Orpg Junchan - typical love story - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg Junchan - typical love story

Anoniem
Popster

Juno schreef:
ik: Naam: Bertje
Nationaliteit: Nederlands
Hobby's: Auto rijden, frikandellen eten en rappen
Eigenschappen: Creatief, vindingsrijk, player
Extra: Bertje heeft een tweelingzus Annika

jij: Naam: Imke
Nationaliteit: Half Zweeds & half Nederlands
Hobby's: Slechte verhalen schrijven, tekenen, frikandellen bakken
Eigenschappen: Nieuwsgierig, hardwerkend, prikkelbaar

jij begint

niet reageren als je niks toe te voegen hebt

Chanyeol
Wereldberoemd

Chanyeol schreef:
Vrijdag 22-7-2022 23.04
De straten waren vrijwel leeg, eens in de tien minuten kwam er een auto voorbij. Op normale dagen was het hier vol met mensen en auto's. De felle lampen van alle winkels en advertenties, waar je normaal koppijn van kreeg, waren uit. De stad was niet alleen stil, maar ook zeer donker. De lichtvervuiling was weg, je kon zelfs de sterrenhemel zien. Het was akelig stil, zo stil dat je er helemaal gek van werd.

Gierende banden, toeters, boem.
Vlak achter Imke's rug waren twee auto's tegen elkaar aan gebotst, een zwarte mazda en een grijze bmw. Ze keerde zich enorm snel om en stond met een open mond te kijken. Zo snel mogelijk rende ze naar de auto's toe... niemand. Er was niemand te zien in beide auto's. Ongeveer een halve minuut na de knal merkte ze dat de grijze auto begon te roken. Foute boel, dat was het eerste wat er in haar hoofd verscheen. Ze bleef niet lang wachten en probeerde op een veilige afstand van de auto te komen. Haar actie bleek heel slim te zijn geweest. Enkele seconden daarna klonk er een tweede knal, de auto vloog de lucht in. Het hele spektakel bracht een enorme rookwolk met zich mee. In de rookwolk zag ze ineens een figuur, dat steeds dichterbij kwam. Er was toch niemand in de auto? Waar komt deze persoon vandaan?

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Vrijdag 22-7-2022 23.04
Later dan verwacht keerde hij terug van zijn werk. Het was rustig op de weg. Gebruikelijk stond hij met zijn zwarte Mazda uren lang vast in de file, maar vandaag kon hij in één keer doorrijden. Door de rust zie er in het land heerste, begon zijn aandacht te verslappen. Meestal was hij alert, maar door het voor zijn doen late tijdstip was hij een beetje ingesuft. Daardoor ging het mis. Toen Bertje het meest onoverzichtelijke kruispunt van zijn wijk naderde, bekroop hem een angstaanjagend gevoel. Hij wist dat dit niet goed zou aflopen, toch lukte het hem niet om extra goed op te letten. Een auto van links kwam met gierende banden aangereden. Hoewel Bertje voorrang zou moeten krijgen, reed de auto met een noodvaart op hem af. De grijze BMW raakte vol de bumper van zijn zwarte Mazda, de auto begon te spinnen en vanaf dat moment gebeurde alles in slow motion. Bertje werd met zijn springstoel omhoog geveerd uit zijn auto en vloog minstens 2 kilometer de lucht in. Gelukkig kon hij door de slow motion zich in een juiste positie bewegen, zodat hij de val die na enkele minuten plaats zou vinden, kon overleven.

Bertje viel neer in een rookwolk, die op een of andere manier ook zijn val liet verzachten. Op een afstand zag hij een meisje staan. Misschien kon zij hem hulp bieden? Dit was natuurlijk een zeer traumatische gebeurtenis. Bertje liep als een zombie door de rook op het meisje af. In zijn hele lichaam voelde hij pijn; waarschijnlijk had hij allebei zijn benen gebroken door de val. 'Help!' schreeuwde Bertje met een schelle stem.

Chanyeol
Wereldberoemd

Chanyeol schreef:
Het figuur leek bijna uit de rookwolk te verschijnen. Nog steeds fladderde er tientallen vragen door haar hoofd, maar één bleef herhalen: 'waar komt dit figuur vandaan.' Ze wist heel zeker dat er niemand in de auto zat, had ze het dan toch over het hoofd gezien? De tranen stroomden als een waterval over haar gezicht. Waarom dat zo was, wist ze niet zo goed. Door de shock van het ongeluk zelf of door het feit dat er misschien toch iemand bleek te zijn. Hoe konden er nou auto's rondrijden zonder mensen erin. Wat dacht ze wel niet? Hoe kon ze op dat moment het nou logisch vinden? Wat voor een sukkel is die Imke toch? De kille sfeer van de omgeving en het ongeluk lieten ervoor zorgen dat het kippenvel op haar armen stond.

Hoe dichter het figuur bij haar kwam, hoe meer vragen er in haar hoofd opkwamen. Ze verwachtte een normaal persoon, maar dat bleek het al snel niet te zijn. Het lichaam was enorm vervormd, misschien door het ongeluk zelf. Het leek net alsof ze in een film zat, waar zombies op haar afkwamen. Het figuur was net zo dun en misvormd als in die typische horrorfilms. Plotseling voelde ze zich heel erg schuldig, terwijl zij het ongeluk niet eens veroorzaakt had. Enkele seconden later hoorde ze een kreet vanuit de rookwolk komen. Wat het dan toch geen zombie? Ze rende zo snel als ze kon naar het vreemde figuur. Alweer kon ze haar ogen niet geloven. Direct greep ze naar haar zak, ze moest direct 911 bellen. Het bloed stroomde van zijn hoofd over zijn hele lichaam naar de grond toe. Het moment dat ze 911 aan het bellen was, zakte de man ineen. Ze keek hem aan, dat was ook het laatste wat ze zag. Het op elkaar knijpen van zijn kaken. Zwart, alles was zwart....

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Bertje hield het niet meer. Zijn benen werden zo zwaar en hij voelde een rood goedje uit alle gaten in zijn lichaam stromen. Het meisje waarvan hij voorheen alleen een schim zag werd steeds groter en duidelijker; ze kwam dichterbij. De hoop dat iemand Bertje zou komen redden en verlossen van zijn pijn, liet hem beseffen dat hij nu niet meer zo sterk hoefde te zijn. Hij liet zich op de grond zakken en alles werd zwart voor zijn ogen. Nog eenmaal kneep hij zijn kaken dicht, waarna deze weer ontspande als teken dat hij niet meer op deze wereld was en geen controle meer had over zijn lichaam. Het eerstvolgende waar hij weer bewust van was, was dat hij op een brancard lag, in een ambulance, met het meisje van net aan zijn zijde. Bij een ziekenhuis werd hij uit de ambulance gereden door een paar ambulance broeders. Vervolgens werd hij naar de intesive care gereden, waar het nogmaals zwart werd voor zijn ogen.

Chanyeol
Wereldberoemd

Chanyeol schreef:
Ongeveer 5 minuten later kwam de ambulance eraan. Normaal duurt het altijd 10 tot 15 minuten voordat de ambulance op deze plek arriveert, echter was het zo rustig dat ze er bijna direct waren. Er kwamen 3 ambulance broeders zo snel mogelijk naar de twee rennen. Ze probeerde eerst nog met Bertje te praten, maar daar kwam geen reactie vanaf. Een van de broeders stond al klaar met de brancard, waar Bertje voorzichtig werd opgelegd. Het was nog niet duidelijk hoe zijn verwondingen er aan toe waren en waar hij allemaal verwondingen had. Voor de zekerheid hadden ze dan ook een ondersteuner voor zijn nek geraadpleegd. Het duurde niet lang voordat een van de broeders de deur dichtklapte van de ambulance. Het leek wel alsof ze met 150 km per uur door de straten gingen. Het geluid van de sirenes verdoofde me en zorgde ervoor dat ik half in slaap viel. Niet veel later arriveerde we bij het ziekenhuis. Zo snel mogelijk reden ze de operatie kamer in, waar Imke niet meer verder mocht. De deuren sloten voor haar neus, waar ze haar bebloede handen nog mee aanraakte. Ze had al die tijd niet door dat ze zelf helemaal onder het bloed zat. Ze besloot om te wachten op de gang totdat hij terugkwam. Dit bleek echter langer te duren dan gehoopt.

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Bertje opende zijn ogen. Hij voelde zich raar en kon niet gelijk plaatsen waar hij was of wat er gebeurd was. Een zuster aan zijn bed legde dit hem allemaal rustig uit, waardoor hij alles weer langzamerhand begon te begrijpen. 'Een meisje heeft je gered door 911 te bellen,' verkondigde ze. Plotseling kwamen alle beelden van zijn auto crash terug, inclusief het beeld van het naderende meisje in de rook. Bertje zijn mond viel open en hij begon te stotteren: 'Wie? Waar is ze nu?' De zuster legde een hand op zijn schouder. 'Ze is meegereden in de ambulance wagen. Ik denk dat ze nu ergens op de gang zit, of ze is alweer naar huis... Wie zal het zeggen?' Van die woorden werd bertje wild. Hij moest en zou haar bedanken voor het redden van zijn leven. Zelf kon hij alleen weinig beginnen. Hij was zojuist geopereerd en het aantal hechtingen in zijn lichaam en het feit dat hij net uit een narcose kwam maakten het voor hem niet mogelijk om naar haar toe te lopen. 'Breng me naar haar toe!' commandeerde hij de zuster, die hem verontwaardigd aan keek. 'Breng me naar haar toe!' herhaalde hij, met een verheffing van zijn stem. De zuster knikte en stemde toe. Nadat ze zijn bed van de rem had gehaald, reed ze hem de gang op, waar Bertje het meisje gelijk zag zitten.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld