Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

JBORPG // When you look me in the eyes

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:

Samen met
Niet reageren aub

Joseph Adam Jonas - 29

Evanna Isaacs - 26

Aan jou de eer om te beginnen <3

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Le moi:
Nicholas Jerry Jonas ~ 26

Wat afwezig staarde ik voor mij uit. Even een moment van rust in alle chaos. Mijn gedachten af weten te sluiten van mijn omgeving, zodat ik alles tot mij door kon laten dringen. De afgelopen maanden zijn versneld aan mij voorbij gegaan, ondanks het feit dat ik er enorm genoot. Nu pas besefte ik hoeveel ik het eigenlijk wel niet gemist had. Het maken van muziek met mijn broers. Natuurlijk heb ik de afgelopen jaren niet stil gezeten. Nee, nadat mijn broers en ik ieder een eigen weg waren gaan volgen, ben ik mijn eigen nummers gaan schrijven en ben ik alleen aan de slag gegaan. Heb ik genoten van een solo carrière. Maar niets kwam in de buurt van dit. En de afgelopen tijd had mij dat behoorlijk duidelijk weten te maken. Het had er in gehakt. Iets wat het mij soms moeilijk maakte, maar wat ik voor geen goud had willen missen.
Door dit gevoel heb ik mij al vaak genoeg af weten te vragen waarom wij, als broers zijnde, deze beslissing niet veel eerder genomen hadden. Grijnzend schudde ik mijn hoofd. Het heeft zo'n 6 jaar geduurd. Zes jaar nadat de beslissing om uit elkaar te gaan genomen was, hadden we de keuze gemaakt om toch weer alles op te pakken en weer door te gaan als groep. Natuurlijk waren ze hier al een tijdje mee bezig. Lange gesprekken gevoerd en er lang over nagedacht, maar het voelde als het juiste. De kans was er en we vonden als geen ander dat we die met beide handen aan moesten pakken. En zo is het uiteindelijk allemaal begonnen.
Toch verbaasde het mij dat de populariteit rondom de Jonas Brothers nooit echt verdwenen leek te zijn. De aankondiging dat zij weer bij elkaar zouden komen bracht veel aandacht met zich mee. Hun nieuwe single 'Sucker' sloeg enorm aan en boekte enorm veel succes. Waar ik overigens ontzettend trots op was. Ik was dankbaar dat onze fans nog steeds op ons zaten te wachten. Het had lang genoeg geduurd, daar was ik het helemaal mee eens. Men kon ons ook allang beu zijn en niks meer van ons willen. Het niet kunnen waarderen dat we de keuze hadden gemaakt het een tweede kans te geven. Gelukkig was dit niet zo en dat voelde ontzettend goed.
Kevin, Joe en ik waren de afgelopen tijd druk bezig geweest met het schrijven van nieuwe muziek. Dat hoorde er natuurlijk ook allemaal bij. Toch hadden we besloten om al een tour in te plannen, ondanks het feit dat wij haast nog geen nieuwe muziek hadden. Al kwam dat er al snel. We waren immers goed op weg. Toch leken de oude nummers nog goed te werken. Ook al was die muziek al een aantal jaar oud. Inmiddels hadden ze al weer een aantal optredens achter de rug en ik had er oprecht van genoten. Soms voelde ik me ik weer net dat jongetje van 16 en wist ik weer heel goed waarom ik met mijn broers de muziekwereld in was gegaan. Vanavond stond er weer een nieuw concert op de planning. We hadden er weer even voor moeten reizen, maar dat ik het er wel voor over gehad. De energie die het optreden je gaf. De mensen om je heen. De fans. Daar deed je het uiteindelijk allemaal voor.

Eleanor Moore - 25

Ik streek een plukje van mijn blonde haar achter mijn oor, terwijl ik zachtjes op mijn lip beet. Ik had besloten om een rondje in het centrum te lopen. Ik had bovendien nog genoeg tijd en ik moest mij toch ergens mee vermaken. Een glimlach begon mijn gezicht te sieren. Ik had daarbij niets te klagen. Het was prachtig weer buiten en er liepen genoeg mensen buiten. Daar kon ik altijd enorm van genieten. Ik bevond mij graag onder de mensen, ook al was ik vaag genoeg alleen. Ik kon het niet laten om te grinnikte. Ik kreeg het vaak genoeg voor elkaar om nieuwe mensen te leren, waar ik ook was. Het bracht voordelen met zich mee, al zat niet iedereen er altijd even goed op te wachten.
Toch was ik met niet iedereen even hecht. Nee, dat was ik er maar met een paar. Evanna was daar één van. Ik beschouwde haar dan ook als een van mijn beste vriendinnen en ik moest ook eerlijk toegeven dat ik blij was met de vriendschap die ik met haar had. Glimlachend schudde ik mijn hoofd en zette die gedachten uiteindelijk weer van mij af. Ik kon het niet laten om even om me heen te kijken en verschillende mensen te bekijken. Ook daar kon ik enorm van genieten, als ik heel eerlijk mocht zijn. Zeker in dit goede weer. Simpelweg plaats nemen op een terras, wat te drinken erbij, een hapje erbij en mensen kijken. Daar kon ik mij ook een middagje mee vermaken. Ik was dan ook graag op pad. Of dit nu met vrienden en/of familie was; of dat ik alleen op pad was. Dat maakte verder niet heel veel uit. Ik vermaakte me in ieder geval prima.
Ik hield ook ontzettend graag van reizen, al was dat niet altijd weggelegd. Reizen kon soms behoorlijk wat geld kosten en ik kon ook niet altijd even snel weg door mijn werk. Al deed ik wel iets wat ik leuk vond. Ik hield enorm veel van kinderen, waardoor ik uiteindelijk ik in een kinderdagverblijf terecht was komen. Ik verdiende er naar eigen zeggen goed en ik had het er na twee jaar nog steeds naar mijn zin. Ik werkte er flexibele uren, wat betekende dat ik vandaag toch wat eerder weg kon dan gebruikelijk was. Als ik heel eerlijk mocht zijn, vond ik dat vandaag helemaal niet erg. No offence. Ik hield van mijn werk en mocht het echt nodig zijn, vond ik het ook zeker niet erg om bij te springen en wat langer te blijven. Maar ik kon zeker niet ontkennen dat ik het niet erg vond dat ik vandaag toch een aantal uurtjes mocht inruilen voor wat vrijheid. Zeker met dit weer was dit alles behalve een straf.
Vanavond stond er voor mij een concert op de planning. Een concert waarvan ik had verwacht dat ik het nooit meer mee zou maken. Een tijdje terug hadden de Jonas Brothers bekend gemaakt weer terug van weggeweest te zijn. Tot een jaar of zes geleden, genoot het meisje van hun muziek. Ze was er niet extreem in doorgeslagen, maar kon wel altijd van hun muziek genieten. Hun nieuwe nummer, sucker, vond ze dan ook echt geweldig. Toen ze bekend maakten na zes jaar ook nog eens te touren, wist ik dat ik zeker een concert mee ging pakken. Het was mij uiteindelijk dan ook gelukt om een kaartje te scoren. Vanavond was ik dan ook in het concertzaal te vinden, maar voor het zo ver zou zijn, had ik eerst nog wat uur door te brengen in het centrum van de stad.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Joseph
Ik sta voor het raam van onze hotelkamer en kijk naar buiten. Het is een prachtige dag vandaag. De zon schijnt en er is geen wolkje aan de hemel te bekennen. Dat maakt mijn dag alweer helemaal goed, maar dat was hij sowieso al. Vanavond hebben mijn broers en ik weer een optreden. Iets wat ik heel erg heb gemist. In de zes jaar dat wij als band uit elkaar zijn gegaan, ben ik zeker nog actief geweest op het podium. Zowel solo als band. Mijn soloalbum heeft het niet heel goed gedaan, wat ik erg jammer vond, maar gelukkig lukte het met DNCE wel een stuk beter. Daar heb ik ontzettend veel plezier mee gehad. Jack, JinJoo, Cole, allemaal getalenteerde mensen waar ik het geluk heb gehad dat ik met hun mocht samen werken. We zijn niet uit elkaar, maar ik ben wel van plan om toch wat meer op de Jonas Brothers te focussen nu. Dat snappen ze gelukkig wel. Ze zijn zelfs ontzettend blij voor mij.
Het is allemaal zo gekomen omdat we een documentaire aan het filmen waren. Met deze documentaire wilden wij vertellen over ons leven. Waar wij vandaan komen, hoe we met z'n alle muziek zijn gaan maken, noem het maar op. Op een dag besloten wij om een drankspelletje te spelen en hadden we allerlei vragen in een kom gestopt. Vragen die we altijd al hadden willen stellen aan elkaar. Iemand beantwoordde de vraag en dan mocht de rest bepalen hoe eerlijk hij het had beantwoord. Hier kwam de drank bij kijken. Hierdoor hebben wij met z'n drieën hele diepe gesprekken kunnen voeren en ook heel veel recht kunnen zetten. Het is niet makkelijk om een band te zijn met je familie. In de tijd dat we uit elkaar gingen, waren er prive ook zeker veel problemen. Niet alleen als band, maar als broers zijnde ging het ook niet super goed.
Die tijd is gelukkig voorbij. We zijn weer terug samen en gaan er harder tegenaan dan dat we ooit hebben gedaan. De fans hebben ons met open armen terug verwelkomt en dat doet mij goed. Het is fijn om te weten dat we in die tijd niet vergeten zijn. De reacties op sociale media hebben mij een en al vrolijk gemaakt. Er zijn al gigantisch veel mensen die creatieve dansjes of filmpjes hebben gemaakt voor Sucker. Met veel plezier kijk ik ernaar en deel sommige zelfs.
Zometeen zullen mijn broers en ik vertrekken richting de zaal waar wij zullen spelen vanavond. "Zijn we er klaar voor?" zeg ik terwijl ik mij omdraai naar mijn broers. De zaal waar wij vanavond spelen, is nog aardig groot voor een band die net terug samen is. Dit gaf mij nog meer motivatie om nog betere muziek te produceren. Ja, ik heb er echt weer zin in.

Evanna
Een gaap verlaat mijn mond terwijl ik de lijst op mijn klipbord nog eens af ga. Ja, alles in de kleedkamer is gereed. Ik werp een blik op mijn horloge. Alles is nog redelijk op tijd klaar, dus we lopen op schema! Het is altijd maar de vraag of je alles op tijd kan regelen als er wat probleempjes bij zijn komen kijken, maar het is gelukt.
Ik ben al sinds zes uur 's ochtends bezig op mijn werk. Het werken in een concertzaal is ontzettend leuk, maar het brengt soms ook aardig wat stress met zich mee, zeker als de verkeerde lijsten worden doorgegeven. Elke artiest of band heeft een lijst aan dingetjes die ze in hun kleedkamer willen hebben. Vaak is het zo bij elkaar te krijgen, maar er zitten soms voorwerpen tussen die wat lastiger te krijgen zijn op kortdag. Zo had ik laatst een artiest die persé een bepaald soort drankje in hun kleedkamer wilde hebben. Het bleek dat het drankje niet te krijgen was hier in de buurt, dus hebben we heel wat moeite moeten doen om het toch nog op tijd te krijgen. Uiteindelijk komt het altijd wel goed. Tot zover is het nog nooit gebeurd dat er iets mist of dat de artiest niet tevreden is. Laat ik dat maar even afkloppen.
Nu ik daarmee klaar ben, is het tijd voor mijn welverdiende pauze. Die heb ik nog niet kunnen nemen sinds ik hier aanwezig ben, dus ik verlang er wel echt naar. Ik loop naar de kantine toe waar een aantal collega's van mij te vinden zijn. Ook zijn er een aantal crewmembers van de band zelf te vinden hier. Dat vind ik wel fijn, want zo verloopt het samenwerken van de zaal zelf en de crewmembers altijd een stuk beter. Vanochtend heb ik ook al meerdere gesprekken gevoerd met ze. Vooral gerelateerd aan het werk, maar ik heb stiekem ook een kleinigheidje gevraagd voor één van mijn beste vriendinnen. Eleanor is fan van de band die hier vanavond speelt, de Jonas Brothers. Nu kan ik natuurlijk niet vragen voor een Meet & Greet, dat zou erg onprofessioneel van mij zijn, maar met een goodiebag zal vast niks mis zijn? Daarbij zou de manager van de band kijken wat ze kan doen. Ze zou er vanmiddag op terug komen, dus ik ben benieuwd of ik wat kan regelen. Het zou wel ontzettend leuk zijn voor Eleanor. Naar mijn mening, heeft ze het ontzettend hard verdiend. Ze is een geweldigde vriendin die er altijd voor mij is door dik en dun. Dit zou ik graag willen doen voor haar om te laten zien hoe erg ik haar waardeer. Als het niet lukt, zal ik wel zelf een tourshirt kopen voor haar. Dat zal ze ook wel leuk vinden.
Ik haal mijn broodtrommel uit mijn tas en open deze. Hier zitten twee lekkere broodjes in met filét american. Ik begin met eten en luister ondertussen naar de gesprekken die gevoerd worden. Het gaat vooral over hoe de band die hier vanavond optreed weer samen zijn gekomen. De meeste mensen die hier werken zijn helemaal weg van muziek en zijn altijd up to date over de nieuwste liedjes, dus ook hier zijn ze erg geïnteresseerd naar. Ik heb vroeger wel eens naar ze geluisterd, maar dat was meer omdat Eleanor het aan had gezet. Zelf zou ik het niet aanzetten. Het is gewoon niet mijn smaak. Het nieuwe nummer is een geheel andere stijl dan dat ze eerst hadden, dus wie weet zal mijn mening nog snel veranderen over ze.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Nick
Het was allemaal enorm onwerkelijk en ik merkte aan mijzelf dat ik het nog steeds aan het verwerken was. Het mocht dan nog even geduurd hebben, voordat we de knoop daadwerkelijk door hadden gehakt. Vele gesprekken waren er gevoerd. Gevoelige onderwerpen zijn aangekaart en alles was inmiddels uitgesproken, voor daadwerkelijk besloten werd om weer door te gaan met zijn drieën. Maar toch leek het ergens nog als een droom. Een droom waarvan ik eigenlijk toch wel blij was dat hij uitgekomen was, als ik heel eerlijk mocht zijn. Natuurlijk was het zwaar om weer op elkaars lip te zitten, zeker als broers zijnde, maar het liet me ook zeker zien waarom we hier ooit aan begonnen waren. Het maken van muziek, samen met mijn broers, voelde toch net wat beter. Al was ik toch ook dankbaar voor de tijd die ik gekregen had om mij als solo artiest te ontwikkelen.
Toch was dat anders dan het maken van muziek met mijn broers. Je kon het ook niet met elkaar vergelijken. Ieder had zijn voordelen en zijn nadelen. Want ook al kan ik soms behoorlijk gek worden van Joe en Kevin, ben ik ook enorm blij dat ik ze weer in de buurt heb. Als solo artiest ben je ook zo alleen, om het op die manier te zeggen. Nu had ik toch mijn oudere broers waarbij ik aan kon kloppen, wanneer ik ergens mee zat of op het moment dat ik simpelweg iemand wilde vervelen. Ik kon het niet laten om even te grijnzen, terwijl die gedachten door mijn hoofd heen schoot.
Ik vond het fijn dat het tot nu toe zo goed uitgepakt was. Daar was ik toch wel bang voor geweest, aangezien het twee kanten op kon gaan. Het kon zijn dat men het niet helemaal zag zitten. De terugkomst van de band. Dat ze het gewoonweg moesten laten. Dat ze hun tijd eigenlijk al wel gehad hebben. Aan de andere kant konden we positief worden onthaald. Dat men het juist wel leuk vond dat we het weer op zouden pakken. Gelukkig was dit laatste het geval. Natuurlijk zitten er mensen tussen die het misschien wat minder vinden, maar dat houdt je altijd. Daar kan je nu eenmaal niets aan veranderen. Daar besteedde ik mijn aandacht verder ook niet aan.
Toch was ik de fans dankbaar. Ze hebben lang moeten wachten en hebben ons met open armen weten te onthalen. Dat voelde ontzettend goed. Beter dan ik verwacht had en ik hoopte dat dit ook zo bleef. Uiteindelijk keek ik op, toen ik Joe hoorde praten. Ik was immers ook al even in mijn eigen gedachten verzonken geweest. Grijnzend schudde ik mijn hoofd. "Een tikkeltje nerveus, maar ik ben er zeker klaar voor. Ik kan echt niet wachten tot ik weer met jullie op het podium sta"biechtte ik op. "En hoe zit het met jou Joseph. Ben jij een beetje klaar voor het optreden van vanavond?"vroeg ik grijnzend aan hem. Het duurde nog even voor het concert plaats zou vinden. De soundcheck moest ook nog plaatsvinden, maar ik had het idee dat dat wel goed zou komen. Het belangrijkste was dat we er van zouden genieten en ik wist dat dat helemaal goed zou komen.

Eleanor
Ik weet niet waarom, maar vandaag voelde maar al te goed. Alles leek mee te zitten. Haar werk, het weer en het vooruitzicht naar het concert van vanavond. Ik wist dat Evanna er ook zou zijn vanavond, aangezien ze de gehele dag zou werken. Ik hoopte dat ik haar nog even zou kunnen zien aan het begin of aan het einde van de avond. Het concert zelf zou ik met een andere vriendin bezoeken. Ik was blij dat ze met me mee wilde gaan, al was ik hoogstwaarschijnlijk alleen gegaan, mocht er niemand zijn die met me mee zou willen.
Ik was dan misschien niet zo'n opvallende, hysterische fan, maar ik zou hun concert zeker niet willen missen. Ik kon jaren terug al van hun muziek genieten en dat kon ik nu nog steeds. Toen ik hoorde dat ze weer bij elkaar waren en weer zouden gaan touren, kon ik die kans niet aan mij voorbij laten gaan. Ik was benieuwd naar hoe de avond zou gaan verlopen, als ik heel eerlijk mocht zijn. Ik volgde de jongens nog wel op social media en kreeg soms nog het één en ander mee. Toch was het een stuk leuker om hen weer samen te zien.
Zachtjes beet ik op mijn lip en keek kort om me heen. Ik had met Rebecca, het meisje met wie ik het concert zou bezoeken, bij één van de vele terrasjes afgesproken, zodat ze nog een drankje konden doen, voor ze zich naar de venue zouden begeven. We wilden er immers niet al te laat aankomen, aangezien de twee staanplaatsen hadden gekocht en we niet te ver achteraan wilde eindigen. We wilden nog wel het een en ander van het concert mee krijgen of het überhaupt kunnen zien.
Glimlachend schudde ik mijn hoofd en zette die gedachten van me af. Het zaakje waar we hadden afgesproken, kwam steeds dichterbij en het duurde ook niet al te lang meer voor ik Rebecca zag staan. Ik stapte op haar af en omhelsde haar. "Hey you"zei ik met een glimlach tegen haar, voor ze plaats nam op een van de weinige lege tafeltjes buiten. Het was zonde om met dit weer binnen te zitten. Daar was het veel te lekker weer voor. "Een beetje zin in vanavond?"hoorde ik Rebecca vragen en ik kon het niet laten om even te grinniken. "Jazeker. Ik denk dat het een avondje voor in de boeken gaat worden"verzekerde ik haar. "Ik hoop dat jij er ook een beetje zin in hebt?"vroeg ik vervolgens aan haar. "Natuurlijk, you know me"was haar antwoord. Ik was blij met zulke vriendinnen. Echt waar. Vriendinnen waarbij je gewoon jezelf kon zijn, zonder dat je hoefde te letten op wat je zei of wat je deed. Daar keken ze gewoon niet van op. Dat kon ik in een vriendschap waarderen, als ik heel eerlijk ben.
Het duurde niet heel lang meer voor een ober ons te woord kwam staan. Ik voelde hoe mijn maag een beetje begon te knorren, wat verraadde dat ik toch wel trek had. Een lunch ging er dan ook zeker wel in. Ik liet mijn blik nog even snel over het menu heen glijden, voor ik de ober mijn bestelling door gaf en van het zonnetje genoot, terwijl we aan het wachten waren op onze bestelling.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Joseph
Ik luister naar de antwoorden van mijn broers. "Ik heb er ontzettend veel zin in, maar ben toch wel heel erg nerveus voor dit optreden..." vertelt Kevin. Dat kan ik ergens wel begrijpen. Vandaag zullen zijn dochters beide aanwezig zijn bij het concert. Voor beide dames zal het de eerste keer zijn dat ze ons samen live zullen zien optreden. Natuurlijk hebben ze ons wel meerdere keren horen zingen wanneer we bij Kevin thuis waren of bij familie evenementen, maar dit is toch wat anders. Papa in actie zien, dat zal vast geweldig zijn voor die twee. Zeker met de twee ooms ernaast! Ik ben natuurlijk de favoriete oom van die twee engeltjes. Alena, één van Kevin zijn dochters, vindt onze muziek helemaal geweldig. Ik krijg soms filmpjes van Kevin te zien waar ze springend naar Burning Up aan het luisteren is, of waar ze luidkeels S.O.S meezingt. Valentina is daar nog iets te jong voor, maar je ziet haar hoofdje mee bewegen op de maat. Heerlijk, die twee. De twee leukste nichtjes die je maar kan wensen. Ooit hoop ik ook van die schattige wezens op de wereld te zetten, maar daar wil ik zeker nog wel een tijd mee wachten. We zijn net terug, dus kan ik daar nu niet aan denken. Daarbij zit ik nog steeds erg met de breuk van Sophie en ik. Eerst daar maar eens overheen zien te komen.
"Ik ben het helemaal met je eens." zeg ik tegen Nick wanneer hij mijn vraag beantwoord. "Maar, we gaan er wel een gigantisch feest van maken!" We mogen dan al wel jarenlang podium ervaring hebben, het blijft toch elke keer spannend. Het is bij mij ondertussen wel een dingetje geworden dat ik val tijdens het optreden. Het mag dan wel grappig zijn voor het publiek en een zogenaamde 'meme' zijn, maar het blijft soms redelijk beschamend. Tijdens mijn eerste jaren in de Jonas Brothers, maar ook in de tijd dat we uit elkaar zijn geweest. Ik blijf een kluns. Ondanks dat ik mij soms een beetje schaam wanneer het gebeurd, kan ik er ook zeker wel om lachen... Maar meestal pas wanneer ik het terug zie in een video. De compilaties waar ik soms in getagt word, worden steeds langer. Ach, ik moet er gewoon niet teveel mee zitten.
De tijd kruipt voor mijn gevoel traag voorbij. Het liefst zou ik nu meteen al vertrekken naar de zaal voor de eerste soundcheck, maar ik gok dat ze nog niet helemaal klaar zijn. Wel zouden we alvast kunnen gaan en even kunnen chillen in de kleedkamer, maar misschien is dat toch iets teveel van het goede. Ik plof neer op één van de bedden. "Ik verveel me." zeg ik op zeurende toon. Het duurt nog even voordat we kunnen gaan, maar nu nog iets gaan doen, heeft ook weinig zin. Het is nu gewoon afwachten totdat de tijd om is.

Evanna
Eenmaal klaar met mijn pauze, stop ik mijn broodtrommel weer terug in mijn tas en verlaat de kantine. De pauze had wel wat langer gemogen, als het aan mij zou liggen. Ik sta al de hele dag op mijn benen om alles gereed te maken. Daarbij zit mijn taak er nu grotendeels op. Zometeen zal ik de band moeten ontvangen en ze naar hun kleedkamer brengen, maar aangezien die er nu niet zijn, valt er voor mij weinig te doen. Ik zou altijd even een kijkje kunnen nemen bij de mensen die het licht regelen of simpelweg opnieuw alles kunnen nachecken of ik écht niks ben vergeten. Meestal als ik eerder klaar ben dan verwacht, ga ik voor het eerste. Ik heb daar een aantal vrienden gemaakt dus vermaak ik mij er meestal ook wel. Natuurlijk mag ik ze niet van hun werk afhouden, maar een beetje lol trappen kan hier wel.
Na even na te hebben gedacht, besluit ik toch om even langs te gaan bij het licht. Achter in de zaal staan een aantal computers waar alles geregeld wordt. Vaak regelt het team van de artiest zelf hoe de lichten worden gebruikt, maar er zullen altijd twee of drie mensen van ons team aanwezig zijn voor als er iets mis gaat. Ook moeten alle computers en lichten uitgelegd worden, want ze werken niet in alle zalen op dezelfde manier.
Ik begroet Len, één van de collega's waar ik bevriend mee ben geraakt, en neem plaats op een stoel. Ze zijn zo te zien nog druk bezig met alle voorbereidingen. Ik kan ze dus niet teveel afleiden, dat zou niet netjes van mij zijn. Vol interesse staar ik naar wat ze allemaal aan het doen zijn. Ik zou oprecht niks van technologie afweten. Al helemaal niet van deze lichten. Zoveel knopjes en rare tekens. Nee, hier zou ik nooit uitkomen. Gelukkig ben ik ergens anders geplaatst.
Ik houd mijn horloge goed in de gaten. Ik moet namelijk wel op tijd zijn om de band op te vangen. Van mezelf moet ik altijd minstens een uur te vroeg klaar staan, aangezien het vaak genoeg voorkomt dat artiesten eerder komen opdagen dan verwacht. Dat maakt in principe nooit wat uit, maar dan zouden ze wel een korte tijd moeten wachten voordat ik ze kan rondleiden. Ik probeer altijd zo professioneel mogelijk te zijn en probeer daarbij ook altijd m'n werk zo goed als ik kan te voltooien. Van alle banen die ik heb gehad, en dat zijn er zeker een aantal geweest, is dit toch wel de leukste baan die ik ooit heb gehad. Vakkenvullen, kledingwinkels, dat is allemaal niks voor mij. Hier voel ik mij thuis. Zeker met de gezellige collega's. Het gedeelte waar ik de bekende artiesten mag ontmoeten, vind ik ook zeker niet erg.
Na een tijdje bij Len te hebben gezeten en zijn rare technologie taaltje aan te hebben moeten horen, besluit ik om maar alvast klaar te gaan staan bij de artiesten ingang. Hier is de kantine vlakbij, dus zal het wachten zeker niet vervelend zijn. Ik loop door de gangen van de zaal heen en kom dan uit bij de artiesteningang. Hier staat een tafeltje waar ik even aan kan gaan zitten. Rustig neem ik plaats en kijk opnieuw op mijn horloge. Het wachten gaat beginnen.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Nick
Gelukkig was ik niet de enige die een tikkeltje nerveus was. Dat gaf me toch wat moed en nam de zenuwen toch wel een klein beetje weg. Ik wist dat Danielle, Kevin's vrouw, Valentina en Alena, zijn dochters, naar het optreden kwamen kijken vanavond. Het was hun eerste optreden sinds jaren. Valentina en Alena hadden beide nog nooit een optreden van ons gezien en dat maakte het toch wel heel bijzonder. Ik kon goed begrijpen dat het hem toch wat zenuwachtiger maakte. Ik vond het hartstikke leuk dat mijn twee nichtjes kwamen kijken. Ik genoot altijd van hun energie. Of ik nu bij Kevin en Danielle op bezoek was, of zij langskwamen bij mij of dat ik een keer op ze paste. Ik vond het geen enkel probleem. Het zijn ontzettend leuke kinderen en ik kon enorm van hen genieten.
"Dat zal ons zeker lukken"stemde ik in, toen ik Joe hoorde zeggen dat we er een feest van zouden maken. Dat kon ik zeker niet ontkennen. De zenuwen zouden uiteindelijk wel weer afnemen. Dat was tot nu toe altijd zo geweest en ik had het idee dat het deze keer niet anders zou zijn dan dat. Het waren goede zenuwen, heb ik in de afgelopen jaren geleerd. Eenmaal op het podium, zouden die zenuwen plaats maken voor adrenaline boost en de liefde die ik voor het vak heb. Zeker nu ik weer met mijn oudere broers op het podium kan staan. Het was lang geleden, hebben enorm veel verleden samen, niet alleen als familie, maar ook als band, maar dat hebben ze allemaal overwonnen. En hoe kon je dat beter vieren dan met elkaar op het podium?
Ook Joe leek last te hebben van de tijd die te traag voorbij leek te gaan. Ik kon het niet laten om kort te lachen en kon het niet laten om even naar de klok te kijken. Ze zouden in principe al kunnen gaan. Hier in het hotel viel toch niet echt meer wat te beleven en de zalen deden er vaak genoeg niet al te moeilijk over, mochten ze wat eerder arriveren dan gepland. Dan waren ze in principe ook gewoon op tijd. Je hoorde het veel van artiesten. Dat ze hun fans lang lieten wachten, soms wel uren, waardoor hun optreden ook een stuk korter werd. Dat vond ik persoonlijk niet zo heel netjes. Fans betaalden soms heel veel geld om een optreden bij te kunnen wonen. Het minste wat je kon doen, was op tijd het podium staan en alles geven wat je in huis hebt. Ik genoot er zelf juist van om onze fans te laten genieten. Dat was het minste wat je in mijn ogen kon doen. Door hen stond je immers op het podium. Als zij de kaarten niet kochten, was er voor ons geen reden om op het podium te staan. Ik bezorgde de fans graag een mooie avond en ik hoopte ook iedere keer dat onze fans dat ook zo ervoeren.
Mijn blik gleed uiteindelijk weer naar mijn broers. "We kunnen anders ook gewoon al gaan. Ik durf te wedden dat ze het niet erg vinden als we wat eerder zijn. Mochten de zaal eerder klaar zijn, hebben we ook wat langer de tijd voor onze soudcheck en om alles nog eens goed na te lopen"merkte ik vervolgens op. Daarbij vond ik het ook helemaal niet erg om simpelweg bezig te zijn. Door alleen maar te wachten, duurde het alleen maar langer en leek het eeuwen te duren voor ze daadwerkelijk weg zouden kunnen en dat was ook niet heel goed voor mijn zenuwen. Die zouden ook alleen maar erger worden, als ik mijzelf niet bezig zou houden. Ik wilde ergens ook wel weg uit het hotel. Ik voelde me altijd zo opgesloten, als ik al even binnen zat. Nee, wat mij betreft konden we gewoon gaan.

Eleanor.
Ik moest zeggen dat ik behoorlijk genoot van het stralende zonnetje. Het was echt een perfecte dag. Het kwam niet vaak voor dat ik een middagje vrij had van werk. Nee, ik werkte zo veel mogelijk. Ook al was het natuurlijk ook belangrijk om genoeg tijd vrij te maken voor vrienden, familie en voor jezelf. Maar doordat ik zo hard werkte, deden ze op dagen als deden nooit moeilijk als ik eerder weg wilde. Ik bleef altijd langer of kwam eerder naar werk, mocht dit nodig zijn en je hoorde me er nooit over klagen. Ik vond het ook alles behalve erg. Ik kwam met alle liefde naar mijn werk. Ik werkte graag met kinderen. Zeker op deze leeftijd. De kinderen waar ik mee werkte waren voornamelijk tussen de 0 en 5 jaar. Ik vond het heerlijk. Hun enthousiasme voor de kleine dingen. Hun kijk op het leven die zo anders was dan het onze. Hun eerlijkheid. Het was enorm bevredigend werk. Daarbij gaven die kinderen zo veel terug, waardoor het soms niets eens meer aanvoelde als werk. Ik wilde zelf ook heel graag kinderen, wanneer de tijd daar was. Daarvoor zou ik wel eerst iemand tegen moeten komen. Op het moment had ik dan ook niemand op het oog. Ik heb een aantal vriendjes gehad, waarvan er twee relaties toch wat serieuzer waren, maar die waren allemaal tot een eind gekomen. Relaties waar ik verdriet van gehad heb, omdat ze waren beëindigd, relaties waarvan ik blij was dat ze voorbij waren, maar voornamelijk waren het stuk voor stuk relaties, waar ik enorm veel van geleerd heb. Waardoor ik nu ook heel goed wist wat ik in een relatie zocht en wat ik absoluut niet wilde. En dat was ook mooi meegenomen. Ik wist ook dat je dat niet moest pushen. De liefde. Het kwam vanzelf wel weer op je pad en dat was ook de reden waarom ik er niet naar op zoek was. Daarbij vond ik het ook niet erg om weer single te zijn. Mijn laatste relatie was dan ook niet heel lang geleden beëindigd en eerlijk gezegd vond ik het ook wel weer even prima zo.
Ik werd uit mijn gedachten gehaald, door een glas drinken die voor mijn neus werd gezegd. Ik keek op en glimlachte naar de serveerster die het kwam brengen. "Dankjewel"zei ik haar, voor ze zich omdraaide en weg liep. Ik liet mijn ogen over het terras heen glijden. Het was behoorlijk druk. Iets wat kon begrijpen. Wanneer het eenmaal mooi weer werd, ging iedereen massaal naar buiten en ik gaf ze geen ongelijk. Ik deed daar zelf maar al te graag aan mee. Het zou ook wat langer duren voor we ons eten zouden krijgen. Ook dat was voor mij geen probleem. Het zou nog even duren voor de zaal haar deuren zou openen en we naar binnen mochten en ondanks het feit dat ik er ook niet al te laat in de rij wilde staan, hadden we nog genoeg tijd. Zeker in deze drukte, wist ik dat het niet ging helpen om te zeuren. Daarbij vond ik het sowieso onbeschoft om iemand aan te spreken, omdat het naar jou mening niet snel genoeg ging. Dan moest je naar mijn mening ook niet op een terras gaan zitten. Ik had zelf ooit als bijbaantje gehad en ik had het toen de tijd behoorlijk onderschat. Het was behoorlijk hard werken geweest en soms waren de mensen echt behoorlijk onbeschoft. Ik kon er nog wel tegen, maar ik wist ook dat mensen dit soms niet trokken. Zachtjes beet ik op mijn lip, pakte mijn glas en nam een slok.
Het feit dat het concert toch steeds dichterbij kwam, zorgde ervoor dat ik er toch steeds meer zin in kreeg. Ik wad benieuwd naar welke nummers ze zouden gaan spelen. Ik was er van overtuigd dat ze 'Sucker' zouden gaan spelen, aangezien dat hun nieuwe nummer was. Toch was ik benieuwd naar de oudere nummers die ze zouden gaan spelen. Ik moet zeggen dat ik hun muziek sinds ze bij elkaar zijn weer wat meer ben gaan luisteren. In de jaren ervoor, luisterde ik er nog wel naar. Ook naar de muziek die de jongens afzonderlijk hadden gemaakt, maar nu ze weer samen zijn, was dat pure nostalgie. Ik was lichtelijk verbaasd, maar vond het vooral erg leuk. Ik ging dan ook niet voor niets naar hun concert vanavond.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Joseph
Wat Nick zegt, klinkt mij als muziek in de oren. Alvast richting de zaal gaan. Sowieso zijn wij vaak al vroeg bij de zaal aanwezig om alles klaar te maken. De soundcheck kan wel eens lang duren, zeker als we wat probleempjes oplopen. Dit komt wel eens voor als we in een zaal spelen waar wij nog nooit eerder hebben gestaan. Gelukkig weet ons team het altijd weer op tijd op te lossen, samen met de mensen van de zaal. Zijn er geen problemen? Dan zijn we vaak op tijd klaar en kunnen we nog even de stad in. De winkeltjes bezoeken of nog even wat lekker eten voordat het echte werk gaat beginnen. Het is best vermakelijk om de verschillende culturen te zien van alle landen die we bezoeken. Al het verschillende soorten eten, kunst, noem het maar op. "Zullen we maar gaan dan?" vraag ik vervolgens aan mijn twee broers. Wanneer ze allebei instemmen, pakken we onze spullen bij elkaar en verlaten onze hotelkamer.
Ik gooi mijn tas in een auto wat voor het hotel geparkeerd staat. De chauffeur opent de autodeur voor ons en wij drieën nemen plaats op de achterbank. Daar is gelukkig genoeg plek voor. De radio staat aan en neurie het liedje mee wat aan staat. High Hopes van Panic at the Disco! Een band die ik zeker kan waarderen, al luister ik er niet bizar veel naar. Na het nummer wordt even wat nieuws besproken, maar daarna kondigen ze het volgende nummer aan. "Sinds het moment dat het nummer is uitgekomen, staan ze in de top veertig en ik denk dat ze daar nog lang te vinden zullen zijn! Ik heb het over niemand minder dan de Jonas Brothers met het nummer Sucker!" zegt de radiopresentator. Ik grinnik even. "Wat toevallig weer." zeg ik en zing vervolgens luidkeels mee met ons nummer.
De reis naar de zaal duurt niet al te lang, gelukkig. Opnieuw opent de chauffeur de autodeur voor ons maar dit keer stappen we uit. Ik kijk even naar het gebouw. Onze manager staat al buiten op ons te wachten. Er wordt ons verteld dat wij zometeen eerst een rondleiding zullen krijgen door het gebouw en daarna meteen kunnen starten met de soundcheck. "Jullie hebben de tijd, dus maak daar ook zeker gebruik van." vertelt onze manager nog en opent vervolgens de deur van de artiesteningang. Hier staat een meisje op ons te wachten, waarvan ik denk dat het iemand is van de zaal.

Evanna
De tijd kruipt voor mijn gevoel nogal langzaam voorbij. Dat lijkt meestal zo wanneer ik niks aan het doen ben. Wachten is vreselijk. Voor deze baan moet je soms ontzettend veel geduld hebben, dus ik moet er maar mee leven. Één van de nadelen van deze baan is het wel. Vaak probeer ik nog wel iets te vinden wat ik kan doen. In dit geval is er gewoon niks meer te doen, zover ik weet. Alles wat nog geregeld moet worden, moet in de aanwezigheid van de band zijn of kan ik simpelweg gewoon niet, met als voorbeeld het licht.
Ik staar voor mij uit en zucht eens in de zoveel tijd even. Misschien ben ik hier toch nog iets te vroeg gaan zitten. Net wanneer ik wil gaan opstaan om een bekertje met water te gaan pakken voor mezelf, komt de manager van de band binnen gelopen. "Ik heb zojuist bericht gekregen dat de jongens onderweg zijn, dus ze zullen hier binnen een half uur zijn." wordt mij verteld. Ik knik en pak vervolgens nog drie extra bekertjes erbij. Staan die in ieder geval al klaar. Ik moet mezelf nog maar even een halfuurtje zien te vermaken. Het maakt mij in ieder geval al wel enthousiast wetende dat ze hier elk moment kunnen zijn. Eleanor heeft verschillende dingen over ze verteld aan mij, vroeger en nu nog steeds. Ze is niet een persoon die zo gigantisch veel fan is dat ze er veel over praat, maar soms weet ze het onderwerp wel eens te veranderen naar deze jongens. Niets mis mee, natuurlijk, dat doe ik ook met de artiesten waar ik fan van ben. Als ik haar zo mocht horen praten, lijken het wel aardige jongens. Tenminste, dat is wat ze denkt vanwege interviews die ze heeft gezien. Ergens word ik ook wel een beetje zenuwachtig als ik aan Eleanor denk. Ik werk samen met haar favoriete artiest. Dat mag ik natuurlijk niet verpesten.
De deur wordt geopend en vier mensen komen het gebouw binnen. Voorop de manager, waarna de drie broers volgen. Ik stap op ze af en stel mezelf voor. "Ik ben Evanna, één van de medewerkers hier. Willen jullie wat drinken?" vraag ik aan ze. Vervolgens vertel ik wat het plan is. "Ik zal jullie zometeen een rondleiding geven door het gebouw, met als laatste de kleedkamer. Hierna laat ik jullie weer over aan jullie roadcrew. Vragen mogen altijd gesteld worden, natuurlijk." Ik glimlach naar ze. "Zullen we dan maar beginnen?"

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Nicholas.
De zenuwen begonnen zich toch steeds meer zichtbaar te maken, naarmate de tijd steeds verder voorbij kroop. Ondanks het feit dat de tijd niet snel genoeg voorbij leek te kruipen. Al wist ik dat het helemaal goed ging komen. Het was behoorlijk lang geleden sinds ik samen met mijn broers op het podium gestaan heb. Dat zorgde voor de nodige extra spanning, als ik heel eerlijk mocht zijn. Ik mocht wel het een en ander zelf gedaan hebben, maar dit was toch anders. Het was jaren geleden sinds ik met mijn broers op het podium stond. Dat de fans ons met open armen leken te ontvangen, gaf me toch wel een enorme boost en zorgde ervoor dat ik er klaar voor was. Ik had er zin en wist dat de zenuwen zouden verdwijnen, zodra ik uiteindelijk op het podium stond, dus daar maakte ik me op dit moment niet druk om.
Een kleine grijns verscheen er rond mijn lippen op het moment dat ik door kreeg dat Joe mijn idee leek te waarderen. Ik wist dat ik wat dat soort dingen betreft altijd op hem kon rekenen. Kevin leek het daarentegen ook geen probleem leek te vinden. Grijnzend schudde ik mijn hoofd. Ik had deze tijden enorm gemist en dat drong op dit soort momenten enorm tot mij door. Op het moment dat ik Joe hoorde vragen of we konden gaan, knikte ik instemmend. "Dat lijkt me een goed idee. Ik ben in ieder geval klaar om te gaan"zei ik met dezelfde grijns. Ik stond op, pakte de nodige dingen en liep vervolgens mijn twee broers achterna naar buiten toe. Uiteindelijk stapte ik de auto in en keek op toen ik Sucker op de radio hoorde. Ik vond het nog steeds gek om ons op de radio te horen, al vond ik het altijd weer leuk en het drong goed tot me door dat het nummer goed op weg was een succes was.
Het duurde niet lang meer voor we bij de zaal aankwamen. Een kleine glimlach verscheen er rond mijn lippen, terwijl ik uitstapte en kort om me heen keek. "Komt goed. We zijn niet voor niets zo vroeg"verzekerde ik de manager grijnzend. Hij stapte naar binnen en zag een jonge vrouw staan, die hen op stonden te wachten. Ik moest zeggen dat het meisje gelijk mijn aandacht wist te trekken. Ze was een mooie verschijning, dat kon ik zeker niet ontkennen. Al besefte ik me dat het onbeleefd was om te staren en stil te blijven. "Hallo Evanna, leuk je te ontmoeten"zei ik glimlachend tegen haar. "Ik ben Nick"voegde ik daar aan toe. Kort dacht ik na. Waarschijnlijk was het niet erg om nog wat te drinken te nemen. Daar hadden ze waarschijnlijk nog genoeg tijd voor. "Graag"zei ik haar vervolgens. Al konden ze tijdens de rondleiding wel wat drinken.

Eleanor.
Lang hoefde het tweetal niet op hun eten te wachten. "Bedankt"zei ik opnieuw, terwijl ik mijn blik uiteindelijk naar mijn bord gleed. Ik moest eerlijk toegeven dat het eten er enorm goed uit zag en ik merkte aan mezelf dat ik toch behoorlijk trek had gekregen, wat ook zo gek niet was aangezien het al even geleden was sinds ik voor het laatst gegeten had. Gulzig nam ik een hap van mijn eten. Het smaakte enorm goed. Dat kon ik zeker niet ontkennen. Een kleine glimlach verscheen er rond mijn lippen, terwijl ik in alle rust het voedsel naar binnen wist te werken. Wat dat betreft was ik blij dat ik samen met Rebecca naar dit concert zou gaan. Rebecca en ik zaten vaak op een lijn, zonder ook maar een woord tegen elkaar te zeggen. Ik kon het goed met haar vinden en ik vond het ook belangrijk dat je niet altijd met elkaar hoefde te praten.
Ik was het type dat het niet erg vond om zo nu en dan eens gek te doen. Ik vond het belangrijk dat iedereen zichzelf kon zij en dat je iedereen in zijn of haar waarde liet. Ik kon zelf dan ook een behoorlijke prater zijn en vond het zeker niet erg om een grapje met iemand uit te halen. Het leven was er ook voor om van te genieten, niet alleen maar om serieus te handelen. Zo zat ik ook niet in elkaar. Natuurlijk wist ik dat ik op sommige momenten me van mijn beste kant moest laten zien, zoals op mijn werk, maar wist ik ook dat het goed was om dingen los te laten. Gelukkig kon dat ook met die kinderen. Die vonden het altijd leuk als je ze hielp om grapjes uit te halen. Glimlachend schudde ik mijn hoofd. Dat vond ik het leukste aan mijn werk. De kinderen. Zeker op die leeftijd. De kinderen waar ik mee werkte waren altijd oprecht en altijd eerlijk. Daar kon je op aan bij die kinderen en dat was mooi om te zien. Zo onschuldig. Er lag geen achterliggende gedachten ander. De nieuwsgierigheid. Het enthousiasme. De energie die ze met zich mee brachten. Dat vond ik mooi om te zien. Ik hoopte dat ik dit nog lang mocht doen, als ik heel eerlijk mocht zijn.
Het duurde niet lang meer voor we beide ons eten op hadden. "Zullen we zo maar gaan. Nog een rondje lopen en dan op het gemakje richting de arena?"stelde ik vervolgens voor. "Dat lijkt me een goed idee"kreeg ik als antwoord. Een glimlach verscheen er rond mijn lippen. Ik stak mijn hand op, op het moment dat er een serveerster voorbij liep en vroeg haar of we af mochten rekenen. Zodra de rekening betaald was, stond ik op en liep samen met Rebecca verder de straat in. Ik stak mijn handen in de zakken van mijn zomerse jasje, terwijl ik kort om me heen keek. Ik moest zeggen dat ik er enorm veel zin in had. Daar betrapte ik mijzelf toch wel steeds vaker op, zeker nu de het concert steeds dichterbij kwam.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld