VampireBeLike schreef:
gaat dit gevoel me dalijk opvreten pff.
Paar maanden terug(vgm 1jr zelfs) was ik bezig met een jongen die ik leerde kennen via het internet (ik kende hem al een paar jaar.) Beide hadden we een druk leventje dus meeten was nog al moeilijk, maar we bleven positief want we wilde het van beide kanten laten werken. Ik kon met van alles bij hem terecht, maar dan ook met alles. paar maanden terug ging het niet zo goed met me, er speelde van alles in m'n leven en bij hem zelf ook. Hij zonderde zich van alles en iedereen dus het contact liep zeg maar stuk, iets wat ik oprecht heel erg jammer en moeilijk vond, maar ik besloot om niet meer langer op hem te wachten en ging verder met m'n leven. Er was namelijk een jongen bij mij in de klas die wel interesse in me had en dat al voor een tijdje. We hebben zo'n maand gedate en ik had in het begin zoveel twijfels en ik heb me daar over heen kunnen zetten, ik dacht dat het miss te maken had met dat ik bang was om me opnieuw open te stellen aan iemand en dat dat van zelf wel zou veranderen. Sinds twee weken terug heb ik een relatie met hem, en idunno het lijkt wel alsof ik me afsluit van hem, alsof ik hem soort van weg duw en het lijkt wel alsof ik nog steeds twijfel. Hij kreeg zelf al het gevoel alsof ik nog niet over die andere guy heen ben en heb hem toen duidelijk gemaakt dat ik wel over hem heen ben enz. Maar nu sinds afgelopen zaterdag praat ik weer met die jongen (dit kwam door een best wel heavy iets wat gebeurd was) en hij was er gewoon voor me , zoals altijd eigg. We hebben het toen ook uitgepraat, maar nu blijft er gwn zo'n gek gevoel aan me knagen en ik kan gewoon niet plaatsen wat het is. Sinds ik weer met hem praat ben ik indd bang dat ik nog niet over hem heen ben, en ik vind dat gewoon zo kut eh pff ;/ Het rottige is, hij was er voor me, afgelopen weekend. Toen m'n vriend er niet voor me was, hij vroeg wel het ging enz maar dat was het dan ook en dat vond ik gewoon zo jammer.. Afgelopen vrijdag toen ik het telefoontje kreeg wat te maken heeft met dat heavy iets kwam ik in tranen de klas ingelopen en ik pakte m'n spullen in want ik moest (ofja mn ouders wilde dat het liefst, en wilde dat zelf ook) naar huis komen. zowat iederee stond al meteen op om te vragen wat er was en ze riepen m'n vriend z'n naam (hij zit bij mij in de klas), maar hij deed niks.. hij trooste me niet of iets. Terwijl de rest me van alle kanten probeerde te helpen, ik werd zelfs met de auto naar huis gebracht omdat mensen niet wilde dat ik met het ov naar huis ging. En dat vond ik gwn oprecht jammer, dat hij er niet echt voor me was en dat zelfs die andere jongen er gwn voor was, na alles wat er tussen ons gebeurd is.
Ik weet zelf gewoon ff niet meer wat te doen of te denken. Kan miss ook aan liggen door alles wat de afgelopen maanden gebeurd is.
gaat dit gevoel me dalijk opvreten pff.
Paar maanden terug(vgm 1jr zelfs) was ik bezig met een jongen die ik leerde kennen via het internet (ik kende hem al een paar jaar.) Beide hadden we een druk leventje dus meeten was nog al moeilijk, maar we bleven positief want we wilde het van beide kanten laten werken. Ik kon met van alles bij hem terecht, maar dan ook met alles. paar maanden terug ging het niet zo goed met me, er speelde van alles in m'n leven en bij hem zelf ook. Hij zonderde zich van alles en iedereen dus het contact liep zeg maar stuk, iets wat ik oprecht heel erg jammer en moeilijk vond, maar ik besloot om niet meer langer op hem te wachten en ging verder met m'n leven. Er was namelijk een jongen bij mij in de klas die wel interesse in me had en dat al voor een tijdje. We hebben zo'n maand gedate en ik had in het begin zoveel twijfels en ik heb me daar over heen kunnen zetten, ik dacht dat het miss te maken had met dat ik bang was om me opnieuw open te stellen aan iemand en dat dat van zelf wel zou veranderen. Sinds twee weken terug heb ik een relatie met hem, en idunno het lijkt wel alsof ik me afsluit van hem, alsof ik hem soort van weg duw en het lijkt wel alsof ik nog steeds twijfel. Hij kreeg zelf al het gevoel alsof ik nog niet over die andere guy heen ben en heb hem toen duidelijk gemaakt dat ik wel over hem heen ben enz. Maar nu sinds afgelopen zaterdag praat ik weer met die jongen (dit kwam door een best wel heavy iets wat gebeurd was) en hij was er gewoon voor me , zoals altijd eigg. We hebben het toen ook uitgepraat, maar nu blijft er gwn zo'n gek gevoel aan me knagen en ik kan gewoon niet plaatsen wat het is. Sinds ik weer met hem praat ben ik indd bang dat ik nog niet over hem heen ben, en ik vind dat gewoon zo kut eh pff ;/ Het rottige is, hij was er voor me, afgelopen weekend. Toen m'n vriend er niet voor me was, hij vroeg wel het ging enz maar dat was het dan ook en dat vond ik gewoon zo jammer.. Afgelopen vrijdag toen ik het telefoontje kreeg wat te maken heeft met dat heavy iets kwam ik in tranen de klas ingelopen en ik pakte m'n spullen in want ik moest (ofja mn ouders wilde dat het liefst, en wilde dat zelf ook) naar huis komen. zowat iederee stond al meteen op om te vragen wat er was en ze riepen m'n vriend z'n naam (hij zit bij mij in de klas), maar hij deed niks.. hij trooste me niet of iets. Terwijl de rest me van alle kanten probeerde te helpen, ik werd zelfs met de auto naar huis gebracht omdat mensen niet wilde dat ik met het ov naar huis ging. En dat vond ik gwn oprecht jammer, dat hij er niet echt voor me was en dat zelfs die andere jongen er gwn voor was, na alles wat er tussen ons gebeurd is.
Ik weet zelf gewoon ff niet meer wat te doen of te denken. Kan miss ook aan liggen door alles wat de afgelopen maanden gebeurd is.



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 


8