Philanthropique schreef:
Ik had dus gisteren avond voor het eerst ruzie met mijn vriend en ik voel me er echt slecht over.
Hij doet altijd veel moeite om naar hier te komen enzo, hij heeft een rijbewijs, alleen geen auto. Maar hij heeft geluk dat hij altijd de auto van zijn mama of van zijn broer kan lenen. Daarmee komt hij dan vaak naar mijn thuis en blijft hij slapen ofzo. Voor mij is het moeilijker om van hier tot bij hem te geraken met de bus. Duurt gemakkelijk anderhalf uur, hij doet er met de auto 20 minuten over. Wel ga ik af en toe na school naar hem toe met de bus, maar dan moet hij me savonds weer helemaal met de auto terug naar huis brengen. Ik voel me hier al sinds het begin van onze relatie ‘schuldig’ over. Ik voel me er gewoon slecht over dat hij altijd zo veel moet rijden naar mijn thuis, of me aan de bushalte moet komen halen, of mij naar huis moet brengen,... Hij zei telkens dat hij dat niet erg vond en dat hij alles voor me wou doen en het dus geen probleem vond, maar grotendeels was hij degene die naar mijn thuis kwam.
Eergisteren was hij hier ook, hij zou blijven slapen, maar rond 20.00 stuurde zijn moeder dat hij naar huis moest gaan omdat zij de auto in de ochtend nodig had. Hij vroeg of we morgen (gisteren dus) een ijsje konden gaan eten en toen ging hij naar huis.
Ik zou normaal gisteren avond met een vriendin wat gaan eten en daarna uitgaan, maar gisteren zei ze dat ze niet genoeg geld had om te gaan eten, en ook niet lang kon blijven bij het uitgaan. Ja dan heb ik liever dat mijn vriendje komt, als ik anders toch maar een paar uurtjes weg zou zijn. Dus ik had haar afgezegd, vond ze zelf ook geen probleem. En hij zei dus rond 11 uur dat hij zou blijven slapen, en rond 15 uur dat het wel wat later kon worden omdat hij met familie ging eten.
ik zat dus een hele avond te wachten en te wachten tot hij kwam want ja ik kijk er elke keer wel naar uit als hij komt. Maar rond 21.00 zei hij dat het de moeite niet meer was dat hij nog kwam enzo omdat het al laat was en hij de ochtend er op al vroeg weg moest.
ik was dus een beetje teleurgesteld dat ik heel de avond had gewacht voor niets maar ik zei dat het oke was, maar hij had door dat ik ‘boos’ was. Ik was niet boos maar gewoon teleurgesteld.
Ik legde dus uit dat ik gewoon teleurgesteld was omdat ik de hele avond zat te wachten en het dan plots niet meer door ging.
En toen zei hij ‘Ja sorry maar ik moet altijd tot bij jou komen en soms gaat dat
niet.’ En misschien ligt dit aan mij maar dit kwam bij mij echt niet goed binnen. Alsof hij ineens toegeeft dat hij het eigenlijk altijd heel irritant vind om naar hier te komen, en alsof ik nooit moeite doe om naar hem te gaan
ofzo.
Dus ik zei van ja ik weet dat je heel vaak tot hier komt met de auto en ik voel me daar soms ook schuldig over ( En dat weet hij) maar ik zal vanaf nu vaker met de bus tot bij jou komen zo moet je minder tot hier komen.
En ik zei ook nog dat het gewoon niet zo tof overkomt hoe hij dat zegt.
En toen zei hij ‘Jouw teleurstelling is ook niet tof’
Dus ik vroeg van is dat zo raar dan?
En hij antwoordde ‘ik probeer ook maar zo veel mogelijk naar jou te komen hoor dus ja dat is raar.’
Toen heb ik nog geantwoord maar toen is hij gaan slapen ofzo, terwijl we elkaar altijd welterusten zeggen maar goed.
Ik snap gewoon niet goed dat hij het zoo raar vind dat ik het jammer vond dat ik hem niet meer kon zien, want ik heb er echt een hele dag op gewacht. Ik was ook niet boos ofzo maar gewoon dat hij zegt van ‘Ik moet altijd tot bij jou komen’ vond ik niet zo leuk, hij zei altijd dat dat geen probleem was dat hij alles voor me doet en plots ( zo komt het over voor mij ) zegt hij dat hij het veel moeite vind om hier heen te komen. En ja idk wat ik hier mee wil bereiken ofzo maar ik voel me er zo slecht over
Ik had dus gisteren avond voor het eerst ruzie met mijn vriend en ik voel me er echt slecht over.
Hij doet altijd veel moeite om naar hier te komen enzo, hij heeft een rijbewijs, alleen geen auto. Maar hij heeft geluk dat hij altijd de auto van zijn mama of van zijn broer kan lenen. Daarmee komt hij dan vaak naar mijn thuis en blijft hij slapen ofzo. Voor mij is het moeilijker om van hier tot bij hem te geraken met de bus. Duurt gemakkelijk anderhalf uur, hij doet er met de auto 20 minuten over. Wel ga ik af en toe na school naar hem toe met de bus, maar dan moet hij me savonds weer helemaal met de auto terug naar huis brengen. Ik voel me hier al sinds het begin van onze relatie ‘schuldig’ over. Ik voel me er gewoon slecht over dat hij altijd zo veel moet rijden naar mijn thuis, of me aan de bushalte moet komen halen, of mij naar huis moet brengen,... Hij zei telkens dat hij dat niet erg vond en dat hij alles voor me wou doen en het dus geen probleem vond, maar grotendeels was hij degene die naar mijn thuis kwam.
Eergisteren was hij hier ook, hij zou blijven slapen, maar rond 20.00 stuurde zijn moeder dat hij naar huis moest gaan omdat zij de auto in de ochtend nodig had. Hij vroeg of we morgen (gisteren dus) een ijsje konden gaan eten en toen ging hij naar huis.
Ik zou normaal gisteren avond met een vriendin wat gaan eten en daarna uitgaan, maar gisteren zei ze dat ze niet genoeg geld had om te gaan eten, en ook niet lang kon blijven bij het uitgaan. Ja dan heb ik liever dat mijn vriendje komt, als ik anders toch maar een paar uurtjes weg zou zijn. Dus ik had haar afgezegd, vond ze zelf ook geen probleem. En hij zei dus rond 11 uur dat hij zou blijven slapen, en rond 15 uur dat het wel wat later kon worden omdat hij met familie ging eten.
ik zat dus een hele avond te wachten en te wachten tot hij kwam want ja ik kijk er elke keer wel naar uit als hij komt. Maar rond 21.00 zei hij dat het de moeite niet meer was dat hij nog kwam enzo omdat het al laat was en hij de ochtend er op al vroeg weg moest.
ik was dus een beetje teleurgesteld dat ik heel de avond had gewacht voor niets maar ik zei dat het oke was, maar hij had door dat ik ‘boos’ was. Ik was niet boos maar gewoon teleurgesteld.
Ik legde dus uit dat ik gewoon teleurgesteld was omdat ik de hele avond zat te wachten en het dan plots niet meer door ging.
En toen zei hij ‘Ja sorry maar ik moet altijd tot bij jou komen en soms gaat dat
niet.’ En misschien ligt dit aan mij maar dit kwam bij mij echt niet goed binnen. Alsof hij ineens toegeeft dat hij het eigenlijk altijd heel irritant vind om naar hier te komen, en alsof ik nooit moeite doe om naar hem te gaan
ofzo.
Dus ik zei van ja ik weet dat je heel vaak tot hier komt met de auto en ik voel me daar soms ook schuldig over ( En dat weet hij) maar ik zal vanaf nu vaker met de bus tot bij jou komen zo moet je minder tot hier komen.
En ik zei ook nog dat het gewoon niet zo tof overkomt hoe hij dat zegt.
En toen zei hij ‘Jouw teleurstelling is ook niet tof’
Dus ik vroeg van is dat zo raar dan?
En hij antwoordde ‘ik probeer ook maar zo veel mogelijk naar jou te komen hoor dus ja dat is raar.’
Toen heb ik nog geantwoord maar toen is hij gaan slapen ofzo, terwijl we elkaar altijd welterusten zeggen maar goed.
Ik snap gewoon niet goed dat hij het zoo raar vind dat ik het jammer vond dat ik hem niet meer kon zien, want ik heb er echt een hele dag op gewacht. Ik was ook niet boos ofzo maar gewoon dat hij zegt van ‘Ik moet altijd tot bij jou komen’ vond ik niet zo leuk, hij zei altijd dat dat geen probleem was dat hij alles voor me doet en plots ( zo komt het over voor mij ) zegt hij dat hij het veel moeite vind om hier heen te komen. En ja idk wat ik hier mee wil bereiken ofzo maar ik voel me er zo slecht over



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 


20