Burn out - Forum - Virtual Popstar

Smeagol
Landelijke ster

Smeagol schreef:
Ik heb sinds enkele weken geleden te horen gekregen dat ik een burn out heb met een angst/paniek stoornis. Dit jaar was voor mij de bedoeling om te gaan werken omdat ik sinds maart een tussenjaar heb maar door alle klachten kan ik niet werken en ben ik bang dat als ik ga werken ik het misschien maar 1 keer in de week aankan.

Zijn er hier misschien meiden die een burn out of angst/paniek stoornis hebben en hierdoor moeite hebben met werken of helemaal niet werken? Ik ben 22 trouwens.

Smeagol
Landelijke ster

Smeagol schreef:

Anoniem
Landelijke ster

Nagini schreef:
hh voor jou

Smeagol
Landelijke ster

Smeagol schreef:

Nagini schreef:
hh voor jou

thank you

Anoniem
Wereldberoemd

Mhysa schreef:
ik had toen ik 18 was t/m m'n 20e een burn out in combinatie met chronische depressie en een eetstoornis, dus ik weet niet precies hoe het is in combinatie met een angst/paniek stoornis, maar wel dat ik écht niks kon doen en meer dan 14 uur per dag sliep en ook echt mijn hele dagen in bed spendeerde.

je moet >>> ECHT NIET <<< gaan werken nu. doe kleine taakjes. ga boodschappen doen als dat lukt, een rondje wandelen, je kamer opruimen en/of schoonmaken, dat soort dingen. als je nu écht gaat werken (als in loondienst zijn) dan is dat teveel druk voor je en er zitten consequenties aan vast waar je je nu niet aan kunt houden (want de kans is groot dat je een aantal keer gaat skippen omdat het teveel voor je is).

als je een tijdje wat kleine taakjes hebt gedaan en je voelt dat het goed gaat, kun je gaan kijken of je vrijwilligerswerk kunt gaan doen. dat heb ik ook gedaan in de horeca van een verzorgingstehuis. als je dan niet kunt komen werken, is dat veel minder erg. dan ben je alsnog productief bezig in de maatschappij en kun je zo je energie een beetje terugkrijgen om weer echt te gaan werken na een tijdje.

Anoniem
Wereldberoemd

Elf schreef:
Niet werken!

Anoniem
Wereldberoemd

Nuts schreef:
Ik heb een angststoornis (waardoor ik in principe ook nog nooit écht langdurig heb kunnen werken), dus mocht je daar ooit met iemand over willen praten, dan staat mijn mailbox altijd voor je open! Ik wens je voor nu in ieder geval alvast heel erg veel kracht en liefde toe. 💛

Smeagol
Landelijke ster

Smeagol schreef:

Mhysa schreef:
ik had toen ik 18 was t/m m'n 20e een burn out in combinatie met chronische depressie en een eetstoornis, dus ik weet niet precies hoe het is in combinatie met een angst/paniek stoornis, maar wel dat ik écht niks kon doen en meer dan 14 uur per dag sliep en ook echt mijn hele dagen in bed spendeerde.

je moet >>> ECHT NIET <<< gaan werken nu. doe kleine taakjes. ga boodschappen doen als dat lukt, een rondje wandelen, je kamer opruimen en/of schoonmaken, dat soort dingen. als je nu écht gaat werken (als in loondienst zijn) dan is dat teveel druk voor je en er zitten consequenties aan vast waar je je nu niet aan kunt houden (want de kans is groot dat je een aantal keer gaat skippen omdat het teveel voor je is).

als je een tijdje wat kleine taakjes hebt gedaan en je voelt dat het goed gaat, kun je gaan kijken of je vrijwilligerswerk kunt gaan doen. dat heb ik ook gedaan in de horeca van een verzorgingstehuis. als je dan niet kunt komen werken, is dat veel minder erg. dan ben je alsnog productief bezig in de maatschappij en kun je zo je energie een beetje terugkrijgen om weer echt te gaan werken na een tijdje.

Bedankt voor het delen van je verhaal en de tips! Ik kan nog wel gelukkig dingen ondernemen zoals af en toe met vrienden afspreken en sporten maar zodra ik ga werken weet ik dat ik weer te veel druk ga voelen en dan wordt het inderdaad het te veel.

Kleine taakjes doe ik wel in huis. Ik kan inderdaad vrijwilligers werk gaan doen, maar dat is vaak niet het beroep wat ik nu doe en ik wil wel heel graag mijn beroep kunnen uitoefenen. (grafisch vormgever) maar ook daar als ik dat vrijwillig ga doe, ga ik die stress en druk ervaren want daar werk je met deadlines etc.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Yes ik heb nu 2 jaar een burn out en heb hierdoor mijn school stop moeten zetten. Werk ook niet nu want dat gaat eigenlijk niet. (Ondertussen werk ik er naar om school weer te beginnen)

Smeagol
Landelijke ster

Smeagol schreef:

Elf schreef:
Niet werken!

Het is zo lastig, niet kunnen werken geeft mij ook zoveel stress. Ik wil niet mijn ouders tot last zijn als ik geld nodig heb en al die dingen.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Overigens ook in combinatie met veel angsten! (En ben 23 nu)

Smeagol
Landelijke ster

Smeagol schreef:

Nuts schreef:
Ik heb een angststoornis (waardoor ik in principe ook nog nooit écht langdurig heb kunnen werken), dus mocht je daar ooit met iemand over willen praten, dan staat mijn mailbox altijd voor je open! Ik wens je voor nu in ieder geval alvast heel erg veel kracht en liefde toe. 💛

Dank je wel, dat waardeer ik

Smeagol
Landelijke ster

Smeagol schreef:

Valiant schreef:
Yes ik heb nu 2 jaar een burn out en heb hierdoor mijn school stop moeten zetten. Werk ook niet nu want dat gaat eigenlijk niet. (Ondertussen werk ik er naar om school weer te beginnen)

Jeetje 2 jaar een burn out.. bij mij dachten ze ook aan 2 jaar maar waarvan ik echt 6 maanden geleden pas ging merken dat ik het had. Het begon bij mij met pfeiffer en is vanaf toen denk ik eigenlijk een beetje gaan spelen.

Wel echt vreselijk dat je hierdoor je school moest stop zetten. Gelukkig zat ik in mijn examenjaar en heb ik het kunnen afronden maar als ik nog een jaar te gaan had, had ik het waarschijnlijk ook niet getrokken. Maar wel goed dat je hier naar toe werkt, aan school beginnen.

Hoe voelt dat voor jou om niet te kunnen werken? Ik heb het er echt moeilijk mee. Ik als 22 jarige heb nooit van mijn ouders hoeven te werken zodat ik mij kon focussen op mijn studie, maar nu ik 22 ben voel ik wel zo'n druk dat ik moet gaan werken. Het voelt ook echt als falen of zo..

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:

Smeagol schreef:

Valiant schreef:
Yes ik heb nu 2 jaar een burn out en heb hierdoor mijn school stop moeten zetten. Werk ook niet nu want dat gaat eigenlijk niet. (Ondertussen werk ik er naar om school weer te beginnen)

@Valiant Jeetje 2 jaar een burn out.. bij mij dachten ze ook aan 2 jaar maar waarvan ik echt 6 maanden geleden pas ging merken dat ik het had. Het begon bij mij met pfeiffer en is vanaf toen denk ik eigenlijk een beetje gaan spelen.

Wel echt vreselijk dat je hierdoor je school moest stop zetten. Gelukkig zat ik in mijn examenjaar en heb ik het kunnen afronden maar als ik nog een jaar te gaan had, had ik het waarschijnlijk ook niet getrokken. Maar wel goed dat je hier naar toe werkt, aan school beginnen.

Hoe voelt dat voor jou om niet te kunnen werken? Ik heb het er echt moeilijk mee. Ik als 22 jarige heb nooit van mijn ouders hoeven te werken zodat ik mij kon focussen op mijn studie, maar nu ik 22 ben voel ik wel zo'n druk dat ik moet gaan werken.

Dit is 2 jaar vanaf de diagnose eigenlijk. Ik heb al erggggg lang klachten, maar jammergenoeg altijd genegeerd. Wat rot joh! Heb je nu hulp er bij? Bij een psycholoog oid?

Jaa ik zat ook in mijn examenjaar, was bezig met een afstudeerstage + scriptie. De stage heb ik wel afgemaakt, maar de scriptie moest ik stoppen en toen ik klaar was met de stage ben ik ingestort en geheel gestopt!

Ik vind het ook wel bezwarend. Mijn ouders betalen op dit moment ook alles en dat voel zo zwaar omdat je niet wil dat je hun bezwaard met kosten etc. Maar neem het van mij aan: werken gaat niet zo. Als je het probeert graaf je alleen maar je eigen graf eigenlijk... Beter nu goed herstellen en later werken dsn nu werken en veeeeel langere hersteltijd hebben

Anoniem
Wereldberoemd

Timebomb schreef:
Ik heb een burn out gehad met ook een sociale angststoornis. Het kwam bij mij vooral omdat ik veel te lang door was gegaan met van alles en wat ik deed, deed ik voor anderen en niet voor mezelf. Het was echt een kut periode en ik ben er nog steeds niet uit, maar je leert er wel veel van. Het ding is dat je door je angst dingen groter maakt dan ze zijn, dus dat kan je heel erg tegen zitten. Ik ben destijds begonnen met vrijwilligerswerk omdat daar geen verplichtingen aanzaten zoals bij een baan. Toen ging het steeds een beetje beter, omdat ik het ook oprecht leuk vond. Ik kan je dus aanraden om klein te beginnen en 't toch ook te benoemen. En altijd naar je gevoel blijven luisteren en veel rustmomenten inplannen. Zolang je jezelf niet op een zet, gaat 't niet lukken. Succes ❤️❤️

Smeagol
Landelijke ster

Smeagol schreef:

Valiant schreef:

Smeagol schreef:

Valiant schreef:
Yes ik heb nu 2 jaar een burn out en heb hierdoor mijn school stop moeten zetten. Werk ook niet nu want dat gaat eigenlijk niet. (Ondertussen werk ik er naar om school weer te beginnen)

ant Jeetje 2 jaar een burn out.. bij mij dachten ze ook aan 2 jaar maar waarvan ik echt 6 maanden geleden pas ging merken dat ik het had. Het begon bij mij met pfeiffer en is vanaf toen denk ik eigenlijk een beetje gaan spelen.

Wel echt vreselijk dat je hierdoor je school moest stop zetten. Gelukkig zat ik in mijn examenjaar en heb ik het kunnen afronden maar als ik nog een jaar te gaan had, had ik het waarschijnlijk ook niet getrokken. Maar wel goed dat je hier naar toe werkt, aan school beginnen.

Hoe voelt dat voor jou om niet te kunnen werken? Ik heb het er echt moeilijk mee. Ik als 22 jarige heb nooit van mijn ouders hoeven te werken zodat ik mij kon focussen op mijn studie, maar nu ik 22 ben voel ik wel zo'n druk dat ik moet gaan werken.

Dit is 2 jaar vanaf de diagnose eigenlijk. Ik heb al erggggg lang klachten, maar jammergenoeg altijd genegeerd. Wat rot joh! Heb je nu hulp er bij? Bij een psycholoog oid?

Jaa ik zat ook in mijn examenjaar, was bezig met een afstudeerstage + scriptie. De stage heb ik wel afgemaakt, maar de scriptie moest ik stoppen en toen ik klaar was met de stage ben ik ingestort en geheel gestopt!

Ik vind het ook wel bezwarend. Mijn ouders betalen op dit moment ook alles en dat voel zo zwaar omdat je niet wil dat je hun bezwaard met kosten etc. Maar neem het van mij aan: werken gaat niet zo. Als je het probeert graaf je alleen maar je eigen graf eigenlijk... Beter nu goed herstellen en later werken dsn nu werken en veeeeel langere hersteltijd hebben

Wauw jeetje! Wat erg. Mag ik vragen wat jouw klachten zijn? Bij mij begon het met dagelijkse hoofdpijn en moe zijn. Toen kreeg ik er nog mijn angst/paniek stoornis boven op die is getriggerd door er nare ervaring en sindsdien loop ik met allemaal lichamelijke klachten en heb er ook nog mogelijk chronische hyperventilatie aan over gehouden.

Ik loop sinds kort pas bij de praktijkondersteuner omdat ik er 100% van overtuigd was dat er iets ergs met mij aan de hand was, lichamelijk. Dus loop nu al 1 jaar ziekenhuis in en ziekenhuis is. Waarschijnlijk wordt het wel naar een psycholoog gaan voor mij omdat ik nu ook wel inzie dat het iets mentaals is. Ik ga er van uit dat jij wel al bij een psycholoog loopt? Helpt dit voor jou? Krijg jij ook medicijnen?

Maar wel erg van je studie, dat je dat niet hebben kunnen afronden. Maar weet je ook waardoor je mogelijk die burn out heb gekregen? Te veel druk op school? De lat te hoog leggen voor jezelf? Faalangst? Te veel stress? Wat doe je zo nu iedere dag voor afleiding? Ik doe vaak aan mediteren en lekker sims spelen haha.

Maar wat jij zegt heb ik ook. Het is bezwarend. Ik wil ook niet dat mijn ouders voor alle kosten moeten opdraaien, zelfs mijn vrienden moeten zo nu en dan geld aan mij uitgeven zodat ik tenminste nog hun kant kan opkomen. Voel me daar heel schuldig over, het liefst ga ik gewoon werken. Maar ik weet dat ik hier niet goed aan doe. Maar ik wil ook niet werkloos zijn en op mijn 25ste met een uitkering zitten, snap je?