Luna schreef:Nunchi schreef:
Nja dat is dus inderdaad het ding.. ik ben in principe al 'te ver' gegaan, en zelfs dan nemen ze me niet serieus
I feel you. En ik snap dat het voor hun ook lastig is om te zien wie er prioriteit moet hebben en wie minder, helemaal omdat het alleen maar drukker wordt, maar het voelt inderdaad altijd alsof het allemaal wel kan wachten.
Heb je verder vrienden of familie ofzo waarmee je kan praten? Tussen de afspraken in. Het is gewoon belangrijk dat je jezelf bezig kan houden tijdens die wachttijden.
Mega kut dat die er uberhaupt zijn want ik herinner me je vorige topic inderdaad en snap precies dat het onlogisch klinkt dat ze zelfs nadat er iets ernstigs is gebeurd nog lijken te chillen, maar :'L
Helaas is het lastig als je geen grote mond hebt en aandacht op wil eisen.
Ik heb niet echt vrienden en de mensen die ik dan heb, wil ik ook niet continu lastig vallen omdat ze het zelf al lastig hebben. Met m'n familie kan ik het er niet over hebben