Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

THGORPG | Careers

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:

met @Orpgfan1

Margaret 'Maggie'
District 2
17 jaar

Account verwijderd

schreef:
Michael - 18 - District 1

Account verwijderd

schreef:
De drukte die zich rond de trein had gevormd was overweldigend. Heel het District leek aanwezig te zijn, joelend stonden ze er stuk voor stuk bij, kijkend hoe het allemaal zou beginnen voor Michael. Een opgetogen glimlach sierde zijn lippen dan ook en hij zwaaide gretig van zodra de trein in beweging kwam, en ze District 1 in alle rust verlieten. Opgelucht kon hij ademhalen toen ze eenmaal verdwenen waren en de trein op hoge toeren doorreed. Jaren had hij hiervoor getraind en vandaag was zijn moment eindelijk gekomen. Alles wat hij wilde kwam nu in vervulling, en hij was klaar om de trots van zijn District hoog te houden in de Arena. Hij was sowieso van plan geweest om zich als vrijwilliger aan te bieden, daar was geen twijfel over mogelijk geweest. Van zodra het kon had hij zijn arm in de lucht gestoken, was hij naar voor gelopen, en had hij de plaats van de amper 14 jarige jongen ingenomen. Hun district deed het elk jaar. Je trainde tot je op de leeftijd kwam dat je op je best was, je meldt je aan als vrijwilliger, en zo gaan elk jaar de sterkte spelers naar de Spelen. Een goede tactiek die ook succesvol was gebleken doorheen de jaren. Het was aan Michael om ervoor te zorgen dat hij hetzelfde zou doen. Hij zag hoe ook Glimmer plaatsnam in de zetel tegenover hem, en hij kon het niet laten om een brede glimlach te tonen ,die hij dan ook meteen terugkreeg. Ze hadden hier jaren samen voor getraind, en dat het nu ook echt ging gebeuren, dat was het beste wat had kunnen gebeuren. Hij kijkt op wanneer hun mentor Augustus binnenkomt, en ook plaatsneemt. 'Wel gefeliciteerd, jullie zijn de gelukkigen van dit jaar', zegt de man opgetogen waarbij hij zijn glas in de lucht steekt. 'Het gaat niet lang duren voor we in het Capitool zijn dus maak het jezelf niet te gemakkelijk. Vandaag hebben we al een drukke dag voor de boeg. We gaan aankomen, de mensen gaan jullie voor de eerste keer zien dus het is belangrijk om een goede indruk te maken. Lief lachen, de mensen moeten jullie leuk vinden. Erna zullen jullie de tijd krijgen om wat te eten, waarna jullie onder handen worden genomen want vanavond is het al parade tijd!'. De man kwam vriendelijk over, leek erg enthousiast, maar was ergens toch streng. Dat kon Michael wel waarderen. Van zo iemand kon hij namelijk veel leren, ondanks dat hij elk jaar de Spelen wel gewoon had gevolgd en al veel wist over hoe hij zich best kon gedragen en wat er in zijn nadeel zou kunnen spelen, zowel in de arena als in de aanloop naar de arena. 'Vandaag wordt jullie eerste publieke optreden, vanaf morgen komen de trainingen dus geniet maar van vandaag. Het gaat zwaar worden', voegt hij nog toe aan zijn woorden. Michael knikt instemmend, en kijkt naar buiten toe, al kan hij niet veel zien door de hoge snelheid waarmee de trein rijdt.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Een grijns verschijnt op Maggie haar gezicht als de trein eindelijk begint met rijden. Het is eindelijk haar tijd om te stralen. Maggie staat bekend als een lief meisje, als je naast haar liefde voor de Spelen kijkt. Al sinds dat ze een klein meisje was, stond ze altijd al buiten de grote gymzalen. Ze was nog net wat te jong om te gaan trainen, maar sinds haar 10e mocht ze dan eindelijk. Dat is hoe het gaat in de Beroepsdistricten. Als kind trainen, als tiener de Spelen in. Tenminste, als je de beste bent. En dat is hoe ze haar beste vriend heeft ontmoet, Cato. De trein gaat steeds verder weg van het platform en het gejuich van de mensen begint zachter te klinken. Maggie stapt dan weg van het raam en ploft neer op de bank in de trein. Ze kan wel zeggen dat ze één van de meest luxe treinen heeft van alle districten. Nog een pluspunt aan een Beroeps zijn. Na een paar minuten praten en lachen met Cato, komen Brutus en Enobaria binnen. Maggie heeft altijd al een fascinatie gehad voor de twee, ze hebben immers de Spelen al een keer gewonnen en weten precies hoe het is. Ze kijken met een serieus gezicht naar de twee, ogen over hun hele lichaam voordat ze grijnzen. "Gelukkig, we hebben een paar goede tributen gekregen." Brutus schenkt wat drank in in de glazen voordat hij die uitdeelt en proost voordat we allemaal een slok nemen.

Gelukkig, een goede eerste indruk. En dat van de beste vechters van District 2. Voorheen hebben Cato en Maggie al heel wat gepraat over hoe het nou eigenlijk zou zijn om ze te ontmoeten. Ze raken met zijn allen in een gesprek. Over of we de andere tributen al hebben gezien, wat we hopen aan te krijgen tijdens onze parade en interviews en hoe we elkaar kennen. Cato is als een broer voor Maggie. Hij is er altijd voor haar, van momenten dat ze zich verveeld en iets wilt doen tot waar haar toenmalige vriendje het uitmaakte en hij hem bijna van een klif af had gegooid. Het laat haar wel even lachen. In ieder geval iemand in de Spelen die ze volledig kan vertrouwen. Hopelijk kon de duo veel leren van hun mentoren. Ondanks dat de twee enorm goede vechters zijn, moesten ze wel tips krijgen over hoe ze nu eigenlijk de mensen hun aardig laten vinden. Heel moeilijk zou het niet zijn, denkt Maggie. Alle vrouwen zitten altijd wel achter Cato aan en ook Maggie kan wel aan de goede kant van de mannen zitten. Een glimlach op haar gezicht zetten en gaan. "Jullie trainingen zullen morgen beginnen," begint Enobaria voordat ze een kers in haar mond gooit. "Een grote gymzaal met wapens, je kunt er klimmen, dingen oefenen."

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
De rest van de rit werd er niet meer veel gezegd. In ieder geval toch niet veel wat Michael opvangt van de conversatie. Hij wist heel goed dat vandaag alles zou beginnen, en dat je ook vanaf seconde 1 focus moest hebben hier. Je kon de controle voor een moment verliezen en alles ging eraan, al je kansen in de Arena kon je hier al vergooien, door onsympathiek over te komen en sponsors af te schrikken, of door te veel van jezelf te delen waardoor je zwak wordt. Michael wist gelukkig heel goed waar hij aan begon, en vertrouwen had hij sowieso niet snel in mensen. Met Glimmer zou hij samenwerken omdat het hem werd opgedragen door zijn mentors, omdat ze de Beroeps van District 1 waren en dat zo hoorde, maar als het aan hem had gelegen had hij het prima alleen gedaan. Hij wist niet of hij daar sterk genoeg voor was, maar op karakter kon je in zijn ogen en veel bereiken. Zijn jaren training zouden anders maar voor niets geweest zijn als hij daarbij geen standvastig karakter had en wist waar hij toe in staat was. Zelfkennis was het begin van al het succes in de Spelen, daar was hij rotsvast van overtuigd. 'We zijn er. De show begint vanaf hier, dus ik hoop dat jullie er klaar voor zijn', hoort hij Augustus zeggen, die alvast opstaat en zich verplaatst naar een andere ruimte. Michael kijkt van Glimmer naar het raam. Het was voor een tijd donker, waardoor het licht dan ook als een verrassing aankwam. De trein vertraagde langzaam, en Michael keek toe hoe ze van een leeg stuk tunnel naar een perron vol met mensen werden verplaatst. Het was druk, en dan niet het soort gezellig druk wat je had als je op het volle marktplein of de stad kwam. Het was het soort druk waar je het benauwd van kreeg, waar je van weg wou gaan. Wetende dat heel die menigte voor hen was gekomen, om een glimp van hen op te vangen, het voelde als een hele eer aan die Michael niet teleur wou stellen. Een glimlach vormt zich om zijn lippen en met een knikje begroet hij de mensen die bijna tegen de trein aan geplakt stonden. Voor het zwaaien was hij nooit zo geweest, dat type was hij ook niet. Een glimlach en een goede blik konden voor hem veel meer wonderen doen, en dat wist hij maar al te goed. Hij ziet hoe Glimmer vanuit zijn ooghoek lieftallig naar de menigte zwaait, en wanneer de trein volledig tot stilstand komt is het dan tijd om af te stappen. Michael had verwacht dat het moeizaam zou verlopen, maar dat viel hartstikke mee, en na het begroeten van de mensen komen ze al snel aan bij de ingang van het gebouw, waarlangs ze naar binnen worden gebracht, en zo rechtstreeks met de lift naar hun verdieping, waar ze vluchtig wat konden eten en verkennen.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Aandachtig luistert Maggie verder naar haar trainers. Zo nu en dan reageert ze en soms heeft Cato ook een opmerking. Eigenlijk kijkt ze wel uit naar het trainen. De trainingszaal in District Twee was haar favoriete plek in het hele district. "Sponsors zijn belangrijk," gaat Brutus verder. Maggie bijt een stuk van haar aardbei af en knikt dan. Hopelijk ging dat ze goed af. "Een grote kans om wat sponsoren te krijgen is tijdens de parade." De twee tieners knikken. Vaak genoeg hebben ze naar de parade gekeken, de enorm mooie kostuums die ze aan hadden. Behalve de laatste paar districten, die vielen vaak enorm tegen. "Wat ook belangrijk is, is om te weten waar je goed in bent en waarin niet." Cato knikt en zet zijn glas terug op de tafel achter hem. "Mijn favoriete wapen is zwaarden, maar ik kan ook wel overweg met speren. Verder kan ik ook wel zonder wapens vechten als het moet. Maggie traint vooral met mes werpen en boogschieten. En ze is snel." Maggie knikt. Enorm lang is ze niet, eigenlijk is ze aan de korte kant. Veel mensen denken daarom dat ze niet sterk is, maar dat kan ze juist in haar voordeel gebruiken.

Voordat ze het door heeft komen ze aan bij het Kapitool. "Vergeet niet te glimlachen en te zwaaien, maak ze je fans," grijnst Enobara voordat de trein stopt. Maggie springt naar het raam, mensen met kleurrijke kostuums en apart haar staan te juichen voor de trein. De deuren openen en beide Cato en Maggie stappen naar buiten. Een grote glimlach op hun gezicht en veel gezwaai. Toch vindt Maggie het best overweldigend, iets dat Cato opmerkt. Hij slaat zijn arm over haar schouders en samen met de anderen lopen ze naar het grote gebouw. Hier is hun appartement, hun eigen verdieping zelfs. Ze stappen in de lift en Enobara klikt op de knop. "Lang niet geweest," lacht Brutus voordat de lift begint met bewegen. Alles in het gebouw zag er mooi uit, witte vloeren en goud overal. Mooier dan District Twee zelfs. "Laten we eerst wat eten en daarna kunnen jullie rondlopen. Wij zullen hier blijven en contact zoeken met de andere mentoren van de Beroeps. Strategie bedenken. Het is een mooi gebouw en er is een gemeenschappelijke ruimte. Niet vechten voor je in de Arena bent."

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Met een glimlach loopt Michael de grote open ruimte in. Het was werkelijk prachtig, zo extreem dat het zelfs overweldigend was. Thuis was hij erg veel luxe gewend. Zijn vader was een juwelier en zijn moeder had een parfumerie, waardoor ze zich in huis genoeg luxe konden veroorloven. Toch was dit nog een stapje verder. De kroonluchters, het strakke design, de rijkelijk gevulde tafel met eten. Het was allemaal wat wennen, maar Michael was er zeker van dat hij hier wel aan kon wennen. Als eerste neemt hij plaats aan tafel. De rest volgt al snel zijn voorbeeld, en van zodra iedereen zit beginnen ze met eten. Michael wist dat dit ging komen, en had vanmorgen thuis dus ook bewust wat minder gegeten. Michael kon er wel wat van. Doordat hij jarenlang zware trainingen had gevolgd had zijn lichaam ook veel voeding nodig. Hij had geoefend op het lange tijd zonder veel voedsel kunnen, voor in de Arena, maar hij merkte ook dat zijn spiermassa dan te snel afnam, en hij moest in de aanloop naar de Spelen dus zeker genoeg eten, zodat hij in zijn vorm van nu zou blijven. Hij kon wel zeggen dat hij op het moment in zijn beste vorm was. Dat was natuurlijk ook heel het plan. Ervoor zorgen dat je op je beste bent op de leeftijd dat je je aanbiedt voor de Spelen. Iedereen uit hun District deed het, en voor hem was dat dus niet anders. Tijdens de maaltijd wordt er van alles besproken. Er wordt gepraat over hun beste eigenschappen, de dingen die ze minder goed kunnen, problemen waar ze aan willen werken. Michael had een goede, algemene training meegekregen en was wel van alle markten thuis. Dat was hem toch altijd verteld. Zijn beste punten waren zeker zijn vlotte omgang met messen en bijlen, en hij was ook erg sterk, wat in zijn voordeel kon spelen. Erg handig was hij daarentegen niet, en hij was dan ook blij dat hij Glimmer bij had die hem tijdens de trainingen hopelijk wat zou kunnen helpen bij de praktische zaken. Wanneer iedereen klaar is is het tijd om van tafel te gaan. Veel tijd was er nu niet, maar de tijd die hij had wou Michael nuttig besteden. Hij zocht dan ook gelijk zijn kamer op, waar hij weer overdondert werd door de luxe. Het was een prachtige kamer met alles wat je je maar kon inbeelden, en het duurt dan ook even om alles grondig te bekijken. 'Michael, Glimmer, het is zover!', hoort hij. Vrijwel meteen staat hij op van het bed waar hij eerder op zat, en loopt hij weer richting de centrale hal van hun verdieping, waar Augustus voor de lift klaar stond. 'Het is tijd om jullie helemaal onder handen te nemen, neem de lift naar de kelderverdieping en ze zullen daar staan om jullie te ontvangen. Ze gaan jullie onder handen nemen, al denk ik niet dat er veel werk gaat zijn. Daarna krijgen jullie de kostuums voor vanavond aan en we verzamelen weer bij de wagens, vlak voor de Parade'. Meer moest er niet gezegd worden, en met een knikje stapt Michael dan ook de lift in, samen met Glimmer, waarna ze afzakken naar de kelderverdieping.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
De groep neemt plaats aan de enorme tafel die in het midden van de ruimte staat. Maggie is zwaar onder de indruk. Zelfs met alle luxe die ze in haar leven heeft gehad, springt het Kapitool er hoog boven uit. Gelukkig wisten Maggie en Cato al dat ze een lunch zouden hebben, beide tieners keken er naar uit. De Avox komen binnen met dienbladen vol borden en bekers vol eten en drinken. Maggie kiest ervoor om meestendeels gezond te eten. Ze kan niet haar lichaam vol duwen met ongezond eten nu net voor de Hongerspelen. Dan is haar training voor niks geweest en ze heeft hier nog wel zo op gewacht. Tijdens het eten leggen Enobaria en Brutus nog wat dingen uit. Hoe het schema is voor de aankomende week, met wie ze waarschijnlijk samen gaan werken, hoe we om moeten gaan met interviews. Alles kwam met tips en ook vragen ze wat Maggie haar goede kanten zijn. Die moet ze laten stralen om zo de meeste mensen binnen te slepen.

"Nadat jullie terug zijn gekomen van de Parade, zullen wij naar de opnames kijken van alle andere tributen. We moeten weten voor wie jullie komen te staan. Begin nu maar eerst met kort rondkijken, daarna moeten jullie naar beneden om klaargemaakt te worden voor de Parade." Maggie knikt enthousiast, dat is altijd haar favoriete ding voor de Spelen. De enorm mooie kostuums en de groep eens bij elkaar zien. Cato en Maggie staan tegelijk op voordat ze een rondje door de verdieping lopen. Badkamers, slaapkamers, een inloopkast vol met kleding die ze kunnen dragen. Ze stoppen voor de kamer die voor Cato bedoelt is en Maggie ploft neer op het bed. "En hier dacht ik dat District Twee al luxe was." De twee praten voor een tijdje, geven beloftes elkaar te beschermen in de Spelen, wat er ook gebeurd. Al snel horen ze geklop op de deur. "Het is tijd om te gaan." De tieners staan op en lopen de gang in, achter hun mentoren aan. "De laagste verdieping, jullie worden opgewacht door een paar mensen. Ze gaan je klaarmaken voor de Parade. Waarschijnlijk zijn jullie als één van de eerste klaar, bij jullie hoeft niet veel te gebeuren. We zien jullie na de Parade." Maggie en Cato nemen plaats in de lift voordat Cato op de knop duwt. "Ik hoop dat we een leuk kostuum krijgen. Weet je nog, District Twaalf een tijdje geleden. Helemaal naakt," giechelt Maggie. Ze kan alleen maar hopen dat ze dat niet krijgt.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
De lift gaat open en zoals hij wel had verwacht, werd er inderdaad direct aan de slag gegaan. Michael wordt meegenomen naar een kamertje, waar hij volledig wordt gewassen. Niet op de manier zoals je het zelf zou doen, maar veel grondiger en ook meerdere malen. Hij kon er wel van genieten. Ze zouden hier voor een korte periode zijn en hij wou het dan ook volledig benutten om optimaal te genieten van alle luxe die hier voor handen was. Wanneer hij klaar is wordt er hem verteld dat zijn styliste elk moment zou kunnen aankomen. Hij is dan ook tevreden wanneer hij de deur hoort opengaan, en gelijk gaat hij rechtop zitten. 'Michael, fijn om je in levende lijven te ontmoeten, ik ben zo enthousiast over het ontwerp!', begon de vrouw enthousiast. Michael moest er zachtjes om lachen. De Capitoolbewoners waren stuk voor stuk aparte mensen. Michael zou hier beslist niet kunnen leven, maar hij vond het wel prima voor nu om in hun gezelschap te zijn. Hij kijkt toe hoe ze een zak opent en er een prachtig pak uit haalt. Het heeft een rode kleur en wanneer het licht erop schijnt kan men elke kleine glinster erin zien. Het was chiquer dan alles wat hij in zijn leven had gedragen, en hij was dan ook enthousiast om het aan te trekken. Er werd volgens de dame bewust gekozen voor een broek en vest zonder hemd. Voor de vrouwelijke sponsors, zo klonk het. Michael voelde zich niet op zijn ongemak zo. Hij was het gewend om veel aandacht van dames te krijgen in zijn District, en hij kon er dus wel mee om hier. Als je als tribuut hier kwam moest je er alles bij nemen, ook die kanten. En als dat zijn sponsors zou kunnen overtuigen, dan deed hij er maar al te graag aan mee. Eenmaal zijn pak was aangetrokken werd ook zijn haar in model gebracht, en de laatste aanpassingen werden gedaan. 'Wat zie je er prachtig uit, helemaal klaar voor de parade, kom!', zegt de vrouw, die hem aan zijn hand mee de gang in trekt. Aan een snel tempo liep hij achter haar aan, tot ze bij een grote open ruimte aankwamen, waar alle koetsen alvast klaarstonden. Met een glimlach loopt hij naar Augustus en Glimmer, die alvast bij hun wagen klaarstonden. Hun kostuums waren zeker op elkaar afgestemd. Het was dezelfde kleur rood met dezelfde glinster en diamant in, teken voor hun District. 'Jullie zien er spectaculair uit, ze gaan het geweldig vinden!', hoort hij een luide vrouwenstem zeggen, waarna hij Cashmere ziet aankomen, hun vrouwelijke mentor. Michael lacht even zachtjes, en laat zijn blik over de zaal glijden. Nu stonden ze in een soort ruimte die afgeschermd was, maar zo meteen zouden ze de mega loopbaan oprijden met hun wagen, waar iedereen hen zou kunnen zien. Stress had hij niet, wel een soort gezonde adrenaline in zijn lichaam. Hij wist dat dit een belangrijk moment was, en dat de mensen hem graag moesten hebben, dat ze meer van hem wilden zien en hem wilden sponsoren tijdens de Spelen.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Voordat ze het weet komt ze aan op de verdieping. Zoals er gezegd was staat er al een groep klaar voor de twee. Snel zwaait Maggie naar Cato voordat ze meegesleurd wordt naar een kamer. "Neem maar eerst een douche." Maggie knikt en doet haar kleding uit voordat ze dit netjes opvouwt en onder de douche stapt. Een paar minuten later staat ze in haar badjas buiten de douche. Het team wast haar dan nog eens, grondiger dit keer. Ze leunt achterover op de stoel als ze haar haar wassen. Dat is toch wel echt het fijnste gevoel vindt ze zelf. Haar haar ruikt nu naar een mix van fruit en bloemen en ook wordt haar gezicht ingesmeerd met een masker. "Kom op, ze moet zo haar nieuwe outfit gaan passen!" Binnen een paar minuten staat ze klaar, haar haar droog en in haar ondergoed als er een nieuw iemand binnen komt.

"Je make-up en haar wordt zo verder gedaan, je moet eerst je outfit uitproberen!" De man die haar outfit vast heeft komt binnen met een grote glimlach. Ook hij was gekleed in de meest kleurrijke kleding, vol met glitters en andere accessoires. Niet helemaal Maggie haar smaak, maar daar heeft ze nu niet zo veel over te zeggen. De man hangt de kledingtas op aan het haakje en geeft haar een hand. "Voor deze hele week zal ik je kleding gaan verzorgen. Natuurlijk mag je je eigen inbreng geven, maar de kostuums zijn al zo goed als klaar." Maggie knikt en geeft hem een hand voordat ze gaat zitten op de stoel. "Ben je klaar voor je kostuum?" Enthousiast knikt ze weer, dit is immers haar favoriete deel. Hij ritst de tas open en een soort gouden harnas verschijnt van achter de stof. "Wow," zegt Maggie als ze voor de spiegel staat met haar nieuwe kostuum. Het harnas is als een soort corset, strak om haar middel. Een glitterige lange rok eronder, ook goud natuurlijk. Op haar hoofd heeft ze een soort kroon, hoog en machtig. "Ik denk dat jij er wel klaar voor bent." Ze knippert even, haar glitterige oogleden reflecteren het licht dat om de spiegel heen zit. "Prachtig," Enobaria grijnst, haar scherpe tanden op elkaar. "Cato staat al bij de kar, alleen District 1 is er al."

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Dat ze zo vroeg waren gaf Michael de gelegenheid om de ruimte wat te bekijken, en te informeren bij zijn mentors wat er nu precies zou gaan gebeuren. Hij had elk jaar wel gekeken, maar daar zag je natuurlijk niet wat er achter de schermen allemaal gebeurde. 'Jullie moeten gewoon staan, en zorgen dat de mensen jullie leuk vinden. En niet gewoon leuk, ze moeten van jullie houden! Wij gaan ons mengen in het publiek en luisteren wat er gezegd wordt over jullie. Een beetje peilen hoe goed onze kansen zijn bij de sponsors en hen nog wat overtuigen van jullie', reageert Augustus. Michael knikte, als teken dat hij het begreep. Het klonk als een makkelijke taak, maar dat was het niet. Michael wist wel snel mensen naar zich toe te trekken. Zijn ouders zeiden dat het een soort natuurlijke charme was, iets waar hij veel geluk mee had. Hij wist alles in het leven wel voor mekaar te krijgen, en zijn doel om de Spelen te winnen en naar huis te kunnen, dat zou hij dan ook niet zomaar aan zich laten voorbij gaan. Hij was hier gekomen om te winnen, en daar wou hij werkelijk alles voor doen. Vanuit zijn ooghoek ziet hij hoe Glimmer met een nogal geïrriteerde blik door de ruimte staart naar een bepaald punt. 'Je kan beter met hen samenwerken, Beroeps zijn er om elkaar gemakkelijker naar de winst te helpen. Aan het einde moet je ze afmaken, maar je kan er best zo lang mogelijk mee optrekken, wacht maar. Ik zou niet te snel vijandschappen starten', reageerde Cashmere toen ze Glimmers blik op District 2 zag. Michael en Augustus konden het niet laten om er even mee te lachen. Hij snapte wel dat je hier geen vrienden kon maken, maar tot hij in de Arena was zou Michael zich prima tegen iedereen gedragen. Op het einde was het toch iedereen voor zich, maar waarom zou je het ervoor al moeilijker maken dan het al is? 'Ze heeft gelijk, zet je liefste lach maar op. Dat zijn jullie bondgenoten, daar kom je heus niet onder uit lieverd', reageerde Augustus met een knipoog. Michael keek hoe Glimmer zich met een zucht weer omdraaide, en de wagen wat beter ging bekijken. Hij snapte haar ergens ook wel. Je kwam hier natuurlijk om te winnen, en het was normaal dat je je dan afkeerde van de rest die dat datzelfde doel hadden. Gelukkig gedroeg ze zich wel gewoon vriendelijk en behulpzaam tegenover Michael, dat scheelde al. Je kon beter als District goed overeen komen. Zo kon je elkaar door de Spelen heen sleuren, en maar hopen dat je aan het einde niet recht tegenover elkaar zou komen te staan. Niet dat Michael dan zou aarzelen om haar te doden, maar toch, liever niet.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Maggie haar mond valt open als ze Cato in de matchende gouden kleding ziet. "Wauw, wat zien we er goed uit!" Hij knipoogt en lacht met een knik. Ze moet toegeven dat ze echt wel geluk heeft met hoe ze eruit zien. Haar bruine haar in een lage knot met een paar losse, gekrulde stukjes die onder de kroon uit komen. Brutus en Enobaria komen bij de twee tieners staan, een goedkeurende blik in hun ogen. "Wij gaan zo meteen bij het publiek zitten, een beetje kijken hoe jullie het doen, wat het publiek denkt. Daarop inspelen." Maggie kijkt rond en ziet dan ook de twee tributen staan met hun mentors. Het blonde meisje staart geïrriteerd naar de tributen. Dit begint Maggie ook te irriteren, ze krijgt nu al geen fijn gevoel van haar. Het is dat ze een Beroeps is, anders dan was ze de eerste die zou gaan. Maggie weet wat ze kan en ze vindt het niet erg om haar te gebruiken als oefenpop.

"De andere districten zijn nog steeds bezig, ik denk dat we wel even met jullie bondgenoten kunnen praten. Kennismaken voordat je de rest ziet. Dan kunnen wij met de mentoren overleggen wat we gaan doen," verteld Brutus voordat hij ons een teken geeft en begint te lopen naar de paradewagen van District 1. Maggie kijkt naar Cato en begint dan ook maar te lopen. "Probeer haar niet te wurgen," grinnikt hij. Maggie rolt haar ogen en geeft hem een elleboog in zijn zij voordat ze begint te lachen. "Zag je hoe ze keek?" Mompelt ze dan, een geïrriteerde ondertoon in haar stem. "Ze verdient het wel, volgens mij wilt ze ons ook gaan wurgen." Ze ziet er niet uit alsof ze veel kan en Maggie weet wel zeker dat ze haar aan kan. Iedereen zou haar wel aan kunnen, wat ze zo ziet. "Cashmere, Augustus!" Brutus schudt hun handen met een grote lach op zijn gezicht.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael keek even om zich heen en zag hoe nog een District de ruimte in kwam. Hij vond het altijd aangenaam om mensen te bekijken, en zeker hier. Er werd hem verteld dat hij vaak intimiderend kon overkomen, al vond hij dat zelf wel meevallen. Hij hield er gewoon van om mensen voor een lange tijd te kunnen aankijken, wachtend op hoe ze zouden reageren. Je had de types die voor een lange tijd zouden terugkijken alsof het hen niets deed maar eigenlijk van binnen met een vervelend gevoel zaten, je had de mensen die werkelijk genoeg zelfvertrouwen hadden en met een uitgestreken glimlach zouden terugkijken. En dan waren er nog de mensen die meteen hun blik afwendden. Ergens zat daar een onzekerheid in, en dat kon je dus zien aan hoe ze reageren. Michael genoot er van, zeker hier. Hij merkt al snel hoe de tributen aan een goed tempo doorlopen naar hun wagen, en oogcontact met hem vermijden. Maar beter ook zo. Hij wou niet gemeen overkomen, maar tegelijkertijd was hij hier ook niet om vrienden te maken, en hij wou dan ook geen verkeerd beeld geven. Hij wou geen verwachting geven dat hij in de Arena mensen zou sparen. Uiteindelijk was hij hier enkel voor zichzelf en zou hij terug naar huis keren voor zichzelf. Niet dat hij thuis iemand op zich had wachten, maar toch. Het winnen van de Spelen zou hem hierna een mooi leven bezorgen. Geen zorgen meer over werk of een huis. Alles werd voor je gedaan, alles was voor handen. Michael kijkt op wanneer hij stemmen hoort, en ziet hoe de mentors van District 2 zich bij Cashmere en Augustus hebben opgesteld. Al snel komen ze ook naar hem en Glimmer toe, en vriendelijk schudt hij beide van hen de hand. 'Sterke tributen, dat zien we graag. Een betere bondgenoot kan je niet hebben, we zijn blij dat jullie er zijn, welkom in het Capitool', hoort hij de vrouw zeggen, die zich als Enobara voorstelt. 'Bedankt', zegt hij met een knikje, waarna hij even naar Glimmer kijkt die er op haar ongemak bijstaat. Met een knikje doet hij teken. Niet zo zeer dat het allemaal oké was, en dat hij wist wat er zou gebeuren, maar als teken dat ze zich echt anders moest gaan opstellen. Op deze manier zouden ze immers niet verder komen. Wanneer de mentoren weer met elkaar in gesprek gaan, merkt hij de tributen van 2 uiteindelijk op. 'Michael', stelt hij zichzelf met een knikje voor, waarna ook Glimmer zichzelf voorstelt aan de tributen.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Het lijkt ernaar dat Brutus en Enobaria de mentoren al een tijdje kennen. Ze zijn lang niet zo vriendelijk tegen iedereen. Maggie kijkt naar het blonde meisje die nog steeds een gemene blik in haar ogen heeft. Iets aan haar zat niet goed bij Maggie, misschien het feit dat ze niet normaal kan doen ookal zijn ze bondgenoten of misschien spreekt haar persoonlijkheid Maggie niet aan. Op het moment maakt het haar niet uit, ze zal samen met haar werken tot ze de Spelen bereiken. Maggie kan niet wachten om terug te gaan naar haar District, leven in een nog luxer huis dan dat ze al heeft. Ze heeft al een beste vriend, dus eigenlijk zit ze er niet op te wachten om bevriend te worden met alles en iedereen. Ze luistert naar haar mentoren die gelijk een gesprek beginnen met ze. Dan glijden haar ogen weer naar de twee tributen voor haar.

Blondie, een stuk langer dan dat ze zelf is. Blonde krullen die over haar schouders hangen en donkergrijze ogen. Als de jongen begint te praten, neemt ze een eerste blik van hem. Haar ogen worden een klein stukje groter en even weet ze niet wat ze moet doen. De jongen, die blijkbaar Michael heet, stelt zichzelf kort voor. Alleen zijn naam, kort maar krachtig. Cato geeft als eerst een antwoord terug. "Cato," grijnst hij en ook hij knikt voordat hij zijn armen over elkaar slaat. Maggie glimlacht klein en kijkt op naar de jongen. "Maggie," knikt ze en kijkt naar de Blondie als ze haarzelf voorstelt. Glimmer. Natuurlijk, ze kan ook eigenlijk geen andere naam verwachten. Snel kijkt ze even rond de ruimte, meerdere tributen komen al binnen stromen en nemen plaats bij hun parade kar. Het is duidelijk te zien dat niet iedereen zo zelfverzekerd is in henzelf. Dat ligt bij de groep tieners die nu bij elkaar staan wel wat anders. "Wat duurt dat lang voordat ze klaar zijn," mompelt Maggie.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Het duurde niet lang voor Michael reactie kreeg, en de twee tributen zich voorstelden. Hij was niet erg goed met namen, maar hij ging het toch proberen onthouden. Dat was wel zo handig als je met elkaar de Spelen in trok en het voor een tijdje samen moest redden. Dat was in ieder geval de bedoeling. Je wist nooit hoe het precies ging lopen. Je kon elkaar kwijt raken, er konden onverwachts tributen wegvallen. Bij de Beroeps ging dit meestal niet zo snel maar dat kon elk jaar veranderen. Er waren zelfs jaren dat de Beroeps er als eerste aan gingen, al was dat eerder uitzonderlijk. Michael zou geen enkele mogelijkheid uitsluiten. Hij was zeker van zichzelf, dat wel, en aan zichzelf twijfelen deed hij niet snel. Toch wou hij ook niet overmoedig worden en denken dat hij er zomaar door zou raken. Het zou veel moeite kosten en hij moest op zijn hoede zijn. Hij had het voor over, dat zeker wel. Michael moet zachtjes lachen wanneer hij hoort wat de vrouwelijke tribuut van 2 zegt. 'Ze kunnen er ook niet veel aan doen, dat is elk jaar zo. Er is nu eenmaal wat werk aan als je thuis de luxe niet gewend bent', zei hij schouderophalend. Ergens was het ook wel zielig. Hij had te doen met andere districten, maar dat zou hem niet tegenhouden om in de Spelen hun levens niet te sparen. Hij was hier uiteindelijk voor zichzelf, en hoe erg ze het misschien ook thuis hadden, daar kon Michael niets aan doen. Hij had gewoon het geluk dat hij een goede verzorging en training van thuis uit had meegekregen en er dus aan hem veel minder werk was hier dan aan andere tributen. 'Sommigen kunnen duidelijk nog wat van ons leren, maar dat had ik al wel verwacht', hoort hij Glimmer zeggen, op een toon die hij nog niet eerder van haar had gehoord. Hij wist hoe graag ze hier wou winnen, net zoals hijzelf, en hij geloofde dat ook zij over lijken zou gaan. Hij mocht haar niet onderschatten. Michael kijkt op wanneer hij hoort hoe het sein wordt gegeven. Het was nu tijd voor iedereen om zich klaar te houden, het kon elk moment gaan beginnen. 'Ik kijk uit naar onze trainingen, hopelijk kunnen we nog wat van elkaar leren', zegt Michael nog, alvorens de mentoren terug zijn. 'Lieverds op de wagen, het is zover, jullie tijd om te stralen is gekomen!', hoort hij Cashmere opgetogen zeggen. Glimmer klimt dan ook als eerste de wagen op, en gaat alvast klaarstaan. 'Tot later', zegt Michael nog, met een tevreden grijns, waarna ook hij richting de wagen stapt en deze in een vlotte beweging ook op gaat. Het was belangrijk om zelfzeker over te komen, en hij probeerde zich dan ook zo comfortabel mogelijk te houden.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Maggie kijkt naar Michael wanneer hij zachtjes lacht. Ze knikt dan, ze snapt het wel. Niet iedereen kan wekelijks naar een spa, wat ze heeft gehoord hebben sommige districten niet eens warm water. "Ben ik blij dat ik daar niet lang hoefde te zitten," zegt ze dan. De mensen van het Capitool zijn nogal apart en ze is ze niet gewend. Ze hoopt maar dat ze niet gaat lijken op een felgekleurde suikerspin zoals de vrouwen die eerder vandaag haar make-up hebben gedaan. Dat is niet helemaal haar smaak. Glimmer komt dan met een opmerking. Al is Maggie het niet helemaal oneens met haar aangezien de districten inderdaad kunnen leren van die van haarzelf, haar opmerking viel een beetje meer in de gemene kant. Nu is Maggie ook niet de liefste en lacht ze de anderen ook een beetje uit, ze kan er niks aan doen dat ze Glimmer gewoon niet kan hebben. Een sein wordt gegeven en de mentoren komen naar de wagens. Maggie kijkt naar Cashmere, ze ziet er enorm lief uit maar ze weet dat ook Cashmere mensen gedood heeft.

Maggie glimlacht breed als de jongen weer praat. "Ik hoop het ook," ze knipoogt dan en lacht zachtjes voordat ook haar mentoren eraan komen. Ze draait om samen met Cato om weg te lopen naar onze kar, maar niet voordat ze nog terugkijkt naar haar bondgenoten. Glimmer heeft een dodelijke blik in haar ogen en Cashmere moet haar arm grijpen om haar aandacht te krijgen. Maggie en Cato stappen dan op hun kar waarna Cato lacht. "Dat wordt niet je beste vriendin, of wel?" Maggie schudt meteen haar hoofd. Niet iets dat ze ziet gebeuren. Brutus en Enobaria komen naast de kar staan en doen nog een paar kleine aanpassingen aan de kostuums voordat ze knikken. Michael en Glimmer hun wagen zal als eerste gaan, daarna komen Maggie en Cato. "Grote kans dat we vanavond met District 1 gaan avondeten. Bespreken hoe het gaat gebeuren in de Spelen en tijdens training." Hierna wensen de mentoren ze veel geluk voordat ze naar de tribune lopen,

@Orpgfan1

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld