HarryStyles schreef:
Anthony
De zon was achter de wolken verdwenen toen Anthony zijn landhuis verliet en de tuin binnenstapte. Het huis bevond zich dicht bij de rand van het bos waar het kleine stadje aan grensde. Het was oud en vervallen, velen zouden zeggen dat het een bouwval was, maar zij wisten niet hoe mooi het er van binnen eigenlijk uit zag. Anthony had het huis al voor eeuwen in zijn bezit, sommige jaren leefde hij er, andere besteedde hij ergens anders. Toch bleef hij altijd terug komen naar dit huis, naar deze stad. Het was hem nog nooit overkomen dat hij herkend was door oudere inwoners of uit kranten of foto's uit het verleden, maar toch bleef hij altijd voorzichtig als hij weer in de buurt was.
De middag was aangebroken en Anthony verliet zijn huis voor het eerst die dag. De hele tijd had hij er tegen op gezeten om ook maar iets te doen, maar toen vergingen de batterijen van zijn stereo en had hij geen andere keus dan het huis toch te verlaten. Normaal gesproken bleef hij gewoon binnen, de enige redenen voor Anthony om echt naar buiten te gaan waren bloed en het bezoeken van het familie graf, toch deed hij beide die dingen amper meer deze tijd. Zijn bloed kreeg hij makkelijk thuis bezorgd, om het zo maar te zeggen, en het familie graf zou daar toch niet weg gaan, de drang om elke dag langs te gaan was al maanden lang verdwenen. Toch was het tijd om weer naar buiten te gaan, zichzelf binnen opsluiten maakte hem ook niet bepaald gelukkig.
Anthony maakte zijn weg door de tuin heen, onkruid groeide aan alle kanten maar het had wel iets moois naar zijn mening, gaf de tuin wat meer karakter naast alle dode bloemen. Misschien moest hij zijn tijd eens in die bloemen steken, ook zij verdiende wat aandacht. Zacht aan zijn ring draaiend verliet Anthony zijn land en maakte hij zijn weg naar de winkelstraten toe. Doordat zijn huis aan de rand van het bos lag waren de winkelstraten net een stukje langer lopen, maar hij had alle tijd van de wereld, haast was zeker niet van belang bij hem.
Het lopen was niet lang, zo een tien minuten en Anthony bevond zich al omringd door mensen in het kleine stadje. De kinderen waren op school dus veel ouders liepen door de stad. Moeders met hun vriendinnen, zaken mannen met hun koffie to go en een koffertje in hun hand. Anthony vond het altijd wel leuk om rond deze tijd in het stadje te zijn, liever dit dan omringd door een stelletje tieners.
Sebastian
Verhuizen naar een nieuwe stad was nooit iets leuks, zeker niet midden in het jaar wanneer je bezig bent aan een opleiding. Sebastian had nog geluk gehad dat het college in dit stadje hem nog bij de klas kon invoegen. Als dat niet had gekund had hij zijn studie wellicht helemaal opnieuw moeten beginnen, en dat wilde hij dus echt absoluut niet. Zijn geschiedenis les was begonnen en Sebastian had plaats genomen ergens helemaal in de achter kant van de zaal. Zijn aandacht was niet bepaald bij de geschiedenis als hij eerlijk was, het enige waar hij op het moment echt aan kon denken was dat hij moest leren leven in dit kleine idiote stadje. Een voordeel was dan wel weer dat, ondanks zijn late komst, Sebastian een plek had gekregen in het sport team van hun college, het lacrosse team zelfs. Op zijn vorige college was hij aanvoerder geweest, maar nu was hij gewoon al blij met een plek in het team en een activiteit waar hij zich buiten lessen om mee bezig kon houden. Een excuus om minder uren in hun nieuwe huis te besteden.
Het was niet zozeer dat Sebastian het thuis niet leuk vond, hij hield van zijn ouders en ook zijn zus was de slechtste nog niet, maar door het verhuizen en zijn vaders nieuwe baan heerste er veel stress in het gezin. Zijn moeder moest nog een baan vinden hier in de buurt, ook Emilia wilde naar zijn weten een baan vinden hier, wat ook weer stress bracht. Veel banen waren er namelijk niet in zo'n kleine stad als deze. Sebastian zelf zou er ook geen probleem mee hebben om een nieuwe baan te vinden, in zijn vorige thuis had hij een kleine baan bij een truckers restaurantje aan de zijkant van de weg, het was een leuke baan geweest waar hij veel tijd met zijn vrienden kont rondbrengen. Hier waren geen truckers restaurantjes en hier had hij nog geen vrienden, dus de hoop dat het precies zo zou worden was al volledig weg gevaagd.
Met een diepe zucht bracht Sebastian zijn blik op naar het bord verder de zaal in. Zijn zicht was niet geweldig en zijn bril lag nog in het nieuwe huis, dus een goede keuze was achterin zitten niet geweest, toch moest hij er maar mee leren leven. Toen hij zijn elleboog op tafel wilde leven stootte hij per ongeluk zijn pen van het kleine bureau af, deze viel onder de stoel van het blonde meisje voor hem. Voorzichtig leunde hij een stukje voorover om haar aan te tikken. "Sorry to bother, my pen fell under your seat, can you reach it?"
@Aurorae99
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
20
