Kittel schreef:
Ik heb nu 1.5 jaar een relatie. De meest lieve jongen die ik maar kon bedenken. Wat er ook gebeurd, ik weet 100% dat hij me nooit zou bedriegen of dumpen of wat dan ook. (buiten als ik hem waarschijnlijk bedrieg dan).
Maar begin deze maand zijn we samen op vakantie gegaan, het was leuk. Gewoon leuk, niet echt geweldig leuk, hoe ik mijn eerste vakantie met mijn vorige vriend had meegemaakt. Ik kreeg heel weinig affectie, maar oke, ik dacht 'het is hier warm, knuffelen is dan wel iets voor thuis'.
Eenmaal thuis hebben we elkaar de eerste dagen niet gezien omdat hij moest werken. In het weekend zag ik hem dan wel even, maar ik kreeg weer al zo weinig affectie. Ook precies of hij geen interesse heeft in mij of wat ik doe, want daar vraagt hij ook al niet meer na. Niks eigenlijk.
Zondag waren we op een mini-festival bij zijn vrienden. Zijn vrienden praatte constant met mij, en hij stond bij andere vrienden steeds ver van mij. Ik heb hem die avond amper gezien, terwijl ik niemand goed kende buiten hem.
Hij maakte wel opmerkingen als 'je gaat het snel teruggeven', als een vriend zei dat hij ook zo een vriendin als mij wou. Daar begon het mee, en dat heeft me wel heel erg gekwetst.
Ik heb ook met hem erover gepraat, wat ik allemaal vind enzo. Hij zei dat ik me niet zo moest aanstellen en dat hij helemaal niet veranderd is. Dat hij me nog steeds niet kwijt wilt en van me houdt. Maar ik zie het gewoon niet snapje? Ik merk er niks van, hij laat het gewoon niet merken dat hij me nog graag ziet. We doen ook amper nog iets samen, alle voorstellen komen van mij en de meeste worden dan afgewimpeld omdat hij moet werken of iets anders te doen heeft.
Sinds zondag lig ik dan ook elke avond huilend in bed, afvragend wat ik moet doen. Ik wil hem niet dumpen omdat dat me zoveel pijn zou doen, ik hou zoveel van hem en zie hem zo graag. Maar aan de andere kant maakt hij me op dit moment ook heel erg ongelukkig omdat ik niks van affectie en interactie krijg.
Mijn opa ligt op sterven, ik heb hem dat net verteld en het enige wat hij zegt is 'je moet afwachten'.
Ik ben zo hopeloos... Welke keuze ik ook maak, ik ben er kapot van.
Bedankt als je mijn gezever hebt gelezen
Ik heb nu 1.5 jaar een relatie. De meest lieve jongen die ik maar kon bedenken. Wat er ook gebeurd, ik weet 100% dat hij me nooit zou bedriegen of dumpen of wat dan ook. (buiten als ik hem waarschijnlijk bedrieg dan).
Maar begin deze maand zijn we samen op vakantie gegaan, het was leuk. Gewoon leuk, niet echt geweldig leuk, hoe ik mijn eerste vakantie met mijn vorige vriend had meegemaakt. Ik kreeg heel weinig affectie, maar oke, ik dacht 'het is hier warm, knuffelen is dan wel iets voor thuis'.
Eenmaal thuis hebben we elkaar de eerste dagen niet gezien omdat hij moest werken. In het weekend zag ik hem dan wel even, maar ik kreeg weer al zo weinig affectie. Ook precies of hij geen interesse heeft in mij of wat ik doe, want daar vraagt hij ook al niet meer na. Niks eigenlijk.
Zondag waren we op een mini-festival bij zijn vrienden. Zijn vrienden praatte constant met mij, en hij stond bij andere vrienden steeds ver van mij. Ik heb hem die avond amper gezien, terwijl ik niemand goed kende buiten hem.
Hij maakte wel opmerkingen als 'je gaat het snel teruggeven', als een vriend zei dat hij ook zo een vriendin als mij wou. Daar begon het mee, en dat heeft me wel heel erg gekwetst.
Ik heb ook met hem erover gepraat, wat ik allemaal vind enzo. Hij zei dat ik me niet zo moest aanstellen en dat hij helemaal niet veranderd is. Dat hij me nog steeds niet kwijt wilt en van me houdt. Maar ik zie het gewoon niet snapje? Ik merk er niks van, hij laat het gewoon niet merken dat hij me nog graag ziet. We doen ook amper nog iets samen, alle voorstellen komen van mij en de meeste worden dan afgewimpeld omdat hij moet werken of iets anders te doen heeft.
Sinds zondag lig ik dan ook elke avond huilend in bed, afvragend wat ik moet doen. Ik wil hem niet dumpen omdat dat me zoveel pijn zou doen, ik hou zoveel van hem en zie hem zo graag. Maar aan de andere kant maakt hij me op dit moment ook heel erg ongelukkig omdat ik niks van affectie en interactie krijg.
Mijn opa ligt op sterven, ik heb hem dat net verteld en het enige wat hij zegt is 'je moet afwachten'.
Ik ben zo hopeloos... Welke keuze ik ook maak, ik ben er kapot van.
Bedankt als je mijn gezever hebt gelezen



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 


16