk waren en welke mensen een glimlach opzette puur uit eigenbelang. Niet dat ze het hen kon verwijten, zelf had ze ook vaak genoeg vriendelijk gedaan naar mensen van bepaalde statussen om ze bevriend te houden en zodat ze dan de kroon van Engeland zouden blijven onderhouden en steunen. Dat was nu eenmaal een groot gedeelte van het leven van iemand van hoge afkomst, mensen bevriend houden wie je misschien toch liever een mes door het hart zou willen steken. Al had ze wel het gevoel dat Xavier het daadwerkelijk goed met haar voor had, iets wat ervoor zorgde dat Adelena zich meteen op haar gemak voelde rond om de jongeman. Hij was makkelijk om mee te praten, dat was iets wat Adelena al meteen opgevallen was, zelfs na de paar woorden die ze uitgewisseld hadden. Niet alleen was hij makkelijk in de omgang, hij was ook gewoon gezellig.
Zoals verwacht waren het een heleboel saaie zaken die Adelena eigenlijk niks aangingen. Helaas waren saaie politieke zaken ook dingen die erbij hoorde. Het was niet allemaal geld, mooie kleren, verzorgd worden door bedienden. Dat was wel hoe de dorpelingen en onderdanen het leven van de koninklijke familie voor hun zagen maar eigenlijk was dat maar een klein gedeelte ervan. Adelena kon het niet laten om toch een beetje te lachen bij het horen over de broer van Xavier. “I suppose he will be a very smart king then.” Adelena had haar handen gevouwen in elkaar en hield ze voor haar buik. “But I can’t wait to see more of you during the upcoming festivities.” Het klonk haast alsof Adelena het alleen gezegd had om beleefd te zijn maar ze meende het wel en ze hoopte dat de man er toch hetzelfde tegenover stond.
Adelena was toch iets verbaasd en terug genomen door het aanbod van Xavier om te dansen maar ze was zeker niet van plan om het af te wijzen. “I don’t see a reason why I shouldn’t.” Glimlachte ze. “And besides, the honour would be all mine.” Adelena hield haar arm omhoog zodat zij en Xavier arm-in-arm gezamenlijk richting de dansvloer konden lopen. Eenmaal daar verplaatste Adelena zichzelf zo zodat ze tegenover de man stond. Haar linkerhand plaatste ze op de schouder van Xavier terwijl ze met haar linkerhand zijn hand vastpakte. Zo begonnen ze dan te dansen op de dansvloer.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Soms was het moeilijk om je in een ander in te leven. In dit geval probeerde Xavier zich voor te stellen hoe het moest zijn om in een onbekend land terecht te komen zonder iemand die je kende of kon vertrouwen. Naar verwachting had ze de dames die net rond haar hadden gestaan meegenomen, maar het bleef een lastige situatie. Eigenlijk wilde hij de jongedame waarschuwen voor wat haar te wachten stond, voor hoe de mensen hier konden zijn en dan specifiek Nicolas. De man was niet zo zeer vreselijk, Xavier had nog veel ergere mensen meegemaakt in verschillende koninkrijken, maar hij was er zeker van dat Nic en zijn familie niet zomaar voor de prinses gekozen hadden. Hij was getraind om misbruik te maken van onschuldige mensen als dit hem uitkwam. Xavier liet hem altijd duidelijk weten dat hij het niet bij hem hoefde te proberen, maar Adelena was niet voorbereid op omgang met deze man. Een waarschuwing kon hij echter niet geven, misschien was het zelfs onnodig en stelde hij zich aan. Nic en zijn ouders waren geen uitzondering op de regel.

Bij het spreken over Diego voelde hij nooit zo'n terughoudendheid als jegens anderen in zijn functie. Naar zijn mening deed de kroonprins zijn werk zo goed en oprecht als te doen was. Ook hij hield zich soms aan de negatieve standaarden, maar in de meeste gevallen was zijn broer lang zo erg niet. Het feit dat hij werk in diens naam deed vond Xavier dan ook geen probleem. Daar waar respect werd gegeven werd het ook verdiend. “I have to agree to that, though nobody should tell him that. I will never hear the end of it.” Haar lach, hoewel zacht en kort, was Zijn ogen lichtte iets op bij haar woorden en Xavier knikte even. De kans dat ze er niets van meende bestond absoluut, in de meeste gevallen had hij dit echter gelijk door en deze keer leek het anders te zijn. “Thank you very much for the kindness.” Een ander antwoord zou vrij ongepast zijn en Xavier besefte zich goed dat hij zich op een grens bevond die hij niet moest overschrijden. Was dit niet het geval geweest had hij haar kunnen zeggen ook geïnteresseerd ze zijn om haar beter te leren kennen. Het excuus dat een connectie uit Engeland goed zou zijn voor Portugal was in dit opzicht niet goed genoeg.

Zijn blik bleef onderzoekend op de prinses gericht na zijn aanbod, zoekend naar weerstand of weigering in haar houding. Een afwijzing zou schaamtelijk zijn en waarschijnlijk niet plaatsvinden, maar de kans dat ze het niet wilde en toch deed was er wel. Haar woorden en houding leken te vertellen dat ze wel degelijk interesse had en zijn glimlach werd iets breder. “Thank you, your highness.” Xavier nam haar uitgestoken arm aan en begeleidde haar naar de dansvloer. Wat gemompel om hen heen vertelde hem dat omstanders hen opgemerkt hadden. Zonder hier aandacht aan te besteden nam hij positie aan en de muziek startte. Al eerder had ze laten zien goed te kunnen dansen en Xavier verwachtte dan ook niets anders. Zelf was hij zoals verwacht al jaren getraind op dit soort gelegenheden, iets wat voor de prinses waarschijnlijk hetzelfde zou zijn. De muziek was klassieker en minder snel dan het vorige nummer, iets wat hem wel aanstond. Zijn ogen hielden alle aandacht op haar gezicht gericht en bestudeerde haar tussendoor. Het gemurmel om hen heen werd iets harder en Xavier voelde bijna hoe een paar ogen in zijn rug brandde. Tijdens de dans draaide ze waardoor hij kon zien wie hen met een niet al te vriendelijke blik bekeek. Niemand minder dan Nicolas.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Wanneer de muziek aansloeg begonnen beide figuren te dansen. Het dansen met Xavier was prettiger vond Adelena, ze voelde zich meer op haar gemak, kon er meer van genieten en het voelde niet geforceerd. Misschien was dat laatste zo omdat het daadwerkelijk niet geforceerd was. De dans tussen Adelena en Nicolas was verwacht en had daarom meer plaatsgevonden omdat het moest en niet omdat Adelena daadwerkelijk graag met de jonge man wou dansen. Deze dans, de dans met Xavier daarentegen was omdat ze het wel wou. Ze had makkelijk tegen de man kunnen zeggen dat ze zere voeten had, geen zin had om te dansen of ze had vast een ander excuus kunnen vinden als ze dat echt gewild had willen hebben. Simpelweg, de dans met Xavier voelde niet als een taak, het voelde juist prettig. Nog nooit eerder had ze zich zo vrij en op haar gemak gevoeld tijdens het dansen met een man. Normaal werd ze altijd gecommandeerd om met iemand te dansen. Toch, ze had niet het gevoel dat dit nu beter voelde puur en alleen omdat ze dit keer gevraagd werd in plaats van dat ze het moest doen. Adelena was er eigenlijk wel van overtuigd dat het ook gewoon kwam door de man waarmee ze aan het dansen was.
Terwijl de twee aan het dansen waren nam Adelena rustig de tijd om het gezicht van Xavier van dichtbij te bestuderen. Het lukte haar maar niet om haar ogen van de man af te houden, ze had al helemaal moeite met niet non-stop zijn bruine ogen in te kijken. Ze kon natuurlijk moeilijk in de armen van deze man weg zwijmelen terwijl haar toekomstige man stond toe te kijken en daar probeerde ze haarzelf ook aan te herinneren maar dat maakte niet dat Adelena haar ogen van Xavier af kon houden. Het klonk misschien cliché maar tijdens de dans leken alle mensen om de twee heen er niet meer toe te doen en lag de aandacht van Adelena volledig op de man waarmee ze een dans deelde. Ze voelde zich haast schuldig tegenover Nicolas dat ze zich veel beter voelde bij Xavier dan bij hem maar het was niet iets waar ze controle over had. In haar achterhoofd probeerde Adelena haarzelf te blijven vertellen dat dit gevoel ook nog wel kwam bij haar en Nicolas en dat het bij hun alleen nog maar ongemakkelijk was omdat ze geforceerd werden in een huwelijk maar dat ze daar vanzelf wel aan zou wennen. Of dit daadwerkelijk zo was wist Adelena natuurlijk niet maar ze hoopte het toch wel.
Het liefst had Adelena gewild dat de dans nog wat langer geduurd had maar dat was niet mogelijk uiteraard. Toch, wanneer de muziek zachter begon te spelen kon Adelena het niet helpen om toch lichtelijk teleurgesteld te zijn. Als dank voor de dans ging Adelena zachtjes door haar knieën en boog ze naar Xavier toe. “Thank you for this dance. I really enjoyed myself.” Met een bescheiden glimlach keek Adelena de jonge prins aan waarna ze zich door de man liet begeleiden van de dansvloer af.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Fijn, vreemd en gevaarlijk waren woorden om de huidige situatie te beschrijven. Het feit dat hij zich prettig voelde en het fijn vond om met de prinses te dansen was iets vreemds en onwennigs. Deze feesten bestonden in de meeste gevallen niet specifiek om de mensen te plezieren, de voornaamste functie was altijd politiek. Zijn danspartners waren dit tot nu toe ook altijd geweest. Vrouwen welke gepast waren om mee te verloven, vrouwen welke een positie hadden waarin zij hem voor konden stellen aan een mogelijke connectie of zelfs een bondgenoot, maar geen vrouwen naar eigen keuze. De nogal impulsieve keuze om Adelena te vragen met hem te dansen was dan ook zelfs voor hem als een verrassing gekomen. Dit maakte echter niet dat hij het minder plezierig vond, de dans was zeker een die aan de top van zijn mentale lijst zou komen. Al deze positieve dingen hadden echter een grote tegenhanger, het gevaar van zijn handelingen en woorden. Er was een kans dat het verkeerd zou worden opgevat, Xavier zelf wist niet eens zeker wat zijn intentie was geweest. Als iemand het zou zien als een poging tot verleiding van de verloofde van prins Nicolas zouden de gevolgen groot zijn. Welke stappen hij ook verder zou zetten, ze moesten uitgedacht en veilig zijn.
Tijdens de dans was er weinig tijd om aan vervolgstappen te denken. Zijn aandacht was gevangen door Adelena en de sfeer om hen heen. Zelf was hij niet de enige die het niet kon laten om de ander in zich op te nemen. Haar ogen vingen de zijne en voor een lange, erg lange tijd keken ze elkaar enkel aan tijdens de dans. Zijn blik gleed over haar gezicht, over de zachte glimlach die ze hem schonk, het deukje in haar kin, de lichte spikkels in haar ogen. Alle details leken belangrijk, moesten worden gezien. Het leek bijna een trance waarin hij zich bevond, eendie pas verbroken werd op het moment dat de muziek afliep. Teleurstelling en dankbaarheid mixten zich waarbij er een overvloed was aan het eerste. Het liefst had hij nog een dans met haar gedeeld, levend in dit kleine blije moment, maar dit was niet mogelijk. De pauze in de muziek zorgde wel voor een opheldering en het zien van Nicolas, wie nog steeds vanaf de rand van de dansvloer naar hen staarde, deed hier aan mee. Zoals gehoord boog hij licht voor Adelena, nog steeds een oprechte vrolijke glimlach op zijn gezicht. “So did I, you are quite skilled in dancing if I may say so.”
Met een glimlach leidde Xavier haar de dansvloer af hopend om nog een moment met haar te krijgen voor zijn neef haar weer zou vangen. “If you are ever in need of someone to talk to or anything like that, feel free to visit me.” Zijn blik gleed even naar Nicolas die zoals verwacht op hen af kwam lopen. “And be careful around Nic.” Meer uitleg kon hij haar niet verschaffen, zowel niet op deze plek als op dit moment. Een stevig hand op zijn schouder vertelde hem dat Nic er was, de druk die hij uitoefende liet weten dat hij niet blij was. “I see you have met my lovely fiancee, caro sobrinho (dear nephew).” Zijn hand gleed van Xavier af en om Adelena's hand. De bijna mierzoette toon waarop hij sprak was walgelijk, maar Xavier bootste deze na. “I have indeed. Glad to be around for the occasion. I hope you don't mind me sharing a dance with her? It would be a shame for her to stand around at her own welcome ball.” De uitspraak bevond zich op glad ijs, maar hij was er zeker van dat het nog niet genoeg was om voor problemen te zorgen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena had in het kasteel in Engeland als kleine meid altijd al danslessen gekregen. Het zou belangrijk zijn voor een prinses om te kunnen dansen, zo was het makkelijker om een man te vinden die met haar zou willen trouwen. Wanneer ze te horen kreeg van Xavier dat ze een goede danseres was, was ze dan ook niet verbaasd maar wel was gevleid door het compliment. Het zorgde ervoor dat de kleine glimlach op haar gezicht toch weer iets groeide. Xavier was daadwerkelijk aardig voor haar, het kwam ook oprecht over en dat was iets wat Adelena goed liet voelen. Je kon nooit genoeg vrienden hebben in een kasteel, mensen die je kon vertrouwen. Natuurlijk was er altijd de kans dat Xavier andere redenen achter zijn vriendelijkheid had zitten, Adelena was uiteraard een prinses dus er waren genoeg mensen die iets van haar wouden. Tot nu toe leek dat alleen niet zo te zijn bij Xavier. Daardoor hoopte Adelena dus eigenlijk ook dat ze meer tijd met Xavier kon besteden tijdens zijn tijd in het kasteel en misschien had ze er wel een nieuwe vriendschap bij in het kasteel.
Eenmaal van de dansvloer af keek Adelena op naar Xavier bij het horen van zijn stem. Het was fijn voor haar om te horen dat ze altijd bij met terecht kon om te praten. Wat wat minder fijn was wanneer hij haar een waarschuwing gaf en dat nog wel voor haar toekomstige man, Nicolas. Voor ze ook maar iets kon vragen over wat hij precies met de waarschuwing bedoelde, waarom ze voor de man moest oppassen of wat er aan de hand was werd hun gesprek al onderbroken door de man in kwestie. De stem van Nicolas sprak voordat Adelena ook maar de kans gekregen had om haar mond open te trekken. Lichtelijk geschrokken keek ze om naar Nicolas maar zette toch aardig snel een neppe glimlach op, al helemaal bij het horen van de toon in de stem van Nicolas. Adelena moest nu haar best doen om vriendelijk te blijven en ook zo over te komen. Het liefst had ze Xavier met haar meegetrokken naar een gesloten ruimte waar ze met z'n tweeën zouden zijn zodat ze hem kon ondervragen over Nicolas. Wanneer de hand van Nicolas die van Adelena overnam merkte de vrouw toch wel dat ze lichtelijk teleurgesteld was. “Of course I don’t mind.” Adelena bleef haar glimlach opzetten en keek even op naar Nicolas. “But I am sure you can imagine my surprise when my fiance asks me if she could say hello to her friends and a couple minutes later I find her on the floor, dancing.” De blik van Nicolas ging van Xavier naar Adelena. Het was duidelijk dat Nicolas niet blij was wanneer hij de twee op de dansvloer gezien had, ondanks hij gezegd had dat het hem niks deed. “When I in conversation with my friends Xavier came over to congratulate me with our engagement and when the next song came on we just couldn’t help it but share a dance.” Geen enkel woord was er van gelogen en was dus hopelijk genoeg voor Nicolas om het te laten vallen. “Isn’t that right, Xavier?”

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het was bijna een redding, de manier waarop Adelene de situatie aan Nic uitlegde. Het was zeker niet gelogen, al was het een hele mooie en beknopte beschrijving van de situatie. “It is. My apologies if it looked like there was some other reasoning behind it, Nicolas.” Zijn blik gleed even naar de hand van de man die Adelena stevig vasthield alsof ze een kind was dat de weg kwijt kon raken. “I hope you gave a great time at the ball. Since I am staying in the castle’s southern wing until the work I need to attend is finished we will likely see eachother again. And if not I will surely be attending the wedding.” Xavier knikte even naar beide bewust van het feit dat hij dit gesprek af moest ronden om achterdochtigheid te voorkomen. Zijn oog viel op een van de dames welke hiervoor met Adelene had gesproken. De vrouw bleef op afstand, maar hield haar prinses wel in het oog. “I will go and find myself a lovely lady of my own.” Met een glimlach, deze keer weer gemaakt en onoprecht, en een knik liep hij terug de menigte in.

Vrijwel direct pakte hij een nieuwe bokaal wijn en dronk hij deze half leeg. Er was wel meer wijn nodig om Nicolas te kunnen verdragen als hij zijn zin niet kreeg of iets tegen zijn wil in ging. Ondanks alles had Xavier hem altijd gemogen en had hij geen problemen met de man gehad. Dit was tot hij meer en meer van de macht proefde en er niet genoeg van kon krijgen. Een kwaliteit en een valkuil voor een toekomstige koning. Xavier werd uit zijn gedachten getrokken door een van de dames welke Adelene mee had gebracht uit Engeland. De vrouw werd door een, duidelijk dronken en veel oudere, man nogal onvriendelijk en handtastelijk behandeld. Xavier herkende de man als een verre oom en maakte zijn weg naar hen toe. “Ah dear Geoffrey, would you mind if I borrowed the lady from you? Thank you.” Zonder afwachting of toestemming van de vrouw pakte hij haar hand vast en nam hij haar mee. De enige manier om met mensen te spreken zonder overhoord te worden was door te dansen en dus nam hij haar mee in een dans. Het was absoluut niet zo fijn of speciaal als de dans met Adelene, maar het was de perfecte oplossing voor nu. Een dekmantel om zijn interesse in een vrouw welke opzoek was naar een man te laten blijken en haar te redden van het minder prettige volk in deze ruimte. “I am sorry for taking you but it seemed like a very unpleasant situation.” Xavier sprak zacht, iets dat genoeg was gezien de afstand tussen hem en zijn danspartner. “T-thank you milord. That was very kind.” Het was duidelijk dat haar kennismaking met Spanje op deze manier niet al te prettig was. “Do not worry. Not all of us are like him. Stay nearby your lady whenever you can and you will be quite alright.” Het gehele nummer danste hij met de dame waarna hij haar in de buurt van Adelene afzette en kort naar haar keek.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was niet verrassend voor Adelena dat Xavier besloten had om het gesprek te verlaten, ze wist zelf ook wel dat dat waarschijnlijk de verstandigste keuze was. Toch kon ze het niet helpen om jammer te vinden om de jongeman zien te vertrekken. Al bracht het haar wel hoop dat hij aangaf dat de kans groot was dat de twee elkaar weer zouden zien. Het kon voor haar niet snel genoeg gebeuren dat de twee elkaar weer tegen zouden komen en het liefst ergens waar Nicolas de twee niet zou kunnen verstoren. Niet alleen omdat Adelena vragen had over de eerdere waarschuwing maar ook zodat ze weer meer tijd met de jonge prins kon besteden. Alleen al zijn aanwezigheid leek ervoor te zorgen dat Adelena zich meer op haar gemak kon voelen binnen de muren van het kasteel en dat terwijl ze de jongeman vanavond pas had leren kennen.
Vanaf een afstand bekeek Adelena hoe haar dame, Mary, aan het dansen was met Xavier. Ergens begon Adelena zich af te vragen of deze dans hetzelfde was voor Xavier als die van hun twee. Ze hoopte stiekem toch dat de man liever met haar aan het dansen was maar ze vroeg zich af of dat ook de daadwerkelijke waarheid was. Iets zei haar van wel wanneer Xavier Mary naar haar toe bracht en ze opnieuw een korte blik uitwisselde. Dit was dan ook het moment dat Adelena opnieuw uit haar gedachten werd geschud door de stem van Nicolas. “My love, would you care to join me for a walk through the castle?” Adelena gaf alleen een korte knik als antwoord om te laten weten dat ze prima met de man mee wou lopen, al vroeg ze zich wel af wat er aan de hand was.
Gezamenlijk liepen Adelena en Nicolas de deur uit maar na een paar stappen naar buiten stopte Nicolas al met lopen. “Did you forget what I told you?” De aardige toon was nergens meer te horen, ook de lichaamstaal van Nicolas was compleet omgegooid. Lichtelijk verward keer Adelena hem aan. “I- I’m not sure what you mean.” Mompelde de Adelena ietwat verbaasd. “Didn’t I tell you to respect me?” Adelena had niet echt door wat ze verkeerd had gedaan om die regel te overtreden. “And first you dance with my nephew, the looks you two exchange. Before you know it I will be known as the future king that couldn’t keep his fiancee’s interest for two days.” Dat was het dus, die dans leek hem toch wat gedaan te hebben. De meer Nicolas sprak, de bozer hij leek te worden. “It’s not lik-” Voor Adelena haar zin kon afmaken voelde ze een strakke grip om haar bovenarm. “I don’t want to hear any excuses.” Dit werd voor Adelena toch de druppel. Geïrriteerd probeerde de vrouw haar arm los te trekken uit de man zijn grip. “Let go of me! You are hurting me.” Het lukte haar niet om haar arm terug te krijgen, Nicolas leek een te sterke grip om haar bovenarm te hebben. Dit was niet de man met wie ze wou trouwen, dat was haar nu al zeker. “Stop it!” Riep Adelena opnieuw maar weer geen geluk. Nicolas leek zijn geduld met de vrouw te verliezen want voor Adelena actie kon ondernemen voelde ze een sterke grip om haar hals. Vrijwel meteen merkte ze dat ze nauwelijks lucht kreeg. De irritaties en woede die Adelena voelde naar Nicolas toe waren omgeslagen naar angst. De tranen sprongen haar in haar ogen terwijl ze opkeek naar de man. Haar gedachten gingen meteen uit van het ergste, dat hij zichzelf niet zou kunnen inhouden in zijn woede en dat haar laatste uur geslagen was. Toch deed ze haar best om nog geluid uit haar strot te krijgen maar geen geluk. Het enige wat ze voor elkaar kreeg was dat er nu tranen over haar wangen rolde terwijl ze snakte naar adem. “Never disrespect me again like that or I will make sure you learn your lesson for real.” Met deze woorden liet Nicolas gaan van de prinses. Adelena liet haarzelf meteen naar de grond vallen en begon te happen naar adem. Voor ze ook nog maar iets tegen Nicolas kon zeggen was de man alweer teruggekeerd naar het feest.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het vinden van haar blik bracht ene glimlach terug, maar om veilig te zijn keek hij al snel weer weg. Voor twee nummers aan muziek bleef hij langs de kant kijken hoe verschillende koppels danste. Deze avond had hij geen behoefte aan zaken gericht op Portugal of de eisen die Diego stelde. Xavier nam daarom ook niet de moeite specifieke gesprekken aan te knopen met de mensen waarvoor hij onder andere hier aanwezig was. Zijn gedachten waren nog steeds gevuld met de nieuwe prinses en de glimlach op haar gezicht. Het was bijna onmogelijk om niet steeds naar haar te kijken en zonder erbij na te denken zocht Xavier haar dan ook tussen alle gasten. Er was echter geen glimps van haar te zien, iets dat hij als vreemd beschouwde. De prinses hoorde aanwezig te zijn op haar eigen gala.

Al snel vond hij de dame, Mary, met wie hij net gedanst had. “Excuse me, do you know where princes Adelena is? I forgot to pass on a message from the queen of Portugal.” Het was een flauw excuus, maar direct zonder reden vragen naar een verloofde prinses was niet iets wat hem veel goed zou doen. “She went on a walk with prince Nicolas, I believe. Can I relate the message for you?” Met een lichte frons schudde Xavier zijn hoofd en zonder een verder woord liep hij naar de tafel dichtst bij de deuren. Bijna onopgemerkt werden deze geopend en gesloten door Nicolas, alleen. Het was niet slim om hem er op aan te spreken en Xavier wachtte dan ook tot de man zich in een gesprek mengde.

Vlug en zo stil mogelijk glipte hij door de deur de gang in. Het was stil en op maanlicht en enkele fakkels na waren de gangen donker. In de hoop Adelena te vinden nam hij de meest gebruikte weg om te wandelen binnen het kasteel. Na een paar stappen te hebben gezet hoorde hij een zacht, verontrustend geluid. Xavier begon sneller te lopen en na even zag hij haar op de grond. “Adelena!” Zijn stem weergalmde ook al sprak hij redelijk zacht. Met snelle, grote stappen was hij bij haar en zakte hij op zijn knieën. “What happened? Are you hurt?” Zacht nam hij haar vast, zowel beschermend als geruststellend. Althans dit hoopte hij er mee te bereiken. Er was een kans dat de prinses hem, een nog bijna geheel onbekend persoon, nu niet zou vertrouwen. “You are safe, I won't hurt you.” Bezorgd probeerde hij te vinden wat er mis was en het koste niet veel moeite om dit te vinden. Een rode plek rond haar nek en haar moeite om adem te halen vertelde hem genoeg. “The bastard.” Siste hij, zijn vingers zacht over haar hals glijdend. Er was geen twijfel aan wie dit gedaan had, zelfs de reden ervoor kon hij wel raden. “I'm so sorry.” fluisterde hij tegen haar.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld