ORPG | Old love - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | Old love

Each
Internationale ster

each schreef:

What goes around, comes back around

Mellory Rose | 23

Account verwijderd

schreef:
Michael James Johnson - 25

Each
Internationale ster

each schreef:
Mellory was op een feestje van een paar oude vrienden. Eerlijk gezegd had ze ze al lang niet meer gezien, maar John en Riley waren net verloofd en dus voelde ze zich verplicht om dat mee te vieren. Bovendien was ze erg blij voor ze, dus zo erg vond ze het ook niet. Het was meer dat ze net slecht nieuws te horen had gekregen over haar applicatie voor de kunstacademie. Nu moest ze tegen iedereen gaan zeggen dat ze niet toegelaten was, en dan moest ze als reactie weer horen dat iedereen haar heel getalenteerd vond en dat het 'their loss' was. Natuurlijk heel lief bedoeld, maar daar had ze nu niks aan. Verveeld liep ze naar de keuken, het was tijd voor een groot glas witte wijn. Ze pakte een glas uit een van de keukenkastjes en pakte de wijn uit de koelkast. Ze schonk net iets te veel wijn in, en nam misschien drie veel te grote slokken. Wat dramatisch ook. Hierna kon ze in ieder geval leuk doen voor John en Riley; precies de reden waarom ze hier was.

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Een zucht verliet zijn lippen bij het aankomen aan het huis van zijn beste vriend John. Hij had hem al erg lange tijd niet gezien, maar toen hij het bericht kreeg dat hij verloofd was en een feest gaf kon Michael niet anders dan instemmen om langs te komen. Niet dat zijn hoofd er echt naar stond, maar het was het minste wat hij voor zijn vriend kon doen. Hij was nog maar enkele dagen terug van een missie en dan had hij altijd wat tijd nodig om terug te wennen aan de situatie thuis, om even op adem te komen en proberen te vergeten wat hij daar allemaal gezien had. De meeste vreselijke dingen had hij gezien, gebeurtenissen die hij zelfs zijn grootste vijand niet zou toewensen. Dat was ook de reden dat hij voor het leger had gekozen. Om mensen te gaan helpen die het het hardst nodig hebben. Om ook werkelijk een verschil te kunnen maken en niet de moeten zitten en toekijken, machteloos. Hij was blij met zijn job, en hij wou ook beslist niet stoppen, al had hij daar wel af en toe over nagedacht. Hoe het zou zijn om gewoon een rustige baan als klusjesman te gaan beoefenen, altijd in de buurt zijn van de mensen die hij het liefst bij zich heeft. Rustig liep hij naar de voordeur toe en belde aan. Al snel ging de deur open en zag hij John staan. Hij kon het niet laten, de brede glimlach die om zijn lippen verscheen kreeg hij niet weg. Het was zo fijn om hem terug te zien. De deur werd opengehouden en samen met John liep Michael richting de tuin, waar het feest aan de gang was. Het was drukker dan Michael had verwacht, er waren echt wel veel mensen aanwezig. Hij hoopte maar dat er niet teveel mensen met vervelende vragen zouden komen, daar had hij geen zin in. Hij wou gewoon ontspannen en genieten van deze dag.

Each
Internationale ster

each schreef:
Mellory hield zich groot, en maakte hier en daar een praatje. Ze moest maar doen alsof ze het oké vond dat ze nieuwe plannen moest maken voor de toekomst. Het was maar even niet anders. 'Nee, ik ga me gewoon focussen op het verkopen van foto's, misschien een galerie openen.' was haar duizende praatjes. Gelukkig zag ze er wel goed uit, speciaal voor de gelegenheid had ze een kort zwart jurkje aangedaan. Je wist maar nooit wie je tegen kwam, misschien had John nog wel een aantal leuke vrienden voor haar. Al was het voor een nacht. Met die gedachten schonk ze een nieuw glas wijn in, en liep ze naar de woonkamer. Ze kon immers weer sociaal doen, had ze besloten. Eenmaal in de woonkamer stokte haar adem... Ze zag alleen zijn achterkant, maar ze wist bijna zeker dat hij het was. Zijn korte, donkere haren en brede schouders, hij leek er zo erg op... Maar dat kon niet, hij was nog op missie. Op deze manier stelde ze zichzelf gerust, tot hij zich omdraaide en hij haar richting op keek. Voor haar gevoel viel de hele kamer stil, wat natuurlijk helemaal niet was, en waren zij nog maar de enige aanwezigen. Het was inmiddels al 4 jaar geleden dat ze elkaar voor het laatst hadden gezien. Daarna had ze nog wel relaties gehad, maar nooit zoals met hem. Het was haar eerste liefde en misschien wel haar enige. Van zijn ouders had ze wel verhalen gehoord over brieven, en hoe het eraan toeging. Maar ze had nooit verwachten dat ze hem hier zou zien... Het enige wat eruit kwam was een verlegen glimlach

Account verwijderd

schreef:
Eenmaal buiten in de tuin kreeg hij meteen een drankje in zijn handen gedrukt. Het was goed om terug te zijn, dat voelde hij meteen. Hij werd warm ontvangen en het voelde ook oprecht fijn om iedereen weer eens te zien en te horen waar ze de afgelopen tijd mee bezig waren geweest. Het verliep dan toch allemaal positiever dan hij had verwacht. Hij had eigenlijk helemaal geen verwachtingen over wat er zou gebeuren, maar ergens had hij toch een gevoel gehad dat hij zich onprettig zou gaan voelen, wat gelukkig niet gebeurde. Natuurlijk was je op missie ook wel sociaal met je collega's, maar dat was toch heel anders. Daar werd er vaak gepraat om te verwerken wat ze samen meegemaakt hadden, er werd gesproken over thuis. Familie, vrienden, partners. Michael zelf had op het moment geen partner. Hij had daar vond hij zelf ook geen tijd voor. Er waren genoeg soldaten die er wel gewoon een vriendin, vrouw of zelfs een heel gezin bij hadden, maar Michael had het gevoel dat hij dat niet kon, iemand maandenlang thuislaten en vertrouwen dat ze er nog zouden zijn wanneer hij terugkwam. Wie zou dat nu voor hem over hebben? Hij geloofde daar niet in, en daarom begon hij er ook gewoon niet aan. Het was dan ook weer jaren geleden dat hij een relatie had, al heeft hij tussendoor wel wat meiden mee naar huis genomen, maar dat bleef ook altijd bij een nacht en verder ging hij daar niet in mee. Zijn aandacht wordt getrokken wanneer hij een vrouwelijk figuur naar buiten ziet komen. Hij bekijkt haar, en een glimlach vormt zich op zijn lippen als hij ziet wie het is. Mellory. Hij had niet verwacht dat hij haar ooit nog zou zien, maar daar was ze dan. Identiek zoals vroeger, enkel wat volwassener. Hij aarzelt geen moment, zegt tegen de jongens dat hij even wegmoet, en gaat gelijk naar haar toe.

Each
Internationale ster

each schreef:
Toen hij eenmaal bij haar aan was gekomen, begroette ze hem uitgelaten. 'Hey you.' zei ze, terwijl ze haar armen om hem heen sloeg voor een knuffel. Het voelde vertrouwd en fijn. Mellory had zich vaak zorgen gemaakt om hem, al dan niet voor zijn leven, was het voor de levens die hij weggenomen zou zien worden. Eigenlijk had ze nooit verwacht hem ooit nog terug te zien. Ze had zelf nauwelijks contact nog met deze mensen, aangezien ze meteen was vertrokken naar een andere stad toen het lot haar toeliet, alleen voor gelegenheden als deze kwam ze terug. Haar leven was niet geweldig geweest; haar ouders ruziede veel en nog maar niet te spreken over al het andere leed. Maar goed, dat terzijde. Eindelijk liet ze Michael los, en keek ze hem ongelovig aan. 'Je kan hier niet zijn. Wow.' kwam eruit, en ze kneep even kort in zijn bovenarm. 'Je bent zelfs nog gespierder dan eerst.' En nog geiler, voegde ze er in haar hoofd aan toe. Met haar typische, ondeugende blik keek ze in zijn ogen aan, die minder leken te sprankelen dan vroeger. Ze vroeg zich af hoeveel hij wel niet had gezien; het vlammetje leek een klein beetje uitgedoofd. Maar Mellory wist wel dat ze die nog wel ergens kon vinden. 'Dus... hoe is het met je? Waarom ben je terug?' begon ze maar. Ze hoopte dat ze hem niet verveelde, waarschijnlijk wilde iedereen stoere oorlogsverhalen horen. Dat boeide haar eigenlijk niet, ze wilde gewoon weten hoe het met hém ging. @Mararosa

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld