TW: zelfmoordgedachten - Forum

Account verwijderd

schreef:
Ik kamp er al langer mee, maar sinds kort begint het uit de hand te lopen.

Eerst zag ik het accepteren van de aanwezigheid van de gedachten en het grondig analyseren ervan als een voordeel; het is toch een stukje zelfkennis. Ik vind het belangrijk om te weten waar ze precies vandaan komen. Je kan immers niet tot een oplossing komen als je niet precies weet waar de oorzaak zit?

Ik kwam tot de conclusie dat zelfmoord eigenlijk nooit de juiste weg is, omdat je een einde maakt aan iets dat nog niet voltooid is. Natuurlijk is het onduidelijk wat er na de dood volgt, maar de kans bestaat dat het niet geleerd hebben hoe met het leven om te gaan invloed heeft op wat er daarna gebeurt.

Deze redenering heeft me een tijd op de been gehouden, maar als je er écht doorheen zit, zie je op het laatst gewoon geen uitweg meer en vermindert je rationele denkvermogen drastisch.

Ik zou graag vanuit jullie perspectief horen waarom het leven het waard is, zodat ik dit topic kan teruglezen wanneer ik weer terugval.

Bedankt voor het lezen

Anoniem
Wereldberoemd

theBlondeSalad schreef:
heb je professionele hulp

Anoniem
Wereldberoemd

theBlondeSalad schreef:
want niemand op vp heeft iets van een kwalificatie om met dit soort dingen om te gaan

Account verwijderd

schreef:

theBlondeSalad schreef:
heb je professionele hulp

Op dit moment niet, maar in het verleden heb ik wel een aantal gesprekken gehad met verschillende maatschappelijk werkers/psychologen. Helaas bleken die niet erg effectief en verliepen ze op den duur meer in gezellige onderonsjes. Ik denk dat dat vooral kwam, omdat zo'n gesprek maar een keer in de één of twee weken plaatsvond

Anoniem
Popster

Wildroses schreef:
Misschien moet je het weer oppakken en er echt mee bezig gaan met een andere psycholoog? En sws heeft iedereen een andere reden om voor te leven

Account verwijderd

schreef:

Wildroses schreef:
Misschien moet je het weer oppakken en er echt mee bezig gaan met een andere psycholoog? En sws heeft iedereen een andere reden om voor te leven

In principe is de urgentie dat er verandering in de situatie moet komen altijd in zekere mate aanwezig, waarschijnlijk totdat er een oplossing is, dus het houdt me echt wel bezig.

Klopt, voor iedereen ligt het weer anders, maar gezien de meeste hier volwassen zijn en dus al veel levenservaring hebben opgedaan, had ik gehoopt op wat nieuwe inzichten

Haqua
Wereldberoemd

Haqua schreef:
Ik weet dat reclame maken niet mag, maar ik ga jou toch even naar deze website verwijzen.
https://www.113.nl/

Anoniem
Wereldberoemd

theBlondeSalad schreef:
Er is overigens ook een boek, iets van 10,000 things to be happy about ofzo
misschien moet je die maar eens aanschaffen dan?

Aangezien je zegt dat je dat soort dingen zoekt

Leafings
Popster

Leafings schreef:
Ik heb zelf ook een tijd met deze gedachten rondgelopen en het enige wat mij tegenhield was dat ik mijn familie dat gemis niet wou aandoen. Maar ik weet dat dit bij sommige mensen niet helpt, integendeel, ze krijgen er dan een schuldgevoel door. Het is even zoeken naar wat bij jou persoonlijk het beste werkt om die gedachten te doen verminderen/verdwijnen. Bij mij hielp afleiding zoeken soms ook wel. Ik kan nu zeggen dat ik bijna nooit meer last heb van die gedachten. Wat het bij mij heeft doen verdwijnen was een combinatie van ziekenhuisopname, therapie, dagritme omgooien, de juiste medicatie, veel afleiding zoeken, me omringen met de mensen van wie ik hou en helaas ook veel tijd/geduld

Heb dit tekstje onlangs gevonden online en vond het wel mooi verwoord:

when i was depressed those “reasons not to kill yourself” lists never helped.. maybe they do for some people but for me they actually made me feel worse. it was like….here’s a reminder that there are all these things other people find joy in that you can’t. with a sprinkle of guilt because “your family/friends will miss you.”
what i needed to hear, and so what i’ll tell any of you reading this who are in the same situation, was: a lot of people recover from mental illness and go on to live full lives. it’s quite likely that with treatment, a time will come when you won’t want to die anymore and you’ll find joy in everyday life. yes, you. stay alive for that possibility.

Veel sterkte in ieder geval!

Account verwijderd

schreef:

Leafings schreef:
Ik heb zelf ook een tijd met deze gedachten rondgelopen en het enige wat mij tegenhield was dat ik mijn familie dat gemis niet wou aandoen. Maar ik weet dat dit bij sommige mensen niet helpt, integendeel, ze krijgen er dan een schuldgevoel door. Het is even zoeken naar wat bij jou persoonlijk het beste werkt om die gedachten te doen verminderen/verdwijnen. Bij mij hielp afleiding zoeken soms ook wel. Ik kan nu zeggen dat ik bijna nooit meer last heb van die gedachten. Wat het bij mij heeft doen verdwijnen was een combinatie van ziekenhuisopname, therapie, dagritme omgooien, de juiste medicatie, veel afleiding zoeken, me omringen met de mensen van wie ik hou en helaas ook veel tijd/geduld

Heb dit tekstje onlangs gevonden online en vond het wel mooi verwoord:

when i was depressed those “reasons not to kill yourself” lists never helped.. maybe they do for some people but for me they actually made me feel worse. it was like….here’s a reminder that there are all these things other people find joy in that you can’t. with a sprinkle of guilt because “your family/friends will miss you.”
what i needed to hear, and so what i’ll tell any of you reading this who are in the same situation, was: a lot of people recover from mental illness and go on to live full lives. it’s quite likely that with treatment, a time will come when you won’t want to die anymore and you’ll find joy in everyday life. yes, you. stay alive for that possibility.

Veel sterkte in ieder geval!

Hey, dankjewel. Hier heb ik veel aan!

Als ik het zo lees, heb je zelf ook veel meegemaakt. Gelukkig heb je nu bijna geen last meer van die vervelende gedachten!

Mij helpt het juist weer wel om positive ervaringen van anderen te lezen. Ik vind het heel interessant hoe elk mens weer anders in elkaar zit en zijn/haar eigen kijk op het leven heeft. Het geeft een beeld van de vele mogelijkheden die te ontdekken zijn

Leafings
Popster

Leafings schreef:

Aoba schreef:

Leafings schreef:
Ik heb zelf ook een tijd met deze gedachten rondgelopen en het enige wat mij tegenhield was dat ik mijn familie dat gemis niet wou aandoen. Maar ik weet dat dit bij sommige mensen niet helpt, integendeel, ze krijgen er dan een schuldgevoel door. Het is even zoeken naar wat bij jou persoonlijk het beste werkt om die gedachten te doen verminderen/verdwijnen. Bij mij hielp afleiding zoeken soms ook wel. Ik kan nu zeggen dat ik bijna nooit meer last heb van die gedachten. Wat het bij mij heeft doen verdwijnen was een combinatie van ziekenhuisopname, therapie, dagritme omgooien, de juiste medicatie, veel afleiding zoeken, me omringen met de mensen van wie ik hou en helaas ook veel tijd/geduld

Heb dit tekstje onlangs gevonden online en vond het wel mooi verwoord:

when i was depressed those “reasons not to kill yourself” lists never helped.. maybe they do for some people but for me they actually made me feel worse. it was like….here’s a reminder that there are all these things other people find joy in that you can’t. with a sprinkle of guilt because “your family/friends will miss you.”
what i needed to hear, and so what i’ll tell any of you reading this who are in the same situation, was: a lot of people recover from mental illness and go on to live full lives. it’s quite likely that with treatment, a time will come when you won’t want to die anymore and you’ll find joy in everyday life. yes, you. stay alive for that possibility.

Veel sterkte in ieder geval!

Hey, dankjewel. Hier heb ik veel aan!

Als ik het zo lees, heb je zelf ook veel meegemaakt. Gelukkig heb je nu bijna geen last meer van die vervelende gedachten!

Mij helpt het juist weer wel om positive ervaringen van anderen te lezen. Ik vind het heel interessant hoe elk mens weer anders in elkaar zit en zijn/haar eigen kijk op het leven heeft. Het geeft een beeld van de vele mogelijkheden die te ontdekken zijn

Graag gedaan. Blij dat het je kan helpen, en ik hoop dat het allemaal snel wat makkelijker voor je wordt! <3

Leafings
Popster

Leafings schreef:
Oh hier dacht ik ineens nog aan: in het ziekenhuis kreeg ik de opdracht om iedere keer als ik een positieve gedachte had, die op te schrijven en op mijn muur te hangen. Na een tijdje heb je een muur vol positieve papiertjes en dat kan ook wel een boost geven!

Anoniem
Landelijke ster

Daenerys schreef:
Wat mij vooral heel erg hielp was het afspreken met vrienden en vriendinnen en eigenlijk alle leuke dingen in het leven ondernemen. Vaker naar buiten gaan, lunchen met de meiden of een drankje doen in de avond. Skien met mijn broertje, naar de bioscoop met mama, een dag naar Maastricht om te gaan winkelen. De deur uit! En daarnaast kreeg ik nog professionele hulp en therapie om over mijn niet-zo-fijne seksuele aanvaring heen te komen.

In plaats van binnen te zitten wat je geneigd bent om te doen omdat je nergens zin meer in hebt, toch naar buiten te gaan.

Dit is hoe ik er uiteindelijk overheen ben gekomen. Ik heb geleerd waar ik mijn plezier uithaal.

Ik hoop dat ook jij een manier vind om ver van deze nare gedachtes uit de buurt te blijven!

Anoniem
YouTube-ster

Wolve schreef:
als het je helpt om ervaringen van anderen te lezen kun je misschien eens wat ted talks opzoeken op youtube rondom dit onderwerp, zijn er genoeg te vinden en zijn vaak van mensen die het uit eigen ervaring vertellen

Batmandy
Wereldberoemd

Batmandy schreef:
Ik raad je de boeken van Matt Haig heel erg aan! Hij is zelf zwaar depressief geweest en suïcidaal en besteed daar dan ook veel aandacht aan in zijn verhalen op een hele mooie en behulpzame manier. Zijn boek The Humans eindigt met een hoofdstuk "advice for humans" waar echt hele goede en ontroerende dingen tussen staan die mij altijd enorm helpen. Hij heeft ook non-fictie boeken specifiek over depressie, zoals Reasons to Stay Alive of Notes on a Nervous Planet. Zelfs als je niet echt een lezer bent, zijn zijn boeken heel toegankelijk. Geen lange verhalen, korte hoofdstukken en een verhaal dat heel goed wegleest

Account verwijderd

schreef:

Daenerys schreef:
Wat mij vooral heel erg hielp was het afspreken met vrienden en vriendinnen en eigenlijk alle leuke dingen in het leven ondernemen. Vaker naar buiten gaan, lunchen met de meiden of een drankje doen in de avond. Skien met mijn broertje, naar de bioscoop met mama, een dag naar Maastricht om te gaan winkelen. De deur uit! En daarnaast kreeg ik nog professionele hulp en therapie om over mijn niet-zo-fijne seksuele aanvaring heen te komen.

In plaats van binnen te zitten wat je geneigd bent om te doen omdat je nergens zin meer in hebt, toch naar buiten te gaan.

Dit is hoe ik er uiteindelijk overheen ben gekomen. Ik heb geleerd waar ik mijn plezier uithaal.

Ik hoop dat ook jij een manier vind om ver van deze nare gedachtes uit de buurt te blijven!

Tja, hier zit het hem eigenlijk in. Ik denk inderdaad dat dit dé oplossing is, maar ik zit in een soort van identiteitscrisis.

Nu ik mezelf dit zie typen, zou ik misschien toch weer professionele hulp moeten overwegen. In mijn eentje kom ik er waarschijnlijk niet uit