Problemen met ouders - Forum

Entity
YouTube-ster

Entity schreef:

Brainwashed schreef:

Entity schreef:
Sorry hoor, maar je werkt dus al 18 uur excl. reistijd én gaat ernaast nog een baan nemen? Waar bemoeien zij zich precies mee?

Dit is niet waar ze om vraagt volgens mij, de veroordeling die jij geeft.

Wat een vijandigheid, misschien moet je even NIVEA toepassen

Anoniem
Princess of Pop

LindzyInfernal schreef:
Als jij graag je leven zo wilt leven dan moet je dat vooral doen. Als het voor je werkt why not.

Ik merk dat de kloof tussen mij en mijn ouders ook groot aan het worden is ook al woon ik nog thuis. Ik zit veel op mijn kamer dit omdat mijn ouders en ik compleet andere interesses hebben.

Anoniem
Popster

Sami schreef:
ik merk hetzelfde
ben 24 en volgens hen ben ik nu aan het "puberen", gebaseerd op het feit dat onze meningen vaak verschillen en dat ik gewoon mijn mening uit en opkom voor mezelf :') wil echt graag een eigen plek kopen maar daar heb ik het geld momenteel nog niet voor dus moet even leren leven met de frustraties

Dazy
Wereldberoemd

Dazy schreef:
Ja en nee? Ik was nooit echt close met een van mijn ouders en dat ben ik nu nog steeds niet echt nadat ik uit huis ben. Wat vooral wel heeft veranderd is dat ik meer rust heb van die ouder. Nu verstik ik niet meer continu in het pessimisme, onze onenigheden en eindeloze ruzies. Wel helaas veel kapot gemaakt in mijn zelfvertrouwen maar ach. Ik denk met mijn andere ouder ben ik juist hechter geworden. In de velen jaren uit huis zijn wij sinds corona eigenlijk nog closer geworden. Wat heel fijn is. En blijken meer op elkaar te lijken dan ik eerst dacht

Anoniem
Landelijke ster

Liesane10 schreef:

Sami schreef:
ik merk hetzelfde
ben 24 en volgens hen ben ik nu aan het "puberen", gebaseerd op het feit dat onze meningen vaak verschillen en dat ik gewoon mijn mening uit en opkom voor mezelf :') wil echt graag een eigen plek kopen maar daar heb ik het geld momenteel nog niet voor dus moet even leren leven met de frustraties

Wat vervelend dat ze het dan ook nog op jou verhalen als het ware... Wat ik wel heb geleerd van de psycholoog (toen ik nog wel thuis woonde) dat ouders comfortabel worden in het zijn van "ouder" en het kind vaak blijven zien als kind. Dit kan dus zorgen dat zij hoe oud je ook wordt vinden dat ze inspraak hebben en je moeten opvoeden. Heel frustrerend, want ook ik had daar dus heel veel last mee. Gelukkig kon ik redelijk snel het huis uit, maar ik kan me voorstellen dat het verstikkend kan zijn dat je daar zo in vast zit...

Anoniem
Landelijke ster

Liesane10 schreef:

Dazy schreef:
Ja en nee? Ik was nooit echt close met een van mijn ouders en dat ben ik nu nog steeds niet echt nadat ik uit huis ben. Wat vooral wel heeft veranderd is dat ik meer rust heb van die ouder. Nu verstik ik niet meer continu in het pessimisme, onze onenigheden en eindeloze ruzies. Wel helaas veel kapot gemaakt in mijn zelfvertrouwen maar ach. Ik denk met mijn andere ouder ben ik juist hechter geworden. In de velen jaren uit huis zijn wij sinds corona eigenlijk nog closer geworden. Wat heel fijn is. En blijken meer op elkaar te lijken dan ik eerst dacht

Fijn dat het juist beter wordt jullie contact!
Ik hoop dat je jouw zelfvertrouwen uiteindelijk ook terug vindt <3

Stud
Internationale ster

Stud schreef:

Liesane10 schreef:
Wie merkt ook dat hoe ouder die wordt hoe minder je matched met je ouders? (ik ben nu 25, woon op mezelf)

Ik zit echt met veel, maar dat gooi ik liever niet in geuren en kleuren openbaar, dat vind ik niet netjes.

Het komt erop neer dat ze echt hele andere normen en waarde hebben dat ik, de een echt nog wel van de oude stempel is, ze me best afhankelijk hebben gemaakt en daardoor voornamelijk voorwaardelijke liefde geven (dit laatste met de psycholoog geconcludeerd). Vaak is de een ook echt onnodig hard, al sinds ik jong ben. Maar ook nu ik "maar" 15 uur wil werken bij 1 baan en daarnaast nog ZZP werk doe (3 uurtjes) én nog een ander baantje ernaast wil hebben, dat het letterlijk naar beneden wordt gepraat en er meteen wordt gezegd hoe ik dan geen pensioen op ga bouwen en weet ik veel wat allemaal.... Diezelfde ouder merk ik ook steeds meer dat die laag geschoold is, wat op zichzelf staand geen probleem is, maar die heeft zo een grote mond waar dus alleen maar onaardigheid en op niks gebaseerde meningen uitkomen dat het wel uitmaakt...

Ik voel me gewoon echt rot, want ik zit nog te erg aan ze vast (door familiebanden en dat ik ze soms toch wel nodig heb bij dingen)....

Dus ja... herkent iemand de vergroting van de kloof naar mate je ouder wordt?

aah jammer dat het zo loopt sad

Kies altijd je eigen pad en weg. Misschien zien ze later dat het wel op jouw manier kan.

Stud
Internationale ster

Stud schreef:
Ik kan het eigenlijk steeds beter met mijn ouders vinden, want ik was een echte puber, maar ook erg afstandelijk qua knuffels enzovoort. Ook liet ik mam al het werk doen, zelfs mijn eigen kamer opruimen. Nu probeer ik meer initiatief te nemen met bijvoorbeeld koken of schoonmaken.

Anoniem
Landelijke ster

Liesane10 schreef:
Nou, ik zag ze gister weer. De nacht ervoor had ik heel veel stress over financieën en mijn gezondheid (ik heb mijn studie afgemaakt met een hevige burn-out en heb nog niet kunnen herstellen). Zit ik met ze in de auto en beginnen ze ineens over dat ik te weinig werk en dat ik later ook een huis wil kopen en een auto, dat we volgend jaar met z'n alle op vakantie gaan.. like, ik had al niet genoeg stress??
Dus ik geef dat aan en zeg dat het heel beknellend voelt en vraag of ze dat begrijpen. De een wel. De ander was van "je moet eens je appjes lezen als je wilt zien dat we ook trots op je zijn. We zien je gewoon weinig en we moeten wel ook zeggen hoe wij er over denken". Like, jullie moeten niks? Dus ik zeg dat ik een autonoom leven wil kunnen leiden en dat ik al 25 jaar laat zien dat ik zelfstandig kan functioneren, begint de een ineens over wat die allemaal voor me doet? Dus ik zeg, dat heeft er niks mee te maken, andere ouder zegt dat ook, zegt die, dat heeft er wel mee te maken. Toen zei ik "Nee, dat is jouw uiting van liefde, dat is niet hoe ik liefde ontvang. Ik waardeer wat je voor me doet en ik vind het ook heel lief, maar daardoor krijg ik niet het gevoel dat je van me houdt. Dat krijg ik door lieve woorden en genegenheid". Wonder boven wonder zei die oke???? Gaat er waarschijnlijk niks mee doen, want zo is die al jaren, maar toch...

En weer voel ik me kut en ik wil helemaal niet meer met ze op vakantie want ik voel me totaal niet prettig bij ze.. ik kan niet mezelf zijn ik kan niks zeggen of doen zonder bekritiseerd te worden. Of "advies" te krijgen zoals zij dat zeggen