Ik trek helemaal wit - Forum

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Een jaar geleden heb ik mijn zus verloren. Mijn zus in vermoord. Ik heb het hier liever ook echt niet over, maar ik droom nu dus letterlijk altijd dat ik of een ander vermoord wordt. Dit droom ik ook als ik een dutje doe van een uurtje. Ik word dan echt wakker met tranen in mijn ogen en ik trek ook helemaal wit.

Heb dan de rest van de dag ook helemaal nergens zin meer in, omdat ik ergens gewoon ook heel bang ben? Ik ben zojuist ook wakker geschrokken en durf op dit moment gewoon niet weer te slapen.

Heeft iemand dit ook meegemaakt? Heeft iemand misschien tips voor me? Het zit me allemaal echt niet lekker en alles zou mij op dit moment echt kunnen helpen..

Fall
Wereldberoemd

Fall schreef:
Jezus wat heftig, ik zou sowieso een afspraak bij een psycholoog maken, verder weet ik niet veel

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:

Fall schreef:
Jezus wat heftig, ik zou sowieso een afspraak bij een psycholoog maken, verder weet ik niet veel

Is het gek als ik je vertel dat ik dat niet wil omdat ik niet terug wil denken aan de hele gebeurtenis? Of er überhaupt over wil praten. Hoewel ik wel weet dat het mij heel veel kan gaan helpen.

Anoniem
Wereldberoemd

Mhysa schreef:
krijg je al hulp voor het verwerken van je (heftige) verlies? zo niet, dan raad ik je dat ten strengste aan

ik snap dat je er liever niet over wilt praten en waarschijnlijk al helemaal niet tegen een vreemde, maar zo lang je je emoties/gedachten binnenhoudt, hoe langer (en waarschijnlijk ook erger) je slapeloze nachten worden

heel veel sterkte trouwens ):

Anoniem
Popster

Sami schreef:
wauw dat is echt heftig. Heb er zelf geen ervaring mee, maar zou in ieder geval een professional raadplegen zoals een psycholoog die je hier van af kan helpen. Wat jij omschrijft doet me denken aan ptss

Account verwijderd

schreef:

stillkidrauhl schreef:

Fall schreef:
Jezus wat heftig, ik zou sowieso een afspraak bij een psycholoog maken, verder weet ik niet veel

Is het gek als ik je vertel dat ik dat niet wil omdat ik niet terug wil denken aan de hele gebeurtenis? Of er überhaupt over wil praten. Hoewel ik wel weet dat het mij heel veel kan gaan helpen.

Heel logisch dat je het er niet over wilt hebben en de gebeurtenis het liefst zo ver mogelijk verstopt in je herinneringen, maar dit is niet gezond, dus ik zou oprecht hulp zoeken als ik jou was!

Areximache
Wereldberoemd

Areximache schreef:

Mercredi schreef:

stillkidrauhl schreef:

Fall schreef:
Jezus wat heftig, ik zou sowieso een afspraak bij een psycholoog maken, verder weet ik niet veel

Is het gek als ik je vertel dat ik dat niet wil omdat ik niet terug wil denken aan de hele gebeurtenis? Of er überhaupt over wil praten. Hoewel ik wel weet dat het mij heel veel kan gaan helpen.

Heel logisch dat je het er niet over wilt hebben en de gebeurtenis het liefst zo ver mogelijk verstopt in je herinneringen, maar dit is niet gezond, dus ik zou oprecht hulp zoeken als ik jou was!

Dit, uiteindelijk is erover praten en verwerken het beste wat je voor jezelf kunt doen hoe moeilijk en kut dit ook is in het begin

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Bedankt dames! Heb deze topic echt met moeite aangemaakt, toch ergens bang voor de reacties die ik zou krijgen.

Mijn moeder krijgt al een jaar lang hulp en ik heb bij haar het gevoel dat ze gekker is geworden dan ze al was?.. Dat heeft mij ergens tegengehouden om zelf hulp te gaan zoeken. Maar ik kan het altijd proberen..

Anoniem
Wereldberoemd

Daisy schreef:

stillkidrauhl schreef:
Bedankt dames! Heb deze topic echt met moeite aangemaakt, toch ergens bang voor de reacties die ik zou krijgen.

Mijn moeder krijgt al een jaar lang hulp en ik heb bij haar het gevoel dat ze gekker is geworden dan ze al was?.. Dat heeft mij ergens tegengehouden om zelf hulp te gaan zoeken. Maar ik kan het altijd proberen..

Hmm ja het is voor iedereen verschillend natuurlijk, maar als ik jou was zou ik het wel proberen want op dit moment is het natuurlijk ook niet te doen voor je. Veel sterkte voor jou en je moeder!

Anoniem
Popster

Sami schreef:

stillkidrauhl schreef:
Bedankt dames! Heb deze topic echt met moeite aangemaakt, toch ergens bang voor de reacties die ik zou krijgen.

Mijn moeder krijgt al een jaar lang hulp en ik heb bij haar het gevoel dat ze gekker is geworden dan ze al was?.. Dat heeft mij ergens tegengehouden om zelf hulp te gaan zoeken. Maar ik kan het altijd proberen..

het hoeft ook nog niet meteen professionele hulp te zijn, van die praatgroepen waar mensen samenkomen met gelijkaardige ervaringen waar je met elkaar erover praat kunnen ook al helpen bij het verwerken hiervan. Heb wel eens gehoord van praatgroepen waar "ouders van een vermoord kind" samenkomen, en waar zij als secundaire slachtoffers met elkaar kunnen praten. Maar dit is een heel heftig iets wat een enorme impact heeft gehad op jouw familie, en wat veel tijd nodig heeft om hiermee te kunnen leven. Sterkte!

Stillkidrauhl
Straatmuzikant

stillkidrauhl schreef:
Had toch een klein zetje nodig om mezelf over te laten halen!
Heel erg bedankt allemaal

Placebo
Wereldberoemd

Placebo schreef:
Ah vreselijk sad

ik zou toch proberen om hulp te zoeken en je niet te laten tegenhouden door hoe iemand anders reageert. Iedereen verwerkt dingen op zijn eigen manier en zeker in jouw geval is dit een nog zwaarder rouwproces, maar ik zou toch even kijken of er een stap is richting hulpverlening die je zou willen uitproberen. Desnoods je huisarts, die je dan eventueel kan doorverwijzen of een vertrouwenspersoon op school/werk.