despoina schreef:Literacity schreef:
Nou hier dus mijn inzending
Stel jezelf de vraag: ben jij niet veel meer waard, dan die lippenstift op zijn kraag? Ja, niet alle liefdesverhalen hebben een goede afloop, helaas. Ik zal je meenemen in mijn hopeloos verhaal.
Een paar maanden voor Valentijnsdag besloot ik weer eens te gaan tinderen en na een aantal keren links en rechts te hebben geswipet, kwam er een match uit. We raakten aan de praat en wisselden onze nummers uit. Het contact werd meer en ik begon hem leuk te vinden. Écht leuk, my god wat een hartendief dat 'ie was. Ik vertelde het trouwens nog aan niemand, zelfs mijn beste vriendin niet, want dat wilde ik pas doen wanneer we officieel samen zouden zijn.
Niet lang daarna hadden we onze eerste date gepland. Ik was best wel nerveus, want misschien was hij helemaal niet degene van de foto's? Op de afgesproken plek wachtte ik toch wel geduldig tot ik me omdraaide en er plots een bos bloemen, rozen gemixt met vergeet-me-nietjes (mijn favoriet),en een chocoladedoos bijna in mijn gezicht werden geduwd.
Ik voelde me stom, want ik had helemaal niks voor hem meegenomen. Hij vond het niet erg, zei hij, maar dat schuldgevoel bleef nog even hangen. Ik besloot het tijdens deze date wel goed te maken door hem te trakteren op het eten. En zo gezegd, zo gedaan. De date was zonder problemen verlopen en we planden gelijk de volgende. Alles ging goed. Misschien iets té goed...
Valentijnsdag kwam eraan en ik wilde hem natuurlijk verrassen. Cadeaus had ik al ingeslagen en een liefdesbrief was ook al geschreven. Alles was eigenlijk zo goed als klaar om gegeven te worden.
Althans, dat was het plan. Tot mijn beste vriendin mij een bericht stuurde. Je voelt hem vast al aankomen; zij had met dezelfde jongen binnenkort een date gepland staan. Ik voelde me tegelijkertijd woedend en verraden. Maar haar viel niks te verwijten, natuurlijk; zij wist van niks. Hij daarentegen..
Hierop had ik echter wel besloten om een bericht terug te sturen naar mijn beste vriendin met hoe het precies zat. Eerst wilde ze het niet geloven, maar dat was snel veranderd nadat ik foto's had gestuurd van afgelopen dates. We kregen vermoedens dat wij niet de enige waren, maar hoe viel dat te bewijzen? Lastig..
Wat we wél konden doen, was hem een koekje van eigen deeg geven. We wilden hem gaan vernederen zodat hij zijn lesje wel zou leren en hopelijk geen andere slachtoffers meer ging maken.
Op Valentijnsdag had ik mijn laatste date met die jongen, maar het was er één om nooit te vergeten. Het begon zeer onschuldig met het geven van elkaars cadeaus en brieven. Ik vertelde hem toen nog dat ik een laatste verrassing voor hem had, maar hij moest eerst geblinddoekt worden en zich omkleden in een outfit die ik voor hem had gekozen. Zo gezegd, zo gedaan.
Hierna nam ik hem mee het centrum in naar de plek waar ik had afgesproken met mijn beste vriendin en zij gaf hem de laatste benodigdheden om de outfit compleet te maken.
En daar stond hij dan; midden op een vol plein in een Cupido outfit compleet met vleugels en pijl en boog. Dat trok natuurlijk de aandacht en daar kon hij niet bepaald tegen. Maar ja; eigen schuld! We hebben hem zo nog een paar minuten laten staan tot we zelf besloten dat het genoeg was. We gingen terug voor een goed gesprek en zodat hij zich weer kon omkleden natuurlijk, maar het was duidelijk dat hij zijn lesje wel geleerd had. Daarmee nog de belofte dat het nooit meer zou gebeuren, maar dat is een geval van eerst zien, dan geloven.
Al met al een Valentijnsdag om nooit meer te vergeten en mijn beste vriendin en ik hebben er samen nog een leuke dag van gemaakt.
oke dit is ook zoveel langer dan mij hahahahaha dood
Iets van 635 woorden ofzo dus zat echt bijna aan limiet 😂