Forum

PurpleViolet schreef:
Ik zou hem er toch nog op aanspreken, maar voor jezelf hem als een gewone vriend zien en niet als erg hechte/belangrijke vriend want dat is hij nu niet waard. Want hij beseft zich niet wat hij fout doet (toen alleen over haar zagen, niet vragen hoe het met jou gaat,...) en dat kan hij dus niet weten als je het niet zegt.

NightMary schreef:

Ik denk dat je wel gelijk hebt betreft het laatste gedeelte, maar ik weet niet.. Ik had gewoon denk ik heel erg gehoopt dat hij zichzelf dat zou beseffen?? Ik ben eigenlijk best bang als ik het zeg dat hij dan full shame-mode op zichzelf gaat en dingen zegt van "het spijt me ik had het niet door sorry" en dat soort dingen.. (als in, daarna toch weer dezelfde weg bewandelen als eerst)

PurpleViolet schreef:
Sommige mensen beseffen dat gewoon niet omdat ze te veel in hun eigen "wereldje" leven of omdat ze nog te weinig ervaring hebben met hoe ze met mensen horen om te gaan. Ook zijn andere mensen meer van "die persoon hoort dat toch zelf wel in te zien, dus ik ga het niet zeggen" waardoor die persoon die fout zit er dus niet uit kan leren.

Ook is iedereen anders en heeft de ene die aanleg van nature al en de ander heeft het nooit en dan heb je nog alles wat er tussenin zit.

De enige manier waardoor jij dit voor jezelf kunt afsluiten (indien hij het later alsnog niet inziet) is door het te zeggen en te wachten op het antwoord. Het is dus voor jou beter om zekerheid te hebben en hij leert er hopelijk iets uit.

Wonderfulltime schreef:
Ik geloof dat je 'te vanzelfsprekend' bent geworden voor hem. Misschien dat hij pas doorheeft wat hij voor goede vriendschap mist als je hem niet meer steeds steunt.
Ik vind het persoonlijk helemaal niet chic van hem dat hij niets 'terug doet' voor jou, ongeacht in welke situatie hij zit.