Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O|| Unbelievable

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:

Leslie Blackthorn
Member of the Kerryon Gang

grace van dien
If it's all a dream, don't wake up
'Cause I got your body right here next to me
Just wait up
Gotta check myself 'cause I just can't believe
That you were in my heart, you were in my head
Now you're waking up here in my bed
Unbelievable

Alleen voor Marlee en Morgenstern.
18+ content kan voorkomen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:

Kristian Mueller
Member of the Moltisani Gang

Even the most devout, most pious among us can become impure ,
While even the most vile can be saved.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Het was na tienen op het moment dat Kristian de bar binnenstapte. Zijn vaste plek. Hij kwam hier minstens eens per week, en stapte zelden zonder gezelschap de deur weer uit. Hij had behoefte aan alcohol en vrouwelijke aandacht.
Afleiding.
Zijn gifgroene ogen schoten over de menigte, het was niet te druk en hij spotte geen bekend gezicht, en dat beviel hem.
Hij nam plaats achter de bar en vrijwel direct kwam een jonge barvrouw een drankje van hem opnemen. Hij herkende haar niet, ondanks dat hij hier vaak genoeg kwam, maar dat maakte voor hem geen verschil. Des te beter. Hij besteedde weinig aandacht aan haar verlegen glimlach en bestelde een whiskey, waarop de jongedame gauw in beweging kwam en een glas met de sterke drank vulde.
Ondertussen liet Kristian zijn blik nogmaals door de ruimte gaan. Naarmate de tijd voorbij streek, vulde het zich vaak met verschillende mensen die hier ieder met eigen doeleinden kwamen. Die van Kristian waren duidelijk, en hij slaagde er vrijwel altijd in om een vrouw te vinden die net als hem opzoek was naar een eenmalige bedpartner.
Kort maakte hij oogcontact met een jong meisje dat ergens verderop met haar vriendinnen aan een tafel zat. Ze zag er aantrekkelijk uit, maar hij voelde niet de behoefte om nu op haar af te stappen. Het ontbrak hem niet aan zelfvertrouwen, maar de avond was nog vroeg en tot nu toe betwijfelde of ze aan zijn verwachtingen zou voldoen.
Hij nam een slok van zijn whiskey en beantwoorde haar verlegen glimlach desondanks met een knipoog. Misschien later op de avond... Ze was echter niet zijn doorsnee type, ze leek jong, onervaren... Christian hield van vrouwen met genoeg zelfvertrouwen. Vrouwen die niet bang waren om op hem af te stappen, die duidelijk waren in wat ze wilden. Ze voldeed niet aan dat lijstje.
Hij draaide zich om en genoot in zijn alleenzijn van de alcohol, en vroeg al gauw genoeg om nog een glas.
De discussies van vandaag hadden zijn humeur aangetast. Het was de reden dat hij hier nu zat, voor afleiding en vermaak.
Zijn hand streek over de zere plek onder zijn oog. Het ergerde hem dat hij een schaafplek op zijn gezicht had, omdat het zo zichtbaar was. Het was het resultaat van het meningsverschil eerder die middag. Kristian stond bekend om zijn opvliegende karakter en felheid, alhoewel hij vaak zijn best deed om agressie tegen zijn bendeleden te voorkomen. Het maakte hem niet erg geliefd binnen de groep, maar aangezien hij dankzij familieconnecties en jaren ervaring een hoge rang bezat binnen de bende dwong hij aardig wat respect af. Ze zouden naar hem luisteren, of ze nou wilden of niet.
Nu ze bezig waren met nieuwe plannen zaten ze regelmatig rond de tafel en sommige gesprekken liepen nog wel eens uit de hand. Het was niet altijd Kristian die begon, al was dat vaak wel het geval. Zo vloog hij vandaag bijna letterlijk over de tafel en greep Body bij zijn keel. Body en hij lagen elkaar sowieso al niet, die twee waren geen goede combinatie, en na een paar opmerkingen was Kristian zijn arrogante houding zat. En dat liet hij merken door aardig wat klappen uit te delen.
En zo nu zat Kristian in zijn vaste bar, met enkele verwondingen in zijn gezicht en aan zijn lichaam, maar Body was er erger aan toe. Wellicht was zijn neus bespaard gebleven als de anderen eerder hadden ingegrepen. Hij moest de schuld in ieder geval niet bij Kristian komen zoeken, maar dat had Kristian hem laten weten ook.
Hij dronk de laatste slokken uit zijn glas in een keer leeg en wenkte de barvrouw voor nog een ronde. Hij raakte niet snel zat van de drank en bovendien wachtte hij nog op zijn volgende afleiding. Zijn volgende slachtoffer.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Met haar tas rond haar schouder en haar jas inmiddels opgehangen aan de enige beschikbare kapstok, keek Leslie de bar zoekend rond. Zonder hulp had ze hier waarschijnlijk nooit een stap binnen gezet. De onnodige rookgeur en te jonge meisjes die er rondhingen, waren niet echt haar ding. Ook viel je hier meteen op, iets wat Leslie meestal probeerde te vermijden wanneer ze zich wou bezatten. Dat was echter niet haar plan vanavond, al zou dat haar er niet van weerhouden om toch wat te drinken.
Eenmaal haar oog viel op de jongeman aan de bar, wist ze dat ze niet voorgelogen was geweest. Dat was immers iets wat wel vaker gebeurde nu iedereen bij de Kerryons wanhopig zocht naar info om zelfs maar een beetje voordelen te krijgen. Eerst had ze steevast gezegd dat ze niet zou meedoen aan het kinderachtige gedoe, maar hoe meer mensen een hogere rang, betere leefomstandigheden of een grote drugsvoorraad kregen, hoe meer Leslie de neiging had om er ook mee te beginnen. De kleine beetjes informatie die ze al had aangeleverd, hadden ervoor gezorgd dat ze al heel wat meer aanzien had gekregen binnen de gang, maar als haar plan zou werken, zou dat beslist alleen nog maar meer veranderen. Ze wist dat het een gevaarlijk plan was, maar aan de andere kant had ze het gevoel dat er niets kon mis gaan.
Nog steeds haar oog op de jongeman gericht, begaf Leslie zich naar de bar. Haar tas hing ze om de rugleuning, waarna ze haar hand opstak naar de barvrouw. "One for me too." Vertelde ze haar, nadat de man naast haar ook iets bestelde, al leek dat niet zijn eerste drankje te zijn. "Had a rough night?" Vroeg ze hem, toen de schaafplekken rond zijn ogen zichtbaar werden. Eerder was zijn lichaam verborgen geweest in de schemer van de bar, maar nu Leslie naast hem zat, kon ze hem eindelijk wat beter bekijken. Ze moest toegeven dat ze hem al eerder had gezien, op verslagen of dossiers die de ronde deden in haar gang. Ook toen had ze moeten toegeven dat ze hem best wel knap vond. Zijn warrige bruine haar had haar aan een surfer's boy doen denken, terwijl de tatoeages die zijn lichaam sierden die indruk gewoon weer achterwege sloegen. Ook zijn gezicht had een zachte indruk gegeven, ondanks het zware leven dat hij waarschijnlijk leidde. Nu Leslie naast hem zat en dus niet naar een foto keek, werden deze bevindingen alleen maar versterkt, ondanks de blauwe plek die hij had opgelopen. Zeer waarschijnlijk bij één of ander gevecht, maar daar was ze niet van plan al te veel op in te gaan.
Na enkele tellen had haar drankje al voor haar neus gestaan. Iets waar Leslie oprecht blij mee was, want als ze haar plan wou voortzetten, kon ze dit zeker en vast niet nuchter doen. Al kon ze zich ook niet gaan bezatten, want als ze zichzelf verraadde, zou alles voor niet geweest zijn en dat zou nog maar de minste van haar zorgen zijn. Want wat hij met haar zou doen, als hij hier ooit achter kwam, daar was ze zo bang voor dat ze zich het niet eens durfde voor te stellen. Hij zag er dan wel lief en charmant uit, Leslie had de verhalen gehoord van waartoe hij allemaal in staat was. Ze hield het erbij dat het niet veel goeds was.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Zijn heldere ogen waren op de jonge vrouw gericht die haast geluidloos naast hem had plaatsgenomen. Hij had haar pas opgemerkt toen hij haar vriendelijke stem om hetzelfde drankje hoorde vragen en had op dat moment zijn heldere ogen op haar gericht. ''Rough night?'' Herhaalde hij haar woorden, en hij lachte eventjes schamper. ''There have been better days...'' - ''But there have also been worse.''
Daarmee gaf hij aan dat het in ieder geval niet iets was waar zij zich druk over hoefde te maken, en dat hij er ook niet verder op in zal gaan. Wat hij op een dag meemaakte viel toch niet echt uit te leggen aan mensen van de 'normale wereld', zoals hij het vaak omschreef. Als hem werd gevraagd wat voor werk hij deed wist hij altijd een excuus te verzinnen waar genoegen mee werd genomen. Het was ook niet echt belangrijk. In ieder geval niet als hij een vrouw mee naar huis nam. Vaak werd er met verbazing rondgekeken in zijn ruime appartement dat uitzicht had over de stad, aan luxe ontbrak het niet. Natuurlijk bracht dat nieuwsgierigheid naar zijn werk en waar hij dat geld vandaan haalde. Aangezien hij natuurlijk niet kon zeggen dat zijn werk illegaal was en dat hij eigenlijk een crimineel was.
''But what brings you here?'' Vroeg hij toen met oprechte interesse, en hij gunde haar even een kleine glimlach voor hij een slok van zijn drinken nam. Nu hij de aandacht op haar had gericht, durfde Kristian ook zonder schaamte haar gedaante in zich op te nemen. Ze had mooie ogen, volle lippen, lange lokken die haar gezicht sierden... Zonder twijfel voelde hij zich aangetrokken tot haar, tevens ook om het feit dat ze naast hem was komen zitten en niet andersom. Hij hield daarvan. Daar kwam bij dat hij haar nog niet vaker had gezien hier en dat beviel hem. Het gebeurde niet vaak, eigenlijk nooit, dat hij dezelfde vrouw twee keer mee naar huis nam, en het kwam hem des te beter uit als hij ze ook niet meerdere keren tegenkwam.
In zijn hoofd liep hij al vooruit op de zaken en zag hij deze avond nog wel met een interessante nacht eindigen, al was hij er aardig goed in om die gedachtes nog voor zich te houden er daar niks van te laten merken. Hij wist zijn hoofd nog koel te houden, maar naarmate de tijd voorbij kroop, begon hij de alcohol ook wel te merken. Al kon hem dat niet veel schelen, dat was juist de reden waarom hij hier was.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Een klein lachje verscheen op haar gezicht bij het horen van zijn antwoord. Zelf had ze al een beetje in elkaar kunnen puzzelen wat er gebeurt was. Niet alleen het feit dat hij in een gang zat, maar ook zijn achtergrond, maakte dat Leslie al een aardig beeld kon schetsen, al zou ze dit zeker en vast voor zichzelf houden. De jongeman had dan ook subtiel aangegeven dat hij er niet langer over wou doorgaan. Ook al had Leslie willen weten hoe hij de blauwe plek en schaafwond precies had opgelopen, al was het gewoon om te kunnen horen dat hij enkele rake kloppen had gekregen tijdens een gevecht, besloot ze er steevast niet verder op in te gaan. De aandacht nu vestigingen op dingen die met zijn criminele leven te maken hadden, zou alleen maar voor wantrouwen zorgen. Iets wat Leslie op dit moment zeker niet kon gebruiken.
Bij het horen van zijn vraag, moest Leslie even nadenken. Zij wist waarvoor ze hiernaartoe was gekomen, maar dit kon ze hem natuurlijk niet vertellen. "You know, sometimes life's just too much." Begon ze een beetje vaag, al was dat ook Leslie's bedoeling geweest. Ze kon immers beter wat te onduidelijk zijn, dat dat ze teveel opging in de details en zich versprak. Zonder te aarzelen, ging ze uiteindelijk verder. "And what could help make it better than a drink?" Leslie zette even haar glas aan haar lippen, waarna ze de sterke smaak van whiskey in haar keel voelde. Haar glas stond na een enkele slok echter al weer op de bar. "Although, I must admit there are some things that could even top that of. " Grijnsde ze lichtjes.
Leslie voelde zijn ogen over haar lichaam glijden, maar besloot zich er niets van aan te trekken. Het betekende immers alleen maar dat ze zijn aandacht had, en dat was exact wat ze momenteel nodig had. Aandacht die alleen maar op haar gericht was. "So tell me, are you one of those people who drinks way too much and ends up too wasted to leave the bar on his own?" Grapte ze, waarna ze vluchtig haar blik naar het viertal meisjes liet glijden. Hoewel ze zelf niet zo was, herkende ze vaak wel mensen die zich zo zat dronken, dat ze op het einde van de avond niet meer op hun benen konden staan. De vier jonge meisjes die aan de andere kant van de bar hadden gezeten, zagen er beslist zo uit. Ze hadden al zoveel op, dat ze waarschijnlijk genoeg hadden gedronken voor de heel avond. De man die momenteel naast haar zat, zag er echter helemaal niet zo uit. Hij had dan misschien al enkele glazen op, maar net als zijzelf zou hij het niet te ver laten komen. Leslie rolde dan ook met haar ogen toen ze het viertal een volgende ronde shotjes zag doen.
Haar blik opnieuw op de jongeman naast haar gericht, nam ze haar glas in de hand. Het glas voelde koud aan, in haar inmiddels opgewarmde handen, maar daar trok Leslie zich niets van aan toen ze enkele slokken van de whiskey nam. Ze voelde de drank branden in haar keel, maar verwelkomde het vertrouwde gevoel. Ze was er al zo gewend aan geraakt, dat ze het inmiddels prettig begon te vinden.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Het beviel Kristian dat ze het gesprek enigszins oppervlakkig hielden. Op die manier hoeden ze beide niet echt over de dingen te praten die hun hier brachten, iets waar Kristian ook niet op te wachten zat. Hij kwam hier immers voor afleiding, en zo te zien had zij ongeveer dezelfde reden.
''Yeah, got it...'' Zei hij dan ook begrijpelijk, langzaam knikkend. Zijn ogen schoten haar kant op toen ze een opmerking maakte en hij kon een lichte grijns niet onderdrukken. Lag het aan hem, of had zij dezelfde ideeën voor een avondje afleiding als hij? Hij kon niet anders dan er even op in te gaan. ''You're right. Some drinks, some distraction from an attractive woman, What else do I need?'' Zei hij met een speelse grijns rond zijn lippen, en twinkeling ijn zijn ogen. Hij voelde dit de goede kant op gaan, en dat verlichte zijn gemoedstoestand. Al gauw was hij de uit de hand gelopen discussie van eerder die dag vergeten en was hij alleen nog maar bezig met de vrouw die naast hem was komen zitten, waarvan hij haar naam nog niet eens wist.
Kristian lachte eventjes om haar vraag en volgde haar bijna onopvallende blik naar het groepje meisjes dat verderop bij de bar zat. Het was al duidelijk dat in ieder geval zij genoeg hadden gedronken en straks wankelend de bar uit zouden stappen. ''Why?'' Vroeg hij, zodra hij zich weer tot haar had gedraaid. ''Do I look like it?'' Hij lachte zachtjes bij het idee. Nee, die dagen had hij lang achter zich gelaten. Hij kon niet ontkennen dat hij ooit zo was geweest, sterker nog, drank was zijn enige uitlaat in zijn moeilijke jeugd en hij kon zich bezatten avond na avond achter elkaar. Hij liep gevaarlijk over de randjes om niet als alcoholist te eindigen, al was hij nu niet een veel beter persoon geworden. Nadat hij van school was gestuurd voor wellicht de derde keer, was het zijn oom die hem had opgehaald en hem meenam naar zijn huis. Kristian, die was opgegroeid zonder zijn ouders en nooit met familie in contact was geweest, had moeite gehad om te wennen aan de situatie. Maar nu, jaren later, was hij dankbaar voor zijn oom die hem had betrokken bij de Moltisanians. Het was dan wel geen eerlijk leven, maar voor Kristian was het leven nooit eerlijk geweest.
''But no, I'm a responsible drinker.'' Concludeerde hij en hij grijnsde eventjes. ''Are you, though? Because now that we are talking, I feel I have some responsibility over you, and whiskey is not really the lightest drink there is... '' Hij keek even naar zijn eigen glas dat inmiddels weer leeg was, net als die van haar, en wenkte daarom de barvrouw. ''So, another one?'' Vroeg hij aan haar, met een knipoog. Zijn charmes kwamen met gemak. Hij was niet persé arrogant, maar zijn uiterlijk en uitstraling zorgden er vaak voor dat hij geen moeite hoefde te doen voor vrouwelijke aandacht. Kristian, als wellicht elke man, genoot daar natuurlijk van, en hij wist er simpelweg goed op in te spelen.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
"Not much else, I hope." Grijnsde ze als antwoord op zijn opmerking. Haar grijns veranderde echter al snel in een zwakke glimlach. Leslie had het gevoel dat tot nu toe alles goed verliep, al had er eigenlijk ook nog niets echt kunnen mis gaan. Op dit moment moest ze gewoon een beetje flirten, al moest ze zelf toegeven dat dat niet één van haar sterkste punten was. Het zware werk zou later nog komen en dat wist Leslie zelf maar al te goed. Daardoor voelde ze zich nu dan ook nog meer dan op haar gemak, al kon dat ook deels te maken hebben met de alcohol die in werking begon te treden. Daar trok ze zich echter niets van aan, want hoewel ze hier eigenlijk met de vijand zat, kon ze toch nog steeds een beetje plezier hebben?
Leslie moest lichtjes glimlachen bij zijn antwoord. Ze kon moeilijk uitmaken of hij zich beledigd voelde, maar had dan ook wel sterk laten doorschijnen dat ze een grapje had gemaakt. "Actually, you don't." Leslie dronk nog een enkele slok whiskey, waarna ze het lege glas op de bar plaatste. "But not everything is what it looks like." Voegde ze er nonchalant aan toe, alsof het iets was dat ze ooit eens toevallig had gehoord. Zelf kwam ze het echter dagelijks tegen. In de drugswereld kwam je immers continu mensen tegen die je niet in verband zou brengen met illegale praktijken. Ook zijzelf was er een voorbeeld van. Wie verwachte er immers dat iemand als zij, toevlucht had moeten zoeken naar de criminele wereld.
Leslie moest toegeven dat zijzelf ook verbaasd was geweest, maar nu leek alles op zijn plek te vallen. Haar leven begon opnieuw op de rails te komen en ze voelde zichzelf ook heel wat beter. Iets wat daarvoor niet het geval was geweest. Ze had dan ook een rotslechte thuissituatie gehad. In het begin was ze bang geweest, toen ze wegliep. Ze kon immers nergens heen. Toch werd ze opgevangen door de Kerryons. Eerst had ze niet door aar ze aan begon, maar al snel werd duidelijk waar ze terecht was gekomen. Leslie vond het echter niet eens zo erg. Ze had er een beter leven dan ze thuis had gehad en werd rijkelijk beloond voor de kleine opdrachten die ze moest uitvoeren. Ondertussen voelde ze zich dan ook helemaal thuis in de gang en in de criminele wereld.
Leslie keek op bij zijn wedervraag. Hoewel ze niet altijd een even verantwoordelijke drinker was, wist ze wel haar limieten zijn. Die zou ze vanavond zeker en vast niet voorbij gaan. " I don't know, you'll have to see for yourself weither I'm responsible or not." Beantwoordde ze hem dan ook, waarna ze knipoogde.
Een tweede drankje werd haar aangeboden en dat ontving ze maar graag. "I would love to." Glimlachte ze.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
''Actually, you don't.'' Had ze geantwoord en Kristian lachte eventjes. Dat antwoord had hij ook wel verwacht. Hij vond zelf namelijk ook dat hij er niet zo uit zag. Misschien iets te oud. En bovendien zat hij alleen aan de bar. Hij zag zichzelf ook niet in zijn eentje bezatten aan de bar. Hij snoof zachtjes bij de gedachte.
Haar volgende opmerking deed hem even glimlachen, maar zijn gezicht betrok al vrij snel. ''No...'' Was het enige wat hij daar ook op kon zeggen. Niet alles was zoals het leek, en niet iedereen was zoals ze voordeden. Zulke situaties had hij vaak genoeg meegemaakt, maar zulke dingen hoorden er bij in de criminele wereld. Op dit moment was hij niet eens eerlijk tegen haar, tegen niemand... Gelukkig leerde je daar snel mee leven en het was ook niet echt van belang, zeker niet als ze maar een enkele avond in elkaars gezelschap waren.
''Okay, we shall see.'' Reageerde hij met een glimlach. Hij was benieuwd hoe ze er beide na een paar drankjes aan toe zouden zijn. En aangezien ze toestemde, bestelde Kristian nog twee drankjes en het duurde niet lang voor de glazen weer gevuld waren. ''Cheers,'' Zei hij, en hij hief even zijn glas voor hij een slokje van de sterke drank nam. ''What's your name, actually?'' Vroeg hij, nu hij toch vond dat het tijd werd om elkaar beter te leren kennen. Inmiddels begon hij wel te merken dat hij al een aantal glazen op had, en de alcohol zorgde ervoor dat hij zijn volle aandacht nu op haar had gericht. Hij leunde met een arm nonchalant tegen de bar en was een beetje naar haar toe gedraaid. Hij vond het moeilijk om haar niet te lang aan te kijken, het idee dat dit misschien wel een hete avond ging worden speelde met zijn gedachtes en de aantrekking die hij tot haar voelde werd alleen maar versterkt door de drank.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Blij dat na enkele ogenblikken haar glas wederom gevuld was, klinkte Leslie samen met hem. "Cheers." Reageerde ze, waarna ze niet veel later het glas al aan haar lippen zetten en de drank voelde branden in haar keel. Ze was blij met de nieuwe aanvoering van alcohol, want hoewel ze wel had nagedacht over dit plan, had ze niet geweten hoeveel zenuwen het haar zou bezorgen. De drank zorgde er dan ook voor dat ze zich op haar gemak voelde bij hem. Iets wat best wel nodig was als ze met hem naar huis wou gaan.
Opkijkend bij zijn vraag, begon ze te glimlachen. "Leslie."
"And what's the name of prince charming here?" Stelde ze hem als wedervraag, waarna er een zwakke glimlach op haar gezicht verscheen. Toch zat het antwoord op deze vraag al ergens klaar in haar achterhoofd. Ze haalde zich het dossier, dat ze meerdere keren had bekeken, voor de geest om zo te kunnen herinneren wat ze allemaal over hem wist. Toegegeven, was het eigenlijk niet erg veel, maar in de criminele wereld was het nu eenmaal belangrijk om zoveel mogelijk geheim te houden over jezelf. Het beetje informatie dat ze had, had ze dan ook grondig vanbuiten geleerd, daaronder ook zijn naam. Die had ze immers al vanaf het begin van de avond in haar hoofd gehad. Kristian. De enige reden dat ze zelfs nog moeite deed om naar zijn antwoord te luisteren, was voor het geval hij een valse naam gebruikte.
Zelf zou ze best begrijpen waarom hij het deed. Hoe minder mensen je identiteit wisten, hoe beter. Zijzelf had daar momenteel echter nog niet echt problemen mee. De meesten wisten niet eens dat ze een lid was van een gang. Haar identiteit verborgen houden, leek haar dan ook zinloos. Zo bracht ze zichzelf immers alleen maar in verwarring, door te moeten opkijken bij het horen van een andere naam. Dat kon ze vanavond best missen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
''Leslie.'' Herhaalde Kristian, en hij glimlachte even. ''That's a beautiful name.'' Zei hij gemeend. ''My name is Kris. Nice to meet you,'' beantwoorde hij haar vraag. Hij was door het leven gegaan als 'Kris' sinds hij zich had aangesloten bij de Moltisani Gang en er waren maar weinig mensen die hem met zijn volledige naam aanspraken. Voor hem behoorde Kristian tot verleden tijd en hij hield er ook niet van als iemand hem op die manier aansprak. Mensen wisten wel beter, ze zouden Kristian niet onnodig opfokken wetend dat het dan verkeerd zou aflopen, dus tenzij er al een hevige ruzie gaande was, werd hij niet zo genoemd.

Misschien streken uren voorbij, maar dat voelde als minuten. En in die tijd bleven de drankjes zich aanvoeren, evenals de aantrekking tussen de twee. Althans, voor Kristian werd het steeds moeilijker om gepaste afstand te houden. Als het aan hem lag, dan waren ze al veel eerder vertrokken. Dan waren ze al veel eerder uit de kleren gegaan. Maar op de een of andere manier deed hij het voor eens rustig aan, om haar niet af te schrikken, om zoveel mogelijk tijd met haar door te brengen, om haar oprecht beter te leren kennen. Hij was het niet van zichzelf gewend.
''This is my appartement...'' Zei hij eenmaal ze bij zijn thuis kwamen. Hij ging Leslie voor om de deur te openen en eenmaal zij binnen waren het alarm uit te zetten. Als automatisch legde hij zijn sleutels op het kastje dat in de gang stond en deed enkele verlichting aan. Hij draaide zich tot Leslie. Een vreemd gevoel besteeg hem, een schuldgevoel om hoeveel vrouwen hij hier had verwelkomd voor haar. Waarom wist hij niet, hij voelde zich nooit schuldig hierover.
''Make yourself at home,'' Bracht hij uit, hij wilde dat ze zich comfortabel voelde. Dat ze op haar gemak was bij hem en in zijn appartement.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Even kreeg Leslie een ongemakkelijk gevoel bij het horen van haar naam. Haar naam was immers niet echt ongebruikelijk, maar na het horen van het compliment verscheen er een glimlach op haar gezicht. "Thank you very much." bedankte ze hem dan ook. "Although, I'm not the one who chose it." Lachtte ze, waarna ze aandacht luisterde naar zijn antwoord. Bij het horen van zijn verkorte naam, prentte ze deze kleine verandering vast in haar hoofd. "Nice to meet you too." Antwoordde ze hem, waarna de gewoonte bovenkwam om hem een hand te geven, maar Leslie dit uiteindelijk toch achterwege liet.

Meerdere uren passeerden. En hoewel Leslie niet van plan was het naar haar zin te hebben met hem, begon ze zich meer en meer te amuseren naarmate de avond vorderde. Ook kon ze de aantrekkingskracht die tussen hen was ontstaan, niet ontkennen. In het begin van de avond had ze dit echter wel nog geprobeerd. Hij was immers de vijand en ze was hier enkel en alleen om hem te gebruiken. Dat was immers toch wat ze gepland had? Toch moest Leslie toegeven dat ze, na hem beter te leren kennen, meer in hem zag dan de persoon die ze gebruikte om een hogere rang te bemachtigen. Ze was echter niet van plan om iets aan haar plan te veranderen. Zodra hij immers zou ontdekken dat ze bij de Kerryons hoorde, zouden de complimentjes en betekenisvolle gesprekken gedaan zijn. Dat wist ze zelf maar al te goed. Na wat enkele ogenblikken leek te zijn, maar waarschijnlijk een eeuwigheid was, vertrok het tweetal uit de bar. De vele drankjes hadden Leslie wat van de wereld gebracht, maar nu de frisse buitenlucht haar longen vulde, kon ze net een beetje meer helder nadenken. Maar zelfs met de frisheid van buiten, lukte het nog steeds niet om een heldere geest te krijgen.
Eenmaal bij het appartement aangekomen, werd Leslie hoffelijk binnengelaten. Hoewel ze niet echt verbaasd had moeten zijn, -ze wist immers hoe kris aan zijn geld raakte- was ze nog steeds geshockt door de imposantheid van zijn appartement. Zelf was ze er beslist niet zo goed aan toe, maar hij had dan ook een belangrijke rol binnen de Moltisani Gang. Het geld dat hij momenteel verdiende, kon zij op dit ogenblik alleen nog maar van dromen. Ze zette de geldwaarde van het moderne appartement dan ook al snel van zich af en focuste zich wederom op Kris, die haar uitnodigde om het haar comfortabel te maken. Daar dacht ze dan ook geen twee keer over na, toen ze plaatsnam op de zetel. Hoewel Leslie wist dat ze niet één van de eerste meisjes was die hier om deze reden waren binnengekomen, -ze had er immers op gerekend dat hij zo'n vrouwenverslinder was- voelde ze zich wel op haar gemak bij hem. De alcohol die ze eerder op de avond gedronken had, hielp haar waarschijnlijk ook wat, maar ze vond nu eenmaal ook dat Kris best een charmante man was. "Are you gonna join me, or you just gonnan stand there?" Vroeg ze hem plagend, terwijl ze hoopte dat hij naast haar op de bank zou komen zitten.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Een tevreden glimlach was op Kristian zijn gezicht te zien bij het zien van Leslie haar reactie op zijn appartement. Het maakte indruk op haar, maar dat benadrukte ze niet met woorden. Haar bescheiden reactie beviel hem. Hoeveel meiden hier wel niet over de vloer waren geweest en overdreven hadden gereageerd. Of juist niet konden stoppen met vragen hoe hij aan het geld kwam, wat overigens best een brutale vraag was maar je had altijd de mensen die er iets in zagen en op zoek gingen naar meer manieren om van zijn luxe te genieten. Pech voor hen, jammer genoeg, want Kristian date niet en was ook niet van plan om meer tijd te spenderen met dezelfde vrouw dan een nachtje in bed.
Eenmaal Leslie had plaatsgenomen op de bank en hem uitnodigde bij haar te komen zitten liet hij zich dat geen tweede keer zeggen. “Not a second,” reageerde hij op haar plagende opmerking waarna hij naast haar op de bank kwam zitten. Hij zit nog op gepaste afstand, maar zijn arm hing over de leuning en zijn vingers speelden met haar zachte haar. Hij had er ook voor kunnen kiezen om te blijven staan en zien of ze naar hem toe zou komen, maar de verleiding om haar aan te raken was te groot. Ze waren hier immers voor een reden, toch?
“You know, I was having a really bad day but then you stepped into that bar...” Zijn ogen schoten naar de dranktafel die iets verderop stond. Natuurlijk wisten zij beiden wat ervan zou komen eenmaal Kristian had voorgesteld om ‘thuis verder drankjes te doen’. Hij betwijfelde of het echter verstandig was om nog meer alcohol tot zich te nemen, aangezien hij merkte dat hij al redelijk onder invloed was.
Zijn lichaam schoof wat dichterbij en hij richtte zijn heldere ogen weer op Leslie. Iets wakkerde in hem op zodra hij naar haar keek en hij vroeg zich af of zij het ook voelde. “I’m glad you came with me...” - “But why are you here?”
Hoewel het niet de bedoeling was om de vraag zo kil te brengen was er iets in zijn uitdrukking veranderd. Niet enkel omdat hij lichte wantrouwen had, maar omdat hij van haar wilde horen wat ze wou.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Opgelucht was ze toen Kris na enkele tellen al naast haar plaats nam op de bank. Toch was er nog steeds wat ruimte tussen hen in. Leslie vergat dit echter al snel toen ze zijn vingers met haar haren voelde spelen. Kleine cirkels werden gevormd met de haarlokken, al kon ze dit enkele opmerken vanuit haar ooghoeken. Ook kreeg Leslie een warm gevoel binnenin door het tedere gebaar. Dit gevoel duwde ze echter al snel weer weg. Ze moest zich aan het plan houden en kon zich niet veroorloven om maar iets van medeleven ov genegenheid voor hem te voelen. Niet alleen was hij immers de vijand, maar als hij te weten kwam wie ze was, zou ze er niet goed vanaf komen.
Die gedachten liet ze wel al snel naar de achtergrond verdwijnen. Dit was niet wat er momenteel belangrijk was. Dat was Kris. Al haar aandacht focuste ze daarom ook op hem. Bij het horen van zijn opmerking verscheen er dan ook een verlegen glimlach rond haar lippen. "Always happy to make someone's day better." Vertelde ze hem, waarna ze zich lichtelijk verzette. Haar benen boog ze in Kris' richting en ook de rest van haar lichaam draaide naar hem toe. Toen Leslie uiteindelijk zijn blik volgde richting de dranktafel, hoopte ze dat hij zijn aanbod van eerder op de avond alweer vergeten was of het ten minste enkel als middel had gebruikt om haar hier binnen te krijgen. Want hoewel Leslie best wel nog een glaasje op kon krijgen, begon ook zij zich lichter in haar hoofd te voelen. Dat was misschien ook de enige reden dat ze zou kunnen voortzetten waar ze mee bezig was. Ze had eerder op de avond al toegegeven dat ze Kris best knap en charmant vond. Misschien begon ze hem ook echt leuk te vinden. De reden dat ze het voor haar zo moeilijk was om met hem naar bed te gaan, was omdat ze hem daarna alleen nog maar gebruikte voor haar eigen doel. Iets waar ze, naarmate de avond vorderde, steeds meer spijt zou van hebben.
Bij het horen van zijn volgende vraag, moest Leslie even slikken. Zijn vraag leek kil en berekend, alsof hij precies doorhad waarom ze hier was, maar dat was toch onmogelijk? Ze besloot er dan ook meteen voor te gaan. Als hij had geweten wie ze was, had Kris haar nooit binnengelaten, nu had ze dus enkel nog de keus om haar plan voor te zetten.
"For you." Antwoordde ze, al kwam het er eerder uit als een fluistering. Tegelijkertijd bracht ze haar hoofd dichter bij dat van hem. Eerst zou ze de leiding geven. Leslie wou immers aantonen dat haar enige reden dat ze hier zat, hij was. Daarna zou ze zich echter helemaal overgeven, want hoewel ze het niet graag toegaf, vond ze het wel leuk als de man de leiding nam.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Het was Kristian opgevallen hoe Leslie haar lichaam meer naar hem toedraaide. Hun knieën raakten elkaar bijna aan. Niet dat hij dat erg vond, in tegendeel zelfs. ''That's a nice quality.'' Reageerde hij, wetend dat hij zelf maar weinig goede eigenschappen had. En de goede eigenschappen die hij had, gebruikte hij om juist geen goede dingen mee te doen.
Nadat hij haar de vraag had gesteld, zag Kristian een lichte verandering in haar ogen. Schrok ze van zijn vraag? Hij vroeg zich af waar dat van kwam, en of ze misschien lichte twijfel had of ze hier wou zijn, maar die gedachtes waren al snel van hem afgeschoven toen hij merkte dat ze dichterbij hem kwam. Haar gezicht was nu zo dichtbij dat hij praktisch haar warme adem op zijn huid kon voelen en dat in combinatie met haar antwoord zorgde ervoor dat hij zich niet langer kon bedwingen. Hij boog zijn hoofd naar haar toe om de laatste afstand tussen hun gezichten te overbruggen en bracht daarmee zijn lippen naar die van haar. Hij had zich de hele avond al afgevraagd hoe het zou zijn om haar te kussen en mede dankzij de drank maakte dat het moment overweldigend. Hij wilde haar, dat was duidelijk. Zijn lippen vonden hare tegelijkertijd dat zijn vrije hand over haar lichaam streek en voor hij het wist was hij de wereld om zich heen vergeten en dat was exact wat hij nodig had.
De kus begon voorzichtig maar al gauw was er vraag naar meer en zijn handen schoven om haar lichaam en tilden haar met gemak op zijn schoot. Toen hij doorkreeg wat hij zojuist gedaan had stopte hij even en keek haar indringend aan. ''Oh, sorry. Tell me if I'm going too fast,'' zei hij, aangezien hij de situatie al volledig had overgenomen en niet wist of Leslie daar oké mee was.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Naarmate het moment vorderde, werd Leslie steeds meer meegetrokken in de kus. Hoewel ze zich er bewust van was dat Kris eigenlijk de vijand was, genoot ze van dit moment. Het was al even geleden dat er nog zoveel verlangen in haar had gebloeid, maar dat was echter wel wat ze op dit moment voelde. Het verlangen om nog dichter bij hem te zijn dan ze nu al was. Ondanks het feit dat ze een heel plan had voorbereid en hier geen genot uit wou halen, verdwenen al die gedachten op dat ogenblik naar de achtergrond. Momenteel wou ze alleen hem nog. Niets anders.
Leslie verloor zichzelf in de kus, maar werd enkele tellen afgeleid toen Kris haar op zijn benen tilden. Hun kus werd echter niet onderbroken, maar werd zelfs steeds inniger. Niet veel later voelde ze dan ook zijn handen rond haar middel, waardoor ze besloot ook zelf in actie te komen. Haar ene hand legde ze in zijn nek, terwijl ze haar andere verstrengelde met zijn haren. Ze trok er lichtjes aan, maar vestigde het meeste van haar aandacht op het kussen van zijn zachte lippen. Haar ogen waren gesloten, maar openden zich al snel bij het horen van zijn opmerking, waardoor ze lichtjes moest glimlachen. "I don't mind." Grijnsde ze, waarna ze haar lippen tot bij zijn oor bracht.
"Some people don't like it slow." Ging ze verder. Daarna drukte ze haar lippen op het plekje net onder zijn oor, waarna ze haar weg vervolgde richting zijn lippen en die uiteindelijk ook vond. Hoewel ze voor enkele tellen de leiding had genomen, zou ze maar al te snel deze weer overgeven.
Ook al had ze niet veel eerder aangegeven dat ze het best oké vond om wat sneller te gaan dan normaal, vond ze het zelf wel nog steeds moeilijk om als eerste initiatief te nemen om een stapje verder te gaan. Daarom zou ze dit waarschijnlijk ook voor het grootste deel aan kris overlaten, die hier duidelijk ook meer ervaring mee had dan zij. Toch besloot ze haar eigen angsten te overwinnen door haar beide handen te verplaatsen naar zijn middel, waar ze zijn riem langzaam begon openmaakte. Ze verlaagde het tempo echter enkel om hem te kunnen kwellen. Terwijl ze dit deed, bleef ze hun kus echter wel aanhouden. Iets waar Leslie waarschijnlijk evenveel genot uithaalde als hij.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld