ladybambi schreef:
Voor de nieuwsgierige aagjes, mijn droedelverhaaltje haha
Valentijnsdag, de dag van Cupido met zijn grote pijl en boog. De dag van liefdesbrieven, doosjes chocolade en well, vooral veel liefde. Wat ik er van vind? Ach, wat kan ik zeggen? Achter elk geweldig feest zit een duister verleden. Een verleden vol met lippenstift, hartendieven en vergeet me nietjes. Ja dat is mijn verhaal. Ik zal eerlijk zijn, ik ben nooit erg romantisch geweest. Ik geef er de voorkeur aan om met mensen en hun gevoelens te spelen. De gebroken harten op Valentijnsdag, dat geeft mij mijn pleziertjes. Een paar maanden voor Valentijnsdag wikkel ik een aantal leuke jongens om mijn vinger. Jongens zijn zo voorspelbaar. Een paar hoge hakken, rode lippenstift, wat oorbellen en een kort rokje en ze vallen voor je op de knieën. Het is bijna zielig. Valentijnsdag, de dag van Cupido met zijn grote pijl en boog. De dag van liefdesbrieven, doosjes chocolade en natuurlijk, vooral veel liefde. Wat ik er van vind? Ach, wat kan ik zeggen? Achter elk geweldig feest zit een duister verleden. Een verleden vol met lippenstift, hartendieven en vergeet me nietjes. Ja dat is mijn verhaal. Ik zal eerlijk zijn, ik ben nooit erg romantisch geweest. Ik geef er de voorkeur aan om met mensen en hun gevoelens te spelen. De gebroken harten op Valentijnsdag, dat geeft mij mijn pleziertjes. Een paar maanden voor Valentijnsdag wikkel ik een aantal leuke jongens om mijn vinger. Jongens zijn zo voorspelbaar. Een paar hoge hakken, rode lippenstift, wat oorbellen en een kort rokje en ze vallen voor je op de knieën. Het is bijna zielig. Je zou het eens moeten proberen. De maanden die naar Valentijnsdag toe leiden, ga ik op verschillende dates met hen. Leer ze kennen, maar vooral hun zwakheden. Wat ze natuurlijk niet weten, is dat ik met vele andere jongens op date ga. Daar komen ze pas op Valentijnsdag achter. De dag dat het meeste om liefde draait. De dag dat ze zullen stoppen in hun geloof dat liefde echt bestaat. De dag, die van mij is.
Hier sta ik dan, het is zondag 14 februari 2021. Mijn haar is in een romantisch kapsel omhoog gestoken, waardoor mijn roze jurk en lippenstift nog mooier uit komen. In mijn haar is een vergeet me nietje gevlochten. Een teken van mijn ware doel. In mijn handen hou ik de liefdesbrieven die mijn zogenaamde vriendjes naar mij geschreven hebben. Langzaam, één voor één gooi ik ze in het water. Toe kijkend hoe het water zich over het droge papier verspreidt en de papieren langzaam in de oneindigheid weg zinken. Mijn gedachten zinken met de papieren weg, weg van de plaats op de brug waar ik aan het wachten ben. Naar de eerste keer dat ik leerde dat liefde niet bestond. Hoe mijn eigen hart werd gestolen door een knappe jonge man met stralend blauwe ogen. Ogen om in te verdrinken. Hij leerde me op de harde manier dat liefde niet bestond, maar ook hoeveel plezier je uit een ander zijn liefde kon halen.
Plots werden mijn gedachten weer verstoord. Een groep jongens kwamen de brug op. In hun handen hadden zij doosjes chocolade, bloemen en nog veel meer geschenken. Ze kwamen op mij af, allemaal verbaasd dat ze op de zelfde jonge dame afliepen.
Een wrede grijns verscheen op mijn lippen. “Oeps” en keek ze aan. “Wat is er jongens? Dachten jullie echt dat jullie mijn hartendief zouden kunnen zijn? Zelfs de pijl en boog van Cupido is niet sterk genoeg. Liefde bestaat niet” zei ik met een glimlach, terwijl ik rustig de brug verliet. De jongens met een mond vol tanden achter latend.