Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
Hey iedereen!
Even een warning, deze post is echt veel te lang, het spijt me! Je hoeft het totaal niet te lezen als je dat niet wilt ♥.
Al heel mijn leven ben ik naar verschillende specialisten gegaan waardoor ik ook al een paar testen voor autisme heb gekregen. Mijn eerste keer was rond mijn 6 jaar dat zoals verwacht (op dat moment) negatief uitkwam. Op die leeftijd had ik eerder last met praten en horen omdat ik 60% doof was en terug moest leren praten/communiceren na mijn operatie.
Ik was altijd al alleen geweest omdat ik het enigste gekleurde meisje was in mijn hele kleuterschool en basischool, de enigste leerling dat video games speelde, naar anime keek en niet van een rijke familie kwam. Hierdoor kwam ik zelden in contact met anderen, maar ik kon nog ok praten en had wel een handjevol vriendschappen (maar niet hecht/diep, heb al jaren niets meer gehoord).
In het middelbaar waren de 1e 2 jaren hetzelfde als de basisschool, maar 3de middelbaar (14-15), boi. Ik dacht "Wow, nieuw meisje is ook een "mengelmoes" als ik en ze lijkt lief! Zij kent niemand, ik wil haar helpen en een mooie vriendschap maken! Wow zij kent ook games en anime! Ik heb eindelijk iemand waarmee ik kan praten!".
Dan begin ik te praten, en ineens snap ik niets meer.
Dit is al een lange post, dus ik zal niet alles in detail zeggen. Kortom, ik ga naar CLB, wordt doorverwezen naar life coach, wordt doorverwezen naar gedragstherapeut en wordt daarna doorverwezen naar ziekenhuis. Dit duurde 2 jaar, geen enkele verandering, mijn mentale gezondheid verergert bij de dag. Ik wordt dan op een wachtlijst voor een autismetest gezet voor een jaar en moet naar terug naar mijn gedragstherapeut gaan. Insert de zelfmoordpogingen en snijden want zij maakte alles erger en de personen die mij hadden gekwetst zorgden ervoor van tijd tot tijd met een glimlach dat ik het niet ben vergeten.
EN DAN EINDELIJK, JAAR IS VOORBIJ.
Plottwist #1: ONDERZOEK DUURT EEN HALFJAAR. Heb gelukkig ondertussen een geweldig vriendje gevonden dat me echt probeert te begrijpen en vermoedens had dat ik ASS heb.
Plottwist #2: Ik had een paar symptomen dat heel sterk waren, maar ook niet genoeg. En ipv ASS hebben ze persisterend depressieve stoornis gevonden. y a y, ik mag nog voor een halfjaar verder elke maand €60 geven aan een gedragstherapeut dat zegt dat het mijn probleem is en dat ik moet veranderen.
Natuurlijk lange tijd depressief, heb spijtig genoeg terug confrontaties gehad met die mensen, ben natuurlijk nog erger aan het worden, ben meer dan 15kg verloren ("goed op weg" naar eetstoornis zegt mijn huidige psychiater), krijg de schuld dat ik niet naar mijn therapeut zit te luister, wuaw lEvEN iS eEN fEeSt!
Denk ik na een jaar, ja jogens en meisjes ben dit eigenlijk echt kotsbeu, ik ga gwn medicijnen vragen. Krijg ik direct medicijnen van de huisdokter en wordt ik doorverwezen naar een psychiater.
Psychiater bij de eerste afspraak: "Dit is heel raar, ik zal je sterkere medicijnen geven, maar het is heel raar dat je de diagnose van ASS niet hebt gekregen, want je kampt met problemen dat voornamelijk mensen met ASS hebben. Laat je vriendje je berichten eerst lezen voordat jij ze leest, omdat je ook veel te naïef bent en denkt dat iedereen de waarheid vertelt. Dit is ook iets waar een autismecoach jou heel hard kan helpen."
Ik:
Dankuwel voor dit te lezen, en sorry voor de lange post ♥.
Even een warning, deze post is echt veel te lang, het spijt me! Je hoeft het totaal niet te lezen als je dat niet wilt ♥.
Al heel mijn leven ben ik naar verschillende specialisten gegaan waardoor ik ook al een paar testen voor autisme heb gekregen. Mijn eerste keer was rond mijn 6 jaar dat zoals verwacht (op dat moment) negatief uitkwam. Op die leeftijd had ik eerder last met praten en horen omdat ik 60% doof was en terug moest leren praten/communiceren na mijn operatie.
Ik was altijd al alleen geweest omdat ik het enigste gekleurde meisje was in mijn hele kleuterschool en basischool, de enigste leerling dat video games speelde, naar anime keek en niet van een rijke familie kwam. Hierdoor kwam ik zelden in contact met anderen, maar ik kon nog ok praten en had wel een handjevol vriendschappen (maar niet hecht/diep, heb al jaren niets meer gehoord).
In het middelbaar waren de 1e 2 jaren hetzelfde als de basisschool, maar 3de middelbaar (14-15), boi. Ik dacht "Wow, nieuw meisje is ook een "mengelmoes" als ik en ze lijkt lief! Zij kent niemand, ik wil haar helpen en een mooie vriendschap maken! Wow zij kent ook games en anime! Ik heb eindelijk iemand waarmee ik kan praten!".
Dan begin ik te praten, en ineens snap ik niets meer.
Dit is al een lange post, dus ik zal niet alles in detail zeggen. Kortom, ik ga naar CLB, wordt doorverwezen naar life coach, wordt doorverwezen naar gedragstherapeut en wordt daarna doorverwezen naar ziekenhuis. Dit duurde 2 jaar, geen enkele verandering, mijn mentale gezondheid verergert bij de dag. Ik wordt dan op een wachtlijst voor een autismetest gezet voor een jaar en moet naar terug naar mijn gedragstherapeut gaan. Insert de zelfmoordpogingen en snijden want zij maakte alles erger en de personen die mij hadden gekwetst zorgden ervoor van tijd tot tijd met een glimlach dat ik het niet ben vergeten.
EN DAN EINDELIJK, JAAR IS VOORBIJ.
Plottwist #1: ONDERZOEK DUURT EEN HALFJAAR. Heb gelukkig ondertussen een geweldig vriendje gevonden dat me echt probeert te begrijpen en vermoedens had dat ik ASS heb.
Plottwist #2: Ik had een paar symptomen dat heel sterk waren, maar ook niet genoeg. En ipv ASS hebben ze persisterend depressieve stoornis gevonden. y a y, ik mag nog voor een halfjaar verder elke maand €60 geven aan een gedragstherapeut dat zegt dat het mijn probleem is en dat ik moet veranderen.
Natuurlijk lange tijd depressief, heb spijtig genoeg terug confrontaties gehad met die mensen, ben natuurlijk nog erger aan het worden, ben meer dan 15kg verloren ("goed op weg" naar eetstoornis zegt mijn huidige psychiater), krijg de schuld dat ik niet naar mijn therapeut zit te luister, wuaw lEvEN iS eEN fEeSt!
Denk ik na een jaar, ja jogens en meisjes ben dit eigenlijk echt kotsbeu, ik ga gwn medicijnen vragen. Krijg ik direct medicijnen van de huisdokter en wordt ik doorverwezen naar een psychiater.
Psychiater bij de eerste afspraak: "Dit is heel raar, ik zal je sterkere medicijnen geven, maar het is heel raar dat je de diagnose van ASS niet hebt gekregen, want je kampt met problemen dat voornamelijk mensen met ASS hebben. Laat je vriendje je berichten eerst lezen voordat jij ze leest, omdat je ook veel te naïef bent en denkt dat iedereen de waarheid vertelt. Dit is ook iets waar een autismecoach jou heel hard kan helpen."
Ik:
Je gaat toch niet zeggen dat ik terug op een wachtlijst van een jaar moet staan nadat ik voor 5 jaar hulp heb gezocht, voor een test dat ik al verschillende keren heb gedaan, om dan te zeggen dat ik wel ASS heb, de verkeerde hulp heb gekregen en onnodige schuld(gevoelens) kreeg als resultaat van die verkeerde hulp en onbegrip.
Dusja sorry voor lange post, maar als er een meisje/vrouw op VP is dat op/na haar 19 jaar de diagnose heeft gekregen, het zou zo veel betekenen als je je ervaringen wilt delen met mij. Ook al heb ik dit redelijk komisch getypt, het doet elke dag heel veel pijn en ik begin te wanhopig te worden.Dankuwel voor dit te lezen, en sorry voor de lange post ♥.
17
