Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
Lief als je de moeite neemt om het te lezen, dankjewel hiervoor.
Dit is 1 situatie van de 100 miljoen waar ik mij zo over opfuck.
Even korte uitleg van te voren, ik werk als verpleegkundige in de thuiszorg. Mijn doelgroep is dementerende ouderen, ik verleen dus thuiszorg bij dementerende ouderen die nog thuis wonen (sorry voor de kinderlijke uitleg, maar niet iedereen begrijpt dit meteen).
Die cliënt waar deze situatie over gaat noem ik mw. A.
De situatie:
Mw. A is een vrouw van 88 die dementeren is en zelfstandig alleen thuis woont. Zij is afgelopen week gevallen en heeft daarbij e een wondje op de pols gekregen. Mw. Is oud, ook zo haar huid is zeer kwetsbaar. Mw. Stoot zich wel vaker en loopt vaker wondjes op omdat haar huid snel open scheurt (door ouderdom).
Mijn collega heeft mw. Op de grond gevonden en is zonder overleg met een arts een wondbeleid gestart. Zij heeft op het openwondje een gaasje en een verbandje gedaan. Ik kwam de volgende morgen en wilde de wond observeren. Bij het lezen van de rapportages dacht ik dat het een grote vleeswond was, maar naar mijn idee was het meer een wondje die ze veel vaker heeft, en waar wij normaal gewoon een pleister overheen doen.
Bij het loshalen van het verband trok ik dus het wondje open omdat het alleen met een gaasje vastzat op de huid. Ik trek de wond dus open. Ik moet nu dus echt het wondje opnieuw en goed verbinden omdat ik nu ook gezond vlees mee trok bij het verwijderen van het verband, TERWIJL WE DIT DUS NORMAAL MET EEN PLEISTER BEHANDELEN.
Na een paar dagen heb ik weer dienst en zie ik dat het wondje verslechterd en dat er ook echt wondvocht bijgekomen is.... ik ben er dus al helemaal klaar mee, komt er ook nog een collega zeiken dat er een wondbeleid in het zorgplan moet. ALS DIT NOU MET EEN ARTS WAS BESPROKEN OF ER WAS EEN PLEISTER OP GEGAAN, DAN WAS HET NU AL KLAAR EN HADDEN WE DIT GEZEIK NIET.
oke doei frustratie. Als je iets niet snapt aan mijn verhaal, stel je vragen! ik kan misschien wat onduidelijk zijn. En misschien overdrijf ik, maar dit was voor mij de druppel die de emmer liet overlopen.
Dit is 1 situatie van de 100 miljoen waar ik mij zo over opfuck.
Even korte uitleg van te voren, ik werk als verpleegkundige in de thuiszorg. Mijn doelgroep is dementerende ouderen, ik verleen dus thuiszorg bij dementerende ouderen die nog thuis wonen (sorry voor de kinderlijke uitleg, maar niet iedereen begrijpt dit meteen).
Die cliënt waar deze situatie over gaat noem ik mw. A.
De situatie:
Mw. A is een vrouw van 88 die dementeren is en zelfstandig alleen thuis woont. Zij is afgelopen week gevallen en heeft daarbij e een wondje op de pols gekregen. Mw. Is oud, ook zo haar huid is zeer kwetsbaar. Mw. Stoot zich wel vaker en loopt vaker wondjes op omdat haar huid snel open scheurt (door ouderdom).
Mijn collega heeft mw. Op de grond gevonden en is zonder overleg met een arts een wondbeleid gestart. Zij heeft op het openwondje een gaasje en een verbandje gedaan. Ik kwam de volgende morgen en wilde de wond observeren. Bij het lezen van de rapportages dacht ik dat het een grote vleeswond was, maar naar mijn idee was het meer een wondje die ze veel vaker heeft, en waar wij normaal gewoon een pleister overheen doen.
Bij het loshalen van het verband trok ik dus het wondje open omdat het alleen met een gaasje vastzat op de huid. Ik trek de wond dus open. Ik moet nu dus echt het wondje opnieuw en goed verbinden omdat ik nu ook gezond vlees mee trok bij het verwijderen van het verband, TERWIJL WE DIT DUS NORMAAL MET EEN PLEISTER BEHANDELEN.
Na een paar dagen heb ik weer dienst en zie ik dat het wondje verslechterd en dat er ook echt wondvocht bijgekomen is.... ik ben er dus al helemaal klaar mee, komt er ook nog een collega zeiken dat er een wondbeleid in het zorgplan moet. ALS DIT NOU MET EEN ARTS WAS BESPROKEN OF ER WAS EEN PLEISTER OP GEGAAN, DAN WAS HET NU AL KLAAR EN HADDEN WE DIT GEZEIK NIET.
oke doei frustratie. Als je iets niet snapt aan mijn verhaal, stel je vragen!
ik kan misschien wat onduidelijk zijn. En misschien overdrijf ik, maar dit was voor mij de druppel die de emmer liet overlopen.
18
