Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O’ We’re all crazy in our own unique way

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
ORPG met

Olivia ‘Liv’ Johnson
25

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Olivia.
Met een zucht haalde ik mijn pasje uit mijn tas. Ik werkte in een tbs-kliniek. Het was echt mijn droombaan. Veel mensen verklaarde me voor gek dat ik elke dag met die ‘gekken’ op een afgesloten afdeling zat. Ik vond het niet zo raar. Al sinds kleins af aan hield ik er van om mensen te helpen. Vroeger deed ik dat wel is door mijn oma te helpen met boodschappen doen of de buurvrouw haar hond uit te laten. Tegenwoordig doe ik dat door in gesprek te gaan met cliënten. Kijken wat er in hun hoofd omgaat en inschatten of ik daarbij zou kunnen helpen. Ik vond het heel waardevol werk. Als mensen eenmaal vrij kwamen, waren ze toch vaak wel beter dan hoe se binnen kwamen. En natuurlijk is er kans op terugval maar dat blijf je houden. Het waren ook maar gewoon mensen voordat ze iets hadden gedaan wat niet helemaal de bedoeling was.
Ik opende de deur met mijn pasje en liep naar binnen, meteen door naar de balie. ‘Goedemorgen,’ zei ik tegen mijn collega’s van de nachtdienst die ik over zou gaan nemen. Ik legde mijn spullen weg, pakte een telefoon en een pieper en was er klaar voor. Eerst de overdracht. In de overdracht hoorde je wat de dag er voir gebeurd was en aangezien ik net van vakantie terug kwam was dat geen overbodige luxe. Vorige week was er een nieuw opname, een man van ongeveer mijn leeftijd. Ik zou vandaag zijn begeleider zijn.
-

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Liam Thompson, 25 jaar

Liam;
Week 2 was begonnen. Week 2 van de hel. 'Het was niet de bedoeling', 'het moest niet zo gebeuren', 'Maar het is wel jouw schuld.' De gedachtes die maar door mijn hoofd bleven dwalen. Een week binnen en nog steeds niet gewend. Niet gewend aan de vrijheidsberoving, niet gewend aan het eten, de vreemde geur hier en vooral nog steeds niet gewend aan de andere mensen die zich hier bevonden. Ik hoor hier niet thuis. Nee ik hoor hier zeker niet thuis. Nooit had ik gedacht hier te eindigen, misschien hadden mijn ouders het wel verwacht, maar nee ik niet. Na een week hier hadden mijn ouders nog steeds geen contact met me opgenomen. Opeens schrik ik wakker. Opnieuw diezelfde droom waarin de gebeurtenis zich opnieuw afspeelde als een soort film. De kracht die ik voelde en het moment dat mijn hand zijn hoofd raakte. Het moment dat hij overleden bleek te zijn, en het moment dat voor het eerst de deur hier achter mij op slot werd gedraaid. Geïrriteerd stond ik op en trok ik mijn kleren aan. Vroeger was ik altijd vrolijk, maar sinds een lange tijd was ik al een opstandige vervelende man geworden. Vooral hier had ik geen zin om me te gedragen. Deze mensen die dachten dat ik gek was. Ik was niet gek, hooguit een beetje agressief soms, maar zeker niet gek. Vergeleken de mensen die hier rond liepen was ik al helemaal niet gek. Het was tijd voor ontbijt.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Olivia.
Na de overdracht besloot ik me eerst even in te lezen op de vijf patiënten die ik vandaag zou begeleiden. De eerste was een wat oudere man. Hij had meerdere jonge jongetjes verkracht. Het was allemaal heel heftig wat de reden was van de meeste mensen hun TBS. Ik las dat deze man een goede dag had gister en knikte eventjes als bevestiging in mijn hoofd. Ik ging verder lezen. Deze jongen was net 18 en heeft meerdere malen gewapend samen met een vriend, winkels overvallen. Zo jong nog en al heel je leven vergooid. Nooit meer kans op een echt goede baan. De laatste, de enige die ik nog niet kende: Liam Thompson. Even oud als ik. Ik ging naar het verslag waar in uitgelegd staat wat er gebeurd is. Ik las het. “Patiënt heeft overmatig alcohol en drugs gebruikt waardoor patiënt in een lichte drugs psychose is beland. Tijdens deze episode heeft hij een jongen op straat in elkaar geslagen naar aanleiding van een discussie met betrekking tot de vriendin van de jongen. Patiënt heeft dermate kracht gebruikt dat het slachtoffer een dag na de aanval in het ziekenhuis is overleden. Patiënt is op dat moment ontoerekeningsvatbaar verklaard en heeft daarom een TBS straf van een jaar gehad met daarvan 2 maanden voorwaardelijk.” Ik klikte verder. Hij was pas op onze afdeling sinds gister dus veel kon ik nu niet lezen over hem. Hij moest sowieso zijn medicatie nog halen dus dan kon ik me meteen voorstellen.
-

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Liam;
Op het moment dat ik bij het ontbijt aanschoof werd ik alweer opgenoemd. ''Liam... Je medicatie..' Zuchtend stond ik weer op en zonder de man die mijn zei aan te kijken sjokte ik naar de balie. Gister was ik eigenwijs geweest en wilde mijn medicijnen niet halen. Ik probeerde de verpleger te negeren maar hij bleef maar aandringen en op mijn nek zitten. ''Ja ja..'' Antwoordde ik elke keer, maar hij bleef maar zeuren. Uiteindelijk ben ik ze wel gaan halen, maar wilde ze absoluut niet binnen krijgen. Het feit dat mijn ouders niet langskwamen vond ik echt vervelend, maar het feit dat mijn vriendin, Anne, niet langs was gekomen afgelopen dagen zat me nog veel meer dwars. Tenslotte had ik voor haar die andere man geslagen. Zij was degene die hij had geholpen en had verdedigd. Wat gewoon een leuk avondje samen thuis met drugs moest zijn, was uitgelopen in een ramp. Hij zat hier voor haar, en zij had niet eens het lef om hem op te komen zoeken. In het proces heb ik haar alleen gezien toen ze getuigde tegen mij. Toen ik eindelijk na echt treuzelen bij de balie was aangekomen zag ik een nieuw gezicht zitten. Het was een vrouw, ik schatte haar zelfde leeftijd categorie als ik. Naast dat ze een van de jongste van allemaal hier was, was ze ook veruit een van de knapste. Ze zag er tenminste een beetje normaal uit. De rest hier was oud, uitgezakt of jong maar leken alsof ze thuis geen spiegel hadden om in te kijken. Argwanend keek ik haar aan "Mag ik mijn medicijnen.." Zei ik een beetje geïrriteerd en haalde een hand door mijn haar heen. Hoewel ik hier vrij nieuw was, was het niet zo moeilijk om te weten hoe het hier aan toe ging. Als deze nieuwe hier maar niet een uur over ging doen om zijn medicijnen te halen, aan de andere kant, hij zat hier toch nog wel een tijdje. Dus in dat opzicht maakte het niet uit hoelang ze erover zou doen.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Olivia.
Het was alsof mijn gedachten gelezen waren. Een nieuwe stem deed me opkijken. Dit zou wel Liam zijn. ‘Goedemorgen. Ik zal me meteen even voorstellen,’ zei ik waarna ik opstond en naar hem toe liep. Ik stak mijn hand uit. ‘Ik ben Olivia.’ Ik schudde zijn hand. ‘Ik zal even je medicatie pakken. Ik gebruikte mijn pasje om in het medicijnhok te komen. Alles hier was goed afgesloten om misbruik te voorkomen. Ik ging op zoek naar zijn naam en pakte zijn pillen waarna ik terugliep. ‘Heb je al water gepakt, Liam?’ Ik opende het zakje. ‘Ik heb voor jou een Lithium en twee maal Lorazepam.’ Ik glimlachte naar hem waarna ik de pillen op zijn hand deed. Vandaag stond op de planning dat we gingen sporten. Of naja, ik ging niet sporten maar er moest altijd iemand bij zijn voor het geval een van de patiënten een ander, zichzelf of een collega wat aan zou doen. Of ruzie natuurlijk, die gebeurde het vaakst. Daarvoor hadden wij ook altijd een pieper bij ons. Éen druk op de knop en je was meteen omringd door ongeveer 8 collega’s van verschillende verdiepingen. Mensen verklaarde me vaak voor gek maar die adrenaline van een pieper die af gaat, dat was voor mij ook heel belangrijk in het werk.
-

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Liam;
Ze was bijzonder vrolijk, maar goed, als haar shift was afgelopen kon ze ook zo maar weer naar huis. ''Liam..'' Zei ik terwijl ik haar hand schudde en keek haar achterna hoe ze het medicijnen hok binnen liep. Daar lagen genoeg pillen in om jezelf in 1 keer neer te halen. Helaas was alles hier goed beveiligd. Overal had je wel een pasje of een sleutel voor nodig. Ik kon er niet zo goed tegen als ik ergens niet bij kon of iets niet wist. Daar was ik te nieuwsgierig voor. Toen ze terug kwam kreeg ik de medicijnen in mijn hand. ''Nee..'' Zei ik en draaide me zuchtend om om een bekertje water te halen uit de watermachine achter me. Ik had geen drugsprobleem, maar ik loog als ik zei dat ik het wel vaak gebruikte. Sinds ik vast zat had ik al tijdje geen drugs meer kunnen gebruiken en dat maakte me met de dag geïrriteerder. Ik had nog geen aanvaring gehad met een patiënt hier, maar ik zat ook pas een dag op deze afdeling. Eerst zat ik op een andere waar ik ben weggehaald omdat ik enorm botste met een patiënt daar. Hij bleef me maar uitdagen en dan sta ik niet voor mezelf in. Toen mijn bekertje gevuld was draaide ik me om en nam de pillen. Het was ochtend en een nieuwe afdeling, dus ik had geen trek in nu alweer gezeik. ''Klaar?' vroeg ik en wachtte tot ik terug mocht lopen naar de ontbijtzaal.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Olivia.
Zijn houding kwam niet positief over. Alles wat we zagen, hoorde of dachten te merken aan iemand moesten wij aan het einde van onze dienst rapporteren. Dit was dan ook zeker iets wat ik er bij zou zetten. ‘Nog eventjes, Liam.’ Ik ging aan de andere kant van de balie staan zodat de spreekwoordelijke drempel minde hoog was voor hem. ‘Vanmiddag gaan we sporten en ik zou graag willen dat je mee doet.’ Eigenlijk had hij low-key geen keuze. Als je hier was opgenomen was je min of meer verplicht om mee te doen aan het dagprogramma tenzij je écht een goed excuus had. Zo hadden wij een jaar geleden ongeveer een patiënt die een arm miste en daardoor minder goed mee kon doen met zwemmen. Voor zijn eigen veiligheid hoefde hij toen niet mee. ‘Nu mag je weer naar het ontbijt.’
-
sorry heeel kort maar had ff haast

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Liam;
Ze was kleiner dan hij en stond opeens voor hem. Oké dus naast dat hij hier gedwongen zat, moest hij ook nog activiteiten gaan doen? Hij had niet eens iets tegen sporten opzichzelf maar wel tegen het feit dat het gedwongen moest. Iets waarmee hij vroeger op school ook last van had. Dom was hij niet eens, maar het feit dat hij altijd maar dit moest en dat moest. Misschien een stereotype 'probleemjongeren' maar daar viel hij dan ook onder op z'n zestiende. 'Hmmm, ik zie wel..'' Mompelde ik en al snel liep ik terug naar het ontbijt waar ik een boterham pakte en daar wat worst op gooide. Het feit dat mijn vriendin nog steeds niks had gedaan om me te bereiken begon me steeds meer dwars te zitten. Eerst maakte ik mezelf nog wijs dat ze wel haar best deed om mij te bereiken maar dat het niet lukte door de politie. Dat het niet mocht, dat ze echt haar best deed. Maar hoe langer het duurde hoe meer hij daar aan begon te twijfelen. Nu zou ik gewoon bezoek mogen krijgen dus zou ze gewoon langs kunnen komen.
Na het ontbijt stond ik op en liep mijn kamer in. Zuchtend liet ik mezelf op mijn bed ploffen. Oja sporten.. Ik kleedde mezelf om in sportkleren en staarde naar het plafond totdat het tijd was om te gaan sporten.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Olivia.
Met een rap tempo gingen mijn collega en ik alle kamers langs om de mensen op te halen om te gaan sporten. Eenmaal het groepje bij elkaar liepen we met z’n alle naar de sportzaal. Vandaag stond volleybal op het programma, zoals eigenlijk wel bijna elke dag. Ik liep met behulp van mijn pasje her materialen hok in en pakte daar het volleybalnet en de volleyballen uit. Met behulp van een patiënt hing ik het net op. ‘Goed bezin, Jay.’ Jay was een patiënt die nu al sinds het begin van mijn werk hier opgenomen was. Hij had een meisje die hij tegen was gekomen op straat, compleet random, verkracht en vermoord. Nog steeds had hij zo nu en dan dat hij agressief kon zijn naar vrouwen. Eigenlijk nooit naar andere mannen maar alleen naar vrouwen. Ik mocht dan ook nooit één-op-één met hem zijn. Ik was een van de weinige jonge medewerkers en veelal was ik dan ook precies de doelgroep voor deze mannen. Op een paar na zijn het allemaal zedendelicten of moord. Mijn collega gaf aan dat hij nog even iets op moest lossen met een patiënt. Ik knikte en besloot alvast te beginnen. ‘Team rood mag beginnen,’ zei ik terwijl ik op een bank ging zitten.
-

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Liam;
Ook dat nog; volleybal. De man die ik had aangevallen op straat die mijn vriendin lastig had gevallen was overleden. Ergens zou ik precies hetzelfde hebben gedaan als het nog een keertje was voorgekomen, alleen was het nooit mijn bedoeling geweest om die man te doden. Het enige wat ik wilde was hem een lesje leren en was werd gewoon heel boos. Als hij niet was overleden was het gewoon een vechtpartij geweest. Het feit dat ik zo woedend werd van die man kwam niet nergens vandaan. Ik heb altijd al een zwak gehad voor mensen die ik aardig vind. Als ik je eenmaal mag bescherm ik je ook, zoals ook bij mijn vriend die nacht. Toen we aankwamen in de gymzaal kregen we allemaal hesjes om. Ik had een rood hesje gekregen wat betekende dat we moesten beginnen. Zuchtend ging ik in het veld staan en keek naar de rest. Niemand kon er hier wat van en ik kreeg een soort nostalgisch gevoel naar de gymles van vroeger. Daar deed ik wel altijd heel enthousiast mee, maar hier had ik er helemaal geen zin in. Nadat we ongeveer 10-2 achter stonden gaf ik het op. Deze mensen konden er helemaal niks van. Schouderophalend nam ik plaats op de bank die tegen de muur stond. Olivia, de begeleider dat me vanochtend mijn medicijnen had gegeven zat ook op de bank. Het kon me niks schelen maar ik was niet van plan nog mee te doen.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Olivia.
Het ging niet heel lekker bij team rood, iets waar ik al bang voor was. Jay was niet al te goed gestemd en hij was ook nogal van het winnen. Hij kon echt niet tegen zijn verlies. ‘Ben je er nu al klaar mee Liam?’ Ik schonk hem een goedbedoelde glimlach en focuste me daarna weer op de rest. ‘Vanmiddag wil ik even met je in gesprek. Over je doelen en je dagprogramma.’ Waar ik al bang voor was gebeurde. Jay kon er niet meer tegen dat hij achter stond en liep boos op een mede patiënt af. Ik stond snel op en nam een sprintje er naar toe om er tussen te gaan staan. ‘Jay, niet doen.’ Ik merkte aan alles dat hij wilde gaan slaan. Ik was alleen te laat er tussen gaan staan. Hij was al aan het uithalen en in plaats van de mede patiënt voel ik zijn grote, stevige hand een rode, warme gloed achterlaten op mijn wang. Pieper! Ik greep naar mijn pieper en trok het koord er uit. De knop drukte je in als het alarm was maar en je zelf niet in gevaar was en her koord trok je alleen er uit als je zelf in gevaar was en aangezien Jay nog wild om zich heen aan het maaien was, voelde ik me niet veilig. En terecht want ik voelde zijn hand weer, dit keer tegen mijn bovenarm. Ik probeerde zijn armen vast te pakken maar geen geluk. Waarom was die verrekte gymzaal nou zo ver weg,..
-

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Liam;
Ze was erg aardig en ergens kon ik dat van haar wel hebben. 'Ja, dit is niet echt mijn sport.' Kreeg ik er nog best wel goed uit. Ik meende het, dit was ook niet mijn sport, en zolang ze normaal tegen mij deed, waarom zou ik dan niet normaal tegen haar doen? Haar glimlach deed me raar voelen. Waarom deed ze zo aardig? Omdat het moest voor haar werk? Of vond ze me echt aardig? Je wist het nooit bij meisjes, daarom was het beter om ze op afstand te houden en soms een leuke avond met ze te hebben. Anne was de eerste die ik echt vertrouwde, maar ik begon daar steeds meer aan te twijfelen. Ze wilde dus in gesprek, dat zal wel niet, hier willen ze de hele dag praten. ''Oké prima.'' Mompelde ik.
Opeens gebeurden er heel veel dingen allemaal heel snel. Een van de andere patiënten werd gek en begon als een gek om zich heen te slaan. Olivia snelde zich ernaar toe en werd geraakt. Binnen enkele seconden was het wit voor mijn ogen en voelde ik woede omhoog komen. Woede die ik zelf niet kon bedwingen. Het duurde enkele seconden voordat ik weer kon zien. Daar lag de patiënt die net gek werd op de grond met een bloedneus. Zijn ogen waren gesloten. Niet snel daarna stond het vol met verplegers. Ik voelde dat mijn ademhaling weer normaal werd en zoek Olivia. Nog voordat ik de kans krijg haar te zien word ik op de grond gehouden. 'Laat me los.' Schreeuwde ik. Hetzelfde liedje als die ene nacht. Misschien was dit wel een van mijn grootste zwakstes; Meisjes..

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Olivia.
Ik snakte naar adem. Verdomme dat deed pijn. Het moment daarna ging heel snel. Liam zag ik vanuit mijn ooghoeken opstaan en hij rende op Jay af. Zijn vuist raakte in de eerste instantie de slaap van Jay en daarna ook nog zijn neus. De gigantische man viel op de grond alsof het een blaadje was in de wind. Net op dat moment stonden eindelijk mijn collega’s bij me. Dat werd verdomme tijd. Ik besloot me te ontplooien als woordvoerder bij Liam. Altijd als er een incident was, waren er drie mensen die gingen ingrijpen en een persoon die als woordvoerder uit ging leggen wat er ging gebeuren. ‘Liam, ze hebben je op de grond neergelegd omdat wij bang zijn dat jij een gevaar zou kunnen zijn voor jezelf en voor anderen. Ik weet precies hoe het is gegaan hier en ik wil je ondanks dat het niet de manier is om het aan te pakken wel bedanken.’ Ik slikte even mijn pijn weg. Niet dat het werkte. ‘Wij gaan jou even naar jouw kamer brengen waar wij in gesprek zullen gaan over wat er net gebeurde en wat het in jou opriep. Maar dat doen we alleen als je rustig kan blijven. Anders moeten we je helaas naar de separeercel brengen.’
-

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Liam;
Ik voelde de druk van de verplegers op mijn schouders en ze drukte me de grond in. Ik was kansloos. Al snel stond Olivia dichtbij me en ik probeerde weer normaal te zien. Natuurlijk hoorde ik haar woorden wel maar het duurde enkele seconden voordat ze daadwerkelijke binnen waren gekomen. Een gevaar voor mezelf? Nee. Een gevaar voor andere? Alleen als ze zich misdroegen. Eerlijk gezegd wilde ik niet langer op de vloer van deze gymzaal blijven liggen dus werkte ik voor nu maar mee. 'Prima..' Riep ik waarna de mannen mij omhoog hielpen en me naar mijn kamer brachten. Ik heb al eens in een cel gezeten op het politiebureau en ondanks dat ik deze kamer die ik hier heb ook een cel vind, vind ik dat nog best meevallen tegenover de cel op het politiebureau. Ze brachten me naar mijn cel waar ik mijn shirt goed deed en op mijn bed ging zitten. Ik moest inderdaad maar mijn best doen uit die separeercel te blijven. Daarnaast zou ik ook niet weten hoelang ik daar dan zou blijven en hier kon ik nog mijn cel soms uit als ik zelf wilde.
Terwijl ik op mijn bed zat keek ik even om me heen en veegde ik wat zweet van mijn voorhoofd. Vreselijk voelde ik me, ik wilde hier gewoon weg. Soms besefte ik me pas hoe ongelukkig ik me echt voelde. Mijn ouders die niet naar me omkeken meer, Anne waar ik waarschijnlijk ook niet meer op hoef te wachten. Waar zou ik in godsnaam heen moeten als ik hier weg mocht?

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Olivia.
Samen met mijn collega’s en Liam die se nogsteeds stevig vasthielden liepen we naar zijn kamer. Mijn gezicht begon inmiddels erg vele pijn te doen en te kloppen. Ik was dan ook dankbaar dat mijn collega met een icepack aan kwam die ik er tegen aan kon houden. ‘Thank god,’ mompelde ik. Het was nu al een verlichting. Ik ging bij Liam op een stoel zitten en gaf mijn collega’s het teken dat ze wel konden gaan. ‘Piep ons op als er iets is, twijfel niet.’ Ik knikte en keek naar Liam. ‘Liam.. wat gebeurde er daarnet?’ Ik keek ook even naar zijn hand. Er zat een gemene snee aan de bovenkant van zijn hand. Dat zou vast niet heel fijn voelen. ‘Ik ga zo na dit gesprek even wat spullen halen om je hand te verbinden.’ Het gebeurde best vaak dat er een incident was. Zeker wel een keer oer week maar wat wilde je ook. De overhand hier was agressief of mentaal niet sterk. Ik observeerde Liam. Hij was lastig te lezen.
-

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld