Ik raak zo gefrustreerd van mezelf - Forum

Anoniem
Landelijke ster

Tomyris schreef:
Ik ben aan het revalideren na een ziekenhuisopname en fysiek gaat het nu best wel weer goed, alleen mentaal moet ik nog steeds met zoveel dealen, en ik ben snel moe na studeren ofzo. En het is ondertussen 3 weken sinds ik weer thuis ben, je zou zeggen dat ik dat wel weer moet kunnen.

Het frustreert me dat ik dingen niet kan, dat ik eigenlijk alleen maar YT video's aan het kijken ben of aan het lezen ben voor mijn plezier, maar iets anders lukt me vaak gewoon niet.

Mensen lijken dat ook niet te begrijpen, want ik ben altijd degene die slim is en goed kan leren, en dat valt nu helemaal weg, maar mensen lijken nog steeds te denken dat ik het allemaal wel kan. En daardoor voelt het alsof ik het nog steeds moet kunnen.

Anoniem
Popster

SalviaDivinorum schreef:
Wat Moon zegt, gun jezelf de tijd om bij te komen en te revalideren. En van wat ik meegekregen heb was jij voor je ziekenhuisopname al heel druk met je studie en vond je het al zwaar, onderschat ook niet wat voor impact dat op je heeft gehad en het kan best zijn dat je daar nu ook nog last van hebt.

en over de verwachtingen van je omgeving: blijf zeggen wat jou wel en niet lukt. Misschien als je van jezelf iets meer accepteert dat het niet allemaal lukt, dat je omgeving dat ook wat meer inziet? maar tegelijk moet je je ook niet te veel van andere aantrekken en van wat zij vinden dat je nu wel en niet moet kunnen, want jij bent de enige die dat weet en goed in kan schatten

Anoniem
Landelijke ster

Tomyris schreef:

Moon schreef:
Weet je waar het al misgaat? Het feit dat je zegt dat je na 3 weken weer zou moeten kunnen studeren op het niveau dat je had. Onderschat de duur van een revalidatie niet he!

Nee klopt, maar mijn colleges beginnen weer volgende week, en daarna moet ik mijn tentamens inhalen, en ik merk gewoon dat het me deze week nog niet lukt..

Ik probeer het langzaam weer op te bouwen, maar mensen lijken ook niet echt na te denken dat het niet zomaar iets is, en ik wil dingen weer gewoon kunnen.

Als ik nu een gebroken been had was het duidelijk dat er iets mis was zeg maar, maar nu is het puur mentaal en dat is gewoon kut.

Anoniem
Landelijke ster

Tomyris schreef:

SalviaDivinorum schreef:
Wat Moon zegt, gun jezelf de tijd om bij te komen en te revalideren. En van wat ik meegekregen heb was jij voor je ziekenhuisopname al heel druk met je studie en vond je het al zwaar, onderschat ook niet wat voor impact dat op je heeft gehad en het kan best zijn dat je daar nu ook nog last van hebt.

en over de verwachtingen van je omgeving: blijf zeggen wat jou wel en niet lukt. Misschien als je van jezelf iets meer accepteert dat het niet allemaal lukt, dat je omgeving dat ook wat meer inziet? maar tegelijk moet je je ook niet te veel van andere aantrekken en van wat zij vinden dat je nu wel en niet moet kunnen, want jij bent de enige die dat weet en goed in kan schatten

Ja misschien speelt dat ook wel mee, ik ga het ook rustiger aan doen dit semester.

En ja, klopt, maar ik denk dat ik het zelf ook moeilijk vind, ik wil ook gewoon weer aan de slag zeg maar. Ik ben wel gewend aan mijn gezondheid die me in de weg zit (astma), maar omdat het fysiek allemaal wel oké gaat is dat altijd frustrerend, want als ik iets probeer te doen merk ik dan toch wel dat ik er nog lang niet ben.

Anoniem
Landelijke ster

Tomyris schreef:

Moon schreef:
Zal even mezelf als voorbeeld nemen (vind ik normaliter niet gepast, maar misschien is het nu helpend) ik heb 5,5 jaar geleden 3 maanden intern gerevalideerd. Dat was toen voor chronisch vermoeidheidssyndroom, dus dat gaat bij mij niet meer over, maar ik moest wel thuis leren om ermee om te gaan. Ik denk dat ik pas na 3/4 jaar een beetje mn draai gevonden had met mn ziekte en capaciteiten.

Wil niet zeggen dat jij niet meer zal kunnen wat je eerst kon, maar je moet het wel tijd geven. Het is niet realistisch om te zeggen dat je nu op je volledige kracht terug bent. Mensen zijn snel geneigd om te denken dat je alles weer kan als je ontslagen wordt (bij mij dachten mensen dat ik genezen was lool). Probeer eerlijk te zijn naar de mensen op je studie wie jou kunnen helpen (docenten of begeleider ofzo?), want vaak kunnen ze je helpen en dan weten zij ook wat je nu aankan en wat nog niet

Ik heb toen ik net het ziekenhuis uit was gebeld met de studieadviseur, en daarmee een plan gemaakt, misschien is het inderdaad een goed idee om weer een meeting in te plannen om dit te bespreken, want ik loop nu toch weer vast.

Anoniem
Landelijke ster

Tomyris schreef:

Moon schreef:

Tomyris schreef:

Moon schreef:
Zal even mezelf als voorbeeld nemen (vind ik normaliter niet gepast, maar misschien is het nu helpend) ik heb 5,5 jaar geleden 3 maanden intern gerevalideerd. Dat was toen voor chronisch vermoeidheidssyndroom, dus dat gaat bij mij niet meer over, maar ik moest wel thuis leren om ermee om te gaan. Ik denk dat ik pas na 3/4 jaar een beetje mn draai gevonden had met mn ziekte en capaciteiten.

Wil niet zeggen dat jij niet meer zal kunnen wat je eerst kon, maar je moet het wel tijd geven. Het is niet realistisch om te zeggen dat je nu op je volledige kracht terug bent. Mensen zijn snel geneigd om te denken dat je alles weer kan als je ontslagen wordt (bij mij dachten mensen dat ik genezen was lool). Probeer eerlijk te zijn naar de mensen op je studie wie jou kunnen helpen (docenten of begeleider ofzo?), want vaak kunnen ze je helpen en dan weten zij ook wat je nu aankan en wat nog niet

Ik heb toen ik net het ziekenhuis uit was gebeld met de studieadviseur, en daarmee een plan gemaakt, misschien is het inderdaad een goed idee om weer een meeting in te plannen om dit te bespreken, want ik loop nu toch weer vast.

Ja dat lijkt me een goed plan! Geeft jou misschien ook weer rust dat je weet wat je kan doen straks en dat ze ervan op de hoogte zijn.

Ja.. Dankje voor je hulp (een ook voor je verhaal), het helpt om te lezen hoe anderen met een vergelijkbare situatie zijn omgegaan of omgaan.