Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | Nothing to prove. I'm bulletproof...

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
*Nothing to prove. I'm bulletproof and know what I'm doing.

Samen met OrpgAccount

Alice Hotchner

Spencer Reid

OrpgAccount
YouTube-ster

OrpgAccount schreef:

Lydia Miller

Derek Morgan

OrpgAccount
YouTube-ster

OrpgAccount schreef:
Lydia
Het gehele team was het er mee eens dat we toe waren aan wat afleiding, nu met alle hectiek. En als het team toe is aan afleiding gaan we al snel een avondje uit. Even geen regels waar we ons wel tijdens het werken aan moeten houden. Geen gesprekken over de unsub, alhoewel het soms toch wel weer een onderwerp wordt als we net iets teveel alcohol op hebben. Maar over het algemeen hebben we het alleen over koetjes en kalfjes en proberen we het gewoon naar ons zin te hebben. Door de goede band die we met zijn allen hebben is dat niet zo moeilijk. Hoewel we zoveel verschillen kunnen we het allemaal goed met elkaar vinden. Toen ik net bij het team kwam, had ik nooit gedacht dat ik deze mensen als familie zou zien. Zoals altijd had ik erg moeite met mij open stellen naar nieuwe mensen, en vaak doen mensen ook niet de moeite om mij te leren kennen maar zij deden dat wel. In het begin vond ik het erg intimiderend dat andere zoveel interesse in mij toonden, en niet alleen in wat ik kon maar ook in wie ik was. Het duurde even maar na mijn eerste avondje uit met het team stelde ik mij pas echt open, ik had wat alcohol op en had daardoor de nodige zelfvertrouwen om los te komen. Ik kwam er toen pas achter hoe leuk uitgaan is. Tijdens mijn schooljaren ging ik nooit uit omdat het iets was wat teveel uit mijn comfort zone was, maar ik durfde geen nee te zeggen toen ze mij mee vroegen. Het was fijn om mijn collega's in een omgeving te zien die niet te maken had met werk.

Derek
Natuurlijk was ik blij toen ik hoorde dat we een avondje uit gingen. Als iemand anders het niet had voorgesteld had ik het waarschijnlijk wel gedaan. Ik was toe aan een avond waarbij ik mij niet bezig hoefde te houden met de case en de unsub. Het is altijd frustrerend als je alles lijkt te weten en alles voor de hand liggend lijkt te zijn maar je toch niet achter de unsub zijn identiteit weet te komen. Ik doe dit werk al jaren, en toch blijft het soms moeilijk om mijzelf het niet kwalijk te nemen als we bepaalde antwoorden niet hebben. Al sinds jongs af aan heb ik altijd een sterk verantwoordelijkheid gevoel gehad, en hoe onrealistisch het ook is, toch voel ik mij het meest verantwoordelijk voor nieuwe cases. Vaak is het het enige waar ik aan denk als we eenmaal bezig zijn, daarom heb ik zo nu en dan nodig om een avondje uit te gaan en mij compleet te laten gaan. Los Angeles is ook de ideale stad om uit te gaan. Er zijn clubs genoeg en ook veel die nogal veilig zijn, er zijn heel wat beroemdheden in Los Angeles dus daar komt ook de nodige extra veiligheid bij. Hierdoor kan ik mij ook wat meer los laten gaan en hoef ik niet telkens aan de veiligheid van andere te denken. Meestal lukt het ook goed met wat alcohol op. Overdag heb ik graag de controle, misschien iets teveel dan gezond is, maar tijdens een avondje uit ben ik zeker niet vies van iets teveel alcohol. "Reid, help je me wat te drinken te halen?" Vraag ik aan mijn collega Spencer Reid. Naast mijn collega is hij ook een hele goede vriend geworden. We verschillen erg maar kunnen het toch erg goed met elkaar vinden. Voor mij is Reid een klein broertje, die net iets teveel weet over net teveel onderwerpen. Hij is waarschijnlijk de slimste persoon die ik ooit zal leren kennen, iemand die je nodig hebt in een team.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Het voelde altijd vreemd om een avondje vrij te hebben. Zeker aangezien ze hier in het zonnige Los Angeles waren voor een nieuwe zaak. Het was dus niet alsof ze hier lekker op vakantie waren. Ze waren wel al zo ver gekomen dat de unsub een stalker is die achter een filmster aanzit. Ze waren hier aangekomen toen de ster naar het bureau was gekomen met een brief die ze gekregen hadden. Aangezien ze wisten dat het geen willekeurige moorden waren konden ze het zich verloven om een avondje vrij te nemen. Morgen zullen ze naar de filmset gaan waar de ster bezig is om verder onderzoek te toen ook naar het team daar. "I love going out in Los Angeles. You never know who you're going to meet. It might be just a regular person or it might be Brad Pitt," zei Alice tegen Lydia terwijl ze een slokje van haar drankje nam. Haar vader, Aaron Hotchner, was de baas van hun afdeling en dus de leider van hun team. Dat was niet altijd even makkelijk. Aan de ene kant vond Alice het fijn dat ze op deze manier veel tijd met hem kan spenderen, want als lid van de FBI had je geen normale werktijden. Eigenlijk had je weinig tijd voor een privé leven. Aan de andere kant was het ook lastig dat haar vader haar baas was. Hij was een gerespecteerde man binnen de afdeling. Dat zorgde ervoor dat Alice toch wel enige druk voelde om te presteren. De lat lag dus hoog. Alice had door dat vanaf het moment dat ze aan de bar waren gaan zitten, er een jongeman was die haar al de hele tijd aan het uitchecken was. Hij zat aan de andere kant zat van de bar. Hij zou eens moeten weten dat hij zijn ogen had gelegd op een profiler. Alice kon aan zijn houding en gedrag al precies zien dat hij geïnteresseerd in haar was. Dat was niks nieuws. Alice was een echte flirt zoals je dat noemde. Ze vond het enorm leuk om met mensen te kunnen spelen. "You see that guy over there? He's been checking me out ever since we arrived in this place," grinnikte ze. "You know what, I am going to see what his deal is. Who knows, I might be able to make a carreer chance if he's a director or something," zei Alice die opstond van de bar met haar drankje in haar hand. "But before I leave, promise me you'll have some fun. Losen up Lyds, we don't get much time of so enjoy it while you can!" sprak Alice haar nog toe voordat ze op de jongeman af ging en hem aansprak.

Reid voelde zich totaal niet op zijn gemak. Hij is nooit zo geweest van het uitgaan en feesten. Hij heeft dit soort dingen ook nooit gedaan in zijn schooltijd. Hij was wat je een typische nerd zou noemen. Hij maakte niet echt makkelijk contact met andere en spendeerde liever tijd in zijn eentje. Hij was altijd ook enorm intelligent geweest. Hij heeft vroeg zijn doktorraad gehaald en zat dus al een tijdje bij de b.a.u. Dit was niet altijd even makkelijk. Mensen namen hem vaak niet serieus. Ze dachten dat hij iets van een stagiaire was. Hij werd daardoor vaak niet behandeld zoals zijn teamleden. Gelukkig werd dit wel steeds minder. Hij werd immers zelf ook ouder. Vooral toen hij net bij het team kwam was dit het geval. Gelukkig heeft zijn team hem wel vanaf het begin goed opgenomen. Zij namen hem wel serieus en zagen hem als een gelijkwaardige. Natuurlijk maakte ze wel af en toe grapjes, maar dat deden ze allemaal bij elkaar. Reid was vooral close geworden met Derek Morgan. De twee werden vaak samen op pad gestuurd. Ze waren totaal andere types. Derek was heel erg extrovert en was een makkelijke prater. Reid was vaak nog wat akward en was introvert. Derek vroeg of hij hem wilde helpen met het halen van drankjes. "Euhm, yeah sure," knikte Reid. Zelf dronk hij niet. Zeker niet als ze bezig waren met een zaak. Hij vond het zelf onverantwoordelijk om op het moment te dringen terwijl ze hier voor werk waren. Het zou op elk moment kunnen dat ze gebeld werden met een nieuwe update over de zaak. Toch had hij niet alleen achter willen blijven in hun hotel. Hij wilde niet gezien worden als de grijze muis. Niet dat hij helemaal alleen was achter gebleven. Hun baas Aaron was ook niet mee gegaan. Dat kon Reid wel begrijpen, hij was immers eind verantwoordelijke. "How do you guys do it? Let go and have fun while we're here for serious things?" vroeg Reid toen.

OrpgAccount
YouTube-ster

OrpgAccount schreef:
Lydia
Ik moet lachen om Alice haar opmerking. Ze had gelijk maar voor mij was dat geen reden om van Los Angeles te houden, ik vond het uitgaan leuk door de mensen waarmee ik al was, niet om nieuwe mensen te leren kennen. Daar verschilden Alice en ik erg in, en stiekem was ik ook een beetje jaloers op haar. Zij durfde op vreemde mensen af te stappen en mensen vinden haar ook altijd leuk. Zelfs met veel alcohol moet ik er niet aan denken om op een wild vreemde af te stappen, zoveel zelfverzekerdheid geeft alcohol mij net nog niet. Het is niet dat ik jaloers ben op haar geweldige social skills omdat ik veel nieuwe mensen zou willen leren kennen, totaal niet zelfs, ik neem genoegen met de mensen die ik al goed ken. Maar ik ben wel jaloers op haar social skills doordat het ook handig is tijdens ons werk. Je hebt niet veel aan je profile skills als je moeite hebt met je sociaal open stellen naar mogelijke verdachten of getuigen. Ik knik als ze mij vraagt als ik de jongen verderop zie, ik had het eerst niet in de gaten maar zodra ze het mij vroeg viel het mij ook op. Hij doet vrij weinig moeite om te verbergen dat hij Alice duidelijk ziet zitten. "You would look amazing on a big screen." Zeg ik als aanmoediging niet dat ze het überhaupt nodig heeft. "I promise, look!" Zeg ik waarna ik mijn glas in een teug opdrink. Ik vind het jammer dat ik nu alleen ben maar ik kan het niet laten om het leuk te vinden voor Alice. Het gebeurt vaker dat Alice aangesproken wordt door vreemde, ze heeft die aantrekkingskracht en vaak zorgt het voor leuke verhalen voor de dag erna. Toch ben ik liever in gezelschap van andere. Ik kijk om mij heen, zoekend naar bekende gezichten. Het duurt niet lang of ik zie Morgan en Reid bij de bar staan. Snel loop ik naar ze toe, ideaal want dan kan ik ook gelijk een nieuw drankje halen. Wel de laatste voor de avond, anders zou het nogal snel de verkeerde kant op kunnen gaan.

Derek
Wanneer we bij de bar aan komen bestel ik een biertje en laat ik Reid zelf bestellen. Bij elk andere collega had ik aangeboden om ook een biertje te bestellen, maar ik weet van Reid dat hij niet drinkt. Ik zou het zelf niet kunnen, uitgaan en niet drinken, dit is mijn manier om alles even te vergeten maar ik weet dat Reid en ik daar in verschillen. Ik ben dan ook niet verbaast als hij mij vraagt hoe ik het kan. “I can do it because I have to. I mean I always liked to go out and get a bit drunk before I joined the BUA.” Antwoord ik. “I can get a bit caught up when I’m working, alcohol makes me forget it all for a moment, helps me to get out of that spiral of overthinking about the case you know.” Leg ik verder uit. Iedereen gaat anders om met de werkdruk, maar aan het eind van de dag is het belangrijk dat je een manier vindt om er mee om te gaan. Voor vele andere mensen is dat een familie, waar je aan het eind van de dag naar toe gaat, maar met onze werkdruk gaat dat ook al niet meer, dat kan je zien aan Hotch. Voor mij is het voornamelijk sport en af en toe dus een paar drankjes. “How do you do it man, how do you cope with everything?” Vraag ik. Intussen neem ik mijn biertje aan van de bartender, in mijn ooghoeken zie ik een bekende gezicht verschijnen. “Can I have one for her as well?” Vraag ik en knik naar Lydia.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Alice
Alice grinnikte toen Lydia zei dat ze er goed uit zou zien op het grote doek. "I know right, but I must admitt I love the job I already have. I don't think I would want to switch carreers," glimlachte ze. Alice was eigenlijk heel tevreden met haar baan. Natuurlijk was het zwaar en was het niet altijd een pretje, maar ze vond de gedachten dat ze er aan mee hielp om de wereld een stukje veiliger te maken heel erg fijn. Het was dan altijd een enorm goed gevoel als je een slachtoffer nog kon redden voor het te laat was. Alice haar moeder was wat minder blij geweest dat ze in de voetstappen van haar vader ging treden. Haar ouders waren immers gescheiden toen Alice nog heel klein was. Alice haar moeder trok het niet meer dat haar vader nooit thuis was en geen houvast had. Aangezien haar vader zo vaak weg was heeft Alice hem ook niet vaak gezien terwijl ze opgroeide. Pas toen ze wat ouder werd kreeg ze wat meer contact met hem, doordat ze makkelijker bijvoorbeeld even met hem kon bellen of facetimen. Ze had qua persoonlijkheid veel van hem geërfd. Ze was wat dat betreft een echte Hotchner. Die kant van de familie waren allemaal personen binnen het rechtsysteem. Ze waren ofwel rechters/advocaten of ze zaten bij de politie of FBI. Ook Alice heeft dat pad dus betreden. Ze heeft criminologie gestudeerd en is nu nog bezig met deeltijd studie psychologie. Dat deed ze naast haar werk. Ze had dus zeker geen tijd voor een privéleven en maakte dankbaar gebruik van alle tijd die ze hier kregen om leuke dingen te doen. Alice lachte toen Lydia haar glas leegdronk. "Eyy that's my girl," juichte Alice haar toe waarna ze vertrok. Ze knoopte een gesprek aan met de jongeman die duidelijk heel geïnteresseerd was. Voor ze het wist stond Alice met hem op de dansvloer en danste ze samen op de muziek. Dit was puur genieten voor Alice. Het was een lange tijd geleden dat ze wat plezier heeft kunnen beleven met een vreemdeling.

Reid
Reid keek vanaf de bar toe naar alle dansende mensen in de club. Zelf heeft hij nooit begrepen hoe mensen hier plezier uit konden halen. Hij zat veel liever thuis met een goed boek op de bank. Hij wilde echter niet achterblijven als enige van het team. Daarnaast wist hij ook dat als hij nee had gezegd dat Derek hem toch persoonlijk had meegesleept naar hier. "Well that doesn't suprise me at all," zei Reid toen Derek zei dat hij voor de bau al hield van uitgaan en drinken. Hij was daar typisch een persoon voor. Daarnaast was hij natuurlijk makkelijk in de omgang met mensen. Een plek vol vreemdelingen was dus niets engs voor hem. Hij maakte makkelijk contact. Reid wist ook niet hoe hij het deed, maar hij had altijd alle vrouwen achter zich aan lopen. Het maakte niet uit waar ze heen gingen. Iedereen was altijd gecharmeerd van hem. Reid dacht even na toen Derek vroeg hoe hij met alles omging. Eigenlijk wist Reid dat niet zo goed. "I don't really know actually. I guess I just try to distance myself from the situation. Besides I have a big brain capacity, so I can just deal with it in my head. I don't necessarily want to forget. I just try to give it a place," antwoordde hij. Eigenlijk moest hij nog steeds wennen aan de dingen die ze te zien kregen. Reid kon er vaak vrij lang mee zitten. Vooral als de zaak om kinderen ging. Dat vond hij het ergst; als ze een kind niet hebben kunnen redden. Daarnaast was Reid zeker niet van de alcohol. Hij wilde niet de controle over zichzelf verliezen, dat was zijn grootste angst. Hij was al constant bang dat hij de schizofrenia van zijn moeder erft en de controle over zichzelf gaat verliezen. Lydia kwam ook naar hun toe. "Where's Alice?" vroeg Reid aan haar. De kans was groot dat die Lydia weer verlaten had om met mensen te gaan socializen. Reid had haar op een gegeven moment ook in de menigte gespot druk dansend met een jongeman. "You know, I still don't understand how she's related to Hotch. He's so uptight and she's the complete opposite," zei Reid.

OrpgAccount
YouTube-ster

OrpgAccount schreef:
LydiaIk wil het biertje eerst beleefd afslaan, maar Morgan staat erop. "Thanks!" Bedank ik hem dan maar terwijl ik het biertje van de bartender aan neem. Derek Morgan was een van de collega's die ik in het begin extreem intimiderend vond. Natuurlijk had ik zo mijn vooroordelen, het is een sterke grote man die er volgens de sociale normen erg goed uit ziet. In mijn leven heb ik nooit echt goede ervaringen met zulke mannen gehad. Ze zijn vaak enorm arrogant en altijd haantje de voorste. Hij had mij echter positief verrast. Hij was zoals ik had verwacht wel heel zelfverzekerd, maar arrogant was hij zeker niet. Hij was ook heel grappig, maar nooit ten koste van andere, wat ik altijd goed kan waarderen. Hij was ook een van de eerste die echt zijn best deed om mij bij het team te betrekken. In het begin moest ik er nogal aan wennen dat hij gelijk met mij omging alsof hij mij jaren kende, maar achteraf ben ik daar dankbaar voor, was het niet voor hem dan duurde het waarschijnlijk maanden voor ik echt mijn plekje had gevonden binnen het team. Naast hem stond Spencer Reid, om heel eerlijk te zijn kon ik hem in het begin totaal niet uitstaan. Elke keer dat ik in het begin wat slims probeerde te zeggen was hij er wel weer met wat slimmers of ontkrachten hij wat ik zei volkomen. Het was frustrerend, en voelde mij weer dat 14-jarige meisje die in de klas weer concurreerde met het andere slimste meisje. Uiteindelijk ben ik het gaan waarderen, het was moeilijk maar ik moest uiteindelijk begrijpen dat het een team was en geen wedstrijd. "Well hello Dr. Reid," ik cringe zodra ik het gezegd heb. "Alice is doing Alice stuff, talking to a stranger."

Derek
“I sometimes wish I had that big brain of yours.” Zeg ik tegen Reid. Het lijkt me interessant om eens echt te weten hoe het er aan toe ging in zijn brein, alhoewel ik het niet graag voor altijd zou willen hebben. Hoe fijn het mij ook lijkt om alles te kunnen onthouden, lijkt het mij ook verschrikkelijk als het om de negatieve dingen draait. Sommige dingen die tijdens het werk gebeuren wil ik gewoon het liefst compleet vergeten. Ik trek mijn wenkbrauwen op wanneer Lydia, Reid bij zijn dokter titel. Ik vind de twee altijd erg amuserend, vooral wanneer Lydia wat alcohol op heeft en zich wat meer laat gaan. “I don't even know how the two of them can work together.” Ik moet eerlijk toegeven dat ik erg onder de indruk ben van Alice en Hotch, ze blijven beide erg professioneel tijdens het werk. Als buitenstaander zou je nooit denken dat het zijn dochter zou kunnen zijn. Hotch kan ook erg hard optreden wanneer je niet aan zijn eisen voldoet, en ook bij Alice heeft hij dat wel eens moeten doen in het begin. Wij allemaal hebben die kant van Hotch wel eens mee moeten maken, hij kan erg streng zijn als je het verpest, maar gezien onze verantwoordelijkheden begrijp ik dat wel. Het werk wat wij doen is geen kinderspel en Hotch is daar als baas van het team ook de eindverantwoordelijke voor. Maar hoe erg ik ook begrip heb voor Hotch en hem respecteer als mijn baas, botsen wij toch best vaak. We hebben beide erg dominante karakters en zijn het niet altijd eens over alle beslissingen. Toch staat dat niet in de weg van onze samenwerking. Ik zou op dit moment niemand anders in Hotch zijn positie willen hebben.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Alice
Alice had dit ook vaak in haar schooltijd gedaan. Toen ze echt nog naar de universiteit ging en op een campus woonde ging ze vaak naar zoveel mogelijk feestjes als dat ze kon. Haar ouders wisten hier nog steeds niets van af. Die dachten dat ze avonden lang netjes had zitten leren en dat ze heel af en toe in het weekend eens naar een feestje ging. Toch heeft Alice netjes al haar toetsen gehaald ondanks haar feest gedrag. Het was dan ook zeker niet dat ze dom was, maar ze was niet zo intelligent als een Lydia of Reid. Zelf zou ze nooit zoveel tijd willen besteden aan boeken lezen en dat soort dingen. Daar had ze de concentratieboog niet voor. Ze vond het al heel wat van zichzelf dat ze nu nog gewoon een studie volgde naast haar werk. Ondanks dat ze nu uit waren en dronken, zorgde Alice er wel voor dat ze binnen haar grenzen bleef. Ze dronk dus niet zoveel als dat ze normaal zou doen. Ze wilde nog wel een beetje bij zinnen zijn, aangezien ze hier wel voor werk waren en ze morgen weer moesten presteren. Ze kon het zich niet veroorloven om morgen helemaal brak te zijn. Na een tijdje stelde de jongeman voor om naar zijn appartement te gaan. "I thought you'd never ask," grinnikte Alice. Ze wilde haar collega's nog even gedag zeggen en plezier wensen, maar de jongeman praatte haar vanaf. Hij zei dat hij geen tijd wilde verliezen en dat ze waarschijnlijk toch druk waren. "You're probably right," Alice was niet meer zo scherp dat ze dit al als een red flag zag. Zonder verder iemand nog op de hoogte te brengen ging ze dus met hem mee. Ze stapte in een taxi. Onderweg lette ze niet op waar ze heen gingen. Ze waren al te druk bezig met elkaar.

Reid
Hij moest even lachen toen Derek zei dat wenste dat hij Reid zijn grote brein had. "I don't think you'd actually want that. It wouldn't suit you. Besides we both have our qualities. I might be smart, but you're more socially skilled, vervolgde hij. Reid wist niet helemaal moest reageren toen Lydia hem formeel aansprak. Hij vond het een beetje gek, maar wellicht had ze al flink wat achter haar kiezen. Reid had het moeilijk gevonden toen Lydia net bij het team kwam. In een keer was hij opeens niet meer degene die het meeste van alles af wist. Ook Lydia had veel kennis. Het leverde dan ook wel eens discussies op. De andere begrepen dit dan nooit, die wisten de helft van de tijd niet eens waar Lydia en Reid het over hadden. "Hello Lydia," antwoordde Reid toen maar wat ongemakkelijk. "Are you drunk?" vroeg hij vervolgens eigenlijk als oprechte vraag, al kwam het wat beschuldigend over. Lydia bevestigde later Reid zijn gedachten, Alice was weer eens overal en nergens. Ze had haar social skills wel van haar vader. Hotch kon ook makkelijk met iedereen praten en deed dan ook vaak het woord. Ofwel Hotch ofwel Morgan verhoorde de verdachten altijd. Reid zou dat onderdeel van hun werk dus niet kunnen. Hij was daar niet goed genoeg in gesprekken voor. Reid wist nooit zo goed hoe hij dingen moest communiceren, waardoor hij vaak te direct kon zijn zonder dat hij het zelf doorhad. "Well actually, it has been proven scientifically that familymembers make great coworkers," zei Reid toen Derek zich af vroeg hoe Hotch en Alice samen konden werken binnen een team. Zelf moest hij er echter ook niet aan denken om een van zijn ouders als leidinggevende te hebben.

OrpgAccount
YouTube-ster

OrpgAccount schreef:
Lydia
Wat bedoelde hij nou met die vraag? Iedereen wist wat er gedronken werd bij het uitgaan en het is niet alsof ik de enige ben die drinkt. Zo dronken ben ik niet eens, ja ik heb wat meer op dan normaal maar ik heb nog prima de controle. "Just a bit tipsy, you should try it once." Antwoord ik waarna ik me van hem afwend. Ik kan moeilijk ontkennen dat ik mij nogal aangevallen voel door zijn vraag. Het gevoel dat we concurrenten binnen een team zijn, is misschien dan wel afgenomen, toch neem ik opmerkingen van hem soms te persoonlijk. Ik heb nog altijd het gevoel dat ik mij moet bewijzen, iets wat ik al vanaf jongs af aan heb. En door zijn vraag kreeg ik het gevoel alsof ik op mijn vingers getikt werd. Natuurlijk weet ik dat hij het vast niet zo bedoelt, toch heb ik er onbewust vaak moeite mee. Het gevoel dat ik mij altijd moet bewijzen heeft er wel voor gezorgd dat ik ben wie ik vandaag de dag ben, jarenlang was ik de slimste van de klas omdat ik altijd de beste en slimste wilde zijn, was ik dat niet dan was ik volgens mijn onbewuste niemand. "That may be true, but it is also true that emotions will always effect two familymembers who are also coworkers." Werp ik tegen als Reid zegt dat het wetenschappelijk is bewezen dat familieleden goede collega's zijn. "But Hotch and Alice are a good example where emotions do not negatively effect their work, we'll have to give them the credits." Zeg ik en hef vervolgens mijn flesje bier en drink het laatste beetje op. Op Hotch en Alice dan maar.

Derek
Ik knik als Reid verteld dat het wetenschappelijk bewezen is dat familieleden goede collega's zijn. Dit was typisch Reid, hij noemde een feit die hij ooit in zijn leven ergens heeft gelezen of gehoord. Tijdens het werk was het erg handig omdat we vaak afhankelijk waren van feiten. Natuurlijk waren er toevallen binnen het werk, maar mensen zijn voorspelbaarder dan wij vaak denken. Zo is ook Lydia haar reactie op Reid voorspelbaar. De twee hebben vaak hun discussies, eerst konden ze wel eens uit de hand lopen maar nu zijn het gewoon vaak feiten op feiten op feiten. Voor mij is het vaak erg amuserend, ik hoor dingen waar ik vaak niet eens bij stilsta. En ik vond het grappig hoe serieus ze sommige onderwerpen namen. Het was een continue strijd om wie het laatste woord had, en vaak was het Reid, wat niet zo raar is aangezien hij een lopende encyclopedie is. "I just know that I would never want to work with family." Mompel ik luchtjes. Ik dacht vroeger altijd dat twee mensen met extreem veel kennis het altijd wel goed zouden kunnen vinden met elkaar, maar deze twee hadden duidelijk erg veel moeite. Naar mijn mening verspilden ze hun tijd met de discussies, als ze zouden zien hoe veel overeenkomsten ze hebben zouden ze het veel gezelliger hebben. Echter lijken ze nu meer op twee alfamannetjes die beide de baas willen zijn, maar dan juist met kennis. Als het maar niet uit de hand loopt vind ik het prima, want het team is erg veel vooruit gegaan door beide hun kennis.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Reid
Reid fronste bij het antwoord van Lydia. Hij had het niet als een belediging of aanval bedoeld. Het was simpelweg een vraag geweest, omdat hij haar zo raar had aangesproken. Reid zijn instinct was om te antwoorden met een feitje over drinkgedrag en dronken worden, aangezien Lydia zei dat hij het eens moest proberen om aangeschoten te worden. Hij besloot zichzelf echter een keer tegen te houden, aangezien hij zeker wist dat het niet goed zou aankomen bij Lydia zeker niet nu ze 'aangeschoten' was. Reid kon niet altijd wat doen aan zijn betweterigheid. Het ging voor hem vanzelf om met feitjes te komen. Reid had een fotografisch geheugen. Hij kon zich dus vrijwel alles herinneren wat hij gezien, gelezen of gehoord had. Hij knikte simpelweg op Lydia haar toevoeging op de informatie die hij had gegeven. Inmiddels begon het ook al laat te worden. Waarschijnlijk zouden ze elk moment terug gaan naar het hotel. Morgen moesten ze toch in de ochtend weer op de filmset zijn om verder onderzoek te doen naar het leven van de filmster om zo een beeld te krijgen wie de verdachte wellicht kon zijn. Ze hadden in ieder geval al vastgesteld dat het ging om iemand die dacht dat hij/zij verantwoordelijk was voor haar hele carrière. Zijn doelwitten waren dan ook mensen die gezien werden als enige vorm van concurrentie van de ster. Inmiddels voegde Emily en JJ zich ook bij het drietal. "Well you guys are certainly looking a bit pathetic just sitting here," plaagde Emily hun. De twee dames hadden duidelijk een leuke avond gehad in de club. "I mean as long as they had a fun night, there's nothing wrong with it, right?" Voegde JJ toe. "Absolutely, there's nothing more that I enjoy than a really crowded and noisy room," antwoordde Reid een beetje sarcastisch aangezien zijn collega's wisten dat dit niet zijn ding was.

Alice
Alice had geen idee hoelang het ritje in totaal heeft geduurd. Ze was dan ook niet helemaal meer scherp. Ondanks dat ze niet heel veel gedronken had en zeker wist dat ze binnen haar grenzen is gebleven, begon ze steeds meer af te haken. Ze was echter te moe om zich hier zorgen over te maken. Er was niks wat een nachtje slapen niet kon oplossen. Druk zoenend liepen ze het huis in. Ze had geen idee waar ze waren. Toen ze eenmaal binnen stonden gluurde ze stiekem even naar haar omgeving terwijl ze nog zoende met de jongeman. Ze was benieuwd hoe zijn huis eruit zag. De inrichting zei immers ook veel over een persoon. Ondanks dat ze nu niet aan het werk was, bleef Alice vanuit nature een profiler. Ze was toch stiekem continue bezig met het lezen van mensen. Wat gluren was, werd verbaasd kijken. Haar hart zonk in haar schoenen toen ze zijn interieur zag. De muren waren behangen met foto's van de filmster waar ze mee bezig waren. Ook hingen er foto's tussen van hun team op de crimescènes. Op dat moment realiseerde ze dat ze zo dom was om slachtoffer te worden van hun verdachten. Alice trok zich meteen terug. Ze begon zelf al helemaal in paniek te raken. Ze kon zichzelf niet verdedigen. Ze had geen wapen bij zich. Die droeg ze nooit bij zich. Daar had ze nog geen bijvoeging voor. Ondanks dat haar vader heel goed was met wapens en veel mensen trainde om hun certificatie hiervoor te halen was het Alice nog niet gelukt. Ze schaamde zich ervoor en voelde zich er vaak rot om. Ze wist gewoon zeker dat haar vader teleurgesteld was dat Alice steeds zakte voor dat examen, zeker omdat hij zo haar best deed om haar te trainen. Zelf werd ze er ook gek van dat het niet lukte. Ze kon het echter niet helpen. Telkens als ze een wapen in haar hand had en het op het moment er op aan kwam dan kwamen de beelden naar boven wat voor schade een wapen kan aanrichten. Elke dag weer werden ze daar weer mee geconfronteerd. Als ze daar aan dacht was ze niet scherp genoeg en slaagde ze niet. De jongeman had nu ook door dat Alice wist wat e gaande was. "Trying to reach for your gun? Oh wait you never actually carry one," zei hij tegen haar. Met de minuut begon Alice zich ook slapper te voelen. Hij moest vast wat in haar drankje gestopt hebben. Haar vader ging zo teleurgesteld zijn als hij erachter zou komen dat ze zich heeft laten misleiden door de verdachte. Ze had dit aan moeten zien komen. Niemand zou haar ook missen totdat ze morgen niet komt opdagen op de set. Lydia had immers wel geweten dat Alice met hem zou gaan praten, maar die zal ervan uitgaan dat Alice gewoon een leuke avond heeft. Pas morgen zouden de alarmbellen gaan rinkelen als ze erachter zouden komen en dan was het waarschijnlijk al te laat. De meeste mensen die hostage werden genomen redde het niet langer dan 24 uur. Alice wilde zich nog verzetten. Ze wilde hem aanvallen, vluchten maar het lukte niet. Ze zakte dan ook al snel neer in zijn armen, aangezien het spul dat hij in haar drankje had gestopt nu volledig in werking waren.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld