Tim schreef:
https://www.nrc.nl/nieuws/2021/03/28/95-euro-is-een-prima-prijs-voor-tien-leuke-avonden-a4037542?utm_source=SIM&utm_medium=email&utm_campaign=nrc5om5&utm_content=&utm_term=20210328
__________________________________________________________________________________
95 euro is een prima prijs voor tien leuke avonden
Studentenleven Hoelang hou je je keurig aan de avondklok, vragen studenten in Wageningen zich af. „We hebben af en toe een feestje met twintig man, maar we hebben geen schijt aan corona.”
„Hey jullie daar! Komen jullie effe chillen?” Een studente hangt uit het raam van een woning aan de Markt in Wageningen. Yessin (21) en Justin (23), de jongens op straat aan wie het verzoek gericht is, kennen haar niet maar roepen terug dat ze eraan komen. Ze komen net van hun eigen feestje, en lopen nu een rondje langs studentenhuizen om wat praatjes te maken. Zelf studeren ze niet, maar „we mogen wel vaak meefeesten.”
Het is rond 3.00 uur ’s nachts – de jongens overtreden dus de avondklok. Maar bang voor een boete zijn ze niet. Yessin, met zijn glas baco nog in de hand: „Als we een politieauto zien, rennen we gewoon een straat in waar geen auto’s mogen komen.” Kort daarna sprinten twee andere studenten een voordeur uit, langs de Grote Kerk, om in een zijsteeg uit het zicht te verdwijnen. Politie is nergens te bekennen.
Afgelopen dinsdag werd de avondklok opnieuw verlengd, ditmaal tot eind april. In Wageningen lijken jongeren steeds vaker maling te hebben aan de maatregel. De straten zijn weliswaar grotendeels verlaten, maar wie omhoogkijkt ziet, en hoort, dat binnenshuis voor vertier wordt gezorgd. De discolichten, de luide muziek en het gejoel van studenten verraden de nauwelijks verholen feestjes.
Rennen
„Rennen” is hier inmiddels een begrip, zeggen twee Italiaanse huisgenoten, die allebei Lorenzo heten en even oud (24) zijn. Snel naar huis rennen na een avondje met vrienden in de hoop niet gepakt te worden. Vaak na elf uur - daarvóór is de pakkans te groot. Zelf doen ze het ook regelmatig, maar vanavond hebben ze een ‘huisavond’. In de tuin staat het vuurtje dat ze eerder op de avond stookten in de vuurkorf nog na te smeulen, op het fornuis staat een pan risotto op.
Ook de vrienden Thomas van de Brink en Hugo Koopman (beiden 20) wagen het erop vanavond. Ze maken rond middernacht een wandeling door de binnenstad. Koopman: „We struinen elke avond over straat, maar zijn nog nooit aangehouden. De politie heeft echt geen zin om achter snotjongens aan te zitten.” Eén keer moesten ze zich uit de voeten maken, toen zijn ze de bosjes ingedoken. Van de Brink: „Dat was kicken.”
Even verderop, in de Tweede Kloostersteeg, staat een gezelschap een jointje te roken op straat. Ook zij hebben een huisavond, met als thema „gender in de blender”. De mannen zijn als vrouwen verkleed, en vice versa. De 23-jarige Pieter – gekleed in zwarte panty en een rode jas – is de enige die geen huisgenoot is en vanavond nog naar huis moet. „Het scheelt dat Wageningen klein is, alle studentenhuizen staan dicht bij elkaar. En als ik een boete krijg, dan is dat maar zo.”
Te braaf
Zo staan meer mensen erin, zegt Jan Kleijn (24), een van de bewoners van het studentenhuis. De laatste tijd vraagt hij zich af of hij niet „te braaf” is, door zich nog altijd aan de avondklok te houden. „Veel mensen zeggen: als je het tien keer doet, en één keer gepakt wordt, is die 95 euro een prima prijs voor tien leuke avonden.”
In een studentenhuis een paar straten verder, in de Rouwenhofstraat, hekelt bewoner Amarins (21) het imago dat studenten hebben gekregen. „Een deel van de studenten gedraagt zich inderdaad onverantwoordelijk, maar dat geldt echt niet voor iedereen. Ja, we hebben af en toe een feestje met twintig man, maar we hebben geen schijt aan corona. We hebben hele strikte protocollen voor als iemand ziek wordt, en na een feestje gaan we niet naar onze ouders.”
Ze zit samen met vriend Pepijn (21) op de rode bank in de woonkamer van het huis. Het is een typisch studentenhuis: opgestapelde bierkratjes in de gang, sfeerverlichting langs de muren en trap, een vlag van de vereniging aan de muur. Pepijn is ,,sjaars” (eerstejaars), Amarins derdejaars.
Amarins: „We moeten ook denken aan onze mentale gezondheid. Het is niet alsof we het een sport maken de avondklok zoveel mogelijk te overtreden, het is gewoon dat we na al die tijd ontzettend veel behoefte hebben aan contact. En dat is denk ik heel normaal.” Pepijn: „Ik wil een band opbouwen met mijn jaargenoten, maar ik heb het gevoel dat de tijd alweer opraakt.”
https://www.nrc.nl/nieuws/2021/03/28/95-euro-is-een-prima-prijs-voor-tien-leuke-avonden-a4037542?utm_source=SIM&utm_medium=email&utm_campaign=nrc5om5&utm_content=&utm_term=20210328
__________________________________________________________________________________
95 euro is een prima prijs voor tien leuke avonden
Studentenleven Hoelang hou je je keurig aan de avondklok, vragen studenten in Wageningen zich af. „We hebben af en toe een feestje met twintig man, maar we hebben geen schijt aan corona.”
„Hey jullie daar! Komen jullie effe chillen?” Een studente hangt uit het raam van een woning aan de Markt in Wageningen. Yessin (21) en Justin (23), de jongens op straat aan wie het verzoek gericht is, kennen haar niet maar roepen terug dat ze eraan komen. Ze komen net van hun eigen feestje, en lopen nu een rondje langs studentenhuizen om wat praatjes te maken. Zelf studeren ze niet, maar „we mogen wel vaak meefeesten.”
Het is rond 3.00 uur ’s nachts – de jongens overtreden dus de avondklok. Maar bang voor een boete zijn ze niet. Yessin, met zijn glas baco nog in de hand: „Als we een politieauto zien, rennen we gewoon een straat in waar geen auto’s mogen komen.” Kort daarna sprinten twee andere studenten een voordeur uit, langs de Grote Kerk, om in een zijsteeg uit het zicht te verdwijnen. Politie is nergens te bekennen.
Afgelopen dinsdag werd de avondklok opnieuw verlengd, ditmaal tot eind april. In Wageningen lijken jongeren steeds vaker maling te hebben aan de maatregel. De straten zijn weliswaar grotendeels verlaten, maar wie omhoogkijkt ziet, en hoort, dat binnenshuis voor vertier wordt gezorgd. De discolichten, de luide muziek en het gejoel van studenten verraden de nauwelijks verholen feestjes.
Rennen
„Rennen” is hier inmiddels een begrip, zeggen twee Italiaanse huisgenoten, die allebei Lorenzo heten en even oud (24) zijn. Snel naar huis rennen na een avondje met vrienden in de hoop niet gepakt te worden. Vaak na elf uur - daarvóór is de pakkans te groot. Zelf doen ze het ook regelmatig, maar vanavond hebben ze een ‘huisavond’. In de tuin staat het vuurtje dat ze eerder op de avond stookten in de vuurkorf nog na te smeulen, op het fornuis staat een pan risotto op.
Ook de vrienden Thomas van de Brink en Hugo Koopman (beiden 20) wagen het erop vanavond. Ze maken rond middernacht een wandeling door de binnenstad. Koopman: „We struinen elke avond over straat, maar zijn nog nooit aangehouden. De politie heeft echt geen zin om achter snotjongens aan te zitten.” Eén keer moesten ze zich uit de voeten maken, toen zijn ze de bosjes ingedoken. Van de Brink: „Dat was kicken.”
Even verderop, in de Tweede Kloostersteeg, staat een gezelschap een jointje te roken op straat. Ook zij hebben een huisavond, met als thema „gender in de blender”. De mannen zijn als vrouwen verkleed, en vice versa. De 23-jarige Pieter – gekleed in zwarte panty en een rode jas – is de enige die geen huisgenoot is en vanavond nog naar huis moet. „Het scheelt dat Wageningen klein is, alle studentenhuizen staan dicht bij elkaar. En als ik een boete krijg, dan is dat maar zo.”
Te braaf
Zo staan meer mensen erin, zegt Jan Kleijn (24), een van de bewoners van het studentenhuis. De laatste tijd vraagt hij zich af of hij niet „te braaf” is, door zich nog altijd aan de avondklok te houden. „Veel mensen zeggen: als je het tien keer doet, en één keer gepakt wordt, is die 95 euro een prima prijs voor tien leuke avonden.”
In een studentenhuis een paar straten verder, in de Rouwenhofstraat, hekelt bewoner Amarins (21) het imago dat studenten hebben gekregen. „Een deel van de studenten gedraagt zich inderdaad onverantwoordelijk, maar dat geldt echt niet voor iedereen. Ja, we hebben af en toe een feestje met twintig man, maar we hebben geen schijt aan corona. We hebben hele strikte protocollen voor als iemand ziek wordt, en na een feestje gaan we niet naar onze ouders.”
Ze zit samen met vriend Pepijn (21) op de rode bank in de woonkamer van het huis. Het is een typisch studentenhuis: opgestapelde bierkratjes in de gang, sfeerverlichting langs de muren en trap, een vlag van de vereniging aan de muur. Pepijn is ,,sjaars” (eerstejaars), Amarins derdejaars.
Amarins: „We moeten ook denken aan onze mentale gezondheid. Het is niet alsof we het een sport maken de avondklok zoveel mogelijk te overtreden, het is gewoon dat we na al die tijd ontzettend veel behoefte hebben aan contact. En dat is denk ik heel normaal.” Pepijn: „Ik wil een band opbouwen met mijn jaargenoten, maar ik heb het gevoel dat de tijd alweer opraakt.”