ORPG - ''The chosen'' w Marlee - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - ''The chosen'' w Marlee

Anoniem
Internationale ster

Marianna schreef:
~ORPG w ~

Cason Jones - 22 -

Esmeralda Rhodes - 20 -

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:

Cirilla
20 years old

Ethan
23 years old

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Cirilla
Zo stil als ze kon, kroop Cirilla tussen de balken van het verlaten stadion door. De arena was een vervallen plek, een plek waar niemand wat te zoeken had, redelijk buiten de stad, wat het een perfecte trainingsplek maakte voor de trainingen. Jammer genoeg mocht Cirilla hier eigenlijk niet komen, en moest ze altijd opletten dat haar broer haar hier niet zou zien. Eigenlijk had ze hier ook niks te zoeken, maar naar de trainingen kijken was een afleiding voor haar geworden die ze wel kon gebruiken. Dagelijks werkte ze zichzelf in het zweet zodat haar jongere broertjes en zusjes wat te eten hadden. Sinds hun vader was omgekomen tijdens een werkongeval, was het allemaal erger geworden.
Ondertussen leek dat voor haar broer geen probleem te zijn. Hij zette zich dag en nacht in voor de trainingen. Vreemd was het niet, er zat een toernooi aan te komen. Dat was belangrijk, ze konden er namelijk financieel flink van vooruit schieten mocht een van zijn leerlingen gekozen worden.
Cirilla vond alles fascinerend om te zien, hoe fanatiek iedereen nu bezig was om beter te worden, hoe iedereen langzaamaan steeds beter zijn eigen krachten leerde te kunnen gebruiken. Ze kon er uren naar blijven kijken.
Jammer genoeg vergat ze daardoor even voor zich te kijken, waardoor ze een misstap zette, en hard over de treden struikelde. ‘’Shit!,’’ vloekte ze hard, nu inmiddels genoeg lawaai gemaakt dat er verschillende blikken haar kant opkeken. Ze dook diep weg achter de banken. Als haar broer haar nou maar niet zou zien zitten…
Haar blik kruiste met een van de vechters. Ze deed haar vinger voor haar lippen, gebaarde dat hij stil moest blijven. Als hij haar maar niet zou verraden.

Ethan
Nu het toernooi eraan zat te komen, werden het extra lange dagen voor Ethan. Hij was erg gefocust op het resultaat, omdat het voor hem erg belangrijk was dat een van zijn leerlingen gekozen zou worden. Niet alleen omdat het hemzelf iets zou opleveren, maar ook omdat hij zelf als leerling ook ooit gekozen was. Jammer genoeg had hij nooit kunnen winnen, wat hem erg diep zat en waar hij het liefst met niemand over praatte.
Nu stond hij vooral bekend als een van de beste trainers, wat hij zelf ook heel graag deed. Zo begonnen ze vroeg in de ochtend met groepstrainingen, maar hadden ze ook één op één tijd om per persoon op verschillende dingen te focussen. Zo kon iedereen zijn eigen krachten maximaal ontwikkelen.
‘’You’re flexing too much. Hold your arm like this,’’ hij haalde de boog uit Chad’s handen, deed voor hoe hij zijn boog moest vasthouden, en schoot de pijl feilloos in de rode cirkel. Chad was een kop groter, breder en gespierder. Tot noch toe was hij bij alle groepstrainingen één van de besten geweest, maar dat hoefde niet persé iets te zeggen. Chad leek namelijk vooral gefocust te zijn op wat anderen van hem vonden, maar zodra hij alleen was, schoot zijn resultaat achteruit.
Chad greep de boog uit Ethan’s handen. ‘’If I pull it like that, I’ll break the bow,’’ zei hij nors, terwijl hij een nieuwe pijl van de grond griste.
‘’Find a way,’’ antwoordde Ethan droog als bevel. Gelukkig was Chad niet een van de leerlingen waar hij zich op hoefde te focussen. Hij vond hem namelijk veel te arrogant en verwaand om tijd mee door te brengen.
Hij liep verder langs de rest van de jongeren die aan het oefenen, voornamelijk jongens. Geen wonder dat Esmeralda hem daarom opviel. Hij pakte twee houten zwaarden van de grond die gebruikt werden voor het oefenen en gooide er een naar haar toe.
‘’Wanna practise?,’’ daagde hij haar uit. Hier oefenden ze namelijk met alle vechtsoorten, naast iedereen z’n eigen krachten.
‘’Did you find your powers yet?,’’ vroeg hij, tegelijkertijd dat hij op haar afkwam met zijn zwaard.

Anoniem
Internationale ster

Marianna schreef:
Cason
Cason hield zijn blik gericht op de twee vechters die voor hem bezig waren. Cason zelf was gefascineerd door ze. Hij leerde het nog, hij trainde vaak en was bijna elk moment van de dag bezig in de trainingsruimten. Het idee dat dit iets geheim was, iets waar het regime niks over wist gaf hem alleen maar meer redenen om dit te blijven doen. Hij en zijn familie leefden in armoede, samen met de andere districten. Het was hem niet ontgaan dat de winnaar van het toernooi, samen met de trainer een grote geldprijs kreeg als beloning. Buiten het feit dat hij ervan genoot om iets te doen in zijn vrije tijd, wat ook nog eens een soort verzet was wist hij dat de geldprijs enorm goed van pas zou komen. ''Hey!'' hij keek op, toen hij zag dat een wat forsere jongen zijn kant uit riep. ''Don't you want to practise?'' Cason knikte op zijn vraag.
Natuurlijk wou hij oefenen, hij wou gekozen worden tussen alle leerlingen, hij wou iedereen laten zien dat hij waar kon maken wat niet van hem verwacht werd. ''Come on than, I am waiting.'' Cason twijfelde geen seconde, en liep naar de jongen toe waar hij mee zou gaan oefenen. Hij wist dat zijn tante hierop tegen zou zijn. Ze vertelde hem altijd dat hij een te mooi gezichtje had om in de problemen te komen. Cason kon zich niet voorstellen wat haar reactie zou zijn als ze wist dat hij bezig was met een vechtsport.
''Here you go.'' de jongen overhandigde een zwaard aan Cason. Alhoewel Cason nog niet honderd procent wist wat zijn superkracht was had hij wel een idee. Hij wist dat hij erg snel en handig overweg kon met zwaarden, het was bijna onnatuurlijk, en dat duidde volgens hem op een superkracht. Cason begon met zijn zwaard te zwaaien, hij dacht er amper bij na. Hoewel zijn tegenstander erg goed was in het blokkeren van zijn zwaaien, lukte het Cason toch een paar keer om hem te raken. De jongen gebaarde dat ze even een pauze gingen nemen door zijn hand in de lucht te steken. Cason knikte en leunde tegen zijn zwaard aan. De verschillende regels en tekens van het vechten hadden ze al een tijdje geleden besproken, nog voordat Cason überhaupt vocht.
Cason zuchtte diep in en uit en keek om zich heen. De meeste mensen waren aan het oefenen met de verschillende attributen en beschikbare trainers. Hij vond het mooi om te zien. Hij wist dat je nooit iemand moest onderschatten hier. De mensen die er het zwakst uit zien hebben de beste superkrachten. Zijn blik kruiste met een meisje, die haar vinger voor haar mond deed als teken dat hij stil moest blijven. Hij nam aan dat dat het zusje van Ethan was. Het kabaal dat ze had gemaakt zorgde ervoor dat iedereen voor een aantal seconden om zich heen keek.
Cason lachte eventjes naar haar en schudde toen zijn hoofd. Hij hoopte dat ze begreep dat dat betekende dat hij haar niet zou verraden. Hij had in de wandelgangen gehoord dat Ethan erg streng was met zijn zusje, en hij wou haar geen problemen bezorgen. Cason knipoogde nog even naar het meisje, die er voor hem niet verkeerd uit zag voor hij zijn bidon pakte en een flinke slok water nam.

Esmeralda
Esmeralda bekeek zichzelf in de lange spiegel die in de kleedkamers stond. De geur van vochtigheid vulde haar neusgaten, en ze hoestte kort door het prikkelende gevoel in haar keel. Ze was altijd al erg gevoelig geweest voor geuren en smaken. Esmeralda maakte haar haar ondertussen vast in de spiegel. Ze had haar trainingskleren voor het eerst aan. Nadat ze te horen had gekregen van Jarrod dat ze geselecteerd was om mee te doen met de trainingen, had ze zich goed voorbereid. Ze wist dat het een eer was om te mogen trainen in de trainingsruimten, niet iedereen kreeg de kans nadat ze zich hadden opgegeven.
Esmeralda had kort geleden pas gehoord over de gevechten die er tussen de districten georganiseerd werden. Het was bedacht als verzet tegen het regime, en alle districten legden een geldbedrag in, om die dan aan de winnaar van de gevechten te geven.
Esmeralda zuchtte en liep de ruimte weer uit, richting de boogschutters en zwaardvechters. Ze vond het jammer dat ze haar superkracht nog niet ontdekt had. Ze wist zeker dat ze er één had, het kon niet anders. De mensen om haar heen wisten al precies wat voor een superkracht ze hadden, en Esmeralda was bang dat ze niet genoeg deed, dat ze niet genoeg trainde om haar superkracht verder naar boven te halen. Ze wist niet hoe ze ervoor moest zorgen dat dat gebeurde, maar tegelijkertijd wist ze wel dat het een heleboel moeilijke trainingsdagen nodig ging hebben.
Esmeralda zette de gedachten die ze had even aan de kant en pakte een pijl en boog in haar handen. Ze focuste zich op het doel en gooide een paar keer erg dichtbij de roos. Ze had nog plek om te oefenen, maar het was zo dichtbij.
Esmeralda keek verbaasd op toen ze Ethan, één van de trainers hier tegen haar hoorde praten. Hij was erg geliefd onder de vechters, en ze moest toegeven, hij was ook één van haar favorieten. Het feit dat hij er goed uitzag had er voor haar nog niet zo veel mee te maken. Ze knikte op zijn vraag. Natuurlijk wou ze oefenen, daarom was ze hier en ze liet deze kans zeker niet gaan. Ze nam één van de zwaarden in haar handen en positioneerde zichzelf. ''I didn't.'' antwoordde ze met een pijnlijke steek in haar hart. Ze blokkeerde zijn zwaai, en zwaaide zelf met haar zwaard. Ze wou laten zien dat zij er ook iets van snapte, en dat het de moeite waard was om met haar te trainen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld