Toothless schreef:
Marly
Met betraande ogen loop ik de school in. Bang voor wat er vandaag weer gaat gebeuren. Ik weet het gewoon echt niet meer. Wie kan ik nog vertrouwen? Ja, Ken, maar hij is er niet. Gelukkig kan ik hem altijd bellen, dat is tenminste iets. Soms heb ik echt van die momenten dat ik het niet meer zie zitten. Op school gaat het niet goed, thuis is het maar stil en voel ik overal het verdriet en de pijn. Sinds mijn ouders er niet meer zijn, ben ik samen met Ken achtergebleven in het huis van onze ouders. Mijn pleegouders, zijn biologische ouders. Ze voelden ook voor mij als m'n echte ouders, want mijn biologische ouders verdienen het woord ouders niet eens.
Terwijl ik de school in loop, voel ik mijn hart bonzen in mijn keel. Ik wil dit niet, niet vandaag. Vandaag zit alles tegen en juist nu hebben we dan een project waarbij je in tweetallen moet werken. Ik hoop maar dat ik een fatsoenlijke partner krijg. Oké, eigenlijk is niemand fatsoenlijk want ik vind alles en iedereen eng, maar in ieder geval iemand die er een beetje voor wil gaan. Goede prestaties op school is namelijk het enige wat me op dit moment overeind houdt omdat ik dan complimenten krijg. Dat geeft me nog een beetje een goed gevoel. Dan heb ik weer even het gevoel dat ik er toe doe.
@Scrse