Forum

Sas schreef:
Ik probeerde laatst met een mondkap op drie kraskalenders van vijf euro te bestellen bij de servicebalie van de Albert Heijn. Alleen door het mondkapje en het plexiglas tussen ons in konden ze me heel slecht verstaan... Ik vroeg of ze kraskalenders hadden en toen hield de mevrouw achter de balie een kalender omhoog van tien euro. Toen vroeg ik of ze er ook één hadden van vijf euro, waarop de mevrouw vijf kraskalenders van tien euro pakte. Toen zei ik dat ik er maar drie wilde, maar wel van vijf euro. De mevrouw legde er weer twee weg en had toen drie kalenders vast van tien euro. Ik heb op dat moment maar mijn verlies genomen en één kalender gekocht voor tien euro. Vandaag heb ik het bij een andere winkel opnieuw geprobeerd en daar wel drie kalenders van vijf euro gekocht... Ik hoop maar dat ik iets ga winnen met die extra dure kraskalender ;s


Oja en dit is een verhaal wat ik heel dronken heb getypt, nadat ik bij vrienden had gezopen. Ik raakte aan de praat met 3 zwervers:
"Ik fietste dus naar huis vanaf jou [die vriendin] maar toen werd ik bij de brug naar station opeens aangesproken door een man. Hij vroeg of hij me wat kon vragen. Dat had hij met die vraag al gedaan, maar toch gaf ik hem een kans. Hij vroeg of ik geld voor hem kon pinnen voor het hostel, dat geloofde ik natuurlijk niet en daarom vroeg ik hem waar het was. De naam van het hostel kon hij niet noemen en dus heb ik de twee dichtstbijzijnde hostels gebeld. Geen gehoor. Zij waren er dus helemaal niet en daarom had ik de man een "nee" verkocht. Dat was net gelukt, maar toen kwam er een tweede man aan. Hij was ook dakloos en zei dat hij net geschorst was van de daklozenopvang aan de wittevrouwrnsingel en daarom geld nodig had voor een andere opvang. Toen ik nee zei op die vraag, probeerde hij me nog zijn fiets te verkopen, maar ik zat al op een fiets, dus die hoefde ik niet. Geschorst word je niet zomaar en daarom wist ik al dat ik dit verhaal niet zo serieus hoefde te nemen. Deze gedachte werd bevestigd door een derde man die ook dakloos was en zei dat hij altijd in een ander opvangtehuis terecht kon als hij niet meer bij de [naam straat] mocht slapen. De derde man had de tweede bij mij weggestuurd omdat hij mij leugens vertelde en omdat zij elkaar toch al niet zo mochten (gok ik). Toen stond ik daar nog met twee mannen die eigenlijk wel sympathiek waren alhoewel ik ze nooit geld zou geven. Ik vroeg ze hoe ze dakloos waren geworden en de eerste was gedumpt door zijn vrouw die in Zeist woonde en de tweede man was al erg lang dakloos. Hij zei dat hij al tien jaar op straat woonde door geldproblemen en sindsdien zijn beide zoons verloren was. Dit was echt een heel interessant gesprek geworden voor aangeschoten ik, maar toch ben ik doorgefietst naar huis. Bij deze de groetjes aan de drie mannen, het was weer leuk."

Ik hoop dat ik je vermaakt heb met mijn rare leven