ORPG // ft. Anno00 - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // ft. Anno00

Other
Internationale ster

Other schreef:

Orpg ft

Gelieve niet te reageren!
Prob 18+ stuff

Emika (Em) Davis - 22

Anno00
Karaoke-ster

Anno00 schreef:

Nate Payne

Anno00
Karaoke-ster

Anno00 schreef:
Met zijn handen in zijn zakken loopt hij over straat. Het is een koude avond, iets wat hij als kleine jongen geweldig vond, maar nu hij zich geen verwarming kon veroorloven was het een hel. Hij komt tot stilstand en haalt uit zijn zak een pakje sigaretten, een verslaving die hij haatte door de kosten. Door de wind steekt hij met moeite een sigaret aan. Hij was na de jaren al immuun geworden voor de geur, dat gebeurde al op jonge leeftijd. Zijn vader rookte altijd binnenshuis en dan dag in, dag uit. Hij werd er vroeger eerst altijd misselijk van, maar na een tijdje ruik je het niet eens meer. Wanneer er een koppel langs loopt en hem aanstaart wend hij zijn blik af. Pas wanneer ze hem niet meer aanstaren kijkt hij op, hij kan nog zien hoe ze een restaurant inlopen. Hij gluurt stiekem naar binnen en ziet dat het restaurant al aardig vol zit. Op de hoek van het raam is een a4tje geplakt. "GEZOCHT, BARMAN EN/OF AFWASSER" staat er in grote letters. Twijfelend staart hij naar het a4tje, hij leest het keer op keer. Hij neemt een laatste hijs van zijn sigaret en gooit hem dan op de grond. Terwijl hij de sigaret plat trapt schudt hij zijn hoofd. Hij zou er niet aan moeten denken om te gaan afwassen voor een paar centen. Hij stopt zijn handen weer in zijn zakken en loopt het restaurant voorbij. Al snel komt hij weer tot stilstand. "Fuck it." mompelt hij. Hij draait zich om en loopt het restaurant in. Het is erg druk, niet luidruchtig, maar wel druk voor een donderdag, althans kwam het zo voor hem over. Dit is zijn eerste keer weer in een restaurant na bijna negen jaar. Hij voelde zich wat geïntimideerd door het aantal mensen, vooral door de kleding die ze droegen. Hij loop verder naar de bar en wacht tot er iemand van het personeel hem aanspreekt.

Other
Internationale ster

Other schreef:
Emika legde de dumplings op een bordje en gaf die aan Jackie, de sous-chef van het restaurant. "Dankje voor je hulp Em, maar zou je nu niet moeten studeren?" Wel, in feite zou ze dat inderdaad moeten doen, maar het leidde haar te hard af als ze zag hoe druk het was in het restaurant. Ze zou zich maar schuldig voelen moest ze niet helpen in het restaurant, terwijl de rest zo hard aan het werken was. Emika schudde haar hoofd. "It's fine Jackie, ik kan straks nog studeren." Het restaurant sloot rond 23u, dus dan kon ze erna nog haar paper schrijven en enkele uurtjes slapen. The joy of being a student. Uiteindelijk was het haar eigen keuze geweest om verder te studeren en een handje toe te steken in het restaurant. Het werd haar echter af en toe wat te veel, wat ze zelf nooit zou toegeven natuurlijk.
Emika liep de keuken uit en fronste toen ze een man aan de bar zag staan. Haar blik gleed snel over hem heen. Niet het normale type klant dat in een japans restaurant kwam. "He, pap, ik denk dat er iemand hier is voor die vacature van barman," sprak ze haar vader aan, die op dat moment net langsliep met een bord voedsel. "Oh, kun je even met hem spreken? Ik kom zo wel naar jullie toe," antwoordde haar vader met een glimlach. Emika fronste en knikte kort, waarna ze naar de bar liep. Ze wist niet of hij echt de persoon was die ze nodig hadden, maar haar vader besloot over zo'n zaken. Ze tikte hem op zijn schouder. "Hoi, kan ik je ergens mee helpen?" vroeg ze met een beleefd glimlachje. Ze gebaarde met haar hoofd naar het blad aan het raam. "Als ik het correct heb, ben je hier voor die vacature?"

Anno00
Karaoke-ster

Anno00 schreef:
Nate staarde naar de rekken vol drank. Hij had nog nooit gedronken, toen hij jong was had hij er geen behoefte aan. Tijdens zijn straf was er amper drank beschikbaar en als het er wel was, was het te duur. Hij had al vroeg geleerd om niet dingen te kopen die hij toch niet zou kunnen betalen. Alles was een stuk duurder in de gevangenis omdat het onderling verkocht werd, zonder weten van de bewakers. Steun van buitenaf hoefde hij niet te verwachten. Toen hij op zijn 16de de jeugdgevangenis verliet en naar de volwassenen moest kon hij af en toe een klusje doen voor de oudere mannen daar. Hij liet altijd duidelijk merken dat hij de andere erg respecteerde, het zorgde ervoor dat hij over het algemeen niet lastig werd gevallen. Natuurlijk waren er mannen die hem in het begin graag uitdaagde, maar door op zich zelf te zijn en door geen problemen te veroorzaken lieten ze hem al snel met rust. Hij had niet altijd geluk, maar aan die momenten denkt hij niet graag. In de gevangenis kon iedereen je vijand zijn, als je daar voor zorgde. Niet alleen je medegevangenen maar ook de bewakers konden er wat van. Gelukkig speelde zijn lengte een positieve rol voor Nate, hij was nogal lang voor zijn leeftijd en hij had genoeg de tijd om te sporten in zijn vrije tijd. Hij was niet extreem breed, maar hij was niet mager.
Nate schrok uit zijn gedachten bij het tikje op zijn schouder. Hij draaide zich om en werd begroet door een jongedame. Ze kwam beleefd over, maar vooral ook zelfverzekerd. Ze werkte hier vast al een tijdje. "Ja, ik zag het op het raam. Ik ben opzoek naar een baantje en ik heb ervaring met afwassen." Verteld hij. In de gevangenis werkte hij vaak in de keuken, door zijn leeftijd werd hij vaak in de spoel gedropt. Hij vond het niet erg omdat je het in je eentje deed en ze hadden een oude radio waardoor hij naar muziek kon luisteren.

Other
Internationale ster

Other schreef:
Het verbaasde haar hoe jong de man eruit zag. Meestal waren het oudere mensen die in het restaurant wilden werken, zeker voor voltijdse jobs. Zelf probeerde Emika haar studies te combineren met wat hulp in het restaurant. Beiden betekenden veel voor haar, en ze zou geen van de twee willen opgeven. Ze hield haar hoofd wat schuin en bestudeerde hem. Iets aan de man gaf haar de indruk dat hij problemen zou brengen. Ze wist niet zeker wat ze ervan moest denken. Het laatste wat ze nu konden gebruiken in het restaurant, was problemen. Ze knikte kort en gebaarde met haar hoofd naar de barkruk. "Mijn vader komt er zo aan, hij zal je wel wat vragen stellen," legde ze uit met een kleine glimlach. Met zijn lengte was de man best wel intimiderend, maar Emika liet zich niet zo makkelijk afschrikken. "Wil je wat drinken in tussentijd?", vroeg ze terwijl ze achter de bar ging staan. Ze maakte oogcontact met hem en trok een wenkbrauw op.
Emika glimlachte toen ze haar vader op hen af zag komen. "Voor de sollicitatie?" Emika knikte. "Laten we ergens aan een tafeltje zitten, ik ben Oliver, eigenaar van dit restaurant," stelde haar vader zich voor, waarna ze handen schudden. "Dit is mijn dochter Emika, en jij bent?," vroeg hij met een brede glimlach. Zo was haar vader, altijd vriendelijk naar iedereen toe. Ze had er veel respect voor, hoe haar vader was naar anderen toe. Ze kon het echter zelf niet, van nature was ze redelijk wantrouwig bij nieuwe mensen en situaties. Emika vertrouwde niet snel anderen. Ze deed echter haar uiterste best om met iedereen overweg te kunnen. Zeker met her personeel hier. Ze vulde twee glazen water en zette die op het tafeltje waarna ze terug ging helpen in de keuken. Ze zou later wel vragen naar meer info over de man.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld