Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Saw you dancing in the dim light of *

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:

Saw you dancing in the dim light of the fridge.
Heard you singing, lyrics to a song that I've never heard.
Didn't think I'd hold you hand walking on this bridge.
Too blind to see the love that we would never hurt.

Deze orpg is tussen MotherOfFoxes en mij.
Gelieve niet te reageren.
Kan mogelijk 18+ onderwerpen bevatten.
Lezen op eigen risico.

Alexander "Alec" Michael Fairheart
24

I make decisions, foolish and smart,
I make mistakes that can break my heart.
But never will I commit this crime,
You shall never truly be mine.

@MotherOfFoxes

Anoniem
Wereldberoemd

MotherOfFoxes schreef:

Amycate Lebronn
21 years

Why else
are we here if not
to live with unreasonable
passion for things

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
De muziek dreunde door de boxen die in elke hoek van de zaal stonden. De geuren van alcohol en zweet waren zo overheersend dat Alec er al lang aan gewend was geraakt. Dansende mensen en swingende muziek, de club was helemaal vol die avond en met de minuut begon Alec zich af te vragen of hij de juiste keuzes had gemaakt. Misschien had hij beter een andere avond kunnen gaan, een andere avond kunnen kiezen om dit te vieren, maar elke keer als hij zijn twijfels hardop uit sprak sprongen zijn vrienden weer in om deze gedachtes uit zijn hoofd te halen. Ze zouden dingen zeggen om hem aan het lachen te maken, hem zeggen dat die avond juist goed was. Dat elk meisje daar binnen een reden was om juist te blijven. Alec wist wel beter nu dan zijn gedachtes hardop uit te spreken en besloot er maar van te genieten, dus ook hij had een glas met alcohol in zijn hand, ook hij was aan het zweten en ook hij was aan het swingen op de veel te luidde muziek die door de ruimte heen dreunde.
Het gebeurde niet vaak dat Alec echt uit ging, dat hij en zijn vrienden een datum prikte waarin ze allemaal vrij waren en allemaal uit wilde. En zonder vrienden kwam het eigenlijk niet eens bij hem binnen dat hij uit zou kunnen gaan. Alleen naar een club gaan leek hem dan ook echt geen leuk idee. Toch gebeurde het weer, elke keer dat de groep samen uit ging verdween iedereen stuk voor stuk in de massa mensen. Uiteindelijk waren ze toch allemaal alleen en konden ze elkaar ook echt niet meer vinden.

Precies dat was nu bij Alec gebeurt. Het ene moment stond hij nog bij zijn vrienden, te dansen en te drinken, en het andere moment stond hij helemaal alleen tussen allemaal onbekende mensen met een glas half gevuld met een gin tonic die hij niet van plan was op te drinken. Hij maakte zijn weg tussen de mensen door, over de dansvloer naar een wat rustiger plekje dicht bij de wc's. Misschien was het ook niet zo een slecht plan om naar de wc te gaan, hij zag er hoogst waarschijnlijk een stuk slechter uit dan hij dacht en het kon nooit kwaad om je uiterlijk even wat te verbeteren. Eenmaal aangekomen bij de deuren liep hij snel een van de ruimtes in, wat gelukkig de mannen wc was en wat hem een hoop ongemakkelijke situaties bespaarde. Hij stond stil voor de wasbak en keek naar zichzelf in de spiegel. Zijn haar was nat en hij had geen idee of dat door het zweet kwam of dat er alcohol over hem heen gegooid was. Zijn uiterlijk viel nog wel mee, voor hoever het er echt top uit kon zien in deze situatie. Tevreden met hoe hij er uit zag liep Alec de mannen toiletten weer uit. Net toen hij zich omdraaide botste hij tegen iemand op, hierbij zijn half gevulde glas over hen beide heen laten vallen. "Oh fuck, I''m sorry," kwam er gelijk uit zijn mond toen hij op keek naar het meisje.

Anoniem
Wereldberoemd

MotherOfFoxes schreef:
Het kwam niet vaak voor dat Amycate van een vrije avond kon genieten. Veelal stond elke minuut van haar dag volgepland met afspraken waarbij ze haar gezicht moest laten zien; maar waar haar manager vervolgens voor het grootste deel aan het woord was. Dat ze deze avond vrij was, had ze dan ook als hét moment gezien om weer eens met haar beste vriendin, Chantell, af te kunnen spreken. Waar ze hier ontzettend veel zin in had gehad, voelde ze zich desalniettemin al uitgeblust nog voor ze op de locatie gearriveerd waren. De jongedame was het simpelweg niet meer gewend om zo laat in de avond nog over straat te gaan. Veelal ging ze rond een uur of tien slapen omdat ze haar ogen rond dat tijdstip al niet meer open kon houden. Ondertussen was het al half één - ver na bedtijd dus - en was ze de club nog niet binnen geweest.
Na het laten zien van haar VIP bandje, wandelde ze samen met haar vriendin de club binnen. Waar het eerste deel van hun avond vooral bestaan had uit diepzinnige gesprekken, gingen na het binnentreden van de club al snel de eerste paar drankjes naar binnen en lieten ze zichzelf volledig door de sfeer meevoeren.
Waar ze normaalgesproken niet zonder herkent te worden over straat kon lopen, was haar voordeel deze avond dat de club op de verschillende discolampen na volledig donker was. Bovendien was iedereen veel te druk met dansen en met elkaar dat ze niet meer op hun omgeving leken te letten. Dit bleek letterlijk het geval te zijn zodra ze zich een weg naar de toiletten begaf en een jongeman daar zonder enige terughoudendheid tegen haar op liep. Bij het voelen van het drankje dat over haar bovenstuk eindigde, zuchtte ze in eerste instantie zacht maar aangezien ze wist dat dit soort ongelukjes niet geheel onwaarschijnlijk waren in een drukbevolkte club als deze besloot ze er ook niet al teveel een probleem van te maken. “Don’t you worry about it. It’s not my favorite shirt.” Reageerde ze, waarbij ze zijn excuses min of meer weg wuifde. “You should buy me a drink to make up for it though. Not going to let you get away with it thát easily” Aangezien de jongeman haar niet leek te herkennen, besloot ze handig gebruik te maken van het moment. Heel veel vriendschappelijke contacten had ze immers niet meer buitenom haar naaste vriendengroepje en de rest van de bandleden en Amycate hield er nu eenmaal van om gesprekken aan te gaan met mensen die geheel anders in het leven stonden dan haar; mensen die nog een ‘normaal’ leven leken te hebben.
Met een afwachtende blik bestudeerde ze het gezicht van de jongeman voor haar. Mocht ze een schatting moeten maken, zou ze hem een jaar of 26 geven - hij was in ieder geval ouder dan zij was. Aan het maken van een verdere inschatting kwam ze echter niet toe. Zijn helderblauwe ogen hadden er al snel voor gezorgd dat haar blik gevangen was en er een lichte glimlach rond haar lippen verschenen was.

sorry de post is wat kort en slecht qua kwaliteit maar ik moet er echt altijd even wat in komen

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Een zwakke glimlach drong zijn weg op Alec zijn gezicht bij de woorden van het onbekende meisje. Ze zag er goed uit, voor hoever hij haar in dit licht kon zien. "Why not? It's a very nice shirt," zei hij met een wat zwakke lach. Hij had niet eens een echt goede blik op haar shirt genomen, maar van wat hij gezien had was het best een prima shirt. Daarnaast hoefde hij natuurlijk niet te menen wat hij zei, alsof het er wat toe deed. Het was niet alsof ze het nog zou herinneren over tien minuten, en Alec was ook vrij zeker dat als hij iets heel anders had gezegd het net zo min erg was geweest. Woorden deden er op het moment gewoon niet echt toe, ze waren immers beide duidelijk al aan de alcohol, dronken wist hij niet maar daar wilde hij nu ook liever niet bij stil staan, het deed er allemaal niet echt toe namelijk. De glimlach op zijn gezicht draaide zichzelf tot in een grijns bij de volgende woorden van het meisje. Het maakte hem ook niet zoveel uit. Hij had zijn salaris net binnen dus vannacht was echt zijn nacht om los te gaan, al zou zijn rekening daar morgen wel spijt van hebben, daar stond hij nu niet eens bij stil.

"And what kind of drink would you like then?" Alec had geen plannen gemaakt om met een meisje aan de gang te gaan, hij had eigenlijk helemaal geen plannen gemaakt behalve naar de club gaan met zijn vrienden en drinken tot hij er spijt van had. Maar hij voelde zich nu toch best open staan voor een verandering in plannen, en wellicht was het juist wel leuk om een beetje met een vreemde rond te hangen. Dan had hij het nog niet eens over seks gerelateerde dingen, gewoon al praten of dansen leek hem leuk genoeg.

Hij wist niet wanneer het precies gebeurde maar uiteindelijk eindigde de twee tegen de bar aangedrukt terwijl ze elkaars hand vast hielden. Handen vast houden was iets dat Alec vaak deed om zijn vrienden niet kwijt te raken in een club, wellicht deed hij het nu ook gewoon om haar niet kwijt te raken onderweg naar de bar. Hij wist in ieder geval dat het werkte, sinds hij haar niet kwijt was geraakt. Eenmaal hij de aandacht van de bar man gekregen had bestelde hij het drankje wat zij zei dat ze wilde, en weer een gin tonic voor zichzelf sinds hij zojuist die van hem om had gegooid over de twee heen. De drankjes werden naar hem toe geschoven en hij draaide zich om naar het meisje om haar haar drankje te geven. Hij kon het niet helpen haar toch even in zich op te nemen. Haar make up zag er goed uit voor iemand die in een club was. Haar haar was mooi en Alec ging er haast meteen vanuit dat het zacht was, al wilde hij daar geen oordelen over maakte. Toen hij wat langer naar haar gezicht keek kwam hij tot het oordeel dat ze zeker jonger was dan hij was, maar sinds ze wel dronk ging hij er vanuit dat ze niet jonger was dan 21, toch leek ze ook niet ouder dan dat. Hij leunde dichter bij haar zodat hij niet luid hoefde te schreeuwen om iets te zeggen. "I'm Alec, by the way."

kan gebeuren, we moeten er beide gewoon wat inkomen

Anoniem
Wereldberoemd

MotherOfFoxes schreef:
“Well yes, I didn’t say it wasn’t nice. It’s just not my favorite.” reageerde ze breed glimlachend. “My favorite is green, with a prent on it. I don’t really know how to describe it though, so we’ll need to meet another time again. That way I can show it to you.”
Kort nadat hij haar gevraagd had wat ze wilde drinken, wandelden ze naar de bar toe. De jongen had daarvoor haar hand vastgepakt en leek niet van plan deze los te willen laten, zelfs niet toen ze bij de bar gearriveerd waren en ze niet echt meer een andere kant op konden door de mensenmenigte die ze omsloten had. Amycate wist desondanks een kruk te bemachtigen en schoof zichzelf hier al snel bovenop. Aangezien ze niet zo groot was, liep ze op een paar hoge hakken en hier een hele avond op rondlopen was vermoeiender dan ze toe zou willen geven.
Met haar vrije hand greep ze naar de cocktail die haar voorgezet was en dronk een slokje via het rietje dat hierin stond. “Nice to meet you Alec by the way.” antwoordde ze zachtjes lachend, terwijl zij ook wat meer naar hem toe boog. Het laatste wat ze kon gebruiken, was dat ze morgen schor zou zijn. Ze hoefde morgen dan niet op te treden, maar schor zijn betekende altijd een aanslag op je stembanden en dit wilde ze zoveel mogelijk voorkomen aangezien haar stem haar instrument, en daarmee inkomstenbron was. “I’m Amycate” stelde ze zichzelf terug aan hem voor. “Thank you for the drink.” Om haar woorden nog wat meer over te brengen, hief ze haar glas op en nam ze nog een klein slokje. Waar de cocktail bijna als een limonade smaakte, was het verleidelijk om deze binnen een paar slokken op te drinken. Amycate wist echter wel beter dan dat en aangezien ze niet ladderzat wilde eindigen, besloot ze rustig aan te doen.
Bij het voelen van een paar handen op haar schouders keek ze geschrokken opzij maar zodra ze zag dat het Chantell was, glimlachte ze al snel weer. “Oehh who’s that?!” Haar vriendin had duidelijk al meer gedronken dan Amycate zelf en stond niet geheel stabiel meer op haar benen. “I don’t care though! I just wanted to tell you I’m leaving.” De jongedame wees daarbij naar de andere kant van de ruimte waar een jongen duidelijk op haar stond te wachten en naar hun zwaaide bij het opmerken van het wijzende gebaar. “Yeah, have fun!” lachte Amycate en drukte haar vriendin een kus op de wang. “Be careful though.” Of Chantell deze waarschuwing nog hoorde vroeg ze zich af maar gelukkig liep haar vriendin nooit in zeven sloten tegelijk.
Glimlachend richtte ze haar blik weer op Alec die ze gedurende het moment met Chantell iets verwaarloost had. “Are you sure you want to be here with me?” vroeg ze hem geheimzinnig terwijl ze hem in zijn helderblauwe kijkers aanstaarde. “I’m not sure I am what you think I am.” Alsof haar vraag zelf nog niet verwarrend genoeg was geweest, besloot ze deze opmerking er nog aan toe te voegen in een poging hem nog wat meer op het verkeerde been te zetten. Ze zou hem desalniettemin nooit vertellen wie ze daadwerkelijk was, niet vanavond in ieder geval en daarna kwam hij er waarschijnlijk zelf wel snel genoeg achter.
“How about a dance when we’ve finished our drinks?” stelde ze aan hem voor. Amycate had nog wel zin in een dansje voor ze naar huis terug zou keren. Heel lang zou ze het niet meer vol gaan houden wat betrof haar vermoeidheid maar ze wilde in ieder geval het meeste uit haar avond hebben gehaald en daar hoorde ook een dans met een willekeurige jongen bij.

🤗

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"Sounds like a beautiful shirt for a beautiful lady. But I suppose we'd have to meet again then," knipoogde Alec. Hoewel hij nog niet haar leeftijd wist, begon hij nu echt te hopen dat ze minstens 21 was, anders kocht hij niet alleen alcohol voor een minderjarige, maar flirtte hij er ook mee. Hoewel hij niet de leeftijdsgrens wist in hun staat, ging hij ervan uit dat het het zelfde was als de alcohol grens, al kon hij daar zo erg fout mee zitten.
Een zachte lach verliet zijn lippen door de opmerking van het meisje. Of ze was bijdehand, of ze had toch wat meer drankjes op dan Alec had verwacht, hoe dan ook, hij had het leuk in haar gezelschap, misschien zelfs leuker dan met zijn vrienden. Al zou hij dat nooit daadwerkelijk hardop durven te zeggen. Dat zou hen absoluut niet goed in het keelgat schieten. "Nice to meet you Amycate," glimlachte hij terug. Het was een speciale naam en Alec was vrij zeker dat hij hem niet eerder had gehoord. De namen Amy en Cate had hij wel eens gehoord, maar samen, dat niet echt. "No need to thank me," glimlachte hij terwijl hij zijn hoofd even schudde. Zo duur was het hier toch niet, en sinds hij aardig wat uren overgewerkt had de afgelopen maand, had hij aardig wat extra geld verdiend waarvan hij vond dat hij het wel aan dit soort dingen mocht uitgeven. Hij mocht zichzelf toch wel eens verwennen, en dit was zijn manier om dat te doen.
De aandacht van Amycate werd weg getrokken van hem naar een ander meisje wat voor Alec zijn gevoel uit de mist opgedoken was, Alec had er echter geen probleem mee, in deze tijd wist hij de kruk naast Amycate te bemachtigen en de helft van zijn drankje naar binnen te werken, niet té snel sinds hij zeker niet van plan was de volgende ochtend wakker te worden met een kater, hij wilde echt niet zijn weekend op zo een manier binnen stappen, zeker omdat hij later in de middag nog moest werken.
Zijn aandacht werd terug getrokken op zijn gesprek met Amycate toen haar vriendin weer vertrokken was en ze weer aandacht voor hem leek te hebben. Het verraste hem dat ze niet met haar vriendin mee was gegaan, of dat ze niet zelf weg gelopen van hem was, maar blijkbaar wilde ze blijven praten, waar hij zeker geen nee tegen zou zeggen. Door haar vraag trok hij wel even een wenkbrauw op. Het was een best aparte vraag en hij had geen idee hoe hij er precies op moest antwoorden. Haar volgende woorden maakte het alleen maar dat hij zich nog meer in de war voelde. "I'm sure. If this is your way to tell me you're a murderer then don't bother, I like surprises," zei hij met een zachte lach. Het was dat stukje dark humor dat hij wel met zich mee droeg. Bij sommige mensen kon het zo in het verkeerde keelgat schieten en hij hoopte dat dit bij haar niet zo was, anders had hij het zeker wel verpest nu.
Hoewel Alec zich al wel een stukje vermoeider begon te voelen zag hij niet in hoe een dansje tegen zou kunnen vallen, hij kon er zeker geen nee tegen zeggen. Hij vogelde uit dat hij daarna gewoon naar huis zou kunnen keren, voor hij zichzelf toe liet nog meer te drinken en hij zijn dag echt met een kater zou beginnen. "Sounds wonderful," antwoordde hij vervolgens met een charmante glimlach. Een dansje met een knap meisje klonk nooit verkeerd voor hem.

Anoniem
Wereldberoemd

MotherOfFoxes schreef:
Zijn reactie op haar poging om hem wat in de war te brengen, liet haar zacht grinniken. “A murderer?” reageerde ze geschokt. “Oh please, it’s even better than that.” Ze vermaakte zichzelf wel met Alec die zich totaal niet van de situatie bewust leek te zijn. Het was prettig om eens niet na te hoeven denken over wie ze was en wat haar allemaal te wachten stond in het dagelijkse leven maar dat ze gewoon eens kon genieten op de manier zoals ze had gedaan vóór de band wereldwijd doorbrak.
Eenmaal ze beiden hun drankjes opgedronken hadden, en Amycate daarmee al behoorlijk wat alcohol in haar bloed had rondstromen, trok ze Alec van zijn kruk af achter zich aan de dansvloer op. Daar legde ze haar armen rond zijn nek en begon ze ietwat plagerig tegen hem aan te schuren. Hoewel ze niet uit was op meer, kon het geen kwaad hem wél tot wat meer uit te dagen. Amycate nam het niet zo nauw met liefdesrelatie’s, vooral omdat dit er in haar manier van leven niet echt van kwam. Voor een one night stand zou ze dan ook niet terugdeinzen; al betekende dit wel dat ze zwart op wit moest hebben dat de desbetreffende jongeman verklaarde de gebeurtenissen geheim te houden. Het laten ondertekenen van het document was echter meer dan eens een dusdanige mood-ruiner dat ze eigenlijk ook niet eens meer aan one night stands begon. Om diezelfde reden was het alweer een behoorlijke tijd geleden dat ze het bed met een jongen gedeeld had en zoals vrijwel iedere jongedame van haar leeftijd, mistte ze dat wel eens.
Amycate was ontzettend aan het genieten tot ze in haar ooghoeken plotseling iets opmerkte dat haar direct alert maakte. In al die jaren had ze wel geleerd wat mensen deden wanneer ze haar onopgemerkt probeerden te filmen en of fotograferen en momenteel werd één van die technieken uitgevoerd. Meteen creëerde ze gepaste afstand tussen haar en Alec in en begon ze haar gezicht met haar handen af te schermen. “I need to go.” mompelde ze zacht en begon zich zo snel als ze kon een weg door de menigte te banen. Achter zich hoorde ze hoe haar naam geroepen werd, al kon ze vanwege de harde muziek niet bepalen of dit afkomstig was van Alec of de fans die haar gespot hadden. Het enige wat er nu nog toe deed, was dat ze bij de auto zou komen die haar al de hele avond op stond te wachten.
Bij het dichttrekken van de deur, slaakte ze een diepe zucht en wreef ze vermoeid langs haar gezicht. Waar de chauffeur duidelijk op haar opdracht om te gaan rijden wachtte, kon Amycate slechts door de eenzijdig geblindeerde ramen naar buiten staren en observeren hoe het groepje fans de club uit gerend kwam. Zo ging het nu altijd. Ze had niet eens de kans gekregen om Alec zijn nummer te vragen. Naïef als ze was geweest, had ze gedacht dat ze daar nog wel de tijd voor ging hebben na het dansen. “Are you allright my dear?” hoorde ze de stem van de oudere man achter het stuur na verloop van tijd klinken. Zonder dat ze dit zelf door had gehad, waren er verschillende tranen over haar wangen gaan rollen. “Yeah, I’m fine.” reageerde ze. “I didn’t have so much fun in like a very long time.” Dit was meteen de reden voor haar tranen; ze had gehoopt dat ze er nog net íets langer van had mogen genieten. Stilzwijgend maakte ze haar gordel vast en knikte richting de man dat hij mocht gaan rijden. Waarschijnlijk zou ze Alec nooit meer zien of spreken maar deze avond zou ze in ieder geval nooit meer vergeten.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Hoewel de avond met Amycate snel begonnen was, was het, tot Alec zijn spijt, ook aardig snel weer afgelopen. Voor hij het wist waren ze van intiem dansen naar een hele afstand gegaan, en toen was het nog sneller tot ze ineens weg liep en soepel haar weg door de menigte van mensen leek te maken. De frons op Alec zijn gezicht beschreef zijn gevoel perfect, niks meer dan verwarring. “Amy!” Riep hij haar achterna, een poging doende om achter haar aan te lopen, maar hier in falende. Hij kwam niet verder dan een paar meter tot een groep mensen voor hem langs liep en hij niet verder kon lopen. Het was raar, ze hadden het net zo leuk en ineens verdween ze gewoon, helemaal uit het niks. Het gaf Alec wel een raar gevoel, had hij iets verkeerd gedaan? Hij kon zich niet herinneren dat hij iets fout zei of iets deed wat gezien kon worden als te ver gaan, voor zijn gevoel had zij toch wel toestemming gegeven voor alles wat hij deed, al was het natuurlijk nooit echt gezegd. Hij was dan ook naïef om te denken dat alles maar oké was. Hij voelde zich toch echt best dom. Alec had niet eens de kans gekregen haar nummer te vragen, of zelfs al haar snapchat als een nummer al te ver ging. De kans dat hij Amycate nu ooit nog zou zien was klein en hoewel hij haar pas net kende, vond hij het toch aardig jammer.
Na zich omgedraaid te hebben viel zijn blik vrijwel direct op een van zijn vrienden. Hij baande zijn weg door de menigte en tikte op de jongen zijn schouder. “I’m going home,” riep hij. Met een klein knikje als antwoord keerde Alec zich tevreden weer om. Hij maakte zijn weg door de menigte en keerde naar buiten. Sommige richtte hun telefoon op hem als hij langs liep, maar veel aandacht besteedde hij hier niet aan, hij ging er gewoon vanuit dat ze selfies aan het maken was of wat dan ook, de gedachte dat ze foto’s van hem aan het maken waren schoten niet eens door zijn hoofd heen. Het was ook een veel te gekke gedachte.
Alec liep op zijn uiterste gemak de straat uit en vond zijn weg terug naar zijn apartement. Het was niet ver van de club, waar hij geluk mee had, anders had hij een taxi moeten nemen en helaas waren taxi’s in de stad extreem duur. Hij opende zijn voordeur en slenterde naar binnen. Vermoeid liet hij zichzelf bijna gelijk op zijn bed vallen waar hij binnen de kortste keren in slaap viel. Het was een zware dag geweest.

Anoniem
Wereldberoemd

MotherOfFoxes schreef:
Ze was nog maar net wakker geweest die volgende morgen of ze werd al geconfronteerd met een volledig ontplofte social media. Verschillende fotos en video’s van haar en Alec waren naar buiten gebracht, waarbij vele speculaties ontstaan waren. Het voordeel was dat Amycate op deze manier achter de contactgegevens van Alec wist te komen; zijn social media-accounts tenminste. Het nadeel was dat de bandmanager ook van dit alles meegekregen had en hij het niet bepaald luchtig opvatte. Amycate had er echter nog niet direct behoefte aan om op de dringende berichtjes te reageren en besloot in plaats daarvan eerst eens wakker te worden onder het genot van een stevig kopje koffie.
Met haar satijnen ochtendjasje om zichzelf heen geknoopt en de sloffen aan haar voeten geschoven te hebben, wandelde ze richting de open keuken van haar appartement. Daar zette ze een kopje koffie voor zichzelf terwijl ze een poging deed nog wat meer wakker te worden. Ook vandaag was ze vrij - en gelukkig maar. Het enige wat ze op haar planning had staan was een feestje van één van haar vriendinnen maar ook hier haar gezicht laten zien, was geen verplichting. Amycate wist daarom ook niet eens of ze wel zou gaan; misschien dat ze er uiteindelijk wel voor koos een keertje privé met haar af te spreken, aangezien haar vriendin absoluut niet dezelfde manier van leven kende waardoor háár vriendinnen automatisch ook wat awkward werden wanneer Amycate - als wereldberoemde persoon - in de buurt was.
Terwijl ze wachtte op haar koffie pakte ze haar telefoon erbij en begon ze zachtjes te lachen bij het zien van een hele hoop berichtjes van Chantell. Ook haar waren de fotos op social media niet onopgemerkt gebleven en zoals gewoonlijk had ze hier weer lachwekkende reacties op weten te bedenken. Net zoals Amycate haatte ze het wanneer mensen dingen voor hun invulden; alsof ze het beter wisten dan de persoon zelf. Zo zou Amycate al een jarenlange verhouding hebben met Alec die ze schijnbaar al vanaf haar jeugd kende - belachelijk, maar het gebeurde wel.
Haar manager kon ze vervolgens niet langer meer negeren toen hij haar besloot te bellen. Ze wist hoe slecht hij er tegen kon wanneer hij haar tevergeefs probeerde te bereiken; waarna het er altijd toe leidde dat hij haar hoogstpersoonlijk op haar appartement kwam bezoeken. Om dit te voorkomen besloot ze op te nemen en kreeg kort daarna de opdracht om naar kantoor te komen aangezien ze een voorstel voor haar hadden. Wat dit verder was, bleef vooralsnog onduidelijk maar Amycate wist dat ze geen andere keus had dan dit ‘verzoek’ netjes op te volgen. Ze zouden haar bovendien ook niet storen op haar vrije dag tenzij dit heel dringend was, en daar ging ze dan ook maar gewoon van uit.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het geluid van een wekker was nooit een fijn iets om te horen de ochtend na een nacht uit, er was eigenlijk maar een ding erger naar Alec zijn mening, en dat was wakker worden nog voor je wekker af gaat en niet terug in slaap kunnen vallen. Helaas was dat precies wat hij deze ochtend had gehad. Een half uur voor zijn wekker af zou gaan werd Alec wakker gebeld door een van zijn vrienden, alhoewel, het was eerder een close collega. Alec zag het meisje vaak op werk, maar het was ook wel eens voor gekomen dat ze na werk met wat anderen samen gingen drinken, Alec zag haar echter niet echt als een vriend. Met moeite had hij zichzelf van het bed geduwd om de telefoon op te nemen en haast direct was hij begroet door de altijd vrolijke stem van zijn collega Maddie. De kans om haar te begroeten kreeg hij niet doordat ze gelijk begon te ratelen over dat ze hem overal op haar feed zag, dat ze niet kon geloven dat hij haar niet verteld had dat hij Amycate kende, en nog meer onzin waar Alec te moe voor was om binnen te laten komen. Hij wist niet goed hoe hij hierop moest reageren? De naam Amycate herinnerde hij zich wel, maar hij snapte niet hoe Maddie er op kwam dat hij haar kende. En dan begon hij nog lang niet over het feit dat hij blijkbaar over haar hele social media feed te vinden was.
Gelukkig voor hem werd het gesprek doorbroken door een andere beller. "Hang on there, I've got another call," mompelde Alec snel waarna hij naar het volgende gesprek wisselde en deze gelijk op nam. "Alexander Fairheart, what can I do for you?" De vraag kwam er half mompelend en half gapend uit. Hij verwachtte geen telefoontjes van vrienden zo vroeg in de ochtend, dus hij kon zich alleen maar bedenken dat het zijn werk was, dus dan moest hij netjes opnemen. De man aan de andere kant van de lijn stelde zich echter niet voor als zijn baas, nee, hij stelde zich voor als de manager van Amycate. Alec had amper tijd om dit eerste verwarrende deel van informatie te verwerken voor de man al verder sprong op het volgende onderwerp. Voor Alec het echt wist had hij een afspraak staan bij de man op kantoor. Hij was verteld met niemand te praten over de afgelopen nacht tot hij op kantoor was geweest, dus Alec wist wel beter dan het gesprek met Maddie lang door te laten gaan.
Na het gesprek snel afgehandeld te hebben verplaatste Alexander zich naar zijn badkamer waar hij zichzelf snel opfriste en aankleedde. Hij moest al over een halfuur aanwezig zijn op het kantoor en hij had nog geen idee hoe ver het was. Nadat hij zich aan gekleed had maakte Alec zijn weg rustig richting het kleine keukentje van zijn appartement. Zijn huidgenootje lag half dood op de ontbijt bar te slapen, kwijl in zijn mond hoeken en wild haar dat Alec genoeg vertelde over zijn nacht. Na een snel ontbijtje, bestaande uit een glas melk en een appel, naar binnen gewerkt te hebben nam Alec zijn schoenen en jas. Hij zocht via Google Maps de weg naar het kantoor op en vertrok direct. Hij nam zijn motor sinds het te voet te lang zou duren, hij wilde liever niet te laat zijn omdat hij geen idee had waar dit gesprek nou precies over zou gaan.
Twintig minuten later zat Alec in een groot gebouw in het hartje van de stad, op een zachte stoel in de wachtkamer van een of andere manager van muzikanten. Overal door de wachtkamer hingen posters en foto's van artiesten. Alec herkende Drake op een van de posters. Ook was hij vrij zeker Amycate op een andere poster gezien te hebben, maar hij ontweek deze poster sinds dien, niet er aan willende denken dat het meisje van de vorige avond wellicht echt een artiest was, dat was net wat te heftig voor hem.

Anoniem
Wereldberoemd

MotherOfFoxes schreef:
Zuchtend was ze van haar plek gekomen. Aangezien ze nog maar een half uurtje zou hebben, was er geen tijd over voor haar om op het gemakje van haar koffie te genieten. Zodoende dat ze besloot het kopje cafeïne te nuttigen tussen het omkleden door. Haar make-up liet ze vandaag voor wat het was. Normaalgesproken had ze er echt een verschrikkelijke hekel aan om zonder make-up rond te lopen, voornamelijk omdat de pers van dit soort foto’s leek te houden en ze haar altijd op de meest vreselijke manier vast wisten te leggen. Nu ze verder niet van plan was om zich over straat te begeven, besloot ze er geen extra moeite voor te doen. Het was beter voor haar huid en niet geheel onbelangrijk; het zou haar een hoop tijd schelen.
Kort nadat ze haar chauffeur gebeld had, ze had immers geen rijbewijs, wandelde ze naar buiten toe en zette ze haar zonnebril op. Dit simpele item zou haar nog enigszins tegen de pers weten beschermen. Terwijl ze wachtte op haar chauffeur om voor te rijden, had ze plaatsgenomen op een bankje en genoot ze van de zon die op haar huid scheen. Amycate kon zich eigenlijk niet meer herinneren wanneer de laatste keer was geweest dat ze dit had gekund.
“Oh my god I can’t believe it?!” De plotselinge uitroep liet Amycate haar ogen openen vooraleer ze op keek naar de twee dames die bij haar waren komen staan en haar met grote ogen aanstaarden. Lichtjes glimlachend gebaarde Amycate naar de plek naast zich. “There’s still enough place to sit left for the both of you.” Waar ze dit zeker als een vrije dag beschouwde, vond ze het niet erg een paar fans met haar aanwezigheid te verblijden - zo lang dit binnen de perken bleef tenminste. Na het maken van een paar foto’s, wat de meiden graag hadden gewild, kwam haar chauffeur echter voorgereden en vond Amycate het ook wel weer mooi geweest. “I gotta go girls. It was nice to meet you two.”
Zodra ze in de auto zat, pakte ze haar telefoon erbij en wierp ze nogmaals een vlotte blik op haar social media. Misschien was het ook niet echt verstandig van haar geweest om zich zo achteloos op te stellen; zeker niet omdat ze Alec van tevoren ook niet gewaarschuwd had. Maar die keus had ze nu eenmaal gemaakt gisteren en daar ging ze niets meer aan kunnen veranderen. Bovendien wilde ze ook niet tegen iedere random jongen die ze letterlijk tegen het lijf liep vertellen dat ze wereldberoemd was; wat voor een awkward openingszin zou dat zijn?! Uiteindelijk had ze alleen maar behandeld willen worden zoals de persoon die ze was en het was, desondanks de gevolgen die het nu met zich mee droeg, aardig goed bevallen.
Op locatie gearriveerd, wandelde ze zonder enig oponthoud de voordeur binnen en nam ze de lift naar de juiste etage. Aangezien deze zich bovenin de wolkenkrabber bevond, duurde het even voor deze weer tot stilstand kwam. Met een diepe zucht stapte ze de lift uit maar werd daarbij zonder enig vermoeden geconfronteerd met de aanwezigheid van Alec die plaatsgenomen had op één van de stoelen in de wachtkamer. Direct zette ze haar zonnebril af en beet kort op de binnenkant van haar wang. “So that’s what we’re here for.” mompelde ze en vouwde haar armen over elkaar waarna ze naast hem ging zitten. “I’m sorry for last night. I didn’t want to tell you because... I didn’t want to be thát person for one night.”

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
De ruimte voelde raar aan voor Alec, hij bevond zich niet graag in grote ruimtes als er geen andere mensen bij waren, en de wacht ruimte waar hij zat was aardig groot, en volledig leeg op hem na. Hij voelde zich aangestaard door de posters, had het gevoel alsof hij de blikken van al die artiesten in zijn dromen nog zou zien, al kon hij beter nachtmerries zeggen. Alexander zou nooit begrijpen waarom alle album posters er altijd zo intens uitzagen. Er was altijd wel iets aan wat hem oncomfortabel liet voelen, al kon dat natuurlijk met gemak aan hem liggen, wellicht was hij gewoon een oncomfortabel persoon. Al wilde hij zichzelf eigenlijk niet zo zien. Hij zag zichzelf wel als een los persoon, een extrovert zelfs. Alexander bekeek zichzelf graag als een erg open en gezellig persoon, al wist hij dat het er maar net aan lag hoe hij zich voelde. Als hij zich niet fijn voelde dan reflecteerde zijn gedrag daar ook heel erg op. En nu dat hij zich oncomfortabel voelde wist hij vrij zeker dat hij zich ook wel zo zou gedragen, wat hij niet bepaald wilde. Hij wist namelijk nog steeds niet wat deze man precies van hem zou willen.
Alexander zijn aandacht was tot de lift getrokken toen deze een ding! geluidje gaf. De lift deuren opende en daar was ze dan. Amycate. Alexander was verrast dat hij haar precies qua uiterlijk herinnert had, wellicht was hij toch een stukje minder ver gegaan dan hij oorspronkelijk dacht. Zijn kater zei daar echter iets heel anders over. Alexander beet hard op de binnenkant van zijn lip. Hij was nog steeds onzeker over waarom hij precies hier was. Het was haar manager, dus dat zij er was was op zich nog wel logisch. Hij kon gewoon weg niet begrijpen waarom hij er was. Haar manager was ook alles behalve duidelijk geweest aan de telefoon, en Alec was veel te moe geweest om door te vragen over waarom hij moest komen. Hij verwachtte echter dat hij dat snel genoeg wel zou horen. Alexander knikte langzaam op haar woorden. Hij begreep het wel, voor zover het te begrijpen was voor hem. "It's alright, I get it. Just uh.. a tad confused about why I'm here. But I suppose you know more?" Hij hoopte oprecht dat zij hier meer over wist en dat ze hem een beetje iets kon vertellen voor dat ze in gesprek zouden gaan met haar manager, zo kon hij zich nog een klein beetje voor bereiden op wat er te komen viel.

Anoniem
Wereldberoemd

MotherOfFoxes schreef:
Alec deed totaal niet moeilijk over de gebeurtenissen die de avond ervoor hadden plaatsgevonden. Het deed voorkomen alsof hij het nog niet eens zo erg gevonden had, wat dan weer de nodige vragen bij Amycate opriep. Als zíj zo abrupt achtergelaten werd door een jongen waarmee ze dacht dat het goed klikte, zou ze hem hier zeker wel op aanspreken mocht ze hem ooit nog terugzien. Desondanks was ze blij met Alec zijn reactie, aangezien ze niet echt op een standje zat te wachten deze morgen. Bovendien zou ze die hoogstwaarschijnlijk toch wel krijgen van haar manager; die het absoluut niet eens zou zijn met de verrichte handelingen.Terwijl een diepe zucht aan haar lippen ontsnapte, ging ze naast hem zitten op één van de stoelen. “I wish I did, but I don’t.” Reageerde ze met een voorzichtige glimlach. “To be honest I don’t really understand what you’re doing here. Normally they won’t invite ‘random’ people over to this place. So it must be quite… serious?” Aan de toon die ze gebruikte was duidelijk te horen dat dit alles haar verwarde. Ze wist oprecht niet wat haar manager zich nu weer in zijn hoofd gehaald had.
Er kwam een einde aan de onzekerheid toen de lift nogmaals open ging en haar manager de wachtruimte binnen gelopen kwam. “Mr. Fairheart, Amycate” begroette hij het tweetal en wandelde verder naar zijn kantoor. Amycate kwam kort daarna overeind en wandelde ook het kantoor binnen. “Coffee?” Hoorde ze haar manager de vraag stellen terwijl hij voor het koffiezetapparaat tot stilstand kwam. “Yes please.” Was hetgeen dat ze reageerde voor ze haar blik naar Alec af liet dwalen en hem daarmee aangaf ook een antwoord te geven op de vraag.
Haar tas zette ze naast een stoel neer vooraleer ze ging zitten en ze eens stevig in haar ogen wreef. “Did you two have fun last night?” Hoorde ze haar manager vragen, waarop ze hem een ongeamuseerde blik schonk. “As a matter of fact, I did. Until I was noticed.” De toon die ze gebruikte was ietwat bot. Amycate wist namelijk hoe haar manager dacht over dit soort uitstapjes. Het liefst zou hij het haar verbieden maar dat was nu eenmaal iets wat niet in zijn macht lag. “Yeah well…” reageerde de man onverschillig. “Why don’t you just tell us why we’re here?” Opperde Amycate, nu ze haar geduld aardig op begon te raken. Op de vroege morgen moest je haar nu eenmaal niet teveel proberen dwars te zitten. De koffie werd hen voorgezet vooraleer haar manager aan de andere kant van het bureau plaatsnam. “The fans are going crazy about you guys. They like to think that you’re two are…something.” In stilte nam Amycate een slokje van haar koffie en wachtte op het vervolg van zijn verhaal, aangezien dit nog niet direct iets verrassends was geweest. “We’d like to make you an offer Alec. For the time being you’ll act as Amycate’s boyfriend. In exchange, we’ll pay you triple of what you’re earning with your job right now.” Bij het horen van deze woorden, stikte Amycate nog net niet in haar koffie. “What?!” Riep ze vol ongeloof uit. “I’m not going to pretend to have a boyfriend?!”

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld