Ik wil echt graag uit huis - Forum

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:
Maar ik heb geen idee hoe ik erover moet beginnen bij mijn ouders, want:

1. Ze betalen mijn studie en willen niet dat ik een schuld opbouw. Als ik op kamer ga zal ik wel moeten gaan lenen, want met alleen werken haal ik dat bedrag er gewoon simpelweg niet uit.
2. De reden dat ik uit huis wil is best wel persoonlijk gericht op hun (vooral mijn moeder), omdat ze zich echt overal mee bemoeien en me soms echt niet als een gelijkwaardig persoon behandelen. Ik ben 21, maar soms doen ze alsof ik acht ben. Ze bemoeien zich er zelfs mee of ik wel voldoende zuivel drink bijvoorbeeld???

Luxanna
Internationale ster

Luxanna schreef:
Ikzelf vind gezondheid (zowel fysiek als mentaal) belangrijker dan geld, if u ask me

Anoniem
Popster

Zifax schreef:
ik lees even mee want dit is mijn struggle ook

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:

Luxanna schreef:
Ikzelf vind gezondheid (zowel fysiek als mentaal) belangrijker dan geld, if u ask me

Ja, nee same. Ik krijg hier gewoon niet de kans om bepaalde dingen zelfstandig te doen of zo, omdat zij zich werkelijk overal mee bemoeien en dat is zo frustrerend, want ik weet dat ik het wel gewoon kan. Vaak ben ik hun gewoon ook al voor in het maken van zo’n denkstap en dan gaan ze alsnog zeggen hoe het moet, terwijl ik dat al lang bedacht had? Ze doen soms echt alsof ik dom ben of zo. Terwijl ik ben echt op papa na misschien (want ik denk dat we redelijk gelijk zijn zelfs) gewoon de slimste.

Het was sowieso het plan om rond mei 2020 naar Rotterdam te gaan en daar op kamer te gaan, maar misschien dat ik gewoon al een jaartje Tilburg vantevoren moet doen, want ik heb echt het idee dat ik het geen jaar meer uithou ugh.

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:

Luxanna schreef:
Ikzelf vind gezondheid (zowel fysiek als mentaal) belangrijker dan geld, if u ask me

Ja, nee same. Ik krijg hier gewoon niet de kans om bepaalde dingen zelfstandig te doen of zo, omdat zij zich werkelijk overal mee bemoeien en dat is zo frustrerend, want ik weet dat ik het wel gewoon kan. Vaak ben ik hun gewoon ook al voor in het maken van zo’n denkstap en dan gaan ze alsnog zeggen hoe het moet, terwijl ik dat al lang bedacht had? Ze doen soms echt alsof ik dom ben of zo. Terwijl ik ben echt op papa na misschien (want ik denk dat we redelijk gelijk zijn zelfs) gewoon de slimste.

Het was sowieso het plan om rond mei 2020 naar Rotterdam te gaan en daar op kamer te gaan, maar misschien dat ik gewoon al een jaartje Tilburg vantevoren moet doen, want ik heb echt het idee dat ik het geen jaar meer uithou ugh.

En ik weet ook echt niet waarom ze zo doen, want ik heb het naar mijn idee echt nergens aan verdiend. Ik doe altijd gewoon zelfstandig mijn schoolwerk (ik heb letterlijk nog nooit hulp aan hun gevraagd of het nodig gehad), ik haal altijd alles gewoon, ik ben transparant in de planningen die ik maak als ik afwijk van het reguliere programma, als ik een tijdje alleen thuis ben, laat ik alles schoon achter als ze weer terug zijn, ik hang nooit op straat of zo, ik doe geen drugs, heb echt heel normale, nette vrienden, zit echt niet alleen maar met zakken chips op de bank, dus naar mijn idee is er ook helemaal geen reden voor dat ik op deze manier wordt behandeld.

Tam
Wereldberoemd

Tam schreef:
Ik zou het eerlijk gezegd ook niet weten, want bij mij thuis was het altijd vanzelfsprekend dat je op kamers gaat als je gaat studeren. Het is sowieso normaal om na je 20e het huis uit te gaan en je hebt het recht om deze beslissing zelf te maken.

Ik weet echt niet zo goed hoe ik je hiermee moet helpen maar als ik iets voor je kan doen moet je het zeggen (: Ik heb ook wel connecties in Tilly dus ik zou je kunnen helpen met zoeken

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:

ClaryFray schreef:
Ik zou het eerlijk gezegd ook niet weten, want bij mij thuis was het altijd vanzelfsprekend dat je op kamers gaat als je gaat studeren. Het is sowieso normaal om na je 20e het huis uit te gaan en je hebt het recht om deze beslissing zelf te maken.

Ik weet echt niet zo goed hoe ik je hiermee moet helpen maar als ik iets voor je kan doen moet je het zeggen (: Ik heb ook wel connecties in Tilly dus ik zou je kunnen helpen met zoeken

Nou ja, het zoeken is niet per se het probleem. Meer dat ik gewoon echt niet weet hoe ik ze hiervan ga overtuigen. Ze luisteren soms ook gewoon helemaal niet naar me of zo.

Eergisteren had ik dus weer ruzie omdat mijn moeder me weer met dingen bemoeide waar ze niets van af wist. Ik zou te weinig melk drinken, terwijl ik die ochtend nog havermout met melk op had. Dus toen dacht ik weer van jezus... je behandeld me echt als een klein kind. Je zit me gewoon op dit soort onzin te controleren??? Heb je niets beters te doen?

Nou, gisteren hadden we dus weer ruzie, omdat ze zich overal mee bemoeit. Toen probeerde ik op een volwassen manier hierover te praten, ging ze gewoon liedjes door me heen zingen zodat ze me niet hoorde? Dus ik werd verdrietig en zei: ‘Ik ben bloedserieus hoor. Ik probeer over iets te praten waar ik mee zit en je luistert niet eens, dan zal het ook nooit opgelost worden.’ Toen ging ze opeens poeslief doen en appen met ‘ik hou van je 😘’ nou ik zat gewoon in de woonkamer dus ze had het ook kunnen zeggen. Ik negeerde haar en sindsdien heeft ze gewoon geen sorry gezegd? Dit is toch kinderachtig en frustrerend??

Tam
Wereldberoemd

Tam schreef:

Nolite schreef:

ClaryFray schreef:
Ik zou het eerlijk gezegd ook niet weten, want bij mij thuis was het altijd vanzelfsprekend dat je op kamers gaat als je gaat studeren. Het is sowieso normaal om na je 20e het huis uit te gaan en je hebt het recht om deze beslissing zelf te maken.

Ik weet echt niet zo goed hoe ik je hiermee moet helpen maar als ik iets voor je kan doen moet je het zeggen (: Ik heb ook wel connecties in Tilly dus ik zou je kunnen helpen met zoeken

Nou ja, het zoeken is niet per se het probleem. Meer dat ik gewoon echt niet weet hoe ik ze hiervan ga overtuigen. Ze luisteren soms ook gewoon helemaal niet naar me of zo.

Eergisteren had ik dus weer ruzie omdat mijn moeder me weer met dingen bemoeide waar ze niets van af wist. Ik zou te weinig melk drinken, terwijl ik die ochtend nog havermout met melk op had. Dus toen dacht ik weer van jezus... je behandeld me echt als een klein kind. Je zit me gewoon op dit soort onzin te controleren??? Heb je niets beters te doen?

Nou, gisteren hadden we dus weer ruzie, omdat ze zich overal mee bemoeit. Toen probeerde ik op een volwassen manier hierover te praten, ging ze gewoon liedjes door me heen zingen zodat ze me niet hoorde? Dus ik werd verdrietig en zei: ‘Ik ben bloedserieus hoor. Ik probeer over iets te praten waar ik mee zit en je luistert niet eens, dan zal het ook nooit opgelost worden.’ Toen ging ze opeens poeslief doen en appen met ‘ik hou van je 😘’ nou ik zat gewoon in de woonkamer dus ze had het ook kunnen zeggen. Ik negeerde haar en sindsdien heeft ze gewoon geen sorry gezegd? Dit is toch kinderachtig en frustrerend??

Oh jeetje wat ontzettend irritant. Ik denk eerlijk gezegd dat je het gewoon een keer tijdens het eten oid moet zeggen of als je ouders beide op de bank zitten ofzo. Dat je van plan bent een kamer te zoeken in Tilburg en op jezelf te wonen. Misschien reageren ze juist goed en anders heb je juist meer reden om echt te gaan

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:

ClaryFray schreef:

Nolite schreef:

ClaryFray schreef:
Ik zou het eerlijk gezegd ook niet weten, want bij mij thuis was het altijd vanzelfsprekend dat je op kamers gaat als je gaat studeren. Het is sowieso normaal om na je 20e het huis uit te gaan en je hebt het recht om deze beslissing zelf te maken.

Ik weet echt niet zo goed hoe ik je hiermee moet helpen maar als ik iets voor je kan doen moet je het zeggen (: Ik heb ook wel connecties in Tilly dus ik zou je kunnen helpen met zoeken

Nou ja, het zoeken is niet per se het probleem. Meer dat ik gewoon echt niet weet hoe ik ze hiervan ga overtuigen. Ze luisteren soms ook gewoon helemaal niet naar me of zo.

Eergisteren had ik dus weer ruzie omdat mijn moeder me weer met dingen bemoeide waar ze niets van af wist. Ik zou te weinig melk drinken, terwijl ik die ochtend nog havermout met melk op had. Dus toen dacht ik weer van jezus... je behandeld me echt als een klein kind. Je zit me gewoon op dit soort onzin te controleren??? Heb je niets beters te doen?

Nou, gisteren hadden we dus weer ruzie, omdat ze zich overal mee bemoeit. Toen probeerde ik op een volwassen manier hierover te praten, ging ze gewoon liedjes door me heen zingen zodat ze me niet hoorde? Dus ik werd verdrietig en zei: ‘Ik ben bloedserieus hoor. Ik probeer over iets te praten waar ik mee zit en je luistert niet eens, dan zal het ook nooit opgelost worden.’ Toen ging ze opeens poeslief doen en appen met ‘ik hou van je 😘’ nou ik zat gewoon in de woonkamer dus ze had het ook kunnen zeggen. Ik negeerde haar en sindsdien heeft ze gewoon geen sorry gezegd? Dit is toch kinderachtig en frustrerend??

Oh jeetje wat ontzettend irritant. Ik denk eerlijk gezegd dat je het gewoon een keer tijdens het eten oid moet zeggen of als je ouders beide op de bank zitten ofzo. Dat je van plan bent een kamer te zoeken in Tilburg en op jezelf te wonen. Misschien reageren ze juist goed en anders heb je juist meer reden om echt te gaan

Ja, ik denk dat papa het wel zou begrijpen op zich. Die is ook echt helemaal enthousiast als ik zeg dat ik naar Rotterdam wil en zo en die wil me daar dan ook echt bij helpen en hij luistert ook wel als ik zeg ‘waarom bemoeien jullie je altijd overal mee?’ dan stopt hij wel. Dus misschien dat ik er eerst gewoon maar met hem over moet praten en dan later samen met mama of zo.

Het is ook echt gewoon... Eerst ging alles prima, maar mijn zus is nu ongeveer een jaar uit huis en sindsdien krijg ik echt een dubbele dosis aan bemoeienis over me heen en ik kan er gewoon niet aan wennen.

Tam
Wereldberoemd

Tam schreef:

Nolite schreef:

ClaryFray schreef:

Nolite schreef:
Nou ja, het zoeken is niet per se het probleem. Meer dat ik gewoon echt niet weet hoe ik ze hiervan ga overtuigen. Ze luisteren soms ook gewoon helemaal niet naar me of zo.

Eergisteren had ik dus weer ruzie omdat mijn moeder me weer met dingen bemoeide waar ze niets van af wist. Ik zou te weinig melk drinken, terwijl ik die ochtend nog havermout met melk op had. Dus toen dacht ik weer van jezus... je behandeld me echt als een klein kind. Je zit me gewoon op dit soort onzin te controleren??? Heb je niets beters te doen?

Nou, gisteren hadden we dus weer ruzie, omdat ze zich overal mee bemoeit. Toen probeerde ik op een volwassen manier hierover te praten, ging ze gewoon liedjes door me heen zingen zodat ze me niet hoorde? Dus ik werd verdrietig en zei: ‘Ik ben bloedserieus hoor. Ik probeer over iets te praten waar ik mee zit en je luistert niet eens, dan zal het ook nooit opgelost worden.’ Toen ging ze opeens poeslief doen en appen met ‘ik hou van je 😘’ nou ik zat gewoon in de woonkamer dus ze had het ook kunnen zeggen. Ik negeerde haar en sindsdien heeft ze gewoon geen sorry gezegd? Dit is toch kinderachtig en frustrerend??

Oh jeetje wat ontzettend irritant. Ik denk eerlijk gezegd dat je het gewoon een keer tijdens het eten oid moet zeggen of als je ouders beide op de bank zitten ofzo. Dat je van plan bent een kamer te zoeken in Tilburg en op jezelf te wonen. Misschien reageren ze juist goed en anders heb je juist meer reden om echt te gaan

Ja, ik denk dat papa het wel zou begrijpen op zich. Die is ook echt helemaal enthousiast als ik zeg dat ik naar Rotterdam wil en zo en die wil me daar dan ook echt bij helpen en hij luistert ook wel als ik zeg ‘waarom bemoeien jullie je altijd overal mee?’ dan stopt hij wel. Dus misschien dat ik er eerst gewoon maar met hem over moet praten en dan later samen met mama of zo.

Het is ook echt gewoon... Eerst ging alles prima, maar mijn zus is nu ongeveer een jaar uit huis en sindsdien krijg ik echt een dubbele dosis aan bemoeienis over me heen en ik kan er gewoon niet aan wennen.

Ah dat is een goeie idd, eerst even met hem en dan kun je het samen of waar hij bij zit ook tegen je moeder zeggen ofzo

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:

ClaryFray schreef:

Nolite schreef:

ClaryFray schreef:
Oh jeetje wat ontzettend irritant. Ik denk eerlijk gezegd dat je het gewoon een keer tijdens het eten oid moet zeggen of als je ouders beide op de bank zitten ofzo. Dat je van plan bent een kamer te zoeken in Tilburg en op jezelf te wonen. Misschien reageren ze juist goed en anders heb je juist meer reden om echt te gaan

Ja, ik denk dat papa het wel zou begrijpen op zich. Die is ook echt helemaal enthousiast als ik zeg dat ik naar Rotterdam wil en zo en die wil me daar dan ook echt bij helpen en hij luistert ook wel als ik zeg ‘waarom bemoeien jullie je altijd overal mee?’ dan stopt hij wel. Dus misschien dat ik er eerst gewoon maar met hem over moet praten en dan later samen met mama of zo.

Het is ook echt gewoon... Eerst ging alles prima, maar mijn zus is nu ongeveer een jaar uit huis en sindsdien krijg ik echt een dubbele dosis aan bemoeienis over me heen en ik kan er gewoon niet aan wennen.

Ah dat is een goeie idd, eerst even met hem en dan kun je het samen of waar hij bij zit ook tegen je moeder zeggen ofzo

Thanks mop 💓

Anoniem
Wereldberoemd

Nachtbloem schreef:

Nolite schreef:

ClaryFray schreef:

Nolite schreef:
Nou ja, het zoeken is niet per se het probleem. Meer dat ik gewoon echt niet weet hoe ik ze hiervan ga overtuigen. Ze luisteren soms ook gewoon helemaal niet naar me of zo.

Eergisteren had ik dus weer ruzie omdat mijn moeder me weer met dingen bemoeide waar ze niets van af wist. Ik zou te weinig melk drinken, terwijl ik die ochtend nog havermout met melk op had. Dus toen dacht ik weer van jezus... je behandeld me echt als een klein kind. Je zit me gewoon op dit soort onzin te controleren??? Heb je niets beters te doen?

Nou, gisteren hadden we dus weer ruzie, omdat ze zich overal mee bemoeit. Toen probeerde ik op een volwassen manier hierover te praten, ging ze gewoon liedjes door me heen zingen zodat ze me niet hoorde? Dus ik werd verdrietig en zei: ‘Ik ben bloedserieus hoor. Ik probeer over iets te praten waar ik mee zit en je luistert niet eens, dan zal het ook nooit opgelost worden.’ Toen ging ze opeens poeslief doen en appen met ‘ik hou van je 😘’ nou ik zat gewoon in de woonkamer dus ze had het ook kunnen zeggen. Ik negeerde haar en sindsdien heeft ze gewoon geen sorry gezegd? Dit is toch kinderachtig en frustrerend??

Oh jeetje wat ontzettend irritant. Ik denk eerlijk gezegd dat je het gewoon een keer tijdens het eten oid moet zeggen of als je ouders beide op de bank zitten ofzo. Dat je van plan bent een kamer te zoeken in Tilburg en op jezelf te wonen. Misschien reageren ze juist goed en anders heb je juist meer reden om echt te gaan

Ja, ik denk dat papa het wel zou begrijpen op zich. Die is ook echt helemaal enthousiast als ik zeg dat ik naar Rotterdam wil en zo en die wil me daar dan ook echt bij helpen en hij luistert ook wel als ik zeg ‘waarom bemoeien jullie je altijd overal mee?’ dan stopt hij wel. Dus misschien dat ik er eerst gewoon maar met hem over moet praten en dan later samen met mama of zo.

Het is ook echt gewoon... Eerst ging alles prima, maar mijn zus is nu ongeveer een jaar uit huis en sindsdien krijg ik echt een dubbele dosis aan bemoeienis over me heen en ik kan er gewoon niet aan wennen.

Misschien eerst met je vader bespreken en kijken hoe je het dan kunt bespreken met hun samen. En misschien ook benoemen dat je merkt dat het vooral is gekomen nadat je zus uit huis is en dat je snapt dat dat voor hun wennen is maar dat op deze manier jij zo ook sneller het huis uit gaat dan dat zij eigenlijk willen.

SpencerReid
Wereldberoemd

SpencerReid schreef:
Ik heb even dit topic snel doorgelezen en dat lijkt me echt heel vervelend. Misschien is het ook slim om het eerst met je vader te overleggen inderdaad. Het lijkt me echt een lastige situatie, zeker omdat hun je studie betalen.
Wat misschien ook helpt is om een lijstje te maken met voordelen die jij ziet in het uit huis gaan; zelfstandiger worden, meer privacy etc. en die dan aan je moeder voor te leggen nadat je het haar verteld hebt zodat ze er misschien ook op een rustige manier op een later tijdstip dat ng even goed kan doorbemen en misschien helpt dat.
ik denk dat ze het waarschijnlijk ook moeilijk vind om je los te laten. Zeker als je zus nog niet zo lang uit huis is.

Anoniem
Wereldberoemd

Maede schreef:
He ik snap echt precies wat je bedoelt met hoe je moeder je behandelt. Ik heb dat ook wel met m'n ouders, maar het probleem bij mij is dat ze het doet, omdat mn zus een tijdje terug ernstig ziek was geworden (ziekenhuis en alles), dus nu controleert ze me ook echt super erg.

Ik zou gewoon tegen je ouders zeggen dat je wat meer zelfstandigheid wilt en privacy en dat 21 best een mooie leeftijd is om uit huis te gaan. Zo leer je tenminste ook dingen zoals budgeting etc. Ik zou proberen zo rustig mogelijk te blijven, want geloof me heb veel ruzie gemaakt en daar is nooit wat uit gekomen.

Het mooie bij mij is dat ik 1u20 moet reizen voor mn studie dus vinden ze het makkelijker om me te laten gaan.

Anoniem
Wereldberoemd

Daijen schreef:
Ik weet niet hoelang dit al gaande is met je moeder. Maar zelf heb ik dit ook gehad en ben ik dus daardoor op m,n 17e al uit huis gegaan. Het is natuurlijk wel vervelend en en het lenen van geld is nooit leuk. Maar je krijgt hiervoor 30 jaar om het terug te betalen. Als jij gewoon leent want je echt nodig hebt is het geen probleem. Uit mijn eigen ervaring lijkt mij het beste om het aan te kaarten bij je ouders en het erover te hebben. Zelf gaat de band tussen mij en mijn moeders stukke beter sinds ik uit huis ben. Dit komt gewoon omdat je niet meer op elkaars lip zit. Hopelijk zal dit bij dan ook het geval zijn. Sommige verleende dingen doen ouders nou eenmaal uit liefde.

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:
Thanks voor jullie tips. Het stelt me in ieder geval een beetje gerust. Ik denk dat ik er van het weekend ook nog even met mijn zus over praat.