Ik ben de laatste tijd best ongelukkig - Forum

Anoniem
Wereldberoemd

Girafke schreef:
(Ik heb heel lang getwijfeld of ik dit überhaupt hier wilde dumpen)

Afgelopen april is mijn vader gediagnosticeerd met de meest vreselijke ziekte die je maar kunt hebben. Hij kan niet meer beter worden, het is een kwestie van maanden. Daarvoor was het thuis ook onrustig door een eventuele scheiding van mijn ouders. Eigenlijk is het sinds november al onrustig in huis. En natuurlijk probeert iedereen er het beste van te maken, te genieten van de tijd die we nog met z'n vieren hebben maar soms is het gewoon moeilijk.

Ik mis de steun van mijn vrienden van school. In deze paar maanden hebben ze misschien 2 keer gevraagd hoe het met papa ging. Er wordt al helemaal zelden gevraagd hoe het met mij gaat. En om eerlijk te zijn: Het gaat helemaal niet zo goed met mij. De onzekerheid over ons gezin, de stress die school mij heeft gegeven in het afgelopen jaar, mijn vrienden die niet altijd voor me klaar staan en de worsteling die ik over het algemeen met mezelf heb.

En nu is het dus vakantie, zit ik de hele dag thuis, me alleen maar te stressen over van alles. Ik krijg plotselinge jankbuien, ik heb constant gedachtes die ik niet wil hebben en ik mis gewoon de steun die ik echt heel hard nodig heb.

Ik weet ook oprecht niet wat jullie voor mij kunnen betekenen, maar ik wilde gewoon eventjes ergens mijn verhaal kwijt.

Anoniem
Internationale ster

Ermena schreef:
Ik heb dit ook gehad (mijn moeder kreeg kanker, mijn pa ging vreemd, mijn moeder stierf en mijn pa ging er eigenlijk direct vandoor met een ander).

Ik heb steun gevonden bij mijn broer, mijn vriend en een oom (broertje van mijn moeder). Mijn hele gezin is uiteengevallen maar we doen er met zijn allen ons best voor om het gezin samen te houden. Ik weet niet of je broers/zussen hebt maar betrek die erbij mits ze daar oud genoeg voor zijn, vind steun in hun. Zij maken hetzelfde mee, jij kan je mening en hart luchten bij hen omdat zij precies weten wat je meemaakt, terwijl je vrienden niet alles weten.
Wat je vrienden betreft zou ik zeggen, waarschijnlijk verdien je beter. Ik weet niet hoe oud je bent maar je vrienden weten zo te horen (deels?) waar je doorheen gaat en hebben heus wel door dat je hun steun nodig hebben, maar ze zijn óf te bezig met hun eigen leven, óf het boeit ze niet. Misschien zijn er oude vrienden of minder goede vrienden die je weer op kan zoeken en weer contact mee kan vinden, die wel voor je klaar staan.

Daarnaast - houd jezelf bezig. Ik ken je niet dus weet je hobby's natuurlijk niet, maar ga sporten, wandelen, tekenen, je vermaken hier op vp... Alles om jezelf af te leiden. Huisdieren zijn ook een goede steun.

Probeer de laatste tijd met je vader zo mooi mogelijk te maken, maak foto's, ga erop uit, schrijf dingen op, maar vergeet je moeder ook niet: zij heeft je ook nodig want voor haar is het ook moeilijk.

Heel veel sterkte ♡

Nolite
Wereldberoemd

Nolite schreef:
Oh jeetje, ik vind dit heel akelig om te horen. Natuurlijk heb je het liefst de steun van je vrienden op dit moment. Misschien kun je een avondje plannen met zijn allen bij jou thuis, waarbij je kunt aangeven hoe je je voelt. Ze doen vast niet bewust zo tegen je, vaak staan mensen pas ergens bij stil als je je gevoelens echt naar hun uitspreekt.

Emselie
Internationale ster

Emselie schreef:
ik kan je wel aanraden om eens naar de psycholoog te gaan, heb ik ook moeten doen toen mijn mama ziek werd, ik zat eigenlijk met hetzelfde probleem als jou en jammer genoeg sleept dat nog altijd aan in mijn leven. komt wel raar over om met een psycholoog te praten maar het helpt wel, je moet wel eentje vinden waar je je goed bij kan voelen en uiteindelijk ben je zo opgelucht dat je een verhaal hebt kunnen doen, anders stapelt alles op en ga je op een gegeven moment uitbarsten. je denkt er maar eens over na

Anoniem
Internationale ster

Taishla schreef:
Oh meis, wat vervelend om te lezen.. Ik weet helaas niet goed wat ik voor je kan betekenen, maar wil je toch een virtuele dikke knuffel geven!

Anoniem
Wereldberoemd

Paris schreef:
Wat naar dat je dit mee moet maken, ik snap goed dat dit heel zwaar is en nog zwaarder gaat zijn voor je. Probeer leuke dingen te doen met je vader en om nog wat mooie herinneringen met hem te maken, doe wat, onderneem iets. Heel veel sterkte in ieder geval en als er iets, is of als je je rot voelt kun je altijd bij me terecht, ik wil je ook wel mijn 06 geven als je dat prettig vind, ik wil er graag voor je zijn. Je bent niet alleen en zo moet je je ook niet voelen, maar ik snap dat dat makkelijk is om te zeggen.

Anoniem
Wereldberoemd

Belle schreef:
Het kan heel goed zo zijn dat je vrienden niet echt weten hoe ermee om te gaan. Misschien dat het eens verhelderend kan zijn om erover te praten, want ik denk niet dat ze je bewust zo kwetsen.

Verder ben ik het eens met wat hierboven genoemd is: je kunt overwegen om eens langs een psycholoog te gaan. Het is niet niks waar je nu mee kampt en zo iemand kan je wellicht helpen om ermee te dealen. Misschien is het ook een idee om het op school aan te kaarten bij een vertrouwenspersoon, zodat ze ook daar rekening met je kunnen houden.

Voor de rest heb ik geen adviezen voor je of woorden die het allemaal beter maken. Sinds ik weet wat er zich in jouw leven afspeelt vraag ik me regelmatig af hoe je er allemaal mee dealt en ik vind het dan ook enorm naar om te horen dat het zo slecht met je gaat op dit moment. Je mag me ook altijd een appje sturen of iets dergelijks, als je behoefte hebt om te praten of als je even je ei kwijt wilt. Dat is echt geen probleem en ik sta dan ook graag voor je klaar.

Anoniem
Wereldberoemd

Girafke schreef:

Ermena schreef:
Ik heb dit ook gehad (mijn moeder kreeg kanker, mijn pa ging vreemd, mijn moeder stierf en mijn pa ging er eigenlijk direct vandoor met een ander).

Ik heb steun gevonden bij mijn broer, mijn vriend en een oom (broertje van mijn moeder). Mijn hele gezin is uiteengevallen maar we doen er met zijn allen ons best voor om het gezin samen te houden. Ik weet niet of je broers/zussen hebt maar betrek die erbij mits ze daar oud genoeg voor zijn, vind steun in hun. Zij maken hetzelfde mee, jij kan je mening en hart luchten bij hen omdat zij precies weten wat je meemaakt, terwijl je vrienden niet alles weten.
Wat je vrienden betreft zou ik zeggen, waarschijnlijk verdien je beter. Ik weet niet hoe oud je bent maar je vrienden weten zo te horen (deels?) waar je doorheen gaat en hebben heus wel door dat je hun steun nodig hebben, maar ze zijn óf te bezig met hun eigen leven, óf het boeit ze niet. Misschien zijn er oude vrienden of minder goede vrienden die je weer op kan zoeken en weer contact mee kan vinden, die wel voor je klaar staan.

Daarnaast - houd jezelf bezig. Ik ken je niet dus weet je hobby's natuurlijk niet, maar ga sporten, wandelen, tekenen, je vermaken hier op vp... Alles om jezelf af te leiden. Huisdieren zijn ook een goede steun.

Probeer de laatste tijd met je vader zo mooi mogelijk te maken, maak foto's, ga erop uit, schrijf dingen op, maar vergeet je moeder ook niet: zij heeft je ook nodig want voor haar is het ook moeilijk.

Heel veel sterkte ♡

Pfoe, jij hebt ook iets heftigs meegemaakt zeg... Wat betreft mijn vrienden: Ik hou zielsveel van ze. Ik heb al deze vakantie al vaker voorgesteld om af te spreken oid, maar niemand heeft tijd. Daarbij wonen ze allemaal minstens een uur reizen bij mij vandaan wat het ook allemaal wat moeilijker maakt. Ik had gewoon gehoopt dat ze zo nu en dan even een appje zouden sturen. Ik kan niet echt boos worden om zoiets en een vriendschap verbreken, maar teleurgesteld ben ik wel een beetje.

En wat betreft het mooi maken: Dat proberen we ook zeker wel te doen. In april/mei gingen we er praktisch elk weekend op uit, maar inmiddels veel minder. Het zijn nu meestal mijn ouders met z'n tweeën en ik heb ook gezegd dat ik graag wat meer met z'n vieren wil doen. Ik ben nu eigenlijk gewoon de hele thuis met papa.