In de Griekse mythologie was Sisyphus de stichter en koning van het huidige Korinthe (toen nog bekend als Ephyra). Hij is vooral bekend, omdat hij als straf van de goden eeuwig een zwaar rotsblok tegen een steile berg moest opduwen. Vandaag leg ik jullie uit hoe dit tot stand heeft kunnen komen.

Sisyphus deed veel voor de handel in Korinthe en Griekenland, maar hij was tevens hebzuchtig en bedrieglijk. Hij overtrad de Xenia (de heilige regel van gastvrijheid) door gasten van Korinthe te doden wanneer hij daar zin in had of baat bij had. De Xenia viel onder het domein van Zeus en daarom was de oppergod boos op Sisyphus.

Sisyphus meende echter op gelijke hoogte te staan met de goden, omdat hij zo’n hoogmoed had en verraadde Zeus. Sisyphus vertelde de locatie van Egina, de dochter van riviergod Asopos, tegen haar vader in ruil voor vruchtbare grond in Korinthe. Egina was meegenomen door Zeus naar een onbewoond eiland zij hebben daar ook een kind gekregen. Een affaire met een mens was voor de goden verboden, dus Sisyphus dacht hier waardevolle informatie te hebben.

Door deze hoogmoed en het uitdagen van Zeus, waren alle goden boos op Sisyphus. Als straf stuurden de goden Thanatos (de Dood) op hem af om Sisyphus vast te ketenen in Tartarus (een deel van de onderwereld). Sisyphus vroeg voorzichtig aan Thanatos hoe de ketens werkten, “uit nieuwsgierigheid”, dacht Thanatos. Sisyphus maakte echter gebruik van de situatie en ketende Thanatos vast. Zelf ging Sisyphus terug naar Korinthe. Terwijl Thanatos vastzat, kon er niemand op aarde doodgaan. Dit frustreerde Ares, de god van de oorlog. De tegenstanders in zijn veldslagen konden niet meer dood en oude, zieke mensen konden niet worden verlost uit hun lijden. Daarom bevrijdde Ares Thanatos weer uit de onderwereld.

Door deze truc moest Sisyphus echt sterven van de goden, maar Sisyphus had zijn vrouw voor zijn dood nog een opdracht gegeven. Ze mocht hem niet begraven en geen muntje onder zijn tong leggen voor veerman Charon. Dan zou hij namelijk niet de Styx kunnen overvaren naar de onderwereld. Het verhaal gaat dat geesten wel honderd jaar bij de rivier kunnen dwalen als ze Charon niet betalen. Daarmee zou Sisyphus nog tijd hebben om terug te keren. Sisyphus klaagde in de onderwereld bij Hades (de god van de onderwereld) dat zijn vrouw hem geen muntje had gegeven. Daardoor kon Hades niet anders dan Sisyphus terugsturen om de noodzakelijke rituelen alsnog uit te voeren. Sisyphus wilde echter helemaal niet op de goede manier sterven en besloot nog een tijdje door te leven.

De goden waren nu echt klaar met hem en bedachten een eindeloze straf. De snelle god Hermes bracht Sisyphus terug naar Tartaros. Daar werd hij veroordeeld om een zwaar rotsblok tegen een steile berg op te duwen, dat telkens weer zou vallen als het bijna de top bereikte. Sisyphus was gedoemd voor eeuwig dat rotsblok de berg op te duwen, keer op keer. Hiermee werd hij eindelijk definitief gestraft voor zijn hoogmoed, bedrog en listen.

Tegenwoordig gebruiken we de term Sisyfusarbeid nog als iemand een nutteloze, zware en/of onmogelijke taak moet volbrengen.