ORPG || You call me out of my slumber - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || You call me out of my slumber

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

You call me out of my slumber
Like a ghost laying down in my bed
Fill my room with lightning and thunder
Make your veins run hard on my chest
But in the morning when the sun hits my eyes
The memories of you will disappear into the night

ORPG met @Bukowski
Gelieve niet te reageren.

Raphael Keda Ganim
23 years old

I'm not trying to say it's easy
But I'm trying to say it's fine
I've still got your demons
And they're not gonna be leaving any time

Bukowski
Landelijke ster

Bukowski schreef:

Pippa Violet Anne Clairson
21 jaar

Bukowski
Landelijke ster

Bukowski schreef:
Het was een lange reis geweest. Pippa had ruim dertien uur doorgebracht in het openbaarvervoer, maar ze was eindelijk op haar bestemming aangekomen; Sevilla. Een erg aangename reis kon je het niet noemen. Zeker niet voor een meisje die was gewend om overal eersteklas heen te vliegen. De trein was voor haar een verschrikking geweest met al zijn hard pratende mensen, vreemde geuren en slechte ventilatie. Voor een moment had ze haar keus om een keer zelfstandig op vakantie te gaan vervloekt’; ze had ook op dat moment met haar familie in het vliegtuig naar Thailand kunnen zitten. Maar ze wist dat dit iets was wat ze moest doen. Voor zichzelf. Hoe dol ze ook op haar ouders was, het werd tijd om een beetje van hen los te komen.
Zodra de trein tot stilstand kwam, sprong Pippa overeind en hees met moeite haar backpack op haar rug. De tas was gigantisch, zeker vergeleken met het meisje zelf en haar nog geen 1 meter 60. Het koste haar dan ook moeite om in evenwicht te blijven, maar zodra ze de juiste balans had gevonden sprong ze uit de trein. Zigzaggend tussen de mensen door vond ze zich een weg over het perron, naar de uitgang van het treinstation.
Eenmaal buiten werd ze begroet door de stralende Spaanse zon, die haar gezicht verwarmde. Automatisch verscheen er een glimlach op haar gezicht en verdween de hectiek van de lange reis naar de achtergrond.
Ze vond een plekje, net links aan de zijkant van de in/uitgang, naast een palmboom. Of het ding echt of nep was kon ze niet met zekerheid zeggen, maar het zorgde in ieder geval voor een vakantiestemming . Haar backpack liet ze van haar rug glijden, op de grond, waarna ze zichzelf er in kleermakerszit naast liet zakken.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Ondanks Raphael ervan hield om te reizen was hij blij dat hij voor nu niet langer meer alleen verder moest, beter nog, het reizen zat er voor nu bijna op. Het enige wat nog moest gebeuren was dat de jongeman het meisje moest vinden die bij de naam Pippa zou gaan. Hij had haar al op foto’s gezien en wist daardoor dat hij moest zoeken naar een meisje met rode haren, blauwe ogen en sproeten, iets wat niet veel voorkwam en het dus niet al te moeilijk zou moeten maken voor de jonge man om haar te vinden. Dat hoopte hij althans want hij had er eerlijk gezegd geen zin in gehad om het komende uur rondjes te lopen over het station op zoek naar deze meid onder de naam Pippa. Na een lange reis was dat toch wel het laatste wat hij wou doen. Gelukkig hielp het dat behalve hij een foto gezien had van haar hij ook het nummer ontvangen had van haar via het reisbureau waar hun beide hun hadden opgegeven.
Het reisbureau waar Raphael zich had opgegeven was nogal een aparte. Ze boden namelijk ook een dienst aan waar ze jou met een ander persoon zouden aan elkaar zouden paren zodat je samen de vakantie kon besteden. Wanneer Raphael dit had zien staan had hij het eerst erg afgekeurd maar toch was het idee in zijn hoofd blijven spelen, op vakantie gaan met een vreemdeling op een locatie die hij niet kende. Met andere woorden, erg veel nieuwe dingen en ervaringen. Het had daarna ook niet erg lang geduurd voor Raphael om toch in te geven en hemzelf op te geven. Dus kreeg hij vorige week te horen en te zien wie zijn partner zou zijn voor de komende tijd. Dit was dus het meisje Pippa. Ze zag er niet verkeerd uit, dat was toch eigenlijk wel één van de eerste gedachten geweest die de jongen gehad had met het zien van haar foto. Natuurlijk had het niet erg veel uitgemaakt hoe ze eruit zag en eerder hoe haar persoonlijkheid was maar dat had dus niet weggenomen dat het Raphael was opgevallen dat hij komende tijd met een toch wel knappe vrouw zou besteden.
Met het uitstappen van de trein had Raphael meteen om zich heen gekeken, benieuwd of zijn ogen toevallig de vrouw al leken kunnen te vinden. Dit geluk leek hij alleen niet te hebben. Ze hadden eerder via hun sms dan ook afgesproken om elkaar voor het station te zien, dus dit was dan ook waar hij meteen naar toe liep, door alle drukte heen. Hopend dat Pippa er al geweest zou zijn en hij niet langer meer op haar hoefde te wachten. Dan konden ze ook meteen door naar het hotel. Zijn blik viel dan ook meteen op een roodharige dame wanneer hij de deuren van het station uitliep, niet alleen dat, ze leek precies op hoe de vrouw op de foto’s eruit zag. Kans was erg groot dus dat het haar geweest was. Raphael liep dan ook zonder enige twijfel op haar af. “Pippa?”

Bukowski
Landelijke ster

Bukowski schreef:
Zodra ze eindelijk zat, voelde ze pas hoe vermoeid haar lichaam eigenlijk was. Natuurlijk had ze de hele reis ook gezeten, maar toch was het inspannend geweest. Haar hersenen hadden overuren gedraaid. Ging ze haar overstappen wel halen? Als ze haar ogen dicht deed, zouden haar spullen niet gestolen worden? Zou ze überhaupt op de juiste bestemming aankomen?
Gelukkig was alles goed gegaan. Tot nu dan. Ze realiseerde zich plots dat een van de spannendste dingen nog moest gebeuren; het vinden en ontmoeten van haar reispartner.
Het idee om zonder haar familie op vakantie te gaan had al langere tijd in Pippa’s hoofd gedwaald. Toch had ze het wel heel spannend gevonden om helemaal in haar eentje op pad te gaan. Ook haar ouders hadden dit niet het beste idee gevonden, hun dochter kennende. Het meisje kon niet eens een ei bakken; hoe ging ze het dan twee weken, alleen in een vreemd land overleven?
Het meisje had echter voet bij stuk gehouden en geweigerd om nog een jaar met haar ouders op vakantie mee te gaan. Daarom hadden ze een compromis gesloten; ze mocht alleen gaan, zolang ze een reismaatje zou vinden.
En zo was ze terecht gekomen bij het reisbureau waar ze deze vakantie had geboekt. De identiteit van haar reispartner had ze vorige week via de mail ontvangen. Het ging om een jongen, genaamd Raphael. In eerste instantie was ze enigszins verbaasd geweest dat het een jongen was. Ze was er automatisch vanuit gegaan dat het bureau vooral mensen van hetzelfde geslacht koppelde. Dit betekende echter niet dat ze het erg vond dat hij een jongen was. Juist niet. Over het algemeen ging ze namelijk makkelijker overweg met jongens dan met meiden van haar leeftijd. Ze hoopte grondig dat dit geen uitzondering op die regel zou zijn.
Ze wilde net overeind komen om te kijken of ze de donkerharige jongeman al ergens zag, toen er plots een gedaante voor haar stond. Ze hield haar hand voor haar ogen wegens de zon en keek omhoog, recht in het gezicht van de jongen die ze wilde gaan zoeken. Of althans, dat nam ze aan, omdat hij sprekend op de foto leek. Toen hij vragend haar naam uitsprak, werd haar aanname bevestigd.
Ze kwam vlug overeind en stak haar hand uit. ‘Ja, dat ben ik! En jij bent Raphael?’ Een glimlach sierde haar gezicht. De reis kon nu officieel beginnen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was voor Raphael meteen zeker dat hij de juiste persoon aangesproken had wanneer ze naar hem had opgekeken. Vrijwel direct had hij haar herkend van de foto’s en ditmaal niet omdat ze erop leek maar omdat toch omdat ze het precies was. DIt werd alleen nog maar bevestigd wanneer ze hem vertelde dat haar naam inderdaad Pippa was en ze aan de man gevraagd had was hij dan Raphael was. Het had ook niet anders gekund. Eigenlijk was het nog redelijk verrassend geweest voor de jongeman hoe snel de twee elkaar gevonden leken te hebben. Niet dat hier enige klachten over waren, Raphael was juist blij en opgelucht dat het zo makkelijk geweest leek te zijn. Dit betekende alleen maar dat ze zich ook zo snel mogelijk konden verplaatsen naar het eerste hotel. Iets waar hij toch wel aan toe was na zo lange reis. Het liefst had hij nu toch wel even rust aan zijn kop. Ook wou hij graag even de kans hebben om misschien toch iets koelers aan te doen. De man had er namelijk voor gekozen om een shirt met lange mouwen aan te doen met daaroverheen een jasje. Tijdens de reis had hij het jasje al wel om zijn middel gedaan maar het shirt met lange mouwen was nog steeds de warm geweest. Vanochtend had het nog zo’n slim idee geleken wanneer het kouder was maar nu stond hij hier in Spanje, in de hete zon en ineens realiseerde hij zich waarom hij dat beter niet had kunnen doen. Als poging om het hemzelf wat koeler te maken stroopte hij zijn mouwen op, maar dat had uiteindelijk niet erg veel gedaan en was hij alsnog erg warm.
“Dat is inderdaad de naam.” Met een gemeende en vriendelijke glimlach had Raphael zijn arm uitgestoken zodat ze de hand konden schudden. Dat leek hem dan toch wel zo vriendelijk bij zo’n eerste ontmoeting. Van zijn vader had hij toch altijd wel een beetje manieren geleerd en deze kon hij dan toch ook wel toepassen in situaties als deze. Raphael was niet altijd de meest vriendelijke persoon en kon soms toch wel een beetje kort uit de bocht komen maar als het ging om eerste indrukken dan deed hij toch altijd wel een beetje zijn best. “Aangenaam.”

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld