Forum

Orpg met BeauRathbone, aub niet reageren ^^

Alexandria Ava Harlow McMahon
23 years of age
Better known as Lexi



&

Bradley Hewitt McDyer
24 years of age




Mijn beginstukje komt hieronder

Lexi.
Een zachte zucht rolde er over de lippen van de blondine heen. De dag waar ze zo tegenop had gekeken was nu toch echt aangebroken. Een dag waar ze dubbele gevoelens bij had. Vandaag was de dag waarop Alexandria met twee van haar hofdames naar het koninklijk kasteel zou vertrekken. Haar vader, Duke McMahon, had een overeenkomst met de koning weten te sluiten. Een overeenkomst waar hij zelf uiterst tevreden mee was. Lexi's vader bezat een groot stuk land waar de koning zijn interesse in had. Het stuk land had mijn vader graag willen ruilen. Voor de hand van zijn dochter. Wat betekende dat Alexandria was uitgehuwelijkt aan de kroonprins van het rijk. Haar ouders, en met name haar vader, waren ontzettend trots op dit gegeven. Hun dochter; kroonprinses en toekomstige koningin van het rijk. Beter hadden ze het niet kunnen treffen en ze konden het blonde meisje geen beter leven toewensen. 
Toch wist Lexi niet zo goed wat ze hier nu van moest vinden. Het aantal keer dat het meisje de kroonprins had weten te ontmoeten, waren op een hand te tellen. Ze had hem nog geen enkele keer ontmoet. Hoe kon ze dan überhaupt met iemand trouwen. Ze had zich nooit voorgesteld iemand te trouwen wie ze helemaal niet kenden. Al wist ze dat dit iets was wat vaker voor kwam. Toch had ze verwacht dat dit haar niet zou overkomen. Wellicht was ze wat dat betreft wat naïef geweest. Aan de andere kant wist ze dat ze niet zo negatief moest zijn. Ze had niets te klagen. Zoals haar vader haar telkens weer op het hart wist te drukken; beter kon ze het niet krijgen. Voor de rest van haar leven zou ze het goed hebben. Daarbij vertelde haar moeder haar altijd dat het vanzelf wel zou komen. De liefde voor de ander. Haar ouders hadden hetzelfde mee weten te maken en haar moeder hield met de dag meer van haar man. Een mooi gegeven en ergens hoopte Lexi dat dit ook voor haar het geval zou zijn. Al kon je natuurlijk nergens vanuit gaan.
Op dit moment was het gezelschap onderweg naar het koninklijke paleis. Haar ouders, haar ouder broer, Lexi zelf en Lexi's twee persoonlijke hofdames. Elaine en Jasmine. Lexi was praktisch gezien opgegroeid met de twee meiden, zolang waren de twee al voor de familie in diens. Lexi was enorm blij dat ze in ieder geval nog wat bekende gezichten om zich heen zou hebben. Haar ouders en oudere broer zouden een paar dagen blijven. Het eerstvolgende moment waarop ze elkaar dan weer zouden zien was het moment van de bruiloft. Dan zouden ze ook een aantal dagen blijven. Daarna was het maar de vraag wanneer dit weer eens mogelijk zou zijn.
De koets waar het gezelschap inzat, kwam na een lange rit toch eindelijk tot stilstand. Ze waren 's ochtends vroeg al vertrokken, zodat ze niet al te laat bij het kasteel zouden arriveren. Nu ze toch eindelijk gearriveerd waren, voelde hoe de zenuwen door haar lijf begonnen te gieren. Ze kon nu niet meer terug. Dit was het moment om de koninklijke familie te ontmoeten. Het moment waarop ze haar toekomst tegemoet ging.

Bradley.
Er hing sinds deze morgen een gespannen sfeer in het koninklijke sfeer. Een sfeer die mij eraan herinnerde wat er deze dag te wachten stond. Mijn vader had, zoals hij dat zelf zo mooi wist te brengen, een prachtige deal weten te sluiten. Een deal waarvan Bradley niet zo goed wist of hij daar nu zo blij mee moest zijn of niet. Zijn vader, koning van het rijk, was een man van trots. Alles kon altijd beter, mooier, grootser. Dat waren ook vaak de drijfveren van zijn acties, oorlogen, veroveringen en onderhandelingen. Zo ook de onderhandelingen tussen mijn vader en de McMahon's. De familie bezat over een groot stuk grond. Een stuk grond wat mijn vader maar al te graag aan zijn rijk toe wilden voegen. In ruil voor dit stuk grond zou zijn dochter aan mij worden uitgehuwelijkt. Dat zou haar de kroonprinses van het rijk maken. Toekomstige koningin. Iets wat duke McMahon met beide handen aan leek de pakken. 
Het meisje in kwestie had hij nog niet mogen ontmoeten. Het was aan de ene kant lastig iemand te moeten trouwen wie hij nog nooit eerder gezien had, maar aan de andere kant was het wellicht iets wat goed voor hem was. Er waren genoeg dames met wie hij een gezellige tijd heeft gehad, maar er stak er geen bovenuit voor wie hij echt gevoelens had gekregen. Nee, dat had hij nog niet mee weten te maken. Daarbij wist de jonge man dat dit een van zijn laatste kansen was. Zijn vader vond het tijd worden dat hij zich zou gaan bewijzen en zou laten zien dat hij een echte man was. Dit was een goed moment om zich te bewijzen. Een troonopvolger hoorde iemand aan zijn zijde te hebben op wie hij terug kon vallen. Als hij op een leeftijd als de zijne nog niemand had gevonden wie geschikt was voor deze taak, werd ze uitgekozen. Dat was in zijn geval ook gebeurd en hij wist dat hij er ook maar weinig op in te brengen had. Het moest en zou gebeuren. 
Zeker nu vader zo achteruit aan het gaan was. De kans was groot dat hij niet al te lang meer te leven had, waardoor Bradley zijn taken over moest nemen en over het rijk moest heersen. Een behoorlijke verantwoordelijkheid. Een verantwoordelijkheid die hij in sommige gevallen niet graag op zich wilde nemen. Al wist hij maar al te goed dat hij geen andere keus had. Hij was de rechtmatige troonopvolger, ondanks het feit dat hij nog een ouder broer had. Cassian. Zijn vader had ooit één misstap begaan,  waar mijn broer als gevolg is uitgekomen. Mijn vader had dit toe weten te geven aan mijn moeder en besloot zijn zoon in huis te nemen. Moeder was hier niet blij mee. Het was iets wat ik belachelijk vond. Hij vond dat zijn oudere broer net zo goed bij het gezin hoorde als Bradley zelf. Al keek moeder daar anders tegenaan. Het gezelschap stond inmiddels te wachten voor het kasteel. De familie McMahon kon ieder moment aankomen en Bradley wist dat ze hen een warm welkom wilde geven. Het personeel was al dagen in de weer om alles tot in de puntjes te regelen. Alles moest perfect zijn voor het gezin dat bij hen over de vloer kwam. Vanavond werd er een feestmaal klaargemaakt ter ere van hun komst. In de dagen die erop zouden volgen zou er ook nog een bal georganiseerd worden om de verloving van de dochter van de duke en Bradley bekend te maken. 
Lang hoefde het gezelschap niet meer te wachten. Een rits aan koetsen kwam het terrein op rijden, die niet veel later tot stilstand kwamen. Het moment was aangebroken. De familie was gearriveerd. 

@Saika 

Alexandria.
Ik kon het niet laten om een keer diep adem te halen. Er was geen weg terug meer. Het gezelschap was immers gearriveerd. De deur van de koets was opengegooid en ik zag hoe haar familieleden al uit waren gestapt. Mijn dienstmeisjes waren de eersten die volgden. Zo hoorde dat. Eerst het personeel; dan de familie waar zij voor werkten, zodat zij hen een handje konden helpen. Al zag ik mijn persoonlijke hofdames niet als mijn personeel. Ik zag ze eerder als mijn vriendinnen. Ik was immers met ze opgegroeid en ik kon het voornamelijk met Elaine goed vinden. Ik beschouwde haar als een dierbare vriendin en daarom was ik ook blij dat ze ingestemd had om mee te gaan. 
Ik zag hoe zowel Jasmine als Elaine aanstalten hadden gemaakt om de koets uit te stappen. Ik zag hoe Elaine haar hand naar mij had uitgestoken, waardoor ik het niet kon laten om te glimlachen. "Laten we dat maar hopen"was het antwoord dat ik haar gaf. Formele settings waren niet altijd mijn ding. Een feest nam de spanning toch wat weg en voelde ik mij toch wat vrijer in mijn doen en laten. Ik pakte haar hand vast en stapte voorzichtig de koets uit. Het felle zonlicht blokkeerde voor enkele seconden mijn zicht. Al snel verscheen de koninklijke familie in beeld. Keurig op een rij stonden ze te wachten om onze familie te kunnen ontmoeten. De koning, waar het zelfvertrouwen en gevoel van macht er van af spatte. De koningin aan zijn zijde. Elegant en prachtig, zoals ik verwacht had. En dan de twee zoons. Mijn blik gleed allereerst naar de kroonprins. De jongere van de twee. Ze wist dat de koning twee zoons had. Een zoon die hij met zijn vrouw kreeg; de kroonprins en een zoon met een andere vrouw. Ook wel bekend als de bastard. Ook al gebruikte ik de term liever niet. Ik vond het een denigrerende term en daar wilde ik liever geen gebruik van maken. Ik moest eerlijk toegeven dat de jongen zeer aantrekkelijk was, maar het meisje was verder nog niet echt onder de indruk. Niet zoals bij zijn oudere broer. De jongen trok vrijwel direct mijn aandacht, al wist ik dat dit niet de bedoeling was. Het was verboden om zo naar een andere jongen te kijken. Zeker omdat het de broer van mijn aanstaande was. Ik liet het uiteindelijk van mij afglijden en volgde de beweging van mijn ouders. Het was tijd om kennis te maken.

Bradley.
Een geamuseerde grijns sierde mijn lippen. Zodra de koetsen tot stilstand waren gekomen duurde het niet lang meer voor de eerste familieleden waren uitgestapt. Duke McMahon, zijn vrouw, zijn zoon en wat leden van het hof. Nu was het alleen nog aan de dochter van de Duke en haar hofdames. Ik zag hoe een koetsdeur geopend werd. De twee persoonlijke hofdames waren als eerst uitgestapt. Mijn blik gleed naar de blondine. Een prachtige vrouw, als je het mij vraagt. Iemand zoals zij had ik nog nooit gezien. Een ware schoonheid. 
Ik fronste een keer en zette die gedachte vrijwel gelijk van mij af. Ik mocht niet zo denken. Niet meer. Ik was echt wel van de vrouwen en was ook met menig vrouw op date geweest. Als kroonprins had je het vaak voor het kiezen, wat betekende dat ik vaak keus genoeg had. Status deed mij dan ook helemaal niks. Al betekende het enorm veel voor mijn ouders. Vooral voor mijn vader. Hij stond erop dat ik iemand zou trouwen met een goede status. Iemand van adel. Iedereen wie niet van adel was, deed er niet toe. Dat had mijn vader al vroeg duidelijk weten te maken. 
Ik keek naar het meisje die vervolgens uit wist te stappen. Alexandria McMahon. Een prachtig meisje, maar niet zoals haar hofdame. Hopelijk kon hij het goed met haar vinden. Liefde zou kunnen groeien over tijd. Dat was bij zijn ouders ook gebeurd, dus vond ik dat ik niet te snel mocht oordelen, ook al ging mijn voorkeur op dit moment uit naar haar hofdame in plaats van mijn toekomstige bruid. 
Ik zag hoe de familie steeds dichterbij kwam en de Duke en zijn vrouw zich als eerst voorstelden en begonnen bij mijn ouders. "Welkom op ons landgoed. Het is een eer jullie hier te verwelkomen"sprak mijn vader met een luide stem.  "Het genoegen is geheel wederzijds en de eer is geheel aan ons" was het antwoord van de Duke. Zo gingen ze het rijtje af; de broer volgde de ouders, wat betekende dat Alexandria als laatste aan de beurt zou zijn. "Het is mij een genoegen, uwe hoogheid"sprak ze met een zachte stem uit en ik zag hoe ze een buiging maakte. "Zeg maar gewoon Bradley, de formele benamingen zijn wat mij betreft niet nodig. Bovendien is het genoegen geheel aan mij, mejuffrouw"antwoordde ik beleefd voor ik een kus op de rug van haar hand drukte, zodat zij zich alleen nog aan mijn oudere broer Cassian hoefde voor te stellen.

@Saika