Ik heb echt een toekomst nodig. - Forum

Anoniem
Popster

Requiem schreef:

SexyBlueUnicorn schreef:

MightyOcean schreef:
Wacht maar tot je bijna 25 bent

Nee ik ben nu 24 en ik heb ook geen vriend, geen kids en geen opleiding door pfeiffer. Ik moet me eigenlijk aanpassen om een positieve toekomst te hebben. Mijn familie vindt dat ik me lekker naar de klote mag werken, maar ik heb al zo vaak geprobeerd om iets op te pakken en mijn lichaam wil het niet. Na een uur ben ik op en word ik gewoon kotsmisselijk. En als ik dan doorzet, krijg ik een soort paniekaanval omdat m’n lichaam steeds meer tegenwerkt. Nja t houdt dan op. Ik kies nu echt voor mezelf en m’n eigen geluk en de rest moet stil zijn. Je moet nooit iets doen voor een ander, je mag iets doen voor jezelf en omdat jij er zo blij van wordt. Ik heb nu heel veel huisdieren, juist omdat ik constant thuis ben. Ik zou echt gek worden van die constante stilte..

En op dit moment maak ik een lijst met dingen die ik nog graag wil doen. Want als t leven voorbij is, kan het niet meer. Dus haal alles eruit wat erin zit. En als het er niet in zit, zoek dan naar wat anders ^^

Pfeiffer gaat vanzelf weer over, maar als je het herstel proces niet goed doet kun je chronische vermoeidheid krijgen. Pfeiffer is geen excuus om niet te gaan studeren en werken.

Ik heb er ook nog veel last van. Maar studeer gewoon en heb nu 40 uur per week stage + zaterdag de hele dag helpen bij de paarden. Ik ben dood op altijd moet sws 9 uur slaap hebben om een beetje fit te zijn. Maar kom er ook door heen

Okay, maar dat zoiets voor jou op die manier heeft uitgepakt, wil niet zeggen dat dat voor iedereen zo geldt. Ik denk niet dat je op zo'n manier kunt oordelen (ook al heb je het zelf gehad), want ten eerste kan het een gevoelige snaar bij iemand raken en ten tweede gaat iedere persoon er anders mee om. Dat jij een weg hebt kunnen vinden om er mee om te kunnen gaan, is erg fijn en positief, maar dit is niet voor iedereen het geval.

Anoniem
Popster

Requiem schreef:

Igneous schreef:

Requiem schreef:
Jeetje, ik voel dit zo erg??? Een meisje uit mijn omgeving waar ik op de middelbare mee in de klas heb gezeten en een jaar jonger is dan ik, heeft al een kind/relatie/huis en ik zit hier als 20-jarige tot diep in de nacht te netflixen en chips te vreten in bed ha ha ha help

Nee maar, ik voel je crisis echt want same

me

Hahahahaha, het is echt heftig pfff

Demi
Wereldberoemd

Demi schreef:

MightyOcean schreef:

Demi schreef:

MightyOcean schreef:
Wacht maar tot je bijna 25 bent

Nee ik ben nu 24 en ik heb ook geen vriend, geen kids en geen opleiding door pfeiffer. Ik moet me eigenlijk aanpassen om een positieve toekomst te hebben. Mijn familie vindt dat ik me lekker naar de klote mag werken, maar ik heb al zo vaak geprobeerd om iets op te pakken en mijn lichaam wil het niet. Na een uur ben ik op en word ik gewoon kotsmisselijk. En als ik dan doorzet, krijg ik een soort paniekaanval omdat m’n lichaam steeds meer tegenwerkt. Nja t houdt dan op. Ik kies nu echt voor mezelf en m’n eigen geluk en de rest moet stil zijn. Je moet nooit iets doen voor een ander, je mag iets doen voor jezelf en omdat jij er zo blij van wordt. Ik heb nu heel veel huisdieren, juist omdat ik constant thuis ben. Ik zou echt gek worden van die constante stilte..

En op dit moment maak ik een lijst met dingen die ik nog graag wil doen. Want als t leven voorbij is, kan het niet meer. Dus haal alles eruit wat erin zit. En als het er niet in zit, zoek dan naar wat anders ^^

Heb je tbh dan niet meer baat bij (betere/andere) hulp? Ik bedoel pfeiffer kan vast heel zwaar zijn (al vond m'n huisarts van niet lmaoooo), maar dat moet toch niet echt langer dan een jaar duren oid? En op zich zou je opleiding daar toch ook rekening mee moeten houden? Dat je niet helemaal terug bij af bent omdat je door zoiets getroffen wordt

Soms houd je CVS eraan over en dat heb ik ws. Dus de hevige moeheid blijft, ook al is de pfeiffer weg. Ik denk dat ik jaren lang zal moeten blijven opbouwen. Nu heb ik een hond dus ik wandel nu best veel, das al goed en ik had na weken trainen met fietsen opgebouwd dat ik 20-30 km per week kon, maar m’n fiets is gejat dus nu gaat m’n conditie weer achteruit :/

@Myrthella Als je de mogelijkheid hebt, zou ik zeker gaan werken. Begin met iets simpels en klim omhoog. Zo doen velen het. Ik kan inderdaad niet meer alles doen wat ik wil, want met een uitkering is t budget gewoon klein. Maar als je er goed mee omgaat, kan je best eens wat leuks doen hoor ^^

Ohhh jee met CVS kom je idd ook niet veel verder nee

Account verwijderd

schreef:

Demi schreef:

MightyOcean schreef:

Demi schreef:
Heb je tbh dan niet meer baat bij (betere/andere) hulp? Ik bedoel pfeiffer kan vast heel zwaar zijn (al vond m'n huisarts van niet lmaoooo), maar dat moet toch niet echt langer dan een jaar duren oid? En op zich zou je opleiding daar toch ook rekening mee moeten houden? Dat je niet helemaal terug bij af bent omdat je door zoiets getroffen wordt

Soms houd je CVS eraan over en dat heb ik ws. Dus de hevige moeheid blijft, ook al is de pfeiffer weg. Ik denk dat ik jaren lang zal moeten blijven opbouwen. Nu heb ik een hond dus ik wandel nu best veel, das al goed en ik had na weken trainen met fietsen opgebouwd dat ik 20-30 km per week kon, maar m’n fiets is gejat dus nu gaat m’n conditie weer achteruit :/

@Myrthella Als je de mogelijkheid hebt, zou ik zeker gaan werken. Begin met iets simpels en klim omhoog. Zo doen velen het. Ik kan inderdaad niet meer alles doen wat ik wil, want met een uitkering is t budget gewoon klein. Maar als je er goed mee omgaat, kan je best eens wat leuks doen hoor ^^

Ohhh jee met CVS kom je idd ook niet veel verder nee

Niet echt helaas. Duurt echt lang voor je dat enigszins onder controle hebt.

Anoniem
Popster

Requiem schreef:

MightyOcean schreef:

Demi schreef:

MightyOcean schreef:
Soms houd je CVS eraan over en dat heb ik ws. Dus de hevige moeheid blijft, ook al is de pfeiffer weg. Ik denk dat ik jaren lang zal moeten blijven opbouwen. Nu heb ik een hond dus ik wandel nu best veel, das al goed en ik had na weken trainen met fietsen opgebouwd dat ik 20-30 km per week kon, maar m’n fiets is gejat dus nu gaat m’n conditie weer achteruit :/

@Myrthella Als je de mogelijkheid hebt, zou ik zeker gaan werken. Begin met iets simpels en klim omhoog. Zo doen velen het. Ik kan inderdaad niet meer alles doen wat ik wil, want met een uitkering is t budget gewoon klein. Maar als je er goed mee omgaat, kan je best eens wat leuks doen hoor ^^

Ohhh jee met CVS kom je idd ook niet veel verder nee

Niet echt helaas. Duurt echt lang voor je dat enigszins onder controle hebt.

Wel heftig zeg, jeetje. Ik lees zo even je verhaal, maar wat hebben ze bijvoorbeeld in het ziekenhuis gezegd? Is het mogelijk om kracht op te bouwen of iets dergelijks?

Account verwijderd

schreef:

Requiem schreef:

MightyOcean schreef:

Demi schreef:
Ohhh jee met CVS kom je idd ook niet veel verder nee

Niet echt helaas. Duurt echt lang voor je dat enigszins onder controle hebt.

Wel heftig zeg, jeetje. Ik lees zo even je verhaal, maar wat hebben ze bijvoorbeeld in het ziekenhuis gezegd? Is het mogelijk om kracht op te bouwen of iets dergelijks?

Het enige wat ik te horen kreeg was; 'Je hebt een paar jaar geleden (ze wisten t niet eens precies) pfeiffer gehad en t is nu uit je bloed, dus daar kan je onmogelijk moe van zijn.' Maar dat is dus niet zo. Nu is het zo dat CVS een soort stempel is als ze niks meer kunnen vinden. De kans is dus vrij groot dat ik het heb, maar ze gaan al die testen niet doen dus zeker zal ik het niet weten. Maar het moet haast wel.

Anoniem
Wereldberoemd

PurpleViolet schreef:
Ik denk dat dat normaal is, ik heb met veel mensen van onze leeftijd gesproken en die hebben allemaal hetzelfde. Toen ik 18 werd had ik al zoiets van "hoe kun je mij nu een volwassene noemen?" en ik heb dat nog steeds. Daarom ben ik maar verder gaan studeren om nog wat 'tijd te rekken' en me meer te ontwikkelen als een volwassene.

Voor jou lijkt het alsof je 19 jaar hebt om in te halen, maar dat is het niet. Je hebt al veel geleerd in die periode en daarmee ga je betere keuzes kunnen maken. Je bent nu ook nog maar 20, bij ons zitten er serieus mensen die op hun 25e eindelijk eens hun bachelor diploma hebben gehaald en in het middelbaar studeerde ik af samen met iemand van 24!!! Dus maak je niet te veel zorgen, zij hebben het uit eindelijk ook gehaald en het gaat nu ook goed met ze. Geloof in jezelf, je bent nu eindelijk hoe je wilt zijn en nu kun je eindelijk echt doen wat je wilt.

Over de opleiding, soms kun je je 1e keus niet doen... Ik wou graag lasser worden en ik ben een klein, dun meisje dus tja dat werd hem ook niet. Op nummer 2 stond apotheker, daar was ik op mijn 18e mentaal nog niet sterk genoeg voor dus deed ik chemie en I love it!!! Dat koos ik omdat het niet 100% zittend werk is, maar ook niet 100% staand werk. Je moet nadenken, hebt soms problemen die je moet oplossen en ook al is het routine, blijft het toch nog een uitdaging omdat elk staal anders is en er nieuwe apparatuur in je laboratorium komt.
Probeer anders ook eens op die manier na te denken, dat helpt je misschien

& over mijn CV... tja ik werkte altijd bij mijn oma en opa voor de dieren waardoor ik geen tijd had voor officieel werk. Mijn CV was dus zo leeg dat ik vorig jaar voor het eerst officieel ben gaan werken, als 20-jarige. Blijf vechten en werken voor hetgeen wat je wilt bereiken en geef absoluut niet op!

Account verwijderd

schreef:

MightyOcean schreef:

Demi schreef:

MightyOcean schreef:
Wacht maar tot je bijna 25 bent

Nee ik ben nu 24 en ik heb ook geen vriend, geen kids en geen opleiding door pfeiffer. Ik moet me eigenlijk aanpassen om een positieve toekomst te hebben. Mijn familie vindt dat ik me lekker naar de klote mag werken, maar ik heb al zo vaak geprobeerd om iets op te pakken en mijn lichaam wil het niet. Na een uur ben ik op en word ik gewoon kotsmisselijk. En als ik dan doorzet, krijg ik een soort paniekaanval omdat m’n lichaam steeds meer tegenwerkt. Nja t houdt dan op. Ik kies nu echt voor mezelf en m’n eigen geluk en de rest moet stil zijn. Je moet nooit iets doen voor een ander, je mag iets doen voor jezelf en omdat jij er zo blij van wordt. Ik heb nu heel veel huisdieren, juist omdat ik constant thuis ben. Ik zou echt gek worden van die constante stilte..

En op dit moment maak ik een lijst met dingen die ik nog graag wil doen. Want als t leven voorbij is, kan het niet meer. Dus haal alles eruit wat erin zit. En als het er niet in zit, zoek dan naar wat anders ^^

Heb je tbh dan niet meer baat bij (betere/andere) hulp? Ik bedoel pfeiffer kan vast heel zwaar zijn (al vond m'n huisarts van niet lmaoooo), maar dat moet toch niet echt langer dan een jaar duren oid? En op zich zou je opleiding daar toch ook rekening mee moeten houden? Dat je niet helemaal terug bij af bent omdat je door zoiets getroffen wordt

Soms houd je CVS eraan over en dat heb ik ws. Dus de hevige moeheid blijft, ook al is de pfeiffer weg. Ik denk dat ik jaren lang zal moeten blijven opbouwen. Nu heb ik een hond dus ik wandel nu best veel, das al goed en ik had na weken trainen met fietsen opgebouwd dat ik 20-30 km per week kon, maar m’n fiets is gejat dus nu gaat m’n conditie weer achteruit :/

@Myrthella Als je de mogelijkheid hebt, zou ik zeker gaan werken. Begin met iets simpels en klim omhoog. Zo doen velen het. Ik kan inderdaad niet meer alles doen wat ik wil, want met een uitkering is t budget gewoon klein. Maar als je er goed mee omgaat, kan je best eens wat leuks doen hoor ^^

Jaa, zo doe ik het nu ook hoor. Ben gewoon aan het studeren en werken ernaast.
Maar was vooral benieuwd naar jou verhaal haha want ik zag laatst dat je 9 (?) katten hebt en een aantal zieken, lijkt me best wel heftig met een uitkering?

Account verwijderd

schreef:

Myrthella schreef:

MightyOcean schreef:

Demi schreef:
Heb je tbh dan niet meer baat bij (betere/andere) hulp? Ik bedoel pfeiffer kan vast heel zwaar zijn (al vond m'n huisarts van niet lmaoooo), maar dat moet toch niet echt langer dan een jaar duren oid? En op zich zou je opleiding daar toch ook rekening mee moeten houden? Dat je niet helemaal terug bij af bent omdat je door zoiets getroffen wordt

Soms houd je CVS eraan over en dat heb ik ws. Dus de hevige moeheid blijft, ook al is de pfeiffer weg. Ik denk dat ik jaren lang zal moeten blijven opbouwen. Nu heb ik een hond dus ik wandel nu best veel, das al goed en ik had na weken trainen met fietsen opgebouwd dat ik 20-30 km per week kon, maar m’n fiets is gejat dus nu gaat m’n conditie weer achteruit :/

@Myrthella Als je de mogelijkheid hebt, zou ik zeker gaan werken. Begin met iets simpels en klim omhoog. Zo doen velen het. Ik kan inderdaad niet meer alles doen wat ik wil, want met een uitkering is t budget gewoon klein. Maar als je er goed mee omgaat, kan je best eens wat leuks doen hoor ^^

Jaa, zo doe ik het nu ook hoor. Ben gewoon aan het studeren en werken ernaast.
Maar was vooral benieuwd naar jou verhaal haha want ik zag laatst dat je 9 (?) katten hebt en een aantal zieken, lijkt me best wel heftig met een uitkering?

Ja klopt, ik ben de komende paar maanden wel blut ;__; Ze moeten binnenkort allemaal gecheckt worden dus er wordt dan een lening iets afgesloten (nja een afbetaling) en dan kunnen ze allemaal behandeld worden. Ik zei ook al tegen die dierenarts van; 'Ik sta liever in de schulden dan dat m'n katten ziek zijn' en zo is het ook wel. Maar echt leuk is het niet en het komt ook echt slecht uit tbh ;__;

Anoniem
Popster

Requiem schreef:

MightyOcean schreef:

Requiem schreef:

MightyOcean schreef:
Niet echt helaas. Duurt echt lang voor je dat enigszins onder controle hebt.

Wel heftig zeg, jeetje. Ik lees zo even je verhaal, maar wat hebben ze bijvoorbeeld in het ziekenhuis gezegd? Is het mogelijk om kracht op te bouwen of iets dergelijks?

Het enige wat ik te horen kreeg was; 'Je hebt een paar jaar geleden (ze wisten t niet eens precies) pfeiffer gehad en t is nu uit je bloed, dus daar kan je onmogelijk moe van zijn.' Maar dat is dus niet zo. Nu is het zo dat CVS een soort stempel is als ze niks meer kunnen vinden. De kans is dus vrij groot dat ik het heb, maar ze gaan al die testen niet doen dus zeker zal ik het niet weten. Maar het moet haast wel.

Damn, ook wel rot dat ze die testen niet willen doen. Kun je hiervoor misschien om een second opinion?

Anoniem
Wereldberoemd

Nachtbloem schreef:

Geanne schreef:

SexyBlueUnicorn schreef:

MightyOcean schreef:
Wacht maar tot je bijna 25 bent

Nee ik ben nu 24 en ik heb ook geen vriend, geen kids en geen opleiding door pfeiffer. Ik moet me eigenlijk aanpassen om een positieve toekomst te hebben. Mijn familie vindt dat ik me lekker naar de klote mag werken, maar ik heb al zo vaak geprobeerd om iets op te pakken en mijn lichaam wil het niet. Na een uur ben ik op en word ik gewoon kotsmisselijk. En als ik dan doorzet, krijg ik een soort paniekaanval omdat m’n lichaam steeds meer tegenwerkt. Nja t houdt dan op. Ik kies nu echt voor mezelf en m’n eigen geluk en de rest moet stil zijn. Je moet nooit iets doen voor een ander, je mag iets doen voor jezelf en omdat jij er zo blij van wordt. Ik heb nu heel veel huisdieren, juist omdat ik constant thuis ben. Ik zou echt gek worden van die constante stilte..

En op dit moment maak ik een lijst met dingen die ik nog graag wil doen. Want als t leven voorbij is, kan het niet meer. Dus haal alles eruit wat erin zit. En als het er niet in zit, zoek dan naar wat anders ^^

Pfeiffer gaat vanzelf weer over, maar als je het herstel proces niet goed doet kun je chronische vermoeidheid krijgen. Pfeiffer is geen excuus om niet te gaan studeren en werken.

Ik heb er ook nog veel last van. Maar studeer gewoon en heb nu 40 uur per week stage + zaterdag de hele dag helpen bij de paarden. Ik ben dood op altijd moet sws 9 uur slaap hebben om een beetje fit te zijn. Maar kom er ook door heen

Wat is dit nu weer voor een domme reactie dan? Dat iets voor jou werkt, of dat iets voor jou op een bepaalde manier gaat betekend niet dat jij inzicht hebt hoe het met iemand anders gaat. Dat jij gewoon studeert etc. betekend niet dat jij kan bepalen dat een ander het ook maar moet kunnen? Wat een onzin

Dit precies dus

Drukstrip
YouTube-ster

Drukstrip schreef:
iedereen maakt denk ik wel eens zo'n crisis mee... kijk naar wat je wél hebt en wees daar trots op!

Account verwijderd

schreef:

Perseverance schreef:

MightyOcean schreef:

Demi schreef:
Heb je tbh dan niet meer baat bij (betere/andere) hulp? Ik bedoel pfeiffer kan vast heel zwaar zijn (al vond m'n huisarts van niet lmaoooo), maar dat moet toch niet echt langer dan een jaar duren oid? En op zich zou je opleiding daar toch ook rekening mee moeten houden? Dat je niet helemaal terug bij af bent omdat je door zoiets getroffen wordt

Soms houd je CVS eraan over en dat heb ik ws. Dus de hevige moeheid blijft, ook al is de pfeiffer weg. Ik denk dat ik jaren lang zal moeten blijven opbouwen. Nu heb ik een hond dus ik wandel nu best veel, das al goed en ik had na weken trainen met fietsen opgebouwd dat ik 20-30 km per week kon, maar m’n fiets is gejat dus nu gaat m’n conditie weer achteruit :/

@Myrthella Als je de mogelijkheid hebt, zou ik zeker gaan werken. Begin met iets simpels en klim omhoog. Zo doen velen het. Ik kan inderdaad niet meer alles doen wat ik wil, want met een uitkering is t budget gewoon klein. Maar als je er goed mee omgaat, kan je best eens wat leuks doen hoor ^^

Ik zou hele goede hulp zoeken als ik jou was. Ik heb een ernstige vorm van cvs, interen gerevalideerd, was keihard knokken, maar vaak zit het psychisch. Ook ik zit nu op het hbo. Het is afzien, je MOET er doorheen, maar was de beste beslissing van mijn leven. Ik gun het jou ook. Je moet geen wonderen verwachten, want je moet het wel zelf doen.

Hoe gaat het nu met je?

Ik krijg nu wel therapie om een aantal mentale dingen te verwerken en straks gesprekken omdat het ongeluk van m'n vader me ook leeg trekt qua energie. Dus qua mentale hulp ben ik al wel heel erg bezig, ik wil hier ook niet in blijven hangen heel mijn leven. En dankjewel voor je lieve reactie c:

Account verwijderd

schreef:

Perseverance schreef:

MightyOcean schreef:

Perseverance schreef:
Ik zou hele goede hulp zoeken als ik jou was. Ik heb een ernstige vorm van cvs, interen gerevalideerd, was keihard knokken, maar vaak zit het psychisch. Ook ik zit nu op het hbo. Het is afzien, je MOET er doorheen, maar was de beste beslissing van mijn leven. Ik gun het jou ook. Je moet geen wonderen verwachten, want je moet het wel zelf doen.

Hoe gaat het nu met je?

Ik krijg nu wel therapie om een aantal mentale dingen te verwerken en straks gesprekken omdat het ongeluk van m'n vader me ook leeg trekt qua energie. Dus qua mentale hulp ben ik al wel heel erg bezig, ik wil hier ook niet in blijven hangen heel mijn leven. En dankjewel voor je lieve reactie c:

Niet heel goed, gezien ik ook andere medische klachten erbij heb gekregen, maar ik doe heel hard mijn best. Moet wel enorm doseren in energie en moet dingen heel goed inplannen. Goed dat je wel hulp krijgt, want vermoeidheid is vaak een klacht die je bij diep genestelde mentale problemen kan komen, wanneer je daaraan geholpen wordt, gaat de vermoeidheid ook weer weg, heb het met revalideren gezien gelukkig bij mederevalidatiegenoten! Zelf ben ik dan unlucky dat het niet psychisch was, dus ik blijf het wel behouden, maar goede hulp kan je echt handvatten geven om zoveel mogelijk uit je leven te kunnen halen.

Vet balen dat er andere klachten bij zijn gekomen zeg! Maar wel mooi dat je echt je best doet. Dat je blijft vechten is ook belangrijk want ik heb bijvoorbeeld regelmatig dat ik echt wel dipjes heb ook. Bij mij hebben ze ook vaak gezegd dat het mentaal was, maar ik heb wel het gevoel dat dit ook echt iets lichamelijks is. Maar honderd procent zeker weet ik het natuurlijk niet, dus ook ik blijf doorgaan. Wel in wat kleinere stappen nu, maar uiteindelijk komen we er allebei wel denk ik!