Philanthropique schreef:
Ik heb dus wat problemen met mijn vriendje
Hij is een sporter en steekt hier heel veel tijd in, bijna dagelijks trainen, wekelijks wedstrijd. Door dat trainen kan ik niet bv een hele dag bij hem zijn als ik blijf slapen, dan ik moet ik de volgende al rond 12 uur weggaan zodat hij kan gaan trainen. Zo dus elke keer.
in het begin van onze relatie had hij me al gezegd dat zijn sport altijd op de eerste plaats zou komen, toen was ik er al niet blij mee, maar ik hoopte dat hij van mening zou veranderen naar mate dat hij me lange kende.
Bijna anderhalf jaar samen is het nog steeds hetzelfde. Ik kan er mee leven dat hij zo veel sport hoor, dat wist ik inderdaad al vanaf het begin, en dan ben ik ook gewoon. Maar ik vind het gewoon niet fijn dat hij zo vast blijft staan dat dat altijd op de eerste plek zal komen. Niet dat hij aker dingen met me moet doen, of dat ik wil dat we elkaar vaker zien. Maar gewoon het idee dat als het er op aankomt zijn sport belangrijker is.
Voor mij komt hij wel op de eerste plaats en het voelt gewoon niet fijn om te weten dat het andersom niet zo is en dat hij mij altijd op de 2e plaats zal zetten, onder zijn sport.
hier hebben we nu dus best erge ruzie over.. wat vinden jullie er van?
Ik ben altijd wat bang dat ik dingen vele erger zie of maak dan wat ze zijn.
het probleem ligt hem dus niet bij dat hij veel met zijn sport bezig is, maar gewoon het feit dat hij duidelijk blijft zeggen dat zijn sport voorrang heeft en altijd voor mij zal komen te staan. Ik bedoel ik ben degene waarmee hij nog zijn hele leven mee zou moeten samen leven, maar toch kom ik nog onder zijn sport. Net of ik pas weer belangrijk genoeg ga zijn vanaf dat hij zijn sport niet meer kan uitoefenen..
Ik heb dus wat problemen met mijn vriendje
Hij is een sporter en steekt hier heel veel tijd in, bijna dagelijks trainen, wekelijks wedstrijd. Door dat trainen kan ik niet bv een hele dag bij hem zijn als ik blijf slapen, dan ik moet ik de volgende al rond 12 uur weggaan zodat hij kan gaan trainen. Zo dus elke keer.
in het begin van onze relatie had hij me al gezegd dat zijn sport altijd op de eerste plaats zou komen, toen was ik er al niet blij mee, maar ik hoopte dat hij van mening zou veranderen naar mate dat hij me lange kende.
Bijna anderhalf jaar samen is het nog steeds hetzelfde. Ik kan er mee leven dat hij zo veel sport hoor, dat wist ik inderdaad al vanaf het begin, en dan ben ik ook gewoon. Maar ik vind het gewoon niet fijn dat hij zo vast blijft staan dat dat altijd op de eerste plek zal komen. Niet dat hij aker dingen met me moet doen, of dat ik wil dat we elkaar vaker zien. Maar gewoon het idee dat als het er op aankomt zijn sport belangrijker is.
Voor mij komt hij wel op de eerste plaats en het voelt gewoon niet fijn om te weten dat het andersom niet zo is en dat hij mij altijd op de 2e plaats zal zetten, onder zijn sport.
hier hebben we nu dus best erge ruzie over.. wat vinden jullie er van?
Ik ben altijd wat bang dat ik dingen vele erger zie of maak dan wat ze zijn.
het probleem ligt hem dus niet bij dat hij veel met zijn sport bezig is, maar gewoon het feit dat hij duidelijk blijft zeggen dat zijn sport voorrang heeft en altijd voor mij zal komen te staan. Ik bedoel ik ben degene waarmee hij nog zijn hele leven mee zou moeten samen leven, maar toch kom ik nog onder zijn sport. Net of ik pas weer belangrijk genoeg ga zijn vanaf dat hij zijn sport niet meer kan uitoefenen..



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 


20