Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// w. Saika

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
David ~ 21

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Emily Marie Olsen - 20

De afgelopen dagen waren als een sneltrein voorbij gegaan, en nog steeds besefte Emily het te weinig. Dauntless, Amity, Candor. Het waren haar testuitslagen geweest. Meervoud. Niet enkelvoud, zoals ieder ander kreeg. De vrouw die haar test afnam raadde haar streng aan om het voor haarzelf te houden, er niet over te spreken en vooral niet op te vallen. Divergent. Het stoppen van de bus schudde haar wakker, en uit haar gedachten. "We zijn er Em." Het was haar beste vriendin Kate, waar ze al vanaf jongst af aan vriendinnen was. Beide Amity, beide na de test gekozen voor Amity. Emily wist dat blijven in haar eigen faction het beste was. En Amity was ook niet iets wat ze vervelend vond, ze was er immers mee opgegroeid. Samen met Kate stapte ze uit de bus en vonden hun tassen, waarna ze richting de ingang van het gebouw liepen. Net buiten de stad lag de Universiteit. Hier leerden ze de levenswijzen van hun gekozen faction, en konden ze ook verdiepen in specialisaties die je weer konden helpen in het vinden van een beroep. Emily had zo al haar idee - haar moeder was een heelster, en Emily had er altijd al interesse ingehad. Binnen het gebouw sloten de twee vriendinnen aan in de Amity rij. Het was niet moeilijk ze te herkennen. Rood en geel waren hun kleuren, en de kleding die ze droegen hingen los - relaxt. De rij loste snel op en Emily kwam voor het aanmeldingstafeltje te staan. "Naam?" Vroeg ze vrouw. "Emily Marie Olsen." antwoordde ze met een kleine slik. Het duurde lang, de vrouw was druk in de weer met wat papieren, liep zelfs even weg en kwam vervolgens glimlachend terug met een sleutel. "Kijk eens, kamer 2.333." Emily knikte zacht uit dankbaarheid, en wandelde naar Kate die op haar aan het wachten was. "Waar slaap je?" Vroeg haar beste vriendin in spanning, en Emily antwoordde. Kate's reactie was onverwacht. "Huh, ik ben 5.025, je zit gewoon in een héél ander gebouw als mij." Emily haalde haar schouders op en dacht er niet te veel bij na. Ze probeerde altijd het positieve in iets te vinden. "Dan moeten we elkaar maar vaker opzoeken." Antwoordde ze lachend.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Een brede glimlach verscheen om zijn lippen toen David in de verte het gebouw al zag. Hier had hij zo naar uitgekeken. De afgelopen jaren in Dauntless waren een enorme beproeving geweest. De zware trainingen van jongs af aan, zijn ouders die altijd streng voor hem waren geweest. Hij hoopte dan ook wat meer rust te kunnen vinden hier in de campus, en even tijd voor zichzelf te kunnen nemen. Zijn ouders hadden de beste bedoelingen voor hem, dat besefte hij ook heel goed, maar af en toe kon het ook gewoon fijn zijn om even weg te zijn van thuis en je eigen ding te kunnen doen. David had zich altijd erg zelfstandig gevoeld en dit was dan ook de kans om te bewijzen dat hij het volledig alleen kon doen, weg van huis, bij zijn vrienden die gelukkig wel mee gingen. De wagen waarin hij zat kwam tot stilstand en samen met zijn vrienden liep hij richting de grote ingang van het gebouw. Dauntless had nogal een reputatie onder de facties. Een groep die altijd een hevige, luide binnenkomst had, en dat was nu dan ook niet anders. Ze stonden in voor de veiligheid in de stad, en het was dan ook belangrijk dat ze een bepaalde houding hadden, een soort van autoriteit uitstraalde, vandaar ook de volledig zwarte kleding die ze op dagelijkse basis droegen. Voor andere facties moest het vast wat intimiderend komen, maar voor David was het de sfeer waarin hij was opgegroeid. Hij was dan ook verbaasd om bij zijn test te zien dat hij zowel Dauntless als Erudite uitkwam. Hij was altijd wel bezig geweest met de wetenschappelijke kant van dingen, het uitzoeken van bewijzen, maar dat hij ook effectief 2 uitslagen zou krijgen, dat had hij ook niet verwacht. Het deed er ook niet toe. Hij voelde zich goed in zijn factie en was er dan ook gewoon gebleven, zonder iets over zijn uitslag door te vertellen. Het zou alleen maar voor opschudding zorgen die niet nodig is. Hij schoof aan in de rij van hun factie tot hij eindelijk aan de beurt was. Zijn tas met spullen hield hij in zijn hand, en hij nam met een glimlach de sleutel van zijn kamer aan, waarna hij zijn vrienden vluchtig gedag zei en naar de juiste kamer vertrok. Hij was gelukkig goed met het vinden van de weg, en voor hij het dan ook goed en wel besefte stond hij voor de juiste deur, die hij opende met zijn sleutel. Hij liet de deur openstaan, en met een glimlach liep hij alvast even rond door de kamer, die beter was dan hij had verwacht. Hier kon hij de komende tijd wel spenderen, daar was hij zeker van. In de factie was hij aan het werk geweest als tatoeëerder en af en toe mocht hij ook dienst doen als bewaker in de stad. Zijn training ging er hier dan ook voornamelijk uit bestaan om meer kennis over het systeem op te doen, maar ook zijn fysieke training verder te zetten en zijn vaardigheden uit te bouwen. Zaken waar hij enorm naar uitkeek.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Ze nam kort afscheid van Kate, en ze hadden afgesproken om samen te gaan eten, De universiteit had diverse eetgelegenheden: van restaurantjes en cafés, tot een grote eetzaal. Het was nog maar middag, en Kate zou haar asap een plekje berichten. Tevreden liep Emily door de gangen van het gebouw, opzoek naar haar kamer. Emily voelde de stof van haar rode jurk langs haar benen gaan, en nieuwsgierigheid vulde haar toen ze nadacht over haar toekomstige kamergenoot.Het was iets groots, had haar moeder haar verteld. Je kamergenoot is meestal iemand van dezelfde faction, en van hetzelfde geslacht. En als het al maar een beetje klikte, dan had je er meteen een nieuwe vriendin bij. Emily had veel vrienden in Amity, een beetje van zelf sprekend gezien hun faction vriendschap is. De avonden rond het kampvuur, spelletjes spelen, dansen, het waren dagen om niet te vergeten. Een aantal zou ze ook zeker hier op de universiteit tegen komen, en Emily kon er niet op wachten. Ze volgde de gang en bekeek iedere deur, tot ze dichterbij kamer 2.333 kwam. De kamer was op de derde verdieping, en Emily kon alleen maar hopen op een balkon. Alle kamers hadden ook een eigen badkamer, en zelfs een mini-keuken. De gedachte dat ze de douche met maar één iemand anders hoefde te delen maakte haar vrolijk. Eindelijk was ze bij de kamer aan gekomen, en ze fronste zacht toen ze zag dat de deur al open stond. Voorzichtig stapte ze in de deurpost, en ze voelde een vlaag van schrik door haar heen gaan toen ze een dauntless jongen zag staan. "Oh! Sorry." zei ze snel, waarna ze weer naar achteren stapte en nogmaals naar het kaartje op de muur bij de deur keek. Er stond echt het nummertje wat ook op haar sleutel stond. Aarzelend draaide ze haar lichaam weer in de richting van de kamer. "Deze kamer is mij toegewezen." Ze keek naar de jongen die midden in de kamer stond. "Weet je zeker dat je hier goed zit?"

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
David plaatste zijn tas met spullen op een van de bedden waarna hij het gordijn opende en naar buiten keek. Het uitzicht was geweldig vanaf hier, beter dan het uitzicht wat hij thuis had. Hier kon je gewoon over de stad uitkijken en er was zelfs natuur te zien. Dat was iets waar hij niet vaak mee in contact kwam. Voor het werk was hij meestal in de stad waar hij de factielozen in de gaten moest houden, of moest gaan helpen met allerlei klussen die er gedaan moesten worden. Het was fijn, zeker omdat je dagen erg gevarieerd waren en je nooit wist wat voor opdracht je zou krijgen. David had die afwisseling en spanning in zijn leven nodig. Hij zou nooit een job kunnen doen waar je dag in dag uit hetzelfde moest doen, en het al vaststond wat er daarbinnen zou gebeuren. Daarom dat hij er ook echt in geloofde dat hij bij de juiste factie zat, en niet bij Eruditie hoorde, waar je de hele dag in een lab moest zitten of een vak moest studeren voor jaren waarna je een job toegewezen kreeg waar je ook dag in dag uit hetzelfde moest doen. Nee, dat was niets voor hem. David kijkt om wanneer hij een stem hoort, en ziet al snel dat het een jongedame is. Geen dame uit zijn factie, maar aan haar kleding ziet hij meteen dat ze uit Amity komt. Dat was wel handig aan het hele systeem. Je kon aan iemands kleding meteen zien waar deze persoon vandaan kwam. Er waren nadelen verboden aan het systeem, dat was zeker het geval, maar dat was dan weer een van de goede dingen eraan. Het gaf je een bepaalde identiteit, een vriendengroep, een familie. Je wist bij wie je hoorde en waar je terecht kon, en je kreeg een soort van regels mee hoe je je moest gedragen waardoor je perfect wist wat kon en niet kon. David kon het zich niet anders voorstellen. Hij had het nadeel dat hij Divergent was en dit verborgen moest houden, want dat hij het anders wel eens zwaar zou kunnen krijgen, maar verder had hij niet te klagen. 'Wel ik ben vrij zeker dat ik hier moet zijn. Dit is het kamernummer wat ik heb doorgekregen dus ik denk dat we kamergenoten zijn. Aangenaam, ik ben David', zei hij met een vriendelijke glimlach. De keuze voor een kamerpartner was opmerkelijk, aangezien de facties elkaars tegenpolen waren. Toch zou David er niet om klagen. Er zat vast wel een goede reden achter, en dan zou hij zich er ook bij neerleggen.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Dit kon haar niet overkomen. Niet nu. Niet nu ze divergent was, en ook Dauntless uit haar test naar voren was gekomen. Wat als hij, dankzij zijn eigenschappen als Dauntless er achter zou komen dat zij Divergent was? Emily kon Factionless worden, zwerven over de straten, nooit meer contact hebben met haar familie of vrienden. "Emily." zei ze in een kleine zucht, waarna ze langzaam naar binnen wandelde. Ze keek nog een keer naar de jongen. Ze had nooit echt omgegaan met de Dauntless, en eerlijk gezegd was ze ook een beetje bang voor de in zwart gekleedde volk die over straat liepen als bewaking van de stad. Zachtjes zette Emily haar tas neer op het lege bed, en nam plaats er naast. Het bed veerde zachtjes terug, en Emily schudde zachtjes haar hoofd toen ze nogmaals met haar gedachten langs de situatie ging. "Er moet iets mis zijn gegaan." zei ze zachtjes. "Ze moeten iets verwisseld hebben." Emily wist niet eens zeker of ze tegen haarzelf sprak of tegen David, maar hoe dan ook: ze wilde dit opgelost hebben. Ze stond weer snel op, en pakte een kleine rugzak die ze vulde met haar persoonlijke spullen. Haar telefoon, identificatie, sleutel van de kamer. Ze deed de rugzak op haar rug en besloot haar spullen verder niet uit te pakken. "Ik ga het navragen, alleen dan weten we het zeker." zei ze tegen David.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
David keek wat verbaasd op toen hij de reactie van de dame opmerkte. Die was duidelijk niet blij om bij hem op de kamer te moeten liggen, en hij had geen idee waarom. Dauntless stond bekend om het verdedigen van de orde, het helpen van mensen in de stad die lastiggevallen werden, hoe kon dat nu slecht bekeken worden? Hij voelde zich in ieder geval niet op zijn gemak door haar reactie, en besloot er niet op in te gaan. Hij ging rustig verder met het uitpakken van zijn spullen en eenmaal klaar nam hij plaats op zijn bed, van waaruit hij rechtstreeks naar buiten kon kijken. Hij vond het aangenaam dat de kamer veel glas bezat. Het gaf de ruimte veel licht, en dat werkte bevorderend voor zijn humeur. Hij keek op toen hij hoorde wat ze zei, en hij kon het niet laten om even met zijn ogen te rollen. 'Natuurlijk, hoe zouden ze nu durven om iemand uit een zo goede factie op de kamer te leggen bij dat uitschot van Dauntless. Jij zoekt het maar uit, ik hoop voor je dat ze een vergissing hebben gemaakt en je een nieuwe kamer krijgt gezellig bij je factie', zei hij zwaar sarcastisch. Hij was verre van een gemeen of hard persoon, maar dat kon hij wel worden als hij voelde dat mensen hem veroordeelde zonder hem te kennen. Hij had er in het dagelijks leven al veel mee te maken gekregen. Niet binnen zijn factie, daar werd hij volledig geaccepteerd en wist iedereen wat ze aan hem hadden. Op straat werd dat echter anders bekeken. Dauntless zorgde voor de orde op straat, ze zijn de bewakers van de wet en de dragers van het systeem doordat ze alles in goede banen leiden. Andere facties bekeken dat vaak anders, maar dat liet hij niet aan zijn hart komen. Hij wist waar hij mee bezig was in elke situatie, en hij zou nooit iemand pijn toebrengen als dit niet nodig was. Soms kon je gewoon niet anders, en dan moest er op een harde manier opgetreden worden. David keek even op zijn horloge. Het was bijna middag en hij zou dan ook elk moment naar beneden vertrekken om met wat mensen van zijn factie wat te gaan eten en het gebouw te verkennen. Hij was benieuwd hoe de trainingsruimtes, de eetgelegenheden en de werkplaatsen er uit zouden zien. Een volledig nieuwe omgeving die je nog moest ontdekken. Het was iets wat hij maar al te graag deed, zeker als hij in gezelschap was.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Zijn reactie was niet geheel oneerlijk, maar het was niet prettig om iemand zo tegen haar te horen. "Dat heb ik niet gezegd." zei Emily terwijl ze haarzelf terug omdraaide naar de Dauntless jongen. Een kleine glimlach verscheen op haar lippen. "Maar ik neem aan dat je toch ook liever bij iemand van je eigen factie slaapt?" Soms hekelde ze de verschil is facties, en eigenlijk vond Emily het ook niet heel vreemd dat uit haar test verschillende facties gekomen waren. Amity kon niet het enige zijn wat haar maakte - ze bestond uit verschillende eigenschappen, en zo verschillende facties. "Als het niet anders is, dan is het zo. Maar als er toch een mogelijkheid bestaat dat ik bijvoorbeeld bij mijn beste vriendin hoor te liggen, dan maak ik er geen excuses voor om na te gaan of dat ook echt zo is." Ze keek vol moed naar de jongen. Emily kon stil zijn en had veel geduld, anders als andere mensen. Maar ze was wel standvastig, en deed er alles aan om rechtvaardig te zijn.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Hij keek op en haalde zijn schouders op. 'Eerlijk gezegd maakt me dat weinig uit. Je bent in je kamer om te slapen en je wat op te frissen. Voor de rest zijn je dagen hier genoeg gevuld, in mijn geval toch. Dus ik maak me er geen druk om bij wie ik op een kamer moet liggen', zei hij. Zijn rugzak nam hij van zijn bed en sloeg hij om zijn schouder. De rest van zijn spullen zaten nog in zijn sportzak. Hij zou dat wel een andere keer verder uitpakken, daar had hij nu geen zin in. Hij had vooral honger en hij zou dan ook wat gaan eten, en eventueel het gebouw wat verkennen. 'Je laat maar weten wat het is geworden, ik ga wat eten', zei hij met een knikje, en nadat hij zijn rugzak wat beter om zijn schouder had gehangen, nam hij zijn sleutel mee en verliet de kamer. Het gebouw leek een groot doolhof te zijn. Uiteindelijk, na wat aarzelen en rondvragen, wist hij toch de centrale hal te vinden van waaruit je verschillende gangen had die je naar een ander deel van het gebouw konden brengen. Hij zag een richtingaanwijzer die hem naar het gedeelte met de eetgelegenheden zou brengen, en die volgde hij dan ook. Zijn vrienden hadden laten weten dat ze daar al waren dus dat was mooi meegenomen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld