Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG| I need a lover to trust

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:

I need a lover to trust, tell me you're on my side?
Kan 18+ bevatten zoals geweld

Aurora D'Angelo
Princess of Spain

Christian Barone
a bastard son

Don't be afraid to tell me if you ain't with it

I see you're focused, yeah you're so independent
It's hard for me to open up, I'll admit it
You've got some shit to say and I'm here to listen

@Kittenpainfull

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

Charles IX Valois
Prince of France

You saw through me all this time
I'd forgotten people are kind
I was hurting and you knew
So you showed me what to do
You said "I will listen, tell it all
When you're finished we'll talk more"
But I didn't know how so we took it in turns
To my surprise we found my words

Leyla Mencia Garcia
Lady of the princess of Spain

Feet firm on the ground
We stood hand in hand
The world seemed to tell me
That I have a plan

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Wanneer Charles een wandeling aan het maken was door de tuinen van het Franse kasteel kreeg hij te horen dat zijn vader hem gevraagd had te komen naar de vergaderzaal. Wat er precies aan de hand was wist hij niet maar hier wou hij waarschijnlijk snel achterkomen. Eigenlijk ging hij er zelf van uit dat het iets te maken zou hebben met zijn nieuwe verloofde die gisteren aangekomen was. Dat leek hem toch het meest logisch maar als hij eerlijk was had hij echt geen idee waar de ontmoeting over zou gaan. Eenmaal aangekomen zag hij al een paar raadsmannen staan maar niet alleen dat, zijn blik viel ook op Aurora die dus blijkbaar ook gevraagd was om te komen. De jonge prins schenkte haar een vriendelijke glimlach. Hij had nog niet echt de kans gehad om met haar te kunnen spreken, dat kwam ook grotendeels door hemzelf. Zelf was hij nog niet helemaal zeker over zijn verloofde. Hij kende de vrouw nauwelijks en nu was het de bedoeling dat ze met elkaar zouden trouwen, dat was eigenlijk niet hoe Charles zijn leven voor zich zag, ondanks hij als klein kind altijd al geweten had dat dat de bedoeling geweest was. Het lag niet aan Aurora, ze was een knappe jonge vrouw en voor zover ze gesproken hadden leek ze alleen maar goede bedoelingen te hebben, maar toch kon Charles het niet helpen om toch twijfels te hebben.
Eenmaal iedereen aanwezig was voor de ontmoeting verzamelde iedereen zich om de tafel en dat was wanneer Henry begon te praten. De man leek de laatste tijd zichzelf niet meer te zijn. Hij was in ieder geval niet meer de man die Charles kende. Ook nu werd dat weer duidelijk wanneer hij begon met het pitchen van het plan dat hij had. Het was vrijwel meteen duidelijk dat niemand het met hem eens was. Koning Henry was van plan om het leger te gebruiken om dan een oorlog te starten met Italië en niet alleen dat, de mannen van het leger zouden vanavond al vertrekken. Dit was dus niet zo zeer een overleg maar meer een mededeling.
Charles had zijn vader Henry haast voor gek verklaard bij het horen van zijn plan. Het willen aanvallen van het Italiaanse rijk met het leger dat ze nu hadden. Er was geen kans dat ze dat aankonden, laat staan konden winnen. Toch leek Henry er al over uit te zijn, niks kon zijn gedachten nog veranderen. Zelfs niet Charles die nog net niet op zijn knieën op de grond zat en zijn vader smeekte om het niet te doen. Niet alleen Charles probeerde tot de koning door te dringen, alle raadsmannen die hij bij een geroepen had in de kamer probeerde de man te vertellen dat hij een grote fout betrad door dit plan in gang te zetten. Absoluut niks leek tot hem door te dringen en Charles wist ook niet meer wat hij met hem aan moest. “Father, you are acting insane.” In de stem van de jongeman was duidelijk te horen dat hij er genoeg van had, het kon niet meer verder zo. “Son, don’t tell me what to do.” Geïrriteerd sloeg Charles met zijn platte hand op de tafel. Het werd hem steeds duidelijker dat hij een manier zou moeten vinden om tot Henry door te dringen anders zou het de verkeerde kant op gaan.

Het was al een tijdje bekend dat Aurora naar Frankrijk zou komen om te trouwen met de prins van het land. Als Leya haarzelf in de jonge vrouw zijn schoenen probeerde te zetten kon ze zich alleen maar voorstellen hoe eng zoiets was. Voor zover zij wist kende Aurora de prins niet tot nauwelijks. Het was dan toch nog wel een heel iets om met iemand te moeten trouwen wie je zo slecht kende. Al was dat eenmaal het leven van iemand in de koninklijke familie, toch kon Leya zich niet zo’n leven voor haarzelf voorstellen. Zij zelf hoopte toch wel iemand te kunnen vinden van wie ze daadwerkelijk hield en daarmee te kunnen trouwen, een gezin te kunnen opstarten. De vraag was natuurlijk of dit echt in de toekomst lag van de vrouw. Ze had er toch wel op gehoopt, op het perfecte liefdesverhaal maar tot nu toe had ze nog niks. Misschien had ze in Frankrijk meer geluk, ze had namelijk ook te horen gekregen dat ze met Aurora mee zou gaan als hofdame. Een heel nieuw land dus voor Leya.
Gisteren waren de dames aangekomen in het nieuwe land. Ze hadden de prins gisteren dus ook gezien bij de aankomst. Het leek Leya een leuke jongen maar hij leek haar ook meteen veels te jong voor haar, al was hij dan wel weer de perfecte leeftijd voor Aurora. Aurora was namelijk ook een aantal jaren jonger dan Leya zelf. Dat maakte dat de prins met wie Aurora ging trouwen ook een paar jaren jonger was dan haar.
De volgende dag werd Leya samen met een groepje anderen samen geroepen. Ze had geen idee waar het over ging en wachtte geduldig af wanneer iedereen verzameld was. Leya kon haar oren haast niet geloven wanneer ze het nieuws hoorde, de bruiloft tussen Charles en Aurora werd opgeschoven. In plaats van het huwelijk over een paar weken plaats te laten vinden was het morgen al. Dit kreeg Leya samen met wat mensen van de bediening en anderen te horen zodat hun alvast konden beginnen met het voorbereiden van de bruiloft. Er was nu namelijk nog zoveel te doen voor morgen om te zorgen dat alles tot in de doppen verzorgd was. Wat de plotse reden was van het opschuiven de bruiloft kregen ze dan weer niet te horen al was dit wel iets waar Leya erg benieuwd naar was. Hier kon ze en durfde alleen niet naar te vragen, ze deed maar gewoon wat haar opgedragen werd en dat was beginnen met het regelen van de bruiloft. Wat precies haar taken waren wist ze eigenlijk niet, dit resulteerde in dat ze een beetje doelloos door de gangen aan het lopen was om het te laten lijken of ze daadwerkelijk wat aan het doen was. Of mensen erin trapte was nog maar de vraag.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Aurora

Aurora was zojuist bezig geweest met het verkennen van het paleis. Gisteren was zij samen met haar dames aangekomen aan het Franse hof. Dat ze zou gaan trouwen met de prins van Frankrijk stond al vanaf kinds af aan vast, maar nu kwam dat toch wel allemaal dichtbij. Aurora had nog ergens gehoopt dat ze haar ware geliefde zou vinden voordat het zover zou komen en het geforceerde huwelijk dus niet door zou gaan. Aurora durfde te wedden dat iedere prinses hier wel van droomde, het was namelijk niet zo dat vrouwen bepaald veel rechten hadden aan het hof en eenmaal getrouwd. De man had bijna al zijn vrijheid nog, hij mocht alsnog gaan met wie hij wilde. Voor een vrouw was dat wel anders, die moest trouw blijven aan haar man. Haar enige functie was eigenlijk het baren van een erfgenaam. Dit vond Aurora niet oké. Je kon zeggen dat ze een redelijke feminist was, al liet ze dit niet merken aangezien het haar hoofd kon kosten. Al haar progressieve gedachten hield ze dus maar voor zich. Een erfgenaam produceren was niet iets waar Aurora al klaar voor was. Ze was nog relatief jong en had verwacht dat de hele trouwerij later in haar leven plaats zou vinden. Wegens omstandigheden was het echter de noodzaak dat ze nu al naar het Franse hof ging. Tijdens een aanval op het Spaanse hof zijn haar beide ouders omgekomen. Dit maakte haar daar nu koningin. Vanwege haar leeftijd vervangt haar oom haar daar echter tijdelijk, totdat ze dus getrouwd is en ze sterk genoeg is om het land te regeren.
Op haar weg door de kastelen werd ze geïnformeerd dat ze verwacht werd in de vergaderzaal. Aurora had geen idee wat dit betrof, maar deed wat er van haar verwacht werd. In de vergaderzaal trof ze koning Henry aan waarvoor Aurora netjes een buiging maakte. Henry was omringt door een paar raadsmannen. Het duurde ook niet lang voordat ook Charles de kamer binnen kwam. De prinses schonk hem een vriendelijke glimlach terug. Het was niet zozeer dat er iets mis met Charles was, ondanks dat Aurora hem niet echt kende leek het haar een prima echtgenoot. Het was meer dat Aurora bang was voor het huwelijk en om aan een ander hof te zijn. Toen de meeting eenmaal begon luisterde ze naar wat Henry te zeggen had. Ze begreep niet helemaal waarom zij hierbij moest zijn, het waren niet echt dingen waar zij mee te maken had. Natuurlijk had zij haar mening, maar ze besloot haar mond dicht te houden aangezien dit niet haar buisiness was. Ze had hier namelijk nog niks te zeggen. Aurora schrok kort van de hand die Charles op te tafel sloeg. "Son you have better things to worry about at the moment. For example, I have decided to hurry up some things. So the wedding is tomorrow," klonk Henry. Dit greep meteen de aandacht van Aurora. Ze keek Henry met grote ogen aan. De bruiloft kon niet al morgen plaats vinden, Aurora was er nog niet eens zeker van of dit wel het juiste was, of Frankrijk wel een goede invloed zal zijn voor Spanje. Aurora wilde van alles zeggen en roepen, al zal Henry dat waarschijnlijk niet appreciëren. "With all due respect your Highness, but tomorrow is on such a short notice. I don't know if my ladies can get me ready in time," sprak Aurora. "Well you better make sure of that, you're dismissed. Start your preperations immediately. Both of you," sprak Henry vastberaden. Kort keek Aurora, Charles vragend aan. Aurora verliet vervolgens de ruimte op weg terug naar haar kamer. Ze kon dit werkelijk niet geloven.

Chris

Chris was op weg naar de stallen voor zijn dagelijkse ritje. Het hof kon vaak vrij hectische worden, vandaar dat hij zo nu en dan deze plek ontvluchtte door een ritje te maken op zijn paard. Ergens was hij blij dat hij slechts een bastaard-zoon was van de koning en dat hij dus vrijwel geen verantwoordelijkheden of plichten had. Christian hoefde zich niet uitermate netjes te gedragen en bij allerlei gebeurtenissen aanwezig zijn. Hij had nog een redelijk normaal leven, in hoeverre je een leven aan het hof normaal kan noemen dan. Lang de andere kant was hij het niet helemaal eens met het feit dat zijn jongere halfbroertje, Charles, de volgende troonopvolger was. Chris was van mening dat hij zelf recht had op de troon, hij was ouder en meer ervaren. Het was niet dat Charles nog lang de tijd had om op te groeien voordat hij aan de macht kwam. Chris wist zeker dat dit niet lang meer zal duren, aangezien zijn vader compleet door aan het draaien is. Hij wist niet zeker wat er met zijn vader aan de hand was, maar de laatste tijd gedraagt hij zich heel vreemd en maakt hij overhaaste en slechte beslissingen.
Op zijn weg naar de stallen werd hij tegengehouden en werd hij geïnformeerd dat hij verwacht werd op het plein. Toen hij hier aan kwam stonden alle medewerkers van het paleis hier. Een raadsman van zijn vader stond vooraan en sprak hen toe. "Due to circumstances king Henry has decided to move the wedding to tomorrow. Because of the limited time you all are expected to start preparing immediately. Everything has to be done by tonight," klonk de raadsman. Waar was zijn vader wel niet mee bezig? Waarom had hij zo veel haast bij een bruiloft die hem waarschijnlijk toch niet veel gaat opleveren. Spanje was niet exact veel rijker of überhaupt beter dan Frankrijk. Daarnaast wist Chris niet echt wat hij hiermee aan moest. Het was niet dat hij een of andere bediende was die van alles moest regelen. Het minste wat hij kon doen was met Charles praten en vragen of hij nog iets nodig had. Dat zal Chris later wel gaan doen.
Toen Chris toch maar besloten had om zijn ritje uit te stellen naar een andere tijd, liep hij door de gangen naar de kamer van zijn halfbroertje. Hij was benieuwd om uit te vinden waarom er opeens zulke urgentie was bij de bruiloft. Op zijn weg door de gangen botste hij tegen een jongedame aan. Het leek er niet op alsof ze veel aan het doen was en maar wat doelloos door de gangen aan het lopen was. Als Christian het zich goed herinnerde was dit een van de hofdames van prinses Aurora. Volgens hem had hij haar gisteren samen met Aurora aan zien komen in de koets. "Pardon me miss," excuseerde hij zichzelf. "Are you lost or something? Sounded like there is a lot of work to do for the wedding, but it looked like you were just walking around the palace," vervolgde Chris.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Alsof het nieuws van de aanval op het Italiaanse rijk nog niet genoeg was leek de vader van Charles het nodig te vinden om nog meer groot nieuws te brengen. Het huwelijk waar eerder nog geen datum voor vast stond moest nu ineens morgen al plaats vinden. Charles had al genoeg twijfels over het huwelijk en nu kwam dit er ook nog eens bij, hij zou voor morgenavond getrouwd zijn met Aurora.ALs man zijnde had hij uiteraard het geluk dat hij eindeloos minnaressen kon hebben naast het huwelijk en hij in dat opzicht nergens aan vast zat. Echter had dit voor hem nu niet veel uitgemaakt, het maakte nog steeds dat hij nogal opkeek tegen het feit dat hij morgen al zou trouwen. De stem van Aurora deed ervoor zorgen dat Charles opkeek uit zijn gedachten. Natuurlijk was het excuus dat ze gaf niet genoeg voor zijn vader. Hij leek dit idee in zijn hoofd te hebben en niks kon daar nog veranderd aan worden, eigenlijk een beetje hetzelfde als de oorlog die hij met Italië probeerde te starten. De meer ideeën de man kreeg de minder vertrouwen Charles in zijn eigen vader begon te krijgen.
Zowel Charles als Aurora werden weggestuurd van de ruimte om te beginnen aan de voorbereidingen. Iets wat normaal toch wel langer de tijd nam dan een dag moest nu binnen 24 uur gedaan worden. Charles had absoluut geen idee hoe ze dit voor elkaar zouden krijgen. Charles ving nog net de vragende blik op van Aurora en gaf haar precies dezelfde vragende blik terug. Al snel was de kamer alleen nog gevuld met Charles, Henry en de raadsmannen. “Father, you have to stop this wedding.” De jonge prins deed alsnog zijn best om bij de man door te dringen, hopend dat het zou werken maar tegelijkertijd weten dat de kans erg klein was. “Son, I said you were dismissed.” Verder leek Henry niet meer om te kijken naar zijn zoon. Dit maakte voor Charles duidelijk dat er inderdaad geen manier was om nu tot de man door te dringen. Al mopperend verliet ook Charles de kamer. Eigenlijk hoopte hij nog met Aurora te kunnen spreken over het hele gebeuren maar wanneer hij de gang opliep was ze nergens meer in zicht. Wie weet waar ze heen vertrokken was of wat ze van plan was.
Charles had even lopen ijsberen voor de deur van de vergaderzaal, nadenkend over zijn volgende stap. Al snel kwam hij met het idee om zijn oudere halfbroer op te zoeken, hopend dat hij hem verder zou kunnen helpen. De vraag was dan alleen waar hij op het moment zou kunnen zijn. Christian kennende kon hij ook buiten het kasteel zijn voor een rit maar Charles hoopte toch echt dat dit nu niet het geval was aangezien hij zijn halfbroer nu echt nodig had. Vrijwel meteen begon hij door de gangen van het kasteel te zoeken.

Leyla had echt geen idee wat haar rol was binnen het organiseren van een bruiloft. Moest ze bloemstukken uitkiezen voor de zaal? Of was het aan haar om te beslissen wat Aurora zou dragen? Waar de rest van Aurora’s hofdames mee bezig waren wist ze zelf ook niet, die was ze kwijtgeraakt wanneer ze besloten had doelloos door de gangen van het kasteel te lopen in de hoop dat ze er zo achter zou komen wat ze moest doen. Tot nu toe leek het plan van een beetje ronddwalen nog niet echt te werken voor de jonge vrouw maar dat betekende niet dat ze opgaf. Ze had natuurlijk ook kunnen vragen aan iemand waar ze kon helpen maar zo was ze dan ook weer niet. Voor haar gevoel liep ze al 5 keer hetzelfde rondje in dezelfde gang terwijl iedereen druk bezig was met van alles te regelen. Gelukkig leek het er ook op dat iedereen zo druk was met dingen regelen dat het nog niemand was opgevallen dat Leya absoluut niks aan het doen was. Althans, dat dacht ze tot iemand haar leek aan te spreken.
Leyla draaide zich om naar de stem, nog niet geheel zeker of de woorden voor haar bedoeld waren. Wanneer ze zich had omgedraaid zag ze een langere man staan met bruin haar en een baard. Het leek er inderdaad op dat hij haar aansprak. Voor Leya nog wat had kunnen zeggen vervolgde hij zijn eerste woorden. Er was dus toch wel iemand die er door had dat Leyla vrijwel niks aan het doen was. Voor een paar seconden bleef ze stil, aangezien ze geen idee had hoe ze op de vraag van de man moest antwoorden. Wat ongemakkelijk friemelde ze met haar handen voor haar buik terwijl ze haar hele lichaam naar de man bij draaide. “I- uh.. Well..” Wist ze ongemakkelijk te mompelen, nog steeds op zoek naar een goed antwoord. Uiteindelijk wist ze diep te zuchten en gefrustreerd met haar ogen te rollen en haar handen langs haar lichaam te vallen. “Well, the truth is that I have no idea what I am even supposed to be doing.” Uiteindelijk biechtte Leyla dan toch uiteindelijk op. Eerlijkheid duurt het langst dus kon ze maar net zo goed meteen zeggen hoe het precies zat. Wie weet, misschien kon hij haar helpen.
Leyla bekeek de man nog eens goed en realiseerde zich toen pas wie ze voor zich had. Ze herkende hem van gisteren, hij stond er ook bij wanneer zij met de anderen gisteren aankwamen op het kasteel. “Wait, you are the bastard son of the king.” Pas wanneer de woorden de mond van Leyla verlaten hadden realiseerde ze zich dat het misschien niet zo vriendelijk van haar was om hem de bastaardzoon te noemen, dat was vaak niet een titel die iemand trots droeg. De woorden hadden haar mond gewoon al verlaten voor ze er over na kon denken. Ondanks Leya wist dat hij de bastaardzoon was had ze geen idee wat de naam was van de jonge man. “I didn’t mean that as anything offensive.” Voegde ze snel toe, hopend de man niet boos gemaakt te hebben.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Aurora

Door de blik die Charles haar gaf werd het al snel duidelijk dat hij hetzelfde over de situatie dacht als dat zij deed. Eenmaal uit de vergaderzaal liep Aurora een stukje door. Ze had frisse lucht nodig om haar hoofd even te legen en om dit allemaal te kunnen bevatten. Kon Henry dit überhaupt wel doen? Aurora wist wel dat er een contract tussen Frankrijk en Spanje was waarin geschreven staat dat Charles en Aurora met elkaar zullen trouwen, maar kon Henry dit werkelijk forceren? Aurora was er zeker van dat Spanje ook zeggenschap had in het verdrag. Als ze er dan toch echt niks aan kon doen, kon ze dan niet gewoon weglopen? Kon ze niet gewoon vluchten van het Franse hof. Aurora wist dat dit simpelweg maar paniek gedachten waren en dat ze dit niet écht kon doen. Als ze zou weg lopen kon dat grote gevolgen hebben voor haar land. Dit hele huwelijk was überhaupt meer voor Spanje dan dat het voor haar was. Als het aan haar lag zou ze waarschijnlijk niet met Charles gaan trouwen en was ze überhaupt niet gaan trouwen op zo'n jonge leeftijd.
Aurora had gewoon doodsangst voor het huwelijk. Het was immers zoiets bindends en permanent. Als na het huwelijk de consummatie eenmaal plaats had gevonden, moest Aurora wel bij Charles blijven. Er waren namelijk weinig mannen, vooral van hoge positie, die een vrouw wilde de geen maagd meer was. Mannen hoefde zich nergens zorgen over te maken, zij konden doen wat ze wilden.
Aurora had liever meer tijd gehad om wat ouder en wijzer te worden. Ze had graag zeker willen zijn dat Frankrijk het juiste land was voor een verdrag. Om dat allemaal te ondervinden was nu echter geen tijd meer. Daarnaast heeft ze nog een groot geheim dat ze verbergt. Als iemand er ooit achter zou komen dan zou het haar hoofd kunnen kosten. Aurora heeft namelijk een gave. Ze wist niet wanneer ze kwamen, maar af en toe kreeg ze visioenen. Ze zag een stukje uit de toekomst. Inmiddels was ze wel zo getraind dat het nauwelijks aan haar te merken was als dit gebeurde, maar als het soms iets heftigs was, had ze haar reactie niet helemaal onder de hand. De enige die hier van af wisten waren haar ouders en Leyla, haar hoofd hofdame.
Na even buiten gestaan te hebben ging ze terug naar binnen op zoek naar Leyla. Toen ze haar gevonden had zag Aurora haar met een jongeman praten. Dat was als het goed is Christian, de half-broer van Charles. "Sorry to interupt," zei Aurora. "Leyla can we talk? I really need some advice or peptalk or I don't know I just really need to talk to someone," zei Aurora die niet echt lette op de aanwezigheid van Chris.

Christian

Chris moest kort grinniken toen hij zag dat ze nerveus werd van zijn opmerking. "Relax, I don't actually care. It's not like I'm going to fire you or something. I must admit I don't really know what I have to do either," zei hij toen om haar uit haar leiden te verlossen. Het kon Christian helemaal niks schelen dat ze niks aan het doen was, het was niet zijn taak om haar aan te sturen, ze werkte niet voor hem. Aurora zal er wellicht iets minder blij mee zijn dat haar hofdame niks aan het doen was terwijl er morgen een bruiloft plaats moet vinden. Het was dan ook haar taak om er eventueel wat van te zeggen, niet de zijne. Hij plaagde maar wat.
Kort drukte hij zijn lippen op elkaar toen ze opmerkte wie hij was. Lichtelijk knikte hij toen. "I am," antwoorde Christian kort. Hij vond het vervelend hoe hij altijd de 'bastaard-zoon' is en nooit gewoon 'zoon'. Henry was alsnog zijn vader, alleen Catherine niet zijn moeder. Wat maakte hem dat zo veel minder waard als Charles of Francis. Christian was zelfs blij dat hij niet dezelfde moeder had als Charles. Het was een manipulator die tot extreme hoogtes ging om te krijgen wat ze wilde. Niet een liefelijk moederfiguur in ieder geval. "Oh don't worry, after all it is what I am, not really an offending thing. People have called me worse names," knikte hij. "I can't help you though, I have no knowlegde at all about these things. They never involve me so I wouldn't know what has to be done and what the brides ladies usually do. I am guessing they just prepare the bride for the wedding? Like make sure the dress is present and fits well and stuff like that," vervolgde Christian.
Veel tijd om met de jongedame te praten kreeg hij echter niet. Aurora kwam al snel hun kant op. "No problem my grace," zei Christian netjes en maakte een buiging voor de prinses. Ondanks dat hij zich niet hoefde te gedragen waren er wel manieren die hij moest tonen. Zijn vader drukte het hem altijd op zijn hart. Christian zal het niet veel doen als hij zich misdraagt, maar hij kan zijn familie er wel mee in de problemen brengen.
Christian bestuurde Aurora kort. Hij gokte dat ook zij zojuist het grote nieuws te horen heeft gekregen. Al leek ze hier niet heel blij mee. "Excuse me my ladies, I am going to see my brother, but it was a plesure," excuseerde Christian zich waarna hij op pad ging naar de vertrekken van zijn broer. Christiaan hoopte Charles hier aan te treffen voor een gesprek.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was voor Leyla een opluchting om te horen dat de man die haar aangesproken had verder er geen probleem van maakte dat ze niks aan het doen was. Eigenlijk zorgde zijn grinniken er voor dat ze zelf toch wel even opgelucht moest lachen. Even was Leyla toch wel bang dat ze het op haar kop zou krijgen en dat was niet bepaald een goed teken aangezien dit nog maar de 2e dag dat ze zich in het hof bevond. Ze kon het dan niet veroorloven om zo snel in de problemen te raken. Dit was dus gelukkig niet het geval. “I have to say, I’m quite glad to hear that I’m not the only one that doesn’t really have a clue about what is going on here.” Zelfs de halfbroer van de toekomstige koning wist niet wat hij moest doen, dat zorgde er toch wel voor dat Leyla zich minder dom voelde. Het nadeel was dan wel weer dat het er niet op leek dat hij haar verder kon helpen door haar te vertellen wat het dan wel was wat ze moest doen. Daar kwam ze dus niet veel verder mee.
Leyla had dus ook nog eens gelijk wanneer ze zei dat de man voor haar de bastaardzoon van de koning was. Hij had haar duidelijk proberen te maken dat hij het geen probleem vond dat Leyla hem de bastaardzoon genoemd had maar iets aan zijn lichaamstaal en gezichtsmimiek had haar toch verteld dat het iets was wat hij toch wel lichtelijk vervelend gevonden had. “I’d still like to apologize for my words.” Begon ze. “And I am also very sorry for the fact that people have called you worse.” Al was Leyla ook wel nieuwsgierig naar wat de dingen waren die mensen hem genoemd hadden. Niet dat ze er nu naar zou vragen, zulke dingen waren overduidelijk haar zaken niet en daar moest ze dus ook niet naar vragen. Als hij het wou vertellen dan deed hij dat zelf wel en anders zou ze er maar niet achterkomen. Ondanks ze zo probeerde te denken was ze nog steeds wel nieuwsgierig.
Al werd de aandacht van Leyla al snel verplaatst wanneer de halfbroer van Charles verder ging over de taken van het voorbereiden van het huwelijk. “I suppose, but then I would need the princess herself for that. How else will we know if it fits?” Het leek er op dat er dus nu ook niet veel was wat ze kon doen, het wachten was dus voornamelijk op Aurora zelf en Leyla had geen idee waar die op dit moment uithing.
Alsof de vraag van Leyla aangehoord was kwam Aurora uit het niets tevoorschijn. “Aurora.” Sprak Leyla licht geschrokken uit, aangezien ze de prinses niet had zien aankomen. “Of course, m’lady.” Beantwoordde de hofdame meteen bij de vraag of ze konden praten. Nog even richtte Leyla haar aandacht op de man die aangaf te vertrekken. “The pleasure was all mine. May our paths cross again.” Ze had het oprecht leuk gevonden met de man. “Do you know his name?” Had Aurora gevraagd aan Aurora, terwijl haar blik nog steeds gericht was op de man die ondertussen wegliep. Er waren nu natuurlijk veel belangrijkere zaken aan de orde op dit moment, zoals het huwelijk. Dat was waarschijnlijk ook waarom Aurora naar Leyla toegekomen was maar toch was Leyla te nieuwsgierig naar de bastaardzoon waar ze net mee aan het praten was. Iets aan hem had haar aangetrokken.

Charles had door de gangen gelopen, voor lange tijd zijn halfbroer Christian niet kunnen vinden. Het kasteel was ook zo groot dat de jonge prins niet eens wist waar hij moest beginnen met zoeken. Daarnaast wist hij ook niet eens of het wel zin had om te zoeken of dat de man op 1 van zijn ritten was. Het voelde eigenlijk alsof Charles aan het zoeken was naar een speld in een hooiberg. Na een paar gangen door gelopen te zijn leek het hem misschien toch maar verstandig om wat mensen te vragen of ze wisten waar Christian zich op dit moment bevond. De eerste paar mensen leken hem niet te kunnen helpen, allemaal gaven ze hem hetzelfde antwoord; ze hadden hem vandaag nog niet zien rondlopen. Na 4 mensen gevraagd te hebben leek de 5e eindelijk een zinnig antwoord te geven. Hij had Christian niet al te lang geleden zien rondlopen in de buurt van de balzaal waar nu alle voorbereidingen van het huwelijk bezig waren. Dat was nog eens een antwoord waar Charles wat aan had.
Na dat antwoord gekregen te hebben was het tijd voor Charles om die kant op te lopen, hopend hier toch eindelijk zijn broer te kunnen vinden. Waarom hij zo nodig naar zijn broer wou wist hij zelf niet zo goed, wat kon hij nou eigenlijk voor zijn jongere broertje doen? Waarschijnlijk hoopte Charles gewoon op wat wijze woorden die de gehele situatie minder erg zou lijken dan het daadwerkelijk was. Charles keek tenslotte wel redelijk op naar Christian, hij zag hem echt als de oudere wijzere broer en in momenten zoals deze keek hij dus al snel naar hem toe in de hoop dat hij kon helpen. Charles wist dan ook niet wat hij zonder zijn broer moest doen. Ze waren dan eigenlijk wel halfbroers maar dat maakte voor hem absoluut niks uit.
“Christian.” Riep Charles door de gangen wanneer hij eindelijk zijn broer in zijn zicht had. Met een kleine vaart liep hij op de man af. “I need your help.” Maakte hij duidelijk wanneer hij bij zijn broer stond. “Father has gone utterly mad.” Charles wist niet eens waar hij moest beginnen, hoe hij alles moest uitleggen en wat Christian al wel en niet wist. “He is planning an attack on Italy.” Daar begon hij maar mee, dat als eerst uit de weg werken. “And not only that, he moved the wedding of me and Aurora to tomorrow.” Dat was het tweede grote nieuws. Als Charles eerlijk was had hij geen idee welke van de twee hij erger vond, de oorlog die zijn vader startte op Italië of de bruiloft die nu sneller kwam, zonder zeker te zijn of dit de juiste beslissing was voor het land.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Aurora

Aurora knikte kort op de mededeling van Christian dat hij zou vertrekken. Vervolgens richtte Aurora zich weer op Leyla met wie ze richting haar vertrekken ging. "That's Christian Barone, Charles' half brother," beantwoordde Aurora de vraag van Leyla. Toen Aurora haar blik op haar liet vallen zag Aurora dat ze geïnteresseerd in hem leek te zijn. "I see that you're interested? I mean he could be a possible suitor for you. That would be amazing, because that would mean you'd always be close. You would always be here at French court," glimlachte Aurora klein. Haar hofdames waren hier om haar te verzorgen, maar te gelijkertijd ook om een waardige man te vinden. Haar hofdames waren meestal dames van kleine huizen. Ze hadden meestal wel iets van een kleine titel, maar werden door hun families opgedragen om een man met een goede titel te trouwen. Aurora hoopte van harte dat de dames hun hart achterna gingen en iemand trouwde om wie ze echt gaven en van wie zij hielden. Aurora wilde hun de kans geven om iets te hebben wat zij waarschijnlijk nooit gaat hebben: geluk en liefde. "The only thing is that he hasn't gotten power or a titel really," vervolgde Aurora. Ze zou het helemaal niet erg vinden als Leyla een man vond hier aan het Franse hof waardoor ze altijd in de buurt van Aurora zal zijn. Naast haar hofdames waren het stuk voor stuk allemaal goede vriendinnen van Aurora. Soms voelde het meer alsof ze een vriendinnen clubje waren, dan dat zij een prinses was en dat haar hofdames waren. Aurora moest toch wel toegeven dat ze het vooral goed met Leyla kon vinden, dat was toch wel haar beste vriendin. Ondanks het behoorlijke leeftijdsverschil begreep Leyla haar altijd en was ze altijd daar voor Aurora. In haar kamer aangekomen ging Aurora even op haar bed zitten. "Well you can probably gues why I wanted to talk. I'm assuming you've heard the news," zuchtte ze. Toen Aurora het onderwerp aansneed voelde ze al haar emoties erover weer naar boven komen, vooral alle angst. Ze stond weer op van het bed en begon nerveus door de kamer te lopen. "I am completely at a loss of words. I don't know what I am going to do or how exactly these things work, I... I just don't know. I am so confused and lost," vervolgde ze terwijl ze naar de vloer keek. "You know how much I fear marriage and I always thought I still had some time to ease into it. I mean I am still so young to be doing this, we both are..." Aurora hoopte dat Leyla haar kon helpen, dat zij haar gerust kon stellen en haar voor kon bereiden op morgen, ook al wist ze ook wel dat Leyla niet bepaald ervaring had met trouwen en al die dingen. "And what if I'm not good enough? What if I am a dissapointment? What if I am not able to produce an heir? It's just too much presure," zei Aurora die duidelijk aan zichzelf alleen maar aan het opfokken was. Het was niet alleen dat het huwelijk haar over het algemeen beangstigde, Aurora had zo ook haar verhalen over Charles gehoord. Hij klonk niet als de meest betrouwbare man. Ze had wel eens gehoord hoe een dochter van een hertogin bijna overleden was na een avond met hem door te brengen.

Christian

Christian wilde weer vertrekken toen er geen antwoord kwam vanuit zijn vertrekken. Hij werd echter tegengehouden door een stem die door de gang klonk. Het was zijn broertje die hem duidelijk wilde spreken. Christian wist zeker dat dit om de bruiloft zal gaan. "Calm down, is it that urgent?" zei Christian toen Charles nog net niet aan kwam rennen. Tot zijn verbazing vertelde Christian hem echter iets heel anders dan dat hij verwacht had dat zijn broertje ging zeggen. "Wait he is planning on doing what?!" zei Christian verbaasd. Hun vader kon niet serieus zijn. Hij moest wel heel erg gek in zijn hoofd zijn om die beslissing te maken. Zelfs Christian wist dat ze niet genoeg mannen hadden om van Italië te winnen en voor wat? Als hij zo graag meer macht wilt hebben kan hij ook verbonden aangaan of door huwelijken. Daarnaast waren er andere landen die ze beter aan konden vallen en waarvan ze het wel zouden kunnen winnen. Dit was werkelijk gewoon een zelfmoordmissie.
Zijn vader was echt te ver aan het gaan. Als hij in een gekke bui nu al deze beslissingen neemt, wat zal hij dan wel niet in de toekomst doen? Christian dacht dat zijn vader zijn beste tijd misschien wel gehad had. Hij heeft vele mooie jaren op de troon gehad, maar nu begon hij om de een of andere manier écht door te draaien. Misschien was het maar beter als iemand hem zou stoppen. Die aanval op Italië gaat écht te ver, het kan Frankrijk alles kosten. "Oh yes the wedding, I heard. Congrats man," grijnsde Christian. Aan Charles zijn gezicht te zien leek hij er echter niet zo blij mee wat Christian toch wel wat verbaasde. Christian wist dat Charles van plezier hield en van de aandacht van dames. Christian begreep niet waarom hij het dan zo erg vond om met Aurora te trouwen, want Christian moest zeggen dat Aurora niet bepaald de lelijkste was die hier aan het hof is gekomen. Ze was veel te jong voor Christian, maar hij dacht wel dat het mogelijk een goede match kon zijn voor zijn broertje. Zijn broertje was namelijk nogal rebels. Christian dacht wel dat Aurora wellicht een kans had om hem wat te temmen. "You don't seem too happy to be marrying?" Christian herinnerde zich nu dat ook Aurora niet heel blij leek te zijn. Dat was ook wel te begrijpen aangezien ze er net pas was. "You know I just crossed paths with Aurora. She seemd kind of scared too. Maybe you guys should have a converstation. You both are in the same boat. And let's be honest, you guys haven't actually spoken to each other since her arrival apart from the formal stuff. Maybe it's good to have a talk. Maybe it'll make both of you less nervous," stelde Christian voor. Hij dacht dat de twee nog niet echt gesproken hadden en aangezien ze morgen zullen trouwen leek het Christian wel slim als ze dat wel gingen doen. "I mean I can't really help you with the wedding stuff, I am not quite experienced with that. The only thing I can tell you is that Francis and Mary were not sure about each other at first too. The start of their courtship wasn't that lovely either. However, you know how they ended up. They actually loved each other."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Leyla voelde haar wangen toch iets van een blosje krijgen wanneer Aurora het door bleek te hebben dat ze toch iets van interesse had voor de man die blijkbaar Christian heette. Het gesprek dat ze gehad hadden had nog niet eens 5 minuten geduurd, echter was er iets aan hem wat Leyla toch wel interessant vind. Hij kwam over als een aardige, sympathieke man en over het algemeen had Leyla toch een goed gevoel bij hem gehad. Al probeerde ze niet te hard van stapel te lopen en meteen al allerlei ideeën in haar hoofd te halen. Zoals Aurora ook al zei, de man had geen titel, geen macht, hij was alleen maar de bastaardzoon van de koning en dat was hoogstwaarschijnlijk niet de toekomst die de ouders van Leyla voor hun dochter zagen. Eigenlijk moest ze op zoek naar een hertog of een markies, iemand die geld had, een titel en niet bekend stond als een bastaard. Daarom probeerde Leyla maar ook snel het idee vergeten van Christan. “I don’t know, Aurora. As you’re saying, he doesn’t have a title, or power. So maybe I shouldn’t be considering him as a possible suitor.” Mompelde ze ietwat onzeker terwijl ze met de vrouw meeliep. Het was misschien verstandiger om verder te zoeken naar een mogelijke minnaar.
Eenmaal aangekomen bij de kamer van Aurora liet Leyla eerst de prinses naar binnen en volgde ze daarna zelf om vervolgens de deur achter haar te sluiten. “I heard the news, yes.” Bevestigde Leyla terwijl ze de kamer verder inliep. Met haar ogen volgde Leyla Aurora die door de kamer aan het ijsberen was. Geduldig hoorde Leyla de prinses uit, ze liet de jonge vrouw maar gewoon spreken zodat ze alles van haar ziel af kon praten. Pas wanneer ze uitgesproken was zou Leyla beginnen met het geven van advies, of proberen haar te kalmeren. Het was duidelijk dat Aurora erg overstuur was van het nieuws dat ze te horen gekregen had, iets was maar al te goed begrijpen was. Wanneer ze aankwamen had iedereen het idee dat het echtpaar eerst de tijd zou hebben elkaar te leren kennen, een connectie op te bouwen en toch iets aan elkaar op te warmen. Dit was nu allemaal van hun weggenomen, in 1 klap. “M’lady..” Begon Leyla, terwijl ze ondertussen nog steeds zocht naar de juiste woorden om te gebruiken. “I know that this may be all happening so fast, but maybe you could see this as an opportunity to help the people at home. The French could mean a lot to Spain right now.” Leyla had geen idee of dit daadwerkelijk zou helpen maar ze hoopte toch wel dat het Aurora ook de positieve kant van dit snelle huwelijk zou laten inzien. “And you should never be doubting about whether you’d be good enough. We’ve known each other for almost our entire life and I can guarantee you that any prince that would get to marry you can consider himself lucky.” Elk woord van wat ze sprak meende ze volledig. Aurora was altijd vriendelijk, meende het beste voor de mensen om haar heen en zou een daadwerkelijk prachtige leider zijn voor het land.

Christian had dus al wel woord gekregen over de bruiloft, echter wanneer Charles hem verteld had over de oorlog op Italië leek hij toch wel verbaasd te zijn. dat gaf weg aan Charles dat de oorlog op Italië alleen nog verteld was aan de mensen die zich zojuist in de vergaderzaal hadden verzameld. “There is no way we could win a war on Italy, not with the men we have left of our last war. We need time to regroup and collect more men.” Het leek Charles daadwerkelijk onmogelijk om een gevecht tegen Italië op dit moment te winnen. Hoe zijn vader dan ook dacht dat dit een verstandig idee was was echt een raadsel voor de prins en nog een groter raadsel was hoe ze het beste zijn vader kon stoppen. Al leek er niet echt een kans te zijn dat dit mogelijk was, dat betekende niet dat Charles zou opgeven met een idee te bedenken. Hopelijk kon zijn broer dan ook helpen om een einde te brengen aan dit plan.
Wanneer Charles gefeliciteerd werd door zijn broer op het huwelijk kon hij toch niet helpen om de man met een opgeheven wenkbrauw aan te kijken. In zijn ogen was dit niet echt iets waarvoor hij gefeliciteerd moest worden, aangezien het niets iets was waar hij nu bepaald naar uitkeek. Charles was erg gesteld op de vrijheid die hij had en dit kon allemaal veranderen wanneer hij getrouwd was. Wat als Aurora moeilijk zou gaan doen wanneer hij verschillende minnaressen mee naar bed zou nemen? Of ze erg aanhankelijk zou worden? Dat waren niet bepaald de dingen waar Charles naar uit keek. Christian leek zelf ook al door te hebben dat zijn jongere broertje niet geheel blij was over het huwelijk. “Not only don’t I seem to be not too happy about the marriage. I, in fact, am not happy about this whole thing.” Het ging ineens allemaal zo snel. Natuurlijk zou het huwelijk er vroeg of laat komen maar Charles had toch gehoopt dat het wat langer zou duren voor het daadwerkelijk zo ver was.
Ietwat verrast keek Charles op bij het horen dat Christian zojuist Aurora tegengekomen was. Al was hij wel minder verrast bij het horen dat Aurora zelf ook niet al te blij was met dit nieuws. “Maybe you’re right. Maybe I should talk to her… But I wouldn’t even know what to say.” Mompelde Charles. Hij was niet bepaald de beste met het uitdrukken van zijn gevoelens, dus om het dan ook nog eens over die gevoelens te hebben met iemand die hij nauwelijks tot vrijwel niet kende was nog eens een extra stap. “But, what if Aurora and me aren’t as lucky as Francis and Mary? What if we end up like father and Catherine?” Dat was niet de toekomst die Charles voor zichzelf wou hebben, zijn vader en moeder waren niet bepaald het blije koppel waar je over las in de sprookjesboeken, ze waren vrijwel compleet het tegenovergestelde.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Aurora

Aurora keek naar Leyla die op haar antwoordde. "I just can't stop myself from thinking about what this whole thing means to me. I can't keep thinking about how my life will be effected by this. I know that this is probably the right thing to do for my country and for my people, but I just can't help myself but wonder what this does to me and I absolutely hate myself for it. I hate myself for the fact that I am willing to let this opportunity for my country slide out of my own personal fear," zei Aurora die naar Leyla keek. Aurora kon het niet helpen dat ze egoïstische gedachtes had. Ze wilde deze kans voor haar land echt laten gaan vanwege haar persoonlijke angsten. Aurora wist dat ze er zich over heen moest zetten en dat ze moest doen wat goed was voor Spanje. Haar leven betekende niks meer dan een symbool voor politiek. Het was niet werkelijk dat zij er toe deed, wat er toe deed was de offers die ze maakte voor haar land. "Besides, I'm sure you've heard the rumors about Charles too. Nobels aren't too fond of him because of his rebelious past, especially around the ladies. I mean you remember that story about that girl that almost died after spending a night with him," vervolgde Aurora die haar armen over elkaar heen sloeg.
Ze vroeg zich af of haar trouwjurk überhaupt al klaar was. Ze was er wel van op de hoogte dat deze gemaakt werd voor het toekomstige huwelijk, maar ze had geen idee of deze überhaupt al aan gekomen was. Dit hele gebeuren is dan ook zeer vreemd verlopen. Normaal zou de verloving eerst officieel bekend gemaakt worden op een feest, daar is nu de tijd niet eens voor geweest. Aurora kende de man die ze morgen zou gaan trouwen niet eens. "You and I both know you're just saying that to make me feel at ease. I'm young and inexperienced. I doubt any man would want to marry me at this point in my life. They don't even trust me enough at home to let me rule my own country. They think I'm too young and weak."
Aurora wilde niet tot last zijn. Charles zat er vast niet op te wachten om met haar te trouwen. Daarom zou ze het hem zeker niet kwalijk nemen als hij gebruik zou maken van zijn vrijheid en hij minnaressen zou nemen. Op zijn minst was een van de twee dan nog gelukkig. Dit was het moment waar ze naar opgegroeid is. Haar hele leven is ze getraind op hoe ze een goede vrouw en koningin kan zijn. Nu begon dat allemaal ook echt van start te komen. Al haar gedachtes waren maar gedachtes. In de werkelijke wereld stond ze geen kans als vrouw. "Gosh Leyla I don't even fully know how this whole marriage thing works. Sure, the nobels have thought me over the years but I haven't finished my lessons on that. I mean I don't think anyone thought it would be all happening so soon," zei Aurora die weer op haar bed plek nam. Mary, koningin van Scottland had het duidelijk wel getroffen in deze familie. Zij was oprecht gelukkig getrouwd met Charles zijn broer Francis. Tragisch genoeg overleed Francis echter. Aurora keek zeer tegen Mary op. Van de manier waarop ze het land regeerde, tot haar liefde. Aurora hoopte dat ze net als haar kon zijn, al wist Aurora dat dit erg ambitieus was.

Christian

Christian keek hoofdschuddend naar Charles. "Relax brother, it's going to be fine. I mean you guys had to marry someday. What's done, is done. After that it will probably take some tension away. You don't have to worry about the day you might have to wed, besides I think it will give you some freedom back. You don't have to behave around ladies anymore and stay away from them since the time of courtship is over. Once you are married you are actually allowed again to go with other woman. I mean luckily for you, marriage doesn't cost you a thing. You don't have to make big sacrifices," vertelde hij zijn broertje. Christian was blij dat hij als man geboren was. Hij zal zo nooit zijn vrijheid verliezen aan een of andere vrouw, tenzij hij deze vrijwillig opgeeft. Christian wist ook niet precies waar Charles het over moest hebben. Christian kon zich niet bepaald in zijn schoenen verplaatsen. "Well I don't know, get to know her, tell her your thoughts and concerns about the rush, ask her how she feels about it, god I don't know. I'm sure you'll figure out what to say." Christian kon moeilijk het hele gesprek voor Charles voorbereiden. Het was iets oprechtst wat gewoon plaats moest vinden en waar je geen script voor moest maken. "Well maybe you guys will be as lucky and maybe you guys won't. However what happens, happens. You know this is the right thing to do for France. I mean we aren't lucky enough to make decisions based on our feelings. We have to think about the people of France and how it effects them." De royalty hebben nou eenmaal niet het recht om te handelen uit emotie. Dat konden ze zich niet veroorloven. Als iemand van het koningshuis had je veel rechten en voordelen, maar je leverde er ook behoorlijk wat voor in. Je moest veel offers maken voor je land en je moest jezelf daar vaak bij aan de kant schuiven. "Oh Charles, Aurora didn't seem that bad. She didn't come across as a Catherine type. I mean I don't think you guys will ever be as bad as our father and Catherine. Besides, if it turns out to be like that, you can always just ignore her, apart from formal events, and have mistresses. Basically how our dad handles Catherine," zei Christian met een kleine grijns op zijn gezicht. Door dit gesprek keerde Chris zijn gedachten steeds terug naar de dame die hij zojuist ontmoet had. Hun gesprek was nergens over gegaan, en was onschuldig, maar er was iets aan haar wat zijn aandacht trok. "But that's all I can say, I don't know how these things go either or how to handle them. I mean I helped Francis when he got married, but that was different I think. He actually proposed to her and they married out of love, so I don't know Charles. I gues you have to figure some of these things out on your own," concludeerde Christian. "Anyways if you're going to talk to Aurora, I'll try and talk some sense into dad. He can't go through with the attack. Like you said, we haven't gotten enough men." Ondanks dat Christiaan maar een bastaard-zoon was, had hij wel een goede band met zijn vader. Misschien lukte het hem dus wel om hem weer in het gareel te krijgen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Leyla had toch aardig wat medelijden gekregen met Aurora. Ze had ook geen idee wat ze voor haar kon doen, wat de juiste woorden waren en hoe ze de gehele situatie kon verlichten. Het leek een onmogelijke missie maar dat weerhield Leyla er niet van om alsnog haar best te doen om er voor haar vriendin te zijn. Opnieuw luisterde Leyla aandachtig naar de woorden die de mond van Aurora verlieten om zeker te weten dat ze alles meekreeg en haar goed begreep. Sowieso ging ze ervan uit dat Aurora het fijn zou vinden om gehoren te worden en dat was ook het minste wat Leyla voor haar kon doen. “You shouldn’t hate yourself for thinking about you. It’s important to also think about yourself.” Leyla stond nog altijd op dezelfde plek en keek vanaf daar naar Aurora, hopend dat wat ze zei bij haar binnen kwam. “But as you said, this is a personal fear. Everything will be okay, as long as you work through this fear of yours. Then you will be able to do anything.” De vraag was dan natuurlijk hoe Aurora het beste door deze angst heen kon werken en dat was een vraag waar Layla zelf ook toch wel over na moest denken voor ze daar antwoord op kon geven. Wanneer de geruchten over Charles werden opgebracht moest Leyla toch wel even slikken, natuurlijk had ze er over gehoord, hoe kon het ook anders. "I'm sure there is an explanation for that." Probeerde ze meteen goed te praten. "Maybe you should talk to him, about the rumours but also about your feelings on the marriage." Niet dat Leyla het erg vond om met haar te praten maar ze kon misschien meer bereiken door te spreken met Charles zelf.
Een kleine glimlach verscheen op het gezicht van Leyla terwijl ze met haar hoofd begon te schudden. "Aurora, no." Begon ze met een zachte glimlach nog steeds op haar gezicht. "I'm saying it because I mean it. I know better than to lie to you." Leyla kon niet in woorden uitdrukken hoe geweldig ze Aurora vond, hoe erg ze naar haar opkeek als prinses en hoe blij ze was dat ze iemand als Aurora haar vriendin kon noemen. "The fact that people don't trust you back in Spain has nothing to do with you but everything to do with their distrust of women in general." Het had elke andere vrouw kunnen zijn in de positie van Aurora en dat had niks aan de situatie veranderd. Ze wouden gewoon graag een man op de troon zien, iets wat ze met dit huwelijk zouden krijgen ook.
Helaas voor Aurora had ook Leyla geen idee hoe zo'n huwelijk in elkaar zat, ondanks de ouders van Leyla hun dochter als sinds 16-jarige leeftijd probeerde te koppelen aan een minnaar met wie ze kon trouwen. "Well, I can't help you either with all the logistics of it, but I will be next to you, supporting you, every step of the way." Uiteindelijk greep Leyla naar de hand van Aurora en keek ze met haar ogen strak naar die van de prinses. "You won't have to do this alone, I won't let you."

Charles wist dat zijn broer het goed bedoelde maar toch vielen de woorden ‘relax brother’ niet helemaal goed bij de jonge prins. Zulke woorden waren makkelijk voor hem te zeggen, hij was niet degene die nu moest trouwen met een vrouw die hij niet kende. Sowieso was Christian altijd degene met meer vrijheid, een situatie als deze zou hem eigenlijk vrijwel nooit overkomen. Geïrriteerd zuchtte Charles dan ook door het horen dat hij zogenaamd kalm aan moest doen, al zorgde de rest van zijn broer zijn woorden ervoor dat deze irritaties weg genomen werden. Eigenlijk begon Charles in te zien dat zijn broer misschien eigenlijk wel gelijk had. Door getrouwd te zijn hoefde hij niet langer zijn best te doen om de verloving tot stand te houden, er was dan niks meer te veranderen. Door met andere vrouwen naar bed te gaan tijdens de verloving kon Aurora altijd nog zeggen dat ze zich wou terug trekken en door een huwelijk zou dat niet meer kunnen. Met een kleine grijns op zijn gezicht begon Charles te knikken. “You know what? I think you might be right.” Lachte Charles en gaf zijn broer een kleine schouderklop.
Nu Charles aanhoorde wat hij allemaal tegen Aurora kon zeggen, waar ze het allemaal over konden hebben, dan klonk het toch wel logisch en toch had hij er eerder niet zelf op kunnen komen. Dat was dan waarom hij ook zo opkeek naar zijn broer, hij leek altijd te weten wat hij moest zeggen en Charles zag hem toch als een wijze man. “Maybe I should indeed talk to her.” Mompelde Charles met tegenzin, de gedachte van een gesprek starten met Aurora was toch wel iets wat hij zelf aardig eng vond. Wat als ze niks gemeen hadden? Of ze het niet goed konden vinden? Of wat als er uit het gesprek kwam dat dit huwelijk niet goed voor hen beide was? De prins bleek meer vragen te hebben dan antwoorden en de enige manier om op die antwoorden te komen was om dan toch met Aurora in gesprek te gaan. Na zijn gesprek met Christian zou hij de jonge vrouw dan misschien toch maar opzoeken.
Het was inderdaad nog maar even afwachten of Charles en Aurora zouden eindigen als zijn broer en zijn vrouw of zoals zijn vader en moeder. Natuurlijk hoopte Charles op het eerste. Het leek er op dat de tweede ook niet snel zou gebeuren aangezien Christian bevestigde dat Aurora niet op hem overgekomen was als hetzelfde type als zijn moeder. Charles hield van zijn moeder maar zelfs hij kon niet ontkennen wat voor type zijn moeder was. De vrouw deed altijd alles om dingen te krijgen zoals zij ze wou hebben.
Charles knikte kort wanneer Christian zei dat hij met zijn vader zou praten. “You do that, then I’m going to see if I can find Aurora.” Met deze woorden liep de jonge prins weer verder, op zoek naar waar Aurora zou kunnen uithangen. Zijn eerste gok was haar kamer en dat was dan ook de kant die hij op liep.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Aurora

Aurora keek naar Leyla die op haar opmerkingen in ging. "Unfortunatly, as a princess, I don't have the privillige to think about myself. So I guess I just have to do what I always do: toughen up and get over myself," knikte Aurora. Het leven als prinses was misschien een droom van velen, als je er echter een bent denk je daar wel anders over. Aurora dacht er vaak aan hoe haar leven geweest zou zijn als ze niet in een koninklijke familie geboren zou zijn. Ze droomde van de vrijheid die normale mensen hadden.
Leyla had een punt, misschien was het een goed idee om eens met Charles te gaan praten. Aurora had hem immers nog niet één keer gesproken sinds haar aankomst. Aangezien ze morgen met elkaar zullen gaan trouwen was het dus niet zo'n heel gek idee om elkaar op zijn minst één keer gesproken te hebben. Nu was het namelijk net alsof ze een complete vreemdeling ging trouwen. "I certainly hope there is an explanation for all of it, otherwise I don't know if I can go through with this wedding. His company could potentially endanger me Leyla," vervolgde Aurora die even na dacht. Ondanks dat Spanje, Frankrijk op het moment goed kon gebruiken was het het niet waard als haar leven daarmee in gevaar liep. Spanje had haar koningin nodig. Als Aurora zou overlijden zou dat voor veel spanning zorgen in Spanje, aangezien ze de enige erfgenaam is voor de troon. Een periode van machtsgrepen zal het gevolg zijn van haar dood. Daarom was het ook van groot belang dat Aurora zelf voor erfgenamen zou gaan zorgen. Als ze dan kwam te overlijden was er iemand die haar kon opvolgen. "I know, it's absolutely disgusting how we are treated as woman. I certainly do not get why we are worth less than men. After all, without woman, none of us would be here today. We have a verry important task." Aurora ging tegenover Leyla staan en pakte haar handen even vast. "That's why it's so important to me that my all ladies, including you, find the right man. A man that will treat you right, a man that you actually love, a man that will make you happy and feel safe. I will do anything in my power to make sure of that. I want you guys to live the life I can never have," sprak ze vanuit haar hart.
Aurora vond het verschrikkelijk hoe er met vrouwen om werd gegaan en hoe zij zoveel minder rechten hadden als mannen. Als koningin zou ze daar dan ook graag wat aan willen doen. Ze zou er graag voor willen zorgen dat vrouwen het beter kregen en niet meer met een minachtende blik werden gezien. Daarom had ze gehoopt ooit een man te vinden die daar net zo over dacht en waarmee ze de tradities kon verbreken. Een voorbeeld van een traditie die ze bijvoorbeeld verschrikkelijk vond was de consumation. Het was een typisch door mannen bedacht ritueel. Het was onzin dat dit nodig was om het huwelijk te bevestigen, het was gewoon waar de mannen op kickte. Zo konden ze opscheppen over hun vrouwen en degene van de kerk die dit ritueel moesten bijwonen om het te bevestigen waren gewoon vieze mannen die erop kickte om het te zien. Aurora was zeer tegen dit ritueel. Wat er tijdens het ritueel gebeurde was, volgens haar, iets privé. Het was iets wat alleen bestemd was voor haar man om te zien en voor niemand anders.
Ze dacht echter niet dat Charles de man was waarmee ze haar gewenste veranderingen zal doorvoeren. Hij kwam over als een typische prins die niks gaf om de levens van vrouwen maar ze slechts als een plezier object zag. Daarnaast konden ze niet zomaar alle rituelen verbannen, de kerk zou dan tegen hen keren en dat zou alleen maar voor veel gedoe zorgen.
"Thank you Lelya, truly. Thank you for always being there for me," zei Aurora waarna Leyla omhelsde. "Now enough of the sad talk. We have a wedding to prepare. Starting with me talking to Charles," knikte Aurora toen terwijl ze haar jurk even strak trok. "Could you get the other ladies and the seamstress? Make sure all of our dresses are in my quarters. We just have to make sure our dresses fit and we are ready, the other things are taken care of by the servants." Aurora vertrok zelf uit haar vertrekken om op zoek te gaan naar Charles. Ver hoefde ze echter niet te lopen aangezien hij de kant van haar vertrekken op kwam, alsof hij ook op zoek naar haar was. Aurora maakte een buiging voor hem. "Prince Charles, I was hoping we could have a word," sprak ze hem aan.

Christian

Christian zag de blik van zijn broer langzaam, maar zeker, veranderen. Het leek er dus op dat zijn woorden hem geholpen hadden. Ondanks dat het huwelijk voor hem niet zo veel zal veranderen, vond Chris het alsnog sneu voor hem dat hij met al deze dingen al zo vroeg lastig gevallen werd. Christian was zelf ongeveer even oud als Francis. Christian kon zich nog wel herinneren dat Francis zich, op Charles zijn leeftijd, veel minder zorgen hoefde te maken om dit soort zaken. Natuurlijk werd hij hier en daar wel al voorbereid op zijn toekomst als man en koning, maar er was ook nog veel vrijheid voor lol. Christian kon zich nog al te goed herinneren hoe hij altijd van alles met Francis deed en hoe veel lol ze dan hadden. Van zwaard gevechten tot voetbal. Het leek er echter niet op dat Charles veel tijd had voor die dingen. Hij werd al redelijk veel betrokken in politieke zaken en zou dus ook nu al gaan trouwen. Christian moest er niet eens aan denken. Zelf was hij nog lang niet van plan om zich te verbinden aan een vrouw. Hij deed dan ook niet echt aan relaties. Natuurlijk had hij hier en daar wel eens een eenmalig avontuurtje met een dame. Het was moeilijk om dit niet te laten gebeuren met de schoonheden die hier allemaal op het hof voorbijkwamen. Het was als een soort lopende band, vele van hun waren hier slechts met hun ouders op staatsbezoek. Dat zorgde ook voor weinig gedoe. Zo kon een vrouw niet heel afhankelijk gaan doen, aangezien ze snel toch weer zullen vertrekken.
"Ofcourse I'm right, aren't I always?" zei Christian plaagend. Hij was blij dat hij zijn broertje wat rust heeft kunnen geven. "One more thing before you go, this is something I've learned from Francis, for a marrige to work you'll both have to make compromises. I know both Francis and Mary had to make a lot of them, but look where it has gotten them. So it shouldn't just be Aurora that has to change everything so it is as you please. That will only cause tension and will probably have you guys ending up as Catherine and Henry," bracht Christian, Charles bij. Ondanks dat het de gewoonte was dat alleen vrouwen dingen inleverde voor het huwelijk en de mannen maar moesten gehoorzamen, was dit niet hoe een goed huwelijk tot stand kwam. Dat was wel te zien aan zijn vader die alle macht wilde hebben en niet eens de moeite nam om naar zijn vrouw te luisteren. Francis was echter anders geweest. Die was wel bereid om naar Mary te luisteren. Christian vertelde zit aan zijn broertje aangezien hij wist dat Charles wel wat weg had van hun vader als het ging om de vrouwen. Beiden leken ze het motto te hebben 'hoe meer, hoe beter'. "Goodluck Charles," zei Chris nog voordat hij zelf naar hun vader vertrok.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Terwijl Charles door de gangen aan het dwalen was onderweg naar de kamers van Aurora bleven er meerdere gedachten door zijn hoofd spoken, zowel over de bruiloft maar ook zeker wel de aanval die zijn vader tegen Italië aan het plannen was. Het was allemaal zo veel en het gebeurde ook nog eens gelijk dat het ervoor zorgde dat de jongeman niet goed wist waar hij zijn focus op moest leggen. Gelukkig was dat waar zijn broer Chris te hulp schoot. Hij zei zelf dat hij Henry zou praten, dat maakte dat Charles zich zelf meer kon richten op Aurora en de bruiloft. Zoiets voelde dan toch als een last van zijn schouder en daar was hij zijn broer zeker wel dankbaar voor. Daarnaast was de kans ook groot dat Christian beter wist wat hij moest zeggen tegen hun vader dan Charles. Christian was goed met zijn woorden, dus als er iemand was die tot zijn vader kon doordringen dan was hij het waarschijnlijk wel. Of althans, dat was hoe Charles het zag, voornamelijk omdat hij zo naar zijn broer opkeek.
Door zo diep in gedachten verzonken te zijn had Charles helemaal niet door dat hij al zo bij de kamers van Aurora was, of in ieder geval genoeg in de buurt om haar in de gangen tegen te komen. Gelukkig was ze alleen, dat maakte het toch wel makkelijker om een gesprek te beginnen. Al werd het al helemaal makkelijk wanneer de prinses zelf aangaf hopen te kunnen spreken met de prins. Ook hij maakte een korte buiging naar Aurora toe. Wanneer hij overeind kwam knikte hij kort met zijn hoofd. “I was actually hoping the same thing.” Gaf hij meteen toe, al was Charles toch wel nieuwsgierig waar Aurora het over wou hebben. Hij wist zelf nog nauwelijks waar hij het over wou hebben. “So, I presume this isn’t a bad time to talk?” Aangezien zij aangaf ook met hem te willen praten ging hij er toch wel van uit dat ze zelf op het moment ook niet zo druk was en ze dus beide tijd hadden om dit gesprek aan te gaan.
Charles hield zijn arm uit zodat Aurora deze kon aannemen, dan konden ze arm in arm verder lopen. Dat was natuurlijk als zij zich comfortabel zou voelen zo met de jonge man te lopen. “Care for a stroll through the gardens while we continue this conversation?” Als het moest kon Charles zeker wel manieren hebben. Hij had zeker wel genoeg lessen en preken gehad over hoe hij zich moest gedragen en hoewel hij er voor grotendeels niet heel veel mee deed leek het hem nu toch wel een goed moment om een beetje van dat goede gedrag toe te passen. Met een afwachtende blik en zachte glimlach keek hij naar Aurora. De tuinen zagen er prachtig uit rond deze tijd van het jaar en het was mooi weer, het perfecte moment dus om even buiten rond te lopen. Daarnaast zouden mensen de twee dan ook samen zien, wat toch een goed beeld zou geven voor iedereen binnen het kasteel. Dat was natuurlijk ook nog iets waar rekening mee gehouden moest worden, er mochten geen geruchten ontstaan. Voor de buitenwereld moest hun huwelijk perfect lijken, wat er ook gebeurde.

Het brak Leyla haar hart om te horen hoe Aurora vond dat ze niet aan haarzelf kon denken. Echter had ze wel gelijk, als prinses was het haast onmogelijk om voor jezelf te kiezen, om te denken aan wat jij graag had willen hebben. Je moest altijd denken aan alle politieke zaken die er bij kwamen kijken, denken aan wat het kon doen met bondgenoten die je had of juist hoe het zou overkomen op de vijanden. Ook al was Aurora nog koningin van Frankrijk maar een prinses, dit waren nog steeds dingen waar ze zich nu al erg bewust van moest zijn. Uiteraard klonk het leven van een prinses altijd als luxe, je had bedienden die alles voor je deden, eindeloos goud en juwelen en een groot kasteel maar er kwam zoveel meer bij kijken. Dat was iets wat de meeste mensen zich niet realiseerden. Leyla eerst zelf ook niet, als klein meisje was ze altijd erg jaloers op alle prinsessen en koningin maar naarmate ze ouders werd en al helemaal wanneer ze hofdame werd van Aurora begon ze zich te realiseren dat zo’n leven nog lang niet zo geweldig was als dat iedereen het liet lijken.
“Just hear him out. You know how bad rumors can get inside the castle.” Geruchten waren vreselijk, ze konden zich zo snel verspreiden en voor je het wist dacht iedereen dat je iets gedaan had of dat er iets gebeurd was wat helemaal niet het geval was of ineens wist iedereen je diepste geheimen. Leyla had gelukkig zelf nog nooit in het spotlicht gestaan als het ging om een groot gerucht wat haar haar imago kon kosten maar ze was zeker bang voor de dag dat het zou gebeuren. Al moest Leyla ook wel eerlijk zijn, ze was ook zeker wel het type persoon die gezellig mee roddelde als er een gerucht de ronde ging over iemand. Hoe kon ze niet? Het was gewoon te verleidelijk om zich stil te houden en niet alle geruchten te horen.
De woorden die Aurora sprak waren duidelijk oprecht en gemeend, wat maakte dat ze alleen nog maar harder aankwamen bij Leyla. “Thank you, m’lady.” Ze was daadwerkelijk te lief soms, vooral voor haar hofdames. Dat stelde Leyla toch wel gerust dat ze een goede koningin zou zijn, een koningin die daadwerkelijk zou geven om het volk en de mensen om haar heen. Dit kon natuurlijk ook een nadeel zijn, mensen konden dit tegen je gebruiken maar in de ogen van Leyla was het grotendeels een goed ding dat Aurora zo zorgzaam was. “I’ll try my best to find a man that you’ll approve of, ofcourse.” Voegde Leyla nog toe. Natuurlijk zou Aurora de man van Leyla moeten goedkeuren, dat was graag hoe Leyla het wou hebben.
Leyla vond het geen probleem om er voor Aurora te zijn wanneer ze het nodig had, daar waren ze vriendinnen voor. “Of course, dear. Now, good luck with Charles.” En met die woorden was Leyla alleen achtergebleven in de kamer van Aurora. Ze was nog even achter gebleven om alvast op zoek te gaan naar de jurk van Aurora en deze klaar te leggen zodat er straks meteen aan gewerkt kon worden. Eenmaal deze klaar lag op het bed verliet Leyla de kamer om opzoek te gaan naar de andere 3 hofdames. Al leek deze zoektocht iets uitgesteld te worden wanneer ze in de verte een bekend gezicht zag lopen. Christian, de man waar ze eerder mee gesproken had. Ze versnelde iets haar pas zodat ze naast hem kon lopen. “I’ll no longer wander the halls aimlessly. I finally figured out what I’m supposed to do.” Zei ze plagerig, doelend op het gesprek dat ze eerder deze dag gehad hadden.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Aurora

Aurora wist dat Leyla haar ontmoeting met Christian simpele was geweest, maar Aurora had aan Leyla gezien dat hij haar wel interesseerde. Natuurlijk kon het iets onschuldigs geweest zijn, maar als Leyla hem echt als man wilde zou Aurora ervoor zorgen dat dit mogelijk was. Aurora wist namelijk dat Leyla haar familie wilde dat ze een man met macht en een titel trouwde. Desnoods kon Aurora een titel geven aan Christian in de naam van Spanje. Als ze eenmaal aan de macht was kon ze ervoor zorgen dat hij een titel kreeg.
Aurora was opgelucht toen Charles antwoordde dat hij ook op een gesprek gehoopt had. Het was wel toevallig geweest dat ze beide op weg waren gegaan om de ander te vinden voor een gesprek. "No it isn't at all," knikte Aurora. Als het nu niet uit zou komen was ze immers zelf niet naar hem op zoek gegaan. "That sounds lovely," glimlachde Aurora klein toen hij voorstelde om een wandeling te maken door de tuinen. Ze haakte haar arm dan ook door die van hem en volgde Charles toen naar de tuinen. "I was hoping to talk to you about our marrige. I know it's kind of predictable, but nevertheless a important thing to discuss," vertelde Aurora hem terwijl ze door de gangen liepen. "I saw the news was as shocking for you as it was for me, so that's why I though it would be good to have a word about it. After al we haven't really spoken since my arrival and it would be mad to marry someone you haven't spoken once," vervolgde Aurora zonder nog al te diep in te gaan op wat ze hem precies wilde vertellen. Op deze gangen waren ze nog altijd omringt door personeel en gasten. In de tuinen zouden ze dus iets meer privacy hebben.
Toen ze dan ook de tuinen in liepen probeerde Aurora op een rijtje te krijgen waar ze het met hem over wilde hebben. "Although I am very thankfull for the alliance between Spain and France that will start after we wed, I can't deny I do have my concerns," begon Aurora terwijl ze rustig door liep. "I don't want to offend you in any way, I am just hoping to clear some things up, but I would lie if I hadn't heard the rumors that are going around about you. People are saying you are this rebelious boy and I also heard a story about a lady that almost died during her night with you. So I must admit those rumors freighten me a bit. Although Spain may need this alliance, Spain also needs it's queen alive. If I die that would mean great trouble for Spain since there are no heirs left worthy of the throne after the attack," vertelde ze voorzichtig. Het was totaal haar bedoeling niet hem daarmee dingen te verwijten, ze wilde gewoon simpelweg de waarheden achter de geruchten weten. Aan het hof werden verhalen namelijk nog wel eens verdraaid.
"Also, this probably sound foolish, but marrige has always been a fear of mine. I don't know why, but it just freightens me. I always thought I would have had enough time to grow out of that fear and grow stronger before I would actually marry, but as it turns out, I don't." Aurora haar stem klonk spijtig. " I don't know it just seems like a lot of presure to be a wife and I am still so young. I guess I'm just affraid I am going to be a disappointment."
Aurora keek na haar bedenkingen uitgesproken te hebben even goed naar de tuin om hun heen. Het was een prachtig zicht en anders dan dat ze ooit had gezien. In Spanje hadden ze wel tuinen, maar niet zo mooi als deze. "You certainly don't have to worry though. I will do my absolute best to be a good wife and a good princess. Now what was it you wanted to talk to me about?" vroeg Aurora aan Charles. Ze was wel benieuwd geworden naar de reden waarom hij met haar wilde preken als had ze zo'n vermoeden dat het om dezelfde reden was.

Christian

Christian hoopte maar dat het hem zou lukken om nog wat zinnigs in zijn vaders hoofd te kunnen praten. De laatste tijd leek er namelijk niet echt meer met hem te praten, alsof hij zich compleet had buiten gesloten van de buitenwereld en al zijn beslissingen zelf impulsief maakte. Dit maakte hem op het moment geen goede koning voor Frankrijk. Dit maakte hem zelfs misschien wel gevaarlijk.
Toen Christian net wilde vertrekken om op zoek te gaan naar zijn vader werd hij tegengehouden door een bekende stem. Het was de jongedame die hij eerder op de dag was tegen gekomen in de gang, net nadat het nieuws over de bruiloft naar buiten was gebracht. De dame kwam naast hem lopen en vertelde hem dat ze eindelijk wist wat ze moest doen. "Well that's good to hear. So does that means I can cancel my meeting with the king, about some lady walking aimlessly while there are a lot of thins that need to be done for tomorrow?" Zei Christian grappend met een glimlach op zijn gezicht. "I hope princess Aurora is feeling a bit better, she seemed quite anxious when she interrupted our conversation earlier," vervolgde Christian. Hij was er immers niet helemaal zeker van dat zijn broertje het zou lukken om een gesprek met Aurora te voeren. Daarom was dit misschien een manier om informatie voor hem te achterhalen. "I actually just spoke to Charles. He's feeling a bit nervous as well which I can understand given the situation. I just feel bad for those two, they are so young. It's a pitty they are not given the time to grow up first and be an actual children. I guess that's just the price you pay for being of the royal family." Ondanks dat Chris ook een soort van bij de koninklijke familie hoorde, had hij niet alle verantwoordelijkheden. Ook werd hij buiten zo'n beetje alle politieke zaken gehouden. "Oh pardon me by the way, I just realised I haven't even introduced myself yet. I am Christian Barone," zei Chris. Hij had ook nog niet het genoegen gehad om de jongedame te leren kennen. Hij was benieuwd naar haar naam die vast net zo mooi als zij als zijn. Chris wist niet wat er met haar was, maar iets liet haar anders overkomen dan alle andere dames hier aan het hof.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

Charles was zowel blij als opgelucht om te zien dat Aurora zijn verzoek accepteerde om gezamenlijk door de tuinen te lopen. Het was daar toch altijd wel rustgevend dus hopelijk zou dat helpen om het gesprek iets gemakkelijker te laten verlopen. Voor hem was het namelijk wel duidelijk dat hij niet de enige was die zo zenuwachtig over dit gesprek leek te zijn, ook Aurora leek niet helemaal op haar gemak te zijn. Dit zorgde er indirect ook voor dat Charles zich minder nerveus voelde, wetende dat hij niet de enige was die zo tegen alles leek op te kijken. Hij voelde zich dus gewoon minder alleen en als hij eerlijk was voelde dat toch wel prettig. “I would be lying if I said the news wasn’t shocking to me. To be quite honest, I don’t know what has gotten into my father for him to think this is the best approach.” Legde Charles uit aan Aurora, zijn blik recht naar voren, al kon hij het niet helpen om zijn blik toch voor een korte seconde te richten naar de vrouw aan zijn zijde. “However, I am glad that we now do indeed get a chance to talk before our big day. I think that’s important.” Gelukkig leken de op dezelfde pagina te zijn als het ging om hun huwelijk. Charles was bang dat hij misschien wel de enige had die zo zijn twijfels had, dat Aurora volledig voor de bruiloft zou gaan en hij haar niet hetzelfde kon geven. Echter leken beide dus zo hun twijfels te hebben en dus was het alleen maar beter dat ze het hier nu over konden hebben. Dan konden ze hopelijk alle zorgen uitluchten.
Eenmaal in de tuin aangekomen voelde Charles meteen het effect van het warme weer. Gelukkig was Aurora degene die begon met praten wanneer ze door de tuin liepen. Voor Charles betekende dit alleen maar dat hij gelukkig niet moest beginnen met gevoelens uit te drukken, nu kon hij eerst gewoon ingaan op wat Aurora te zeggen had en vanaf daar verder werken. Dat maakte voor hem het gesprek toch een stuk gemakkelijker om te voeren. Althans, dat dacht hij maar dat veranderde allemaal wanneer hij hoorde wat het was dat Aurora te zeggen had. De geruchten en roddels hadden hun weg naar haar weten te maken. Charles had graag willen zeggen dat hij verbaasd was maar zo verbaasd was hij eigenlijk niet. “Aurora…” Begon Charles, zonder te weten wat zijn volgende woorden waren. Hij moest toch nog even nadenken over hoe hij het beste kon antwoorden. “I want to be honest with you. Which is why I won’t deny the things you’ve heard.” Het leek hem toch maar het beste om eerlijk te blijven, hoe graag hij eigenlijk ook wou liegen maar dit kon hij nu simpelweg niet maken. De kans dat ze alsnog achter de waarheid zou komen was te groot. “However, I want you to know that keeping you alive is in my best interest. Not just for an heir but also for my country.” Verzekerde Charles de jonge vrouw.
Ietwat nonchalant haalde Charles zijn schouders op. “I don’t think it sounds foolish. Marriage is a big commitment, which immediately makes it quite scary and it doesn’t help if you have to marry someone you don’t know.” Probeerde Charles haar te kalmeren. Hij legde zijn vrije hand boven op Aurora haar hand. “And I can’t imagine you’d be a disappointment.” Met een kleine grijns op zijn gezicht keek hij de vrouw aan. Het gesprek liep toch wat soepeler dan Charles ooit verwacht had.
Bij de vraag wat het was waar Charles graag over wou spreken moest hij toch wel even nadenken. Er was zoveel en tegelijkertijd zo weinig waar hij het over wou hebben. Daarnaast wist hij zo ook even niet de juiste woorden te vinden om zijn zorgen onder woorden te brengen. “I suppose my fear lies with us not knowing each other and not only that but also with me not knowing how you see this marriage.” Wist hij uiteindelijk te vertellen. “I mean, do you see this marriage as nothing more than something political or are you hoping to have a marriage with love?” Legde Charles beter uit, hopend dat Aurora wist wat hij nou eigenlijk bedoelde.

Leyla kon het niet helpen om toch te moeten lachen om de opmerking die Christian maakte. Ze was blij om te zien dat hij toch wel leuk reageerde op wat ze te zeggen had, dat hij niet al te serieus was maar juist wel een grap wist te maken. Dat zorgde er alleen maar voor dat Leyla een betere indruk kreeg van hem en een positief beeld van hem kreeg. Al wist ze verder toch vrij weinig over hem, behalve dat hij de bastaardzoon was en ze had van Aurora te horen gekregen dat zijn naam Christian was. Veel verder dan dat kwam ze toch eigenlijk niet. “Please do.” Zei ze plagend terug. “I don’t think the king has to hear about my aimlessly wandering.” Voegde ze nog toe, nog altijd dezelfde plagende toon in haar stem gehouden. Het was voor Leyla toch wel fijn om te zien dat niet iedereen binnen dit kasteel zo serieus was en dat alles alleen maar om politiek draaide. Er waren dus ook mensen die hier rondliepen waar ze gewoon gezellig mee kon praten.
De plagende sfeer tussen de twee leek voor Leyla meteen te verdwijnen wanneer het huwelijk van Aurora en Charles opgebracht werd. De blik van de hofdame werd dan ook vrijwel meteen op de grond gericht terwijl ze aanhoorde was Christian te vertellen had. “Well, to be fair. She was indeed quite anxious.” Het was Christian dus wel opgevallen dat de prinses zenuwachtig was. Al was dat ook niet erg moeilijk geweest, het was erg duidelijk geweest door haar lichaamstaal en de toon in haar stem. “I did, however, try my best to make her feel better about the situation. I don’t think it worked though.” Hoe kon ze ook? Leyla kon niks veranderen aan de situatie en dus was er waarschijnlijk ook vrij weinig wat ze kon zeggen dat Aurora beter zou laten voelen over het hele gebeuren. Niet dat dat Leyla zou stoppen om alsnog haar best te doen.
Met een begrijpende knik keek Leyla naar Christian terwijl hij vertelde over Charles en hoe hij medelijden had met het echtpaar. “It really is too sad how they already have to think about entire countries while they are still figuring themselves out.” Voegde Leyla toe. Ze was dan toch wel blij dat haar ouders voor haar nog geen man hadden kunnen vinden, anders had zij zelf al op jonge leeftijd getrouwd kunnen zijn. Dat was nou eenmaal waar haar ouders in geloofden. Vrouwen moesten zo jong mogelijk trouwen zodat ze snel konden beginnen met het maken van erfgenamen. Het leven van Leyla had er nu al zo anders kunnen uitzien als haar ouders wel een man gevonden hadden. Ze had al getrouwd kunnen zijn met een aantal kinderen.
Leyla voelde een ietwat ongemakkelijke maar wel oprechte glimlach op haar gezicht verschijnen wanneer de man zichzelf had voorgesteld. “I have to admit. I kinda already asked your name to Aurora.” Leyla voelde lichte blosjes op haar wangen vormen, het toch lichtelijk schamend gevonden dat ze zijn naam al gevraagd en dus geweten had. “But my name is Leyla. Leyla Garcia.” Stelde ze zichzelf voor, hem aangekeken met een nu wat minder ongemakkelijke glimlach.
Terwijl de twee verder door de gangen liepen realiseerde Leyla zich dat ze niet eens wist of dit wel een gelegen moment geweest was voor Christian. “Hold on, I’m not bothering you by any chance, am I?” Was dan ook het eerste wat ze zei wanneer ze tot deze ontdekking kwam. Natuurlijk had hij het zelf kunnen aangeven als het niet echt uitkwam maar toch wou Leyla het voor de zekerheid vragen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Aurora

Aurora vond het prettig dat ze haar hart even heeft kunnen luchten. Het verbaasde haar dan ook dat Charles zo rustig was en dat hij ook echt naar haar luisterde. De meeste mannen zouden die moeite niet eens nemen. De meeste mannen aan het hof trouwde dan ook vooral als een politieke zet. Zo konden ze bijvoorbeeld meer macht krijgen of meer rijkdom. Na het huwelijk keken ze dan niet eens meer om naar hun vrouw, op de paar nachten na die ze met elkaar doorbrachten voor het produceren van een erfgenaam. De rest van de tijd keek de man niet eens naar zijn vrouw om, maar ging door het leven met minnaressen. Het leven als vrouw aan het hof kon dus vaak vrij eenzaam zijn. Aurora was dan nog lucky dat ze haar dames had die haar beste vriendinnen waren. Ze zal hun dus altijd hebben om op terug te vallen in eenzame tijden. Het verontruste Aurora eerst dat Charles vertelde dat hij de geruchten niet kon ontkennen. Dat maakte haar ook meteen meet nieuwsgierig naar zijn verhaal over wat er gebeurd is. Dit was echter niet het goede moment om daar over te vragen aangezien ze maar beperkte tijd hadden voor de bruiloft van morgen en ze deze dus niet wilde verspillen aan verhalen die haar wellicht alleen nog maar meer nerveus konden maken. Ze vond het wel fijn dat hij op zijn minst eerlijk geweest is over de geruchten. Daarnaast vertelde hij haar dat zijn belang ook lag bij haar veilig te houden.Dit was wel iets geruststellend. "Thank you, I value your honesty," glimlachte Aurora klein. Zijn zachtheid had Aurora zeer verrast. Natuurlijk kon het ook slechts een act zijn die hij ophield, zodat ze niet van het huwelijk zal afzien. Charles zijn woorden leken echter oprecht, daarom dacht Aurora dat dat niet het geval was. "I must admit, you're so much different than I thought you would be, you're so kind," bekende Aurora. Het was ook een opluchting dat hij haar angst begreep. Het huwelijk was inderdaad iets bindends, vooral voor haar. Als ze eenmaal met Charles getrouwd was en dit ook bevestigd was bij de kerk, was er geen weg meer terug. Dan zat ze vast aan Charles. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen hij vertelde dat hij niet dacht dat ze een teleurstelling zal zijn. Ze keek hem dan ook even aan toen hij zijn hand op die van haar legde.
Terwijl ze door de tuinen liepen luisterde ze naar wat Charles zijn bedenkingen waren over het huwelijk. "I think that at this very moment it's something purely political. That's only because I haven't really gotten the time to get to know you yet. I've always dreamed about a marrige that's based on love. At this moment I wouldn't be able to tell you that I love you, but I hope I will be able to one day," beantwoordde ze zijn vraag. Op dit moment kon ze nog niet vertellen of een huwelijk met liefde erin zal zitten voor de twee, daar heeft ze hem nog te weinig voor gesproken. "I always thought we would have more time before we would get married, but apparently we don't. So I guess we'll have to do things the other way around, get married first and get to know each other after that." Aurora dacht even na over de juiste woorden. "I supose only time will be able to tell if we are fortunate enough to get along well of if we aren't." Aurora hoopte oprecht dat ze het goed zullen vinden en op een pagina zullen zitten over politieke zaken. "However, I just wanted you to know that if we are unfortunate and we won't have a love based marriage, I won't be a burden to you. I would totally understand if you wouldn't be interested in me. I wouldn't blame you if you would take advantage of the freedom you have as a man. I wouldn't blame you if you would spend your time with mistresses. Just know that if that's what you wish, I'll give you that room. I'll just be there by your side for the formal events, but will leave you alone the rest of the time." Aurora wilde hem zeker niet tot last zijn als hij niks om haar zal geven. Ze had dan liever dat ze hem de ruimte gaf dan dat ze afhankelijk ging doen wat hem alleen maar ongelukkig zal maken. Op zijn minst kon een van de twee dan nog gelukkig zijn. Al wilde Aurora er natuurlijk niet vanuit gaan dat dit zo zal zijn. Ze had natuurlijk liever dat er liefde tussen hun zal opbloeien.

Christian

Christian glimlachte toen ze begon te lachen. "Well if I'm being honest, I still haven't really firgured out what my purpose in all of this is. I was told to attent that meeting with all the servents earlier, the one where the marriage was anounced and everyone was told to start preperations immediately, but nobody told me what I had to do. Normally they don't involve me in these things so I guess I just had to attent that meeting to hear the news. Now I am just making sure my little brother is mentally ready for tomorrow," biechtte Christian op. Zelf had hij ook zijn taak nog niet echt uitgevonden. Deze was er zeer waarschijnlijk toch niet.
Eigenlijk had Christian beloofd aan Charles om met hun vader te gaan praten, maar dit kon vast wel even wachten. Daarnaast verwachtte Chris niet dat dit gesprek oneindig door zal gaan, aangezien zij ook haar taken heeft zoals ze hem zojuist verteld had. "I'm sure you tried your best though. Besides there isn't much we can do, we're not in their positions so they'll have to figure out things on their own. That's why I told Charles to go talk to Aurora. Hopefully they'll both feel a bit more at ease after that," knikte Christian die een hand in zijn zak stopte. Het was inderdaad triest hoe Charles en Aurora al over landen moesten nadenken, terwijl ze waarschijnlijk zichzelf niet eens helemaal hebben uitgevogeld. Gelukkig had Christian die tijd wel als tiener gehad. Hij heeft een onbezorgde tijd als kind gehad.
Een grijns verscheen op Christiaan zijn gezicht toen de jongedame bekende dat ze naar zijn naam gevraagd heeft. Het was goed om te weten dat zij ook interesse in hem had. "Well it's an absolute pleasure to meet you lady Leyla," glimlachde Christian. Ze leek al snel angstig te worden dat ze hem lastig viel. "Oh no not at all, I was on my way to talk with my dad but it is nothing urgent. Just wanted to see how his preperations for the wedding are going." Dat laatste was natuurlijk niet helemaal waar. Hij kon haar echter moeilijk vertellen over de oorlog die zijn vader gepland had met Italië. Dat was iets geheims wat niet aan hem was om naar buiten te brengen. "Anyways, I could ask you the same. Aren't I keeping you away from that important task you finally have?"

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld