Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O' Sometimes the place you are used to is not

ORPGlover
Straatmuzikant

ORPGlover schreef:

*Sometimes the place you are used to is not the place you belong.

18+
Gelieve niet te reageren
ORPG with Saika

Grace Loren / 21

Leith Jackson / 23

"There comes a day when you realize turning the page is the best feeling in the world - because
you realize there's so much more to the book than the page you were stuck on."

@Saika

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:

Emma Blanchard - 20 jaar oud

Warmte vulde haar wangen, en het licht zorgde ervoor dat Emma haar ogen opende. Voorzichtig, in kleine stapjes gingen haar oogleden van volledig gesloten, naar spleetjes, naar in één klap wagenwijd open. Binnen een seconde zat de blondine rechtop en probeerde ze de omgeving in haar op te nemen. Haar hartslag was sterk verhoogd te voelen in haar keel, en tussen haar vingers voelde ze het vochtige gras. Ze lag buiten. Ontdaan keek ze om haar heen naar de meerdere personen die verspreid over het veld nog in dromenland lagen. Hun kleding was iets waardoor Emma aan de realiteit begon te twijfelen. Maar door die realisatie, keek ze omlaag naar haar eigen klederdracht. Lederen enkellaarsjes bekleedde haar voeten. Een zachte, donkergroene broek omgaf haar kuiten en dijen. Ze droeg een losse, witte blouse van een katoenachtige stof en achter haar lag een donker bruine vest wat ze blijkbaar als kussen gebruikt had. Naast het vest, lag een soort van wapenriem met een klein zwaard en een mes. Emma probeerde te herinneren hoe ze hier terecht was gekomen, maar er kwam helemaal niets bij haar op. Hier was maar één verklaring voor: ze had gisteravond veel te veel gedronken en dit moest een droom zijn. Het kon niet anders.

Gareth Williams - 24 jaar oud

Drie harde bonzen op zijn deur zorgde er voor dat hij uit zijn droom ontwaakte. "Prins Gareth!" Of niet, dacht hij zachtjes. Gareth draaide zichzelf nog een keer om met een diepe zucht. "Prins! Wakker worden!" Langzaam opende hij zijn ogen, en zijn hart stopte. Dit was niet zijn slaapkamer. Was dit überhaupt wel een kamer waar hij ooit geweest was? Hij kon zich niets herinneren van gisteravond, anders dat hij met zijn vrienden bij Leith wat was gaan drinken. Wie weet wat er daarna gebeurd was. "Genoeg is genoeg. Ik kom binnen!" Zei een hoge, vrouwelijke stem waarna het geluid van een openslaande deur Gareth overeind trok. Links van hem kwam een vrouw in een lange, zwarte jurk met een witte schort binnen. Hij keek verward naar de vrouw van rond de 40 die zomaar in de kamer stond. Plots had Gareth ook door dat zijn bovenlichaam onbedekt was, en trok hij de satijnen lakens snel omhoog. "Kom op Prins, we hebben niet de hele dag." Zei de vrouw met haar handen in haar zij, waarna ze naar een kast liep en er kleding uit haalde. "De Koning en Koningin zitten al bij de brunch. Hop hop!" De vrouw legde de kleding op zijn bed, waarna ze de kamer uitliep. Sprakeloos staarde Gareth naar de kleding op zijn bed en probeerde helderheid in de situatie te brengen. Prins. Koning. Koningin. Brunch. Wat was er in vredesnaam in de afgelopen uren gebeurd?

ORPGlover
Straatmuzikant

ORPGlover schreef:
Grace
Normaal gesproken werd Grace wakker door een wekker, haar moeder die een gil gaf dat ze wakker moest worden of het zonlicht dat door de gordijnen op haar gezicht scheen. Deze keer was het anders, een harde stem schreeuwde en een deur ging open. Langzaam opende Grace haar kastanjebruine ogen. Dit was niet haar kamer. Een frons kwam tevoorschijn wanneer ze een vrouw van gemiddelde leeftijd in een bijzonder ouderwetse kledingdracht zag. Grace ging rechtop zitten en bekeek de kamer even snel. Ze zag Gareth naast haar liggen wat haar verbaasde. Meer dan vriendschap was het nooit geweest tussen haar en Gareth dus waarom zou ze naast hem liggen? De satijnen deken werd van Grace haar lichaam getrokken. Een wit, kanten slaapjurkje kwam tevoorschijn. Ze keek op en trok haar benen wat in. 'Gareth, wat is dit?' Vroeg ze wat zachter in de hoop dat de vrouw haar niet hoorde. Duidelijkheid is wat ze nu nodig had. Binnen een paar minuten waren er meer vrouwen de kamer in. Een grote jurk werd uit een houten kast gehaald. Grace werd van bed getrokken. 'Omkleden jonge dame, u bent al laat.' Waarom werd ze u genoemd terwijl ze duidelijk jonger was dan de vrouwen die hier in deze kamer aanwezig waren? 'Sorry, maar wat bedoeld u? Waarvoor ben ik laat?' De vrouwen keken op. 'Maar prinses, u heeft vandaag een brunch met uw toekomstige schoonouders.' Grace keek de vrouwen aan. Deze situatie kon niet nog bizarre worden. 'Gareth, wat is dit?' Herhaalde ze.

Leith
Een elleboog kwam in zijn zij. Leith keek op en gaapte even. Lekker wakker worden zo. Een zucht verlaatte zijn mond. Fel zonlicht kwam in zijn gezicht waardoor hij zijn ogen samen kneep. Leith deed zijn hand voor zijn ogen en keek rond. Overal waren bomen, had hij buiten geslapen? Snel stond hij op en klopte zijn kleding af. Hij deed snel een hand door zijn donkere haar. Dit was niet de kleding die hij had aangedaan gisteravond. Leith begreep niks van de situatie, hoe hard hij ook nagedacht hij kwam er maar niet bij hoe hij terecht had kunnen komen. Een groepje mensen lag om hem heen. Misschien wisten zij meer? 'Kunnen jullie m..' Algauw zag Leith eindelijk een vertrouwd gezicht. Emma. Hij haastte zich met grote passen naar haar toe. 'Hee, uhm enig idee hoe we hier terecht gekomen zijn?' Vroeg hij. Deze omgeving, de mensen die net om hem heen lagen, alles was onbekend voor hem. 'Gisteravond zijn we gaan drinken, we hebben een oud boek doorgebladerd en verder is het zwart voor mij..' Leith zuchtte diep. Alles wilde hij het liefst onder controle hebben en dat was nu niet zo.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Gareth
Hij werd door een vrouwelijke stem naar hem uit zijn trance gehaald. Gareth keek naar zijn rechterkant, waar Grace rechtop naast hem zat. In bed. Hij had haar helemaal niet opgemerkt, en keek haar sprakeloos aan. "Ik heb geen flauw idee." Zei hij tussen zijn tanden door. Gareth ging met zijn gedachten langs alle films die hij over tijdreizen gekeken had. Naast dat dit echt geen droom meer kon zijn, kon dit enkel en alleen de enige reden zijn. Of Leith had iets in zijn drankje gedaan waarvan hij ging hallucineren. Snel dacht hij na, en het beste was nu dat hij en Grace alleen konden zijn om de situatie te bespreken. De vrouwen in de kamer leken uiterst serieus, dus besloot hij maar gewoon mee te doen. "Uhm.. Kunnen jullie, Grace snel aankleden en ons dan even alleen laten?" Vroeg hij aan de vrouwen, die vervolgens een beetje begonnen te giechelen. "Natuurlijk, prins." Antwoordde één met een brede lach. Gareth gooide zijn benen uit het bed en kleedde zichzelf snel aan in de kleding die voor hem klaar gelegd was. De donkere, linnen broek en witte blouse waren gegoten voor zijn lichaam, en snel liep haar richting één van de ramen om Grace haar privacy te geven. Hij sloeg één van de ramen open en keek neer op een enorm landschap. En Gareth had geen idee waar hij beland was.

Emma
Terwijl ze het vest aantrok, zag ze een figuur haar kant op lopen. Ze kneep haar ogen voorzichtig tot spleetjes om te focussen, tot ze zag dat het Leith was. Nog nooit was ze zo blij geweest om hem te zien. Snel trok ze wapenriem aan en stond ze op, waarna ze Leith's kant op liep om hem tegemoet te komen. "Leith..." Zei ze zacht, om de personen naast hen niet wakker te maken. "Ik heb geen idee." Fluisterde ze. Toen hij het boek benoemde, kwam de herinnering van gisteravond omhoog. Ze waren met z'n vieren. Leith, Grace, Gareth en zij. "We hebben toch, geen rare dingen op?" Vroeg ze voorzichtig. Emma had nog nooit verdovende middelen gebruikt en had ook geen idee hoe dat in zijn werk ging. Met twee vingers kneep ze hard in de huid van haar arm - er gebeurde niets. "Maar dit is geen droom, dat is-" "Verdomme Emma, Leith, kunnen jullie niet een beetje stiller zijn?!?" Emma's haren gingen overeind staan van de stem achter haar. Voorzichtig draaide ze haarzelf om, en richtte ze haar ogen op een man die overeind was gaan zitten. "Als jullie toch niet verder gaan slapen, haal ff wat fruit van die boomgaard in het westen." In een diepe zucht liet de man zich weer achterover vallen, en Emma draaide haarzelf weer om naar Leith. Ze wees met haar hoofd naar de kant waarvan ze dacht dat het westen was. "Laten we hier maar even weg gaan ja."

ORPGlover
Straatmuzikant

ORPGlover schreef:
Grace
Een rijkelijk versierde borstel ging door Grace haar bruine lokken. Een vrouw kleedde haar uit zodat er een korset om het lichaam heen kon getrokken worden. Verbaasd keek ze rond maar ze werkte mee met het omkleden. Grace zou hierna wel op onderzoek uitgaan zodat ze kon vragen waar ze was en hoe ze hier terecht was gekomen. Een lange witte onderjurk kreeg ze over haar korset met daarover heen nog een jurk. De dames deden haar wat sieraden om en een kleine diadeem. Na een paar minuten was ze klaar en liep ze naar Gareth. In een vlot tempo verlieten de vrouwen de enorm grote kamer waar ze in was ontwaakt vanuit haar slaap. "Ik begrijp er niks van Gareth, hoe zijn we hier terecht gekomen? Het lijkt of we terecht zijn gekomen in een heel ander tijdperk. Deze kleding, hoe de kamer is ingericht.." Zachtjes beet Grace onzeker op haar lip. Het beste leek haar nu om deze kamer te verlaten en rond te kijken. Misschien kwam de plek haar dan toch wel bekend voor? Grace haar ogen dwaalden naar buiten en ze bekeek het prachtige landschap. 'Ik snap het gewoon niet..' Mompelde ze wat zachter.

Leith
Een glimlach kwam op Leith zijn gezicht wanneer hij Emma naar zich toe zag naderen, hij wist nu zeker dat hij gelukkig hier niet alleen was gekomen. De onzekerheid was van Emma haar gezicht af te kunnen lezen, zij snapte er dus ook niks van. "Nee, we hebben geen rare dingen op." HIj dacht na. "We hebben alleen wat gedronken, that's it.." Hij keek toe hoe Emma in haar arm kneep. Geruststellend pakte haar hand en kneep er zachtjes in. "Het komt wel goed, we zoeken dit samen uit." Geschrokken keek Leith op toen er een man naar hun zat te snauwen. Toestemmend knikte hij naar Emma toen ze voorstelde om hier weg van te gaan. Leith liep van de groep weg en keek soms even naar Emma. "Wat denk je dat er gebeurd is?" Hij dacht na. "Nadat we in het boek hebben gebladerd, wat is er toen gebeurd? Ik herinner het me niet meer." Leith bekeek zijn kleding en deed zijn handen in zijn zakken. Een diepe zucht verlaatte zijn mond. "Misschien is dit alles gewoon een grap.." Al kon hij dat niet geloven, wie zou hem in de maling willen nemen? Het was winter en toch brandde hier de felle zon op zijn bleke huid. Het klopte gewoon niet.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Gareth
Het was net zoals in de middeleeuwse films. De kleding, de omgeving, de bedienden. Gareth twijfelde er niet over. Hij keek voorzichtig langs zijn schouder toen Grace naast hem stond, gehuld in vorstelijke kleding. "Het laatste wat ik me herinner, is het boek in Leith's zijn huis.." Met zijn rechter duim en wijsvinger wreef hij over zijn voorhoofd. "Met allerlei geschiedenisverhalen." Er moest vast een verklaring voor zijn. Ze konden toch niet zomaar tijd gaan reizen? Iets wat nog helemaal niet bewezen was! Gareth ademde diep in. "Grace, ik denk dat we gewoon even met de flow mee moeten gaan nu." Zei hij, haar aankijkend. "We gaan eten met de zogenaamde Koning en Koningin, misschien wordt er dan meer duidelijk." Ze moesten ergens beginnen. "Misschien komen we Emma en Leith nog tegen die een goede verklaring hiervoor hebben."

Emma
De warmte van Leith zijn hand gaf Emma nog meer duidelijkheid dat dit echt geen droom meer was. Ze volgde Leith terwijl ze van de groep weg liepen, en liep net een pas achter hem. door haar kleinere stappen over de onverharde grond. "Ik herinner me ook verder niets." Antwoordde ze in een zucht, en vervolgens verliet een lach haar keel. "Een grap, Leith? Serieus?" Ze strekte haarzelf even uit. "We zijn gekleed in middeleeuwse klederdracht, ik heb een zwaard op zak en we hebben buiten geslapen." Een beetje paniek kwam in haar los. Het was jaren geleden geweest dat ze een paniekaanval had. Ze had ze onder controle, maar voelde de touwtjes uit haar handen glippen. "Gisteren was het winter, en vandaag schijnt de zon zo warm dat ik dit vest zo weer uit ga doen!" Het ritme van haar ademhaling verhoogde. "Doctor Who kon tijdreizen, wat als wij nu in het jaar 800 zijn beland. Vandaag zou ik mijn scriptie inleveren! Maar nee, wij gaan opzoek naar fruit!"

ORPGlover
Straatmuzikant

ORPGlover schreef:
Grace
Haar plan was om op onderzoek uit te gaan hier, maar Gareth had een ander idee wat haar misschien wel beter in de oren klonk. Voor een minuutje twijfelde ze toch even wat ze wou doen, tot Grace de namen Emma en Leith hoorde. Aan hen had ze helemaal niet meer gedacht. Een kleine knikje gaf Grace. Misschien waren hen inderdaad wel in de buurt. "Laten we dan maar naar die brunch gaan." Ze moest toegeven dat ze inmiddels wel trek had gekregen. Haar handen reikte naar de klink van de deur die ze naar beneden deed. Voorzichtig opende ze de deur en liep ze de grote hal op. "Wauw.." Zei ze. De hal was hoog, prachtig versierd met schilderijen en gouden details overal in verwerkt. Met kleine passen liep ze verder de hal op, verschillende mensen op de gang buigden voor Grace en Gareth. Blijkbaar waren ze echt belangrijk, hadden ze een bepaalde macht. In de kamer die ze net verlieten, werd ze ook prinses genoemd als ze het zich goed herinnerde. Op dit moment twijfelde ze aan alles wat ze dacht. "Ah, daar bent u. Loopt u mee?" Vroeg een meneer die heel netjes gekleed was. Grace knikte en liep achter de man aan. Na een paar meter gelopen te hebben waren ze aangekomen in een grote zaal waar midden in een grote tafel met stoelen stond. "Daar zijn jullie." Zei een vrouw met lang zwart haar en een kroon op. Grace keek twijfelend naar Gareth. Wat moesten ze doen? Gewoon aanschuiven?

Leith
Met een wat non-chalante houding liep Leith voorop. Het zachte gelach op de achtergrond van Emma liet hem omdraaien. "Een grap, het kant toch? Denk jij dat hele bizarre situatie een andere verklaring heeft?" Hij keek haar aan. De paniek zag hij toeslaan in haar gezicht. In een vlot tempo liep hij naar haar toe. "Rustig blijven, oké? Het komt wel goed, we zoeken uit wat er aan de hand is. Is het een idee om wat fruit te halen en dan terug te gaan naar de groep? Dan gaan we aan hen vragen waar we zijn beland en in welk uh.. jaar we leven." Hij probeerde haar gerust te stellen met deze woorden, zelfs wist hij niet eens of hij zichzelf wel kon geloven. Komt het wel goed? De felle zon verdween eindelijk wat achter de wolken waardoor ze in de schaduw stonden wat als gevolg gaf dat Leith het wat koeler kreeg. Nu de zon niet vol in zijn gezicht scheen, keek hij even rond en zag hij in de verte een veld met veel groen. "Daar zou het fruit wel zijn."

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Gareth
Hij was er nu wel zeker van dat Grace en hij vast zaten in de middeleeuwen. De hal waar ze door heen liepen schreeuwde het plaatje 'kasteel' uit, en hoe de mensen langs hun bewogen in hun klederdracht was alleen nog maar meer bewijs. Sprakeloos liep hij naast Grace. Kort keek hij naar haar, en zag dat zij ook verwonderd was. De twee werden begroet door een man, die gekleed was in een soort van Koninklijke Garde-achtig iets. Ze volgde de man en kwamen uit in een grote zaal. In het midden stond een tafel, gevuld met eten. Maar dat was niet alles. Twee figuren zaten aan tafel, beide met een kroon op. Het was geen gokje - dit moesten de zogenaamde Koning en Koningin zijn. De vrouw stond op en liep meteen de kant op van de twee. "Goedemorgen lieverd." Zei ze, waarna ze hem een kus op zijn wang gaf. "Goede.. ja." Meegaan met de flow zou niet makkelijk worden. De vrouw richtte daarna haar focus op Grace, en gaf haar een knuffel. "Oh, wat hebben ze je weer fantastisch aangekleed. Ik hoop maar dat ze het mooiste voor de bruiloft bewaren." Gareth keek naar de man, die nog aan tafel zat. Hij wees naar de stoel naast hem, en wat hij erbij zei deed Gareth realiseren dat dit geen droom, fantasie of hallucinatie meer kon zijn. "Zoon."

Emma
Ze ademde diep in, en Leith's woorden deden haar goed. "Goed plan." zei ze knikkend, waarna ze met hem naar het veld liep. Ze waren er vrij snel, en vonden appelbomen en bramenstruiken. Emma trok het vest uit en legde het op de grond neer. "Kunnen we, het fruit in verzamelen?" De appels hingen net te hoog voor haar, dus besloot Emma de bramen te plukken. "Oke, ik heb een theorie." zei ze, nadat ze eerst een aantal bramen in haar mond gestopt had. De smaak was overweldigend, maar haar maag was er tevreden mee. "Wat als het boek, waar we doorheen bladerde, een soort van portal was?" Ze dacht terug aan hoe ze haar zondagen verspilt had aan het kijken van films en series op Netflix. "Waarbij wij in het verhaal, in de geschiedenis, terecht zijn gekomen?" Met het spreken van de woorden dacht ze aan Grace en Gareth, die hier ergens dan ook zouden moeten zijn. Ze had de struik bijna leeggeplukt en een groot deel van het vest met de bramen gevuld. "Dus stel dat we zo hier terecht gekomen zijn, dan moeten we zo meteen wel tactische vragen aan die mensen stellen. Zonder op te vallen."

ORPGlover
Straatmuzikant

ORPGlover schreef:
Grace
De situatie was ongeloofelijk bizar. Het voelde realistisch aan. Grace kon de sterke parfum van de vrouw ruiken, ze voelde de warmte in de zaal. De zintuigen van Grace namen alles op, dit kon geen droom zijn. Dit is de realiteit, hoe moeilijk het op dit moment te geloven was. Een kleine glimlach forceerde Grace met haar lippen wanneer de vrouw haar een knuffel gaf. "Goedemorgen," Zei Grace. De vrouw dat de koningin wel moest zijn, bekeek Grace en gaf haar een compliment over hoe ze er uit zag. "Dank u wel," Zei ze maar. Het voelde ongemakkelijk aan. Ze kende de vrouw niet, maar moest doen alsof ze haar wel kende. "Schuif je aan met ons aan tafel? We gaan het over jullie huwelijk hebben." Zei de vrouw. Grace gaf een klein knikje en keek even kort naar Gareth. Een kleine zucht verliet Grace haar lippen. In kleine pasjes liep ze naar de tafel en ging ze zitten. Een bediende schoof de prachtige stoel waarop ze zat aan. Grace knikte als bedankje en bekeek de tafel die steeds meer gevuld werd met eten. Het zag er allemaal heerlijk uit, maar het enige waar Grace nu even aan dacht was wat de vrouw tegen haar zei over een huwelijk. Daar zal ze zo dan wel meer over te horen krijgen.

Leith
Voordat Leith begon met appels plukken, deed hij zijn vest uit tegen de warmte. Hij strekte zijn armen en kwam net bij de appels die hoog in de boom hingen. De appels hadden een donker rode kleur, deze moesten wel goed smaken. Leith bracht een appel naar zijn mond en nam een grote hap. Een enorm zoete, sappige smaak verspreidde in zijn mond. Wanneer Emma begon te praten keek Leith even op en knikte hij goedkeurend op haar idee om het fruit in haar vest te doen. Na een paar happen genomen te hebben was de kleine appel op. Dat deed hem wel goed. Hij ging op zijn tenen staan en trok meer appels van de bomen die hij in het vest van Emma legde terwijl hij luisterde naar wat Emma te zeggen had. De theorie klonk logisch maar tegelijk ook helemaal niet. Het enige wat hij deed was knikken. Na de laatste appel in het vest te leggen, plofte hij op de grond en dacht na. "Het zou kunnen, in een serie of film. Maar denk je echt dat we door een soort portaal zijn gaan reizen?" Het deed hem denken aan de serie die zijn moeder keek, Outlander. Een kleine zucht kwam uit zijn mond. Tactische vragen.. "Als jou theorie klopt, dan heb je gelijk en kunnen we niet zomaar alles gaan vragen. Wat we wel kunnen vragen zonder op te vallen, is waar we heen gaan. Misschien dat we dan iets met die informatie kunnen?" Dit kon nog wel eens allemaal heel lastig worden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld