Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
Monzoa schreef:
is dat mijn ouders eindelijk een keertje trots op mij zijn.
I know... klinkt super stom, maar wat ik ook doe, het enige wat mijn ouders doen is commentaar geven.
Toen ik naar de universiteit wou gaan en een master wou halen zeiden mijn ouders 'zou je niet beter leerkracht worden, want wat ben je nu met een masteropleiding?' Dus na een half jaar unief te doen ben ik maar overgeschakeld naar de lerarenopleiding. Het is namelijk zwaar om universiteit te doen waarbij je elke dag om 6u moet opstaan om dan om half 9 les te volgen tot 18u15 en lekker weer te pendelen naar huis, daar om 20u aan te komen en dan nog te moeten studeren wat niet lukt als je allemaal leuke huishoudelijke taken moet doen omdat je ouders niet begrijpen wat het is om te studeren... Dan heb ik mijn lerarenopleiding afgerond, 80% van de tijd ben ik niet naar de lessen geweest, amper gestudeerd en in heel mijn opleiding heb ik 1 herexamen gehad. Toen ik mijn diploma haalde waren ze ook niet trots. Na mijn lerarenopleiding wou ik toch nog een master gaan halen en dat mocht zeker, maar dan mocht ik alles zelf betalen en dat geld had ik echt niet.
Dus ben ik maar gaan werken! Op mijn 22 had ik meteen een contract van onbepaalde duur als uitzendconsulente. Het was niet super goed betaald maar ik had een bedrijfswagen en veel andere voordelen. Ook was ik goed in mijn job, al zeg ik het zelf. Ik haalde cijfers die 13% boven het vooropgestelde budget waren. Ik krijg een super goede beoordeling en een mooie opslag, ook toen waren mijn ouders niet trots op mij.
In plaats van bij de pakken te blijven zitten, heb ik mij nog een extra job gezocht 9 maanden nadat ik mijn eerste job had. (een flexijob wat wil zeggen dat de inkomsten niet belast worden in België). Toen ik werd aangenomen bij Pizza Hut dacht ik dat mijn ouders super fier zouden zijn op een dochter die zelf gaat werken voor haar geld om een toekomst op te bouwen. Maar nee hoor, het enige antwoord dat ik kreeg was 'zie dat je het maar volhoudt want ik ken je, je gaat dat niet volhouden', Terwijl ik alles behalve een opgever ben. Dus ik werkte tussen de 50u en 60u per week.
Na een half jaar zaalcrew te zijn, mocht ik ook de keuken doen. Ik werkte goed en wel een jaar bij Pizza Hut, nog steeds in combinatie met mijn job als uitzendconsulente, en ik mocht toen doorgroeien naar shiftleader. Dit wil zeggen meer verantwoordelijkheid, ik mocht de crewmembers aansturen op de dagen dat ik werkte etc. En dat voor een job die ik maar als extra job doe. Dit kwam dus ook met loonsopslag. Ik dacht nu zullen mijn ouders wel trots zijn, maar zelfs dat niet... Weer commentaar: je bent weinig thuis... Is dat het leven dat je wil leiden?...
Maar met al het geld dat ik verdiende kon ik al sneller een appartement kopen. Op mijn 23 heb ik mij dus een appartement gekocht, nieuwbouw dat nu bijna af is. Ik ben hiervoor natuurlijk wel moeten gaan lenen bij de bank, maar ik heb dit alleen gekocht, zonder mijn vriend (want ik had er toen ook geen). Zelfs toen waren mijn ouders niet trots.
Ik heb uiteindelijk ontslag genomen als uitzendconsulent en werk nu als HR officer payroll, wat een hele upgrade is. Ik verdien veel meer, ik heb een mooie bedrijfswagen (Volvo V40), een super fancy Iphone van mijn werk etc.
Ik ben nu 25, ik combineer 2 jobs, ik verdien geld met hopen (lees minimum 2500 euro netto per maand), ik heb een relatie waar ik mezelf kan zijn. Ik ben voor het eerst in mijn leven super gelukkig met wie ik ben, wat ik doe en waar ik op mijn 25 jaar al sta! Als ik andere mensen vertel wat ik doe, zeggen die zelfs 'had ik maar zo'n dochter die er voor gaat, je ouders moeten wel trots zijn?' Maar helaas zijn ze dat nog steeds niet.
Het gaat niet om de materiële zaken en wat ik verdien etc maar wel om dat ik bereikt heb in mijn leven, zonder enige hulp. Vooral zonder enige steun van mijn ouders en nog is het niet goed genoeg.
Er zijn veel zaken die ik in deze tekst niet vermeld heb, maar ik moest dit even kwijt. Super bedankt voor iedereen die dit volledig gelezen heeft en sorry voor mijn 'Vlaams' taalgebruik.
is dat mijn ouders eindelijk een keertje trots op mij zijn.
I know... klinkt super stom, maar wat ik ook doe, het enige wat mijn ouders doen is commentaar geven.
Toen ik naar de universiteit wou gaan en een master wou halen zeiden mijn ouders 'zou je niet beter leerkracht worden, want wat ben je nu met een masteropleiding?' Dus na een half jaar unief te doen ben ik maar overgeschakeld naar de lerarenopleiding. Het is namelijk zwaar om universiteit te doen waarbij je elke dag om 6u moet opstaan om dan om half 9 les te volgen tot 18u15 en lekker weer te pendelen naar huis, daar om 20u aan te komen en dan nog te moeten studeren wat niet lukt als je allemaal leuke huishoudelijke taken moet doen omdat je ouders niet begrijpen wat het is om te studeren... Dan heb ik mijn lerarenopleiding afgerond, 80% van de tijd ben ik niet naar de lessen geweest, amper gestudeerd en in heel mijn opleiding heb ik 1 herexamen gehad. Toen ik mijn diploma haalde waren ze ook niet trots. Na mijn lerarenopleiding wou ik toch nog een master gaan halen en dat mocht zeker, maar dan mocht ik alles zelf betalen en dat geld had ik echt niet.
Dus ben ik maar gaan werken! Op mijn 22 had ik meteen een contract van onbepaalde duur als uitzendconsulente. Het was niet super goed betaald maar ik had een bedrijfswagen en veel andere voordelen. Ook was ik goed in mijn job, al zeg ik het zelf. Ik haalde cijfers die 13% boven het vooropgestelde budget waren. Ik krijg een super goede beoordeling en een mooie opslag, ook toen waren mijn ouders niet trots op mij.
In plaats van bij de pakken te blijven zitten, heb ik mij nog een extra job gezocht 9 maanden nadat ik mijn eerste job had. (een flexijob wat wil zeggen dat de inkomsten niet belast worden in België). Toen ik werd aangenomen bij Pizza Hut dacht ik dat mijn ouders super fier zouden zijn op een dochter die zelf gaat werken voor haar geld om een toekomst op te bouwen. Maar nee hoor, het enige antwoord dat ik kreeg was 'zie dat je het maar volhoudt want ik ken je, je gaat dat niet volhouden', Terwijl ik alles behalve een opgever ben. Dus ik werkte tussen de 50u en 60u per week.
Na een half jaar zaalcrew te zijn, mocht ik ook de keuken doen. Ik werkte goed en wel een jaar bij Pizza Hut, nog steeds in combinatie met mijn job als uitzendconsulente, en ik mocht toen doorgroeien naar shiftleader. Dit wil zeggen meer verantwoordelijkheid, ik mocht de crewmembers aansturen op de dagen dat ik werkte etc. En dat voor een job die ik maar als extra job doe. Dit kwam dus ook met loonsopslag. Ik dacht nu zullen mijn ouders wel trots zijn, maar zelfs dat niet... Weer commentaar: je bent weinig thuis... Is dat het leven dat je wil leiden?...
Maar met al het geld dat ik verdiende kon ik al sneller een appartement kopen. Op mijn 23 heb ik mij dus een appartement gekocht, nieuwbouw dat nu bijna af is. Ik ben hiervoor natuurlijk wel moeten gaan lenen bij de bank, maar ik heb dit alleen gekocht, zonder mijn vriend (want ik had er toen ook geen). Zelfs toen waren mijn ouders niet trots.
Ik heb uiteindelijk ontslag genomen als uitzendconsulent en werk nu als HR officer payroll, wat een hele upgrade is. Ik verdien veel meer, ik heb een mooie bedrijfswagen (Volvo V40), een super fancy Iphone van mijn werk etc.
Ik ben nu 25, ik combineer 2 jobs, ik verdien geld met hopen (lees minimum 2500 euro netto per maand), ik heb een relatie waar ik mezelf kan zijn. Ik ben voor het eerst in mijn leven super gelukkig met wie ik ben, wat ik doe en waar ik op mijn 25 jaar al sta! Als ik andere mensen vertel wat ik doe, zeggen die zelfs 'had ik maar zo'n dochter die er voor gaat, je ouders moeten wel trots zijn?' Maar helaas zijn ze dat nog steeds niet.
Het gaat niet om de materiële zaken en wat ik verdien etc maar wel om dat ik bereikt heb in mijn leven, zonder enige hulp. Vooral zonder enige steun van mijn ouders en nog is het niet goed genoeg.
Er zijn veel zaken die ik in deze tekst niet vermeld heb, maar ik moest dit even kwijt. Super bedankt voor iedereen die dit volledig gelezen heeft en sorry voor mijn 'Vlaams' taalgebruik.
20
