Het Apolloprogramma
Tussen het jaar 1961 en 1972 werd het Apolloprogramma opgezet. Dit was een ruimtevaartprogramma van de Amerikaanse lucht- en ruimtevaartorganisatie NASA om de mens op de maan te laten landen. Destijds was dit een prioriteit voor de Amerikaanse overheid vanwege hun positie in de Koude Oorlog. Op 25 mei 1961 kondigde president John F. Kennedy dit project aan met de volgende woorden: “I believe that this nation should commit itself to achieving the goal, before this decade is out, of landing a man on the Moon and returning him safely to the Earth.” Ofwel: voor het einde van het decennium zou er nog een Amerikaanse man op de maan moeten landen en veilig terugkeren.

Het Apolloprogramma omvatte 11 bemande vluchten, aangeduid als Apollo 7 tot en met Apollo 17. Apollo 4 tot en met Apollo 6 waren onbemande testvluchten en de naam Apollo 1 werd achteraf toegewezen aan de capsule die verloren ging bij de catastrofe van 1967 waarbij drie bemanningsleden zijn overleden.

Toch wordt er al jarenlang beweert dat deze maanlandingen nooit hebben plaatsgevonden.

De maanlandingen waren nep
Destijds was er al een kleine groep fanatisten die beweerden dat de Apollo maanlandingen niet echt zouden hebben plaatsgevonden, maar door de Amerikaanse overheid in scène zijn gezet. De missies zouden in werkelijkheid in een geheime studio zijn opgezet met acteurs. Hierbij zouden de schrijver Arthur C. Clarke en filmregisseur Stanley Kubrick betrokken zijn.

NASA had in die tijd rond de 30 miljard euro bij elkaar gesprokkeld voor het Apolloprogramma. Dit enorme budget was nodig, maar volgens de fanatisten niet voor de maanlandingen. Het geld zou nodig zijn geweest om alle betrokkenen af te kopen, of in sommige gevallen zelfs in het diepe geheim om te leggen.

De motieven
De grote vraag blijft natuurlijk: wat waren de motieven van de Amerikaanse overheid om de maanlandingen in scène te zetten? Het antwoord op deze vraag is eigenlijk heel simpel: macht. Het was midden in de Koude Oorlog en de Amerikanen hadden al veel slagen om de ruimterace verloren tegenover de Sovjet-Unie. Zo hadden de Russen het eerste object in de ruimte gekregen, net als de eerste mens, wisten zij het eerste object rond de zon te circuleren, hadden de Russen de eerste ruimtewandeling gemaakt en hadden zij de eerste impact-sonde op Venus én de maan. De Amerikanen hadden dus iets in te halen.

Een andere theorie stelt dat de NASA haar eigen voortbestaan wilde redden. Zij moesten zichzelf nu bewijzen tegenover het volk, omdat de legitimiteit van de ruimtevaartorganisatie op het spel stond. Het was daarom noodzakelijk dat zoveel mogelijk mensen overtuigd waren van hun kunnen.

De ‘bewijzen’
Zonder bewijzen zouden de fanatisten nooit geloofd worden. Zij kwamen dus aan met verschillende aanwijzingen die zouden aantonen dat de maanlandingen niet echt zouden zijn. Zo wordt er gezegd dat er geen atmosfeer is en er een groot gevaar is voor zonnestraling en straling, waardoor het niet mogelijk zou zijn geweest om op de maan te landen. Daarnaast vragen zij zich af hoe het mogelijk zou zijn dat de Amerikaanse vlag wappert, terwijl er geen wind op de maan is. Dan heb je natuurlijk nog de iconische foto van Buzz Aldrin. De fanatisten vragen zich af waarom er geen sterren te zien zijn op de achtergrond, of eigenlijk op geen een van de duizenden foto’s die zijn gemaakt tijdens de reizen. Ook zouden schaduwen niet parallel lopen, zouden er meerdere schaduwen te zien zijn en landen zou door de zogenaamde Van Allen-gordel niet eens mogelijk zijn.

Verklaringen
Natuurlijk worden al deze ‘bewijzen’ ook tegengesproken. De vlag wappert bijvoorbeeld helemaal niet, maar door het ronddraaien van de vlaggenstok om hem beter in de grond te krijgen, krijgt de vlag wel dit effect. Het ontbreken van de sterren bevat ook een logische verklaring door fotografen: bij een heldere voorgrond en weinig achterlicht valt het kleine beetje sterrenlicht volledig weg. En zo zijn er nog een aantal weerleggingen tegen de ‘bewijzen’. Er zijn vele argumenten die bewijzen dat de maanlandingen nep waren, maar er zijn ook veel tegenargumenten die bewijzen dat deze wel echt waren. Rond het jaar 2020 is er opnieuw een maanlanding op de planning gezet en dan zal er opnieuw naar bewijzen worden gezocht waarop te zien is wat nou waar is.