Amarynthia schreef:
Hoewel het jaar redelijk goed begon, was de tweede helft enorm zwaar. Ik zit er op dit moment echt even doorheen, terwijl ik zo graag sterk wil zijn en positief naar de gebeurtenissen wil kijken, maar dat lukt gewoon niet.
2018 was het jaar waarin ik mijn diploma haalde, maar wel met vijf maanden vertraging door een stomme herkansing. Het was het jaar waarin ik mezelf tegenkwam, waarin ik twijfelde aan mezelf, onzekerheid de overvloed begon te nemen en ik me meer dan eens alleen voelde ondanks dat er genoeg mensen om mij heen zijn die om mij gaven. Dit zorgde op zijn beurt er weer voor dat ik me egoïstisch voelde, ondankbaar zelfs. Het was het jaar waarin mijn broer kanker bleek te hebben. Dit leek na een operatie afgerond, tot een paar weken geleden bleek dat zijn lichaam nog niet genezen was en we nu in onzekerheid zitten. Het was het jaar waarin ik ontgroend en ontmaagd werd op dezelfde dag, een fijne gebeurtenis die nu zijn charme verliest doordat de jongen met wie ik dit deelde toch geen gevoelens voor mij blijkt te hebben. Ik had gehoopt dat het einde van het jaar beter zou worden, maar ik voel me een wrak. Ja, het gaat wel weer over, het komt ook wel goed, maar op dit moment voelt dat niet zo. Of nou ja, het troost niet.
Ik hoop dat het jaar voor jullie beter was. Zo niet, dan hoop ik dat 2019 een beter jaar voor ons beiden zal worden
Hoewel het jaar redelijk goed begon, was de tweede helft enorm zwaar. Ik zit er op dit moment echt even doorheen, terwijl ik zo graag sterk wil zijn en positief naar de gebeurtenissen wil kijken, maar dat lukt gewoon niet.
2018 was het jaar waarin ik mijn diploma haalde, maar wel met vijf maanden vertraging door een stomme herkansing. Het was het jaar waarin ik mezelf tegenkwam, waarin ik twijfelde aan mezelf, onzekerheid de overvloed begon te nemen en ik me meer dan eens alleen voelde ondanks dat er genoeg mensen om mij heen zijn die om mij gaven. Dit zorgde op zijn beurt er weer voor dat ik me egoïstisch voelde, ondankbaar zelfs. Het was het jaar waarin mijn broer kanker bleek te hebben. Dit leek na een operatie afgerond, tot een paar weken geleden bleek dat zijn lichaam nog niet genezen was en we nu in onzekerheid zitten. Het was het jaar waarin ik ontgroend en ontmaagd werd op dezelfde dag, een fijne gebeurtenis die nu zijn charme verliest doordat de jongen met wie ik dit deelde toch geen gevoelens voor mij blijkt te hebben. Ik had gehoopt dat het einde van het jaar beter zou worden, maar ik voel me een wrak. Ja, het gaat wel weer over, het komt ook wel goed, maar op dit moment voelt dat niet zo. Of nou ja, het troost niet.
Ik hoop dat het jaar voor jullie beter was. Zo niet, dan hoop ik dat 2019 een beter jaar voor ons beiden zal worden



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 


20