Ik kan gewoon echt niet tegen mijn moeder - Forum

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:
en hoe ze zich tegen me gedraagt. Mijn ouders zijn terug van twaalf dagen vakantie. Gedurende de vakantie heeft ze me dagelijks geappt met al haar bemoeienissen, terwijl ze weet dat ik me daar heel erg aan kan storen, omdat ze me daarmee het gevoel geeft dat ze me niet vertrouwt. Afijn. Gebeurt toch.

Nu zijn ze terug sinds een paar uur en alles waar ze mee bezig is, is wassen draaien en zeuren over dingen die ik niet goed heb gedaan ('er staat nog melk in de koelkast van 29/6, let daar op' ik drink geeneens melk???). Verder negeert ze me volkomen. Ze vraagt niet eens aan me hoe het met me gaat. Sorry, maar ik kan hier zo slecht tegen. Ik vertrouw haar letterlijk alles toe en zij geeft me alleen maar het gevoel alsof ik niets waard ben, want 1. door me als ze weg zijn constant te appen, lijkt het alsof ze me wil controleren en me niet vertrouwd; 2. door vervolgens te zeuren over wat ik allemaal fout heb gedaan en verder geen aandacht aan me te besteden, geeft ze me het gevoel dat ik een failure ben

Ik zou hier zo graag over willen praten met haar, maar ik heb het al zo vaak geprobeerd en er verandert nooit iets. Ik voel me sinds ze thuis is helemaal onrustig. Ik ben blij dat ik zondag weer kan vertrekken. Ik hoor van anderen altijd dat ze het ook wel weer fijn vinden als hun ouders terug zijn, maar ik vind het op deze manier echt niet leuk om haar weer te zien hoor...

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:
Oja, naast dat er nooit iets verandert als ik met haar praar, duikt ze ook altijd in de slachtofferrol en negeert ze me gewoon dagen, waarna ze dan dus weer doet alsof er niets is voorgevallen...

Anoniem
Internationale ster

Tamimount schreef:
Goh echt een moeilijke situatie dit. En jammer dat je dit moet meemaken. Het zal vast wel moeilijk voor je zijn he ;o nja ik zou ook zeggen dat je nog eens zou moeten proberen te praten met je moeder. Maar aangezien je zegt dat het niet werkt, is dat wel lastig. Maar sommige mensen hebben herhaling nodig zodat het echt tot hun doordringt. Dus ik zou er gewoon mee doordoen. Maar dan wel proberen op een rustige manier aan te pakken. Ik ken je hele gezinssituatie niet. Maar het is belangrijk dat er langs beide kanten worden geluisterd. (ik zeg niet dat jij niet luisterd he ;p). Ik bedoel dus dat het beter is om de situatie op een rustige manier aan te pakken. Again, ik ken je gezinssituatie niet. Maar communicatie is the key voor een goede relatie. Verbeter me als ik iets verkeerd heb gezegd btw!

Anoniem
Internationale ster

Tamimount schreef:
Ik hoop dat dit probleem wel nog wordt opgelost in de toekomst als het toch niet nu is

Hou je goed meid! Xx

Account verwijderd

schreef:
Oh jeetje ik herken hier echt een familielid van me in.. het is echt zo vervelend en frustrerend dat er met zulke mensen haast niet te praten valt en ze hun foutieve gedrag gewoon niet inzien. Wat zegt je vader ervan dan?

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:

Tamimount schreef:
Goh echt een moeilijke situatie dit. En jammer dat je dit moet meemaken. Het zal vast wel moeilijk voor je zijn he ;o nja ik zou ook zeggen dat je nog eens zou moeten proberen te praten met je moeder. Maar aangezien je zegt dat het niet werkt, is dat wel lastig. Maar sommige mensen hebben herhaling nodig zodat het echt tot hun doordringt. Dus ik zou er gewoon mee doordoen. Maar dan wel proberen op een rustige manier aan te pakken. Ik ken je hele gezinssituatie niet. Maar het is belangrijk dat er langs beide kanten worden geluisterd. (ik zeg niet dat jij niet luisterd he ;p). Ik bedoel dus dat het beter is om de situatie op een rustige manier aan te pakken. Again, ik ken je gezinssituatie niet. Maar communicatie is the key voor een goede relatie. Verbeter me als ik iets verkeerd heb gezegd btw!

Ja I know. Het probleem is dat ik echt ten einde raad ben. Sinds twee jaar is mijn zus uit huis en voorheen deed ze dus altijd zo tegen mijn zus (het lijkt alsof ze haar stress op iemand moet afreageren). Nou is mijn zus niet echt op d'r mondje gevallen en die gaf altijd gewoon haar ongezouten, soms niet heel genuanceerde mening. Waardoor ik altijd dacht dat het aan mijn zus lag en de sitautie thuis zou verbeteren zodra mijn zus weg was. Maar dat is dus niet gebeurd, het enige dat veraderd is, is dat mama zich nu op mij afreageert met alles. Ik heb al meerdere keren aangegeven dat ik graag wil dat ze me wat meer vertrouwt en zo. Ze was niet blij met haar baan en ik heb haar geholpen bij het vinden van een nieuwe baan, omdat ik dacht dat dat misschien stress zou verminderen, maar dat is ook niet gebeurd.

Ik ben best wel rustig, krop veel op. Ik hoor van mensen altijd dat ze ook rustig worden van mij. Ik ben ook juist echt een luisteraar. Dus ik heb gewoon het idee dat de communicatie niet stokt bij mij en dat ik gewoon niet heel veel meer kan doen. Maar door dit gedoe overweeg ik echt steeds vaker om vroegtijdig uit huis te gaan.

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:

Mercredi schreef:
Oh jeetje ik herken hier echt een familielid van me in.. het is echt zo vervelend en frustrerend dat er met zulke mensen haast niet te praten valt en ze hun foutieve gedrag gewoon niet inzien. Wat zegt je vader ervan dan?

Mijn vader heeft het volgens mij ook een beetje opgegeven. Die lijkt bij wel op mij en slikt veel weg, maar mijn zus en ik hebben allebei echt zoiets van 'ik snap niet dat hij nog met haar samen blijft'. Hij doet echt alles voor haar en wordt alleen maar afgesnauwd zodra ze een keer stress heeft. En je kunt erover praten, maar het lijken wel een soort reflexmatige emoties die ze niet kan inderdrukken of zo.

Anoniem
Internationale ster

Tamimount schreef:

Nolite schreef:

Tamimount schreef:
Goh echt een moeilijke situatie dit. En jammer dat je dit moet meemaken. Het zal vast wel moeilijk voor je zijn he ;o nja ik zou ook zeggen dat je nog eens zou moeten proberen te praten met je moeder. Maar aangezien je zegt dat het niet werkt, is dat wel lastig. Maar sommige mensen hebben herhaling nodig zodat het echt tot hun doordringt. Dus ik zou er gewoon mee doordoen. Maar dan wel proberen op een rustige manier aan te pakken. Ik ken je hele gezinssituatie niet. Maar het is belangrijk dat er langs beide kanten worden geluisterd. (ik zeg niet dat jij niet luisterd he ;p). Ik bedoel dus dat het beter is om de situatie op een rustige manier aan te pakken. Again, ik ken je gezinssituatie niet. Maar communicatie is the key voor een goede relatie. Verbeter me als ik iets verkeerd heb gezegd btw!

Ja I know. Het probleem is dat ik echt ten einde raad ben. Sinds twee jaar is mijn zus uit huis en voorheen deed ze dus altijd zo tegen mijn zus (het lijkt alsof ze haar stress op iemand moet afreageren). Nou is mijn zus niet echt op d'r mondje gevallen en die gaf altijd gewoon haar ongezouten, soms niet heel genuanceerde mening. Waardoor ik altijd dacht dat het aan mijn zus lag en de sitautie thuis zou verbeteren zodra mijn zus weg was. Maar dat is dus niet gebeurd, het enige dat veraderd is, is dat mama zich nu op mij afreageert met alles. Ik heb al meerdere keren aangegeven dat ik graag wil dat ze me wat meer vertrouwt en zo. Ze was niet blij met haar baan en ik heb haar geholpen bij het vinden van een nieuwe baan, omdat ik dacht dat dat misschien stress zou verminderen, maar dat is ook niet gebeurd.

Ik ben best wel rustig, krop veel op. Ik hoor van mensen altijd dat ze ook rustig worden van mij. Ik ben ook juist echt een luisteraar. Dus ik heb gewoon het idee dat de communicatie niet stokt bij mij en dat ik gewoon niet heel veel meer kan doen. Maar door dit gedoe overweeg ik echt steeds vaker om vroegtijdig uit huis te gaan.

Awhh I see. Damn echt jammer dit. Is er misschien iemand die jou kan helpen om te praten met haar? Een soort familiegesprek. Zodat ze niet de kans heeft om jou te negeren en alles op jou af te reageren.

Account verwijderd

schreef:

Nolite schreef:

Mercredi schreef:
Oh jeetje ik herken hier echt een familielid van me in.. het is echt zo vervelend en frustrerend dat er met zulke mensen haast niet te praten valt en ze hun foutieve gedrag gewoon niet inzien. Wat zegt je vader ervan dan?

Mijn vader heeft het volgens mij ook een beetje opgegeven. Die lijkt bij wel op mij en slikt veel weg, maar mijn zus en ik hebben allebei echt zoiets van 'ik snap niet dat hij nog met haar samen blijft'. Hij doet echt alles voor haar en wordt alleen maar afgesnauwd zodra ze een keer stress heeft. En je kunt erover praten, maar het lijken wel een soort reflexmatige emoties die ze niet kan inderdrukken of zo.

Dit is in de situatie van mijn familie ook zoooooo herkenbaar en weetje wat het nadeel vaak is? De persoon die het foutieve gedrag niet inziet, jaagt vaak iedereen in directe omgeving weg en blijft alleen achter.. Is er misschien een mogelijkheid om met haar te praten als gezin of misschien advies te vragen bij de huisarts of een psycholoog?

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:

Tamimount schreef:

Nolite schreef:

Tamimount schreef:
Goh echt een moeilijke situatie dit. En jammer dat je dit moet meemaken. Het zal vast wel moeilijk voor je zijn he ;o nja ik zou ook zeggen dat je nog eens zou moeten proberen te praten met je moeder. Maar aangezien je zegt dat het niet werkt, is dat wel lastig. Maar sommige mensen hebben herhaling nodig zodat het echt tot hun doordringt. Dus ik zou er gewoon mee doordoen. Maar dan wel proberen op een rustige manier aan te pakken. Ik ken je hele gezinssituatie niet. Maar het is belangrijk dat er langs beide kanten worden geluisterd. (ik zeg niet dat jij niet luisterd he ;p). Ik bedoel dus dat het beter is om de situatie op een rustige manier aan te pakken. Again, ik ken je gezinssituatie niet. Maar communicatie is the key voor een goede relatie. Verbeter me als ik iets verkeerd heb gezegd btw!

Ja I know. Het probleem is dat ik echt ten einde raad ben. Sinds twee jaar is mijn zus uit huis en voorheen deed ze dus altijd zo tegen mijn zus (het lijkt alsof ze haar stress op iemand moet afreageren). Nou is mijn zus niet echt op d'r mondje gevallen en die gaf altijd gewoon haar ongezouten, soms niet heel genuanceerde mening. Waardoor ik altijd dacht dat het aan mijn zus lag en de sitautie thuis zou verbeteren zodra mijn zus weg was. Maar dat is dus niet gebeurd, het enige dat veraderd is, is dat mama zich nu op mij afreageert met alles. Ik heb al meerdere keren aangegeven dat ik graag wil dat ze me wat meer vertrouwt en zo. Ze was niet blij met haar baan en ik heb haar geholpen bij het vinden van een nieuwe baan, omdat ik dacht dat dat misschien stress zou verminderen, maar dat is ook niet gebeurd.

Ik ben best wel rustig, krop veel op. Ik hoor van mensen altijd dat ze ook rustig worden van mij. Ik ben ook juist echt een luisteraar. Dus ik heb gewoon het idee dat de communicatie niet stokt bij mij en dat ik gewoon niet heel veel meer kan doen. Maar door dit gedoe overweeg ik echt steeds vaker om vroegtijdig uit huis te gaan.

Awhh I see. Damn echt jammer dit. Is er misschien iemand die jou kan helpen om te praten met haar? Een soort familiegesprek. Zodat ze niet de kans heeft om jou te negeren en alles op jou af te reageren.

Hebben we aleens gedaan met papa, maar dan 'begrijpt' ze het en valt ze na een paar weken weer weg in haar oude patronen.

Voor de vakantie heb ik haar een aantal dingen toevertrouwd die voor mij echt heel zwaar waren en lastig om te vertellen en het doet me daarom echt pijn dat ze nu zo doet en niet even vraagt hoe het met me gaat. Dit houdt me juist tegen om in het vervolg nog shit met haar te delen.

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:

Mercredi schreef:

Nolite schreef:

Mercredi schreef:
Oh jeetje ik herken hier echt een familielid van me in.. het is echt zo vervelend en frustrerend dat er met zulke mensen haast niet te praten valt en ze hun foutieve gedrag gewoon niet inzien. Wat zegt je vader ervan dan?

Mijn vader heeft het volgens mij ook een beetje opgegeven. Die lijkt bij wel op mij en slikt veel weg, maar mijn zus en ik hebben allebei echt zoiets van 'ik snap niet dat hij nog met haar samen blijft'. Hij doet echt alles voor haar en wordt alleen maar afgesnauwd zodra ze een keer stress heeft. En je kunt erover praten, maar het lijken wel een soort reflexmatige emoties die ze niet kan inderdrukken of zo.

Dit is in de situatie van mijn familie ook zoooooo herkenbaar en weetje wat het nadeel vaak is? De persoon die het foutieve gedrag niet inziet, jaagt vaak iedereen in directe omgeving weg en blijft alleen achter.. Is er misschien een mogelijkheid om met haar te praten als gezin of misschien advies te vragen bij de huisarts of een psycholoog?

Ja.... Ik durf zelf niet echt voor te stellen om naar een psycholoog te gaan, omdat ik dat echt een stap vind die ze zelf moet zetten eigenlijk...

Account verwijderd

schreef:

Nolite schreef:

Mercredi schreef:

Nolite schreef:
Mijn vader heeft het volgens mij ook een beetje opgegeven. Die lijkt bij wel op mij en slikt veel weg, maar mijn zus en ik hebben allebei echt zoiets van 'ik snap niet dat hij nog met haar samen blijft'. Hij doet echt alles voor haar en wordt alleen maar afgesnauwd zodra ze een keer stress heeft. En je kunt erover praten, maar het lijken wel een soort reflexmatige emoties die ze niet kan inderdrukken of zo.

Dit is in de situatie van mijn familie ook zoooooo herkenbaar en weetje wat het nadeel vaak is? De persoon die het foutieve gedrag niet inziet, jaagt vaak iedereen in directe omgeving weg en blijft alleen achter.. Is er misschien een mogelijkheid om met haar te praten als gezin of misschien advies te vragen bij de huisarts of een psycholoog?

Ja.... Ik durf zelf niet echt voor te stellen om naar een psycholoog te gaan, omdat ik dat echt een stap vind die ze zelf moet zetten eigenlijk...

Maar maybe kan een psycholoog jou helpen om haar gedrag beter te begrijpen en om te leren hoe je het beste met haar om kan gaan aangezien ze schijnbaar niet veranderd?

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:

Mercredi schreef:

Nolite schreef:

Mercredi schreef:
Dit is in de situatie van mijn familie ook zoooooo herkenbaar en weetje wat het nadeel vaak is? De persoon die het foutieve gedrag niet inziet, jaagt vaak iedereen in directe omgeving weg en blijft alleen achter.. Is er misschien een mogelijkheid om met haar te praten als gezin of misschien advies te vragen bij de huisarts of een psycholoog?

Ja.... Ik durf zelf niet echt voor te stellen om naar een psycholoog te gaan, omdat ik dat echt een stap vind die ze zelf moet zetten eigenlijk...

Maar maybe kan een psycholoog jou helpen om haar gedrag beter te begrijpen en om te leren hoe je het beste met haar om kan gaan aangezien ze schijnbaar niet veranderd?

Ja wellicht. Maar dat zou ik dan toch voor me zien als een soort relatietherapie die je samen moet doorstaan als gezin. Ik moet niet alleen haar gedrag begrijpen, maar zij moet ook begrijpen wat het met mij doet. Ik kan best iets inslikken, maar gevoel kun je niet uitschakelen.

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:
Klinkt echt hard om te zeggen, maar om eerlijk te zijn als ik ooit weer een vriend krijgt, zou ik haar ook echt niet graag aan hem voorstellen. Mijn ex vond haar ook echt heel vervelend soms.

Account verwijderd

schreef:

Nolite schreef:
Klinkt echt hard om te zeggen, maar om eerlijk te zijn als ik ooit weer een vriend krijgt, zou ik haar ook echt niet graag aan hem voorstellen. Mijn ex vond haar ook echt heel vervelend soms.

Begrijpelijk hoor, maar ach, schoonfamilie kun je nou eenmaal niet kiezen dus je toekomstige vriend zal vast wel met haar kunnen dealen! Ik weet ook prima te overleven met m'n verschrikkelijke schoonmoeder haha

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:

Mercredi schreef:

Nolite schreef:
Klinkt echt hard om te zeggen, maar om eerlijk te zijn als ik ooit weer een vriend krijgt, zou ik haar ook echt niet graag aan hem voorstellen. Mijn ex vond haar ook echt heel vervelend soms.

Begrijpelijk hoor, maar ach, schoonfamilie kun je nou eenmaal niet kiezen dus je toekomstige vriend zal vast wel met haar kunnen dealen! Ik weet ook prima te overleven met m'n verschrikkelijke schoonmoeder haha

Haha, ja dat klopt wel. Die neem je er voor lief bij, maar ja... Ben gewoon niet trots op mijn mama of zo. Vind dat echt jammer, hoor echt vaak verhalen van vrienden die zo'n goede band hebben met hun moeder en bij mij loopt alles zo stroef ugh.