Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | And so the adventure begins

Account verwijderd

schreef:

O met @Mariannammc

Titel volgt, maar nu kun je al beginnen

Marilou Aspen - 18

Anoniem
Internationale ster

Marianna schreef:

Josh Peterson | 20

Ik kijk mijn ouders geschokt aan wanneer ze mij het nieuws vertellen. Ik had gedacht dat ze iets goeds zouden mededelen, dat ik na het gesprek weer mijn eigen gang kon gaan. Ik deed ze toch geen kwaad? Ik heb hun niks aangedaan, de rest is mijn eigen verantwoordelijkheid. Ik neem een slok van het koude water dat voor mij staat en schud mijn hoofd. ''Je gaat mij niet vertellen dat jullie serieus zijn toch?''

Mijn moeder haalt haar schouders langzaam op en tikt mijn vader aan, die hetzelfde doet. Hij zucht eventjes en neemt ook snel een slok van het water dat voor hem ligt. Zijn handen trillen lichtelijk en ik kan zien dat hij het moeilijk vindt om over dit onderwerp te praten. ''Josh ik en je moeder zijn er echt even klaar mee. We kunnen dit soort gedrag niet langer accepteren. Er moet ooit een eind aan komen.'' hij slikt en wend zijn blik van mij af, richting één van de vele dure schilderijen die in het huis hangen.

;"Ik ben al twintig jaar oud, dit soort dingen kunnen jullie niet meer voor mij beslissen.'' ik rol mijn ogen en laat een klein lachje uit mijn mondhoeken ontsnappen. Ook al ben ik volwassen, ik wil altijd het respect naar mijn ouders toe houden. Het doet mij pijn wanneer zij pijn hebben. En ik krijg toch, onbewust, een naar gevoel wanneer ik weet dat zij teleurgesteld in mij zijn. Ik zie dat mijn moeder haar wenkbrauwen fronst. Haar blik laat zien dat ik niet meer tegen haar in moet gaan. Ik wil tenslotte niet nog een ruzie veroorzaken vandaag.

"Je misdraagt je Josh. We kunnen je niet één weekend alleen laten of we worden al gebeld door de halve stad. Ik wil het nu niet allemaal opsommen. Maar denk erover na." ik zucht. Mijn ouders willen me naar een boerderij sturen. Wat moet ik daar doen? Ik weet dat ik vrijwel nutteloos ben als het aan komt op helpen in de boerderij. Ik kan de geur vaak al niet verdragen. Ik lach eventjes, maar herstel mij snel weer wanneer ik mijn vader een strenge blik mijn kant op zie werpen. "Je woont nog onder ons dak, dus de regels die wij hier hebben gelden ook voor jou. Bovendien zijn we nog altijd jou ouders. Of je het leuk vind of niet, je hoort nu gewoon te luisteren.''

Ik knik wanneer ik de woorden van mijn vader hoor. ''Ik zal er wel over nadenken.'' ik neem nog een slok van het water dat voor mij staat voor ik op sta en richting de tuin loop. Het is iets om over na te denken. Iets groots. Ik laat mezelf in de zetel buiten zakken en zucht eventjes. Ik kan me best gedragen. Het is niet alsof ik heel anders ben dan andere jongens van mijn leeftijd. Ik ben gewoon nog jong, dan maak je vaker fouten. Ik glimlach wanneer beelden van het afgelopen weekend weer door mijn hoofd spoken. Het was geweldig.

Snel neem ik mijn telefoon in mijn handen en besluit mijn beste vriend, Elijah te bellen. Misschien weet hij wat het beste besluit is. Zin om op een boerderij te zitten voor de aankomende weken heb ik absoluut niet, maar mijn ouders teleur stellen wil ik ook echt niet. Ik kan hun gezichten nog herinneren wanneer ze vorig weekend thuis kwamen. Dat wil ik ze niet nog eens aan doen. ''Hey Josh'' hoor ik aan de andere kant van de lijn. De stem van Elijah is schor, waarschijnlijk doordat hij te veel geschreeuwd heeft dit weekend. Ik lach zachtjes.

''Had je een wild weekend ja?" ik hoor Elijah zuchten. Hij is een stuk ouder dan mij, waardoor we vaak van mening verschillen. Maar toch is hij, naast mijn ouders, één van de enigen die mij goed advies kan geven. ''Hoe hebben je ouders je überhaupt niet vermoord nadat het huis er zo aan toe was? Je bent echt een slecht voorbeeld voor de medemens.'' ik slik eventjes en wend mijn blik op de grijze wolken die langzaam naar elkaar toe trekken. Het zou me niet verbazen dat er straks een enorme regenbui naar beneden valt. ''Ze zijn het inmiddels wel gewend joh, waarom vraag ik dat nog?'' hoor ik Elijah vragen. Ik zucht en knik, alhoewel dat aan de andere kant van de lijn niet te zien is.

"Eigenlijk zijn ze er niet heel erg blij mee.'' ik leun naar achteren en begin wat met mijn haar te spelen. Dat is iets wat ik doe wanneer ik zenuwachtig ben, een tik. ''Wat dan? Hebben ze gezegd dat je het huis maar zelf moet schoonmaken? Of moest je je excuses aanbieden aan Lorenzo.'' ik rol mijn ogen. Mijn ouders laten me vaak in mijn vrijheid, en aangezien ik geen klein kind meer ben mag ik vaak zelf beslissen wat ik doe. Maar dit ,maal blijkbaar niet. ''Nee, ze vroegen of ik een boer wil gaan helpen op de boerderij.'' alhoewel, het was meer bevelen.

"Meen je dit?'''ik hoor Elijah lachen. Het klinkt ook niet normaal. Maar ik weet dat hij mij het goede advies gaat geven, het moet. Ik haal mijn hand nog één keer door mijn haar voor ik weer rechtop in mijn stoel ga zitten en zachtjes op mijn lip bijt. ''Ja, ik ben serieus. Wat vindt jij? Moet ik het doen?'' ik slik. Na een lange tijd stilte hoor ik de stem van Elijah weer. ''Eigenlijk denk ik dat het wel eens handig zou zijn voor jou.''

Account verwijderd

schreef:
Marilou

Met een ruk zit ik rechtop op mijn bed. Aan mijn voeten klauwt er een lapjeskat in de deken, de zon schijnt fel in mijn ogen en een haan kraait luidkeels onder mijn raam. Waar zijn de auto's, het getoeter, geroezemoes en mijn half gerafelde gordijnen?
Plots komt het allemaal terug. Ik ben op de boerderij. Wat een ramp. Niet omdat ik tijd doorbreng met mijn vader, maar omdat ik niet langer in de stad ben. Eindelijk afgestudeerd en compleet doelloos. Ik heb geen idee wat ik na de zomer moet doen. Verder studeren en mijn vader hier weer achterlaten om bij mijn moeder aan de andere kant van het land te gaan wonen of me erbij neerleggen dat de boerderij ook een toekomst voor me heeft?
Ik weet het niet.
Gefrustreerd omdat ik mijn toekomstdoel kwijt ben, sla ik mijn dekens van me af en de kat springt luid miauwend van het bed af om zich daarna rond mijn benen te vlijen. Met een kleine glimlach laat ik mijn vingers door de zachte vacht glijden en een tevreden geronk vult de ruimte. Tenminste één van ons twee die geniet van deze ochtend.
Met mijn oude kat, Poppy in mijn armen begeef ik mezelf naar de badkamer. Het is geen alledaagse boerderij, die van mijn vader. Het is meer een gigantische bed and breakfast. Vrijwel elke kamer heeft een eigen badkamer en de kamers zijn vrij ruim, overal met een klein bureautje of een zithoekje. Het heeft charme de ouderwetse stijl en ik heb het hier best gemist.
"Kom Poppy, blijf hier," maan ik de kat aan terwijl ik even op de badrand ga zitten om mijn tanden te poetsen.
Sloom en nog een beetje slaperig wurm ik mezelf na een frisse douche, rechtstaand in de badkuip omdat een aparte douche te modern is, in mijn kleren. Het is passend bij de zomer en bij het decor. Een salopette in een jeansstofje met daaronder een wit shirt. Aan mijn voeten steek ik een paar korte roze laarzen omdat zelfs in de zomer modder en vuilte hier niet te vermijden is.
"Goeiemorgen," mompel ik als ik de keuken instap.
"Morgen Lou," antwoordt mijn vader opgewekt en ik kijk hem vragend aan als ik neerplof op mijn oude, vaste plek aan de grote ovalen tafel in de aansluitende eetkamer.
"Mijn project begint weer vandaag. Onze eerste gast kan elk moment aankomen," zegt mijn vader enthousiast en ik moet even diep in mijn herinneringen wroeten om te beseffen waarover het gaat.
O.
Zijn project.
"Juist, je project. Wat lang geleden," merk ik op en even valt er een droevige uitdrukking over zijn gezicht.
Ik herinner me de vorige versies van het project nog goed. Al altijd hebben er probleemjongeren hun weg naar de boerderij gevonden. Als time-out project gestuurd vanuit scholen, internaten of zelfs geplaatst door de jeugdrechter. Enkele zelfs na aanmaning van hun ouders. Het liep goed, mijn vader was er gelukkig mee en ik had altijd speelkameraden als kind. Echter stopte alles op het moment dat een bende jongeren van de boerderij een naburige apotheek gewapend overviel. Dat viel niet in goede aarde bij het dorp.
"Maar super, ik kijk er al naar uit, je doet het altijd fantastisch en ze hebben je altijd graag. Tenminste, aan het einde toch als ze terug naar huis mogen," grinnik ik en bedank mijn vader uitgebreid voor de pannenkoeken.
Algauw vergeet ik wat er nog te wachten staat en tijdens het ontbijt praten we uitgebreid over van alles en nog wat.
Over mijn moeder en mijn tweede thuis in het noorden van het land, over mijn schoolvrienden die ik een zomer moet missen, over studies en zowel over toekomst als verleden. Het is een fijne ochtend. Ik heb dit echt gemist.
Pas als het grind van de oprit knarst en er een auto de boerderij nadert, sta ik op samen met mijn vader. Onze gast is gearriveerd. Ik ben benieuwd. Sinds mijn 12 woon ik bij mijn moeder en plots zie ik dit alles in een nieuwe context. De jongeren die hier aankomen zullen mijn leeftijd zijn en ik weet niet hoe ik me daarbij moet voelen. Hopelijk is het niemand dat ik ken.
Nieuwsgierig sta ik op, ruim snel mijn bord af en met Poppy aan mijn voeten loop ik naar buiten door de achterdeur. Onze hond krijgt bijna een woedeaanval van het hevig blaffen en grommen. Gauw grijp ik de ketting vast en trek hem met ruk terug naar me toe, dichter bij het huis.
"Rustig Lana," zeg ik terwijl ik de blonde labrador over haar rug aai en ze werpt me even een onzekere blik toe, aftoetsend of dit gevaar de moeite waard is om naar te blijven blaffen.
Ik glimlach even naar Lana en richt me daarna weer op de auto, mijn vader is al bij me komen staan. Nu pas slaat de nieuwsgierigheid toe.

@Mariannammc

Anoniem
Internationale ster

Marianna schreef:
Josh

Ik staar naar de koffers die voor mij staan. Ik en mijn moeder hebben ze de afgelopen uren ingepakt. ''Dus het gaat echt gebeuren,'' ik draai mij naar mijn moeder toe en glimlach lichtjes. ''je gaat me weg sturen.'' ik had ergens altijd al geweten dat een dag als vandaag er aan zat te komen. Ergens heel diep van binnen. Ik zucht en zie de geschrokken blik in de ogen van mijn moeder. Iedereen benadrukt het feit dat wij twee erg op elkaar lijken altijd. Ik ben er inmiddels al gewend aan geraakt. Mijn moeder schud haar hoofd en trekt één van de koffers mee de kamer uit, waarna ik hetzelfde doe met de overige twee koffers. ''Je weet dat dat niet waar is Josh, je bent weer terug over een maand.''

Ik knik en besluit om niet meer in te gaan op haar opmerking. Ik weet dat ik een grote mond heb, maar bij mijn moeder is dat nooit het geval. Waarschijnlijk is dat één van de grootste redenen dat ze een lange tijd de moed erin gehouden heeft. Ze heeft me alle vrijheid gegeven, ze heeft altijd in mij gelooft. Ik loop samen met mijn moeder naar de auto toe, en zet de twee koffers in de kofferbak. ''Er komen zo een paar andere jongens, jullie gaan samen naar het boerderij.'' ik rol mijn ogen en loop zonder verder wat te zeggen terug de keuken in, om nog een slok water te drinken.

Ik schenk water in de glas en neem een grote slok. Ik kan niet geloven dat ik al mijn vrienden moet gaan missen de aankomende maand. Wie weet waar dat boerderij ligt, waarschijnlijk in the middle of nowhere. Ik haal nog een keer diep adem voor ik weer naar buiten toe loop. Mijn moeder staat te praten met een jongen en meisje. Ze zijn beide vrij normaal gekleed, en lijken op het eerste gezicht vrij normaal. Ze zien er niet onvriendelijk uit, als dat iets wat je op het eerste gezicht kan inschatten. Ik knik naar ze en loop richting mijn vader, die bij de auto staat. "Ga jij rijden?'' mijn vader knikt.

Ik zucht eventjes en werp een blik naar het huis waar ik voor sta. Ik heb hier zo veel ongein uitgehaald, niet normaal. Mijn vader legt zijn arm om mijn schouder heen en gaat naast mij staan. ''Jongen toch, hoe moet het ooit nog goed komen met jou?'' ik geef geen reactie op zijn opmerking en blijf voor mij uit staren. Misschien is het goed om eens een nieuwe start te hebben. Om te kijken of ik mijzelf kan herpakken. Ik kijk op wanneer ik mijn moeder mijn naam hoor roepen. ''Josh, kom snel instappen.'' ik en mijn vader lopen naar mijn moeder toe, waarna ik haar een knuffel geef. ''Ga eens kennis maken met Charlotte en Dannis, en bel me elke dag om te laten weten hoe het gaat.'' ik knik en stap de auto in.

Mijn vader stapt ook in en begint te rijden. Ik hoor dat mijn vader een gesprek aanknoopt met de twee jongeren in de auto. Ik doe mijn oortjes in en richt mijn aandacht op de weg. Het valt mij op dat we steeds verder de dorpen in gaan. Ik ben dit zo niet gewend. Ik ben een stadsjongen, en al mijn vrienden zijn dat ook. Wanneer we aangekomen zijn bij de bestemming stap ik uit de auto en bekijk de boerderij. Het is groot, maar of het mooi is weet ik niet. Gelukkig hangt er geen geur hier, daar ben ik al meer dan tevreden over. Ik neem een sigaret uit mijn broekzak en steek hem aan. ''Josh kom op.'' ik rol mijn ogen en negeer de opmerking van mijn vader. ''Gedraag je hier tenminste een beetje.''

k laat mijn oog vallen op een iets oudere man, met een vriendelijk uiterlijk. Hij is waarschijnlijk de eigenaar van het bedrijf. Naast hem staat een meisje met mooie blonde haren. Ze ziet er niet verkeerd uit. ''Kom, ga je eventjes voorstellen.'' ik knik en neem nog een trek van mijn sigaret voor ik die laat vallen op de grond. Ik trap mijn sigaret uit en loop naar de man toe, waarna ik hem een hand geef. ''Ik ben Josh.'' ik richt mijn aandacht op het meisje, en geef haar ook een hand. Ze ziet er nog mooier uit van dichtbij. ''Josh''
-
@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Marilou

Een eerste jongen stapt uit en ik kijk nieuwsgierig toe. Hij is vrij groot met een scherpe kaaklijn, donker haar en hele lichte ogen. Het geeft hem iets mysterieus. Knap is hij zeker, maar niet het type knap waar ik op het eerste zicht interesse zou tonen. Zijn gezicht straalt ergens iets gemeens uit, of dat kan aan het feit liggen dat hij hier vast niet wil zijn. Hij kijkt om zich heen en ik volg nauwlettend zijn bewegingen, met Lana nog steeds onrustig naast me.
Als hij een sigaret opsteekt maakt hij meteen inbreuk op de regels die gelden op de boerderij. Er wordt niet gerookt op het domein, daarvoor is een apart schuurtje aan de rand te van de boerderij te vinden. Net op het moment dat ik een opmerking wil maken, spreekt de oudere man, die overduidelijk zijn vader is, en de jongen rolt opzichtig met zijn ogen. Het is onmiskenbaar dat dit vader en zoon is. De andere jongen en een meisje die uitstappen vertonen echter weinig fysieke gelijkenissen.
Mijn blik zakt naar de uitgetrapte sigaret en ik zie mijn vader al lichtjes geërgerd kijken. Sigaretten zijn de grootste oorzaak van zwerfvuil en dat is het laatste wat hij wil op zijn boerderij. Ik snap het helemaal.
Plots staat de eerste jongen al bij ons en ik kijk toe hoe mijn vader hem hartelijk de hand schudt met twee handen om die van de jongen geklemd. Na zichzelf voorgesteld te hebben als ‘Oscar’, slaat mijn vader een arm om me heen en terwijl ik Josh de hand schud, verduidelijkt mijn vader al dat ik zijn dochter ben.
“Marilou,” stel ik mezelf voor.
Zijn hand hou ik net dat tikkeltje te lang vast als ik zijn gezicht bestudeer en laat mijn arm langs me heen vallen als het andere tweetal ook naderen.
Dannis en Charlotte blijken ze te heten. Charlotte is stukken groter dan mij en Dannis is ongeveer even groot, maar duidelijk woont hij in de fitness want hij is gigantisch breed.
En zo staan we met ons vijf op de oprit. Achter ons liggen alle verschillende schuren. Allereerst is er het huis in witgepleisterde steen, groots en imposant met overal bloembakken vol fleurige bloemen aan de vensterbanken. Aan de zijkant schiet zich klimop omhoog en voegt nog meer kleur toe en het groen steekt fel af tegen de oranje dakpannen. Aan het huis is een open schuur bevestigd. Papa noemt het onze carport. Er staan onder andere enkele kleine tractoren, maar ook mijn auto en de zijne staan eronder.
Verder op het domein zijn er verschillende aparte schuren te vinden. We hebben hier schapen en geiten, die nu vrij rondlopen op de velden. Ook enkele runderen, konijnen en kippen maken het gezelschap compleet. Natuurlijk is er nog Lana en Poppy. Gelukkig zijn er geen varkens. De runderen ruiken niet al te fris, maar varkens zijn van een ander kaliber, die geur kan ik zelf ook niet verdragen.
Lana verliest haar geduld en de ketting schiet los uit mijn handen. Officieel de slechtste waakhond ooit. Lana werpt zich aan Josh zijn voeten na uitgebreid te snuffelen en rolt net zo lang tot ze aandacht zal krijgen.
“Lana!” roep ik geschrokken uit.
Josh zou niet de eerste zijn die bang blijkt te zijn voor honden en ik wil geen weglopers op de eerste dag.Charlotte, met lang bruin haar en haar bruine ogen omlijnd met harde zwarte lijnen, lijkt Lana wel te waarderen en rent op Lana af en zakt naast me op haar knieën. Ik volg haar voorbeeld en glimlach even naar haar, echter lijkt ze enkel oog ze hebben voor mijn hond en gunt ze mij geen blik waardig. Dannis houdt zich voorlopig afzijdig en Josh, daar richt ik mijn blik weer op om zijn reactie in te schatten terwijl Charlottes handen over Lana’s vacht kriebelen en ik erover waak dat Lana niets misdoet naar de nieuwe toe.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld